Ik heb een paar dagen een goed gevoel gehad, maar nu begint het weer om te slaan. Ook thuis is de sfeer te snijden. Ventje is minstens zo gestressed als ik, maar schuift alles maar op mijn hormonen. Ach ja, we komen er wel door zeker... Nog iets meer dan een week...
Ik heb regelmatig buikpijn, alsof ik mijn regels moet krijgen...
Als ik het zo bekijk is dat natuurlijk geen goed teken, maar langs de andere kant had ik zo'n buikpijn ook toen ik zwanger werd van Lara*, dus misschien is het wel ok...
Vanalles voelen kan zowel goed als slecht zijn, dus het wordt er niet simpeler op...
Afwachten, nog 11 dagen...
Ik sta hier een beetje achter precies...
Donderdag was de controle wel goed en was er zeker 1 follikel groot genoeg. 'S avonds mocht ik dan de pregnylspuit zetten en dan was het wachten tot vandaag om te zien of er nog embryo's over waren na de ontdooiing.
Ze zijn alle 6 moeten ontdooid worden en er waren er tweetjes goed geevolueerd om terug te plaatsen.
Horen dat ze alle 6 ontdooid zijn had even een help-gevoel, maar als ik er verstandig over nadenk dan is het zo beter.
Ik zou er serieus tegenop zien om terug aan een nieuwe poging te moeten beginnen, ook als deze poging niet zou lukken. Nu hoeven we ons daar geen zorgen over te maken. En als deze poging wel lukt dan hoeven we ook niet na te denken over wat er mee mag gebeuren als ze niet meer gebruikt worden.
Maar nu er zitten 2 embiekes terug in mijn buik en we gaan proberen om alles positief in te zien en dan zien we wel wat er gebeurt... We blijven ook wel realistisch en beseffen dat dit de laatste keer is en we mogelijks maar met twee verder moeten met enkel ons engeltje op onze schouders...
Tot mijn grote spijt waren de follikels gisteren weer niet groot genoeg, dus moeten we blijven verder spuiten zetten. Die cryopogingen zijn toch stressvoller tijdens de stimulatieperiode. Bij een verse mag je volop doorgaan en meer hormonen zetten zodat het vooruit gaat, maar bij de cryo's mogen het er niet teveel zijn en geven ze niet veel hormonen, maar bij mij is dat echt geen pretje, dan gaat het vaak traag ofwel dreigt het zelfs stil te vallen, dus daar ben ik nu wel weer bang voor. Hopelijk is het bij volgende controle op donderdag beter want anders ga ik ne keer kwaad worden bij de dokter denk ik. Want als je me ergens niet van kan van beschuldigen is dat ik de dokters niet verwittigd he... Maar alle ja, afwachten he
Eentje groeit wel, maar was nog maar 13,5mm dus nog te klein. Daarom moet ik vandaag en de komende 2 dagen nog telkens 1amp menopur bij spuiten.
Die van vandaag is gezet, ik ben het nog niet verleerd.
Hopelijk kan ik morgen een beetje uitslapen, want ik heb serieuze wallen onder mijn ogen. Ik slaap niet gerust als ik weet dat ik vroeger dan normaal moet opstaan, dus ik heb vannacht weer te dikwijls op de wekker gekeken
Hopelijk morgen wat langer rust... En maandag weer van da want dan moet ik terug op controle...
Vanmorgen was de eerste controle, tja wat zal ik zeggen, echt heel goed resultaat was er niet, naar mijn mening. Eentje iets groter maar vooral veel kleintjes. De dokter besliste om af te wachten tot vrijdag om te zien wat de clomid nog verder doet. Ik hoop dat hij gelijk krijgt, maar ja dat zien we vrijdag wel. Ik was echt wel teleurgesteld omdat ik geen extra hormonen krijg en bang ben dat alles weer stil valt, maar ik ga het van me proberen afzetten en gewoon ni meer aan denken tot vrijdag. En dan zie ik wel weer... Het is wel behoorlijk frustrerend in ieder geval!
Pfff...het id niet de moment maar we hebben het vlaggen, een verkoudheid is komen opzetten. Hopelijk ben ik er op tijd vanaf en hoef ik me straks geen zorgen te maken dat ik de embiekes uitnies ))
Ondertussen houden we de papieren zakdoekjes maar bij de hand.
Vandaag zijn we dag 5 dus zijn we gestart met de clomid.
Ik ben behoorlijk zenuwachtig. Ik heb de dagen al wel verschillende keren geteld, bang dat ik het verkeerd doe....maar ik doe dit al meer dan 10j dus waarom moet ik nu zo twijfelen??? Waarschijnlijk omdat ik weet dat het einde van de pogingen er aan komt en ja, als het nu ni lukt, dan is't voor nooit meer in mijn geval.
Soms heb ik er nog wel spijt van dat ik al die jaren terug akkoord ben gegaan met het wegnemen van mijn beide eileiders. Maar ja, op dat moment zie je wel in dat, als je er al voor de 2de buitenbaarmoederlijke zwangerschap zit en je toch al gedoemd bent voor IVF, dat je zo'n levensgevaarlijke situatie beter nog eens kunt vermijden. Maar toch, nu denk ik wel eens "had ik die ene kant maar laten zitten, wie weet had die nog voor een wonder kunnen zorgen". Maar ja dat weet je dan ook weer niet he. Er zijn heel wat mensen die na heel het circus te hebben door gesparteld zonder resultaat toch nog op de natuurlijke weg een kindje krijgen, maar er zijn er natuurlijk net zoveel die dat geluk nooit krijgen, dus...
Proberen niet te denken aan wat had kunnen zijn, want je zal het nooit weten of het effectief zo zou geweest zijn. (amaai wat een zin)
Ik moest niet wachten tot maandag voor mijn regels doorkwamen, ze waren er zondag al, dus daar al vast geen stress door
zondag dag 1, dat wil zeggen dat we morgen (donderdag) moeten starten met de clomid elke dag 2 tabletjes en dan op controle op dag 10.
Volgende week dinsdag (2/10) de eerste controle, dat wordt al best spannend!
Ik ga sowieso vragen om me te blijven stimuleren na de clomid, want alles heeft nogal de neiging om stil te vallen, alle toch vaak, dus dat wil ik vermijden. Het mag allemaal goed vooruit gaan van mij, want anders krijg ik er stress van en dat moeten we vermijden.
Mijn collega's zijn deze keer allemaal op de hoogte. Ik hoef me dus niet sterker te houden dan dat ik ben, dat zal me ook deugd doen. Onze agenda zit ook goed vol genoeg met leuke activiteiten dus die zullen de stress van de wachtweken hopelijk ook wel verzachten.
Maar ja, zover zijn we nog niet...eerst stimuleren, dan moeten ons prutskes de ontdooiing nog goed doorkomen, nog een weg af te leggen voor we in die wachtweken zitten! Allemaal duimen he!
