Na mijn deugddoende vakantie aan zee werd het stillaan weereens tijd om de benen te testen. Vanavond stond de Kriekeloop op het programma in Ingelmunster. Vorig jaar heb ik daar ook deelgenomen en eindigde toen op een ontgoochelende 10de plaats. Vandaag wou ik toch wel een stuk beter doen maar voor de start wist ik niet bepaald wat ik kon verwachten. Tijdens de opwarming had ik al Franky Van Lierde en Jurgen Decat tegengekomen. Normaalgezien als de form er is kan ik die mannen wel aan dus met enig vertrouwen ging ik na de opwarming mijn wedstrijdsloeffie's aan gaan doen in de kleedkamers. Toen ik de kleedkamer binnen kwam was er in enkele ogenblikken de totale ontnuchtering.
En die ontnuchtering kwam er door de persoon Gino Bonte. Op zich een toffe gast maar helaas voor mij een harde noot om te kraken tijdens loopwedstrijden. Ik wist algauw dat ik vandaag uit mijn pijp zou mogen komen om kans te maken op de overwinning. Enfin, enkele minuten voor 19u30 begaf ik mij naar de startlijn met vol goeie moed. We moesten vandaag 4 rondes afleggen van telkens 2 km. Enkele minuten later werd het startschot gegeven en het afzien kon beginnen.
In de eerste ronde waren we weg met een man of 7 en ik besloot wijselijk om niets te overhaasten. Ik voelde reeds gauw dat ik het opgelegde tempo gemakkelijk aankon en af en toe kwam ik eens aan kop om eens te prikken. Dit volstond reeds om mijn concurrenten langzaam af te matten, behalve Gino Bonte natuurlijk.
Tijdens de tweede ronde bleef het ook eigenlijk relatief rustig zodat we bij aanvang van ronde 3 nog steeds met een vijftal man overschoten. Dit was voor mij het teken om het tempo stelselmatig op te voeren. Dit bleek niet zonder gevolgen want halfweg de 3de ronde schoten we nog met z'n 2 over. Die eerste was ikzelf natuurlijk en mijn kompaan was de te verwachten Gino Bonte. Ik besloot om het tempo nu constant hoog te houden zodat achtervolgers zeker niet meer terug zouden keren alsook de hoop te koesteren dat Gino stilletjesaan het moeilijker zou krijgen.
En wat ik hoopte volbracht zich in de laatste ronde. Gino begon zoetjesaan de rol te lossen zodat ik de laatste ronde voor mijn eigen rekening moest nemen. De gaskraan heb ik nog een halve ronde serieus opengedraaid tot ik zag dat Gino zeker niet meer zou terugkeren. Want ik heb me immers laten vertellen dat ge deze sympathieke man het best niet mee neemt naar de aankomstlijn of dat het wel eens zou kunnen gebeuren dat het aan uw kloten hebt. Gelukkig is dit niet gebeurd en kwam ik alleen over de meet met mijn vijfde seizoenszege op zak.
Na de wedstrijd moest ik nog een intervieuw afnemen met de speaker van dienst maar ik had eigenlijk geen zin. Ik probeerde achter zijn rug door naar de kleedkamer te gaan maar den Bekaert Ignace kon het weereens niet laten om mij nen kloot af te trekken. Doodleuk stond hij vlak naast de speaker naar mij te roepen en te zwaaien zodat ik enigszins gegeneerd op mijn stappen kon terugkomen.
Achteraf was ik vrij tevreden over mijn wedstrijd en keerde ik gelukkig en voldaan weer huiswaarts met den Ignace. Helaas moet ik jullie de tijden schuldig blijven want die stonden niet vermeld op de uitslag. En zoiets maakt me pissed off. Hoe is het in hemelsnaam mogelijk dat er telkens iets verkeerd loopt bij het opmaken van een uitslag. Dit kan toch zo moeilijk niet zijn. Of zijn Walen dan echt slimmer en efficiënter dan wij Vlamingen bij het opmaken van een uitslag. Het zet me in ieder geval serieus tot nadenken.
Groetjes en hieronder de top 5 zonder tijden: 1ste: Dimitri Delombaerde 2de: Gino Bonte 3de: Jurgen Decat 4de: Nick Geldhof 5de: Franky Van Lierde ... 12de: Ignace Bekaert
Hallo iedereen. 't Is maar om te laten weten dat den dezen hier "back in town" is. Een week geleden zijn mijn dochter, vrouwlief en ikzelf natuurlijk er een weekje op uit getrokken naar zee richting het gezellig familiale Westende. Voor mij is dit de badplaats bij uitstek aangezien ik reeds als klein jonkie jaarlijks met mijn grootouders naar deze gezellige badplaats kwam. Was het daags voor vertrek nog steenkoud, dan was het de dag bij aankomst zomer.
Zo konden we er extra van profiteren om met mijn allerliefste oogappel dagelijks het strand op te zoeken om te ravotten. Enig jeugdsentiment kwam naar boven toen ik haar zo bezig zag. Ik verbaas mij er eigenlijk steeds over naarmate ik ouder wordt hoe sentimenteler ik wordt. Vooral als het mijn dochtertje betreft. Het gaat allemaal ook zo snel. Na de grote vakantie mag ze voor de eerste maal naar school. Alleen al als ik daar aan denk moet ik mijn tranen in bedwang houden. (Wat een softie ben ik geworden zeg )
Daarom ga ik op 1 september zeker niet mee naar school want ik ben zeker als ik mijn dochter zie wenen dat ik haar onmiddellijk terug naar huis mee zou nemen. Enfin, mijn hartje is gelucht zodoende ik nu ophou met dit kleffe gedoe hier. Kwestie om het onmiddellijk eens over een andere boeg te gooien, wil ik jullie de vraag meegeven of ik daar aan zee toch wel gelopen heb?
En het antwoord is:"Ja", of wat dachten jullie??? 't Is nie omdat congé is, dak der min kloten aan ga vegen hé. 'k Moet jullie wel meedelen dat ik tijdens ons verblijf aan zee serieus afgezien heb van die plotselinge warmte, vooral tijdens het lopen. Normaal ben ik geen zweter van nature maar die eerste 3 dagen stroomde het zweet van min bakkes. Nochthans liep ik telkens in de voormiddag wat het normaalgezien toch een beetje draaglijker zou moeten maken. Rond de 4de dag beterde dit, ook al omdat dan een licht zeebriesje opstak. Ik heb dus dagelijks een groot uur getraind op het strand. Het was echt een mooie zomerse week aan zee met als afsluiter een hevig onweer die losbarstte tijdens de laatste nacht van ons verblijf. En aangezien meneer Delombaerde ook nog weerliefhebber is heb ik vorige nacht niet teveel geslapen. De prachtige bliksem boven zee en het geraas van de donderwolken maakten het echter de moeite waard om enig slaapgebrek te compenseren.
Ik ga het hier bij laten want ondertussen zijn we klokslag twaalf alweer gepasseerd. Salut en tot één van dees dagen.
Deze avond zijn Bekaert Ignace, Desmet Bjorn en ikzelf naar Blandain getrokken om er deel te nemen aan een wedstrijd over 5,8 km die deel uitmaakte van het criterium "Challenge des Jeunes". Vorig jaar heb ik toen ook deelgenomen en eindigde toen 2de. De form was er toen nog niet helemaal aangezien ik uit blessure kwam. Ik liep toen een tijd van 20min.15sec. maar vandaag wou ik toch een stuk beter doe dan vorig jaar.
Was er vorig jaar weinig concurrentie dan was het vandaag wel even anders. Met jonge snaken als Denays Pierre, Gilmet Julien en Daye Stéphane César aan de start wist ik dat ik veel sneller dan vorig jaar zou moeten lopen om een podiumplaats te bemachtigen. Om 18u30 werd het startschot gegeven en we waren weereens vertrokken wat hopelijk een goeie wedstrijd zou worden.
In de beginfase van de wedstrijd werd er relatief traag gelopen wat ikzelf op voorhand niet verwacht had. Ik besloot me wijselijk koest te houden en wachtte af wat de concurrentie ging doen. Na een 2-tal km ontplofte de boel door een versnelling van Daye. Denays Pierre en ikzelf gingen mee zodoende we halweg koers slechts met 3 man overbleven. Rond km 3 begon Denays Pierre het commando over te nemen en dan weet je bij jezelf dat het nu alle hens aan dek zou zijn. Aangezien ik toch niets te verliezen had ging ik met hem mee waardoor Daye onmiddellijk de rol moest lossen. Ik wist ook wel dat ik den Pierre niet zou kunnen volgen tot de aankomst maar heb me toch zo lang mogelijk in zijn wiel vastgebeten.
Dit moordende tempo heb ik nog anderhalve km kunnen uithouden maar toen was het bobijntje helemaal afgerold. Ik moest hem laten lopen want hij was ijzersterk. De laatste km heb ik niet meer moeten forceren aangezien er achter mij een grote kloof geslagen was. Denays Pierre werd verdiend winnaar in een tijd van 18min05sec. en ikzelf werd weereens 2de maar nu met een veel betere tijd als vorig jaar. Ik klokte af op 18min.39sec. wat 1min36sec. beter was als vorig jaar.
Desmet Bjorn en Ignace Bekaert werden verdienstelijk 10de en 11de en bij de prijsuitreiking kreeg ik (u raadt het nooit) nen beker. Een leuke anekdote wat ik jullie nog wil meegeven is dat er geen voorziening was om zich na de wedstrijd wat op te frissen. Bekaert en ikzelf zijn dan op het lumineus idee gekomen om ons te wassen aan een lavabo die we gevonden hadden in een computerklas. Daar stonden we dan met z'n drieën in onzen bloten tussen de computers. Nogal een geluk dat we geen kortsluiting veroorzaakt hebben met onzen natten l...(censuur).
Ja mannekes, dit is het laatste verslag, voorlopig, want morgen vertrek ik voor 8 dagen naar zee. Moest ge me dringend nodig hebben dan kan ik jullie meegeven dat ik me ergens tussen de Panne en Knokke-Heist bevind. Groetjes aan allen en hopelijk echt zomerweer volgende week. Hieronder de top 10 van deze avond:
1ste: Pierre Denays: 18min.05sec. 2de: Dimitri Delombaerde: 18min.39sec. 3de: Gilmet Julien: 19min.13sec. 4de: Flamme Kevin: 19min.38sec. 5de: Van De Walle Sven: 19min.40sec. 6de: Daye Stéphane-César: 19min.44sec. 7de: Brenin Jonathan: 19min.54sec. 8ste: Parys Valentin: 20min.10sec. 9de: Zaouri Samuel: 20min.12sec. 10de: Desmet Bjorn: 20min.13sec. (2sec. sneller als ik vorig jaar)
"What the fuck":, zou je denken bij het lezen van de titel. Delombaerde is een andere weg ingeslagen. Niets is minder waar. Vandaag stond er de jaarlijkse duo-duathlon op het programma rond de flanken van Tiegemberg. De bedoeling was dat er duo's gevormd werden, waarbij de ene het lopen voor zijn rekening nam en de andere zich kon gaan afpeigeren op de fiets.
Normaalgezien was het de bedoeling dat ik met Thierry Declercq van start zou gaan omdat we 2 jaar geleden toch met z'n beiden de overwinning haalden. Maar op het laatste moment haakte deze af omdat hij iemand moest vervangen op één af andere wielerwedstrijd. Nochthans had hij mij in de late voormiddag nog een berichtje verstuurd op mijn gsm maar aangezien den dezen niet thuis was en ik natuurlijk mijn mobieltje niet op zak had stond ik daar mooi te blinken aan de inschrijvingstafel.
Ik had dus nog 3 kwartier de tijd om een wielrenner te zoeken die de plaats zou innemen van eerstgenoemde. Gemakkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Eerst was er een lieve dame die wel wou meerijden met mij maar ze zag het niet zo goed zitten. Uiteindelijk kwam ik Hoste Nancy tegen met haar gezin. Ze waren er met de fiets en aangezien haar man ook mee was met koersfiets en uitrusting was de keuze vlug gemaakt.
Aangezien ik Nancy al vaker tegengekomen ben tijdens de vele trainingen in het Beukenhof wist ik reeds dat haar man Thierry Follens een serieus stukske kon fietsen. Even aarzelde hij om deel te nemen maar algauw nam de koersmicrobe het van hem over zodat we om 16u van start gingen om der ne keer een serieus pattatse op te kunnen geven.
Uiteindelijk gingen de lopers eerst van start voor de 2,3 km. Het eerste deel van het parcours ging naar beneden. Ik kan je verzekeren dat het vlammen was van jewelste. Met mannen als Caby, Laga en Dujardin mocht ik al reeds na 10m van de start volledig de gaskraan opendraaien. Zoals gewoonte waren Caby en Laga te sterk voor ons, dus ik trachtte me in het zog van Pedro Dujardin te plaatsen. Tot anderhalve km ging dit tamelijk goed maar toen moest ik een paar meter op hem laten en door de stevige wind moest ik onmiddellijk lossen.
Enfin, ik ben zonder kleerscheuren aangekomen als 4de aan de aflossingspost alwaar mijn kompaan Follens Thierry in een tamelijk gunstige positie kon vertrekken. Over het koersgebeuren zelf ga ik hier niet teveel leuteren aangezien mijn tactische kennis ervan niet je dat is. Wat ik wel kan zeggen is dat mijn kompaan Follens Thierry het zeer voortreffelijk gedaan heeft. Wim Dewaele en Thierry Follens waren zonder discussie de beste renners uit koers. Na een kleine 40 min. losten we terug elkaar af zodoende ik nog de laatste 2,3 km lopend moest afleggen.
Ik moest me eigenlijk niet veel meer forceren die laatste ronde aangezien het gat reeds geslagen was. Zo eindigden we knap 3de en was mijn namiddagje duo-duathlon toch nog een groot succes. Hieronder zal ik nog de eerste 5 duo's meegeven maar ik wil toch nog speciaal Thierry Follens bedanken om me uit de penarie te helpen. Met de bedoeling naar Tiegem komen om te gaan kijken met het gezinnetje en dan totaal onverwacht vollen bak te moeten gaan koersen voor nen pipo zoals ik, dan kan ik alleen maar groot respect hebben voor diene mens.
By the way, 'k zou hem wel wat beter willen leren kennen wat 't lijkt mij ne toffe gast te zijn om wat tegen te lullen. Okee, genoeg gezeverd, see you.
En hier dan de officiële resultaten van gisterenavond. Aangezien er 203 deelnemers zijn aangekomen is het niet de bedoeling om hier gans het boeltje neer te typen. Ge zult het met een top-10 moeten doen. Groetjes.
Deze avond na het werk ben ik onmiddellijk vertrokken richting Zeebrugge met trouwe vriend Van Haute Chris alwaar we de 10 km op het strand zouden lopen. Sinds deze week ondervind ik bij mezelf dat de beentjes terug goed beginnen te draaien. Ik had dus gehoopt om vandaag toch een mooie prestatie neer te zetten. Rond 18u aangekomen in Zeebrugge voelden we bij het uitstappen van de auto letterlijk de bui al hangen. Het begon te regenen! Gelukkig is er niet al teveel wind, dacht ik bij mezelf, tot we op de zeedijk kwamen. Een stevige zuidwester blies reeds menige zandkorrels tegen onze smoel aan.
Hoedanook weer of geen weer, er ging hier vandaag gelopen worden. Toen ik me begon op te warmen zag de concurrentie er goed uit. Met Didier Verstraete, Bart Maene, Geert Deruddere, Gino Bonte, Bert Deschodt op de deelnemerslijst zou dit hier vandaag geen gezelligheidsloopje worden.Om 18u45 werd er gestart, en het beulen kon beginnen.
Echter, door de krachtige wind was er de eerste 2,5 km een omvangrijke kopgroep waar ik me perfect kon wegsteken. Zodoende voelde het aan of die eerste kilometers precies een trainingsloopje waren. Maar dit veranderde snel toen we het keerpunt naderden om nadien 2,5 km wind in de rug te hebben. Toen werd er plotseling wel vollen bak gelopen en den dezen is er dan ook volledig voor gegaan. We liepen zo snel dat menig concurrent achter bleef en ik dus alleen zat met de 2 kleppers Bart Maene en Didier Verstraete.
Ik moest zeker bij hen blijven want we moesten na 5km terug pal tegen wind lopen. Ik voelde me super en heb het dan ook gered tot het keerpunt van de 5km. Tegen wind viel het tempo weer stil zodat ik rustig weer wat kon recupereren. Aangezien mijn 2 kompanen normaal sterker zijn dan ik heb ik er dan ook van geprofiteerd om niet te veel op kop te lopen. Door het rustige tempo konden Geert Deruddere en Gino Bonte terug bij ons aansluiten. En zo gingen we met z'n 5 (zat nog een fransman bij) naar het laatste keerpunt om dan met wind in de rug naar de aankomst te lopen.
Na het keerpunt nam Bart Maene de kop gevolgd door Didier Verstraete, mezelf en die Fransman. Geert Deruddere en Gino Bonte moesten de rol lossen. Plotseling nam Verstraete de kop over en nam Bart Maene wat gas terug. Achteraf vertelde Bart mij dat hij Didier in stelling had gebracht voor de overwinning want hij deed mee aan dit criterium. Ik voelde dat ik super zat en ging onmiddellijk met hem mee. Die Fransman moest op dat moment ook een gaatje laten zodoende we nog met 2 overbleven. Toen ben ik echt in mijn kansen beginnen geloven om aanspraak te maken op de overwinning. Ik heb er alles aan gedaan om Didier te kloppen maar zijn allerlaatste slotoffensief deed me de das om. Een 200m voor de finish moest ik een gaatje laten. Zo eindigde Didier Verstraete 1ste en ikzelf supertevreden 2de op een 5-tal seconden (kunnen er ook 10 geweest zijn). Die Fransman werd 3de en Bart Maene 4de. Enige tijd later arrivveerden ook Gino Bonte en beresterke Geert Deruddere.
Na de aankomst vertelde Didier mij dat hij onder de indruk was van mijn prestatie en dat hij serieus heeft moeten doorlopen om mij achter hem te houden. En den dezen was natuurlijk in de 7de hemel. Maar het moet gezegd, vandaag is de kentering gekomen. Na enkele weken wat minder te zijn, wellicht door vermoeidheid was het vandaag weer koekenbak. Ge ziet dat ge helemal geen epo nodig hebt om eens goed te presteren. Nen zak frieten en af en toe een sigaretje kan ook wonderen doen (blijft echter ongezond).
De uitslag volgt later want ik heb deze nog niet in mijn bezit. Hopelijk zijn we nu weer vertrokken voor enkele mooie prestaties. Moest het zijn dat het artikel soms wat te euforisch overkomt bied ik graag mijn excuses aan, maar ik kan het echter niet helpen. Dit zal waarchijnlijk te wijten zijn aan de grote dosis adrenaline die, bij dit moment van schrijven, nog in mijn lijf aanwezig is. Groetjes en tot gauw voor de volledige uitslag.
Ja mannekes, nog anderhale dag werken en het langverwacht verlof breekt aan. 'k Heb deze week besloten om donderdag na het werk onmiddellijk te vertrekken naar Zeebrugge om er de beachcross meet te doen over een afstand van 10 km. Gelukkig heb ik mijn goede vriend Van Haute Chris kunnen optrommelen om met me mee te gaan zodoende ik niet alleen ben. De start wordt om 18u45min. gegeven op het strand van Zeebrugge. De vorige 3 edities heb ik ook meegedaan en het bevalt me wel die strandlopen. Niet dat ik daar prachtprestaties lever, verre van, maar langs de kustlijn lopen heeft toch iets apparts. Na de wedstrijd gaan we nog vlug iets eten en drinken om vervolgens terug huiswaarts te keren want er moet immers nog een halve dag gewerkt worden.
We zien wel wat het geeft. Ik zal jullie vrijdag aanstaande wel op de hoogte houden met een "oogstrelend" verslag. Groetjes en tot één der dees dagen.
Vanavond stond er een wedstrijd op het programma van het Harelbeeks criterium meerbepaald in Hulste. Na mijn "prachtprestatie" vorige week was ik vandaag eerlijk gezegd op zoek naar revanche. Echter, op zoek gaan naar revanche en die dan ook volbrengen is dan ook een heel paar andere mouwen. Het vertrouwen staat de laatste weken op een laag pitje en ik weet voor mezelf dat ik eerst een goeie wedstrijd moet lopen alvorens ik het tij kan doen keren. Met concurrenten aan de start als Demeestere, Vanlede, Vanieuwenhuyse Michael, Van Lierde Franky, Debersaques en Stijn Matton was dit een uitgelezen kans om voor een kentering te zorgen.
Tijdens de opwarmingsronde ondervonden we reeds dat er weereens een stevig briesje stond die vooral het 1ste deel van het parcours in ons nadeel stond. Niettegenstaande liet ik me echter niet uit mijn lood slaan door zo'n onnozel akkefietje en rond 19u30 stond ik op de eerste rij aan de start. Er moesten 4 ronden afgelegd worden om deze 11km wedstrijd te overbruggen. Drie, twee, één, pang... en weg waren we. In de beginfase van de wedstrijd waren we met een ruime kopgroep van zo'n 10-tal man. Mijn reeds genoemde concurrenten alsook nog en paar andere atleten zaten allemaal in deze toch wel omvangrijke kopgroep.
Na passage van de 1ste ronde waren we nog met acht, geloof ik. Ikzelf trachtte me in de groep te nestellen om zoveel mogelijk uit de wind te zitten. Mijn benen voelden reeds beter aan dan vorige week, maar ik wist dat ik zuinig met mijn krachten moest omspringen aangezien ik toch ondervond dat mijn superform nog steeds niet aanwezig is. Op het einde van de 2de ronde besloot een weeral sterke Debersaques op z'n kousevoeten een kloofje te slaan, wat hem welliswaar lukte.
Ik had zoiets van: "laat hem maar lopen, die pakken we wel terug in de 3de of laatste ronde". Dus bij aanvang van de 3de ronde waren we op achtervolgen aangewezen met ons groepje waarvan nog een 6-tal man van overbleef. We zaten nu reeds halfweg 3de ronde en ongelooflijk maar waar: het kloofje op Pascal Debersaques bleef quasi gelijk. Dit was het teken voor Lieven Demeestere en mezelf om er iets aan te doen. We besloten om een versnelling te plaatsen aan het einde van de derde ronde, om zo het kloofje op Debersaques te dichten.
Zo gezegd zo gedaan en daar gingen we. Om beurt trachten we de kop te nemen om zo snel mogelijk het gat te dichten. We waren er van overtuigd dat we de kloof moesten dichtlopen alvorens we terug tegen wind zouden moeten lopen of 't zou njet zijn. Op een bepaald moment bedroeg de kloof tussen Pascal en mezelf (ook Lieven natuurlijk) nog een 10-tal meter en dan bij aanvangsfase van de laatste ronde..... over en out. Ikzelf en Lieven Demeestere moesten bekomen van onze inspanning zodoende de kloof op "beresterke Pascal" terug groter werd. Halfweg de laatste ronde kwam Ludo Vanlede en Stijn Matton terug bij ons aansluiten zodoende we terug met 4 man waren.
Ikzelf voelde dat het beste voor mij eraf was, en dat ik zeker geen aanspraak op de overwinning zou maken. Bij het ingaan van de laatste km moest ik mijn metgezellen laten gaan omdat een zekere Stijn Matton nog een ultieme demarrage plaatste die dan ook meteen de goede was. Hij alleen maakte het kloofje goed op Debersaques om hem daarna meteen ter plaatse te laten. Het was dus uiteindelijk Stijn Matton die de overwinning binnenhaalde. Een dikke pluim voor hem maar ik vond persoonlijk Debersaques Pascal de beste man uit koers. Moest hij een ronde later zijn zelfde tactiek toegepast hebben, dan ben ik er zeker van de hij de oververdiende winnaar zou zijn. (Hopelijk leest zijn zus uit Engeland ook dezen blog zodat ze alle details van de wedstrijd kan meelezen) .
Wat mij betreft eindigde ik op een 5de stek. Na vorige week kan ik eigenlijk niet ontevreden zijn. Ik weet dat ik in het voorjaar een stuk sterker voor de dag kwam maar op dit moment kan ik niet veel beter. Hopelijk brengt het groot verlof enig soelaas zodat ik in augustus en september mijn voorjaarsniveau terug vindt. Want augustus met z'n Dwars door Grijsloke en in september zeer belangrijke wedstrijden in het waals Achro-criterium zal het nodig zijn een tandje bij te steken. (of 2 zelfs als't kan).
Ik ga het hier bij laten door jullie nog de top 5 mee te geven. Groetjes en aan iedereen een goed verlof gewenst.
Deze week ben ik gaan twijfelen of ik vrijdagavond naar Harelbeke zou trekken of zaterdag deel zou nemen aan het Achro-criterium. Nochthans had ik eerst voor de 2de optie gekozen maar donderdagavond ben ik beginnen twijfelen. Ik had reeds tegen enkelen gezegd dat ik vrijdagavond zou komen supporteren. Hun verbazing was groot toen ik daar toch aankwam met sportzak en loopuitrusting. Ik die dacht bij voorbaat dat ik wel in de prijzen ging vallen had het dus effkes verkeerd voor. Toen ik tijdens de opwarming mannen tegenkwam als Vandecasteele Steven, Fredje Raketje, Van Lierde Vincent, Ludo Vanlede, Vermander Glenn en niet te vergeten rechtstreekse concurrent Demeestere Lieven wist ik dat de beentjes goed zouden moeten zijn om hier top 5 te willen lopen.
Hoedanook ik mocht mezelf geen schrik aanjagen en in mijn eigen kunnen geloven. Met mijn goeie prestatie vorige vrijdag in Kuurne had mijn vertrouwen terug een boost gekregen.
Omstreeks 19u30 loste het startpistool zijn schot, en weg waren we voor 2 rondes van elk 5,5 km. Fredje en Steven waren reeds weg van bij de start om uit te maken wie van de 2 aanspraak kon maken op de overwinning. Ikzelf zat in het achtervolgend groepje met Vanlede, Demeestere, Vermander, Matton, Debersaques en Van Lierde. De 1ste km kwamen we door in 3min15sec. Normaalgezien geen probleem voor mij maar ik ondervond reeds dat ik zware benen had. Echter van mijn ademhaling had ik geen probleem dus ik liep gezwind mee aan de kop van de groep tesamen met Lieven Demeestere. Een sterke Debersaques kwam ook af en toe eens piepen en plaatste zelfs af en toe een versnelling die mijn benen langzaam maar zeker de ondergang induwden. Ikzelf heb deze groep nog 5km kunnen volgen maar bij aanvangsfase van de 2de ronde moest ik eraf.
Vraag me niet waarom maar mijn poten waren volledig verzuurd en dit reeds na 5km. Enfin, ik dus weer alleen en in tegenstelling tot vorige week was de moraal gezakt tot onder het vriespunt. Toch ben ik mijn tempo blijven onderhouden maar dit was blijkbaar niet snel genoeg voor Matton en Creupelandt want die haalden me rond km7 of 8 in. Uiteindelijk ben ik na 38min48sec. over de meet gesukkeld wat meteen ook het einde was van mijn "lijdensweg".
Na de wedstrijd vroegen mijn loopcollega's alsook supporters mij wat er scheelde maar ik moest hen het antwoord schuldig blijven. 't Is te zeggen, mijn benen voelden loodzwaar aan, maar waarom en hoe... je ne sais pas. Nochthans ben ik van mijn vrouw gebleven dus daaraan kan het niet liggen. Hoedanook heb ik mijn prestatie omschreven als een "off-day". Dus mannen een goeie tip: als je een klotewedstrijd achter de rug hebt en je kunt niet direct een reden geven dan zeg je gewoon:" ik had een fucking off-day".
Na de wedstrijd heb ik gewoon mijn boeltje gepakt en zonder veel zeveren naar huis getrokken. Achteraf bekeken had ik beter toch voor de 1ste optie gekozen en gewoon gaan supporteren. Dit is veel minder lastig. (Bjorn Eeckhout kan het weten ). Conclusie van de dag: de 10 mannen die gisteren voor mij waren, waren beter dan ik. Er bestaat immers geen eerlijker sport dan lopen.
Hier nog de top 12: (Ps: Joost, ik moest nu wel de top 12 meegeven aangezien ik zelf elfde werd ) 1ste: Vandecasteele Steven: 35min.05sec. 2de: Van den Heede Fredje: 36min06sec. 3de: Vermander Glenn: 37min.31sec. 4de: Matton Stijn: 37min.32sec. 5de: Debersaques Pascal: 37min.35sec. 6de: Van Lierde Vincent: 37min.40sec. 7de: Demeestere Lieven: 37min.47sec. 8ste: Vanlede Ludo: 37min.52sec. 9de: Colle Dieter: 38min.27sec. 10de: Creupelandt Fred.: 38min.32sec. 11de: Delombaerde Dimitri: 38min.48sec. 12de: Jan Lefever: 38min.58sec.
Ik ga nu bruusk afsluiten want het tourjournaal begint. Loop ze, slaap ze,... doe watta ge wilt. See you.
Vandaag rond 11u opgestaan en een half uur later stond ik reeds in den Delhaize in Vichte. Ik ben met dochterlief en echtgenote gezamelijk boodschappen gaan doen om nadien rond het middaguur nog eens een bezoekje te brengen aan mijn schoonouders. 't Was best aangenaam vertoeven zodat we rond 14u thuis waren en we moesten nog eten. Dan maar vlug ne spaghetti in den micro-wave geduwd en vlug gegeten. Daar ik gisteren gelopen had ging ik vandaag eens gaan kijken naar mijn loopmakkers die in Waregem liepen. Ik moest eigenlijk vandaag nog een uurtje loslopen maar ik had eigenlijk geen zin om een uur alleen te lopen. Toen overviel me plotseling een lumineus idee.
Als ik toch naar de Bilkhaeghe ging om te kijken waarom zou ik dan niet meelopen??? Ik had het gevoel dat de beentjes tamelijk gerecupereerd waren van daags ervoor en algauw nam ik de beslissing om deel te nemen aan de 4,5km. Aangezien er op de computer stond dat de start maar om 16u30 was had ik een zee van tijd. Daar aangekomen kwam ik tot de constatie dat de start om 16u was. Mijn hartslag werd algauw de hoogte ingejaagd want nu moest het plotseling snel gaan. Gelukkig had ik mijnen tenue al aan en kon ik gauw nog wat loslopen en wat versnellingskes uit mijn benen slaan.
Groot was mijn verwondering dat de tegenstand op de 4,5km niet van de poes was. Met een Laga, Cnudde, De Vuyst, Dujardin e.a. aan de start dacht ik bij mezelf of mijn impulsieve beslissing om deel te nemen geen misstap was. Ik had me ingeschreven dus ik kon op mijn stappen niet terugkeren.
Om 16u werd het startschot gegeven en weg waren we. Die eerste km was moordend!!! Ik heb me proberen nog in het groepje te nestelen met Laga, Cnudde, Dujardin en De Vuyst maar dit duurde niet lang. Na 2km kreeg ik het serieus moeilijk en moest meteen zonder pardon lossen. Ik zag dat Pedro het ook moeilijk kreeg want hij moest erook af. Ondertussen hoorde ik de hete adem van Johan Santens en Patrick Soetaert in mijn nek maar ik wou me nog niet zo snel gewonnen geven.
Na half koers vlamde Patrick Soetaert mij voorbij en ik had op dat moment geen reactie in huis. Echter toen we rond km 3 waren voelde ik dat de beentjes toch nog wat jus overhadden. En mijn gevoel had gelijk want kort erna haalde ik Soetaert weer in om hem vervolgens in de laatste km los te lopen. Ik had Pedro Dujardin toen nog in het vizier maar dat was vandaag iets te hoog gegrepen. Toch tevreden eindigde ik als 5de de eindstreep. Na de wedstrijd ben ik met den Pedro nog 2 rondjes gaan loslopen en was mijn zogezegde training van vandaag meer dan geslaagd.
Ik moet zeggen dat ik vandaag meer afgezien heb over 4,5 km dan gisteren in Kuurne waar het 15km was. Hieronder nog eens de top 10.
Gisterenavond ben ik met goeie vriend Van Haute Chris richting Kuurne getrokken om eens een vlakke wedstrijd te lopen over 15km. Na de zware wedstrijden de voorbije weken kon ik geen heuvels meer zien laat staan erover lopen. Nochthans had ik niet zoveel zin om 15km te lopen maar eerder de 5km. Natuurlijk heb ik me weeral laten overhalen door Bekaert Ignace om voor de volle 15km te gaan.
De voorbije weken waren minder en ik voelde ook wel dat mijn beste vormpeil voorlopig mij verlaten heeft. Maar niet getreurd, om 20u stond ik bij de voorste gelederen aan de startlijn om trachten het volle pond te geven. Ik besloot onmiddellijk om niet te snel te starten want ik had geen goesting om halverwege de wedstrijd mezelf tegen te komen en dan te moeten ploeteren en beulen tot de finish.
Zo gezegd zo gedaan liet ik de koplopers begaan en vormde ikzelf een achtervolgend groepje met Steven Hocedez, Debersaques Pascal, Creupeland Frederick en Vangheluwe Clive. Na een 2-tal km ondervond ik dat ik vrij goeie benen en algauw begon ik reeds aan kop te sleuren. De koplopers met daarin kleppers als Dieter Van De Walle, Woldu Ghirma liepen niet echt door zodat ze eigenlijk in de beginfase van de wedstrijd niet verder uitliepen op ons. Moest ik echt in mijn goeie periode gezeten hebben dat had ik zeker niet getwijfeld en was bij aanvang van de start onmiddellijk meegegaan. Maar vandaag was het vertrouwen, althans voor de wedstrijd, niet in die mate om ne keer de puntjes op de i te zetten.
Enfin genoeg gezeverd. Aangezien de beentjes vandaag tamelijk rond draaiden liep ik na een 4-tal km reeds helemaal alleen. De condradictie (moeilijk woord) van het verhaal was, dat als Delombaerde alleen loopt ze het hierboven toch weer moeten klaarspelen om een kinkje in het kabeltje de laten lopen. Er stond verdomme een serieuze tegenwind om u tegen te zeggen. Echter, als men zich lekker voelt tijdens een wedstrijd kan men toch altijd een ietsje meer, en dit was bij mij ook het geval.
Ik kon zonder verzwakken mijn eigen tempo aanhouden. Dit volstond om achtervolgers een eind van me weg te houden. Van km 4 tot aankomst liep ik dus moederziel alleen en veel valt daar eigenlijk niet over te vertellen. Na 50min.52sec. liep ik als 6de over de aankomst. Winnaar van de dag was Woldu Ghirma en verdienstelijk 2de werd de immer sympathieke Dieter Van De Walle. Aangezien ik 3de was in mijn categorie mocht ik ook nog eens het podium beklimmen. Ik kreeg een trofee overhandigd alsook een enveloppe met money, money, money...
Er werden namelijk geldprijzen uitgedeeld en met een 3de plaats in mijn categorie werd dit voor mij een zeer geslaagde avond. Op het moment van schrijven is het geld reeds grotendeels uitbesteed. Hoe dit komt moet zich maar informeren bij vrouwlief en dochter. Wie de volledige uitslag wil zien moet maar eens een kijkje gaan nemen op de site van Kuurne. Ik wil jullie wel nog de top 6 meegeven:
Bij het lezen van de titel denkt men nu van: hee, ging Delombaerde niet naar Ogy gaan lopen? Aanvankelijk was het antwoord ja, tot ik vanmiddag Bekaert opbelde en hij mij doodleuk vertelde dat hij in plaats van Ogy ging deelnemen aan de "Hotond Classic", om Annie Vermeulen een pleziertje te doen. Ik die met vaderlief reeds afgesproken had om richting Ogy te trekken hebben dan op het laatste nippertje onze plannen gewijzigd en richting Zulzeke getrokken. Daar aangekomen zagen we de bui reeds hangen. Het ging hier vandaag serieus afzien zijn.
De eerste mannen die ik aan de inschrijvingstafel tegenkwam waren ook al niet van de minste. Niemand minder dan Filip Vanwijnsberghe en wat later Nico Gruloos zeiden me vriendelijk goeiendag en vroegen hoe de form was. Ik antwoorde hen vriendelijk, "tip-top in orde" maar in mijn binnenste wist ik wel beter. Momenteel ben ik een beetje aan't slabakken. Niet dat ik dit persoonlijk erg vindt want 't was wel eens nodig om de gazzekraan wat minder open te zetten.
Enfin, genoeg gezeverd. Om 16u stonden we met 40 man aan de start om de bijna 11km lange afstand van den "Hotond Classic" te overbruggen. De eerste anderhalve km ging vlotjes naar beneden. Nico Gruloos had meteen een gaatje op Vanwijnsberghe en mezelf. Ik besliste om niets te overhaasten want aan de tijden te zien van vorige editie moest het hier wel enorm zwaar zijn. Na 2km stond dan reeds een pittige beklimming door het bosrijke Zulzeke. We liepen toen eigenlijk in een soort bedding die ervoor zorgde als het regende het water vlotjes langs deze bedding kon wegstromen. Gelukkig was het droog maar het was gevaarlijk lopen door oneffenheden, boomwortels, zware stenen,...
Na 3 km waren we boven en toen was het eventjes uitbollen naar de volgende beklimming. Ik liep toen nog steeds in 3de positie samen met de Filip. Nico Gruloos bleef echter zijn voorsprong behouden op ons. Rond km 4 liepen we weer door het bos langs slecht begaanbare paadjes en was het echt uitkijken waar men zijn voeten zette.
Filip kennende begon stillaan rond km 5 zijnen turbo aan te steken en weg was hij. Het had echt geen zin om te volgen want ondertussen waren we al aan de volgende beklimming gekomen en kon ik enkel op mijn tempo naar boven "klauteren". Ondertussen werd ik bijgehaald door 2 achtervolgers die mij eveneens ter plaatse achterlieten. Ik die dacht dat na km 7 het ergste gepasseerd was, kwam serieus bedrogen uit.
Van km 7,5 tot aankomst moest er geklommen worden. Het was moordend! Ik had echter het geluk dat er niet direct iemand achter mij zat zodat ik niet moest forceren. Maar forceren of niet, het was echt harken en sleuren tot de aankomst. Na 43min.20sec. eindigde ik 5de met een snelheid van 14,93 km/u. Niet dat ik zo'n off-day had of zo, maar dit is echt de zwaarste wedstrijd die ik in mijn leven heb gelopen.
Vanwijnsberghe Filip haalde in de laatste zware beklimming Nico Gruloos nog in en werd verdiend winnaar. Achteraf vertelde hij me ook dat dit de eerste keer en de laatste keer zou zijn dat hij aan deze wedstrijd zou deelnemen. Ikzelf vond het wel eens tof om mee te maken, maar de kans op blessures op zo'n parcours neemt toch aanzienlijk toe. Maar goed, iedereen is zonder kleerscheuren aangekomen en achteraf werd de zware wedstrijd tussen pot en pint (in mijn geval cola) vlug vergeten.
Wie geïntresseerd is om zichzelf meermaals tegen te komen in een loopwedstrijd moet volgend jaar maar eens deelnemen. Succes verzekerd, en de man met de hamer staat langs alle hoeken en kanten van het parcours.
Hieronder nog eens de volledige top 10:
1ste: Filip Vanwijnsberghe: 40min.23 sec. aan 16,02 km/u 2de: Nico Gruloos: 40min.40sec. aan 15,90 km/u 3de: Naert Fank: 41min.53sec. aan 15,44 km/u 4de: Cornu Benny: 42min.42sec. aan 15,15 km/u 5de: Delombaerde Dimitri: 43min.20sec. aan 14,930 km/u 6de: Roos Hans: 44min50sec. aan 14,430 km/u 7de: De Coninck Johan: 45min.07sec. aan 14,33 km/u 8ste: Bekaert Ignace: 46min.48sec. aan 13,82 km/u 9de: Desmet Björn: 48min.13sec. aan 13,41 km/u 10de: Beert Rik: 49min.02sec. aan 13,19 km/u
Het komt weinig voor maar tot op heden wist ik nog niet welke wedstrijd ik morgen ging lopen. Ik twijfelde tussen "De Hotond-Classic" in Zulzeke of de 11 km in Ogy. Door middel van enige beraadslaging met vaderlief hebben we samen besloten dat we morgen deelnemen aan de 11 km van Ogy. We hadden de keuze tussen een zeer lastige wedstrijd en een gewone lastige wedstrijd. We hebben dus voor de laatste optie gekozen omdat we zoiets hadden van.....pfff, we kunnen eigenlijk geen heuvels meer zien.
Wat de trainingen betreft van deze week kan ik eigenlijk kort zijn. Dinsdag en woensdag wat gelopen and that's it. De boog kan niet altijd gespannen staan en na de halve van Kain was de goesting er een beetje af.
Vorig jaar heb ik ook deelgenomen in Ogy en toen eindigde ik 3de. Had toen een goeie dag maar moest in een sprint de overwinning aan Daye laten en Domina werd toen 2de. Wat morgen betreft starten we zonder al te hoge ambities. Wat niet wil zeggen dat ik er mijn kloten aan ga vegen. Ik zal alles uit de kast halen voor wat ik waard ben.
Vandaag had ik om 17u een afspraak bij dr. Termote om mij een nieuw paar steunzolen te laten aanmeten. Mijn vorige waren blijkbaar versleten. Vandaar de reden dat ik een stijf gevoel kreeg onderaan mijn kuiten. Normaalgezien zou het een 10-tal dagen duren eer ik ze in mijn bezit heb. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat ik 10 dagen op mijn lauweren ga rusten. Vandaag ben ik dus niet gaan lopen maar we maken dat morgen goed om gezellig een uurtje met Bekaert te gaan lopen.
By the way: ik ben gisteren peter geworden. De vriendin van mijn broer is gisteren goed en wel bevallen van een flinke dochter. Je kan je wel voorstellen dat mijn petekind haar oogjes uitkeek toen ze uiteindelijk haar dooppeter zag. Ik zal proberen zo goed mogelijk mijn taak als peter te vervullen. Mijn eerstvolgende trofee die ik naar huis neem is voor haar. Maar dan zal ik wel beter moeten presteren dan vorige zaterdag. Desnoods vraag ik aan Joost Dewaele of Ignace Bekaert een beker van hun trofeënkast.
Vandaag was het weer feest ergens te lande in Wallonië. Het dorpje Thimougies maakte zich vandaag klaar voor meer dan 500 lopers die deelnamen aan hun wedstrijd over een afstand van 13,6km. Voor mij was dit vandaag de 4de deelname. Over mijn vorige 3 edities die ik meegelopen heb kan ik kort zijn. Ze trokken alle 3 op geen kloten.
Het parcours is enorm zwaar en men dient echt deze wedstrijd te dosseren of anders verandert de mooie streek rond Thimougies in een echte hel. Na mijn mooie prestatie van vorige week was ik relaxed want vandaag mocht alles en niets moest. De voorbije week voelde ik immers dat ik moeilijk gerecupereerd geraakte van de halve in Kain. Enfin, om 16u stond ik daar toch mooi aan de start om trachten toch maar het beste van mezelf te geven.
De eerste km ging bergaf en wijselijk ben ik niet te vlug gestart. De eerste beklimming diende zich reeds aan rond km 2 ,raar maar waar, er vormde zich weer een kopgroepje van een 10-tal man. Den Istace José had dan allang het hazepad verkozen op weg naar de overwinning. Zo'n parcours als vandaag is voor hem echt smullen geblazen.
Ik daarentegen heb me wijselijk wat op de achtergrond gehouden in de groep waar ik in zat. Zowat iedereen van mijn concurrenten zaten zoals vorige week trouwens in diezelfde bende. Dit bleef zo tot rond km 4. Vorige week was het Eddy Rasschaert en ik die het tempo bepaalden en de boel naar onze hand zetten maar vandaag had ik echter niet veel in de pap te brokken.
Het was echter Domina Antonino die samen met Nico Gruloos de lakens uitdeelden en rond km 5 een versnelling plaatsten. De omvangrijke groep werd onmiddellijk uiteen gerukt en heb me nog proberen aan te klampen aan Duvivier Danny. Rond km 6 liep ik dan nog voor een 4de of 5de plaats en dat zou voor mij op dit parcours een goed resultaat geweest zijn. Jammergenoeg kreeg ik het tijdens een zoveelste beklimming rond km 7 moeilijk. Ik voelde me nochthans helemaal niet op mijn adem getrapt maar ik kreeg een stijf gevoel in beide kuiten.
Niet dat je bij mij direct kan zien waar mijn kuiten hangen maar ik voelde ze wel. Ondertussen rond km 9 liep ik dus helemaal alleen rond de 10de positie. Het positieve was wel dat ik mijn tempo dat ik liep goed kon onderhouden en niet meer verzwakte tegenover mannen die enkele tientallen meters voor me uit liepen. Na 50min.55sec. kwam ik dus als 10de terug in het dorpje Thimougies aan waar vrouw en dochter me opwachtten aan de aankomstlijn.
Wat ik reeds vermoedde werd vandaag weereens bevestigd. Die koers ligt me totaal niet. Niet dat ik bang ben van menig klimwerk maar trôp is teveel en teveel is trôp! Komt er ook nog eens bij dat het stilletjesaan tijd wordt om het de komende weken wat rustiger aan te doen want de vermoeidheid begint toch stillaan parten te spelen. Ik ben van plan eens een dag of 5 de riem eraf te leggen en dan stilletjes weer beginnen trainen. Wanneer ik die 5 dagen rust neem weet ik nog niet. t' Zal wel zeker voor het groot verlof zijn want ik ben van plan om tijdens het verlof ne keer serieus door te trainen voor Dwars door Grijsloke.
Enfin, genoeg gezeverd. Ik zit hier ne helen artikel te typen over de wedstrijd van vandaag maar eigenlijk valt er over mijn prestatie van vandaag geen fluit te vertellen. Groetjes, slaapwel en hieronder nog eens de top 10 van vandaag. (PS: als ik ooit 140ste wordt ofzo is het wel niet de bedoeling dat ik gans het lijstje ga aftypen tot de 140ste plaats. 't Is maar dat het weet. )
Na de "euforie" van voorbije zaterdag in Kain zijn we nu reeds enkele dagen verder. De dag nadien ben ik zondagvoormiddag nog een uurtje los gaan lopen in Grijsloke. De benen waren goed en had niet echt het gevoel dat ik daags ervoor 21 km gelopen had. Gisterenavond daarentegen ben ik gaan trainen in Waregem met Dewaele Joost en Pedro Dujardin alsook Lieven Demeestere. Wel, ik kan jullie garranderen: het draaide voor gene meter!!! Ik vond het te warm, het ging te snel, ik had geen goesting.... ik heb echt moeten beulen om een uur rond te maken.
Vandaag ben ik dan met Bekaert Ignace ons wekelijks parcourke gaan doen langs Heestert (ca.16 km). Het ging al iets beter dan daags ervoor maar het bleef zwoegen en hard labeur om Ignace zijn spoor te kunnen volgen. Normaalgezien ben ik het die Bekaert doet afzien als de beesten maar vandaag was dit wel even anders.
Blijkbaar heeft die wedstrijd van zaterdag laatstlede toch zijn sporen nagelaten bij den dezen. Bij aanvang van de training vandaag heb ik nog naar de dokter gebeld voor mijn bloedresultaten en alles was picco-bello. Ik heb zelfs een ijzerreserve om u tegen te zeggen. Stond mijn ijzergehalte begin dit jaar slechts aan "30" dan staat het nu aan "160" (zelfs iets teveel dus).
Morgen ga ik een dagje overslaan en ga dus niet naar de piste in Zwevegem (weeral niet). We zien dan wel donderdag of de beentjes terug bij hun positieven zijn of niet. 't Moet nu juist wel lukken dat zaterdag de 13,6km van Thimougies op het programma staat. Zoals sommigen reeds weten is dit één van de zwaarste zoniet de zwaarste wedstrijd van het Achro-criterium. We zullen wel zien wat dit geeft voor zaterdag maar als ik ondervind dat het niet gaat dan loop ik gewoon de wedstrijd uit en ga ik een weekje rust inlassen.
Thimougies is wel een wedstrijd waar men punten kan verdienen maar te weinig om opgenomen te worden in je 10 beste wedstrijden. Daarvoor is deze wedstrijd te zwaar. En aangezien ik daar nog nooit hoge ogen gegooid heb maak ik mij geen illussies. t' Is misschien ook eens verstandig om eens wat vroeger in mijnen nest te kruipen 's avonds. Maar ja, met het EK-voetbal is dit voor mij geen makkie. Ik denk dat ik genoeg stoom afgelaten heb voor vandaag dus ik laat het hier maar bij. Saluutjes.
Vandaag stond de zwaarste halve marathon op het programma van het Achro-criterium. Dit wil zeggen dat hier serieus wat punten kunnen verdiend worden voor het algemeen klassement. Als men hier goed presteert kan men eveneens een flinke tik uitdelen aan je concurrenten die een goed eindklassement ambiëren. Wat me vandaag enigszins gunstig stemde waren de optimale weersomstandigheden. Zwaar bewolkt, 14 graden en af en toe wat motregen. Wat wil men nog meer als loper.
Maar het moet gezegd, met mijn mindere prestatie in het achterhoofd vorig weekeinde in Anvaing was ik er toch niet erg gerust in. Ik was van plan zeker niet te snel te starten omdat deze wedstrijd pas echt zwaar wordt in het 2de deel van de koers. Om 16u werd het startschot gegeven en weg waren we...
Istace José en Thomas Loquet (buiten categorie) waren er al in de beginfase vlug vandoor en daarna was er een vrij grote kopgroep met zo'n 15 man schat ik. Al mijn concurrenten zaten erin (Domina, Demaret, Rasschaert, Daye, Duvivier, Vanlede,...). We liepen constant rond de 3min30 à 3min.33sec. de km. Ikzelf voelde me zeer goed en heb bewust mij laten meedrijven met de meute. Ik liep wel constant vooraan in deze groep kwestie om een eventuele aanval te kunnen counteren indien dit nodig zou zijn. Voortdurend heb ik Eddy Rasschaert (de pater) in de gaten gehouden want ik wist dat hij de sterkste man in deze groep zou zijn. Als je 2 weken geleden 1u10min. loopt in Brussel wist ik dat hij de man in bloedvorm was.
Rond km 8 liepen we weliswaar nog steeds langs de Schelde waar het lekker vlak was, maar lang zou de pret niet duren. Ondertussen zaten er al een paar mannen reeds op hun tandvlees in onze kopgroep alsook was er al af en toe eentje die moest lossen. Mannen die nu al reeds in het rood zaten wisten op voorhand zodra we de Schelde zouden verlaten, dat ze onmiddellijk zouden moeten passen. En jawel hoor, na het verlaten van het lange vlakke stuk langs de Schelde werd onze kopgroep rond km 10 reeds gehalveerd.
Rond km 11 stond de eerste pittige beklimming op het programma en dat was een teken voor Domina Antonino om eens aan kop serieus door te sleuren. Dit was niet zonder gevolgen, want enkel ik en Rasschaert konden hem volgen. Bovenaan de top bleven we dus maar met z'n drieën meer over. Nadien bleef het parcours op en af gaan en rond km 14 besloot onzen Eddy Rasschaert zijn gaskraan eens open te zetten. Ik zette me in zijn wiel een beet op mijn tanden om hem te kunnen volgen en dat lukte nog vrij aardig ook. Antonino was blijkbaar van zijn vorige aanval niet gerecupereerd en die moest onmiddellijk lossen. Aan de voet van de Mont St.-Aubert (km 16) keek ik eens achter mij en zag ik dat ik mijn rechtstreekse concurrenten een serieuze tik uitgedeeld had.
Maar ondertussen kreeg ik het bij aanvang van de zwaarste beklimming van de dag zelf even moeilijk en moest ik lossen van den Eddy die gewoon op zijn elan doorging. Toen ik bijna aan de top was rond km 18 zag ik dat ik maar een 50-tal meter moest prijsgeven. Zoals jullie allemaal wel weten is er na een beklimming een afdaling en dat was voor mij het teken om als een bezetene het gaatje op den Eddy dicht te lopen. En jawel hoor, rond km 19 had ik hem weer te pakken en beet me weereens vast aan zijn wiel. Wat ik wel niet ingecalculeerd had was dat we bij aanvang van de laatste km nog een lange brug over moesten.
En jawel hoor, ik had het aan mijn kloten. Door mijn serieuze inspanning van dat kloofje dicht te lopen op den Eddy moest ik terug lossen. De laatste km van de wedstrijd liep hij van me weg en moest mijn meerdere in hem erkennen. Na 1u14min.17 sec. haalde ik als 4de de eindstreep. Zeer tevreden natuurlijk.
Vandaag was het weer koekenbak voor mij. Ik heb een heel goeie wedstrijd gelopen en had nooit gedacht om op zo'n parcours een tijd te halen van onder de 1u15min. De zak frieten zijn reeds verorberd en het vertrouwen is back. Wat kan een mens nog meer wensen. Saluukes.
Hieronder nog eens de top 5 alsook enkele andere bekende namen
1ste: Istace José 1u11min.17 sec. 17,76 km/u 2de: Loquet Thomas 1u11min.33 sec. 17,69 km/u 3de: Eddy Rasschaert 1u13min.51 sec. 17,14 km/u 4de: Delombaerde Dimitri 1u14min.17 sec. 17,04 km/u 5de: Vangrootenbruel Ludovic 1u15min. 31 sec. 16,76 km/u
De titel zegt het: off-day. Na het werk zou ik vandaag normaalgezien naar de piste in Zwevegem trekken maar ik had geen goesting. Ben toch gaan lopen in het Beukenhof. Daar kwam ik Wouter tegen die bezig was wat versnellingskes aan't doen. Ik heb dan maar wat meegedaan, een mens moet toch iets doen. Na 45min. lopen ben ik ermee gestopt. De goesting was er niet. Ik denk nu van 2 dagen niet te lopen en gewoon te rusten tot zaterdag aanstaande. Kwestie van de benen een beetje rust te geven. Hopelijk krijg ik een mooi cadeau terug van de beentjes zaterdagnamiddag. . Ik zal het hier maar bij laten want ik moet nog eten en mijn dochter wil dat ik nog wat tekeningen maak voor haar. In haar ogen ben ik immers een echte kunstenaar , in mijn vrouw haar ogen een sukkelaar (op gebied van tekenen). Groetjes.
Ps: Joost Dewaele: ik zoek nog iemand om mee te rijden met de vélo!
"La Kainoise" is een halve marathon die jaarlijks doorgaat in Kain (deelgemeente Doornik). Kain is een rustig dorpje die aan de voet van de bekende Mont St. Haubert ligt. Deze halve marathon is opgenomen in het criterium van ACHRO en is dus een scherprechter voor de mannen die een mooi klassement willen lopen. Het bedrieglijke aan deze halve marathon is dattie gemakkelijk oogt, zeker in de beginfase van de wedstrijd. Men loopt immers een heel eind langs de Schelde tot rond km9. Maar nadien begint de miserie. Hoe verder men wegloopt van de Schelde hoe zwaarder en heuvelachtiger de omloop wordt. Als je na 9km al op je tandvlees zit dan mag je zeker en vast de boeken toedoen.
Rond de 17de km moet men dan de Mont St. Haubert helemaal naar boven. Na 18 km is de hel gepasseerd en is het vlammen geblazen richting aankomst. De zwaarte van de wedstrijd wordt mede bepaald door de weersomstandigheden. Als het zoals 2 jaar geleden tropisch warm is, is deze wedstrijd moordend. .
Nu komende zaterdag is het dus koekenbak geblazen in Kain. Ik ben van plan zeker niet snel te starten en een beetje de kat uit de boom te kijken tot we de 10 km gepasseerd zijn. Zit ik dan nog goed dan ga ik er volledig voor. Zit ik niet goed, dan probeer ik zonder al te veel kleerscheuren de aankomst te bereiken. Je moet weten als je een goed klassement wil lopen dat je best op deze wedstrijd niet op je bekje gaat.
Zondag en maandag heb ik nog 2 duurloopjes gedaan van 1u30min. Vandaag ben ik een uurtje gaan lopen met Bekaert. Morgen ga ik waarschijnlijk naar de piste in Zwevegem en donderdag alsook vrijdag denk ik van niet te lopen. Hopelijk zijn we dan goed geprepareerd om er zaterdag ne keer een goei cartouche te verschieten. We zullen zien.
Op zich een toffe gast maar helaas voor mij een harde noot om te kraken tijdens loopwedstrijden. Ik wist algauw dat ik vandaag uit mijn pijp zou mogen komen om kans te maken op de overwinning. Enfin, enkele minuten voor 19u30 begaf ik mij naar de startlijn met vol goeie moed. We moesten vandaag 4 rondes afleggen van telkens 2 km.
Gelukkig is dit niet gebeurd en kwam ik alleen over de meet met mijn vijfde seizoenszege op zak.
Het zet me in ieder geval serieus tot nadenken.
Hallo iedereen. 't Is maar om te laten weten dat den dezen hier "back in town" is. Een week geleden zijn mijn dochter, vrouwlief en ikzelf natuurlijk er een weekje op uit getrokken naar zee richting het gezellig familiale Westende. Voor mij is dit de badplaats bij uitstek aangezien ik reeds als klein jonkie jaarlijks met mijn grootouders naar deze gezellige badplaats kwam. Was het daags voor vertrek nog steenkoud, dan was het de dag bij aankomst zomer. 
'k Heb deze week besloten om donderdag na het werk onmiddellijk te vertrekken naar Zeebrugge om er de beachcross meet te doen over een afstand van 10 km. Gelukkig heb ik mijn goede vriend Van Haute Chris kunnen optrommelen om met me mee te gaan zodoende ik niet alleen ben. De start wordt om 18u45min. gegeven op het strand van Zeebrugge. De vorige 3 edities heb ik ook meegedaan en het bevalt me wel die strandlopen.
Gisterenavond ben ik met goeie vriend Van Haute Chris richting Kuurne getrokken om eens een vlakke wedstrijd te lopen over 15km. Na de zware wedstrijden de voorbije weken kon ik geen heuvels meer zien laat staan erover lopen.
Maar niet getreurd, om 20u stond ik bij de voorste gelederen aan de startlijn om trachten het volle pond te geven. Ik besloot onmiddellijk om niet te snel te starten want ik had geen goesting om halverwege de wedstrijd mezelf tegen te komen en dan te moeten ploeteren en beulen tot de finish.
