Gisterenavond stond er de sinksenjogging in Harelbeke op het programma. En om de spanning van mijn verslag nu eens naar de kloten te helpen kan ik jullie reeds meedelen dat ik beter thuis gebleven was. Mijn voorgevoel klopte als een bus deze keer. Reeds de voorbije week heb ik een echte kutweek achter de rug wat looptrainingen betreft.
Blijkbaar hebben de zware inspanningen vorige week in Kluisbergen me niet echt deugd gedaan. Het begon al maandag tijdens de training in Waregem. Ik kon gewoonweg mijn trainingsmakkers niet volgen. De dag nadien was het ook niet veel soeps. Woensdag poogde ik enkele rondjes mee te lopen met Bekaert maar de goesting was gauw over. Gelukkig kwamen Sylvie Verthé en Hans Omeye ons vergezellen zodat het tempo enigszins gedrukt werd om een woordje te zeveren tegen elkaar.
Donderdag was een rustdag aangezien vrijdagavond de wedstrijd in Harelbeke op het programma stond. Nochthans dacht ik even tijdens de opwarming met Demeestere en co dat de beentjes herstellende waren. Zelfs de enkele versnellingen voor de start werden gemakkelijk uit de benen geschud. De ontnuchtering volgde gauw na het startschot.
De eerste ronde poogde ik nog mee te gaan met de kopgroep waar ik vergezeld was van John Vanneste, Lieven Demeestere en Hassan. Jammergenoeg ondervond ik toen al dat ik van mijn rechtstreekse concurrenten serieus op mijn bakkes ging krijgen. En zo geschiedde bij aanvang van de tweede ronde dat ik er onherroeppelijk af moest.
Tijdens die tweede ronde kon eveneens mijn calvarietochtje beginnen. Aangezien ik reeds enige ervaring heb met zulke calvarietochtjes (remember de halve van Velaines ), kon ik mijn wedstrijd op zijn "Delombaerdes" afwerken. Na de wedstrijd mij vlug gaan douchen en nadien nog ene gedronken met Meesterke en Hans (beiden voor mij). Als de noorderzon ben ik nadien stilletjes verdwenen richting huiswaarts alwaar mijn fiere dochter haar opwachting maakte met de vraag of papa een prijs gewonnen had. Helaas moest ik deze keer mijn lieftallige schat ontgoochelen. Wel beloofde ik haar plechtig dat ik volgende keer beter zou doen.
De uitslag volgt later aangezien ik dus niet gebleven ben. Op dit eigenste moment weet ik zelfs niet op welke plaats ik geëindigd ben. Hopelijk kunnen mijn lopende concurrenten en/of bloglezers me uit het ongewisse helpen. Groetjes en tot gauw want normaalgezien ga ik me maandagvoormiddag nog eens wagen aan een Achro-wedstrijdje. Hoe het daar zal aflopen leest u maandagavond wel. Salut.
PS: Links boven een fotootje van mijn dochter. Hierin herken ik volledig mezelf. Slapen waar je kunt, zelfs wanneer je op schoolreis gaat.
Vandaag was het zover. Deze middag stond met de 20 km van Kluisbergen een loodzware wedstrijd op het programma. Vorige edities waren best wel te pruimen omdat de eerste 15 km relatief vlak waren. Dit jaar werd het parcours volledig veranderd en moesten we 2 rondes afleggen van 10 km met een doortocht dwars door de sporthal van het recreatieoord "de Kluisbos". De eerste 4 km van zo'n ronde waren relatief de gemakkelijkste. Maar nadien kwam er een moordende klim van een goeie 2 km. Na de klim volgde nog een 4-tal kilometer tanden bijten op een heuvelachtig slecht stuk grindweg die zich kronkelend een weg doorheen de Kluisbos baande. Eén enkele ronde was behoorlijk pittig, maar 2 rondes na elkaar was zelfs voor een getrainde atleet beestig zwaar te noemen.
Met een bang hartje vertrok ik deze middag richting Kluisbergen. Met mijn beperkte klimcappaciteiten zag ik er toch wel wat tegenop. Blijkbaar moet toch een masochist in mij verscholen zitten want ik wou toch echt wel graag deelnemen. Mijn roots liggen namelijk in Kluisbergen en ik wou toch wel tamelijk goed presteren. Wie reeds van bij het ochtendgloren goed presteerde was een stralende zon waardoor het deze namiddag toch tamelijk warm was.
Bij aankomst kwam ik algauw bergeitje Ludovic Vanlede tegen. Na wat wederzijds gekwebbel viel ons op dat de grote kleppers blijkbaar vlakkere oorden opgezocht hadden. Misschien was vandaag wel de kans om een podiumplaats te bemachtigen. We spraken samen af dat we wel gingen zien waar het schip zou strandden maar dat we zeer behouden zouden starten. Vandaag speelden snelheid en scherpe tijden echt geen hoofdrol in dit huzarenstuk.
Van enige opwarming was er voor de wedstrijd niet veel sprake. Ik wou mij vooral sparen om toch maar enigszins een goeie prestatie neer te zetten. Omstreeks 15u werd het startschot gegeven en samen met een goeie 200 andere atleten begonnen we aan een ware helletocht. De eerste kilometer was meteen een pittige daling maar toch bleef ik met de rem op aan mijn afdaling alsook Ludo. Ondertussen waren enkele jongeren reeds voor ons uitgelopen maar die mochten we met een gerust hart laten gaan want hun liedje werd vlug uitgezongen.
De wedstrijd kreeg eigenlijk zijn vaste vorm wanneer we met een kopgroep van een 4-tal man aan de voet van de beklimming waren aangekomen. Tijdens die beklimming glipte Vanlede stilletjes er vanonder. Ik volgde in het spoor van Wim Mory. Toen we uiteindelijk boven waren had Vanlede een goeie 50 meter op het duo waar ik deel van uitmaakte.
Ik wou me echt nog niet forceren dus besloot ik wijselijk het spoor van mijn kompaan Mory te volgen. Tijdens de passage van de Kluisbos hebben we toch wel wat terrein op den Ludo verloren, die gezwind op zijn elan doorging. Op het einde van de eerste ronde was er dan een zeer steile afdaling. Toen ik die afdaling neervlamde zag ik plotseling dat mijn metgezel meteen een kloof moest laten. Ik liep dus bij het ingaan van die 2de ronde alleen tweede. Er was wel eventjes paniek toen ik tijdens de bevoorrading een beker aquaruis over mijnen bek goot. Mijn ogen waren doordrenkt met aquarius waardoor ze hevig prikten. Gellukkig stond mijn grootvader even verder op, om mij te voorzien van enig water waardoor ik alles netjes kon afspoelen.
Ondertussen zaten we nu vollop in de tweede ronde en werd de wedstrijd vervormd door een echte "man tegen man-race". Ik voelde me tamelijk goed en probeerde de sprong naar Vanlede te wagen. Ondertussen achter mij was het Wim Mory die mij in het vizier had. Ikzelf zag me wel dichter komen op Vanlede maar veel te traag. Mijn plan was om weer aansluiting te maken alvorens we voor de 2de maal die smerige klim moesten ondergaan. Dit plannetje viel echter in duigen aangezien Vanlede toch sterk stand bleef houden.
Tijdens die klim ondervond ikzelf dat ik door mijn beste krachten heen zat. Eventjes consternatie toen ik dacht dat mijn benen volledig in kramp gingen schieten maar gelukkig bleven die uit. Eindelijk boven zag ik dat Vanlede terug uitgelopen was en dat hij op weg was naar een verdiende overwinning. Ikzelf wou mijn 2de plaats veiligstellen maar jammergenoeg kwam Mory rond km 18 weer aansluiten. Na meerdere demarrages van laatstgenoemde begon ik langzaam maar zeker te kraken. Na zijn 5de versnelling moest ik dan ook onherroepelijk lossen. Ik poogde om hem de laatste kilometer tijdens die pittige afdaling nog te kunnen bijhalen maar dat was verkeerd gedacht. Een ontketende Mory liep op het einde nog zo snel dat hij slechts op een 17-tal seconden eindigde na Vanlede.
Na 1u21min.00sec. liep ik als 3de over de eindstreep. Mijn oprechte felicitaties aan Ludovic die vandaag een terechte winnaar was. Volgende wedstrijden kan je hem bewonderen in de bolletjestrui. . Ikzelf was ook wel happy met de geleverde prestatie. Om op zo'n parcours waardig geklopt te worden door den Ludo is echt geen schande. Voor een 3de plaats zou ik bij aanvang van de wedstrijd direct getekend hebben. Hopelijk blijft deze wedstrijd niet te lang in de kleren hangen zodat ik aanstaande vrijdag in Harelbeke, op een vlak parcours, weer op niveau kan presteren.
Foto's over deze wedstrijd zullen de eerstvolgende dagen wel volgen. Groetjes en tot de volgende.
Gisteren na het werk vlug de sportzak gepakt om vervolgens omstreeks 17u45min. vaderlief op te pikken. De heenreis verliep probleemloos zodat we eigenlijk ruimschoots op tijd waren voor de wedstrijd. We waren van plan om deftig op te warmen. Na onze loopplunje aangetrokken te hebben en de sanitaire voorzieningen een bezoekje hadden gebracht waren we klaar om de eerste kilometers van het parcours te gaan verkennen. Bij passage van het eerste kilometerpaaltje vervolgden we onze weg, maar toen ging het mis...
Blijkbaar hadden we toch een verkeerd straatje ingelopen zodat we totaal de verkeerde richting uitliepen. Op een bepaald moment kwamen we ergens in een bos terecht. Algauw bleek duidelijk dat we verdwaald waren gelopen in dit boeregat. Gelukkig konden we ons vlug oriënteren op het kerkje van Roucourt waar tevens de startplaats lag. Terug in de kleedkamers beseften we eigenlijk dat er reeds een goeie 6 à 7 km op de teller stond. Van een pittige opwarming gesproken.
Omstreeks 19u45min. werd er normallieter gestart maar door één of andere reden werd het 20u alvorens het peleton zich op gang trok. Zo maar liefst 605 deelnemers probeerden ieder voor zich het beste van zichzelf te geven. Ook ik wou vandaag goed lopen dus liep ik tijdens het begin van de wedstrijd reeds attent vooraan. Demaret Grégory had vandaag een vliegende start in de benen want hij liep reeds een 50-tal meter voor ons uit. Na een goeie 2 km liep Demaret dus aan de leiding gevolg door een select groepje met mezelf, Domina en Denays op achtervolgen aangewezen.
Normaal zijn mijn 2 bondgenoten betere lopers dan ik, maar ik wou toch zolang mogelijk hun spoor volgen. Het eerste deel van de wedstrijd lukte dit ook vrij aardig. Jammergenoeg tussen km 6 en 7 plaatste Domina een versnelling om het kloofje op toch wel een zeer sterke Demaret te dichten. Ikzelf moest onherroeppelijk lossen zodat ik nu alleen in een 4de positie liep. Aangezien de kloof op eerste achtervolger Ludo tamelijk groot te noemen was kon ik vrij gerust mijn wedstrijd uitlopen. Alhoewel ik die laatste kilometer toch nog afgezien heb.
Achteraf kon ik vrij tevreden terugblikken over mijn wedstrijd. Ik wist bij voorbaat dat ik een mindere tijd ging lopen als vorig jaar, want toen moet ik blijkbaar een superdag in de benen gehad hebben. Komende zaterdag staat dan de 20 km van Kluisbergen op het programma. Het beloofd een ware slijtageslag te worden want het wordt een zeer zware opdracht. Het is zo'n wedstrijd die toch meerdere dagen in de kleren blijft hangen en dit jaar zal dit zeker zo zijn vanwege de parcourswijziging.
Hieronder volgt nog de top 10 van gisteren. Groetjes en tot de volgende.
Aangezien ik het voorbije weekend geen wedstrijd gelopen heb is er dus ook geen verslag geplaatst op mijnen blog. Ik wilde jullie dit toch mededelen om mijn fans van het eerste uur niet te doen pannikeren. Het pittige wedstrijdje vorige zaterdag van het Achro-criterium heb ik wijselijk links laten liggen aangezien ikzelf daar echt niets kon gaan doen. Stijle hellingen, off-road-parcours, slijk, stenen....daar heb ik echt een grondige hekel aan.
Vorige vrijdag was er de wedstrijd in Torhout waar ik normallieter wel zou meegedaan hebben ware het niet dat ik tickets had van de voorstelling van komiek Alex Agnew in de stadsschouwburg in Ieper. Het optreden was subliem te noemen. Voor mensen die hem nog niet kennen raad ik jullie eens aan om zijn naam in te typen op "you tube". Alle filmpjes van zijn vorige zaalshows zijn er te vinden.
Ondertussen ben ik me vollop aan't prepareren voor komende week. Eerst is er de wedstrijd in Roucourt aanstaande woensdag. Daarna volgt de 20 km van omloop Kluisbergen die aanstaande zaterdagmiddag doorgaat. Niet dat het echt mijn ding is (dit jaar wordt loodzwaar) maar aangezien mijn roots in Ruien (deelgemeente Kluisbergen) liggen zie ik mij toch genoodzaakt aan de start te staan.
Hoe ik het er in komende wedstrijden vanaf breng leest u komende dagen wel. Groetjes en tot één der dees dagen.
Het was een toffe heenreis richting Kain deze middag. Mijn autootje was volgeladen met volbloed atleten die vanmiddag kennis wilden maken met de pittige flanken van de Mont St.-Aubert. Niemand minder dan Smetse, Pedro Dujardin en Lieven Demeestere zorgden ervoor dat mijn nederig wagentje tjokvol zat.
Tevens dacht ik nederig bij mezelf over de wedstrijd die ons vandaag te wachten stond. Voorbije edities waren geen hoogvliegers en dat spookte door mijn koppeke. Die smerige bult halfweg koers is tamelijk zwaar te noemen. Het is een moeilijk te belopen strook die bedekt is met slecht aangelegde kasseien waardoor de moeilijkheidsgraad ervan de hoogte ingejaagd wordt. Gelukkig is er nadien een flinke afdaling, of dat dacht ik tenminste...
Ik kwam een 10-tal minuten voor de start te weten dat men het parcours "lichtjes" gewijzigd had. Bleek dat we na die beruchte kasseistrook doodleuk nog een dessertje voorgeschoteld kregen. En dit fijne nagerecht bestond uit een aardewegje van zowat een goeie kilometer, die kronkelend de hoogte in ging. Van een leuk presentje gesproken.
Bij de start wist ik dat ik het hard te verduren ging krijgen met berggeiten als een Demeestere en een Vanlede, maar ik was wel van plan mijn vel duur te verkopen. Om 15u werd de start gegeven en weg waren we voor een zware wedstrijd die het tevens extra spannend maakte door de onderlinge concurrentiestrijd. Er werd behoorlijk snel gestart maar toch liep er bij aanvang nog een hoop atleten voor me uit. De eerste 4 km waren zo goed als vlak en poogde het spoor van Pedro Dujardin enigszins te volgen. Blijkbaar had onzen Pedro wat goed te maken vandaag na zijn "mindere" prestatie in Desselgem, want hij liep behoorlijk vlot zodat ik hem moest laten gaan.
Ondertussen had ik een voorsprong van een 20-tal meter op Lieven Demeestere. Blijkbaar heb ik de vlugge start niet goed verteerd want ik voelde aan de benen dat ze reeds in overdrive gegaan waren, en die klotebeklimming moest nog beginnen. Tijdens de beklimming probeerde ik enig tempo te ontwikkelen maar dit was blijkbaar te traag.
Eerst was het Vanlede die me voorbij snelde. Enige tijd later volgde Carlos Timperman en vervolgens Lieven Demeestere die me tijdens de beklimming op de korrel namen. Die mannen zijn één voor één betere klimmers dan ikzelf maar ik poogde toch om de kloof zo klein mogelijk te houden. Op het einde van de kasseistrook had ik een 30-tal meter achterstand op Meesterke. Maar dan volgde nog het nieuwe stukje parcours die moest overbrugd worden.
Toen was het echt bijten om de kloof op laatstgenoemde mannen zo klein mogelijk te houden maar dat lukte maar deels. Zeer langzaam werd het gat groter en de weg steiler. Maar toch vertikte ik het om me volledig te geven omdat ik wist dat er nadien een flinke afdaling was, en afdalen is nu net mijn "piece of cake".
Toen we uiteindelijk boven waren was het nu mijn beurt om mijn kaarten op tafel te leggen. Als een halve gek vlamde ik naar beneden en zag dat ik nu vlug naderde op Timperman en Demeestere. Dit gaf me een boost zodoende ik rond km 8 de aansluiting kon vinden bij die twee. Ik besloot onmiddellijk om op mijn zelfde elan door te gaan waardoor Lieven het nu moeilijk kreeg en moest lossen. Een verbazende Carlos Timperman had blijkbaar nog jus in de benen over want hij nam makkellijk de koppositie over.
Rond km 9 bleven Carlos en ik nu een vrij strak tempo aanhouden zodat Eddy Rasschaert en enigszins Vanlede in het vizier kwamen. Jammergenoeg was dit vandaag iets te hoog gegrepen zodoende ze buiten schot bleven. Met een laatste sprintje in de benen kon ik Carlos nog net van me afhouden zodat ik vandaag vrij tevreden als 7de over de eindmeet aankwam. Opdracht volbracht.
Eerlijkheidsbehalve moet ik er toch bij vermelden dat ik niet de benen had van vorige week in Bavikhove. Anderzijds zal dit wellicht te wijten zijn aan het zware parcours. Blijkbaar moet het toch een feit zijn dat ik klaarblijkelijk te weinig kracht in mijn benen ontwikkel om zulke zware kost te verteren. Ik denk dat ik het met mijn "brochettestokjes" meer moet hebben van souplesse en tamelijk vlakke parcours.
Om af te sluiten wil ik de goeie prestatie van ondermeer Pedro Dujardin, Ludovic Vanlede en vooral Carlos Timperman nog eens in de verf zetten. Zij liepen allen voortreffelijk. Ja, en bij die Carlos hebben we nog niet alles gezien. Daar ben ik ten stelligste van overtuigd. Hieronder de uitslag van vandaag alsook enkele mooie foto's die ,babysitter van dienst ,Joost Dewaele voor ons getrokken heeft. Joost dank u wel.
Vrijdagavond werd het Harelbeeks criterium op gang geschoten met de "run for fun" in Bavikhove. Het was een wedstrijd van een goeie 10,5 km die in 4 rondes moesten afgelegd worden. Ikzelf was bij aanvang van de wedstrijd vooral benieuwd hoe het nu echt met mijn conditie was. Dit kon ik vandaag bewijzen omdat menig concurrentie ook aanwezig was waarbij de 2 voornaamste Demeestere en meneer Dewaele waren.
Nochthans was er deze week wat twijfel toegeslagen bij mezelf. Vorige maandag na de training in Waregem voelde ik me echt lamlendig. Hoofdpijn en koorts waren het gevolg van blijkbaar een pittige verkoudheid. Gelukkig verbeterde dit vlug naarmate de week vorderde zodat ik vandaag, buiten wat "gefluim" weer de oude was. De motivatie was er in ieder geval om toch wat serieus tegenstand te bieden tegenover mijn reeds genoemde collega's.
Tijdens de opwarming merkte ik op dat niemand minder dan Geert Goddeeris ook aanwezig was. Voor Joost en mezelf enigszins een domper want winnen zou er vandaag wel niet in zitten. We lieten het echter niet aan ons sportief hartje komen en vervolgden onze weg richting start. Na enkele korte versnellingen uit de benen geschud te hebben waren we omstreeks 20u klaar om de concurrentiestrijd aan te gaan.
De start was razendsnel. Atleten vlogen me om de oren zodat ik na een paar honderd meter misschien rond de 10de positie liep. Ik panikeerde niet want ook Goddeeris zat vlak voor mij dus wist ik dat ik goed zat. Ondertussen zag ik wel dat meneer Dewaele den boel naar de kloten aan het lopen was zodoende hij plotseling alleen aan de leiding liep. "Verdomme": dacht ik bij mezelf. Ik ondervond dat de benen goed waren dus besloot ik uit de rug van Goddeeris de sprong te wagen richting meneer Dewaele.
Het was effen volledig de gaskraan openzetten, maar algauw kon ik aansluiting maken met meneer Dewaele. Dit hele gebeuren vond plaats in de 1ste anderhalve kilometer van de wedstrijd. Daar liep ik dan samen met grote man Joost Dewaele, alleen aan de leiding. Na de eerste ronde zagen we toch dat we een mooi kloofje hadden op onze achtervolgers. Joost en ik bleven er dus vol voor gaan om onze achtervolgers terug te slaan. Even poogde Goddeeris nog even om op de achtergrond terug te keren maar door opgave wegens trainingsachterstand, was het duidelijk dat het vandaag tussen Joost en mij zou gaan voor de overwinning.
Tijdens de wedstrijd verliep de samenwerking tussen Joost en mij picco-bello. De laatste ronde zou wel uitmaken wie aanspraak kon maken op de overwinning. Bij het ingaan van de laatste ronde was de kloof op onze achtervolgers dusdanig groot dat we het tempo even konden laten vieren. Niet dat Joost en ik er nu een rustig tempoloopje op nahielden maar er werd toch reeds wat gespeculeerd aan beide kanten. Goeie vrienden dat zijn we buiten de wedstrijd en ook wel tijdens maar die laatste ronde is toch wel bittere ernst.
Een overwinning geef je natuurlijk niet cadeau, dus was ik in mezelf reeds bezig waar ik eventueel nog één laatste cartouche te verschieten om Joost te verschalken. Ook hijzelf had natuurlijk zoiets in gedachten. De finish naderde nu vlug en met nog anderhalve kilometer te gaan was de spanning te snijden.
Toen ikzelf het tempo aan het bepalen was met Joost in mijn zog zag ik plotseling dat Joost enkele meter moest lossen. Niet dat ik versnelde maar Dewaele moest er gewoon af. Door pijnlijke steken aan de milt was Joost immers genoodzaakt het tempo wat te laten zakken. Jammer voor Joost, maar voor mij het ideale moment om alle jus uit de benen te lopen die ik nog overhad. Nog een kleine km te gaan en ik liep zowaar aan de leiding. Wie had dat verdomme gedacht? Ondertussen poogde Joost even terug te keren maar daarvoor was de kloof net ietsje te groot. Vol ongeloof kwam ik als eerste over de streep.
Ja mannekes, ge moogt het me niet kwalijk nemen maar dat deed godverdomme deugd. Het heeft een tijdje geduurd dit jaar maar eindelijk is mijn eerste overwinning van het seizoen een feit. Deze smaakt natuurlijk beter dan een koerske in de Walen. Na een wisselvallige periode met ups en downs slaag ik er nu toch reeds enkele weken in om een constant niveau aan te houden. Hopelijk houdt dit nu een tijdje aan want 'k heb er lang genoeg op moeten wachten.
Aan allen nog een fijn weekend gewenst. Ik ga nu mijn mond gaan spoelen, want de zoete smaak van de overwinning zou me in de toekomst welleens een bezoekje aan de tandarts kunnen kosten.
Na mijn excellente trainingsweek trok ik deze middag vol vertrouwen richting Ath samen met vaderlief, Smetse en mijn grootouders als trouwe supporters. Ik had er wel niet de makkelijkste wedstrijd uitgekozen want het parcours dat we vandaag tussen de kiezen kregen was behoorlijk pittig. Daags ervoor had ik eens de uitslagen bekeken van voorbijgaande jaren en zag dat de gemiddelde snelheid over deze wedstrijd tamelijk laag te noemen was. Slechts enkelingen slaagden erin om op dit parcours een gemiddelde snelheid boven de 17 km/u te halen.
Het was reeds 3 jaar geleden dat ik hier nog eens deelnam. Ik werd toen 7de en haalde toen een snelheid van 15,5 km/u. We wisten bij voorbaat dus waar we vandaag weer aan zouden beginnen. Bovendien speelde de wind vandaag een serieuze hoofdrol. Die kregen we de eerste 6 km pal in ons gezicht gesmeten.
Niettegenstaande was het vertrouwen groot. Ik wist dat de conditie goed was want vorige woensdag liep ik op piste nog een 4*1000 in respectievelijk 3.04 sec., 3.03 sec., 3.05 sec. en de laatste in 3.01 sec. Excuses kon ik vandaag dus zeker niet inlassen. Naast de vertrouwde concurrenten stond er vandaag toch weer schoon volk aan de start.
Klokslag 15u stipt werd door middel van een toeter het peleton in beweging gezet. De eerste kilometer werd niet zo snel gestart wat uiteraard te begrijpen was. Met die venijnige tegenwind was aanvallen in het begin uit den boze. Iedereen schaarde zich wat achter elkaar om toch zo weinig mogelijk wind te vangen. Bij doortocht van km 2 besloot Vincent Bonnier samen met ploeggenoot Loquet een eerste pattat uit te delen door een snedige versnelling te plaatsen. Hierdoor ontstond een kopgroepje van een 6-tal man, mij inbegrepen natuurlijk.
Bonnier moest zijn aanval bekopen en werd algauw gelost. Ondertussen ontstond een scheur in de kopgroep. Loquet samen met een imponerende Domina slaagden erin om een kloof te slaan. Samen met Gilmet Julien en een zekere Catoul Emmanuel waren we op achtervolgen aangewezen. Tussen km 3 en 6 volgde dan een ellenlang stuk rechtdoor die dan ook nog eens in stijgende lijn ging. Door de stevige tegenwind was het beuken om toch enigszins vooruit te blijven op onze achtervolgers. Het was vooral Gilmet die het tempo bepaalde. Ondertussen zagen we met lede ogen toe dat Loquet en Domina hun kloof stelselmatig uitbreidden.
In het tweede deel van de wedstrijd waren de ergste stukken tegen wind gelukkig voorbij. Daarentegen was het een komen en gaan van hellingen. Niet dat het serieuze kapers waren maar toch genoeg om er een loodzware partij van te maken. Zo gebeurde het dat ik rond km 7 moest lossen van Gilmet samen met mijn kompaan Catoul. Dit is enigszins mijn geluk geweest want zo kreeg ik niet echt een dipje en kon ik aanklampen.
Rond km 9 stond dan de zwaarste helling van de dag op het programma en toen was het echt afzien. Toch kon ik mijn kompaan bijhouden en was een 4de plaats nog steeds mogelijk. Zo bleven we samen tot bij het ingaan van de laatste kilometer. Tijdens het nemen van een bocht bleef ikzelf mooi op straat terwijl Catoul van achter mijn rug de bocht volledig afsneed. In feite had ik dit beter ook gedaan want door dit manoeuvre had hij plots een kleine voorsprong op mij. Toen hij dan bovendien nog eens begon te versnellen was de kous af bij mij. Moegestreden eindigde ik verdienstelijk 5de in een tijd van 40min.56 sec.
Vrij tevreden kon ik terugblikken op een goeie wedstrijd van mijnentwege. Met deze tijd zou ik vorige jaren op deze wedstrijd gemakkelijk een podiumplaats behaald hebben maar ja, het stijgende niveau is geen fabeltje meer maar harde realiteit.
Volgende week ben ik van plan deel te nemen in Bavikhove. Normallieter moet mijn gemiddelde snelheid dan een stuk hoger liggen. Het is ook wel een parcour die me meer bevalt dan hetgene we vandaag voorgeschoteld gkregen hebben. Foto's volgen snel en hieronder nog eens de uitslag van vandaag. Bij leven en welzijn: salut.
Vandaag in mijn eentje richting Estaimpuis getrokken aangezien er geen Achro-wedstrijd op het programma stond. Vandaag kregen we 10 km voorgeschoteld en aangezien er het mijn eerste deelname was wist ik niet welk parcour we voor de kiezen zouden krijgen. In tegenstelling tot vorige week was het niet zo warm dus dit konden we al zeker niet als excuus inroepen bij een eventuele slechte prestatie.
Aangezien ik vorige week een serieuze mentale opdoffer te verwerken kreeg was ik vandaag bij aanvang van de wedstrijd toch niet vol vertrouwen. Ik hoopte natuurlijk goed te doen maar dat is natuurlijk altijd gemakkelijker gezegd dan gedaan. Tijdens het opwarmen met Vanlede, Claude Putman en Carlos voelde ik wel dat de benen tamelijk goed waren.
Er stonden vandaag 180 ingeschrevenen aan de start en grote concurrentie was op het eerste moment niet te vinden alhoewel? Estaimpuis ligt namelijk een pisstraal verwijderd van Frankrijk dus goeie atleten die we zelf niet kenden konden wel eens aanwezig zijn. Ik wou vandaag vooral een goeie wedstrijd lopen, dus de plaats was eerder bijkomstig.
Is het het gevoel voor humor in Estaimpuis, ik weet het niet, maar vandaag werd de start gepland om 15u10min. Luttele seconden erna waren we vertrokken met toch wel het mes tussen de tanden op zoek naar revanche. De eerste honderden meter werden door Carlos Timperman op kop gelopen. Samen met Vanlede en een zekere Clam Simon volgden we in zijn zog.
Dat bleek voor Simon blijkbaar te traag want hij nam de koppositie over en begon het tempo serieus de hoogte in te jagen. Ik besloot hem te volgen en na 1km kwamen we door in excact 3min10sec. Ook bij het ingaan van de 2de km bleef Simon Clam op zijn elan doorgaan en besloot hem zo goedschiks mogelijk te volgen. Km 2 kwamen we door in 6min30sec. Dit bleek echter snel genoeg om een kloof te slaan met Vanlede (mindere dag) en Carlos Timperman. Bij doorkomst van km 3 liepen we dus met z'n tweeën op kop. Kort daarna voelde ik dat mijn kompaan serieus in het rood was gegaan want toen ik overnam moest hij onmiddellijk lossen.
Adrenaline stroomde nu door mijn lichaam want bij passage van km 4 liep ik moederziel alleen aan de leiding. Ik moest dan wel nog een goeie 6 km alleen lopen maar ik kon mijn tempo lekker hoog houden. Mijn eerste van het seizoen was bijna een feit tot een zwarte atleet genaamd Calombo Willy roet in het eten kwam strooien. Blijkbaar was hij traag gestart, maar kwam nu met rasse schreden dichter en dichter. Aangezien hij 5maanden geleden nog eindwinnaar was in Herseaux wist ik dat mijn kansen op een eerste overwinning slonken.
Zo gebeurde het dat hij rond km 6 bij me kwam aansluiten. Ik poogde nog even om zijn spoor te volgen maar hij ging ietsje te snel. Rond km 7 liep ik dus in 2de stelling en was ik op achtervolgen aangewezen. Waar onze zwarte vriend blijkbaar geen rekening mee had gehouden was dat ik toch redelijk stand hield zodat het kloofje slechts een 50-tal meter bedroeg. Bij het ingaan van de laatste kilometer zag ik dat hij steeds achter hem keek wat natuurlijk een teken was dat hijzelf stikkapot was. Uiteindelijk hield hij toch nog 10 sec. over aan de aankomst zodat hij dus ook zonder zeveren verdiend winnaar werd. Ikzelf werd 10 sec. later tweede in een tijd van 34min.12sec.
Afgezien ik niet gewonnen heb, was ik best tevreden over mijn wedstrijd. Ik kon goed mijn zelfde tempo lopen zonder echt diep te moeten gaan. Hierbij hou ik ook het akkefietje van vorige week op een losse flodder. Komende wedstrijden zullen hieruit uitsluitsel brengen.
Aan iedereen nog een fijn weekeinde en hieronder de top 5 van vandaag: Foto's volgen nog.
13de: Putman Claude: 38min50sec. (15,580 km/u) 14de: Vanlede Ludo: 38min50sec. (15,580 km/u) Blijkbaar zijn weekje ardennen niet goed verteerd.
PS: Graag zou ik mijn medeleven willen betuigen aan Claerhout Filip en deels Vanlede Ludo met het zware verlies van KV Kortrijk tegen Zulte-Waregem. Ik wens hen dan ook veel sterkte toe en tal van overwinningen volgend jaar in 2de klasse.
Om onmiddellijk de spanning van mijn verslag eens naar de kloten te helpen kan ik jullie reeds meegeven dat ik een nieuwe PR gelopen heb op de halve van Velaines!!! Kwestie om eens een verslagje met een andere invalshoek te beginnen. Hieronder kunt u ook daadwerkelijk lezen hoe mijn nieuwe PR (persoonlijk record voor onwetenden ) tot stand kwam.
Tijdens de voorbije week verliepen de trainingen picco-bello en dus zag ik er al te graag naar uit om vandaag in Velaines eens de puntjes op de i te plaatsen. Omstreeks 14u aangekomen in het landelijke Velaines om toch niet te veel te sukkelen om mijn auto ergens geparkeerd te krijgen. Algauw kwam ik reeds enkele rechtstreekse concurrenten tegen die ik op vriendelijke wijze begroette, want ik zag het wel zitten vandaag.
Echter, tijdens mijn opwarming samen met Ludo, Joost en Pascal ondervond ik toch dat de eerste voorjaarswarmte enigszins spelbreker zou gaan zijn. Ik liet het echter niet aan mijn hart komen want ik wist dat de form er was en dat enige voorjaarswarmte me niet uit mijn lood kon slaan. Vorige jaren heb ik reeds in ergere omstandigheden gelopen, dus zo'n akkefietje was echter geen excuus.
Omstreeks 15u begaf ik me samen met nog 450 andere atleten naar de start om er hopelijk een goeie wedstrijd van te maken. Aangezien de betere prestaties van vorige weken stond ik dus ook klaar bij de voorste gelederen om de wedstrijd aan te vatten. De start werd gegeven en weg waren we...
De eerste kilometer maakten we een plaatselijk rondje zodat supporters, waaronder mijn lieftallig dochtertje, ons nog eens konden aanmoedigen alvorens we uit het zicht verdwenen voor een pittige ronde van zo'n slordige 19 km. Na die eerste kilometer had Istace José samen met Joost Dewaele reeds een kloofje geslagen op een ruime achtervolgende kopgroep waar ik ook bijzat. Het was een omvangrijke kopgroep met alle gekende namen die aanspraak konden maken op een top 5 plaats.
Na een goeie 2 km begonnen we aan een eerste beklimming. Ik zat lekker ergens verscholen in het midden van het peleton maar begon alsmaar terrein te verliezen zodat ik algauw aan de staart van het peleton bengelde. De benen voelden echt loodzwaar aan tijdens die beklimming al was deze niet echt zwaar te noemen. Mentaal kreeg ik reeds een ferme oplawaai te verwerken want er moesten nog een goeie 18 km gelopen te worden en ik werd reeds zowaar gelost.
Eventjes poogde ik nog aansluiting te vinden tijdens de afdaling maar die kwam er hoegenaamd niet. Meerdere atleten begonnen me in te halen en dat was het moment dat het veertje volledig brak. Na een 4-tal km was ik reeds geradbraakt en baalde ik als een stekker. Met nog een 17 km te gaan wist ik dat me een waar calvarietochtje te wachten stond, maar ik vertikte het van op te geven, alhoewel ik dat misschien beter had gedaan.
De kilometers volgen elkaar tergend traag op, en constant werd ik ingehaald door meerdere atleten. Aanpikken zat er echt niet in want halverwege de wedstrijd had ik er echt mijn buik van vol. Atleten die me inhaalden moedigden me nochthans aan om in te pikken, maar ik kon niet en op die eigenste momenten kon me dit ook geen fluit meer schelen.
Het hoogtepunt van mijn wedstrijd voltrok zich rond km 16. Tijdens de bevoorrading, rond km 14, had ik even gestopt om serieus wat water te drinken en dit beviel me enkele kilometer verder slecht. Ik kreeg ferme buikkrampen en was dus genoodzaakt om mijn behoefte te doen. Ik ben dan vlug een boerderij opgelopen en eerst even aangebeld of ik even gebruik kon maken van wat sanitaire voorzieningen. Aangezien er niemand te bespeuren viel heb ik dan maar richting mesthoop gehold en daar mijn gevoeg gedaan. Hopelijk kan de boer des huizes mijn presentje appreciëren als hij thuis komt.
Tijdens mijn kleine "noodstop" moet Claude Putman mij gepasseerd zijn. Die schrok zich dus ook een bult dat ik na hem aankwam aan de finish. Ikzelf kwam aan als 95ste met een tijd van 1u33min.44sec., wat dus een nieuwe PR is onder de categorie "slechste halve marathon". Deze avond toch even stilgestaan over hoe het vandaag zo kon mislopen. Alles ging goed deze week alsook vorige wedstrijden maar vandaag viel echt alles als een kaartenhuisje ineen. Een slechtere wedstrijd van mezelf kan ik me echt niet meer herinneren. Hopelijk was die "slechte dag" een compensatie voor de rest van dit jaar, want dit wil ik echt niet meer meemaken. Het plezier van lopen zit er met dagen als deze echt niet bij.
Om af te sluiten wil ik toch nog afronden met een dikke proficiat aan het adres van Joost Dewaele die vandaag schitterend 2de eindigde. Tenminste iemand die het lef heeft om er vol voor te gaan van bij de start, ook al is het een halve marathon. 'k Wou dat ik ook zo mentaal sterk in mijn schoenen stond. Ook een proficiat aan den Ludo die toch ook knap 7de eindigde. Mijnen taktiek om hem vandaag te kloppen heb ik echt niet moeten bovenhalen.
Resultaten kun je vinden door op deze link te klikken: www.acrho.be
Aan iedereen nog een fijn paasweekend gewenst. En wat mij betreft: "Volgende week beter???"
PS: Merci familie Putman voor het lange wachten om toch nog foto's van me te nemen.
Hallo luitjes. Dit weekend heb ik het Achro-criterium even links laten liggen om samen met Joost Dewaele de bende te vervoegen van Johan Santens om deel te nemen aan een estafetteloop in Frankrijk. Nu hebben jullie misschien zoiets van... "Delombaerde gaat het ver gaan zoeken, maar niets is minder waar". Onze eindbestemming bracht ons naar Roncq, een gemeente net over de landsgrens.
De bedoeling was om met een ploeg van zes atleten de afstand van een marathon te overbruggen, en dit zo snel mogelijk natuurlijk. Bij aanvang vreesden we de tegenstand een beetje want er zouden zogezegd topteams afkomen om zich te kwalificeren voor één of ander kampioenschap. Na enige bijkomende informatie werden die zogezegde kwallificatieproeven een week eerder gehouden ergens anders in het grote Frankrijk. 'k Was enigszins opgelucht alhoewel we met ons team toch serieus wat tegengas konden gegeven hebben.
De overige namen van ons team waren Joost Dewaele, Steven Hocedez, Pedro Dujardin, Dieter Van De Walle, Frederic Van den Heede en mezelf natuurlijk. De volgorde van lopen stond reeds dagen vastgelegd. Ikzelf zou starten om 5 km te lopen. Nadien volgde Joost die 10 km liep. Vervolgens was het Pedro Dujardin die terug 5 km liep en dan Dieter Van De Walle terug 10 km. Overigens volgde dan nog meneer Hocedez met eveneens 5km en als afsluiter Fredje Raketje die nog eens 7,5 km moest afhaspelen om zo het aantal km te behalen voor een marathon.
Om 15u stond ik klaar aan de start om ons in een goede positie te plaatsen. Enkele honderden meters na de startlijn had ik samen met een kompaan reeds een serieus gat op de 3de. Ik voelde dat de atleet die bij me liep nogal een vlijtig bazeke was en liet hem dus ook maar wat begaan. We bleven tesamen tot km 3 want ik voelde dat het tempo begon te kelderen. Dan zelf de kop overgenomen en ietsje versneld. Dit volstond reeds om hem van me af te schudden. Zonder echt te forceren kon ik in pool-position de wisselarmband doorgeven aan Joost Dewaele.
Ik kwam binnen in circa 17min. wat dus niet echt een supertijd was. Dit hoefde natuurlijk niet want we liepen reeds in 1ste positie. Joost breidde onze voorsprong stelselmatig uit zodat bij zijn wissel, Pedro Dujardin confortabel kon vertrekken. Pedro kennende was niet van plan op zijn lauweren te rusten en vlamde zijn kilometers razendsnel af. Zo kwam het dat bij zijn wissel met Dieter de kaarten reeds lang geschud waren.
Dieter vlamde eveneens zijn 10 km af of zijn leven er van af hing. Door zijn moordende tempo kon de tegenstand enkel toekijken hoe ons bendeke als een stoomtrein naar de eindoverwinning vloog. Nadien volgde nog een sterke meneer Hocedez en een vliegend Fredje Raketje en dan weet je wel hoe laat het is. Na 2u22min. en luttele seconden werden we oververdiend eindwinnaar. De ploeg die 2de eindigde kreeg een dik kwartier aan hun been gesmeerd. Aangezien we geen tijd meer hadden om op de aankomst van de 3de ploeg te wachten hebben we speciaal aan de organisatie moeten vragen of we onze prijs reeds konden meekrijgen.
Dit was geen probleem voor die mannen. Het werd zelfs hilarisch toen een man van de organisatie zich excuseerde dat we te weinig tegenstand hebben gekregen van zijn landgenoten. Achteraf gezien mocht er inderdaad wat meer concurrentie geweest zijn. In ieder geval heb ik me kostelijk geamuseerd en is dit hopelijk voor herhaling vatbaar.
Volgende week is het terug uit met de pret want dan staat de halve van Velaines op het programma. Deze morgen dan ook nog vlug een duurloopke gedaan van 1u45min. kwestie om niets aan het toeval over te laten hé. Bij leven en welzijn wens ik jullie een fijne werkweek toe.
In de vroege namiddag reeds vertrokken naar het landelijke Blickqy om mijn stijgende formpeil te bevestigen. Vorige week begon het stillaan beter te gaan in Torhout en vandaag wou ik dus zeker en vast bevestigen. Met namen als Demaret, Domina, Gilmet, Denays, Descamps, Duvivier, Huyghe en niet te vergeten Dieter Van De Walle was een sterk deelnemersveld bij aanvang reeds verzekerd.
Vorig jaar liep deze wedstrijd hier in mineur af voor den dezen aangezien ik na 2 km wedstrijd reeds geparkeerd stond. Moeder natuur vond het toen een gepast moment om mijn darmflora te bespelen zodoende ik de bosjes mocht gaan opzoeken voor een grote boodschap. . Het moment zelf was niet echt aangenaam niettegenstaande het nadien flink lachen geblazen was.
Vandaag liep alles naar wens en tijdens de opwarming voelde ik me ook tamelijk goed. Niettegenstaande stond er me toch weereens een pittig windje waar ik het schijt van kreeg. Het was dus ook de bedoeling me ergens schuil te houden in een groepje en de kat uit de boom te kijken tot halfweg koers. Want nadien blaasde de wind in ons voordeel en kon men tevens flink gas geven.(Als men nog wat jus in de benen over had tenminste).
Om 15u werd het startschot gegeven en tesamen met nog 534 andere atleten waren we vertrokken voor een perfekt gemeten 12km-wedstrijd. In het begin werd niet al te vlug gestart. Wellicht te weiten aan de vele tegenwind die ons te wachten stond. Die eerste km was er een vrije kompakte kopgroep maar die scheurde rond km 2 in stukken. Ik zat dan aanvankelijk in het achtervolgende groepje maar besloot onmiddellijk reeds een cartouche te verschieten en zo naar de kopgroep te lopen. Dit lukte vrij aardig en vlug nestelde ik me ergens achteraan de groep waar ik zo weinig mogelijk tegenwind kon vangen.
Dat cartouchke dat ik toen verschoten heb in de beginfase was meteen een succes want na een 4-tal km bleven we nog met 7 man over. En die andere 6 waren niet van de minste. Demaret, Domina, Van De Walle, Denays, Gilmet, Descamps waren mijn bondgenoten. Dat waren wel mannen waarmee ik dit jaar nog niet mee kon. Vandaag lukte dit wel en vrij vlotjes zelfs. Dit kwam ook omdat ik totaal geen behoefte had om kopwerk te doen. Tenslotte was het niet aan mij maar aan anderen om deze taak te volbrengen. Eventjes ben ik misschien in de problemen gekomen rond km 6 tijdens een versnelling van Descamps, maar ik kon doorbijten en moest dus ook niet lossen.
Rond km 7 draaide het parcours dusdanig dat we vanaf dat moment tot de aankomst de wind in ons voordeel kregen. Dit was het uitgelezen moment voor Dieter Van De Walle om eens aan de boom te schudden. Door een splijtende versnelling werd de kopgroep in stukken gescheurd. Tussen km 7 en 8 ging het dusdanig snel dat ik meteen laatste liep van de aanvankelijke kopgroep. Wat ik wel in de smiezen kreeg was dat enkelen serieus dat moment in het rood zijn gegaan want stillaan begon ik terug te naderen op de mannen voor mij.
Ondertussen was Dieter Van De Walle samen met Denays op weg om voor de overwinning te strijden. Ikzelf kwam reeds bij Demaret die ik rond km 8 voorbijsnelde om dan vervolgens meteen Marc Descamps ter plaatse te laten. Ik kan jullie verzekeren dat dat verdomme nog eens deugd doet. Door een ontketende ik, kreeg ik eveneens aansluiting bij Gilmet Julien. Ik besloot even te recupereren in zijn zog om vervolgens op zoek te gaan naar de man die in 3de positie liep namelijk Domina Antonino.
Blijkbaar had Gilmet toch nog wat over want hij volgde in mijn spoor. Rond km 11 kon ik de aansluiting maken op Domino zodat we met zen drieën konden gaan uitmaken wie beslag kon leggen op de nog resterende podiumplaats. Domina plaatste een eerste versnelling die ik nog kon parreren maar de onmiddellijke versnelling van Gilmet daarna kon ik niet meer remonteren. Hij werd dus verdiend 3de, Domina 4de en luttele seconden erna den dezen hier.
Enige ontgoocheling onmiddellijk na de aankomst maakte al vlug plaats voor pure blijdschap na mijn prestatie van vandaag. Twee weken geleden werd ik door die mannen nog op een grote minuut gelopen maar dit kloofje werd eindelijk overbrugd. Vandaag was mijn beste prestatie van het huidige seizoen tot nog toe. Het vertrouwen heeft vandaag ook een serieuze boost gekregen wat voor mij heel belangrijk is. Na 3 maanden geduld en bij momenten hard labeur is de kentering er eindelijk gekomen. Bij deze is men gewaarschuwd.
Groetjes en aan allen nog een fijn weekend gewenst.
Zaterdagmiddag omstreeks 13u kwam Ignace Bekaert en vrouwlief ons ophalen om samen richting Torhout te trekken. Het is eens iets anders dan een wekelijks gepland wedstrijdje in de Walen natuurlijk. Het grote voordeel bij aanvang was dat vrouwlief en mijn dochtertje mee waren om te supporteren want het was stralend weer.
De heenreis ging niet zonder slag of stoot want toen we in Torhout aankwamen bleek deelgemeente Wijnendale toch iets moeilijker om te vinden. Na dat ons een vriendelijke dame ons de goede weg toonde kwamen we toch ruimschoots op tijd aan in Wijnendale. Daar aangekomen bleek algauw dat enkele gekende mannen reeds aanwezig waren. Hieraan denk ik vooral aan het blije weerzien met Gino Bonte. Hij liep de korte afstand van 5,2 km en werd verdienstelijk 2de en duatleet Michael vervolledigde daar het podium.
Bekaert en ikzelf liepen uiteraard de 12,5 km. Tijdens de opwarming kwamen we Nico Serroen tegen die in blakende form stak. Nog enkele andere grote kleppers waren Koen Naert en Vansteelant Joerie. Er moesten vandaag 1 kleine ronde afgelegd worden en vervolgens 3 grote. Ik voelde me tamelijk goed en hoopte vandaag op een goeie wedstrijd.
Om 15u30 werd het startschot gegeven, en weg waren we voor een stevig potje loopwerk. Het werd meteen duidelijk dat de grote kleppers algauw een serieuze kloof hadden. Deze waren Koen Naert en Vansteelant Joerie, kort gevolgd door klassebak Serroen. Nadien volgde een goepje van een 4-tal man waar ik gelukkig bijzat. Het tempo van ons groepje werd de eerste 2 ronden vooral bepaald door een zekere Kinyanjui Jeremiah, een overijverige zwarte atleet. Het enige probleem was, dat hij bij momenten het tempo stevig opvoerde om nadien terug de rempedaal in te duwen.
Na een 2-tal ronden begon ik dit toch tamelijk vervelend te vinden en besloot zelf het commando over te nemen. Dit was voor mij een wijselijke beslissing want toen kon ik het tempo mooi egaal houden. Ons groepje was wel aan elkaar gewaagd want bij het ingaan van de laatste ronde zaten we nog allen bij elkaar. Niemand moest lossen maar geen enkele atleet geraakte ook weg. Zo gingen we met 4 man richting aankomstlijn die onder mekaar mochten uitvechten wie beslag kon leggen op de 4de stek.
Bij het ingaan van de laatste honderden meter sprong plotseling Vandewalle Pedro weg. Onmiddellijk glipte ik mee en liet onze zwarte vriend en Desimpel Christof ter plaatse. Vandewalle bleef echter doorspurten zodat ik jammergenoeg op enkele meter van hem strandde. Ik eindigde dus 5de in een tijd van 43min20 sec. (17,3 km/u). Enige minuten later eindigde Bekaert knap 13de in 46min.53sec.
Achteraf was ik tevreden over mijn wedstrijd alsook mijn gemiddelde snelheid die ik behaald heb. Want die laatste ronde werd er vooral veel naar elkaar gekeken zodoende het tempo toch af en toe serieus naar beneden ging. Nadien ben ik nog een grote ronde gaan loslopen met Bekaert zodat ik toch vandaag een goeie 20 km in de benen had.
Volgende week neem ik deel in Blicqy, eveneens 12 km die uitgaat van het acrho-criterium. Hopelijk gaat het dan nog iets beter zodat ik eindelijk mijn grote muil nog eens mag openzetten. Altijd leuk om doen maar het risico bestaat er natuurlijk altijd in dat je nadien ferm op je bek gaat.
Deze middag onder een grauwe hemel waar af en toe wat gemiezer uitviel richting Hérinnes getrokken. Aan deze wedstrijd heb ik aan de vorige 2 edities leuke herinneringen aan overgehouden want ik werd telkens winnaar. Met de huidige form zit winnen er hoegenaamd niet in maar de ambitie was toch een top-10 plaats te forceren. Die ambitie kreeg een flinke knauw toen ik bij aankomst zag wie er weer allemaal aanwezig was. Net als vorige week zouden er vandaag zeker geen cadeaus uitgedeeld worden.
Tijdens de opwarmingsronde kregen we al vlug in de smiezen dat de wind vandaag een belangrijke factor zou zijn. Niet dat het een zware stormwind was maar bij momenten stond er toch een stevige bries uit westelijke richting. Mijn tactiek was dus ook om zolang mogelijk met een groepje mee te gaan en me daarin trachten schuil te houden.
Na meerdere malen het toilet opgezocht te hebben ("twas weer geen houden aan vandaag ) begaf ik me omstreeks 15u richting startlijn. Er stonden vandaag 5 pittige hellingen op het programma dus was men bij voorbaat gewaarschuwd. De meesten onder ons hadden dit wellicht begrepen, want tijdens de eerste kilometer werd niet zo snel gestart. Dit kwam natuurlijk ook dat die eerste beklimming vlak na de start reeds zijn opwachting maakte. Toen we na een goeie kilometer de top bereikt hadden konden we ons in de afdaling gaan smijten en dan ging dat tempo met een forse ruk de hoogte in.
Drie atleten hadden reeds het hazepad gekozen waaronder Clais, Thomas Laurent en het paterke. Aanvankelijk liep Ludo ook nog voor ons uit maar het peletonntje waar ik in zat beende hem bij. Dat achtervolgend groepje waar ik inzat bestond uit een ruime groep van een 10-tal atleten, en niet van de minste. Met Domina, Demaret, Huyghe, Phelizon, Duvivier, Gilmet, Descamps zaten mannen die ik dit jaar nog niet verslagen heb. Ik besloot dus ook wijselijk me ergens in het midden van het peleton te vestigen en zolang mogelijk mee te gaan.
Alles ging vrij goed tot halverwege de wedstrijd. Tussen km 6 en 7 stond de zwaarste beklimming van de dag op het programma, en daar spatte de boel dan ook uiteen. Ik zag dat Vanlede gelost was en ook Duvivier begon het moeilijk te krijgen. Aanvankelijk trachtte ik nog het spoor van Gilmet te volgen maar toen we bijna boven waren brak mijn veertje. Op een slechter moment kon ik niet lossen want het tweede deel van de wedstrijd was het vooral wind op kop. Aanvankelijk dacht ik dat Duvivier uit de achtergrond nog tot bij mij zou komen maar blijkbaar zat hij toch ook door zijn beste krachten heen.
De laatste 2 kilometer waren hard labeur enerzijds door de wind anderzijds door de laatste helling van de dag die nog overwonnen moest worden. Vrij gemakkellijk kon ik mijn plaats behouden en liep ik als 10de over de eindmeet. Missie volbracht zou je denken maar toch was ik niet geheel tevreden. Blijkbaar moet ik toch nog altijd enkele percenten tekort komen om echt mee te kunnen met die mannen die in mijn peleton zaten. Blijven trainen is dus de boodschap. Als ik echt eens een goeie wedstrijd kan lopen weet ik dat ik gelanceerd ben. Jammergenoeg duurt het dit jaar naar mijn inziens veel te lang. Ik zal nog maar wat geduld blijven oefenen zeker?
Deze middag stond het reeds veelbesproken wedstrijdje op het programa in Kain. Aan deze wedstrijd heb ik na menige deelnames reeds mooie herrinneringen aan overgehouden. Vorig jaar liep ik er een beresterke wedstrijd, en 2 jaar geleden vocht ik er een verbeten duel uit met Joost Dewaele. (De rest van het verhaal kennen we ondertussen al).
Wat vooral vandaag opviel was dat er een zeer sterk deelnemersveld aan de start stond. Met Franky Hernould, Pierre Denays, onze Nico Serroen, Joost Dewaele, Francois Clais en niet te vergeten Bart Verkaemer zou een top 10 plaats reeds een behoorlijk succesje zijn. Aangezien ik dit jaar nog niet echt een goeie wedstrijd liep maakte ik mij bij aanvang van de start ook geen illusies.
Wat ik wel ondervond was dat tijdens de opwarming de benen goed aanvoelden in tegenstelling tot vorige week in Bury. Ook vandaag had ik de intentie om het spoor van Dany Duvivier te volgen. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk maar het moet toch stillaan gaan beteren nietwaar? Vol goeie moed begaf ik me naar de startlijn om vandaag nog eens het beste van mezelf te geven. Van bij de start werd er onmiddellijk hard gelopen. De eerste km kwam ik door rond 3min.10sec. en liep op dat eigenste moment waarschijnlijk maar rond de 20ste stek. Zoiets had ik in een Achro-wedstrijd eigenlijk nog nooit meegemaakt.
Tussen km 2 en 3 werd ik plotseling vanuit mijn rug aangemoedigd door een ontketende Nico Serroen die klaarblijkelijk weer de oude is. Hij vlamde me voorbij als een speer richting kopgroep. Ondertussen zat ik stevig in een groepje van een 4-tal man waar Duvivier het tempo bepaalde. In het groepje voor mij zaten Bart Verkaemer, Joost Dewaele, Domina Antonino,... Aangezien ze nog niet echt ver voor me uitliepen wist ik dat ik vandaag tamelijk goed bezig was. Niettegenstaande stond er vandaag natuurlijk nog een potje stevig klimwerk op het programma en daar begonnen we aan rond km 4.
Het moeilijke van de zaak was dat we plotseling een heel slecht beloopbaar stuk moesten belopen wat het natuurlijk nog eens extra zwaar maakte. Tijdens die beruchte strook rond de flanken van de Mont Saint-Haubert kreeg ik het eventjes moeilijk en moest ik enkele meter laten op Duvivier. Gelukkig kon ik vlug weer bijbenen tijdens een pittige afdaling.
Rond km 6 kreeg ons groepje in de smiezen dat Domina Antonino, die in het groepje voor ons zat, moest lossen. Bij Duvivier werkte dit als een rode lap op een stier en besloot het tempo stelselmatig wat te verhogen. Wat bij Duvivier werkte voor Domina kwamen in mij dezelfde gevoelens los toen ik zag dat ook Joost Dewaele het moeilijk kreeg. Ik wist wel dat we hem wel niet meer zouden terugpakken maar voor mij was het vooral belangrijker om de schade zoveel mogelijk te beperken. De vorige weken had ik reeds verscheidene keren anderhalve minuut achterstand of nog meer aan mijn broek gesmeerd maar vandaag werd dit echter niet het geval.
De laatste 2 km van de wedstrijd maakten we dus jacht op voorgenoemde 2. Joost was veilig buiten schot maar een kleine km voor aankomst kwamen Duvivier en ik bij Antonino Domina. Ik dacht echt dat hij kapot zat, zoals ik trouwens, maar toch had hij nog genoeg jus in de benen om ons in een lange sprint te grazen te nemen. Moe maar wel voldaan eindigde ik 13de. In feite een kutplaats maar vandaag was ik toch enorm tevreden dat ik weer mee kon met die mannen.
Wat me wel lichtjes irriteerde na afloop was de opgemaakte uitslag. Vorig jaar en de jaren ervoor werd steeds een afstand van 10,450 km genoteerd terwijl vandaag het parcours zogezegd 300 meter korter was. Nochthans was het parcours excact hetzelfde als vorige edities. Zelfs Bart Verkaemer gaf met zijn garmin (of hoe heet zo'n spel ook) de afstand door van 10,450 km. Hoewel ik hier zit te lullen over een klein akkefietje maar daar kan ik wel persoonlijk behoorlijk het schijt van krijgen. Hopelijk blijft dit een occassioneel gebeuren want het moet gezegd op het gebied van uitslagen heeft het Achro-criterium toch een goeie reputatie.
Ondanks dit oeuvre tevreden huiswaarts gekeerd en het nodige vertrouwen opgedaan voor de komende weken. Ik weet dat ik het nog steeds in me heb om tijdens een goeie dag eens "uit te halen" en menige tegenstanders pijn te doen maar dan moet het mentale aspect ook wel goed zitten. En dat is nu net iets waar ik af en toe problemen mee heb. Zeker als het zoals de vorige weken niet zo lekker ging. Hopelijk zijn we nu wel op goeie weg zodat goeie resultaten snel zullen volgen. (t'is te hopen).
Groetjes en hieronder de top 20 van de dag. Résultats de "JOGGING DE L INSTITUT LIBRE DES METIERS"
Gisterenavond stond er de sinksenjogging in Harelbeke op het programma. En om de spanning van mijn verslag nu eens naar de kloten te helpen kan ik jullie reeds meedelen dat ik beter thuis gebleven was.
En zo geschiedde bij aanvang van de tweede ronde dat ik er onherroeppelijk af moest.
Wie reeds van bij het ochtendgloren goed presteerde was een stralende zon waardoor het deze namiddag toch tamelijk warm was. 
Format PDF
