doelxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
hoe zou het, dat hier niet langer land valt te bezeilen,
hier niet langer gedokkerd zou worden over wegen, weggetjes,
naar vroeger, naar grootouders, naar toen, en terug, hoe zou het,
dit dorp blijft, altijd, als een klopgeest desnoods
in een oud engels landhuis - zo zal het water hier lijden,
zijn dokken luid van fantoompijn, als niets hier nog langer gedijt
dan nog, dan nog zal het: luchten, winden, vogels,
in hun vleugels nog hun vroegere nesten, en de meeuwen
altijd, die nooit zwijgen, ja, er is altijd verleden, altijd een weten.
Beeldende kunstenaars en dichters versierden het polderdorpje Doel, dat ondertussen een spookdorp is geworden, met hun artistieke creaties. De Pastoriestraat werd omgevormd tot Poëziestraat. Op de muur van een verlaten bakkerij hing Deinzenaar Martin Carrette bovenstaand gedicht.
|