Ja... 't was weer van dadde. Zaterdag aangekomen in Vezon en tesamen met Dieter Vandewalle opgewarmd. Er stond weer een stevige bries maar gelukkig waren andere weerelementen ons beter gezind. Voor de start was ik niet echt nerveus omdat ik zoiets had van we zien wel waar we gaan uitkomen. Om 15 u start en weg waren we...
De 1st km ging het al behoorlijk snel. Ik had niet anders verwacht want met een Daye, Demaret, Cannoot, Ludo (vlugge starter ) en niet te vergeten Vandewalle Dieter en Vincent Bonnier zaten we direct met een pak vlugge mannen vooraan. Daye vond het weer eens nodig om de boel aan stukken te trekken en had Demaret aan zijn been. Wij volgden met ons groepje op een handvol seconden. In de beginfase van de wedstrijd voelde ik me tamelijk goed en besloot tussen km2 en 3 eens een cartouche te verschieten.
Ik zag dat Ludo het moeilijk had alsook de anderen maar ik heb wijselijk besloten de benen stil te houden want ik voelde ook wel bij mezelf dat ik een beetje overmoedig geweest was. Rond km 3 hebben we Demaret ingehaald en was Daye ondertussen aan het slenteren om zo verder de wedstrijd uit te maken. Ondertussen was Dieter Vandewalle al gaan vliegen maar was nog vergezeld van een zekere duatleet Alexis C. Ondertussen hadden we zelf een groepje gevormd met Cannoot en Vincent Bonnier.
Aangezien we het eerste deel van de wedstrijd de wind in de rug hadden bleef ik fors het tempo bepalen in de groep want ik verwachtte in het tweede deel een serieuze tegenwind. Zo kon ik een kloofje slaan met de Ludo want ik weet dat ik het anders lastig zou krijgen om met hem tegen wind naar de finish te gaan.
Rond km 6 begonnen we te lopen richting aankomst en zoals mijn gedacht deed vermoeden was het vanaf dan beuken tegen de wind. Gelukkig heeft Cédric Cannoot het grootste deel van het werk opgeknapt zodat ik me enigszins wat kon wegsteken. Bij het passeren van de 8ste km versnelde Cannoot even, en dat was genoeg om nog met z'n 2 over te blijven van ons groepje. Ondertussen was Dieter Vandewalle alleen op weg naar de overwinning en moest ik sprinten voor een 3e plaats. Echter 500m voor de aankomst plaatste Cannoot een verschroeiende versnelling die bij mij ook eveneens de das omdeed.
Al bij al een 4de plaats in een tijd van 35min35sec. (17,2km/u). Proficiat aan Dieter voor zijn mooie overwinning. Hopelijk blijft het zo verder gaan en heb ik dit jaar nog enkele knalprestatie's in de benen. Groetjes. Den Dimi.
Hallo. Ben er wat laat mee deze week maar vorige zaterdag stond er de halve marathon van Velaines op het programma. Zoals te zien op Joost Dewaele zijn blog kan ik je verzekeren dat het parcour niet van de poes is. Kwam er nog eens bij dat een venijnige wind spelbreker ging zijn om een deftige tijd te lopen. Het startschot werd gegeven en algauw snelden 2 lopers (Demaret en Daye) als een pijl uit een boog weg. Dit was voor mij echter veel te snel op zo'n lange afstand. Na enkele km hadden we zelf een goed groepje gevormd met mezelf, Vanlede, Duvivier, Rasschaert en een zekere Vanlancker. Na een 5-tal km begon Eddy Rasschaert ( de pater) te versnellen en ik besloot wijselijk om te passen. Ik wist dat ik anders een vogel voor de kat zou zijn als ik dan zou moeten lossen. Maar na een 8-tal km ontstond er een kloofje in onze groep. Het duo Duvivier & Vanlede moest een tiental seconden prijsgeven op Vanlancker en mezelf. Maar door de wind kon ik jammergenoeg de kloof niet groter maken. Het moet gezegd, mijn 2 achtervolgers liepen beresterk en algauw kwam alles weer vlug samen. Ondertussen hadden we rond km 11, Grégory Demaret teruggepakt zodat we rond de 13de km met een groepje van 5 man liepen. Het bleef eerst even rustig maar rond km 15 besloot Demaret er toch nog maar eens een pattat op te geven en versnelde. Hij had gauw een kloofje van een 20-tal meter maar toen was zijn bobijntje op. Blijkbaar moet hij zich toch misrekend hebben met die vervelende tegenwind.
Zodoende kwam alles weer samen rond km 17. Dat was het begin van een forse beklimming die we moesten overbruggen. Ludovic en ik controleerden het tempo en jawel, 2 van onze kompanen moesten een gaatje laten. Bovenaan de top waren we nog met 3 man die streden voor een podiumplaats.
Nog 2 km te gaan en ik probeerde te versnellen en ik zag dat Ludo het moeilijk kreeg. Maar achter mijn versnelling zat niet veel poer meer en algauw waren we weer met drie. Ik speculeerde nog op mijn sprint maar een paar honderd meter voor de finish ondervond ik algauw dat mijn kompanen nog dat ietsje meer jus in de benen hadden. Ik werd dus vijfde met een tijd van 1u14min.21sec. Al bij al dik tevreden. Proficiat aan Duvivier en de Ludo want ze hebben een dijk van een wedstrijd gelopen.
De pater werd verdiende winnaar met een tijd van 1u13min21sec. Ik heb dus een veldslag verloren maar bijlange de oorlog niet.
Ondanks mijn knieperikkelen begin van de week ben ik gisteren toch afgezakt naar Doornik om er een flinke pattat op te geven. De avond ervoor nog een vijftigtal minuutjes gelopen om te zien of mijn knie voldoende hersteld was. Alles in orde en dat gaf me vertrouwen om er hopelijk een goede wedstrijd van te maken. Eerst een drietal km losgelopen op het parcour en algauw ondervond ik dat die vervelende wind weereens spelbreker ging zijn.
De start werd om 15u gegeven en weg waren we... Ik besloot om niet te snel van start te gaan en me zo een beetje weg te kunnen steken tegen wind. Den "Ludo" dacht er anders over en liep tamelijk snel van ons weg. Dit kon ik natuurlijk niet zomaar laten gebeuren en heb dan ook zo vlug mogelijk het gaatje op hem dichtgelopen. Toen ik bij hem kwam zag ik dat we eigenlijk al een mooie voorsprong opgebouwd hadden op de concurrentie. 'k Begon eigenlijk al te dromen over een derde overwinning op rij, maar dat was buiten mijn grootste concurrent Antonino Domina gerekend. Blijkbaar zat hij nog in het groepje achter ons en als een sneltrein kwam hij naar ons toe gelopen. Gelukkig wist Ludo me nog te vertellen dat hij op komst was of ik had me een bult verschoten.
Na 5km waren we dus met een kopgroepje van drie. Ik besloot wijselijk geen initiatief te nemen want ik moet eerlijk bekennen ik heb al betere dagen gehad. Ik had moeite om het tempo te volgen die Antonino ons oplegde. Maar toch heb ik de pijn verbeten en zolang mogelijk trachten in zijn spoor te blijven. Ongeveer een kleine km voor de aankomst lag er een klein, maar toch pittig hellinkje op ons te wachten. Ik wist dat hij daar zou versnellen en dat deed hij dus ook. Ik hield nog klampachtig aan tot boven maar dan viel er plots een gaatje... en dan weet men het wel. Ondertussen was Ludo ook gelost en zo eindigde ik op een 2de plaats. Eindtijd: 8,6km in 29min16sec (17,630km/u).
Eindconclusie: Tevreden met de 2de plaats maar eigenlijk moet ik beter kunnen. Over 2 jaar liep ik op hetzelfde parcour een tijd van 28min14sec. en dat is toch een heel stuk sneller. Volgende week is er de halve marathon van Velaines en mijn grootste concurrent Antonino heeft vandaag toch een serieuze indruk achter gelaten. Hopelijk heb ik volgende week een goeie dag want 't zal nodig zijn. Groetjes.
Speciaal bericht voor Joost Dewaele: Beste Joost, ik heb vandaag eens een duurloopje gedaan van 1u50min. Kwestie om het u eens te laten weten hé. Groetjes.
Hallo. Na een paar dagen kommer en kwel om niet te zeggen pure frustratie door mijn pijnlijke knie is er eindelijk terug licht aan de horizon. Mijn knie voelde vandaag al een heel stuk beter aan en natuurlijk kon ik het niet laten om na het werk de loopschoenen aan te trekken en een toertje te gaan lopen. k 'Heb wel ne knieband aangedaan om zeker te zijn en dus met goede moed vertrokken. 'k Was van plan niets te overhaasten en een 40tal minuutjes los te lopen maar ik heb dan toch een vol uur gelopen. (op het gemak weliswaar). Tijdens het lopen ben ik zogoed als pijnvrij. Ik heb juist soms nog het gevoel alsof er een blauwe plek op staat maar dan vooral als ik (raar maar waar) met de auto rijd. Hopelijk gaat het morgen nog beter en als alles goed gaat, zak ik zaterdag naar Doornik af om er een serieuze kroket op te geven. Hopelijk is alles bijna achter de rug zodat ik me weer kan toeleggen op komende wedstrijden. We zien wel. Groetjes.
Hallo, zondagmorgen bij het opstaan voelde ik al dat er iets niet pluis was. . Ik had namelijk pijn 5cm onder de knie meerbepaald. Ben dan toch een uurtje zeer rustig gaan lopen naar Grijsloke. Tijdens de training ondervond ik al gauw dat ik blijvende pijn had. Miljaarde het kan toch niet waar zijn!!!! Ik was van plan om gisteren een duurloop te doen van een 25-tal kilometer maar bij het opstaan ondervond ik al gauw dat het nouga-bollen ging zijn. De pijn was nog niet verdwenen dus mocht ik mijn geplande duurloopje op mijn buik schrijven. Vandaag mocht ik reeds op consultatie bij dr. Termote. Verdict: ik moet met wat vochtophoping zitten achter mijn patellapees. Vorige week heb ik mijn knie nl. verstuikt tegen een stomme kar op het werk. Blijkbaar moet het een paar dagen later uitgebroken zijn. 'k Was al verdomd blij dat het geen overbelastingsblessure is. Termote heeft er een spuit in gezet met procaïne of zoiets. Normaalgezien zou mijn probleem vlug verholpen moeten zijn en mag ik ten vroegste vrijdag aanstaande terug lopen. Als het tegen vrijdag niet verbeterd is moet ik terug op consultatie. Hopelijk blijft het bij deze paar dagen en kan die gedwongen rust me ten goede komen. In het slechtste geval (hopelijk niet) komt mijn wedstrijd in Velaines (halve marathon) in gedrang. Het is toch ook altijd wat hé. Maar enfin achter hetgeen ik vorig jaar meemaakte kan ik reeds tegen een stootje. Groetjes en loop ze (zonder mij dan toch voorlopig).
Vandaag was er geen wedstrijd van het ACHRO-criterium in Wallonië dus besloot ik mijn kans eens te wagen in Vlaanderen.. Ik twijfelde tussen een wedstrijd in Torhout of het Oostvlaamse St. Maria Oudenhove (Brakel). Ik heb dus voor de tweede optie gekozen en omstreeks 13u30 deze middag vertrokken naar Oost-Vlaanderen. Ginds aangekomen zag ik al dat het al zeker geen plat parcours zou zijn. We moesten 6 rondjes lopen om de 10,500 km te overbruggen. Om 15 u gestart en zonder te forceren vormde zich algauw een kopgroepje met mezelf erbij alsook Nico Gruloos en een zekere Hendrik De Bondt (V1). Ik ben gans de wedstrijd bij die mannen gebleven omdat het niet echt zin had om alleen de boel te forceren. Er stond een koude noordenwind en tijdens het ingaan van de 4de ronde begon het ook nog eens te regenen, hagelen, natte sneeuw... enfin de hele rotzooi over ons heen. Bij het ingaan van de laatste ronde begonnen mijn handen serieus onderkoeld te geraken. Kwam er ook nog eens bij dat ik door mijn brilglazen niet veel meer zag. Maar enfin we zaten nu in die laatste ronde en ik voelde dat ik kon aanspraak maken voor de overwinning. Ik hield voortdurend Nico Gruloos in de gaten omdat ik dacht dat hij toch mijn sterkste concurrent was van de twee. Mijn verbazing was dan ook groot dat mijn andere kompaan 500 meter voor de aankomst een démarrage plaatste en Nico niet meer kon volgen. Aangezien ik tijdens deze wedstrijd nog geen cartouche verschoten had liep ik pijlsnel het gaatje dicht op mijn kompaan om hem nadien af te troeven in een lange sprint. De laatste 300 meter tot aan de aankomst heb ik het volle pond gegeven en zo mijn tweede overwinning van dit seizoen gepakt. De warme douche erna was meer dan welkom want ik was half bevroren (vooral mijn pollekes).
Hieronder top 5 klassering:- 1ste: Delombaerde Dimitri 35min22sec., - 2de: De Bondt Hendrik 35min26sec., - 3de: Gruloos Nico 35min30sec. , - 4de: Van Breuseghem Jelle 35min59sec., - 5de: Vanlede Ludovic 36min3sec.
Ik had geen zin meer om een wedstrijdverslag van vorige week op te maken maar vandaag stond dus de 12 km van Hérinnes op het programma. Vorig jaar won ik deze wedstrijd (nadien was't gedaan door stressfractuur ) dus ik had een reputatie te verdedigen. Enkele minuten voor de start merkte ik dat ik vandaag kans maakte op de overwinning want de zware concurrentie was er niet. Tijdens de eerste 3 km van de wedstrijd ontsond algauw een kopgroepje met mezelf, Ludovic Van Lede en Danny Divivier. Ik was van plan om niets te overhaasten en bleef dus rustig bij mijn kompanen zitten. In het eerste deel van de wedstrijd stond er toch redelijk wat tegenwind en daar had ik het toch weer moeilijk mee. In het tweede deel hadden we meestal wind in de rug en dan kon ik mijn kans wagen. Tussen de 6de en 7de km moesten we een serieuze helling overbruggen en daar heb ik een eerste speldeprik uitgedeeld aan mijn concurrenten door iets sneller te gaan lopen. Toen ik bovenaan de helling was zag ik dat beiden het moeilijk hadden en een gaatje moesten laten. Met nog 5km te gaan ben ik steevast mijn zelfde tempo gelopen zonder echter te forceren. Normaalgezien had ik gedacht dat mijn kompanen terug zouden keren maar tot mijn blijde verbazing liep ik steeds verder uit.
Van km 8 tot de finish heb ik dus alleen gelopen (wat ik normaalgezien niet graag doe) en na 41min44sec. kwam ik als eerste over de eindstreep. Mijn eerste overwinning van het seizoen is een feit. Misschien kon ik wel nog rapper lopen vandaag maar waarom forceren als het ook gemakkelijk (relatief) gaat.
Achteraf was ik een tevreden mens, en de frieten hebben gesmaakt. Groetjes, den Dimi
Wij zijn nu ondertussen een 9-tal maanden verder en ik heb besloten om mijn blog verder te zetten en trachten te onderhouden. (in de mate van het mogelijke natuurlijk). Om in te pikken op vorig jaar ben ik dus blijven verder trainen zoals ik bezig was. Eind augustus had ik stillaan weer mijn oude vorm te pakken en dit bekroonde ik met een 8ste plaats in Dwars door Grijsloke op de 7km. en 2 weken later met een mooie overwinning in Templeuve van het Achro-criterium.
Half oktober liep ik nog een goeie wedstrijd in Tiegem alsook de kerstloop begin december in Waregem vond ik van mezelf een goede prestatie. Nadien was het vet serieus van de soep, want alle andere wedstrijden die ik nog liep (waaronder de kerstcorrida in Deerlijk 22ste /15km) draaiden telkens op een ontgoocheling uit. Nadien bleek dat mijn ferritinegehalte zeer laag stond. Sinds begin dit jaar ben ik dagelijks ijzertabletten gaan nemen (liggen zwaar op de maag).
Ondertussen zijn we in maart beland, en is mijn conditie weer helemaal zoals te voren. Vorige week een prachtige 3de plaats behaald na Dieter Vandewalle en Dimitri Caby. Het wedstrijdverslag van vorige week zal ik morgen plaatsen. En vanaf dan hoop ik toch wekelijks een paar bijdragen te leveren alsook een wedstrijdverslag. Groetjes.
Goedenavond. We zijn reeds maandagavond en ik heb deze avond mijn wekelijkse training er reeds opzitten. Gisteren ben ik ook nog een uurtje gaan loslopen ondanks het slechte weer. Maar ik kom nu vooral nog eens terug op zaterdagnamiddag toen om 16 u het startschot werd gegeven in Popuelles over een afstand van 11,560 km.
Het weer was in ieder geval beter dan dat ze voorspeld hadden. Ondanks we geen regen te verwerken kregen stond er toch een pittige wind. De eerste 5 km zat ik een peleton verscholen waar ik me goed voelde. Het tweede deel van de wedstrijd kreeg ik het zwaarder te verduren omdat sommige mannen uit dit groepje welleens wilden weten wat ik waard was. Met enkele stevige tempoversnellingen probeerde ik nog mijn wagentje aan te hangen, maar uiteindelijk na een goeie 9 km brak bij mij de veer. Op dat eigenste moment liep ik zo rond de 12 à 13de positie. Jammergenoeg moesten de laatste 2 km pal tegen wind aangelopen worden en dat is nu wel één van mijn zwakke punten.
Van mij mag het vriezen, sneeuwen, gieten of snikheet zijn normaalgesproken heb ik hiermee geen enkel probleem. Maar owee als er teveel wind staat. Ik weet niet hoe dit komt maar dan zie ik echt af als de beesten. Hoedanook ik heb me de laatste 2 km kranig trachten te houden en ben als 19de over de streep geraakt. Mijn tijd: 42,48 sec. gem: 16,2 km/u. (in topvorm gaan hier zeker 3 min. van af).
Moraal van het verhaal: "Ik heb nog een eind te gaan" De foto die u ziet is van zaterdag in Popuelles enkele meters voor aankomst.
Na gisteren een dagje gerust te hebben ben ik vanavond nog een 40 tal minuutjes gaan loslopen voor de wedstrijd van morgen in Popuelles. Het ging vrij goed vandaag en de benen voelden goed aan tijdens enkele versnellingen. Hopelijk zijn de benen morgen ook goed want ik zou morgen er eens een pattat op willen geven. Het is nu 5-weken geleden dat ik terug begonnen ben met serieus te trainen (na mijn stressfractuur). Hopelijk kan ik tijdens het verlof eens een week of 3 serieus doortrainen dat ik mijn oude niveau terug haal rond medio augustus begin september. Groetjes en ik laat morgen wel eens iets weten hoe ik het er vanaf gebracht heb.
Normaalgezien was ik van plan na het werk in Waregem te trainen maar ik heb toch maar voor het laatste moment het beukenhof gekozen. Daar loopt men enigszins beschut tegen de zon. Niettegenstaande was het toch behoorlijk warm en dat heb ik geweten. Komt er ook nog eens bij dat ik vandaag 12 uur gewerkt heb met resultaat dat het lopen maar een flauwe bedoening was. Ik heb me toch nog kranig kunnen houden en heb een 50-tal minuten gelopen waarbij ik na 40 min. een rustpauze genomen heb om een beetje te stretchen. Morgen zou ik willen een goed uur lopen met enkele versnellingen daarin verwerkt. Hopelijk gaat het een stuk beter dan vandaag. See you.
Jongens wat gaat de tijd toch snel. We zijn alweer de maandag gepasseerd en dat wil zeggen dat ik vandaag op mijn vertrouwde plek in Waregem ben gaan trainen. Gisterenochtend heb ik nog een uurtje op een gezapig tempo weest gaan lopen in het Beukenhof. Vandaag lag het tempo uiteraard een stuk hoger. Ik heb vandaag alweer een uur training in de benen. Deze laatste voelden trouwens tamelijk goed aan. Nochthans had ik dit niet verwacht na de zware wedstrijd van zaterdag.
Persoonlijk denk ik dat mijn stressfractuur verleden tijd is. Toch is het nog altijd met een bang hartje afwachten of ik na de training geen pijn voel. Maar voorlopig gaat alles goed en de form begint stelselmatig te verbeteren. Morgenavond na het werk weer training in Waregem. 'k Vraag me wel af of het dan zo lekker zal lopen want ik moet morgenvroeg om 5 u op het werk zijn. (drukdrukdruk) We zien wel. Groetjes.
Hier ben ik reeds terug voor de 2x vandaag. Deze namiddag werd om 16u het startschot gegeven in Thimougies. Deze gaat over een afstand van 13,6 km. Deze wedstrijd kam men vergelijken met Dwars door Grijsloke alhoewel het parcours in Thimougies nog zwaarder is. Ikzelf stond wat nerveus aan de start omdat ik er geen gedacht van had waar ik zou eindigen. Eindelijk... we kunnen vertrekken. De 1ste km gaat bergaf en ik wist dat ik me hieraan niet mocht laten vangen.
Na die 1ste km is het gemakkelijkste van het parcours gedaan en gaan we beginnen aan een portie stevig klimwerk. Ik zag Ignace Bekaert een twintagtal meter voor mij uit lopen en ben er meteen naar toegegaan. Van km 2 tot km 11 zaten we samen in een vrij grote groep met een vijftiental concurrenten. In topconditie heb ik van die mannen geen last maar vandaag was dit wel even anders.
Ik ondervond aan mezelf dat het tempo nog een ietsiepietse te hoog lag voor mij en dat ondervond ik vooral (raar maar waar) in het afdalen. Het geluk stond wel aan mijn zijde op gebied van het weer. Wanneer men vollop tegen wind liep, vertraagde het tempo van de groep zodoende ik er me telkens weer kon bij aansluiten. Maar naarmate de wedstrijd vorderde kreeg ik het steeds moeilijker.
Maar ik hield vol en mijn veertje brak pas aan km 12 (laatste helling voor aankomst). Daar moest ik die omvangrijke groep laten gaan, alsook mijn goede vriend Bekaert Ignace. Na aankomst was ik toch zeer tevreden met hetgene ik vandaag gepresteerd heb. Ik ben uiteindelijk 22ste geworden met een tijd van 52 min. 34 sec. (15,52 km/u)
Vorig jaar toen ik in form was liep ik daar een tijd van 52 min. 19 sec en haalde een zevende plaats. Ik moet wel toegeven dat het vorig jaar verschroeiend heet was (ci. 30°c). Maar toch ben ik een tevreden mens. Ik voel dat ik steeds beter en beter wordt. Als beloning heb ik me natuurlijk getrakteerd op ne lekkere zak frieten mee mayonaise.
Deze namiddag is er de zware wedstrijd in Thimougies (Achro-criterium) over een afstand van 13,6 km. Wie in deze wedstrijd te snel start betaalt de rekeningt cash. Gelukkig zijn de weersomstandigheden een stuk gunstiger dan vorige edities (verschroeiend heet). Op dit moment heb ik er geen gedacht van hoe goed ik zal zijn deze middag. Persoonlijk is het een parcour die me niet zo goed ligt.
Hoedanook vanavond volgt een uitgebreid verslag van hoe ik het er vanaf gebracht heb. En nu ga ik eten. De foto linksboven is van vorig jaar in Thimougies (ikzelf in het wit).
Heb vandaag 1 uur gelopen op de weg met mijn goede vriend Joost Dewaele. We zijn gestart in het beukenhof in Vichte en zijn dan langs binnenwegen naar Ingooigem gelopen en zo weer terug naar Vichte. Ik heb ondervonden dat ik nog steeds last ondervindt van de warmte. Normaalgezien kan ik de warmte tamelijk verdragen maar vandaag had ik het toch bijzonder lastig. De benen voelden maar slapjes aan. Waarschijnlijk is dit te wijten aan mijn lange training van gisteren. Ik vraag me soms af of ik dit jaar nog een wedstrijd zal kunnen lopen met een gemiddelde tussen 3min20/km en 3min25/km. Na een blessure kom je pas tot het besef dat trainen alles is om het onderste uit de kan te halen. Je hebt altijd van die mensen die zeggen dat ze zonder training gemakkellijk 3min30/km kunnen lopen maar daar geloof ik dus geen bal van! In ieder geval wat mij betreft zal ik nog enkele weken/maanden mogen trainen om mijn oude niveau terug te vinden. Hopelijk ben ik nu verlost de komende jaren van blessures zodat ik mezelf nog eens kan overtreffen. I'll be back!!!
Deze avond zo maar eventjes 1 u 15 min. gelopen . Na twintig minuten op een gezapig tempo heb ik dan enkele tempoversnellingen gedaan. Het kwam erop neer dat ik 8 x 30 sec. de gaskraan eens mocht openzetten met daartussen telkens 1 minuut aan een zeer rustig tempo. 'k Moet zeggen dat ik me toch al een heel stuk fitter voel dan over 3 weken toen ik men eerste looppasjes zette na mijn blessure. Zaterdag loop ik een wedstrijd in Thimougies (13,6 km). Het is een zeer lastige wedstrijd over een zeer heuvelig parcours. We zien wel hoe ik het er vanaf breng. Ik rond nu af want mijn dochter heeft een huilbui (vrouwen hé).
) en niet te vergeten Vandewalle Dieter en Vincent Bonnier zaten we direct met een pak vlugge mannen vooraan. Daye vond het weer eens nodig om de boel aan stukken te trekken en had Demaret aan zijn been. Wij volgden met ons groepje op een handvol seconden. In de beginfase van de wedstrijd voelde ik me tamelijk goed en besloot tussen km2 en 3 eens een cartouche te verschieten.
maar dat was buiten mijn grootste concurrent Antonino Domina gerekend. Blijkbaar zat hij nog in het groepje achter ons en als een sneltrein kwam hij naar ons toe gelopen. Gelukkig wist Ludo me nog te vertellen dat hij op komst was of ik had me een bult verschoten.
Hopelijk heb ik volgende week een goeie dag want 't zal nodig zijn. Groetjes.
