Zittend : Philomena Vanden bosch – Germaine Stroobants – Alda Van Calster – Germaine Lens. Eerste Rij : Clothilde Vandenbalck – Maria Goossens – Maria Van Opstal – Mariette Van Minsel – Maria Van Den Eynde – Hilda Van Calster – Hilda Pardon – Elza Cammaerts – Josephine Sunt – Maria Vanden Bosch Tweede Rij : Jeanne Cammaerts – Maria Ver Elst – Gusta Perdieus – Irma Vanvlasselaer – Maria Perdieus – Albertine Ver Elst

De Boerinnenbond Delle begon na de oorlog geleidelijk aan een heropstanding en in 1956 werd Julia Goovaerts voorzitster. In de jaren 1950 en 1960 ging veel aandacht naar het landelijk wonen. In 1945 bleek immers dat amper vijf procent van de hoeven beschikte over stromend water. De Boerinnenbond leerde haar leden hoe de comfortabele woning er diende uit te zien. De moderne onderhoudsprodukten en elektrische huishoudapparaten werden gepromoot De Boerinnenbond werd in 1961 herdoopt in KVLV (Katholiek Vormingswerk voor Landelijke Vrouwen).                              Een nieuwe bestuursploeg sloeg in Delle de handen in elkaar. In deze bestuursploeg werd onder andere Jeanne Schoeters voorzitster, Jozefa Waerzeggers secretaresse en E.H. August Van Eyck proost. De nieuwe ploeg stond garant voor een nieuwe start. Ze werden hierbij geholpen door Zuster Desideria, die het eetzaaltje van haar nieuwe school naast de kerk ter beschikking stelde voor de samenkomsten. Het eetzaaltje van Zuster Desideria leek een geschenk uit de hemel, want over een vergaderruimte beschikken was in die tijd een bijna ongekende luxe. Toen E.H. Zephirin in 1966 de nieuwe pastoor in Delle werd, zorgde die samen met de parochieraad dat er in Delle achter de kerk een kleine parochiezaal kwam. Het probleem van een vergaderzaal was voor de verenigingen uit Delle hiermede opgelost. De bestuursploeg van KVLV werd in die jaren ook verjongd en uitgebreid met Irma Vits, Astrid Vanaerschot, Irma Van de Wijngaerd en Roza Vanhorenbeek. Vanaf toen begon de groep echt te groeien en het aantal activiteiten werden uitgebreid. We kregen nu een frequentie van minstens twee samenkomsten per maand. Daarnaast organiseerde men ook een paar keer per jaar busuitstappen  in binnen- en zelfs buitenland.

                                                                                                                                                                                                           In 1970 werd Gusta Perdieus tot voorzitster verkozen en kreeg de bestuursploeg versterking van Adrienne Piot en Lea Smets. In 1972 nam Lea Smets de taak van secretaresse op zich. Deze bestuursploeg, geleid door een prima voorzitster, werkte vol ijver mee aan de vele activiteiten die vanuit Leuven geprogrammeerd werden. Zo kenden we in die periode onder andere 'het Rubensjaar', het 'Guido Gezellejaar', het 'Jaar van het Kind' en nog vele andere. Er kwamen ook gezellige Kerstfeesten, die een jaarlijkse traditie werden , smakelijke etentjes en leerrijke kook- en breilessen, telkens met grote bijval. Ook naar ziekenverzorging en Bijbelse verdieping ging veel aandacht uit.

  Zittend: Kanunnik Jan Mombaers - Rosalie Mergaerts - Mieke Van Horenbeeck - Maria Dewinter - Irma Van Den Wijngaer - Augustina Buellens - Maria Vandergeten - Philomena Bosmans - Maria Jacobs - Victorine Imbrechts - Julia Kinnen - Bertha Verdrengh - Eliza Mertens -Julia Cnops. Eerste rij: Proost Jozef Hellemans - Mariette Verhoeven - Celine Pardon - Albertine Van Horenbeek - Jozefa Waerzeggers - Bertha Neefs - Jeanne Coose - Albertine Verhoeven - Jeanne Versonnen - Maria Elaerts - Philomena Vanden Bosch - Germaine Vanden Bosch - Bertha Vermaelen - Yvonne Vermaelen, - Irène Tobback - Marie Merckx - Anna Van Aerschot - Roza Schoevaerts - Marie De Ridder - Jeanne Schoeters - Jeanne Grauwels Pastoor Zephirin. Tweede rij: Maria Van Tilt - Anna Witpas - Clémentine Van Thielt - Lucie Elaerts - Josée Willebal - Maria Pues - Maria Peeters - Irma Van Craenenbroeck - Adrienne Piot - Angèle Merckx -Danielle Asselman - Jeanne Van Hamme - Louisa Engelborghs - Astrid Van Aerschot - Marie-Louise Waerzeggers - Irma Vits - Jeanne Cammaerts - Alfonsine Van Aerschot - Elisa Vankriekingen.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        Door het toenemend aantal leden was er nood aan een grotere bestuursploeg. In 1980 traden volgende nieuwe bestuursleden aan: Angela Brabant, Maria Verstreken, Anita Berthels en Maria Mariën. Na het vertrek van E.H. Zephirin in augustus 1984, nam Pater Frans Claes ad interim de taak van proost over. Hij woonde de samenkomsten en vieringen stipt bij.

                                           In september 1981 werd Astrid Vanaerschot de nieuwe secretaresse van KVLV-Delle. Zij zou deze taak uitoefenen tot 1990. Na haar werd, tot 1997, de boekhouding bijgehouden door Agnes De Coster. De KVLV bloeide in die jaren als nooit tevoren en het ledental groeide gestaag aan. In 1992 werd Angela Brabant tot voorzitster verkozen. Fina Devijver werd in 1997 de nieuwe secretaresse. Het voorzitterschap werd in 1998 overgenomen door Anita Berthels die tegelijk voorzitster van het gewest en afgevaardigde in het provinciaal bestuur werd. In 2000 is de enthousiaste bestuursploeg van de KVLV samengesteld uit Anita Berthels, Angela Brabant, Karine Coopmans, Fina Devijver, Maria Grauwels, Maria Ooms, Annie Vanginderachter, Magda Verhoeven, Mariette Verhoeven, Magda Verschelden, Maria Verstreken, Suzy Verstreken en Jacqueline Vranckx. Onder impuls van deze bestuursploeg trok men ook jongere leden aan en telde de beweging 101 actieve leden..

                               

Zittend : Magda Verhoeven – Mariette Verhoeven – Angela Brabant – Fina Devyver – Anita Berthels – Suzy Verstreken – Maria Verstreken – Maria Grauwels – Annie Van Ginderachter – Karine Coopmans. Eerste Rij : Lea Smets – Agnes De Smet – Christiane Bragard – Adrienne Piot – Angèle Verhoeven – Agnes Pardon – Chtis De Roy – Odette Van Asch – Philomena Vanden Bosch – Hilde Luyts – Kathleen Schoeters – Cecile Ooms. Tweede Rij : Alice Grauwels – Gerda Perdieus – Angeline Bellicourt – Agnes De Coster – Lucie Elaerts – Roza Van Horenbeek – Juliette Verhoeven – Martine Magits - Ann Marie Moeys – Magda Peeters – Paula Vandereet – Annemie Geens – Simonne Rutten – Diane Ooms – Grete Gielens – Els Luyts – Francine Elaerts – Alda Van Calster – Simone Coppens – Liliane Willems – Lydia De Lessine.   

                                                                                                                                                                                                                            In 2000 werd Jacqueline Vranckx de nieuwe secretaresse en zij bleef dit tot in 2005. Jacqueline werd als secretaresse opgevolgd door Fina Devijver. Op 17 november 2002 vierde KVLV-Delle zijn 75 jarig bestaan in aanwezigheid van nationaal voorzitster Carla Durlet, consulente Veerle Van Welden en burgemeester Willy Kuypers. Er was die dag een plechtige misviering en daarna een gezellige feestviering met receptie in de grote parochiezaal. Tijdens deze feestviering werden de bestuursleden gehuldigd. In 2004 werden Paula Vandereet en Yolande Peeters nieuwe bestuursleden. Sinds 1 mei 2005 werkt KVLV aan een nieuw profiel. KVLV staat vanaf die datum voor “Vrouwen met vaart” en ook het maandelijks tijdschrift kreeg die nieuwe naam. Van begin 2007 werd Angela Brabant tijdelijk voorzitster en Ingrid Dockx secretaresse en Agra verantwoordelijke Lydie Wuyts werd bestuurslid. Anita Berthels en Fina Devijver verlieten in mei 2007 het bestuur en ook Suzy Verstreken zou enkele maanden later ontslag nemen. In 13 september 2007 vierde KVLV-Delle zijn 80 jaar bestaan met een etentje . Op 29 november 2007 organiseerde de KVLV een boerenpanelgesprek, “Gezond uit onze grond” (vlees,melk, biologische groenten en fruit).                                                                                                                                                                                                                                In december 2007 werd Agnes De Coster voorzitster en in april 2009 werd Greet Pauwels de nieuwe secretaresse. In de jaarprogramma’s waren er in die periode voordrachten over persoons- en relatievorming binnen de huidige maatschappij, juridische en consumentenvorming. Onderwerpen als lichaamsverzorging, bloemschikken, handwerk, creatieve vaardigheden, koken, voeding, wonen, tuin en natuur, cultuur,danslessen, sport (turnen en fietsen) Er kwamen ook gezondheidsthema’s aan bod met ondersteuning van het Christelijke Mutualiteit. In samenwerking met Trias leerde de KVLV leden uit Delle de gewoonten en gerechten kennen van verre landen. Sinds de verkiezingen in 2011 is het bestuur samengesteld uit Agnes De Coster - Greet Pauwels - Lydie Wuyts – Magda Verhoeven - Maria Verstreken - Paula Vandereet - Bernadette Seeuws - Jacqueline Vranckx - Angela Brabant.                                                                                                                                                                                                                        In 2011 bestond KVLV landelijk 100 jaar. KVLV-Delle nam deel aan de festiviteiten op het Ladeuzeplein te Leuven op 21 mei 2011 en aan het sluitstuk van dat feestjaar met het congres op 13 januari 2012 in de Lotto Arena te Antwerpen. KVLV heeft nu 107.000 leden waaronder 12.500 vrijwillige bestuursleden in bijna 1.000 afdelingen. De parochie Delle kon steeds beroep doen op de mensen van de KVLV. voor logistieke hulp bij talrijke gelegenheden. Zo zorgde de KVLV ondermeer bij de viering van “100 jaar Heilig Hartparochie Delle" op 2 juni 2000 voor de bloemenversiering in de kerk en in de feestzaal. De vereniging KVLV-Delle vormt een bloeiende kern in het parochiale leven. Daar zijn niet alleen het bestuur maar evenzeer de leden verantwoordelijk voor.

16-02-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

De Kosters

De parochie bestaat nu reeds dan 110 jaar en toch heeft de Heilig Hartparochie maar enkele kosters gehad.

Pieter Goesseels en Firmin Vanderrijcken waren de eerste kosters. In welke periode ze koster waren is niet meer te achterhalen.

Edward Cammaerts, geboren op 28 november 1894, werd in 1910 op 16-jarige leeftijd koster van Delle op verzoek van E.H. Moons.  Edward Cammaerts bleef koster tot in 1935. Hij verzorgde in Veltem ook de begrafenisdiensten die in de week doorgingen, ter vervanging van de koster in Veltem, die in loondienst werkte.  Edward Cammaerts overleed op 13 juli 1938.

                                                                     

Tussen 1936 en 1938 hielp Emiel Van Aerschot, geboren op 14 maart 1909, de parochie uit de nood als koster.  Hij maakte de grote verhuis mee van de ‘Padoue’ naar het nieuwe kerkgebouw. Emiel Van Aerschot overleed op 17 januari 1970. 

                                                                    

In 1938 werd Frans Vanvlasselaer, geboren 28 december 1899: koster van de Heilig Hartparochie. Frans Vanvlasselaer zette zich 30 jaar lang in om de pastoor bij te staan in het verzorgen van alle missen.  Zijn echtgenote Maria Pardon droeg haar steentje bij, met het dagelijks luiden van de klokken.

In de kerk vinden we nog enkele werken van Frans terug. Het hek in smeedwerk van de doopvont  achteraan is een creatie van Frans, net als de kandelaars die de heilige beelden sieren.  Het kruis boven op de toren is ook een werkstuk van zijn hand. Frans Vanvlasselaer overleed op 18 mei 1983.

                                                                    

Raf Vanvlasselaer werd geboren op 30 april 1945.  Hij volgde in 1968 zijn vader op als koster-organist.  In december 1970 stichtte hij het parochiaal zangkoor.

Vanaf 10 oktober 1976 kreeg hij van de kerkfabriek en met milde steun van de gemeente Winksele een kerkorgel ter beschikking.

In en buiten de parochie verzorgt Raf Vanvlasselaer samen met zangkoor talrijke vieringen.  In 1999 verleende Kardinaal Danneels hem het Gouden Sint-Rombautskruis voor meer dan 30 jaar dienst als koster.

Naast zijn taak in de Heilig Hart van Jezusparochie van Delle is Raf sinds augustus 2005 ook organist van de Sint-Michielparochie van Beisem.

                                                                     

12-02-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

K.B.G.   Kristelijke Beweging van Gepensioneerden

Toen E.H. Zephirin op 1 oktober 1966 in Delle kwam stelde hij vast dat er nog geen lokalen voor de verenigingen voorzien waren.  In 1967 werd gestart met de bouw van de kleine parochiezaal en toen deze klaar was kon men ook de verenigingen uitbouwen.

Naar het voorbeeld wat reeds bestond in de naburige parochies werd er een Bond van Gepensioneerden gesticht, die zich vrij vlug aansloot bij het K.B.G. Verbond Leuven van de Christelijke Ziekenfondsen.

Jef Lanciers werd de eerste voorzitter, Sylvain Neefs kassier en August Neefs en Bertha Schoeters werkende bestuursleden.  In de beginperiode kende de Delse K.B.G. afdeling de kinderziekten van alle jonge verenigingen.

In 1969 schafte de afdeling zich een mooie vlag aan, die werd gebruikt bij feestelijkheden en tijdens de begrafenisstoet van haar leden.

Jef Lanciers werd na zijn overlijden op 18 september 1973 als voorzitter opgevolgd door August Neefs.  Daarna werd Joris Versonnen voorzitter en vervolgens nam Antoon Vermonden het roer over.

Jef Bisschop werd, als jonge gepensioneerde, op 1 januari 1980 de nieuwe secretaris van de Delse gepensioneerden.  Hij bracht ook nieuwe impulsen in de bond.

Na een aantal voorbereidende vergaderingen van  drie afdelingen (Delle-Veltem-Winksele) , werd in 1981 een ‘Spel met Grenzen’ ingericht.  ‘Spel met Grenzen’ werd een gezellige spelnamiddag met 10 spelers van elke bond die het tegen elkaar opnamen.

Met deze bonden kwamen er ook gezamenlijke bedevaarten naar Banneux.  Die activiteiten brachten ook meer groei in de K.B.G afdeling

Zo kwam er een jaarlijks dansfeest met orkest of met animator Julien uit Oud-Heverlee.  Dit alles met overweldigend succes en met mooie winstcijfers voor de kassa. 

De maandelijkse vergaderingen werden steeds door 50 à 60 leden bijgewoond.  Bij de vieruurtjes stond er altijd wat lekkers op het menu en bovendien kregen de leden dit gratis aangeboden.  Er was tweemaal per jaar een groot ledenfeest met volledige maaltijd, met name op Tweede Paasdag en Tweede Kerstdag.

Het bestuur van de gepensioneerdenbond organiseerde onder de leiding van Jef Bisschop ook vele uitstapjes.  Vanaf de maand maart deed de bond maandelijks uitstapjes over heel België.  Men bezocht alle hoeken van ons land en er waren ook regelmatig bedrijfsbezoeken.  Op de terugweg stopte de bus naar goede gewoonte aan een dancing voor een lekker hapje, een pintje en een dansje. 

De inrichting van kaartwedstrijden in het kader van het Midden-Brabantse kaartverbond, heeft de bond geen windeieren gelegd.  Ook daarvan was Jef Bisschop de grote animator.  Samen met 35 helpers zorgde hij steeds voor een prima organisatie. Zowel kaartspelers van tegen de Hollandse grens als uit de streek van Charleroi kwamen in Delle hun kans wagen. Elke kaartwedstrijd was een financiële voltreffer voor de kas. Van de toen behaalde winsten profiteerde de vereniging vele jaren.

Andere activiteiten waren bezoeken aan diverse toneelvoorstellingen en fietstochten, die elke week een twintigtal liefhebbers samenbrachten.

Het bestuur van de K.B.G. was eind 2000 samengesteld uit: Jef Bisschop (voorzitter), Roza Schoevaerts, August Claes, Bertha Pardon, Frans Neefs,Irma Vits, Agnes Pardon en Irma Vanden Bosch.  De bond telde toen 80 leden.

 Jef Bisschop bleef voorzitter tot 31 december 2003. Het ganse bestuur stopte samen met hem, behalve Agnes Pardon.  Vanaf 1 januari 2004 werd Constant Saelens voorzitter met Vanhorenbeek Roger als penningmeester en nog zeven andere bestuursleden.  In de loop der voorbije jaren namen echter vier bestuursleden om persoonlijke redenen ontslag.

In de jaren daarna bleven fietstochten, wandelingen, uitstapjes en zwemmen steeds tot de activiteiten behoren.  Het Paas- en Kerstfeest in zaal ‘Ter Buken’ kende steeds veel bijval bij de leden alsook  de Nieuwjaarsreceptie en het jaarlijks Seniorenbal.

Er was die jaren ook het jaarlijks Okra  kaartkampioenschap. In 2005 won Clementine Buyens en in 2006 won Henri Stroobants. Remi Vandevenne won in 2007. Clementine Buyens werd in 2008 voor de tweede maal winnaar. In 2009 werd  Denis Libens winnaar. Remi Vandevenne kon  in 2010  ook voor de tweede maal winnen.  De overwinning was in 2011 voor Roger Mertens.

Een Nieuwe Naam

In 2006 vierde de K.B.G. zijn 50-jarige bestaan. De beweging werd toen omgedoopt tot Okra (trefpunt 55+). De naamsverandering ging gepaard met een nieuw imago en een inhoudelijke koerswijziging. Het letterwoord Okra staat voor Open, Kristelijk, Respectvol en Actief. Daarmee wil Okra ook de groeiende groep jongere senioren aanspreken, die tot nu toe minder vlot de weg naar de beweging vonden. Die 'jonge senioren' zijn, sinds de uitbreiding van het brugpensioen in de 1980, steeds talrijker geworden. De 55-plusser staat vandaag veel actiever in het leven dan vroeger. Hij doet aan sport, reist en heeft oog voor een gezonde levensstijl. Bovendien is hij veel beter opgeleid dan de bejaarde van 50 jaar geleden.

Ondertussen is Okra ook een autonome organisatie geworden, weliswaar nog altijd onder de vleugels van de CM. De beweging blijft zich propageren als christelijk (in de naam met k gespeld om historische redenen), maar stelt zich wel expliciet open voor leden met een andere levensbeschouwing. Okra telde anno 2010 - 218.000 leden. Die ontmoeten elkaar in 1.215 lokale afdelingen, verdeeld over 18 regio's. Daarmee is ze de grootste seniorenbeweging van Vlaanderen. De beweging wordt momenteel geleid door voorzitter Miet Smet en algemeen secretaris Jan Vandecasteele.

Okra Delle heeft nu 94 leden waarvan 42 met sportverzekering.

Het huidige bestuur is nu samengesteld uit volgende vijf bestuursleden:Constant Saelens  - voorzitter, en zijn echtgenote Francine Witpas - bestuurslid. Roger Vanhorenbeek - penningmeester en secretaris, en zijn echtgenote Lucienne Hendrickx – bestuurslid, Jacqueline  Vanhorenbeek  - bestuurslid.

De  activiteiten  van OKRA  

De eerste dinsdag van januari is er een nieuwjaarsreceptie
                                                                                                                       

Iedere eerste dinsdag van de maand is er van 13.30u tot 18.00u  een “Trefpuntbijeenkomst”  (ledenvergadering) in de kleine parochiezaal. Rond 15.00u. is er telkens een stukje taart voorzien en om 17.00u. is er een gratis avondmaal voor de OKRA leden.                                                         

De dinsdag na Pasen, is er een Paasfeest in feestzaal “Ter Buken”  te Buken  (Wespelaarse Hoek) en de tweede dinsdag van december is er in die zelfde" feestzaal een Kerstfeest.

Het ganse jaar door fietsen de leden van OKRA  iedere maandagnamiddag een afstand van ongeveer 40  km met één of twee stops om de dorstige te laven.

In de zomermaanden zijn er vijf daguitstappen met de fiets van ongeveer 75 kilometer.  
’s Middags is er dan telkens een warm middagmaal voorzien.

De eerste donderdag van de maand gaan de leden van OKRA wandelen in een of andere gemeente of dorp.  Er is dan telkens een wandelafstand van ongeveer 4,5 km voorzien of een wandelafstand  van 9,5 km..

De tweede en vierde donderdagnamiddag van de maand gaan de leden te Wilsele - Putkapel zwemmen.

In de grote parochiezaal van Delle richt OKRA ieder jaar in oktober een Seniorenbal in met DJ Eddy Bruers.

Er jaar zijn ook jaarlijks amusementuitstappen met de bus voorzien (bijvoorbeeld naar de  Oktoberhallen  te Wieze).

                                                                    

09-02-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

De Viering van 100 Jaar Heilig Hartparochie Delle.

Op vrijdagavond 2 juni 2000 vond in de parochiekerk de officiële herdenking plaats van het 100-jarig bestaan van de parochie.

De belangrijkste gebeurtenis was een eucharistieviering waarin Kardinaal Godfried Danneels voorging.  De Kardinaal werd opgewacht aan de pastorij door de leden van de kerkfabriek. Ook burgemeester Willy Kuypers voegde zich bij het gezelschap.  In naam van het gemeentebestuur overhandigde hij aan de Kardinaal een pentekening met zichten uit de gemeente.  Broeder Andreas Vanvlasselaer overhandigde aan E.H. Cor Anthonissen als herinnering aan 100 jaar Heilig Hartparochie Delle, een oorkonde geschreven in eigeel tempera met 23,5 karaat bladgoud met een overzicht van de priesters van Delle van de voorbije 100 jaar en van de leden van de  kerkfabriek.   De oorkonde werd ondertekend door Kardinaal Danneels, Burgemeester Kuypers, de leden van de kerkfabriek, alsook door Raf Vanvlasselaer en Gusta Perdieus.

Meer dan 300 aanwezigen vulden op die vrijdagavond de kerk van Delle. De feestelijke eucharistieviering werd voorgegaan door Kardinaal Danneels met als concelebranten deken Gilissen, oud-pastoor Jef Eerdekens, pastoor Raf De Smedt, pastoor Theo Borgermans van Veltem-Beisem en pastoor Cor Anthonissen.  Het geheel werd opgeluisterd door een gelegenheidskoor van 40 zangers: het parochiaal zangkoor van Delle, versterkt met koorleden uit de omliggende parochies. De kerk was prachtig versierd door de KVLV.

Na de viering trok iedereen naar de grote zaal. Vele verenigingen hadden daar hun eigen stand opgebouwd.

De parochie bood de aanwezigen een welkomsdrank aan.  Burgemeester Willy Kuypers hield een korte toespraak, waarna de Kardinaal tijdens een vragenuurtje in een eenvoudige, duidelijke taal gevat antwoordde op de gestelde vragen.  Jacqueline Vranckx praatte het geheel keurig aan elkaar.

Terwijl scouts en gidsen er voor zorgden dat de receptie vlot verliep, kregen de aanwezigen de kans om bij te praten en de tentoongestelde werken en foto’s te bekijken.  De feestviering, de ontmoeting met de Kardinaal en de receptie verliepen zeer vlot dankzij de inzet en het voorbereidende werk van velen.

In de weekkapel was door Gusta Perdieus een mooie tentoonstelling ingericht van allerlei kerkelijke zaken.  Ook deze tentoonstelling mocht op veel bijval rekenen.
 

 Tenslotte kwam er ook nog een boek “100 jaar Delle”. Het boek werd samengesteld door vijf auteurs: Karine Coopmans, Jozef Hamels, Marcel Mondelaers, Gerard Penoey en Patrick Van Minsel.

09-02-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

Het Parochiaal Zangkoor.

In onze parochie bestaat reeds meer dan veertig jaar een zangkoor.  In december 1970 werd er inderdaad met een gemengd koor gestart.

Het was Gusta Perdieus die hiertoe het initiatief nam. Zij spoorde Raf Vanvlasselaer,onze koster-organist, aan met een zangkoor te beginnen.  Samen deden ze dan beroep op muziekminnende Dellenaars die bereid waren om de zondagsmis te komen opluisteren.

De kerk van Delle had toen geen eigen kerkorgel en daarom werd er voor het nieuwe koor een electronisch orgeltje aangekocht door de kerkfabriek.

Het zangkoor moest ook een dirigent hebben en die werd gevonden, want Urbain Smets werd bereid gevonden om het koor te dirigeren. Urbain zou meer dan vijftien jaar deze taak vervullen.

Het Delse zangkoor verzorgt naast de zondagmissen, de feestdagen van Kerstmis en Pasen, de eerste en plechtige communiemissen en soms ook huwelijken en begrafenissen. Zelfs buiten onze parochie namen ze deel aan allerlei vieringen, zoals Mariavieringen in Scherpenheuvel in de grote Mariahal en vieringen in de Abdij van Vlierbeek.

Op 10 oktober 1976 had de inwijding van het nieuw orgel plaats, deze maal “een echt kerkorgel”.  Dit dank zij de steun van pastoor Zephirin, de kerkfabriek en  milde steun van het gemeentebestuur van Winksele.

In 1986 werd het 15 jarig bestaan van het zangkoor gevierd door de kerkfabriek en kreeg het zangkoor nieuwe zangboeken ter beschikking.

Het dirigeerstokje was toen doorgegeven aan Eddy Magits, een collega-leraar van Raf.  Eddy zou het koor meer dan tien jaar dirigeren.  Behalve het zangkoor van Delle dirigeerde Eddy Magits ook het koor van Perk.  Dit werd voor hem te veel en wanneer Eddy in Buken ook nog het kosterschap kon opnemen was het zangkoor van Delle zijn dirigent kwijt.

De nieuwe dirigent werd Hilde Luyts, een jonge dirigente met de vereiste autoriteit en zij leidde het zangkoor de eenentwintigste eeuw binnen.

In 2000 was de samenstelling van het koor als volgt:Bassen: Jos Peeters - Urbain Smets - Achille Smets - Justin La Rivière. Tenoren: Eric Vander Seypen - René De Smet - Raf Vanvlasselaer. Alten: Magda Peeters - Fina Devijver - Maria Verstreken Sopranen: Gusta Perdieus - Gusta Peeters - Irma Vits - Anita Berthels. Dirigent: Hilde Luyts -  Organist: Raf Vanvlasselaer.

Bij de viering van het honderdjarig bestaan van de parochie Delle op 2 juni 2000 werd het zangkoor versterkt met koorleden van Buken, Herent, Veltem en Winksele  om deze plechtigheid muzikaal op te luisteren. Zo kreeg men in die plechtigheid een gelegenheidskoor van 40 zangers.

In 2012 bestaat het parochiaal zangkoor nog uit Jos Peeters - Alberte Van Dijck - Erik Van Der Sype - Agnes De Coster - Maria Verstreken - Magda Peeters  - Achiel Smets en Raf Vanvlasselaer

08-02-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

31-01-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

HET GEMEENTELIJK ONDERWIJS

Op 19 september 1867 besloot de gemeenteraad een gemeenteschool op te richten in Delle. Dit was een noodzaak want zowel in de winterperiode als bij regenweer kon de schoolgaande jeugd onmogelijk de veldwegen tussen Delle en Winksele-dorp gebruiken. De meeste kinderen bleven dan de hele dag met natte voeten zitten, wat helemaal niet wenselijk was. Op 4 juni 1868 kocht de gemeente een stuk grond van 27,5 are in de Ellestraat. Daar werd de gemeenteschool van Delle gebouwd, samen met een woning voor de onderwijzer. Op 3 augustus 1871 werden op de gemeenteraad drie kandidaten voorgedragen voor de functie van onderwijzer in Delle. Petrus Gerardus Claessens uit Kampenhout werd verkozen tot eerste onderwijzer. 

In 1875 telde de school in Delle 41 jongens en 42 meisjes. Petrus Claessens overleed in 1877 en werd opgevolgd door Willem Eben uit Bekkevoort. Eben kreeg als onderwijzer een jaarwedde van 1582 fr. Door een regeringsbeslissing werd vanaf het schooljaar 1884-1885 godsdienstonderricht verplicht in de gemeentescholen. In dat jaar waren liefst 49 jongens en 51 meisjes toevertrouwd aan één onderwijzer. Die had de zware taak 100 leerlingen van verschillende leeftijd te onderwijzen en op te voeden. Nu spreekt men reeds van te grote klassen als er meer dan 25 leerlingen in één klas zitten.

Meester Eben moest in 1889 worden vervangen wegens ziekte en Lodewijk Servranckx uit Nederokkerzeel werd zijn opvolger. De jaarwedde van meester Servranckx bedroeg in 1890 toen 1600 fr. Omdat de kerk tegen gemengd onderwijs was in die jaren, verlieten vele meisjes de school en gingen school volgen bij de zusters Annonciaden in Buken. Dat duurde tot de oprichting van de meisjesschool in Delle in 1903. Toch had de jongensschool in Delle in 1915 nog een 40-tal jongens die vanaf het eerste leerjaar de lessen volgden. In 1921 ging meester Servranckx met pensioen. Jozef Staes werd zijn opvolger, maar nam na drie jar ontslag. De nieuwe hoofdonderwijzer werd in 1924 Manille Gemoets uit Waanrode.

Vele Dellenaars leerden bij hem lezen, rekenen en schrijven.  Door het groot aantal leerlingen was er in 1931 nood aan een tweede klas.  In Delle kwam met Jozef Massie uit Wijgmaal een bijkomende onderwijzer. Hij zou bijna veertig jaar lang de jongens van Delle voorbereiden op het latere leven.  Op 3 december 1942 overleed Manille Gemoets en werd Jozef Massie voorlopig schoolhoofd.

In 1944, na de bevrijding werd meester Jozef Massie definitief benoemd tot schoolhoofd en meteen was er dringend nood aan een tweede onderwijzer.  Dat werd Gustaaf Theys (1945-50). Toen die in 1950 ontslag nam, werd hij opgevolgd door Raymond Merckx. Meester Merckx maakte met de Dellenaren alle (onderwijs)vernieuwingen mee van de jaren vijftig en de woelige jaren zestig.  De Delse kinderen konden naar school gaan in hun eigen dorp en werden goed voorbereid op hun verdere studies in Leuven en omstreken. Toen schoolhoofd Jozef Massie in 1970 met pensioen ging, werd Raymond Merckx hoofd van de school in de Ellestraat.

In de jaren zeventig werd er overal gefusioneerd. Vanaf het schooljaar 1972- 73 smeltten in Delle de vrije school van de zusters Annonciaden samen met de gemeentelijk jongensschool. Het gemeentebestuur huurde voor de nieuwe fusieschool de lokalen naast de kerk.  Meester Merckx kreeg ook de leiding over de kleuterschool. Heel wat Dellenaren herinneren zich nog hun kleuterjaren bij Mevrouw Andrea Florquin die jarenlang kleuteronderwijzeres was in Delle.   

In 1975 werden de gemeentescholen van Delle en Winksele-dorp samen-gesmolten.  Er bleef nog slechts één gemeenteschool over (in Winksele) en een gemeentelijke kleuterschool (in de lokalen naast de kerk van Delle). Er kwam ook busvervoer van Winksele-dorp naar de kleuterschool in Delle.

Na de fusies van de gemeenten werden vanaf het schooljaar 1978-79 ook enkele gemeentescholen samengevoegd, met Veltem als nieuwe locatie. Louis Magits werd schoolhoofd van de nieuwe gefusioneerde gemeenteschool met Raymond Merckx en Louis Goossens als onderwijzers.  De school zou uitgroeien tot het bekende ‘Toverveld’.  Deze verandering betekende voor de gemeenteschool van Veltem de redding en voor die van Delle de teloorgang. Vanaf september 1978 was er geen sprake meer van onderwijs in Delle. Het prefab schoolgebouw naast de kerk van Delle werd niet meer gebruikt voor onderwijs en bleef jarenlang leegstaan. De gebouwen verviellen  volledig  en werden uiteindelijk afgebroken.

24-01-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

VOETBALCLUB S.K. DELLE

Sportkring Delle of S.K. Delle werd gesticht in 1943 en sloot op 14 november 1944 aan bij de Koninklijke Belgische Voetbalbond onder stamnummer 4151 en met de kleuren geel en blauw.

In het eerste bestuur van S.K. Delle was Jozef Massie voorzitter, Philip Waerzeggers kassier, Jef Lanciers secretaris en Emiel Vandenbosch en Raymond Van Hamme bestuursleden.

Het allereerste voetbalterrein van S.K. Delle lag vooraan in de Oude Hoevestraat en het lokaal was bij Frans Waerzeggers.  Een jaar later voetbalde  S.K. Delle op een stuk land van Edward Vervoort, dat langs een veldweg lag die de Oude Hoevestraat  met de Ellestraat verbond.

Vervolgens kwam het voetbalveld aan het pachthof Perdieus.  Ook daar bleef het niet lang, waarna het nieuwe speelveld aan ‘de Zwarte Fles’ kwam.  Daarna vond men voor enkele jaren zijn thuishaven op een veld van August Neefs aan de Mechelsesteenweg nabij de pastorij .Na wat omzwervingen kreeg het voetbalveld uiteindelijk vanaf 1953 zijn vaste plaats in de Eikestraat.

In het prille begin was het elftal samengesteld met Gust Volckaerts in doel, verder Michel Otto, Rik Imbrechts, Jef Bisschop, Jules Van den Eynde Germain Neefs, Maurice Saelens, Raymond Versonnen, Jef Neefs Frans Caes en Joris Vanhove.

Nadat de ploeg de eerste twee jaar enkel vriendschappelijke wedstrijden had gespeeld kwam de ploeg vanaf het seizoen 1946-1947 uit in de officiële competie en deed het meer dan behoorlijk. Er waren enkele goede spelers de ploeg komen versterken en hierbij denken we vooral aan Oscar Meurrens, Gustaaf Theys en Frans Hannes.

Zoals bij alle voetbalclubs was het na ieder voetbalseizoen een komen en gaan van spelers.  Eind van de jaren veertig kwamen Raymond Pardon, Raymond Merckx, Guillaume Meulemans, Georges Feyaerts en doelman Gustaaf Saelens zich in de kijker spelen. 

Na het seizoen 1950-51 vertrok Jef Neefs, wellicht het grootste voetbaltalent dat Delle ooit heeft gehad naar Stade Leuven. Jonge Delle spelers dienden zich aan.  Hierbij denken we aan Henri Stroobants, Alfons Van Calster, Gaston Engelborghs, Willy Vander Velde en Florent Poels.  Florent Poels zou zich vele jaren verdienstelijk maken binnen de club.  Rond 1955 kon Delle de talentvolle Freddy Knaepkens uit Haacht binnenhalen.

Op het eind van de jaren vijftig kwamen vooral spelers uit Wijgmaal het elftal versterken.  Enkele namen Louis Anthoon, Jules Anthoon, André Baumans, Ghislain Tobback, Raymond Moelants en Louis Venster.  Willy Jossart , die later sportdirecteur van de wielerploeg Watney’s werd voetbalde ook een jaartje bij S.K. Delle. Uit Wilsele kwam Alfons Geeraerts (de lel) om als doelman de kleuren van Delle te verdedigen..

Op bestuurlijk vlak was Germaan Marine jaren voorzitter, Jozef Waerzeggers was in die periode kassier en ook Henri Gordts was vele jaren bestuurslid.  Raymond Van Hamme, die reeds van bij de oprichting in het bestuur was, is al die jaren S.K. Delle trouw gebleven en zou later van de Koninklijke Belgische Voetbalbond de hoogste bondsonderscheiding ontvangen voor meer dan 35 jaar onafgebroken bestuurslid.

De burgemeesters Englebert Van Hamme en Albert Devue waren achtereenvolgens erevoorzitters van de club.

In jaren 60 kwam het sportieve hoogtepunt van de vereniging.

In 1962 werd Miel Pattijn secretaris van S.K. Delle.  Met de komst van Miel Pattijn veranderde er heel wat.  Miel zorgde ervoor dat veel Congolese studenten die aan de Leuvense Universiteiten studeerden ook aan sport konden doen.  Onder hen waren er heel wat die behoorlijk tegen een bal konden trappen.  We willen dan ook enkele namen in herinnering brengen.  Hierbij denken we aan Paul Mbiombi, Diolo Konbo, doelman Jean Makoko, Albert Mupenda, B. Boelangandi, Jean Kilosho, Nicolas Fataki, Pierre Kuigwabidi en Edward Kasongo.

Miel Pattijn was erg ambitieus en wilde met S.K. Delle hogerop.  In Delle kwam een sterke groep jonge voetballers naar voren met Michel Vandenberghe, Raf Vanvlasselaer, Paul Caes, Jos Piot, Michel Waerzeggers en Theo Neefs en later ook Englebert Van Hamme, Henri Simonart en Jules Laeremans.  Bovendien kwamen nog uit de jeugdploegen Constant Costers en Maurice Rogge uit Winksele en doelman Julien Saelens.  Samen met de ervaren spelers als André Verboven en Florent Poels en met de versterkingen van Lucien Massie uit Wijgmaal, André Belmans uit Schaffen en Herman De Belder van S.K. Lierse kreeg S.K. Delle in die jaren een zeer sterk elftal, dat onder leiding van “kapitein”  André Verboven vele ploegen in het zand deed bijten.  In het seizoen 1965-1966 werd met deze ploeg de kampioenstitel nipt gemist en ook in de eindronde met de tweede gerangschikten uit de andere reeksen werden de jongens uit Delle tweede.  Aangezien er slechts één ploeg promoveerde viel S.K. Delle naast de promotie.

Op het eind van de jaren zestig kwamen in de transferperiode Hugo Vandenbroeck, Louis Dierickx en Raymond Artoos van Sparta Haacht en de gebroeders Wilfried en Elmar Holemans van Rapid Wezemaal naar S.K. Delle.

In de loop van de jaren zeventig kwamen weer nieuwe spelers op het voorplan.  Uit Delle zelf denken we aan Jos Caes, Luc Neefs, Alfons Baert en later John Vanhove en François Van Calster. Als doelman hadden we toen Marcel Geeraerts. Van Olympia Haacht kwamen Willy Van Horenbeeck, Marcel Van Loo en Roger Devroe, Walter Saey, Eric De Ceulenaer,Flor Laenen waren de andere aanwinsten. Dolf Willems de vroegere Rotselaar vedette werd speler-trainer. 

In de daarop volgende jaren werden spelers aangetrokken zoals Achiel De Wachter en Jos Geypen.  Ze werden in de ploeg aangevuld door Gilbert Geeraerts, Danny Hoeylaerts, Luc Engelborghs, Hubert Engelborghs,  Stefan en Patrick Sweeck, Axel Knaeps en als vedette van de ploeg mogen zeker Michel Deroost niet vergeten.  Emile Felix uit Hever werd als doelman aangeworven.

Op bestuursvlak werd Roland Deleus secretaris. Roland zou sterk ziin  stempel drukken op een aantal grote organisaties van S.K. Delle. Hierbij denken we aan een optreden van Will Tura in een reuzentent, alsook de feestavond met Walter Capiau. Zijn organisatie van de kaarttornooien met ‘een auto’ als eerste prijs lokten veel kaartspelers naar Winksele-Delle.

In de loop van de jaren tachtig begon het wat minder te gaan met S.K.Delle. 

Op 1 juli 1986 kwam het dan tot een fusie tussen Olympia Wijgmaal en S.K. Delle. 

Tot spîjt van vele voetballiefhebbers verdween in Delle een vereniging die toch meer dan 40 jaar in de Delse samenleving niet was weg te denken.

20-01-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

Het Heilig Hart-beeld.

Aan de Heilige Hart-kerk van Delle staat sinds 1951 naast het kerkpleintje een Heilig Hart-beeld.  Aan dit beeld is ook een geschiedenis verbonden.

Professor André Simonart, hoogleraar geneeskunde aan de Universiteit van Leuven, schonk dit Heilig Hart-beeld aan de parochie Delle uit erkentelijk-heid voor zijn terugkeer uit de concentratiekampen van Breendonk en Buchenwald.  

Het Heilig Hart-beeld werd met een feestelijke processie ingezegend door pastoor August Van Eyck op zondag 3 juni 1951 (de zondag na de feestdag van het Heilig Hart, die toen op vrijdag 1 juni viel*). Naast de familie Simonart woonden ook zeer vele Dellenaars deze inzegening bij.

Het beeld werd vervaardigd in het atelier van de bekende Leuvense beeldhouwer Jozef van Uytvanck.

Professor Simonart, die in het Esdoornhof woonde op de grens van Tildonk en Delle, werd op 3 maart 1944 opgepakt door de Duitsers. Diezelfde dag gebeurden in Tildonk nog acht arrestaties. André Simonart werd tot 8 mei 1944 als politiek gevangene in Breendonk gevangen gehouden. Op 9 mei werd hij naar het concentratiekamp van Buchenwald overgebracht. Hij overleefde de gruwelen van de concentratiekampen en kwam op 19 april 1945 terug bij zijn familie in Tildonk. In 1947 werd hij voorzitter van de beheerraad van het Nationaal Gedenkteken van het Fort van Breendonk, een taak die hij 30 jaar vervulde en die later overgenomen werd door zijn zoon Hubert.

De familie Simonart beschouwde Delle vele jaren als haar parochie en pastoor August Van Eyck als hun pastoor. In 1958 liet Professor Simonart op de grens van Tildonk en Delle een kapelletje bouwen ter ere van Onze Lieve Vrouw van Banneux. Dit kapelletje werd ingezegend door Mgr. Paul Schoenmaeckers, hulpbisschop van Mechelen. Heel wat mensen uit Delle woonden ook deze inzegening bij.

Koning Boudewijn verleende professor Simonart de titel van ridder op 30 mei 1960 en die van baron op 8 februari 1977.

Op zondag 24 juni 2001 werd de 50-jarige inhuldiging van het Heilig Hart-beeld herdacht met een plechtige eucharistieviering.  Opnieuw waren heel wat leden van de familie Simonart aanwezig.

De 60 jarige inhuldiging van het Heilig Hart-beeld werd herdacht op zondag 2 oktober 2011.

18-01-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

De Heilig Hart van Jezuskerk

E.H. Felix Moons zocht na zijn aanstelling als pastoor van Delle een oplossing om de misvieringen te doen. Hij vond moeder-overste van het klooster van de Ursulinen bereid om een deel van de picknickzaal van de Padoue tijdelijk te laten gebruiken als noodkerk.

De zusters Ursulinen waren de nieuwe parochie Delle zeer genegen, want zij schonken niet alleen een groot kruisbeeld met stervende Christus, maar ookeen beeld van Sint-Antonius van Padua, een beeld van de Heilige Theresia van Avila, een Heilig Hartbeeld, een beeld van Sint-Jozef en een kruisweg. Deze beelden en kruisweg zijn nog steeds aanwezig in de kerk van Delle en zijn waarschijnlijk nu meer dan 150 jaar oud.

                                                             

Dit kruisbeeld werd door het klooster van Tildonk in 1900 aan de parochie Delle geschonken.

Dit kruisbeeld heeft eerst vele jaren aan een van de pilaren vooraan in de kerk gehangen. Vroeger hing vooraan boven het altaar een groot houten kruis. Dit kruisbeeld werd voor de 50-jarige jubileum viering van de kerkwijding in 1986 vooraan in de kerk gehangen en een paar lichtspots deden het nog meer in de kijker komen.

.
                                                                                                     

Het beeld van het Heilig Hart van Jezus

Dit beeld werd door het klooster van Tildonk in 1900 aan de parochie Delle geschonken

De eerste Heilig Hart-liturgie werd pas in 1765 toegestaan. De volledige officiële goedkeuring werd in 1854 door paus Pius IX verleend, de derde vrijdag na Pinksteren werd het hoogfeest van het Heilig Hart en valt bijna altijd in de maand juni. Daarom wordt de junimaand soms de 'maand van het Heilig Hart' genoemd. In 1899 wijdde paus Leo XIII de wereld toe aan het Heilig Hart van Jezus.
                                                             

Het Onze Lieve Vrouwbeeld.

Dit Onze Lieve Vrouwbeeld staat nu vooraan in de kerk nabij het orgel. De juiste herkomst van dit beeld is mij niet bekend. Dit beeld behoorde zeker niet bij de beelden die het klooster in 1900 aan de nieuwe parochie Delle schonk. Ik vernam wel dat dit beeld een schenking zou zijn aan de kerk van een moeder omdat haar zoon levend terug huis kwam uit de oorlog.
                                                       

Het beeld van Sint Jozef.

Dit beeld is ook een van de beelden die door het klooster van Tildonk in 1900 aan de parochie Delle werden geschonken.

Jozef van Nazareth - Jozef (bijgenaamd de timmerman) was volgens de Bijbel pleegvader van Jezus Christus

De Bijbel vertelt ook dat Jozef een afstammeling was van koning David. Hij was timmerman van beroep. Jozef wordt gevierd op 19 maart en sinds 1955 op 1 mei (Jozef als arbeider).

De Heilige Jozef is de patroonheilige van de timmerlieden en arbeiders in het algemeen. Verder is hij patroonheilige van België en wordt hij aangeroepen als patroon van maagden, religieuze communiteiten, van het huisgezin en van de stervenden.

Paus Pius IX heeft Jozef in 1870 met een decreet uitgeroepen tot beschermheer van de kerk. Paus Johannes XXIII heeft hem beschermheer van het Tweede Vaticaans Concilie gemaakt.
                                                                 

Het Beeld van Sint Antonius van Padua

Dit beeld is ook een van de beelden die door het klooster van Tildonk in 1900 aan de parochie Delle werden geschonken

Antonius van Padua met zijn oorspronkelijk Portugese naam Fernando Martins de Bulhões werd geboren in een rijke, adellijke familie te Lissabon. Hij werd geboren op 15 augustus 1195 en overleed op 13 juni 1231 te Padua

Hij was een minderbroeder die ook theoloog en kerkleraar was. Hij wordt als een belangrijke heilige beschouwd. Hij stierf in 1231 en werd nog geen jaar later door Paus Gregorius IX heilig verklaard

Rond zijn graf in Padua is de basiliek Basilica di Sant'Antonio gebouwd.

Hij is de patroonheilige van de Franciscanen, verloren voorwerpen, bakkers, mijnwerkers, het huwelijk, reizigers en verliefden en patroon tegen schipbreuk, de pest en koorts.

Hij is een zeer geliefde heilige in de Portugese hoofdstad. Sinds 1934 is Antonius een beschermheilige van Portugal en 13 juni is er een officiële feestdag.                                                                                      

Het beeld van Heilige Theresia van Ávila

Dit beeld werd ook door het klooster van Tildonk in 1900 aan de parochie Delle geschonken

Theresia van Ávila, met haar oorspronkelijke Spaanse naam: Teresa Sánchez de Cepeda y Ahumada werd geboren te Avila op 28 maart 1515 en overleed te Alba de Tormes (bij Salamanca) op 4 oktober 1582.

Theresia werd zaligverklaard door paus Paulus V op 24 april 1614, en heiligverklaard door paus Gregorius XV op 12 maart 1622.

Theresia van Ávila wordt in de volksmond ook wel de "grote Theresia" genoemd, in tegenstelling tot de 'kleine Theresia', waarmee Theresia van Lisieux wordt bedoeld. De feestdag van de Heilige Theresia is op 15 oktober.

De Heilige Theresa staat bekend als de Heilige van de kleine dingen. Dit betekent dat ze er veel waarde aan hechtte om de kleine dingen in het leven goed en met liefde te doen.  Ze wordt erkend als de patroonheilige van de sierplant- en bloemenkwekers.  Ze wordt afgebeeld met rozen.
                                                                     

Nadat de Kerk voltooid was in 1936 verhuisden deze beelden en kruisweg naar de nieuwe kerk. Het hoofdaltaar in de nieuwe kerk kwam van een Brussels klooster en de preekstoel met een mooi beeldje uit de Brusselse Sint Magdalenakerk.

Het Onze-Lieve-Vrouw van Beauraing beeld

Dit beeld werd door E.H. August Van Eyck vanuit Beauraing meegebracht naar Delle. Hij liet eind van de jaren vijftig een altaar inrichtingen ter ere van Onze-Lieve-Vrouw van Beauraing in de zijbeuk van de kerk (waar nu het orgel staat). Dit altaar was een werkstuk van Jef Pues. Het grote Onze-Lieve-Vrouw beeld staat nu achteraan in de kerk nabij de doopvont.

                                                                    

17-01-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

De Wijngilde  “De Lipsevallei Herent”

17-01-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

De inzegening van de kerk op 20 december 1936

Zondag 20 december 1936 was een grote dag voor E.H. August Van Eyck en voor de parochianen van de Heilig Hart parochie van Delle. Men had 22 jaar moeten wachten op de inzegening van een nieuwe kerk.

                                                                      

Zoals naar gewoonte werd die zondag de hoogmis gezongen in de noodkerk in de “Padoue” en dit sinds meer dan 36 jaar.

De nieuwe kerk was prachtig versierd met vlaggetjes in de Pauselijke kleuren.

Deze inzegening werd een grote plechtigheid. De kerk van Delle werd ingezegend door hulpbisschop Jean Van Cauwenbergh van het Aartsbisdom Mechelen.

De hulpbisschop werd aan de pastorij van Delle om 11 uur 15 opgewacht door pastoor August Van Eyck en door  zeven andere geestelijken.
                                                                  

Deze geestelijken waren E.H. Callebaut, pastoor van Buken – E.H. De Coster, bestuurder van het klooster der Ursulinen Tildonk, E.H. Simons, onderpastoor van Tildonk, E.H. Biermans, pastoor van Kortenberg, E.H Verhaert, pastoor van Herent, E.H. Deckers, pastoor van Winksele en Eerwaarde Pater Van den Eynde, missionaris.

De Monseigneur met staf en mijter  ging dan samen met de geestelijken in processie van de pastorij tot voor de deuren van de kerk. Daar zegende hij het kerkgebouw eerst langs buiten in. 

                                                                   

De priesters trokken dan de kerk binnen en daar zegende Monseigneur  Jean Van Cauwenbergh de binnenzijde van het gebouw in.

Om 13 uur 30 werd aan de oude noodkerk een mooie processie door de priesters en de zeer talrijke Delse parochianen gevormd. Samen brachten zij, al biddend en zingend, het Heilig Sacrament naar de nieuwe kerk.

In de nieuwe kerk werd dan een plechtige dankmis geconcelebreerd. In deze viering hield Monsieur Van Cauwenbergh ook een indrukwekkende kanselrede. Een plechtig “Te Deum” besloot deze mooie plechtigheid.

Wie was hulpbisschop Jean Van Cauwenbergh ?

Hulpbisschop Jean Van Cauwenbergh werd in 1879 in Lier geboren. In oktober 1899 startte hij zijn priesteropleiding aan het Grootseminarie in Mechelen. Drie jaar later werd hij priester gewijd. Hij behaalde een doctoraat in de thomistische filosofie (1902) en een baccalaureaat theologie (1905) in Leuven. In 1911 werd Van Cauwenbergh benoemd als vicerector van de Leuvense universiteit en als erekanunnik van het Sint-Romboutskapittel in Mechelen. Zeven jaar later volgde de aanstelling tot pastoor-deken van de Sint-Pieterskerk in Leuven. In 1920 werd Van Cauwenbergh vicaris-generaal onder aartsbisschop Mercier. Hij bekroonde zijn kerkelijke carrière met een benoeming tot hulpbisschop in 1931 en verkreeg de titel van bisschop van Synaus in 1930. Jean Van Cauwenbergh vervulde de functie van vicaris-generaal en hulpbisschop onder de aartsbisschoppen Mercier en Van Roey tot aan zijn dood in 1950.

15-01-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

ZIEKENZORG DELLE

Vanuit de parochieploeg bezochten René De Smet en Frank Luyts reeds vele jaren op eerste zondag van de maand de zieken en oudere personen die dat wensten met de Heilige Communie.

De zieke kreeg dan meestal maar een kort bezoek. Bovendien was  er vanaf 2000 nog alleen  René De Smet die deze taak op zich nam.

Gerard Penoey moedigde René De Smet aan met een kern van vrijwilligers te beginnen om de zieken nog meer te kunnen bezoeken en meer tijd aan dit bezoek te besteden.

Na discrete contacten tussen de Delse verenigingen kwam het in de tweede helft van 2005 tot een vergadering die leidde tot de oprichting van de Ziekenzorgkern  Delle

Ziekenzorg Delle bestaat sinds toen uit een groep vrijwilligers die contact wil onderhouden met langdurig zieken die dat wensen en met ouderen die dreigen te vereenzamen.

De ziekenbezoekers komen op bezoek met een luisterend oor, een goed hart en bemoedigende woorden. De wens van de zieke is voor hen steeds richtinggevend. Zo kan men de ziekenbezoeker kiezen en het aantal contacten in overleg bepalen. Discretie is zeer belangrijk. Alles gebeurt onder professionele begeleiding van de CM. Ziekenzorg en kost de zieke niets. De groep kan werken met middelen uit giften, sponsoring en subsidies.
 

                                                       

Ziekenzorg wil ook zieken, in de mate van het mogelijke, samenbrengen. Sinds 2006 brengt Ziekenzorg Delle de zieken samen op de jaarlijkse smulnamiddag van de parochiefeesten.

De zieken kunnen dan genieten van een traktatie met pannenkoeken of smoutebollen en nog meer van een gezellig samenzijn. Dit initiatief heeft dan ook van jaar tot jaar steeds meer succes gekregen.

Wie ziekenbezoek wenst, kan zich wenden tot Jacqeline Vranckx, Lipselaan 63, tel. 016-48 81 31, die verantwoordelijk is voor de huisbezoeken.

De  vrijwilligers van de Ziekenzorg kern Delle zijn naast Jacqueline Vranckx, René De Smet, Anne-Marie Dirickx, Remi Vandevenne, Alberte Vandyck en Anny Van Ginderachter.


                                                      

14-01-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

Delle tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Op vrijdag 10 mei 1940 vielen de Duitsers ons land binnen.

België deed een beroep op het Engels-Frans bijstandsverdrag dat ons land op 24 april 1937 had getekend.  Na de val van Eben-Emaal, trok ons leger zich op 17 mei 1940 achter de Schelde terug.

Vanwege haar strategische ligging, namen Duitse Stukas  Leuven reeds op 10 mei zwaar onder vuur toen “de Achttiendaagse veldtocht” van start ging.

Die eerste dag vielen er in de omgeving van de Tiensepoort al burgerslachtoffers. Terwijl de bevolking op de vlucht sloeg, werkte de Belgische tiende infanteriedivisie van de Jagers te Voet zo snel mogelijk door aan het op punt stellen van de voorbereidde verdedigingswerken.

De verdediging van de stad Leuven werd op maandag 13 mei 1940 overgedragen aan het Britse leger  Vanaf de namiddag stroomden Britse troepen onder leiding van Generaal Bernard Montgomery de stad binnen. Die avond werd gemeld dat de Duitsers oprukken uit de richting van Diest.

Op dinsdag 14 mei 1940 viel de Duitse infanterie de oostrand van Leuven binnen. Hevige gevechten onder andere op het kruispunt van de Diestsevest en Diestsestraat braken los. Op 16 mei 1940 werd de Universiteitsbibliotheek op het Ladeuzeplein zwaar beschadigd bij een Brits-Duits artillerieduel, waarbij nagenoeg heel de boekencollectie (900.000 stuks) in vlammen opging. Diezelfde dag nog trokken de resterende Britse troepen zich terug.

 

Ook Delle liep leeg mede omdat de Engelse generaal Bernard Montgomery op maandag 12 mei het bevel gaf om alle dorpen rond Leuven te ontruimen, ten laatste tegen woensdag 15 mei 1940, voor 8 uur ’s morgens.

Een aantal inwoners van Delle gingen op vlucht tot in Oudenaarde-stad.  Ook daar bleek het niet helemaal veilig te zijn.  Pastoor Van Eyck verloor daar in een bombardement zijn huishoudster Marie.

Op 17 mei 1940 bezette het Duitse leger vervolgens de stad Leuven. De Duitsers zouden geen troepen kazerneren in Leuven maar eisten wel openbare gebouwen en particuliere woningen op die onderdak moesten bieden aan de administratieve bezettingsmacht en wachtdiensten. Gedurende bijna vier jaar zou  het militaire bestuur te Leuven onder de leiding komen van de Duitse Kreiskommandant Von Thadden.

Delle ontsnapte ook niet aan de vele bombardementen die Leuven en omgeving troffen. Reeds in de eerste dagen van de oorlog vielen bommen nabij het pachthof Perdieus.  De stallen werden geraakt en enkele koeien werden gewond en moesten worden afgemaakt.

Na de overgave op 27 mei 1940 door koning Leopold III keerden alle vluchtelingen naar Delle weer.  Vele vonden hun huis geplunderd terug.  Ook de pastorij was geplunderd. Al deze plunderingen in zijn parochie  boezemde pastoor Van Eyck veel angst in. Door dit gebeuren  en wat  zijn voorganger pastoor Felix Moons overkomen was, besloot hij zich een tijd niet meer te kleden als priester.

Op 24 september 1940 wierp een Duits vliegtuig rond 23 uur ‘s nachts acht bommen uit aan de Ellestraat te Delle nabij het huis van Jozef Brabant en op de Mechelsesteenweg nabij het huis van August Neefs.  Er was daardoor schade aan de huizen.

 Ook op maandag 23 augustus 1943 omstreeks 1 uur ’s nachts werden enkele  zware bommen op het grondgebied van Delle uitgeworpen Een bom nabij de hof van Petrus Pardon en een zware bom in de weide van Leopold Tobback (vader van Raymond) in de Oude Hoevestraat. Vele ruiten van de huizen in de buurt vlogen stuk. Pannen waren van de daken gevlogen en de deuren waren uit de hengsels gerukt. De bom had een put gemaakt in de weide van wel 10 meter doorsnede en 1 meter 30 diep.

In de lente van 1944 werd Leuven zwaar gebombardeerd. Vooral op 11, 12 en 13 mei waren zware dagen met vreselijke bombardementen en luchtgevechten tussen Duitse, Engelse en Amerikaanse vliegtuigen . De Sint-Pieterskerk van Leuven  werd gedeeltelijk vernield en  het beeldhouwwerk van het stadhuis ernstig beschadigd. Ook in de andere kerken was de schade enorm. De Leuvense binnenstad werd een puinhoop. Een volledig beeld geven van de ellende die Leuven die dagen gehad heeft is niet mogelijk.

Heel wat geallieerde bommen vielen buiten het doelgebied en hadden bijzonder veel schade aangericht in Leuven, Herent, Kessel-Lo en Wilsele. Pas de volgende dagen werd de ware omvang van de ramp duidelijk: bijna 500 inwoners waren om het leven gekomen en honderden huizen en openbare gebouwen waren totaal verwoest.

Ook de omliggende dorpen deelden in de brokken.  Vooral  Bertem leed veel schade en daar vielen 12 doden.

Na de landing in Normandië op 6 juni 1944 duurde het nog bijna drie maanden vooraleer de geallieerden België konden binnentrekken. Op 1 september 1944 begon de Duitse uittocht uit Leuven. Met militaire voertuigen, opgeëiste vrachtwagens en talloze fietsen verlieten de soldaten de stad, terwijl een kleine achterhoede zich had opmaakt voor een gevecht met de oprukkende geallieerden. Op  de ochtend van maandag 4 september 1944 hing er een gespannen rust over Leuven. De vorige dag was Brussel bevrijd geworden. Iedereen bleef zoveel mogelijk binnen en wachtte vol angst op wat er zou gebeuren. Rond 15 uur bereikten eindelijk de eerste Britse verkenningseenheden van de Royal Guards de stad via de Tervuursesteenweg. Twee Dijlebruggen vielen, dankzij het verzet, onbeschadigd in geallieerde handen en na een kort maar hevig gevecht met de Duitse achterhoede werd de stad veroverd. Leuven werd na meer dan 4 jaar Duitse bezetting bevrijd, en terwijl er aan de rand van de stad nog werd geschoten, brak er in het stadscentrum al een waar volksfeest uit. Voor de streek rond Leuven leek de oorlog beëindigd, maar spoedig bleek dat er nog geen vrede was.

De Duiters kwamen dan met een “Vergeltungswaffe”, de V1 of vliegende bom.

(In technisch opzicht was de V1 eigenlijk een onbemand straalvliegtuig. Hij kon een maximumsnelheid van 656 km/h bereiken en had een bereik van 240 km (later werd dit 400 km). De lengte was 7,9 meter en de spanwijdte 5,3 meter. Een V1 woog 2180 kilogram en had een springkop van 850 kilogram. De motor van de V1 liep op gewone kerosine.  Het toestel was uitgerust met een explosieve lading in de neus en vloog door middel van een primitieve straalmotoraandrijving en een simpel geleidingssysteem op eigen kracht naar zijn doel.

 Op zaterdag 18 november 1944 om 21 uur viel een Engels vliegtuig, een Vickers Wellington bommenwerper van het 69ste Squadron brandend op het dak van de schuur van August Goovaerts aan de Mechelsesteenweg 413 te Delle.

Het vliegtuig  werd door het luchtafweergeschut geraakt tijdens een verkenning van de Heinsberg-Erkelen regio en probeerde op één motor terug te keren naar zijn basis te Melsbroek. Het toestel crashte echter boven Winksele-Delle en viel op de woning van August Goovaerts

De vijf Engelse piloten verkoolden.  De verkoolde lichamen van vijf Britse bemanningsleden werden gevonden tussen het puin. De vijf bemanningsleden die stierven in deze crash waren : Flight Sergeant Allan H. Fairmaid (piloot),  Flight Sergeant George Older (bommenrichter), Sergeant John. A. Hayes (boordschutter),  Sergeant Robert E. Atkinson (boordschutter) en Flight Officer Peter J. Dawson (navigator).

Ze rusten nu op de Brusselse begraafplaats.

De schuur en stallen van August Goovaerts  met daarin de volledige oogst en aardappelen, vier koeien, twee geiten, één varken en alle pluimvee gingen in de vlammen op. 

De woonruimte van de boer kon worden gevrijwaard van de brand en de bewoners bleven ongedeerd.  De familie Goovaerts kon na 'deze ramp' op heel wat steun rekenen van de andere inwoners van Delle. 

Enkele weken later op 10 januari 1945 moest een Amerikaans bommenwerper “Flying Fortress B-“  ‘een noodlanding’ maken nabij het Pachthof Perdieus aan de Molenweg op het grondgebied van Beneden-Veltem.  De bemaning bracht het er levend van af. ‘De romp’ van dit gevallen toestel bleef verschillende maanden in het veld liggen.Van het type B-17 Flying Fortress maakte Boeing 7 verschillende typen en in totaal 12.731 toestellen. De bemanning bestond uit 9 personen waarvan een boordcommandant, een co-piloot, een bommenrichter en tevens frontschutter, de boordwerktuigkundige en ook rugschutter, de navigator en tevens radio operator, twee boordschutters, de buikschutter en de staartschutter

De Duitse V-1 raketten zouden  tussen 29 november 1944 en 8 februari 1945 in de stad Leuven nog 22 slachtoffers maken. 

Op zaterdag 17 februari 1945 om 8 uur ’s avonds vielen er vliegende bommen neer aan de Lips in de Kleine Kerkweg.  In de Ellehoek tot aan de school in de Ellestraat waren vele ruiten stuk en was er schade aan de daken. 

Op maandag 7 mei 1945 gaf Duitsland zich ‘onwaardelijk’ over en eindigde in Europa de grootste en bloedigste aller oorlogen. 

 Onmiddellijk na de bevrijding begon ook de repressie. Bekende en vermeende collaborateurs werden hardhandig aangepakt. Uiteindelijk zou de Krijgsraad van Leuven meer dan 2.500 dossiers behandelen; dit leidde tot 200 veroordelingen en 10 effectief uitgevoerde doodvonnissen.

10-01-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

Wielerclub  ‘ De Rapste Wint ’

Door de successen van wielrenner van Willy Van den Eynde werd in 1958 in Delle een wielerclub gesticht.

Germaan Marine werd de eerste voorzitter, Raymond Merckx secretaris en Julien en Ward Van Calster bestuursleden.  Het lokaal van ‘De Rapste Wint’ kwam in caféfeestzaal ‘Ellehoek’ bij Felix Van Hove.

Korte tijd nadien kwamen ook August Goossens en Marcel Van Horenbeek zich bij het bestuur aansluiten.  Marcel Van Horenbeek werd dan de nieuwe voorzitter van deze dynamische club.

                                                                

In 1962 zag het bestuur van ‘De Rapste Wint’ er als volgt uit: 

erevoorzitter: Gaston De Meulemeester (hoofd propagandist van dagblad ‘Het Volk’).

voorzitter: Marcel Van Horenbeek, ondervoorzitter: August Goossens, secretaris: Raymond Merckx, kassier: Joris Van Hove, bestuursleden: Robert Coopmans, Victor Pardon, Edward Van Calster, Julien Van Calster en Louis Vranckx. 

Eind 1962 had de club 90 aangesloten leden en sympathisanten.

Tussen 1958 en 1966 organiseerde de wielerclub 14 wielerwedstrijden, waaronder de Brabantse selectiewedstrijd voor liefhebbers in 1965.  Omwille van de steeds grotere drukte op de baan Leuven-Mechelen werd koersen er verboden. De laatste wielerkoersen die de club organiseerde gingen door in de Potestraat.

Naast de wielerwedstrijden was de club nog organisator van zes handelsbeurzen, vier sportavonden en twee Miss-Rapste-Wint verkiezingen waarin de kandidaten allerlei leuke spelletjes moesten doen waaraan punten verbonden waren.  De Miss-Rapste-Wint verkiezing werd in 1964 gewonnen door Jacqueline Vranckx en in 1965 door Anne-Marie Hibbins.

Op de sportavond van 1964 was Gaston Roelants als gast.  Gaston had enkele maanden voordien een gouden medaille behaald op de 3000 meter steeple op de Olympische Spelen van Tokio.

                                                            

Wielerwedstrijden in Delle

Augustus 1958 – Onderbeginnelingen- Willy werd vijfde.

Voorjaar 1959 –Onderbeginnelingen –Willy moest opgeven wegens pech.

Augustus 1959 – Nieuwelingen- Willy werd eerste.

Augustus 1960 – Nieuwelingen – Willy werd eerste.

9 april 1961 – Nieuwelingen – Willy werd eerste.

15 augustus 1961 – Liefhebbers – Willy werd eerste met voorsprong voor Jan Lauwers  - Jos Dewit werd vijfde en Richard Nicolet  achtste.

15 april 1962 – Liefhebbers – Willy werd eerste met voorsprong, Frans Verbeeck werd tweede.

12 augustus 1962 – Liefhebbers criterium – Jan Nolmans won in de spurt voor Noel Depauw.  Willy Van den Eynde kwam als zesde binnen.

31 maart 1963 – Nieuwelingen – Willy Vekemans won.

5 april 1964 – Nieuwelingen – Willy Voet werd winnaar.

28 maart 1965 – Brabantse selectieproef voor Liefhebbers.

                          Georges Claes won, Roger Kindt werd derde.

                                         %

28 maart 1965 – Junioren – Jean Ronsmans won.

27 maart 1966 – Liefhebbers – Roger Jochmans won voor Jean-Marie      Gorez, Dany Van Goidsenhoven werd derde.

27 maart 1966 – Junioren – Albert Van Der Seypen won voor Luc Van Goidsenhoven, Maurice Eyers werd derde.

*Willy Van den Eynde won dus 5 van de 8 wedstrijden waaraan hij in Winksele-Delle deelnam (tussen 1958 en 1962)

05-01-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

             Willy Van den Eynde bij de beroepsrenners

Op 15 juli 1964 ging Willy Van den Eynde over naar de beroepsrenners.  Deze overgang deed hij met succes.  Hij won te Woluwe, Roeselare en de Druivenkoers te Overijse.  Hij werd nog tweede in Opbrakel en derde in het kampioenschap van Brabant te Dworp, Bierbeek en Isbergues (Fr)

Voor het seizoen 1965 kreeg Willy Van den Eynde een contract bij Wiel’s – Groene Leeuw. Ploeg. Deze ploeg stond onder leiding van sportdirecteur Albert De Kimpe. In deze ploeg had Willy bekende ploegmaten : Benoni Beheyt, Jaak De Boever, Arthur De Cabooter, Gilbert Desmet; Walter Godefroot, Eddy Pauwels en Martin Van Den Bossche, Rene Van Meenen, Frans Verbeeck en Michael Wright.

Willy Van den Eynde won in 1965 met voorsprong te Lessen. Ook in Zellik werd hij winnaar door Herman Vanspringel in de spurt te verslaan.

Zijn grootste succes kwam er in de “Tour du Nord” (Ronde van het Noorden) . De “Tour du Nord” was een vierdaagse rittenwedstrijd die in het noorden van Frankrijk werd betwist in een streek waar nog veel kasseistroken op de omlopen te vinden waren.

In de eerste rit van deze ronde, Roubaix-Calais, eindigde Willy Van den Eynde veertiende in een groepje dat een achterstand had van 1 minuut 35 seconden op een kopgroep van 11 renners. In de tweede rit A Calais – Bruay kwam hij samen met het peloton binnen dat 42 seconden na winnaar Noel Van Clooster over de meet kwam. De tweede rit B Bruay – Arras was een ploegentijdrit over dertig kilometer. De ploeg Wiel’s - Groene Leeuw met Walter Godefroot, Arthur De Cabooter, Jaak De Boever, Gustaaf Desmet en Willy Van den Eynde won deze ploegentijdrit met 21 seconden voorsprong op de ploeg van Flandria-Romeo. Zijn ploegmaat Walter Godefroot werd daardoor leider in de algemene rangschikking.
 
In de derde rit Arras- Anzin werd Willy Van den Eynde tweede op 12 seconden van Willy Bocklant. In de vierde rit Anzin – Roubaix nam een groepje vele minuten voorsprong. Willy was meegesprongen met de Nederlander Wim De Jager, Theo Mertens, Jean-Claude Lefebvre, Pierre Beuffeuil en Bernard Adams. De ontsnapping slaagde, Willy Van den Eynde die het best geklasseerd was, moest vooral de Fransman Pierre Beuffeuil in het oog houden omdat die slechts op 15 seconden na hem was geklasseerd. Willy kon echter alle aanvalspogingen verijdelen en het groepje kwam samen in Roubaix toe. De Nederlander Wim De Jager won de rit. Willy werd vijfde in de rituitslag maar werd eindoverwinnaar van deze “Tour du Nord”.

In januari 1966 huwde Willy met Mia Clauwaert uit Asse-Terheide. Een paar weken later moest hij reeds voor 4 weken op oefenkamp vertrekken naar Borgio nabij Savonna aan de Italiaanse Riviera.

Willy had voor 1966 een contract ondertekend bij Romeo-Smiths . Deze ploeg stond onder leiding van Guillaume Driessens en had heel wat bekende renners in haar rangen: Frans Brands, Gilbert Desmet; Ivo Molenaers, Willy Planckaert, Guido Reybrouck, Georges Van Den Berghe; Martin Van Den Bossche en Albert Van Vlierberghe.

Dat jaar werd Willy aangeduid om met zijn ploeg deel te nemen aan de Ronde van Frankrijk.

De ploeg van Romeo-Smiths die aan de start stond te Nancy stond onder leiding van sportdirecteur Guillaume Driessens met als renners Frans Brands – Joseph Mathy – Ivo Molenaers – Willy Planckaert – Guido Reybrouck – de Luxemburg Edy Schutz – Georges Van Den Berghe – Martin Van den Bossche – Willy Van den Eynde en Albert Van Vlierberghe.

De ploeg was in die Ronde erg succesvol. Guido Reybrouck won de tweede rit en Willy Planckaert de vierde en de achtste rit. Planckaert had na de derde rit de groene trui veroverd en zou deze tot Parijs kunnen behouden. Voor een helper in de ploeg was het voor Willy Van den Eynde iedere dag hard werken geblazen om zijn kopmannen in goede posities te houden. Na de Pyreneën-ritten begon het bij Willy zwaarder en zwaarder te worden en kwam hij in de zestiende rit naar Briançon met een grote groep van 27 renners (waaronder ook Rik Van Looy) buiten tijd binnen.

Willy behaalde in 1966 met voorsprong de overwinning in de wedstrijd te Dworp. Hij werd ook derde in Ganshoren, Meerbeke en Auvelais, vierde in Boortmeerbeek, vijfde in Lennik en zesde in Rijmenam.

In 1967 bleef Willy Van den Eynde bij de Romeo-Smiths ploeg. Het werd voor hem niet zo een denderend wielerseizoen. Hij behaalde een tweede plaats in de Zuid-Vlaamse Pijl te Nederbrakel en een vijfde plaats in Ganshoren. Hij nam hij ook deel aan de Ronde van Spanje. Het jaar nadien in 1968 kwam hij bij de ploeg Goldor-Gerka-Main D’Or terecht. Deze ploeg stond onder leiding van sportdirecteur Florent Vanvaerenbergh. Het werd een jaar om vlug te vergeten, want slechts enkele ereplaatsen waren zijn enige wapenfeiten.

In 1969 kwam Willy uit voor de ploeg Goldor – Hertekamp. Dat jaar kon hij een overwinning behalen door met voorsprong de Grote Prijs Dokter Tistaert te Zottegem te winnen.

Het jaar nadien kreeg hij een contract bij de ploeg Geens-Watneys-Diamant. In deze ploeg was Frans Verbeeck de kopman. Willy startte dat seizoen met veel ambities. Reeds in de eerste wedstrijd de “Omloop Het Volk” reed hij in dienst van Frans Verbeeck. Het werd een succes want dank zij zijn goede steun kon Frans Verbeeck de wedstrijd winnen. Zo reed hij dat jaar vele malen in dienst van de ploeg. In de “Leeuwse Pijl” te Sint Pieters Leeuw mocht Willy Van den Eynde de vruchten plukken voor een jaar trouw en hard werken als onvolprezen helper. Daar kreeg hijzelf de steun van de ploeg om naar de overwinning te grijpen en hij deed dit dan ook met schitterend succes.

In 1971 reed hij voor de ploeg Watney-Avia met Willy Jossart als sportdirecteur. Willy werd dat jaar derde in Hoeilaart-Diest-Hoeilaart. Verder noteerden we een tweede plaats te Ronse en vierde plaats in Kerkom en een vijfde plaats in Bazel-Waas. Hij eindigde ook zesentwintigste in Parijs-Roubaix. Na het wielerseizoen 1972 stopte Willy Van den Eynde met wielrennen.

Na zijn actieve loopbaan werd hij café-uitbater te Herent en studiemeester-opvoeder in het toenmalige Rijksonderwijs te Wemmel en Leuven. Tenslotte vond hij zijn bestemming in het bedrijf van Frans Verbeeck (Vermarc-Sport).

Willy Van den Eynde woont inmiddels sinds vele jaren in Keerbergen. Hij volgt nog steeds de wielersport en is op de wielerkoersen nog steeds een graag geziene figuur.

Willy is de laatste jaren ook koersdirecteur van de Grote Prijs Jef Scherens te Leuven. Willy komt nog eens graag naar Delle terug want hij is steeds een trouwe bezoeker van de jaarlijkse wielerbeurs.

04-01-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

Wllly Van den Eynde bij de liefhebbers en onafhankelijken.

De week na het kampioenschap van België voor nieuwelingen ging Willy Van Den Eynde over naat de categorie van de “liefhebbbers”. In de eerste wedstrijd bij de liefhebbers werd hij tweede in Rotselaar. Zijn eerste zege kwam al een week nadien op 1 augustus 1961 te Evergem.

Er kwamen in 1961 nog 7 overwinningen bij; namelijk te Sint Stevens Woluwe, Kraainem, Kampenhout, Winksele-Delle, Wespelaar, Kortenberg en Ganshoren.

Het jaar 1962 werd beloftevol ingezet met een overwinning te Assent in het clubkampioenschap van de Stoempersclub uit Leuven.

In de Ronde van Vlaanderen voor liefhebbers eindigde hij derde, nadat hij een lange achtervolging had gedaan op het ontsnapte duo Ward Sels en Georges Van Den Berghe. Maar een derde plaats op 133 van ’s lands beste liefhebbers mocht hij zeker als eervol beschouwen.

Willy Van den Eynde behaalde in 1962 overwinningen in de Omloop der Drie Provincies te Oetingen, Winksele-Delle, Brussegem, Heist-op-den-Berg, Charleroi, Haacht, Wijgmaal, Ekeren en Opheylissem. Hij kreeg inmiddels ook steun van kachelfabrikant Reno en reed onder leiding van Florent Vanvaerenbergh voor die sponsor de provinciale en regionale wedstrijden.

Op 28 augustus 1962 stapte hij over naar de onafhankelijken. Als onafhankelijke mocht hij wedstrijden betwisten tussen de beroepsrenners. Zo kon hij dat jaar nog enkele opmerkelijke resultaten behalen. Zo werd hij derde te Aarschot achter Frans Schoubben en Theo Mertens. en zevende in Brussel – Alsemberg.

Vanaf 1 oktober 1962 werd hij soldaat te Turnhout, waar hij zijn militaire opleiding kreeg, om vervolgens zijn dienstplicht in Duitsland te vervolledigen. Door zijn legerdienst was er in 1963 van regelmatig koersen weinig sprake. Om zijn conditie toch wat op peil te houden kon hij tijdens zijn legerdienst soms aan wedstrijden deelnemen. Zo kon hij in Duitsland een viertal plaatselijke wedstrijden winnen, ondermeer in Kassel en Baden-Baden.

Na zijn legerdienst startte Willy met veel ambitie het nieuwe wielerseizoen in 1964.

In de Omloop Het Volk voor onafhankelijken (Leuven – Gent) was hij de beste man in koers. Hij leek zegezeker, maar liet zich in de spurt nipt verschalken door de Waal Desiré Cartigny. Een week later in de Omloop van de Vlaamse Gewesten werd hij derde, Noel De Pauw won. In de spurt voor de tweede plaats werd hij toen geklopt door Guido Reybrouck. De dag nadien op 8 maart 1964 te Ichtegem zat Willy weer in de kopgroep. In de spurt kwam hij echter zwaar ten val en liep een sleutelbeenbreuk en talrijke schaafwonden op. Door deze val was Willy voor 5 weken uitgeschakeld, maar hij oefende zodra het ging op de rollen.

Ondanks deze val werd Willy een paar weken later door de KBWB aangeduid voor de Belgische ploeg om deel te nemen aan de Ronde van Marokko.

De deelname aan deze Ronde van Marokko werd een succes .In de eerste rit Casablanca – Rabat die door Jos Timmerman werd gewonnen werd Willy achtste. Zijn conditie werd van rit tot rit beter en in de achtste rit Nador-Oujda waren de zegebloemen voor hem bestemd. In deze ronde stond Jos Timmerman vele ritten aan de leiding en daardoor moesten de andere Belgen in zijn dienst rijden. Tenslotte zou Jos Timmerman tweede worden in de eindstand . De Belgische ploeg werd tweede in de landenrangschikking en daarin was het aandeel van Willy Van den Eynde niet gering geweest.

Een paar weken na de Ronde van Marokko stond in eigen land de Ronde van België op het programma. Dat Willy Van den Eynde nog steeds in goede conditie was toonde hij al in de eerste rit Antwerpen – Heusden. Hij won deze rit met voorsprong. In de tweede rit Heusden – Bouillon werd hij achtste. Samen met zijn Reno-Kint ploegmakkers won Willy Van Den Eynde de ploegentijdrit te Vorst. In de eindstand van deze Ronde van België werd hij vijfde. Zijn ploegmaat Roger Verheyden werd eindoverwinnaar.

03-01-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

Willy Van den Eynde

Willy Van den Eynde werd geboren op 20 april 1943 te Winksele-Delle.

Willy doorliep de lagere jongensschool van Delle, om daarna te belanden in het Koninklijk Atheneum te Leuven, alwaar hij zijn volledige middelbare studies met succes afsloot.

Zijn eerste stappen in de sport deed hij als dertien jarige op het voetbalveld bij het cadettenelftal van S.K. Delle. Het was niet zo verwonderlijk dat Willy voor het voetbal koos, want zijn vader Jules was toen actief als voetbalscheidsrechter in eerste provinciale Brabant.

Willy Van den Eynde sloot zich ook aan bij Atletiekclub PAKT-Tildonk en onderscheidde zich ook in het veldlopen.

Voor zijn vijftiende verjaardag (in 1958) kocht zijn vader in Wespelaar voor hem een koersfiets. De fiets had wel niet de juiste maat voor Willy’s lange benen, maar toch startte hij al dezelfde namiddag in een wedstrijd voor niet-aangeslotenen (onderbeginnelingen) te Vertrijk. In deze wedstrijd kon hij tot op twee ronden voor het einde het peloton volgen, dan moest hij echter begeven.

In de volgende wedstrijden kwam er steeds beterschap. In zijn tweede wedstrijd te Everberg werd hij negende. In de daaropvolgende wedstrijden reed hij achtmaal binnen de eerste vijf met ondermeer een tweede plaats te Putte en te Erps-Kwerps. In de veertiende wedstrijd waarin hij startte in Kersbeek-Miskom verliep alles naar wens en Willy Van den Eynde kon voor het eerst met de zegebloemen naar Delle terugkeren. Nu had Willy de smaak te pakken en nog datzelfde jaar won hij nog liefst 10 wedstrijden, waaronder het kampioenschap van België voor onderbeginnelingen te Zichem. Daar versloeg hij toen Herman Vanspringel in de spurt. Hij bracht ook de zegebloemen mee uit Tildonk, Wijgmaal, voor een tweede maal dat jaar in Zichem; Winksele, Herent, Vertrijk, Erps-kwerps, Sint-Joris-Winge, Kerkom.

In het voorjaar van 1959 won hij nog 9 wedstrijden bij de onderbeginnelingen namelijk te Vertrijk + eindwinnaar tweedaagse, Haasrode, Everberg, Veltem, Blanden; Ruisbeek, Bertem, Erps-Kwerps

Willy Van den Eynde kreeg vanaf 21 juni 1959 zijn vergunning bij de KBWB om te kunnen starten in de categorie van de nieuwelingen. De overgang naar deze categorie was een succes want hij won dat jaar nog vijf wedstrijden, waaronder een wedstrijd voor eigen supporters in Winksele-Delle. Verder won hij nog te Gilly, Dongelberg (Geldenaken), Rhismes en Asse.

Inmiddels hadden enkele wielerliefhebbers in Delle een wielerclub gesticht. Deze wielerclub die de naam “De Rapste Wint” kreeg deed er alles aan om “hun Willy” te steunen.

1960 bracht de bevestiging van de klasse van Willy. Hij werd de Brabantse vedette bij de nieuwelingen. Hij won liefst 20 koersen. Deze overwinningen behaalde hij te Lot, Kampenhout, Vissenaken, Bevekom, Sint Joris Winge, Korbeek-Lo, Tildonk, Liedekerke, Opprebais, Marbaix,Waterloo, voor de tweede maal dat jaar in Kampenhout, Geldenaken, Winksele-Delle, Ruisbroek, Grez-Doiceau, Bevekom, Diegem, voor de tweede maal dat jaar in Sint Joris Winge, Asse.

Willy Van den Eynde werd in 1960 ook nog 12 maal tweede en won bovendien het jaarklassement van Dagblad Het Volk – Lactovita als regelmatigste renner van de provincie Brabant met ruime voorsprong.

In 1961 zette hij zijn zegereeks bij de nieuwelingen verder. In het voorjaar won hij de wedstrijden te Winksele-Delle, Tervuren, Sint Stevens Woluwe, Erps-Kwerps, Herent, Ganshoren, Vossem, Kortenberg, Kessel-Lo, Overhespen en Bevekom. Jammer genoeg werd hij wegens ziekte daarna vijf weken uit de beweging gehouden. Dat was uiteraard geen goede voorbereiding op het nationale kampioenschap van België waarin men hem niet kansloos achtte.                                                    
                                                            

Dat kampioenschap had dat jaar plaats op 16 juli 1961 te Deerlijk. De nieuwelingen moesten in dat kampioenschap 125 km afleggen. In en rond Deerlijk moesten de renners een ronde rijden van achtentwintig kilometer met de beklimming van de Tiegemberg (ook bekend als het Vossenhol). Deze ronde moest viermaal gereden worden en tenslotte eindigde het kampioenschap met een kleine ronde van dertien kilometer.

Tijdens de wedstrijd waren er heel wat ontsnappingen. In de derde ronde sprong Willy Van den Eynde tijdens de beklimming van “het Vossenhol” weg. Willy kon honderd meter voorsprong nemen maar werd ingelopen door een kopgroepje van het verbrokkelde peloton. Vervolgens ontstond er een ontsnapping van een groepje van 11 renners. In dit groepje zaten heel wat favorieten zoals Willy Planckaert, Walter Godefroot en Jan Nolmans. Tijdens de laatste beklimming van de Tiegemberg probeerde Willy het opnieuwn maar hij kon geen beslissende kloof slaan. De kopgroep van 11 renners ging met driehonderd meter voorsprong op het peloton de laatste kleine ronde in. Tijdens deze kleine ronde kwam alles op een vijftal kilometers van het einde samen. Ondanks de zware omloop werd het een massaspurt van 80 renners. Walter Remon won deze massaspurt. “uitblinker” Willy Van den Eynde” werd nog vierentwintigste in de uitslag.

02-01-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

Het voedingscomité te Winksele in de eerste wereldoorlog

De Duitse inval was zeer rampzalig op economisch gebied.  2/3 van de tarwe werd uit het buitenland ingevoerd en door de oorlog werden de verbindingen verbroken.

Ernest Solvay stichtte een centraal comité voor Hulp en Voedselvoorziening.  Hieruit ontstond het Nationaal Comité o.l.v. Emile Francqui. Deze probeerde levensmiddelen uit het buitenland in te voeren en deed een beroep op de Amerikaan Herbert Hoover, de latere president van de U.S.A.  Herbert Hoover richtte de Commission for Relief op, die voedingswaren uit Amerika overbracht.   De U.S.A. wenste alleen voedsel te leveren als dit niet voor de Duitse bezetter bestemd was. 

Het Nationaal Comité voor Hulp- en Voedselvoorziening dat uitsluitend uit Belgen bestond, verdeelde de voedingswaren in ons land.  Het had gemeentelijke en provinciale onderafdelingen.  Graaf Jan de Merode uit Everberg was ondervoorzitter van het provinciaal comité van Brabant en voorzitter van het kantonaal voedingscomité te Leuven. 

Winksele had ook zijn eigen “comiteit”.  Dit comité zorgde voor voedselvoorziening en hulpverlening: volkssoep, uitdeling van brood en levensmiddelen, kosteloos of tegen verminderde prijs. 

Op 26 april 1915 dankte het gemeentebestuur van Winksele het Amerikaanse volk voor hun medewerking aan de ravitaillering.

Meester Louis Servranckx, hoofdonderwijzer te Delle maakte zelfs een liedje op de werking van het comité te Delle op 22 januari 1915.  Hierin werd vooral de openbare uitdeling van soep bezongen.

Hieronder vind u de tekst van de eerste strofe en het refrein van dit lied

LIED DER SOEPHALERS

Naar eene volkwijze voorgezongen door Louis Servranckx, onderwijzer

Hé, wie gaat er mee om soep,

met  ‘nen ketel,

met   ‘nen ketel ?

Wij gaan allen meé om soep !

Ziet, we zijn een hele troep !

Refrein

De soep is goed!

Zij kan niet beter wezen

De soep is goed !

Zij kan niet beter zijn.

01-01-2012 om 00:00 geschreven door Jozef  

Delle keek met grote ogen naar de Ronde van de Frankrijk.

Op donderdag 26 juni 1958 beleefde Delle de grootste sportieve belevenis uit zijn geschiedenis met een passage van de Tour de France. Aanleiding was de Wereldtentoonstelling in Brussel. Bij iedereen bekend als de Expo ’58. De eerste rit liep van Brussel naar Gent over 184 km, met start onder het Atomium.

De Tour, toen nog met landenteams, telde tien ploegen van twaalf renners. De Belgen rekenden op Marcel Janssens (tweede in 1957), Jean Brankart, Jan Adriaenssens en Jef Planckaert, want de laatste zege dateerde van 1939 (met Sylvère Maes). De Fransen hadden een sterke ploeg met ondermeer Jacques Anquetil, Louison Bobet, André Darrigade en Raphael Geminiani bij een regionale ploeg. Uit Italië kwam Gastone Nencini, uit Spanje Frederico Bahamontes en uit Luxemburg de sterke klimmer Charly Gaul.

De rit ging van Brussel over Hoeilaart – Overijse – Waver – Hamme-Mille –Blanden – naar Leuven. Via de Cesarsberg ging het verder langs Herent – Delle – Kampenhout – Boortmeerbeek en Mechelen. Vandaar ging het via Willebroek – Dendermonde – Aalst – Ninove – Zottegem - Munte en Merelbeke naar Gent (met aankomst aan de watersportbaan). André Darrigade won die rit in de spurt voor Jos Hoevenaars en Jef Planckaert. Charly Gaul zou dat jaar de Tour winnen na een heroïsche prestatie in de laatste Alpenrit (Chartreusegebergte), waar hij zestien minuten achterstand kon goedmaken  en na de laatste tijdrit de Ronde nog met drie minuten voorsprong zou winnen.

                                                                         

Die dag had bijna iedereen in Delle verlof genomen om het Tourspektakel te zien voorbij komen. De baan Leuven-Mechelen was die dag een aantal uren volledig verkeersvrij gemaakt. Eerst kwam de grote publiciteitskaravaan met veel toeters en bellen over de Mechelsesteenweg. De passage duurde meer dan een uur. Iedereen vergaapte zich aan de wonderlijk verbouwde auto’s en rekende op een van de vele gadgets die rijkelijk werden uitgegooid.

Rond 13.15 uur was het dan zover. ‘Zwaantjes’ met loeiende sirenes kondigden de komst van de helden aan. Het publiek werd nerveus, de spanning bouwde zich op. Was er iemand vooruit? een groepje ontsnapt? En wat deden de Belgen?..... In de verte klonk reeds de herkenbare deun van de Rodaniawagen (die tot op vandaag dezelfde is gebleven). Plots was het zover. Een volledig gegroepeerd peloton reed met hoge snelheid door Delle. Er werd gerekt en gestrekt, geroepen en gewezen, maar in geen tijd was de wielerwindhoos voorbij. Dagen uitkijken voor de intense ervaring van één minuut. Delle had de “Tour de France” zien passeren en besefte dat dit misschien nooit meer zou gebeuren.

01-01-2012 om 00:00 geschreven door Jozef