Vorige maandag 1u30min gelopen. Ik had die dag verlof dus ik kon wel enige kilometers verdragen. Het was wel tanden bijten door koude en sneeuwval maar toch liep ik een 20-tal kilometer. Dinsdagavond was er de wekelijkse training met bekaert wat goed was voor een 14-tal kilometer. De laatste kilometers hiervan heb ik mijn schuif eens opengetrokken om te zien wat ik nog in de benen had.
Woensdag was ik op de afspraak in Waregem maar door omstandigheden kon meneer Dewaele er niet bij zijn. Zo heb ik dan alleen maar een 15-tal kilometer gelopen op een aardig tempo. Donderdag heb ik dan een 13-tal kilometer gelopen in het Beukenhof, welliswaar op een zeer rustig tempo. Aangezien Ulrike (vrouw van Joost) daar ook was, was het voor mij en Bekaert vertoeven in aangenaam gezelschap.
De vrijdag kan ik altijd schrappen in mijn weekoverzicht aangezien ik van de vrijdag steevast een rustdag maak. Niettegenstaande ga ik met vrouwlief steeds plichtsgetrouw om de wekelijkse boodschappen. De dag nadien, zaterdag dus, ben ik in de voormiddag Bekaert gaan ophalen om in Waregem te trainen. Weeral 15 km erbij op den teller.
Om de week af te sluiten ga ik de zondagvoormiddag regelmatig naar loopclub Grijsloke om er mijn kilometerkes af te bollen. Vandaag was dit goed voor een kleine 20 km. (1u35min.) Dit mede te danken aan Wouter Deconinck die het ook wel zag zitten om menige kilometers af te bollen.
Dus dit brengt mijn eindtotoaal deze week op circa 97 km. Dik tevreden dus. Volgend weekeinde staat voor mij eindelijk de eerste wedstrijd op het programma in Velaines. Ik denk niet dat ik daar al van een serieuze hoogvlieger zal kunnen spreken aangezien ik toch redelijk wat snelheid heb ingeboet. Niettegenstaande ben ik er wel van overtuigd dat naarmate de wedstrijden elkaar nu snel zullen opvolgen, ik terug vlug de oude wordt.
Bij leven en welzijn wens ik iedereen een prettig werkweekje tegemoet.
Nee mannekes, Delombaerde is nog steeds alive and kicking maar aangezien ik momenteel geen wedstrijden loop (gelukkig maar) kost het me meer moeite om mijn blogske te updaten. Niettegenstaande hebben we de voorbije week goed getraind. Het was de bedoeling dat ik vorige zaterdag aanwezig zou zijn op de training van ons waals clubke JCSA maar jammergenoeg is den dezen die morgen maar ziekjes opgestaan.
De dag nadien voelde ik me reeds een stuk beter en ben naar Grijsloke getrokken om een uurtje te lopen. Vandaag echter was den dezen thuis (congé) en vond ik het nodig om deze voormiddag 1u30min te gaan trainen in ideale weersomstandigheden. Het waren blizzard-achtige toestanden maar dat sterkt alleen maar mijn karakter dacht ik bij mezelf.
Morgen staat een training op het programma met Bekaert en woensdag hopelijk met meneer Dewaele. (Als hij enigszins bereid is). Binnen een 10-tal dagen staat de eerste wedstrijd op het programma in Velaines. Voor mij een eerste test om te zien hoeveel er nog moet bijgetraind worden. En ik denk persoonlijk dat dat bijtrainen wel nodig zal zijn.
Gegroet aan allen en hopelijk tot één der dees dagen.
Deze week werd het toch stillaan tijd om de trainingen wat op te voeren want het aantal kilometers die ik in 2009 reeds gelopen heb, zijn niet om over naar huis te schrijven. Toch is het me de voorbije week gelukt om 6x de loopschoenen aan te trekken en wat te gaan trainen. Ik moet zeggen dat dit voor de moment serieus tegenvalt. Een duurloopje is best wel te pruimen maar vraag me niet om eens wat sneller te lopen want daar heeft den dezen niet echt goesting voor.
Vorige vrijdag een bloedcontrole gedaan en jawel, u raad het nooit, mijn ijzergehalte stond weereens op een laag pitje. Ik heb meteen maar een inspuiting gevraagd want dagelijks ijzertabletten innemen komt me eerlijk gezegd de strot uit. Hopelijk zal alles nu vlug beter gaan want de tijd begint stillaan te dringen om medio februari toch enigszins niveau te halen.
Hieronder vind je mijn weekoverzicht alsook een omschrijving hoe ik me toen voelde.
Maandag 19/01/2009: In totaal 10 kleine rondjes in Waregem wat zo'n 13,500 km inhoud. Ik voelde me tamelijk omdat ik niet alleen moest lopen. Het gezelschap waarin ik me bevond gaf een positief effect op mijn gemoedstoestand.
Dinsdag 20/01/2009: Tesamen met Ignace Bekaert een toertje op de weg, wat tevens goed was voor zo'n 12,500 km in totaal. Ignace had last van zijn ademhaling zodoende ikzelf makkelijk kon standhouden.
Woensdag 21/01/2009: Moest dochterlief ophalen bij mijn ouders. Daarom besloot ik met vaderlief een goed uurtje te joggen wat tevens goed was voor eveneens een 13-tal km.
Donderdag 22/01/2009: Met tegenzin naar het Beukenhof getrokken. Had geen zin om met Bekaert te lopen maar had wel met Tony Vandendriessche een ideale metgezel gevonden. Alles goed voor een 11-tal km.
Vrijdag 23/01/2009: Ik had congé en wou vandaag zeker lopen maar met het prachtige weer heb ik vlug mijn plannen opgeborgen. Die dag was goed voor 000 km. (Dat sprintje naar de WC tel ik niet mee ).
Zaterdag 24/01/2009: Bekaert is me komen oppikken om samen 10 kleine rondes af te leggen in Waregem. Weeral 13,500 km op den teller.
Zondag 25/01/2009: 't Was de bedoeling om naar Grijsloke te gaan trainen maar meneer had zich overslapen. Dan maar met flinke tegenzin alleen een 50-tal minuten gaan lopen wat goed was voor 10 km.
Conclusie: In totaal zo'n 73,5 km gelopen deze week. Hopelijk wordt de moraal wat beter alsook de conditie. Niettegenstaande is't bij mij tijdens de voorbereiding van het voorjaar altijd hetzelfde liedje. Ofwel geen goesting ofwel dit of dat.... Ik weet bij mezelf dat vanaf ik terug wedstrijden begin te lopen, ik vlug terug de oude Delombaerde ben.
Ja mannekes, het heeft een tijdje geduurd alvorens ik nog iets op mijnen blog geplaatst had maar hier ben ik terug. Sinds de kerstcorrida in Deerlijk heb ik sindsdien geen fluit meer gelopen. Behalve die ene keer dan samen met Joost Dewaele in't Beukenhof ergens tussen de kerstdagen en het nieuwe jaar. Al moet wel gezegd dat ik sinds vorige donderdag mijn trainingen stillaan aan het hervatten ben.
Ik zou normaalgezien een dag eerder begonnen zijn met Joost Dewaele in Waregem maar aangezien het nieuwjaarsreceptie was op het werk kon ik dat moeilijk links laten liggen natuurlijk. Wat het roken betreft ben ik op goeie weg. Ik moet er wel bijzeggen dat ik af en toe nog eens zondig maar de nicotine-patchkes werken toch wel naar behoren. Ik ben ervan overtuigd dat ik er volledig van zal af geraken maar 't zal niet zonder slag of stoot gebeuren.
Gisterenavond ben ik dan een uurke gaan lopen door de bittere koude en deze morgen stond ik paraat in Grijsloke. Het is de bedoeling dat ik de komende weken de trainingen stelselmatig ga opvoeren zodat ik hopelijk weereens een sterk voorjaar mag meemaken.
Het is jullie ondertussen waarschijnlijk reeds opgevallen dat koning Winter reeds verscheidene weken in Belgenland op bezoek is. Als weerliefhebber was de voorbije periode dan ook echt genieten voor den dezen hier. Nochthans ben ik een echte koukleum maar sneeuw en vorst zijn nu eenmaal mijn favoriete weerelementen. (als ik niet moet lopen natuurlijk ). Het is van 1996-'97 geleden dat we nog eens zo'n koude periode meegemaakt hebben, maar het lange wachten werd nu eindelijk beloond.
Om aan te tonen dat winter toch wel mooi kan zijn, zie je hier op onderstaande foto's.
Mag ik bij deze aan allen die trouw mijnen blog het voorbije jaar gevolgd hebben een fantastisch nieuwjaar toewensen. Alsook aan allen een goede gezondheid toegewenst. Ik hoop dat ik bij sommigen met mijnen blog enigszins plezier heb kunnen doen. Het is dan ook de bedoeling om het komende jaar op hetzelfde elan door te gaan. Bij leven en welzijn ga ik nu maffen.
Eindelijk was het zover. Gisteren was het dus eindelijk in Deerlijk te doen. Dit was een wedstrijd waar ik nog mijn zinnen opgezet had om het jaar hopelijk in schoonheid af te sluiten. Mijn voorbereidingsweek liep niet echt van de poes want met een ferme verkoudheid die me reeds dagen partten speelde was de motivatie om nog te trainen serieus gedaald. Ik voelde wel dat het gisteren stillaan beter was dus excuses voor een eventuele slechte prestatie kon ik niet inroepen.
Toen ik een uurtje voor de start Deerlijk-city bereikte was ik serieus onder de indruk wat een volkstoeloop die kerstcorrida jaarlijks teweegbrengt. Zowel supporters als atleten waren in vollen getalle aanwezig. Nadien ben ik me een 20-tal minuutjes gaan inlopen + een paar versnellingskes om toch maar zeker te zijn dat ik goed opgewarmd was. Het was mijn bedoeling om goede vriend Joost Dewaele zolang mogelijk te blijven volgen en indien mogelijk hem te kloppen. Al wist ik op voorhand dat dit geen makkie zou zijn maar toch wou ik het voor de laatste wedstrijd van dit jaar nog eens proberen.
Ik begaf me nadien vlug naar de start want in Deerlijk is het geen sinecure om een goed plaatsje te vinden. Het werd zelfs zo erg dat een oude man mij tegenhield en me doodleuk vertelde dat ik achteraan het peleton moest plaatsnemen. Op dit eigenste moment vond ik dat zo belachelijk dat ik spontaan begon te schaterlachen. Gelukkig met wat goede wil van die desbetreffende man kwam alles in orde en stelde ik me op in de 2de rij juist achter meneer Dewaele.
Om 15.15u knalde het startschot en algauw begon een peleton van zo'n 1000 atleten in gang te komen. In mijn geval was het bij aanvang van de wedstrijd meteen al vollen bak. Ik besloot de kopgroep maar te volgen en zolang mogelijk bij te blijven. Ik wist dat er een vervelende strook tegen wind was en ik wou absoluut vermijden dat ik daar alleen zou vallen. Zo vormde zich er een kopgroep van 10 atleten waarbij ook de Joost nog bijzat. Het zou alleszins een spannende strijd worden voor de overwinning want de echte kleppers waren niet komen opdagen.
Hoedanook bij doortocht van de eerste ronde passeerden we rond 16min.10sec. Misschien een leuk tempo voor een 5 km maar voor een 15 km was dit voor mij toch ietsje te snel. Hoedanook de eerste van de kopgroep die moest lossen in de 2de ronde was Steven Broucke. Daarna was het aan mijnen toer om de rol bij de koplopers te lossen. Ergens deed ik dit wel bewust want ik wou niet stikkappot zitten bij het ingaan van die laatste ronde. Op dat moment vond ik het wel spijtig dat ik die mannen moest laten gaan want den Joost was daar toen ook nog bij.
Maar enkele honderden meter verder zag ik dat meneer Dewaele ook barstjes begon te vertonen en dat hij erook af moest. Toen wist ik dat ik samen met teruggekomen Steven Broucke het kloofje op hem zou dichten. Dit voltrok zich dus ook halverwege de 2de ronde. Toen liepen we respectievelijk tussen positie 8 en 10. Het tempo werd ondertussen goed onderhouden en de laatste ronde zou dus ook uitmaken wie van ons de sterkste was. Halverwege de 3de ronde moet Joost als eerste gezien hebben dat Jochen Neyrinck ook gelost was van de koplopers. Dit was voor hem het teken om het tempo serieus de hoogte in te jagen om de kloof op hem te kunnen dichten.
Toen was het voor mij ook even tanden bijten om te volgen maar ik slaagde in men opzet. Ondertussen moest Steven Broucke definitief de rol lossen en kwamen Joost en ik terug op Neyrinck. Met ons drie zouden we dus uitmaken wie 7de werd. Maar bij het ingaan van de laatste kilometer hadden meneer Dewaele en Neyrinck mij tamelijk afgemat zodoende ik onherroeppelijk een gaatje moest laten. Jochen had blijkbaar nog wat jus over in de benen want hij werd dusdanig 7de en Joost 8ste. Elf seconden later bolde ik over de eindmeet met een tevreden 9de plaats. Jammergenoeg vond ik mijn tijd niet zo schitterend alhoewel ik vond dat ik beter gepresteerd had dan 2 jaar geleden. Blijkbaar moet die eerste veel te snelle ronde toch zijn tol geeist hebben zeker, wie zal het zeggen.
Hoedanook was ik toch dik tevreden hoor, en ben blij dat ik mijn jaar in schoonheid kon afsluiten. De volgende weken staat er rust op het programma. Met rust bedoel ik dan wel dat het lopen in die periode mij gestolen kan worden. Halverwege januari beginnen we er dan weer aan.
Nog een anekdote dat ik wil meegeven is dat we op een bepaald moment chance gehad hebben toen één of anderen ouwen pipo met zijnen mercedes pardoes het parcours op reed. Gelukkig heeft iedereen van ons groepje alles goed kunnen ontwijken want het kon slechter afgelopen zijn. Ook is er die vervelende 3de ronde wanneer er gedubbelden moeten ingehaald worden. Dit is echt geen sinecure. Vraag maar aan Joost Dewaele en Filip Vanwijnsberghe. De kerstcorrida is een prachtige wedstrijd maar ik vraag me toch af of hun succes niet stillaan een ondergang zullen betekenen.
Enfin, bij deze heb ik het er al uitgesmeten wat ik te vertellen had. Voor ik afsluit wil ik iedereen nog prettige feestdagen toewensen en een vreugdevol 2009. Hopelijk waren mijn geschreven artikels dit jaar een "beetje" het lezen waard. Volgend jaar ga ik op mijn zelfde elan door.
Groetjes Delombaerde
PS: volledige uitslag zie link: www.dekimdeerlijk.be PS: merci Hans en Joost voor onderstaande foto's
Deze morgen toen ik voor de eerste maal mijnen kop even buiten stak wist ik al hoe laat het was. Het was verdomme stervenskoud. Met temperaturen iets onder het vriespunt en een matige zuidoostenwind kon men een gevoelstemperatuur (windchill) noteren van -10°c. Mijn humeur daalde dan ook onder het vriespunt toen ik dit aan den levende lijve constateerde.
Met Orroir in mijn achterhoofd wist ik dat ik deze namiddag geen potten ging breken in Antoing want daarvoor was het voor mij veel te koud. Ge moet nl. weten dat mijn vetpercentage geen hoge ogen gooit, en dat ik het daardoor steeds moeilijk krijg als ik ijzige koude moet trotseren. Enfin, deze namiddag met de moed der wanhoop toch naar Antoing getrokken om een wedstrijdje mee te pikken. Ik moest vandaag toch in Wallonië zijn want vanavond was er de prijsuitreiking van het Acrho-criterium.
Vandaag stond er 9,5 km op het programma oftewel 2 rondes van 4,750 meter. Ik was van plan om vandaag toch tamelijk dik gekleed met handschoenen en muts de wedstrijd aan te vatten want ik had geen goesting om weereens als een ijskegel aan te komen. Om 15u werd de start gegeven en samen met nog 169 andere deelnemers spatte de meute uiteen.
Nog geen 200 meter na de start stond er meteen een potje stevig klimwerk op het programma. Het was een moeilijk beloopbaar stuk want het was een kasseibaan. Algauw ontstond er een kopgroepje van 3 man met mezelf, Vanlede en Descamps. Bougenies Eddy was er toen ook eerst nog bij maar dit heeft echter niet lang geduurd. Ondertussen tijdens die eerste ronde was het vooral Descamps die indruk maakte en telkens korte versnellingen plaatste om ons eraf te krijgen. Wonderwel ging het in die eerste ronde behoorlijk goed en kon ik makkellijk standhouden.
Dit veranderde echter bij het ingaan van die 2de ronde. Onmiddellijk na de eerste doortocht moest weer diezelfde beklimming gedaan worden en daar kreeg ik het plots ontzettend moeilijk. Ik moest lossen van mijn 2 kompanen. Toen ik boven was moest men onmiddellijk rechts afdraaien met de ijzige wind vol in "the face". Opdat moment had ik er eigenlijk genoeg van en konden ze allemaal mijn kl...(censuur) kussen. De rest van de wedstrijd dan maar uitgelopen zonder echt te forceren zodat 2 man mij nog gepasseerd zijn. Ik eindigde vandaag dan ook 5de.
Onmiddellijk na de wedstrijd ben ik onmiddellijk de vestiares weest opzoeken, mij vlug gewassen en daarna een arsenaal aan warme kledij aangedaan. Dat loslopen kon me vandaag gestolen worden. Mijn motto is: "als je losgelopen bent van je concurrenten tijdens de wedstrijd hoef je niet meer los te lopen na de wedstrijd".
Enfin, de gedachten zijn vooral op volgende zondag gericht voor de kerstcorrida van Deerlijk. Daar wil ik nog eens het onderste uit het kastje halen. Ik ben me ervan bewust dat de form goed zit en dat het parcours me wel ligt. Hopelijk wordt het niet zo'n koude dag als vandaag want dat kan ik missen als de pest. (Zoals het er nu naar uitziet zou het zelfs tamelijk zacht zijn). Dit wordt tevens mijn laatste wedstrijd van het jaar want na de corrida neem ik een 3-tal weken "intensieve" rust. Halweg januari beginnen we er weer aan.
Vandaag met de moed in de schoenen richting Waregem getrokken om er de "clash" te beslechten tussen alle concurrenten die er een jaarlijkse afspraak van maken om elkaar te bekampen. Daaraan gekomen had ik al in de smiezen dat een top 20 lopen niet van de poes zou zijn. De eerste 20 atleten ontvingen een geldprijs dus stonden er vele toppers aan de start. In hen moest ik me echter niet druk maken, maar het was vooral de onderlinge concurrentie die me enigszins nerveus maakte.
Na het débacle van vorige week wist ik dat ik hier vandaag uit een heel ander vaatje zou moeten tappen want voor eigen volk afgaan vind ik persoonlijk niet zo leuk. Tijdens de opwarming met Ludo, Smetse en Joost voelde ik me niet echt in mijn nopjes. Dit beterde enigszins na enkele versnellingen. Omstreeks 15u30werd het startschot gegeven door nog een ander toppertje. Niet minder dan Kim Gevaert maakte haar opwachting om de meute in gang zetten.
Onmiddellijk na het startsignaal ging het er meteen serieus aan toe. Niet dat ik echt mijn start mistte maarik zag Joost Dewaele reeds een stukje voor mij uitlopen. Samen met Meesterke en de Ludo maakten we serieus tempo om het gat op meneer Dewaele te dichten. Algauw voelde ik dat ik goeie benen had en besloot zelf het gat op Joost te dichten. Na een halve ronde was ik er dan uiteindelijk bij zodat de wedstrijd voor mij nu echt kon beginnen. Samen met Joost vormden we een groepje met Eli Hoet en Verbeke Dominique.
We onderhielden een stevig tempo zodat niemand op de achtergrond terugkwam. Onderling werd af en toe eens versneld om te zien of de ene of andere zou lossen, maar vandaag waren we zeer aan elkaar gewaagd. Zo'n 500 meter voor aankomst kwam de schifting door een versnelling van Joost. Ik probeerde het gat te dichten maar bleef op enkele meter hangen. Toen was bij mij ook het vet van de soep zodoende ik nog geklopt werd door Eli Hoet. Uiteindelijk kon ik nog Verbeke Dominique van ons groepje achter mij houden. Niettegenstaande was ik zeer tevreden vandaag. Op de 10 km (waarschijnlijk 9780 meter) haalde ik een tijd van 32min.52 sec. Uitgerekend betekent dit aan een snelheid van 18km/u. Knappe prestatie uiteraard maar ik eindigde pas 16de. Zo zie je maar dat de tegenstand vandaag niet van de poes was. Joost eindigde verdiend 5sec. voor mij zodat hij ook uiteraard een happy man was.
De uitslag kan je bekijken op www.kerstloop-waregem.be. Nog 2 weken en het is de kerstcorrida in Deerlijk. Hopelijk kan ik tot dan de form behouden. We zien wel. Slaapwel.
Vandaag stond er de laatste wedstrijd op het programma van het Achro-criterium en 'k moet zeggen dak blij ben dat het voorbij is. Zo'n criterium die start begin februari en eindigt begin december valt toch niet te onderschatten. Zoals jullie waarschijnlijk reeds weten zal ik daar 4de eindigen in het algemeen klassement en ben ik 2de in mijn leeftijdscategorie.
Misschien kon ik vandaag nog 3de worden maar dan moest ik wel mijn beste wedstrijd van het jaar lopen en met de rugperikkelen van de voorbije week zat dit er bij voorbaat niet in. Al wou ik wel eens testen bij aanvang van de wedstrijd of ik volluit kon doorgaan kwestie om zeker te zijn of alles achter de rug is. (vind ikzelf persoonlijk een leuke woordspeling).
Gelukkig was het vandaag minder koud dan vorige week in Orroir. Als ik daaraan terug denk voel ik spontaan koude rillingen over mijn rug. (Sorry, kon het niet laten ). Omstreeks 15u werd het startschot gegeven en weg waren we. Ik had vandaag toch niets meer te winnen of te verliezen dus besloot ik onmiddellijk er serieus de beuk in te gooien. De chrono bevestigde dit aangezien ik bij passage van de eerste km doorkwam in een tijd van 3.00 sec/km. Veel te rap natuurlijk zodat den dezen zijn wedstrijd reeds bij voorbaat verkloot had.
Rond km 2 kreeg ik het reeds moeilijk, maar vooral het mentale aspect kreeg een flinke knauw. Ik begon tegen mezelf te zagen waarmee ik eigenlijk bezig was en dat ik geen goesting meer had om hier af te zien als de beesten voor pietsnot. En mezelf kennende weet ik dat ik dan alles laat schieten. Ik kende wel nog enige opflakkering toen een zekere Carlo Verleyen me inhaalde. Naar het einde van de wedstrijd toe zag ik me vlug naderen op hem maar heb het dan maar opgegeven toen ik zag dat ik hem niet meer ging pakken. Normaalgezien werd ik dus 15de vandaag. Aangezien ik onmiddellijk naar huis moest (verjaardagsfeestje) ken ik absoluut de definitieve resultaten nog niet.
Jullie denken nu waarschijnlijk dat Delombaerde in een dipje zit maar ik moet jullie ontgoochelen. Wees maar gerust dat ik er volgende week in Waregem zal staan. (hoop ik) Normaalgezien een wedstrijd die me wel ligt en met alle rechtstreekse concurrenten aan de start is de motivatie om nog eens serieus diep te gaan toch een stuk groter dan vandaag.
Om het officieel te maken wil ik jullie ook nog meegeven dat ik tijdens mijnen eindejaarscongé een serieuze poging ga ondernemen om te stoppen met roken. Ik weet dat ik dat al veel gezegd heb, maar van deze keer is het bittere ernst. Daarom ook dat ik het via mijnen blog meegeef want iedereen mag het weten. Kwestie om mij dan nen stamp onder mijn kloten te geven als er mij volgend jaar iemand zie roken. De nicotinepleisters zijn reeds aangekocht en vele informatie en tips doorgenomen. Ik wil namelijk eens weten of stoppen met roken wel degelijk effect zou hebben op mijn prestaties. Enfin, genoeg geluld. De resultaten van vandaag worden meegegeven van zodra ik ze in mijn bezit heb. (Alhoewel die me gestolen kunnen worden. ). Bij leven en welzijn een goeieavond gewenst. Greets Delombaerde.
Gisteren tijdens het werk had ik het weereens aan mijn kloten. 'k Was bezig met wat profielen te versleuren toen plotseling... knak... mijn onderste ruggenwervel geblokkeerd geraakte. Direct grote paniek want vorig jaar tijdens deze periode zat ik 3 dagen thuis met een acute lumbago. Van lopen is er toen heel die week niet veel van in huis gekomen.
Ik voelde wel dat het minder pijnlijk was dan vorige editie maar besloot toch onmiddellijk te bellen naar kinesist Clarisse om dat vervelend wervelke een wrongske te geven. Tevredenheid allom toen ik hoorde dat ik na het werk onmiddellijk mocht langskomen want lopen zat er gisteren hoegenaamd toch niet in. Ik had al moeite om normaal te wandelen.
Na enkele acrobatische trukjes bij Clarisse trok ik huiswaarts. Op dat moment voelde ik totaal geen beterschap en mijn humeur daalde vlug onder het vriespunt. Ik zou afwachten tot deze ochtend om een arts te raadplegen. Gelukkig voelde de rug reeds een stuk beter aan en besloot ik om toch te gaan werken. Ik heb de dag tamelijk goed doorgebracht al had ik wel nog last van spierpijn en stijfheid. Aangezien het is aangewezen om in beweging te blijven binnen de pijngrens heb ik deze avond toch besloten om een trainingske te doen. Gelukkig kon ik zonder pijn 1u15min. op het gemakske rondbollen in het Beukenhof. Hopelijk blijft het bij dat akkefietje en kan ik morgenavond er terug vol tegenaan.
Zo zie je maar dat kleine ongemakken zomaar ineens kunnen opsteken. Hopelijk blijft het hierbij voor de rest van het jaar want 'k heb geen goesting om mijn ambities voor de eindejaarsperiode in de vuilbak te gooien. Groetjes Delombaerde.
Beste bloggers. Mijn excuses voor mijn late verslag maar na de wedstrijd van vandaag ben ik onmiddellijk vertrokken met broerlief richting Anderlecht om de wedstrijd Rsca-Westerlo bij te wonen. Zoals jullie reeds ondervonden heeft koning winter zijn eerste winterprik uitgedeeld en het moet gezegd... dat is me niet zo goed bevallen.
Nochthans was het na de winterse ochtendperikkelen redelijk opgeklaard maar dat veranderde vlug kort na de middag toen de ene na de andere sneeuwbui ons kikkerlandje teisterde. Eigenlijk kan ikzelf wel van sneeuw genieten maar dan vooral achter glas. Hoedanook ging ik me niet laten afschrikken door de weergoden zodat ik vol goeie moed richtng Orroir afzakte.
Zoals iedereen reeds weet (of niet) is de wedstrijd in Orroir zo'n wedstrijdje waar de jongens echte mannen worden. Zeer zwaar parcours waar niet mee te spotten valt. Kwam er vandaag nog eens bij dat de weersomstandigheden dwars lagen, zodoende dat het woordje "afzien" voor iedere deelnemer geen utopie was. Tijdens de opwarming met Meesterke en Vanlede (de berggeiten van dienst ) voelde ik me goed. Het was de bedoeling die mannen dus ook te volgen tijdens de beklimmingen.
Enfin al vlug werd het 15u wat meteen het sein was om aan ons huzarenstukje te beginnen. Tijdens de eerste honderden meter voelde ik dat de beentjes tamelijk goed waren dus ik had ergens goeie hoop op een goede prestatie. Dit veranderde vlug toen een plotselinge felle sneeuwbui serieus roet in het eten kwam gooien. Nog voor we de eerste beklimming moesten beginnen moesten we ongeveer een km tegen ijzige wind en striemende hagel en sneeuw inbeuken. In een mum van tijd veranderden mijn handen in ijsklompen (had nochthans fijne handschoentjes aan) en mijn gezicht verkrampte helemaal.
Je kan nu wel zeggen : "Delombaerde, ge hebt toch uwe smoel niet nodig om te lopen?". Wel beste lezers, toen ik rond km3 bovenaan de Kluisberg aankwam had ikzelfs geen controle meer over mijn oogleden. Ik had ontzettend veel moeite om met mijn linkeroog te knipperen. Ondertussen was ik dan ook gelost van het duo Vanlede-Demeestere zodat ik moederziel alleen de wedstrijd kon uitmaken. Nochthans ondervond ik aan de beentjes dat ik helemaal geen slechte dag had maar op dat moment was ik teveel bezig met andere dingen zoals handen verwarmen, brilleke kuisen, af en toe eens op mijn bakkes slaan want daar zat al helemaal geen beweging meer in.
Tijdens de 2de helft van de wedstrijd was het opgehouden met sneeuwen en dan heb ik min of meer de schade trachten te beperken. Verkleumd kwam ik dus als vijde over de eindstreep. Zelf kon ik mijn borstnummer niet afdoen want daar waren mijn vingers op dat eigenste moment niet toe in staat. Onmiddellijk na aankomst heb ik me binnen gaan opwarmen door een halfuur voor een warme blazer te gaan staan. Daar heb ik dan ook aan de levende lijve ondervonden dat mijn jongeheer (om het mooi uit te drukken) ook de ijzige koude niet goed heeft verdragen. En ik kan jullie verzekeren dat alles wat ontdooit moet worden geen pretje is om mee te maken.
Had ik vandaag op voorhand geweten dat ik het zo koud ging hebben wel dan zou ik de eer aan mezelf gehouden hebben en mooi in mijn kot gebleven zijn. Anderzijds was het de laatste maal dat deze wedstrijd in Orroir doorging dus was ik wel blij dat ik erbij was. De komende vier weken staan telkens vlakke wedstrijden op het programma en dat is meer spek voor mijnen bek. En om dit te bewijzen zult ge volgende week mijn verslag moeten lezen want dan zakken we af richting Herseaux. Vanaf dan is geen enkel excuus meer geldig. Salut.
Deze voormiddag richting Rumes getrokken nabij de Franse grens. Vandaag waren er weer punten te verdienen voor het eindklassement. Aangezien mijn slechte wedstrijd op de halve marathon van Hérinnes sta ik momenteel 4de in het eindklassement. Moest ik op die halve naar vermogen gepresteerd hebben dan zou die 3de plaats een zeer haalbare kaart geweest zijn.
Vandaag was het dus ook mijn bedoeling om mijn grootste concurrent Danny Duvivier (hij staat nu 3de in de algemene stand) nog eens een veeg uit de pan te geven. Na een bevredigend resultaat vorige zondag in Kain was ik gebrand om te bevestigen. Tijdens de opwarming voelden de beentjes goed aan en met een tamelijk vlak parcour voor de neus geschoteld zag ik het wel zitten.
Vandaag stonden we weereens met zowaar 690 deelnemers aan de start. Enkele bekende vlaamse atleten die ook op de afspraak waren, waren Steven Hocedez en Frederic Van Den Heede die beiden terug de compititie hervatten. Den Steven met een neusoperatie achter de rug en Fredje die last had aan de knie. Hoedanook om 10u werd het startschot gegeven om vervolgens de eerste kilometer er loeiendhard tegen aan te gaan. Dit moest wel want na enkele honderden meter moesten we door een aardewegje die veel te weinig breed was om zo'n peleton ruimte te geven. Daarom was het ook zeer belangrijk goed van voren te zitten want het risico om ingesloten te geraken was bijzonder groot.
Enfin, voor ons geen probleem natuurlijk want na 1 km klokte ik samen met Fredje en Ludo af op 3min.04sec. Ondertussen was (winnaar vd dag) Thomas Loquet reeds enkele tientallen meter voor ons met Domina er enkele meter achter. Onze groep liep dus voor een derde plaats. In de beginfase van de wedstrijd was het eigenlijk nog een omvangrijke kopgroep met mezelf, Duvivier, Istace, Fredje Vandenheede, Descamps en Vanlede. Ikzelf voelde me goed en begon na een 2-tal km aan kop te sleuren omdat ik den Duvivier er zo vlug mogelijk wilde afkrijgen.
Ik had trouwens een goeie bondgenoot in Marc Descamps gevonden want hij bepaalde mee het tempo. Zo gebeurde het dan ook dat na 3,5 km de boel uiteenviel zodat ikzelf en Descamps overbleven. Dit gaf natuurlijk vleugels mede ook omdat Duvivier er onherroeppelijk af moest. Maar wat ik toen op dat eigenste moment niet doorhad was dat den Dany er meer dan een goeie bondgenoot bij had in de naam van Istace José. Aangezien die 2 goed overeenkomen en Istace toch het eindklassement reeds gewonnen heeft kon hij zijn vriend Dany helpen om hem op sleeptouw te nemen zodoende de kloof op Delombaerde niet te groot werd. Het is hun goed recht natuurlijk want eigenlijk kan ik over die 2 goeie peren nieks verkeerd vertellen. Het zijn toffe mannen en in het heets van de strijd is zoiets toegelaten. Ikzelf zou het ook niet laten.
Ondertussen waren we reeds half wedstrijd en alles ging nog vlotjes. Het tempo lag hoog genoeg om zeker niet meer ingehaald te worden maar ik wou meer. Ik zag dat het kloofje op het duo Istace-Duvivier steeds wat ruimer werd alhoewel die mannen serieus tegengas gaven. Rond km 8 besefte ik dan ook dat mijn achtervolgers het boeltje perfect onder controle hadden want mijn voorsprong bleef nu gelijk. Ondertussen moest ik wel nog een ander katje geselen want ik kon vandaag hier wel 3de eindigen. In de plaats van zelf te geselen was ik de gegeselde want 200 meter voor aankomst zette mijn kompaan een lange eindsprint in die ik niet meer kon beantwoorden.
Toch werd ik zeer tevreden 4de en op de 5de stek monsieur Duvivier Dany die in de laatste meters een vrijgeleide kreeg van den Istace. Toch ben ik 7 punten genaderd in het algemene klassement maar met nog 1 wedstrijd in Herseaux lijkt dit wellicht onvoldoende. Hoedanook was ik zeer tevreden over mijn prestatie achteraf. Het blijkt nu wel dat Delombaerde stillaan onder stoom begint te komen. Hieronder geef ik jullie nog de top 10 mee en als de officiële uitslag op het net staat plaats ik hem zo vlug mogelijk. Greets Delombaerde
Deze voormiddag stond er weereens een pittig wedstrijdje op het programma met de fameuze beklimming van de Mont. St.-Aubert. Een 2 km lange beklimming die alsmaar stijler wordt naarmate je de top nadert. Het zou voor mij dan ook een serieuze test blijken of ik wel of niet goed zou presteren. De laatste weken was het maar pover gesteld wat mijn wedstrijden betreft. Het vertrouwen voor aanvang van de wedstrijd was dus ook niet om naar huis te schrijven.
Komt er ook nog eens bij dat ik deze week serieus wat overuren gepresteerd heb op het werk, (men moet toch ergens goed presteren ) zodat ik vreesde dat door slaapgebrek mijn wedstrijd van vandaag weer een tweederangsrolletje zou worden. Ondanks de overuren op het werk heb ik deze week toch mijn trainingen goed kunnen afwerken dus daaraan zou het vandaag geenszins liggen.
Enfin genoeg geluld, terug over naar de orde van de dag. Omstreeks 10 u begaf ik me naar de voorste gelederen van het peleton want 'twas niet de bedoeling dat ik er een schoonheidsloopje ging van maken. Zeker niet met een Ignace Bekaert aan de start. Klokslag 10 u werd het startschot gegeven en weg waren we met de moed der wanhoop.
Tijdens de eerste km ondervond ik dat ik reeds moeite had om het snelle tempo te volgen. "Miljaardenondegodverd..., dacht ik bij mezelf: "het zal toch niet waar zijn zekers" . Toch hield ik stand omdat het tempo na die eerste km toch wat vertraagde. Voor mij liepen Istace, Domina gevolgd door Emere en Vanlede Ludo. Ikzelf volgde met een groepje met Duvivier en Descamps. En dan begon na 2 km reeds het spektakelstuk van de dag. Ik besloot om die 2km durende klim op eigen tempo naar omhoog te lopen zonder te kijken naar de concurrentie.
Het was keihard afzien maar wonder boven wonder kon ik Duvivier gemakkelijk volgen tijdens de klim. Eens de top bereikt waren Duvivier en ik nog steeds samen met als referentiepunt Ludo Vanlede die reeds een hondertal meter voor ons uitliep. Ik voelde me reeds veel beter dan vorige weken en besloot wat kopwerk te doen om het gaatje op Ludo te dichten.
De kilometers volgden elkaar vlug op en algauw ondervond ik dat mijn 2 kompanen die nog steeds mee waren niet echt in staat meer waren om de kop over te nemen. Ik voelde me zeker de sterkste van de 3 maar blijkbaar was ik toch niet goed genoeg om de kloof met Vanlede te dichten. Zo kwam het dus ook dat ik bij het ingaan van de laatste kilometer nog steeds concurrent Duvivier aan mijn been had. En aangezien hij die laatste km ook iemand is die je moeilijk kunt lossen wist ik dat het terug op een spurt zou uitdraaien.
Maar dit keer trok ik aan het laatste eind want een hondertal meter voor de finish sprong ik uit zijn rug weg en de klus was geklaard. Een 5de plaats waar ik toch, gezien de voorbije weken, tamelijk tevreden mee was. Hopelijk gaat het nu elke wedstrijd steeds beter en beter zodat den dezen hier tiptop is voor de maand december. Hoedanook heeft het vertrouwen vandaag toch wel een opkikkertje gehad. Volgende week zondag staan de 9 km van Rumes op het programma. Hopelijk dan terug iets beter nog dan vandaag. Hoedanook ben ik er daar van plan eens serieus in te vliegen van in het begin. Kwestie om de concurrentie eens schrik aan te jagen . Ga ik op mijn bekje dan hoef ik mezelf niet te verwijten dat ik het niet geprobeerd heb. Groetjes Delombaerde
Dit weekend stond er voor mij geen wedstrijd op het programma dus was deze week een uitgelezen kans om wat kilometerkes af te malen. Ik wou er zo'n 100 afhaspelen deze week maar ben maar tot 95 km geraakt. Dit kwam echter omdat ik zaterdagvoormiddag te lang in mijnen nest heb gelegen. Kwam er nog eens bij dat in de namiddag het jaarlijkse veldrijden doorging op de Koppenberg zodat ik zaterdag dus niet getraind heb.
Alhoewel het ploeteren langs de flanken van de Koppenberg kan men enigszins als een lichte training aanschouwen. Het was daar vooral uitkijken om niet letterlijk op je bekje te gaan want het lag er allemaal zeer drassig en glibberig bij. (Mijn broer kan daar enigszins over meespreken ). Rond 15u was het dan uitkijken naar de echte toppers die er een mooi spektakel van maakten. Sven Nys werd verdiend winnaar alhoewel hij toch zijn teentjes heeft mogen uitkuisen om Lars Boom op afstand te houden.
Volgende week zondag staat voor mij dan de "Mont de la Trinité" op het programma. Deze wedstrijd heeft jaarlijks zo'n 700 à 800 deelnemers aan de start. Dit jaar worden het er misschien nog meer aangezien deze wedstrijd nu eens niet samenvalt met Ploegsteert. Hopelijk beginnen de beentjes vanaf daar beter te draaien want het mag stilletjesaan beginnen komen. We zien wel wat het wordt.
Hieronder nog enkele sfeerfoto's van de koppenbercross. See you.
't Is wegens tijdsgebrek dat mijn verslagske reeds op mijnen blog staat want deze middag en avond moet ik nog naar een familiefeestje. Niet dat jullie dat waarschijnlijk intresseert dus ga ik over tot de orde van de dag, want deze voormiddag werd er gelopen in Gaurain.
Deze voormiddag kregen we een wedstrijd voorgeschoteld van 9,5 km. waarbij de start en aaankomst gegeven werd op de piste van de plaatselijke atletiekvereniging. Vorig jaar werd Joost Dewaele winnaar waarbij hij in mijn ogen een "memorabele wedstrijd" liep. Ikzelf eindigde toen op een verdienstelijke 5de plaats.
Vandaag waren alle concurrenten eveneens aanwezig dus ik wist dat ik serieus tegenstand mocht verwachten. Na mijn tegenvallende wedstrijd vorige week in Flobecq wou ik vandaag in ieder geval een stuk beter doen, enfin dat was toch mijn intentie. Ik was van plan om er vandaag vol voor te gaan en te zien waar ik ergens ging uitkomen. Samen met Joost Dewaele, Ludo en Carlos zijn we de eerste 2 km van het parcours gaan verkennen. Het viel al gauw op dat we in het eerste deel van de wedstrijd pal tegen wind zouden lopen.
Omstreeks klokslag 10 (winteruur) werd de start gegeven en aangezien we op een piste startten was het direct vollenbak er tegenaan. Ik besloot onmiddellijk mee te gaan met Dewaele, Domina, Vanlede en nog enkele anderen want vandaag had ik toch niets te verliezen, tenzij mijn eergevoel dan.
Al na een goeie km vormde zich een kopgroepje van een 7-tal man waarbij ikzelf me in het groepje ergens schuil hield. Ik ondervond plotseling dat na 1,5 km het tempo wat zakte zodat ik overmoedig aan kop begon te sleuren. Ik ondervond al gauw dat ik het moeilijk kreeg door vollop in de wind te gaan beuken dus besloot ik wijselijk mij terug te laten zakken in het groepje. Alles ging "relatief" goed tot aan km 3.
Aan km 3 kreeg ik het plotseling serieus moeilijk. En voor ik het wel en goed besefte moest ik lossen en "waaide" ik letterlijk en figuurlijk uit de kopgroep. Domina, Dewaele, Vanlede en co liepen gewoon van me weg alsof het niets was. Innerlijk baalde ik enorm en algauw daalde mijnen moraal onder het vriespunt. Rond km 4 wilde ik echt op mijn gemakske de wedstrijd uit te lopen en alles laten schieten maar ik herpakte me in de mate van het mogelijke en heb nog geprobeerd de schade zoveel mogelijk te beperken.
Na 34 min. en luttele seconden liep ik als 12de over de eindmeet. En nu kan ik terug beginnen zeveren van dit en dat en meerdere excuses inroepen maar ik heb er gewoon gene. Blijkbaar moet ik weer in een mindere periode zitten wat van mezelf weet ik dat ik toch een stuk beter kan. Ik heb nochthans redelijk mijn best gedaan vandaag maar ik kon gewoon niet mee. Hopelijk komt hierin de komende weken stillaan verandering in want ik heb geen goesting om het jaar af te sluiten als een dovend kaarsje.
Volgende week wordt er geen wedstrijd gelopen. De volgende afspraak zal op 9 november zijn in Kain. Hopelijk gaat het tegen dan terug iets beter. Hieronder volgt nog de uitslag. Om dit verslag af te sluiten wil ik op deze manier toch nog eens Joost Dewaele feliciteren met zijn prachtige prestatie van vandaag. Als ge na een half jaar kommer en kwel door blessureleed bijna niet kunt trainen en vandaag 3de wordt in toch wel een prachtige tijd dan zijt ge "nen groten". Proficiat meneer Dewaele, you're the best!
Hallo beste bloglezers. Vandaag bracht het Achro-criterium ons naar de faciliteitengemeente Vloesberg oftewel Flobecq voor de franssprekenden onder ons. De wedstrijd ging over een goeie 11 km alwaar we ook de passage onder de voeten kregen van de beruchte Pottelberg. Ik had al reeds 3x deelgenomen aan deze wedstrijd en het moet gezegd... die koers ligt me gewoonweg niet!
In 2005 eindigde ik op een 12de stek en in 2006 eveneens een 12de plaats. Vorig jaar in 2007 deed ik nog iets slechter met een teleurstellende 14de plaats. Vandaag echter had ik de intentie om een goeie wedstrijd te lopen zodat ik uiteindelijk eens in de top 10 kon belanden. Maar dan moest ik wel beter presteren dan in vorige edities want met alle concurrenten aan de start lag zo'n top 10 plaats niet zo maar voor het grijpen.
Tijdens de opwarming voelde ik me tamelijk goed en met de pittige intervaltraining die ik vorige woensdag met Joost volbracht zag ik het vandaag wel zitten om eens goed te presteren. Ik wist dat de huidige form tamelijk goed was, dus daaraan zou het zeker niet liggen vandaag. Rond 15u begaven we ons naar de startlijn alwaar het startschot algauw weerklonk. Bij de eerste km vlamde Franky Hernould weg als een speer met ouwe rakker Istace José in zijn zog. Ikzelf volgde met het volgende groepje onder leiding van Domina Antonino. Anderen in het groepje waren Nico Gruloos, Emere, Duvivier, en nog enkele andere atleten die ik niet echt kende.
Rond km 3 moesten Emere en Duvivier lossen van ons groepje. Ikzelf kon standhouden in ons groepje en liet me meedrijven tot we aan km4 aan de voet van de Pottelberg kwamen. En toen gebeurde het weereens... . Zoals bij de vorige 3 edities kreeg ik het daar plotseling ontzettend moeilijk. Ons groepje viel als een kaartenhuisje uiteen waarbij ik de eerste man was natuurlijk die moest lossen. Ik zag Domina, Gruloos e.a. zomaar van me weglopen alsof het niets was. Kwam er nog eens bij dat halfweg de beklimming Emere en Duvivier over mij kwamen gevlogen waarbij ik krampachtig hun spoor probeerde te volgen. Tevergeefs natuurlijk. Delombaerde kraakte op diezelfde vervelende beklimming zoals vorige 3 edities. Nochthans is die Pottelberg niet echt stijl maar ik vind hem bijzonder lang en lastig.
Ondanks mijn slechte beklimming passeerde ik de top in 10de positie. Het kwam er nu op aan zich te herpakken en in het 2de deel van de wedstrijd er nog vol voor te gaan. Blijkbaar moet ik toch wel een mentale tik gekregen hebben want wat ik ook probeerde ik naderde geen meter op mijn voorliggers. Het waren echter die 4 mannen achter mij die steeds dichter kwamen. En zo gebeurde het dat ik in de laatste km nog gegrepen ben door die 4 achtervolgers. Ik had echt geen goesting meer om nog te sprinten want op dat eigenste moment kon me dat ook geen fluit meer schelen. Ik eindigde dit jaar dus terug op een 14de plaats.
Na de wedstrijd heb ik me erbij neergelegd dat de wedstijd van vandaag nooit een hoogvlieger zal worden. Je kan wel zeggen dat ik een mindere dag had, maar 4jaar na elkaar op dezelfde dag en dezelfde wedstrijd lijkt me toch wel teveel van het goeie. Het stomste van heel het verhaal is, dat ik er geen enkele verklaring kan voor geven. Ik heb reeds meerdere beklimmingen gedaan van een ander kalliber dan de Pottelberg, dus aan die beklimming alleen kan het ook niet liggen. Ik ga er in ieder geval mijnen kop niet op breken. Wat ik wel met zekerheid kan zeggen is dat ik volgend jaar wel ergens anders ga lopen. Na 4 deelnames heb ik er mijn buik van vol. Volgende week is't in Gaurain te doen en dat is normaalgezien wel spek voor mijnen bek, tenzij Joost Dewaele mij naar de verdommenis loopt.
Hallo luitjes. Normaalgezien train ik de woensdag steeds op de piste in Zwevegem met de mannen van Johan Santens maar door omstandigheden moest ik noodgedwongen onmiddellijk na het werk trainen. Daags ervoor had ik reeds afgesproken met goede vriend Joost Dewaele om vandaag op de piste in Waregem elkaar eens serieus te pijnigen.
We waren van plan om 10x 400meter af te bollen met telkens 200 meter tussen om effkes te recupereren. 't Was bedoeling dat er tijdens de 200 meter recup niet gewandeld werd maar gewoon op 't gemakske blijven doorlopen. Eerst hebben we ons een half uurtje opgewarmd rond de oefenvelden. Daar hebben we geprobeerd om Ignace Bekaert warm te krijgen voor een potje stevig intervalwerk maar de vis wou niet bijten.
Na de opwarming zijn Joost en ik dan vertrokken richting piste alwaar we onze krachtmeting konden betwisten. Ik was er op voorhand eigenlijk niet echt gerust in want met een weekje rust wist ik niet hoe mijn "gespierde" benen gingen reageren. We hadden geen tijd vooropgesteld omdat de piste toch op sommige stukken glibberig was door de regen.
Om beurten hebben we op kop gelopen en ik kan jullie zeggen dat het er hard aan toe ging. Joost plooide niet en vica versa. Na afloop waren we tevreden want we liepen telkens 70 à 71 sec. per rondje. Kwam er ook nog eens bij dat we tijdens de 200m recup gewoon blijven doorlopen zijn (wel traag natuurlijk). Nadien heb ik nog een rondje of 2 losgelopen zodat ik alles tesamen geteld uitkwam op een stevig trainingske van 1u20min.
Morgen staat er nog een uurke loslopen op het programma en zaterdag mag ik me dan ne keer bewijzen in Flobecq. Een wedstrijd die me zeker niet ligt want bij de vorige 3 deelnames liep ik nog nooit een top 10 plaats. Aan mij om het tegendeel te bewijzen want aan de huidige form zal het zeker niet liggen.
Een dag vroeger als gepland ben ik deze morgen omstreeks 9u richting beukenhof getrokken om mijn eerste trainingske te volbrengen na 8 looploze dagen. Gelukkig was trouwe vriend Joost Dewaele ook aanwezig zodat we toch wat te vertellen hadden tijdens het lopen. Blijkbaar hadden we elkaar veel te vertellen want ons duurloopje duurde welgeteld 1u40min. Missie meer dan geslaagd dus.
In mijn vorige bericht had ik het over het feit dat ik het maar onnozel vond om een foto te nemen van mijne living. Aangezien ik tot inkeer gekomen ben en ten zeerste besef dat ik in bepaalde omstandigheden soms nen onozelaar kan zijn ziet u hier bij deze nen foto van mijnen living.
Vanddag stond er de jaarlijkse wedstrijd in Tiegem op het programma. Aangezien den dezen toch in zijn rustperiode zit ben ik deze middag maar een kijkje gaan nemen. Kwestie om zo'n loopwedstrijd eens van den anderen kant te beleven hé. Winnaar van de dag was Dimitri Caby die een ruime voorsprong had op menig concurrent. Bart Verkaemer werd knap 3de. Veel meer kan ik jullie niet vertellen aangezien den dezen tijdens de wedstrijd vollop foto's aan het nemen was.
Het was de bedoeling jullie deze avond te verrassen met een splijtende fotoshoot maar helaas... is nonchallante Delombaerde er weer eens in geslaagd den boel te verkloten. Door één of andere verkeerde instelling aan mijn digitaal kodakske trekken de foto's op geen kl... Ondertussen zijn die instellingen gewijzigd en heb ik dan maar als proef een 3-tal foto's genomen van mijn trofeeën. Ik weet dat jullie daar geen reet aan hebben maar liever dat dan bijvoorbeeld een foto van mijnen living. Als alles nu in orde is zouden desbetreffende foto's onder dit verslagje moeten staan.
Saluutjes en vanaf volgende week is't gedaan met zeveren en mag er weer vollop getraind worden.
De dag nadien, zaterdag dus, ben ik in de voormiddag Bekaert gaan ophalen om in Waregem te trainen. Weeral 15 km erbij op den teller.
Format PDF
