Enkele dagen voor de beruchte "La Kainoise" stond er woensdagavond nog een wedstrijdje op het programma die eveneens deel uitmaakte van het Achro-criterium. Samen met vaderlief en Ignace Bekaert na het werk richting Roucourt getrokken. Ondanks ik 2 dagen later de halve marathon liep van Kain wou ik vandaag toch nog eens goed doortrekken. De afstand was kort en het parcours relatief vlak dus daaraan zou het zeker niet liggen.
Omstreeks 20u werd het omvangrijke peleton op gang geschoten. Meteen was het Kevin Flamme die er de beuk ingooide, samen met Cedric Cannoot. Achteraf hoorde ik dat Flamme 3km volluit wou gaan, maar dat wist ik tijdens de wedstrijd niet. Na een 3-tal km klokte ik af op 9min36sec. wat behoorlijk snel was. Door deze snelle start was Cannoot reeds gelost en liep ik samen met Flamme Kevin aan de leiding.
Maar na die 3km ondervond ik dat mijn kompaan er ietwat door zat. Ik aarzelde geen moment en besloot zelf mijn kans te gaan. Door gewoon op mijn elan door te gaan moest Kevin waarempel de rol lossen en liep ik rond km 4 eenzaam aan de leiding. Ik voelde me best goed en kon eerlijk gezegd de overwinning al ruiken. Echter had ik geen rekening gehouden met een ontketende Thomas Loquet (14de in 20km van Brussel in 1u06min).
Eigenlijk had ik hem voor de start niet gezien dus was ik enigszins verrast toen hij bij mij kwam. Ik poogde even met hem mee te gaan maar dit bleek slechts een utopie. Hij ging veel te snel. Na een 5-tal km (16min40sec.) werd het wel duidelijk dat ik terug 2de zou worden. De laatste 4km heb ik zonder te forceren de wedstrijd uitgelopen want ik wist dat mijn 2de stek niet meer in gevaar kwam. In 33min07sec haalde ik de eindstreep.
Achteraf best tevreden met de geleverde prestatie maar stiekem was ik toch wat ontgoocheld dat ik geen overwinning boekte. Enfin, als Thomas Loquet er vollen bak voor gaat dan kan ik alleen maar zijn suprematie ondergaan. Hopelijk zijn de benen voor zaterdag even goed want met de voorspelde temperaturen belooft "La Kainoise" weer een moordende wedstrijd te worden. Groetjes en tot schrijfs.
Na een 2-tal weken geen wedstrijden meer gelopen te hebben werd het terug tijd om een loopwedstrijdje te beslechten. Place to be dit weekend was het landelijke Anvaing, een dorpje die een boogscheut van Ronse ligt verwijderd. Momenteel ben ik vooral bezig met mijn voorbereiding op de halve marathon in Kain, maar wou vandaag toch in ieder geval de gaskraan eens opendraaien.
Stiekem hoopte ik op winst want met een Lelong Raphael en Shany Boesmans als grootste concurrenten achtte ik me wel een kans om voor de overwinning te gaan. Tenslotte heb ik deze mannen reeds geklopt dit seizoen, dus mocht ik best wat ambitie tentoon spreidden. Op papier kon het dus, maar realiteit blijkt toch een hardere noot om te kraken.
Vol goeie moed gingen we omstreeks 15u van start. Onmiddellijk werd meteen de beuk erin gegooid. De eerste km passeerden we in 3min20sec. Op zich niet zo snel, maar wetende dat het licht bergop gaand was, behoorlijk pittig. Door dit tempo ontstond een kopgroep van 4 man. Zoals verwachtende Raphael Lelong, Boesmans, Van Tieghem waren mijn metgezellen. Er bleef fors doorgelopen worden want na 2km klokte ik af op 6min20sec. , moordend dus.
Ook ikzelf ondervond dat ik serieus boven mijn theewater kwam en liet de koplopers begaan. Vanaf dan besefte ik dat ik vandaag zeker de sterkste niet was. Rond km 3 besloot ik maar zonder forceren mijn wedstrijd uit te lopen want mentaal zag ik het echt niet zitten om tot op het bot te moeten gaan voor een ereplaats. Met de halve marathon van volgende week in het achterhoofd besloot ik wijselijk gas terug te nemen.
Met nog enkele lopers die me inhaalden eindigde ik toch nog op een 7de plaats. Een wedstrijdje om zo vlug mogelijk te klasseren. Volgende week wordt het heel andere koek met "La Kainoise". Vorig jaar won ik die wedstrijd in loodzware omstandigheden. Hopelijk wordt het dit jaar een stuk minder warm want het parcours zelf is al meer als lastig genoeg. Groetjes Delombaerde
Vrijdagavond besloot ik deel te nemen aan de "run for fun"-wedstrijd in Bavikhove. Een wedstrijd van een goeie 10 km waarbij 4 rondes moesten afgelegd worden. Het is een wedstrijd die me best ligt want ik kon deze wedstrijd reeds 2x op mijn naam zetten als winnaar. Het was toen destijds Joost Dewaele die telkens de duimen moest leggen. Deze avond echter was ook Joost Dewaele terug van de partij en was berust op een stevige revanche.
Met ook Hocedez, Debersaques, D'Halluin, Filip Vanwynsberghe, Smetje en Andy Vanhaelewyn stond er best stevige concurrentie aan de startlijn. Ook was het terug een blij weerzien met Kristof Reynvoet die zijn wederopstanding bewerkstelligd. Ik moest dus best over een goeie dag beschikken wou ik een podiumplaats bemachtigen.
Om 20u werd het startschot gegeven en meteen werd serieus doorgevlamd. Het was vooral een ijzersterke Yves D'Halluin die in het begin van de eerste ronde fel doorging. Algauw vormde zich een kopgroepje met mezelf, eerstgenoemde Yves D'Halluin en natuurlijk onze Joost Dewaele. Die eerste ronde voelde ik me best ok, maar ondervond toch reeds dat ik niet de beste van de dag was. Daarvoor kon ik te weinig mijn stempel drukken en moest ik vooral de wedstrijd ondergaan onder impuls van Joost en Yves.
Halverwege de 2de ronde moest ik plotseling een gaatje laten op Joost Dewaele alsook Yves D'Halluin. Plotseling begon het bij mij van kwaad naar erger te gaan en moest ik ook lossen van Yves. Halverwege de 2de ronde liep ik dus alleen in een 3de stelling maar besefte dat ik die plaats niet zou kunnen houden. Het draaide namelijk langs geen kanten meer. Met het mentale tikje erbij zou ik het nog kwaad krijgen in de laatste 2 rondes.
Bij het einde van de 2de ronde werd ik bijgehaald door Pascal Debersaques. Ik poogde even om mijn wagonnetje aan te pikken maar dat werd een maat voor niets. Ik moest Pascal onmiddellijk laten gaan waardoor ik nu 4de liep. Geen luttele minuten later was het Andy Vanhaelewyn die me bijbeende. Ik beet op mijn tanden om hem te volgen.
De derde ronde kon ik redelijk gelijke tred houden met Andy, alhoewel zijn vele versnellingen om me los te lopen toch behoorlijk pijn deden. Ik verbeet die pijn en hoopte dit te kunnen uitzingen tot aan de finish. Dit was echter buiten de laatste ronde gerekend. Halverwege die laatste ronde plaatste Andy nogmaals een versnelling waar ik jammergenoeg geen antwoord meer op had. Vrij ontgoochelend eindigde ik 5de in nochthans een wedstrijd die ik best wel graag loop, behalve vandaag dus. Verdiende winnaar was een "outstanding" Joost Dewaele. Mocht ik vandaag een superdag gehad hebben zou ik ook geen schijn van kans gehad hebben. Daar was hij echt te sterk voor. Proficiat aan hem dus.
Hopelijk was dit slechts een mindere dag, alhoewel ik toch begin te vrezen voor een mindere periode. Ook deze week draaide het op training voor geen meter. Volgende week is er dan de zware 15km wedstrijd in Kain voor het Achro-klassement. Hopelijk sta ik er dan aan de start met betere papieren want dat zal nodig zijn. Groetjes Delombaerde.
Zaterdagnamiddag was het eindelijk zover. De wedstrijd die bij onze Waalse vrienden veel ophef en commotie veroorzaakt. Tevens een wedstrijd om de concurrentie voor het Achro-criterium een hak te zetten. Ik had me deze laatste weken toch wel voorbereid naar deze wedstrijd en wist eigenlijk wel dat ik er best wel klaar voor was. De conditie zat goed dus ik mikte best wel voor een tijd onder de 1u15min op deze wedstrijd, die tevens zwaar te noemen is. Menige loper die deze wedstrijd reeds heeft gelopen zal het met mij eens zijn dat het parcour absoluut geen makkie is.
Maar de voorbije week tijdens training zag ik de bui al hangen. Veruit zomerse temperaturen, een loden zon en kurkdroog briesje gaven de weersvoorspellingen uit. Velaines 2011 zou volgens de organisatie de heetste worden sinds zijn bestaan. Verdomme, dacht ik, 't zal toch weer geen waar zijn zekers. Tot we zaterdagmiddag richting Velaines trokken...
Wat voorspelt werd kwam uit. Een stralende zon, circa 27 graden en een kurkdroog brieje zou de zwaarste concurrent van de dag worden. Gelukkig had ik de bui al zien hangen en had reeds afgesproken met vaderlief om mij te vergezellen met de fiets om ons te voorzien van enige verfrissing. Ondertussen was de concurrentie reeds aanwezig waarvan Vanlede, de broertjes Timperman maar vooral Eddy Rasschaert te duchten tegenstanders waren op deze lange afstand.
De winnaar van de dag was eigenlijk ook al bekend toen we Francois Clais zagen arriveren. Normaalgezien zou hij een marathon lopen in Milaan maar door omstandigheden is hij naar Velaines komen afzakken. Hoedanook kon me dat eigenlijk niet zo veel schelen. Ik wou vooral zelf goed presteren tegenover mijn naaste concurrenten. Tijdens de opwarming voelde ik me vrij goed en relaxed, toen het noodlot ons tartte. Mijn vader bleek een lekke band te hebben waardoor hij geen meter meer verder geraakte. En dat een 20-tal minuten voor de start. De moed zakte me echt letterlijk in de schoenen.
Gelukkig besloot vaderlief het hoofd koel te houden (wat niet gemakkelijk was in die hitte), door onmiddelijk huiswaarts te keren om een andere fiets te gaan halen. In ieder geval zou ik het eerste deel van de wedstrijd zonder hem moeten doen. Uiteindelijk naderden we klokslag 15u en werd het tijd om aan het spektakel te beginnen. Meteen na het startschot vlamde Clais ervandoor waardoor wij eruit zagen als wandelaars. Dat er vandaag voor de 2de plaats zou gestreden worden was meteen duidelijk.
Na enkele km vormde zich een kopgroepje met mezelf, Vanlede, Timperman, Savoca en Eddy Rasschaert. Het was ikzelf die het tempo voerde en dit bleek snel genoeg voor mijn metgezellen. Na een 5-tal km bleef ik op mijn zelfde elan doorgaan waardoor we slechts met z'n 3 meer over waren. Rasschaert en Timperman waren nog mijn enige metgezellen die ik bij me had. De kilometers passeerden vlug, wat ook een teken was dat ik best wel goed bezig was. Na een 8-tal kilometer kreeg nu ook Carlos Timperman het moeilijk en moest lossen van Rasschaert en mezelf.
Rond km 9 zag ik in de verte in tegenovergestelde richting mijn vader naar ons toe vlammen. De verfrissing deed enorm deugd en gaf mijnen bidon natuurlijk door aan mijn kompaan Eddy Rasschaert. Ik wist dat hij de meest te duchten tegenstander was dus wou ik best wel met gelijke wapens strijdden. Niettegenstaande kon ik steeds mijn tempo opdringen aan mijn kompaan. Nochthans is het eerder omgekeerd als we samen een wedstrijd lopen.
Blijkbaar moet ik toch de warmte goed verteerd hebben want rond km 12 begon Eddy Rasschaert stilletjesaan een kloofje te laten. Ik besloot gewoon om mijn zelfste tempo aan te houden. Blijkbaar was dit voldoende om hem rond km 15 helemaal te doen breken. Vanaf km 12 moest ik dus alleen verder en dit ging verbazend goed.
Na nog wat stevig klimwerk rond km 18 kwam ik zeer tevreden als 2de over de meet in een tijd van 1u17min03sec. Een tijd waar je niet tevreden over kan zijn (in mijn geval) maar na de volledige uitslag bekeken te hebben bleek iedereen toch minuten langer te lopen in deze hitte. Achteraf vond ik het wel ergens spijtig een klassebak als Francois Clais tegen te komen anders zou Delombaerde hier met een schitterende overwinning huiswaarts gekeerd zijn. Dessalnietemin ben ik in mijn opzet geslaagd. Groetjes Delombaerde
Zaterdagmiddag was het voor het Achro-criterium althans, in het landelijke Hérinnes te doen. Even had ik getwijfeld om deel te nemen in Ingulmunster maar besloot toch richting Wallonië te trekken. Zal waarschijnlijk te wijten zijn omdat ik geboren ben in Doornik en mijn moeder op en top waals is. Niettegenstaande kan men de wedstrijd in Hérinnes best beschouwen als een zware dobber want er stond serieus wat klimwerk op het programma.
Vandaag stond er één echte klepper aan de start onder de naam Francky Hernould. Een klasse appart, dus een 2de plaats zou vandaag het maximale haalbare zijn. Eveneens werd vandaag om 15u gestart. Meteen na het startsignaal vlamde Francky Hernould ervandoor richting overwinning en wedstrijdrecord. Bij mij zou het zeker zo'n vaart niet lopen. De eerste kilometer liep ik samen met Vanlede en Bossut Chris, die een intervalleke deed van een 2-tal kilometer. Ik besloot hem te volgen maar na 2km zat het er voor de jonge Bossut op. Hij besloot een veel rustiger tempo te lopen.
Vanaf die 2de kilometer zat ik alleen. Voor mij een domper, wetende dat ik nu nog 10km gans alleen de wedstrijd moest uitmaken. Voor mij was de vogel gaan vliegen en achter mij dreigde niet meteen reël gevaar. Dus was het voor mij gewoon tempo lopen zonder echt diep te moeten gaan. De kilometers passeerden tergend traag. Deze wedstrijd staat dan ook geklasseerd als saaiste in jaren. Na 12 km kwam ik dus ook als 2de over de eindstreep maar kon niet echt voldoening scheppen over mijn prestatie. Hoedanook, meer als een 2de stek zat er vandaag toch niet echt in. Laat ons gewoon afsluiten door te zeggen: opdracht volbracht.
Zaterdagmiddag richting Kain getrokken met mijn grootouders als trouwste supporters. Het was best aangenaam weer en zag het best zitten om er eens stevig in te vliegen vandaag. Aan concurrentie geen gebrek want met vooral een onder stoom komende Joost Dewaele, Shany Boesmans en Eddy Rasschaert in goeie doen, was het nodig om over goeie papieren te beschikken.
Samen opgewarmd met Vanlede, Dewaele en Boesmans. De beentjes voelden best aardig aan, maar dat is natuurlijk geen garantie om een goeie wedstrijd te lopen. Even voor 15u begaf ik me zoals gewoonte naar de voorste gelederen van het peleton, wachtend op het startschot. Vanaf de start werd er meteen al serieus doorgevlamd. Na passage van de eerste km werd 3.07min afgeklokt, dus dit was wel best pittig te noemen. Niettegenstaande kwam ik die eerste km goed door, wat meestal een teken is over het verdere verloop van de wedstrijd.
Na een 2-tal kilometer vormde zich een kopgroep waaronder mezelf, Joost Dewaele, Shany Boesmans en Eddy Rasschaert. Het was onder impuls van Joost en mezelf die het tempo hoog trachtten te houden. Rond km 3 besloot Eddy Rasschaert wat kopwerk te gaan verichtten. Het parcours begon stilaan zwaarder te worden. Rond km 4 stond ons een pittige beklimming te wachten op de flanken van de mont St-Aubert. Extra moeilijkheid was de ondergrond. Die bestond uit aarde, modder, steengruis en zeer veel oneffenheden.
Blijkbaar voelde Joost zich ook best goed want tijdens die beklimming besloot hij eens fors door te gaan. Voor mij alle hens aan dek op dat moment, maar toch kon ik aanklampen. Door deze versnelling moesten Boesmans en Rasschaert de rol lossen. Hierdoor liepen Joost en ik nu als duo aan de leiding halfweg wedstrijd. Tijdens een serieuze afdaling gaven we het volle pond maar dit kon n iet beletten dat Shany Boesmans rond km 7 weer kwam aansluiten. Blijkbaar moet deze jongeman over serieus wat dalingscapaciteiten beschikken.
Rond de 8ste km besloot Shany nu een versnelling te plaatsen. Ik parreerde zijn aanval en beet me in zijn spoor. Nu was het Joost die het even moeilijk kreeg en een gaatje moest laten. Hierdoor begon ik nu zelf serieus in mijn kansen te geloven voor de overwinning. Bij het ingaan van de laatste km moesten we nog een steile brug over en dat was voor mij het teken om mijn ultieme cartouche te verschieten. Ik plaatste mijn versnelling en zag meteen dat ik mijn dierbare kompanen gelost had. Nu was het vollebak gas geven tot de aankomst. Na een pittige strijd met goeie vriend Joost Dewaele kon ik mijn 2de overwinning van het seizoen boeken.
Zeer tevreden en voldaan achteraf keerde ik huiswaarts. Waarschijnlijk heb ik vandaag mijn beste wedstrijd gelopen van het seizoen 2011. Hopelijk mogen er zo veel van die dagen volgen dit jaar. Hieronder de top 10 van de dag. Fotootje hieronder genomen toen Joost Dewaele de forcing voerde op het slechtste stuk van het parcours. Groetjes Delombaerde
Résultats de "JOGGING DE L INSTITUT LIBRE DES METIERS"
Hallo luitjes. Wegens tijdsgebrek heb ik mijn verslag van 2 weken geleden (wedstrijd Bury) links laten liggen. Niettegenstaande werd ik er 2de na de ongenaakbare Thomas Loquet. Om toch een wedstrijdverslag te lezen verwijs ik u graag door naar den blog van goeie vriend Joost Dewaele. Hij staat onder mijn favorieten, dus voor wie wil moet ge maar eens klikken op de desbetreffende link.
Vorige week stond er geen wedstrijd gepland, dus was het vooral blijven doortrainen om de huidige conditie te onderhouden. Zaterdagmiddag was het in Blicquy te doen. Dit boeregat blijkt een deelgemeente te zijn van Leuze. Niettegenstaande is het een huzarenstukje om er naar toe te rijden als men de juiste weg niet kent of geen eigenaar is van een gps-systeem. Aangezien ik er reeds meerdere malen heb deelgenomen was dit voor mij echter geen probleem.
Mijn wagen zat volgepakt want samen met Pedro Dujardin, Bjorn Desmet en vaderlief plus bijhorende sportzakken zat mijn Dacia-sandero tsjokvol. Even voor 14u kwamen we aan in het nederige dorpje. Na de borstnummers te hebben afgehaald, was het tijd voor een stevige opwarming. Ik verkende de eerste 2km van de wedstrijd. Bleek algauw dat er een strakke tegenwind stond. Nochthans had ik er een goed oog in dat het wel zou meevallen met die wind maar dit viel dus dik tegen.
Ook waren er weer tal van vlamingen op post, en niet van de minste. Met Davy Stieperaere en Dieter Van De Walle stonden meteen al 2 serieuze kleppers aan de start. Toen Thomas Loquet tijdens de opwarming voorbijsnelde bleek algauw dat een podiumplaats aartsmoeilijk zou worden. Even voor 15u begaf ik me richting start voor 12 km strijd met het mes tussen de tanden. We waren weer met een grote bende want zomaar eventjes 680 genadigden waren klaar voor vertrek.
Van bij de start werd er vooraan met Loquet, Stieperaere en Dieter meteen de beuk ingegooid. Ikzelf volgde met een groepje met daarin Pedro Dujardin, Vanlede en Steven Hocedez als de voornaamste mannen. Die eerste km werd afgeklokt in 3min07sec. maar toen we rechts opdraaiden was het beuken tegen wind. Pedro en ik konden ons enkele meter afscheidden van een omvangrijke kopgroep. Rond km 2 kregen we plots het gezelschap van niemand minder dan "het paterke" oftewel Eddy Rasschaert.
Meteen nam hij de koppositie over en begon serieus het tempo op te voeren. Pedro kreeg het moeilijk en moest een kloofje laten. Ikzelf besloot mijn kans te gaan en volgde onzen Eddy. We liepen nu in 4de en 5de positie. En eigenlijk viel hiermee reeds de wedstrijd in een beslissende plooi. De 3 toppers Loquet, Van De Walle en Stieperaere waren er vandoor gevolgd door Eddy Rasschaert en mezelf op een ruime achterstand. De kilometers volgden elkaar vlug op en gelukkig konden we na een goeie 6-tal kilometer eindelijk eens met de wind mee lopen.
Eddy Rasscchaert bleek toch wel goeie beentjes te hebben want ik kon hem er eigenlijk niet af lopen. Zo bleven we dus tesamen tot bij het ingaan van de laatste kilometer. De aankomst was bergop en terug met tegenwind. Eddy besloot het tempo fors op te voeren maar ik bleek bestand tegen zijn versnelling. Toen hij ietwat vertraagde, reageerde ik onmiddellijk met een versnelling en dit bleek voldoende om mijn 4de plaats veilig te stellen.
Na 12 km in 41min26sec. liep ik als 4de over de eindmeet. Dik tevreden alhoewel ik reeds een stuk sneller liep op dit parcours. De minder scherpe tijd heb ik en menig ander vooral te danken aan die vervelende tegenwind.
Hieronder nog de top 10 van de dag en foto's zullen snel volgen. I promise!
Dag luitjes. Vorige zondag was er de 2de wedstrijd van het Achro-criterium in Herseaux. De start was om 10u in de voormiddag dus was het vroeg opstaan de zondagmorgen. En met te weinig nachtrust was het enigszins met lichte tegenzin dat ik mijn wekker het zwijgen oplegde. Ik had namelijk afgesproken met Pedro Dujardin die me zou vergezellen en meteen al een serieuze concurrent voor de dagzege.
Eens aangekomen in Herseaux was meteen al duidelijk dat er weer een serieuze opkomst zou zijn van menig loper. Later die dag bleek dat er weereens 600 deelnemers aan de start stonden. Tijdens de opwarming voelde ik me niet echt in mijn sas maar hoopte op snel beterschap tijdens de wedstrijd. Ook Joost Dewaele was present dus van een rustig wedstrijdtempo zou alvast geen sprake zijn.
Even voor 10 begaven we ons met zen allen richting startplaats met in de voorste gelederen bekende namen als Vanlede, Dewaele, Dujardin, Lazou als voornaamste tegenstanders. Van bij de start waren Lazou en een zekere Vandermeiren Thijs. er meteen vandoor. Ikzelf volgde in het groepje met daarin de reeds vernoemde namen. Tijdens die eerste kilometer voelde ik reeds dat de benen best behoorlijk waren maar liet voorlopig rustig begaan. Algauw vonden we terug aansluiting bij de 2 koplopers.
Na een 2-tal kilometer en een pittig klimmetje begon Pedro Dujardin wat te versnellen. Ikzelf volgde zijn spoor alsook meneer Dewaele en Vandermeiren. Wanneer we bovenaan de heuvel waren was het Joost die snel de afdaling nam. Hierdoor ontstond een definitieve kopgroep bestaande uit mezelf, Joost, Pedro en Thijs.
De kilometers die volgden werden vooral door Vandermeiren op kop gelopen. Ik liet hem maar begaan en kon vrij makkelijk standhouden. Na een goeie 4km en een lange strook rechtdoor besloot Thijs Vandermeiren een versnelling te plaatsen waardoor Joost en Pedro plots een kloofje moesten laten. Toen het tempo tertug wat zakte kon kranige Pedro terug aansluiten maar moest Joost jammergenoeg definitief de rol lossen.
Nu waren we nog met z'n 3 en na een goeie 6 km begon ik stilaan in mijn kansen te geloven. Toen Pedro rond km 7 een versnelling bergop plaatste was het de jonge kerel Thijs die moest lossen. En weg waren we met z'n 2. Na een goeie 8 km begon ikzelf het tempo de hoogte in te jagen waardoor ik ondervond dat Pedro het moeilijk kreeg. Dat was de uitgelezen kans om toe te slaan en besloot nu vol de gas open te zetten.
Aangezien Pedro toch een taaie klant is en maar weinig verzwakking kent kon ik het me echt niet permiteren om het tempo te laten zakken. Bij het ingaan van de laatste kilometer zag ik dat de voorsprong ruim genoeg was en kon mijn inspanning plaatsmaken voor euforie. Na precies 34min. kwam ik als winnaar over de meet. Meteen mijn eerste seizoenszege van het jaar 2011. Uiteraard zeer tevreden want toen ik uit mijn bed stapte had ik dit echt niet verwacht.
Ook over mijn huidig vormpeil ben ik uiteraard tevreden, wetende dat ik eigenlijk niet zwaar aan het trainen ben. Er kan best nog menige kilometer bij per week. Iets wat de volgende maand wel zal opgedreven worden. Volgende week is het in Bury te doen. Eigenlijk een wedstrijd die me beter ligt dan Herseaux maar na deze zege zou ik beter mijn smoel houden.
Groetjes en loop ze. Résultats de "10 KM D HERSEAUX"
Na een inactiviteit van anderhalve maand op mijn blogske bleek het de hoogste tijd om hier terug iets neer te poten. Daar het hier zolang stil was heeft alleen te maken dat ik na de kerstcorrida in Deerlijk halverwege december, een verdiende rustpauze heb ingelast wat het lopen betreft. Een kleine 3 weken heb ik helemaal niets gelopen om in de 2de week van januari stilaan terug mijn loopschoeisel aan te trekken. Na vele duurlopen en mijn eerste deftige intervaltraining vorige woensdag was de tijd gekomen om de huidige conditie eens te testen.
Zaterdagmiddag werd het Achro-criterium terug op gang geschoten met de traditionele eerste wedstrijd in het landelijke Velaines. Ginds aangekomen bleek dat er vandaag weer een heel pak deelnemers aanwezig zouden zijn. Reeds één uur voor de start was het er al een drukke bedoening. Was vandaag wel enigszins wat nerveus omdat ik niet goed kon inschatten hoe de huidige conditie zou zijn. Samen met Joost Dewaele, Steven Hocedez, Carlo Verleyen en Claude Putman toch een 5-tal kilometer opgewarmd. Tijdens die opwarming waren er even lichte twijfels omdat ik ondervond dat de beentjes niet echt soepel draaiden. Dat kon natuurlijk nog altijd veranderen tijdens de wedstrijd.
Bleek dat er vandaag ook best wat concurrentie aanwezig was. Bij mezelf hoopte ik op een top 10 plaats. Daar zou ik bij voorbaat voor getekend hebben. Even voor 15u begaf ik me naar de startlijn. De massa was inderdaad indrukwekkend te noemen. Met welgeteld 712 deelnemers stonden we aan de start. De bedoeling was niet te snel van start te gaan maar toch proberen comfortabel voorin te zitten. Omstreeks 15u werd het peleton op gang geschoten. Al meteen schoten een Clais Francois en Yves D'Harveng als een pijl uit een boog weg. Met die mannen moest ik echt niet meegaan wegens een klasse zoniet 2 klassen te sterk.
Het achtervolgend groepje werd wel ingeleid door mezelf. Heel wat mooi volk met Boesmans, Lelong, Van Malleghem, Gruloos (winnaar Velaines 2010), Hocedez en Dewaele als voornaamste namen. De eerste km werd afgemaald in 3min07sec. wat behoorlijk snel was. Dit had deels te maken natuurlijk dat het lichtjes bergaf was. Van bergaf was vanaf km 2 geen sprake meer. Daar was het reeds klimmen geblazen. Bij passage van km 2 was er nog een ruime groep maar door impuls van een versnellende Van Malleghem begon de boel uiteen te vallen.
Ik voelde me vrij goed en besloot de kadans van Van Malleghem Henry te volgen. Ook Shany Boesmans pikte zijn wagonnetje aan en algauw ontstond een kloof tussen ons en de ruime achtervolgende groep. We waren weg met z'n drieën. Het tempo lag behoorlijk hoog zodat we tijdens een pittige klim rond km 4 terug kwamen aansluiten bij Yves D'Harveng, die losgelopen werd door een ontketende Francois Clais. Halfweg koers besloot D'Harveng er eens een snok aan te geven waardoor Boesmans en Van Malleghem onmiddellijk moesten passen. Voor mij een uitgelezen kans om zolang mogelijk bij D'Harveng te blijven.
Ik slaagde in mijn opzet want rond km 7 ondervond ik dat hij de gaskraan noodgedwongen wat moest terugschroeven. Ikzelf kon nu ook wat recupereren van de geleverde inspanning. Rond km 8 en tijdens een strook vals plat besloot ikzelf eens mijn kans te wagen door zelf eens het gaspedaal in te duwen. Wat ik totaal niet verwachtte was dat D'Harveng plotseling een kloofje moest laten. Door de aanmoedigingen van Johan Santens (waarvoor dank) kon ik zelfs een kloof slaan van een 30-tal meter. Met nog anderhalve kilometer te gaan geloofde ik best op een prachtige 2de plaats.
Jammergenoeg stond er dat laatste stuk wat tegenwind waardoor ik in moeilijkheden geraakte. Viel wel niet volledig stil maar toch genoeg dat D'Harveng bij het ingaan van de laatste kilometer weer kwam aansluiten. Moest onmiddellijk lossen wanneer hij een versnelling plaatste. Niettegenstaande kwam ik zeer tevreden als derde over de streep met een tijd van 35min22sec. Hetgeen ik vandaag reeds presteerde achtte ik echt nog niet voor mogelijk. De voorbije tijd spendeerde ik vooral aan rustige duurlopen. Alleen vorige woensdag was er mijn eerste serieuze intervaltraining van het jaar. In tegenstelling tot vorig jaar kan ik nu wel van een goeie seizoensstart spreken. Laten we hopen.
Eindelijk stond voor mij de allerlaatste wedstrijd anno 2010 op het programma met de traditionele kerstcorrida van Deerlijk. Vorig jaar werd deze wedstrijd afgelast wegens zware sneeuwval. Alsof de duivel ermee gemoeid was bleek het ook dit jaar een huzarenstukje om deze wedstrijd door te laten gaan. Door de vroege intrede van koning winter en de reeds gevallen sneeuw waren er toch wel twijfels of deze wedstrijd ook dit jaar zou afgelast worden.
Het was dus ook bang afwachten zondagvoormiddag om te zien of we wel, dan niet van start zouden gaan. Uiteindelijk zette de organisatie het licht op groen om de wedstrijd zondagnamiddag (zoals gepland) te laten doorgaan. Ze hadden immers man en macht vergaard om het parcours enigszins ijs en sneeuwvrij te houden. Zo blij als een kind vertrok ik zondagmiddag richting Deerlijk.
Ik zou vandaag nog eens alles uit de kast halen en mijn seizoen afsluiten met een mooie prestatie. Ik hoopte om een mooie tijd te lopen maar aangezien het weer begon te sneeuwen liet ik die ambitie maar varen. Aanvankelijk sneeuwde het lichtjes maar naarmate we de start naderden begon het steeds harder te sneeuwen. Toen we met zo'n goeie 600 deelnemers voor de 15km aan de start stonden viel de sneeuw echt met bakken uit de lucht. Het grote nadeel hiervan was dat het parcours terug glibberig werd.
Om 15u15min gingen we van start en ik was van plan behouden te starten. De eerste kilometer liep ik misschien rond 20ste positie maar ging nadien stilletjesaan opschuiven. Halverwege de eerste ronde bevond ik me in een groepje met Glenn Vermander, Lode Guillemyn en Steven Broucke als voornaamste tegenstanders. Ik voelde me tamelijk goed en nam zonder veel aarzelen de koppositie. Blijkbaar was het tempo te vlug voor sommigen want bij passage van de 1ste ronde liep ik slechts nog met Glenn Vermander aan mijn zijde.
Glenn was mijn ideale metgezel aangezien we momenteel elkaar waard zijn. Bij het begin van de 2de ronde liepen we in een respectievelijk 8st en 9de positie. Ondertussen was het echt uitkijken om niet te vallen vooral dan in de bochten. Halverwege de 2de ronde zagen we Bert Deschodt alleen voor ons uitlopen. Bert, in iets mindere doen, was het ideale mikpunt om ons tempo hoog te houden. We naderden stelselmatig en konden aansluiting vinden op het einde van de 2de ronde.
Bij het ingaan van die laatste ronde wist ik dat ik 2 snelle finishers bij me had. Ik moest iets proberen maar liet hen ondertussen wat kopwerk verrichten. Twee km voor de meet wou ik een versnelling plaatsen, maar blijkbaar had ook Glenn hetzelfde in gedachten. Hij plaatste een versnelling vanuit de koppossitie. Bert, die toen 2de liep in ons groepje kreeg het moeilijk en moest een kloofje laten. Ik schraapte mijn verkleumde beentjes bij mekaar, en kon me vastbijten aan de enkels van Glenn. Hijzelf bleef op zijn zelfde elan doorgaan en toen kreeg ik het ook moeilijk.
Toch moest ik zolang mogelijk trachtten mee te gaan om toch maar mijn voorsprong op Bert Deschodt te behouden. Ik slaagde in mijn opzet maar moest Glenn toch laten gaan in de laatste honderden meter. Moe gestreden kwam ik als 8ste over de meet in een toch wel memorabele wedstrijd. Met een tijd van 53min40sec kon ik zeker niet tevreden zijn maar de omstandigheden in acht genomen kon het me eigenlijk niet echt schelen.
Na aankomst onmiddellijk richting warme douche getrokken want mijn verkleumde lijfje had toch wel dringend behoefte aan enige warmte. Voor mij zit het loopjaar 2010 erop en is het nu rusten geblazen. Binnen een 2-tal weekjes hoop ik dan stilletjes terug te starten. See you en tot de volgende.
Het spijt me ten zeerste dat ik de laatste weken mijn blogje ruimschoots links heb laten liggen maar daar is eigenlijk een goed excuus voor. Na mijn wedstrijd in Ath waar ik definitief beslag kon leggen op mijn 2de plaats in het eindklassement van het Achro-criterium was mijn doel eigenlijk bereikt. Dit was ook één van de redenen dat het de week nadien in Herseaux voor geen meter liep. Gebrek aan motivatie was één van de hoofdredenen dat ik daar slechts een 9de plaats behaalde.
Het weekeinde erna, was er dan de prijsuitreiking van de Achro en werd er dat weekeinde dus ook geen wedstrijd gelopen. Vanaf dan stond alles in het teken voor de kerstcorrida in Deerlijk. Vorig weekeinde ben ik dus bewust richting Langemark getrokken omdat ik toch nog eens een goeie wedstrijd wou lopen alvorens de kerstcorrida in Deerlijk aan te vatten.
De kerstcorrida in Langemark was een wedstrijd van hoog niveau. Liep een prima wedstrijd (10,8km in 35min38sec.) maar door de zware bezetting kon ik "slechts" beslag leggen op een 13de plaats. Bij dit moment van schrijven staan we aan de vooravond van mijn laatste wedstrijd anno 2010. Door zware sneeuwval, vorig jaar, werd de kerstcorrida in Deerlijk terecht afgelast. Momenteel ziet het er voor dit jaar ook niet echt gunstig uit. Men verwacht nog een pak sneeuw en hopelijk moet men dit jaar ook niet noodgedwongen aflasten.
Hopelijk gaat alles door zoals gepland en hoop ik nog 1x dit jaar een goeie prestatie op de mat te leggen. Een uitgebreid verslag betreffende de corrida in Deerlijk mag je zeker verwachten. Vanaf nu hoop ik echt terug de draad op mijn blogske terug te pakken.
Hieronder nog enkele actiefoto's van mezelf in Langemark. See you.
Zaterdagmiddag stond er nog een belangrijke wedstrijd van het Achro-criterium op het programma in Meslin. Dit dorpje bevindt zich even over Ath alwaar een 13,150km lange wedstrijd op het programma stond. Daar het een nieuwe wedstrijd was, was het voor iedereen wat gissen hoe zwaar de omloop zou worden. Bij het bekijken van het reliëfprofiel op de Achro-site bleek toch dat het tamelijk heuvelachtig was.
Bijkomende nieuwigheid vandaag was dat de wedstrijd om 14u30min van start ging in plaats van de gebruikelijke 15u. Tijdig vertrekken was de boodschap. Gelukkig bereikten we zonder problemen onze bestemming. Nog maar net aangekomen bleek algauw dat Delombaerde en Vanlede het gespreksonderwerp van de dag zou worden. Iedereen was bezig dat vandaag ging beslist worden wie uiteindelijk die 2de plaats in het algemene klassement zou innemen.
Momenteel stond ik op die 2de stek, maar had slechts 5 puntjes voorsprong op derde geklasseerde Ludovic Vanlede. Vandaag was dus een uitgelezen kans om die 2de plaats veilig te stellen. Er was best wel pittige concurrentie aanwezig vandaag met daarbij 2 uitgesproken kleppers onder de naam Thomas Loquet en Istace José.
Ik was me ervan bewust dat ik momenteel in een uitstekende form verkeer en dus durft een mens iets meer nietwaar. Ik wou persé er van het beginaf invliegen ondanks de 13km lange wedstrijd. Zelfs met de zwaarte van de omloop hield ik eigenlijk geen rekening. Had eigenlijk voor de start echt goesting om al mijn concurrenten van het voorbije Achro-seizoen lik op stuk te geven.
Van zodra het startschot afging vlamden Loquet en Istace er vandoor. Ikzelf volgde met Vanlede, Vanmalleghem, Lelong en nog enkele anderen in mijn zog. Passage 1ste km klokte ik af in 3min10sec. Ik voelde me goed en besloot op dit zelfde elan door te gaan. Na anderhalve km had ik al een voorsprong op Vanlede en co. Enkel Henry Vanmalleghem pikte nog even aan. Na een 2-tal km zag ik dat Istace José een 20-tal meter voor me uitliep en besloot mijn kans te wagen. Ik plaatste een versnelling waardoor ik rond km3 in Istace zijn zog zat. Thomas Loquet liep een 30-tal meter voor ons uit. Nu was het mijn bedoeling om het zolang mogelijk uit te zingen bij José maar met de beklimmingen die ons nog te wachten stonden zou dit geen makkie worden.
Na een klimmetje rond km4 was het al meteen alle hens aan dek, maar kon mijn kompaan Istace toch nog bijhouden. Toen het nadien weer vlak was kon ik "relatief" terug eventjes op adem komen. Toen ik even achterom keek bleek dat ik al een enorme kloof geslagen had op mijn achtervolgers. Blijkbaar toch een verschroeiende start want na 5km klokte ik af in 15min58sec. wat eigenlijk voor mijn normen veel te snel was. Rond km 6 werd het toen echt klimmen geblazen en dat was het teken voor Istace om eens verschroeiend uit te halen. Hij wou persé de kloof dichten op Thomas Loquet tijdens deze beklimming en gaf dus het volle pond. Voor mij was dit echt te hoog gegrepen en moest onherroeppelijk passen. Istace zelf slaagde in zijn opzet en kon rond km 7 terug aansluiting vinden bij Thomas Loquet.
Ik daarentegen was nu vooral op mijzelf aangewezen en dat lukte eigenlijk vrij aardig. Consternatie allom toen rond km 7 iemand vannuit de achtergrond terugkwam. Het bleek ene Bencze Miklos te zijn. Had in Flobecq ook deelgenomen en passeerde me toen halfweg koers als een pijl uit een boog. Toen hij bij mij kwam legde hij meteen zijn tempo op maar deze keer kon ik hem wel van antwoord dienen. Ik plaatste me in zijn zog en probeerde vast te klampen. Dit leek aardig te lukken. Bij passage rond km 9 passeerde ik precies in 30min00sec. wat dus best wel goed was, zeker voor zo'n parcours. Alles ging tamelijk goed tot we rond km 11 nog een laatste klimmetje moesten doen.
Daar probeerde Miklos de forcing te voeren en slaagde in zijn opzet. Ik ondervond nu toch wel dat ik lichtjes barsten aan het vertonen was. Blijkbaar moet mijn "te" snelle start gevolgen gehad hebben. De laatste 2km was het dan ook moeilijk voor me om mijzelf een strak tempo op te leggen omdat achter mij totaal niemand te zien was. Uiteindelijk haalde ik als 4de de eindmeet in een tijd van 44min23sec. Zeer tevreden uiteraard want dit betekende dat ik finaal beslag kan leggen op die 2de plaats in het eindklassement aangezien Ludo 12de werd.
Eigenlijk spijtig dat er nog maar 1 wedstrijd is want ik kan er nu geen doekjes meer omwinden dat de form uitstekend te noemen is. Hopelijk geeft het er ook mee te maken dat ik momenteel al een goeie 4 maanden rookvrij ben. Want dat was toch de hoofdreden om te stoppen met roken. En ook omdat mijn oudste dochter het gevraagd heeft. Volgende week hoop ik nog eens te kunnen knallen in Herseaux om zo het Achro-criterium 2010 in schoonheid af te sluiten. Groetjes Delombaerde
Ondanks de hevige regenval van de afgelopen dagen en wateroverlast baande ik me toch zondagmorgen een weg richting Rumes. Tijdens die rit konden we menige ondergelopen weilanden aanschouwen maar konden wel zonder problemen onze bestemming bereiken. Blijkbaar was ik toch niet de enige, want zomaar liefst 650 deelnemers (bleek later) vonden hun weg naar dit nederige dorpje.
Met de huidige form achtte ik zeker een podiumplaats mogelijk maar makkelijk ging dit zeker niet worden. Met Domina in form en een Joost Dewaele in groeiende conditie had ik eigenlijk al serieus wat tegenstand. Andere concurrenten waren Boesmans, Van Malleghem, Lelong, Descamps,... Niettegenstaande wou ik mijn prestatie van de week ervoor in Avelgem, vandaag bevestigd zien.
Even voor 10 stond ik vol motivatie aan de startlijn om er eens een ferme pattat op te geven. Meteen na het startsignaal was het meteen vlammen geblazen. Ik wou van deze keer onmiddellijk met de eerste mee zijn, dus schoof ik onmiddellijk mee voorin. Bij passage van de eerste km klokte ik af in 3min9sec. Na 2km was dit 6min20sec., wat dus best wel een behoorlijk snelle start was. Hierdoor was een kopgroep ontstaan van een 6-tal man waarbij Dewaele, Domina, Boesmans, Vanmalleghem, Verdiere Sylvain, en mezelf deel van uitmaakten.
Deze kopgroep bleef aanvankelijk hetzelfde maar door enkele speldeprikken van Domina en Joost Dewaele was het groepje rond km4 gereduceerd tot een kwartet. Het waren Boesmans en Vanmalleghem die de rol moesten lossen. Rond km 5 was het alle hens aan dek toen Domina een verschroeiende versnelling plaatste. Meneer Dewaele bleef zitten, en in een opwelling trachtte ik Domina te volgen. Dut lukte even maar ondervond algauw dat ik de wet van de sterkste moest ondergaan. Noodgedwongen moest ik de rol lossen waardoor de vogel gaan vliegen was.
Rond 6km klokte ik af in 19min47sec. wat nog steeds behoorlijk snel was. Aangezien ik moest lossen van Domina kwam Joost terug aansluiten. Zo konden we samen wat tempo maken om eventueel de kloof op de leider te verminderen. We moesten zowieso gas blijven geven omdat Verdiere Sylvain niet zo ver achter ons zat, en we toch graag een podiumplaats hadden behaald. Bij het ingaan van de laatste km was het tussen Joost en mij, wie beslag kon leggen op de 2de plaats. Ikzelf plaatste een versnelling waardoor ik meneer Dewaele het nakijken gaf.
Ik kwam dus als 2de over de meet in een tijd van 30min46sec. Verdiend winnaar werd Domina Antonino. Gelukkig haalde stadsgenoot Joost Dewaele beslag op de 3de plaats. Achteraf was ik uitermate tevreden over mijn wedstrijd en kon ik bevestigen dat ik momenteel over een uitstekende form beschik. Door mijn goeie prestatie kon ik serieus nog wat punten sprokkelen voor het eindklassement. Door dit oeuvre spring ik nu over Ludovic Vanlede naar de 2de plaats in het eindklassement. Met nog 2 wedstrijden te gaan ben ik wel gebrand om die 2de plaats te behouden. Komende zaterdag kan misschien al soelaas brengen. We zullen wel zien. Voor de uitslag klik eens op het linkje. Zo kom je eens op de site van het Achro-criterium terecht.
Met de feesteloop in Avelgem stond zaterdagavond nog eens een wedstrijdje in eigen streek op het programma. Vorig jaar moest ik jammergenoeg afhaken wegens blessure maar dit jaar was ik present en bij voorbaat gemotiveerd om een goeie prestatie neer te zetten. Het parcours was voor mij ideaal. Een vlak parcours waarbij vier rondes moesten afgelegd worden waarbij de helft van het parcours feëriek verlicht was met honderden brandende fakkels. Qua sfeer was dit echt genieten!
Op een goed georganiseerde wedstrijd komt natuurlijk altijd schoon volk af. Zaterdag was dit niet anders. Mannen zoals Caby, Demeulemeester, Hocedez, Timperman, Dujardin en niet te vergeten meneer Dewaele waren allen present. Het zou dus bikkelen worden om een plaatsje in de top 5 te bemachtigen. Met mijn huidige form achtte ik dit tot de mogelijkheden. Jammergenoeg kon ik dit tijdens een wedstrijd nog niet echt bevestigen. Vandaag was dus een uitgelezen kans om te tonen dat Delombaerde nooit mag onderschat worden.
Om 20u werd het startschot gegeven en met zen allen vlamden we richting Schelde. Algauw nam Dimitri Caby het voortouw gevolgd door Joost Dewaele in zijn zog. Ikzelf volgde met Hocedez, Demeulemeester, Dujardyn en Carlos Timperman. Na een halve km had ik reeds door dat ik een goeie dag ging hebben en besloot reeds te gaan versnellen. Hierdoor liep ik nu alleen met triatleet Stijn Demeulemeester. We trachtten samen het kloofje op Joost Dewaele te dichten. Ik ondervond dat mijn kompaan tamelijk wat moeite had om het kloofje te dichten. Ikzelf had geen zin meer om te wachten en besloot zelf de kloof op Joost te dichten.
Ik slaagde in mijn opdracht want halverwege de eerste ronde kon ik de aansluiting bij meneer Dewaele vinden. Op dit moment wist ik dat ik ging meestrijden voor een 2de plaats want aan een ontketende Dimitri Caby was helaas niets te doen. Bij aanvang van de 2de ronde liepen Joost en ik lekker tesamen en konden onszelf een strak tempo opleggen. Toch was Stijn Demeulemeester slechts een 10-tal meter achter ons dus moest er wel doorgelopen worden. Desondanks kwam deze triatleet toch aansluiten aan het begin van de derde ronde.
En toen was het alle hens aan dek. Stijn, die juist was komen aansluiten nam meteen de koppositie over en plaatste een versnelling. Ik dacht echt dat hij blufte op dat moment en dus ging ik met hem mee. Door deze versnelling kwam mijn vriendje Joost Dewaele echter in problemen en moest hij noodgedwongen een klein kloofje laten. Nadat Stijn het tempo wat had laten vieren kon Joost terug de aansluiting vinden maar lang zou dit niet meer duren.
Bij het ingaan van de laatste ronde en eveneens een zoveelste versnelling van Stijn, moest Joost terug een kloofje laten. Ikzelf volgde Stijn in zijn zog en ik wist dat hij dit geen ganse ronde ging uithouden. Een halve ronde voor aankomst ondervond ik dat mijn kompaan zijn laatste versnelling er teveel aan was... en tons was het mijnen toer, zoals ze zeggen. Door zelf nu even het gaspedaal in te duwen had ik onmiddellijk een kleine voorsprong opgebouwd. Zonder al teveel problemen kon ik dit uithouden tot aan de aankomst en werd ik dus zeer tevreden 2de na Dimitri Caby die oververdiend winnaar werd.
Achteraf was ik natuurlijk superblij met hetgene ik vandaag gepresteerd had. De week ervoor in Gaurain was ik wat ontgoocheld maar dit maakt alles goed natuurlijk. Hopelijk kan ik nu echt wat gaan profiteren van een uitstekend formpeil want 't begon tijd te worden. Avelgem was toch éne van mijn beste wedstrijden die ik in 2010 gelopen heb. Hopelijk komen er nog enkele dit jaar.
't Zou beginnen tijd worden dat Delombaerde hier nog wat deftigs neerpoot, hoor ik jullie denken. Mijn welgemeende excuses voor het lange wachten want mijn voorbije wedstrijd is van zondagvoormiddag geleden. Place to be was Gaurain, een dorpje aan de rand van big city Doornik oftewel Tournai genaamd voor onze Waalse vrienden.
Ik was best wel met enige ambitie richting Gaurain getrokken want het moet gezegd, met de conditie zit het best snor. De voorbije week ging alles gesmeerd op training en de benen voelden goed aan. Na mijn goeie wedstrijd in Flobecq wou ik in Gaurain vooral bevestigen. Met mannen als Joost Dewaele, Antonina Domina, Van Malleghem Henry en Pierre Denays aan de start had ik serieus wat tegenstand en misschien wel ideale metgezellen om een snelle wedstrijd te lopen.
Om 10u werd gestart op de plaatselijke atletiekpiste van Gaurain. Vanaf het startschot was het Joost Dewaele die het voortouw nam. Ikzelf zat achter Domina, eigenlijk wat ingesloten. Ik ondervond dat hij eigenlijk niet zo snel liep in't begin. Ondertussen zag ik met lede ogen toe hoe Joost al een kloofje kon slaan van enkele meter. Dat kan ik niet laten gebeuren en plaatste een versnelling. Aan km 1 klokte ik af in 3min13sec. en kon ik aansluiting vinden bij Joost Dewaele.
Eventjes liepen we nu samen aan de kop van de wedstrijd. Dit duurde echter niet lang want algauw kwamen ook Domina, Denays en Henry Vanmalleghem aansluiten. Joost bleef het tempo bepalen maar rond km 3 en een hellend stuk begon Vanmalleghem er serieus aan door te trekken. Hierdoor begon ik in de problemen te geraken maar toch trachtte ik de voeling met de kopgroep niet te verliezen. Ik probeerde krampachtig vast te klampen maar uiteindelijk brak mijn veertje.
Rond km 5 liep ik dus alleen in 5de stelling. Ik had een behoorlijke voorsprong op mijn achtervolgers maar moest toch met lede ogen zien dat Carlos Timperman steeds dichter kwam. Ondertussen was ik toch enigszins bekomen van mijn dipje en poogde met de moed der wanhoop Carlos achter mij te houden. Helaas voor mij dan toch, kon sympathieke Carlos terug aansluiten. Gelukkig was ik ondertussen al voldoende gerecupereerd en kon in de laatste kilometer stelselmatig versnellen.
Hierdoor kwam Carlos terug in de problemen en even voor het indraaien op de atletiekpiste moest hij terug een kloofje laten. Zo kon ik mijn 5de plaats veiligstellen en liep de 9,5 km in 32min.54sec. Winnaar van de dag werd Pierre Denays en Joost Dewaele verdienstelijk derde. Ikzelf was toch enigszins wat ontgoocheld wat mijn prestatie betrof. Vorig jaar liep ik toch een volle minuut sneller en hoopte dat ik dat vandaag ook gekund had. Helaas had ik toch een ietwat mindere dag dan de week voordien.
Het komende weekend loop ik zaterdagavond de 10 km in Avelgem en de zondagvoormiddag de 12 km in Kain met daarin de beklimming van de Mont St.-Haubert. 't Is wel da zot zijn geen zeer doe! Ik beloof jullie wel dak van deze keer iets vlugger mijn verslagen op mijnen blog ga zetten. Tot schrijfs! Groetjes Delombaerde
Vorige zaterdag werd het laatste deel van het Achro-criterium ingezet met de 11,1 km van Flobecq. Met de beklimming van de Pottelberg best een zwaar wedstrijdje. Mijn vorige deelnames aan deze wedstrijd waren telkens slecht te noemen waardoor ik toch wel kan stellen dat deze wedstrijd enigszins mijn "zwarte beest" genoemd kan worden.
Toch was ik ervan overtuigd dat het mij toch eens moest lukken om hier goed voor de dag te komen. Ik was best tevreden met mijn huidige vormpeil dus dit stelde me toch al enigszins gerust. Wat wel dik tegenviel was het weer. Een pittig windje gecombineerd met striemende regen en een 6-tal graden zorgde voor dat eerste "winterse"-gevoel van het najaar. Ik kan jullie verzekeren dat dit even wennen was. Nu zou je denken dat met zo'n hondeweer het aantal deelnemers sterk zou terugvallen..., maar niets was minder waar. Zo maar liefst 535 gegadigden waren aanwezig aan de start. In Vlaanderen is zoiets gewoonweg ondenkbaar!
Tussen die gegadigden zat er heel wat mooi volk tussen waardoor men gerust kon spreken van een sterk deelnemersveld. Belangrijkste namen waren Joost Dewaele, Vanlede, Domina, Istace, Boesmans Lelong en nog enkele die ik minder goed kende. Om 15u werd het startschot gegeven. Eerst moest een klein lusje gemaakt worden om vervolgens richting Pottelberg te vlammen.
Het was Istace José die het voortouw nam en een 10-tal meter voor ons uitliep. Ikzelf volgde in een achtervolgend groepje met Dewaele, Domina, Dupont, Boesmans, Vanmalleghem en Lelong. Ik voelde me best wel in mijn nopjes en liet me meedrijven in de voorste gelederen van het achtervolgend groepje. Door de felle tegenwind geraakte Istace José geen meter verder van ons weg waardoor we rond km 3 (9min50sec.) jacht maakten op hem om weer de aansluiting te vinden. Samen met Valerian en Vanmalleghem slaagden we in onze opzet waardoor we na een goeie 3 km aan kop van de wedstrijd liepen samen met Istace José.
Door deze actie was het achtervolgende groepje in stukken gescheurd en liep ik nu aan de leiding met Istace, Van Malleghem en Valerian als metgezellen. Maar nu kwam voor mij het moeilijkste stuk van de dag. Op eigen tempo begon ik aan mijn 2km lang durende klim van de Pottelberg. Ik besloot naar niemand te kijken en mijn eigen tempo te lopen op deze "rot"klim. Hierbij moest ik dus ook noodgedwongen lossen van berggeit Istace José en jonge snaak Valerian Dupont.
Halverwege de klim had ik het tamelijk lastig maar van plooien was geen sprake. Ook niet toen Antonino Domina en vervolgens Joost Dewaele bij mij kwamen aansluiten en mij vervolgens achter lieten. Nu kwam het er bij mij op aan om de kloof op Joost niet te groot te laten worden. Bovenaan de top moest ik een 20-tal meter goed maken op Joost Dewaele en Vanmalleghem Henry. Ik slaagde in mijn opzet en rond km 6 of 7 kon ik terug de aansluiting maken op mijn dorpsgenoot.
Voor dat we aan de afdaling begonnen passeerde ons nog een zekere Miklos Bencze. Duidelijk een maatje te groot voor mij want hij passeerde me eigenlijk alsof het niets was. Niettegenstaande liep ik nog steeds 5de en met een pittige afdaling zag ik mijn kansen stijgen om Joost Dewaele nog eens te kloppen. Ik daalde als een gek maar toch kon ik Joost er niet af schudden. Na de afdaling en tijdens een vlakke strook ondervond ik wel dat Joost "aan het rekkertje" hing. Ik bleef gewoon mijn tempo lopen en zag na een goeie 8 km dat ik een kloof geslagen had van een 20-tal meter.
Ik voelde me goed en kon mijn tempo vrij gemakkelijk aanhouden. Opdracht volbracht, dacht ik bij mezelf, tot ik een karrewegeltje inging. Deze anderhalve kilometer durende strook lag er vies en glibberig bij waardoor mijn tempo stokte. Niet dat het aan de vermoeidheid lag maar zo'n glibberign oneffen ondergrondje ligt me gewoonweg niet. Hierdoor besefte ik dat Joost me weer in het vizier zou krijgen en de kloof op mij zou dichten. Mijn veronderstelling klopte als een bus want op het einde van het karrewegeltje en rond km 10 kwam meneer Dewaele weer bij me aansluiten.
Toen we terug op gewone asfaltbaan liepen bleek ik toch nog wat jus in de benen over te hebben om Joost in een finale eindsprint voor te zijn. Na 38min31sec. was de strijd gestreden en kwam ik tevreden als 5de over de meet. Eindelijk eens een goeie wedstrijd gelopen op deze omloop. Ook het leuke duelletje Met Joost Dewaele was best wel te pruimen. Dat er nog vele mogen volgen. Natuurlijk ben ik me er wel van bewust dat als meneer Dewaele in superform verkeerd er weer geen huis mee te houden zal zijn. Maar als ik hem kan kloppen zal ik het natuurlijk zeker niet laten hé. Volgende week een herhaling van zetten in Gaurain.
Groetjes en see you next week!Résultats de "GRAND PRIX DENIS JOURET"
Ja, met 3 vrouwen onder mijn dak de dag van vandaag duurt het al eens wat langer alvorens mijn verslagske van mijn laatste wedstrijd gepost wordt. Vorige zaterdag was het nog eens in eigen streek te doen meerbepaald in Tiegem. Een wedstrijdje over 9 km (3 rondes) zag ik best wel zitten. Met vol goeie moed vertrok ik dus richting Tiegemberg om het beste van mezelf te geven. Daarjuist aangekomen zou de 6 km van start gaan.
Best wel een sterk bezette wedstrijd waarbij Fabrice Laga winnaar werd gevolgd door immer sympathieke Joost Dewaele. Frederik De Vuyst vervolledigde het podium op deze afstand. Rond 16u was het onzen toer met de 9 km die van start ging. Met Fredje Raketje aan de start en eveneens een Dimitri Caby waren de 2 superfavorieten gekend voor de overwinning.
Met een eventuele podiumplaats zou ik vandaag zeer tevreden zijn. Even later gingen we van start. We waren nog maar een halve kilometer onderweg en ik voelde al dat het mijn beste wedstrijd niet zou worden. Er ontstond al meteen een kopgroepje met Caby, Fredje en Van Acker Bruno. Met hen meegaan zou pure zelfmoord betekenen en kroop in een achtervolgend groepje met Dieter Colle en Steven Hocedez.
Ik voelde me niet opperbest. Ik kon het tempo wel volgen maar voelde dat ik geen overschot had. Zeker niet wanneer meneer Hocedez op kop kwam van ons groepje en er even de beuk ingooide. Bij het begin van de 2de ronde waren we nog steeds met z'n 3 die strijdden voor een 4de plaats. Plotseling hoorden we van supporters en kijklustigen dat Dimitri Caby uit de wedstrijd gestapt was. Dit betekende dat we dus toch nog een podiumplaats konden versieren.
Natuurlijk moest ik dan wel mijn 2 kompanen naar huis lopen en aangezien het al wat stroef liep was dit geen sinecure om een Hocedez en Dieter Colle eventjes te plaatse achter te laten. Tijdens de beklimming aan het einde van de 2de ronde liep ik op kop en zag ik dat Steven Hocedez barstjes begon te vertonen en moest een klein kloofje laten. Het probleem was echter dat ikzelf ook niet veel meer beter kon zodoende het kloofje slechts een 20-tal meter betrof.
Gelukkig had mijn kompaan Dieter Colle dit ook gezien en besloot ook regelmatig wat kopwerk te doen. Nu moest ik echt wel bij hem blijven tot de laatste beklimming wilde ik nog kans maken op een podiumplaats. Ik slaagde in mijn opzet en samen begonnen we aan de laatste beklimming van de dag alvorens de finish te bereiken. We mochten wel niet teveel naar elkaar kijken want Steven Hocedez was niet zo veraf. Geleidelijk begon Dieter Colle het tempo op te drijven en voorlopig ging ik nog mee.
Jammergenoeg begon ik zelf te breken halverwege de beklimming waardoor Dieter van me wegliep. Weg 3de plaats maar ik heb de wet van de sterkste moeten ondergaan. Ietwat ontgoocheld eindigde ik 4de op een handvol seconden van Dieter Colle. Verdiende winnaar van de dag werd Fredje Vandenheede waarvoor proficiat natuurlijk. Ikzelf was vandaag niet al te goed en hoop op beterschap de komende weken. Ondertussen blijven we naastig verder trainen natuurlijk. See you!
Format PDF
Zaterdagmiddag richting Kain getrokken met mijn grootouders als trouwste supporters. Het was best aangenaam weer en zag het best zitten om er eens stevig in te vliegen vandaag. Aan concurrentie geen gebrek want met vooral een onder stoom komende Joost Dewaele, Shany Boesmans en Eddy Rasschaert in goeie doen, was het nodig om over goeie papieren te beschikken.
Dag luitjes. Vorige zondag was er de 2de wedstrijd van het Achro-criterium in Herseaux. De start was om 10u in de voormiddag dus was het vroeg opstaan de zondagmorgen. En met te weinig nachtrust was het enigszins met lichte tegenzin dat ik mijn wekker het zwijgen oplegde. Ik had namelijk afgesproken met Pedro Dujardin die me zou vergezellen en meteen al een serieuze concurrent voor de dagzege.
Eindelijk stond voor mij de allerlaatste wedstrijd anno 2010 op het programma met de traditionele kerstcorrida van Deerlijk. Vorig jaar werd deze wedstrijd afgelast wegens zware sneeuwval. Alsof de duivel ermee gemoeid was bleek het ook dit jaar een huzarenstukje om deze wedstrijd door te laten gaan. Door de vroege intrede van koning winter en de reeds gevallen sneeuw waren er toch wel twijfels of deze wedstrijd ook dit jaar zou afgelast worden.
Zaterdagmiddag stond er nog een belangrijke wedstrijd van het Achro-criterium op het programma in Meslin. Dit dorpje bevindt zich even over Ath alwaar een 13,150km lange wedstrijd op het programma stond. Daar het een nieuwe wedstrijd was, was het voor iedereen wat gissen hoe zwaar de omloop zou worden. Bij het bekijken van het reliëfprofiel op de Achro-site bleek toch dat het tamelijk heuvelachtig was.
