Dag 41 Benevent l'Abbaye - Chatelus le Marcheix 19 km 965 km van huis
De top van 700 m ligt achter ons. Gelukkig moest het niet in omgekeerde richting want de afdaling was steil met regelmatig rotsen en losse stenen. En nog gelukkiger was ik met het weer. Zo'n koele dag zullen we de eerste dagen niet meer krijgen. We gaan over de 20 graden de volgende dagen. Moeizamer stappen dus. En ik las op een blog van Franse pelgrims dat zij hier op 5 mei 2010 door de sneeuw liepen!
Omdat we geen antwoord kregen van de gemeentelijke herberg zijn we na wat rondbellen terecht gekomen in een vakantiewoning. Wat een ruimte en comfort. Veel, veel groter dan mijn huisje in Affligem, twee badkamers, grote keuken... Er zijn hier wel geen winkels en daarom had men voor ons alles klaar gelegd om spaghetti te maken. Morgen dachten we in een bezinningscentrum bij zusters te logeren maar daar zit een groep. Daarom wordt het nog maar eens een dertiger met toch ook nog heel wat bergop. We hebben dan maar geopteerd voor een hotel. Na 30 km nog op zoek gaan naar eten is niet prettig. Ook voor de volgende etappes liggen de adressen niet zo dicht bezaaid. Puzzelen dus en zoeken op internet als we wifi hebben.
Dag 40 St Germain Beaupre - Benevent l'Abbaye 32 km 946 km van huis
Het was vandaag iets minder warm, er stond een deugddoend windje en we waren voor 8 uur op stap. De 32 km zitten erop. Heel wat op en neer, veel gekronkel en we zitten ondertussen op 500 m. Morgen gaan we eerst meer dan 100 meter naar beneden en daarna krijgen we een stijging tot 700 m. Dat is dan meteen het hoogste punt van de Via Lemovicensis. Wat niet wil zeggen dat het daarna plat wordt! Op de kaart hiernaast 'Waar ben ik' lijkt het alsof we bijna in Limoges zijn maar dat gaat ons toch nog drie dagen flink stappen kosten. Veel zig zag waarschijnlijk. Vandaag heb ik enkele keren de grijze route genomen, langs rustige D wegen i.p.v. door de natuur. Mijn tenen hebben dat liever. Maar ik zag toch een vos de weg oversteken en ook twee otters die in een vijver aan 't spelen waren. Spijtig dat ik er niet dichter bij kon. Gisteren zag ik een pasgeboren kalfje. Dat was toch ook wel een belevenis. Ik heb de moeder koe proficiat gewenst.
Morgen dus over de 700 en dan slapen we weer in een herberg van de gemeente, als ze tenminste de boodschap begrepen hebben die ik op hun antwoordapparaat zette.
Dag 39 Eguzon - St Germaine Beaupre 22 km 914 km van huis
Geweldig adresje hier. Engelse uitbater. Alles is piekfijn in orde. Voor morgen is het wat anders. 10 km of 32 km. We gaan voor de 32 maar omdat het zo warm is gaan we wat vroeger vertrekken. Iedereen is hier zijn rugzak al aan 't klaarmaken voor morgen. Dus ga ik het maar niet te lang maken. Tot morgen.
Prachtig weer zegt iedereen maar met de warmte wordt het stappen toch wel wat zwaarder. En we kregen vandaag ook al wat steilere hellingen. Dat leverde natuurlijk ook mooie landschappen op. Gargilesse was een verrassing, heel schilderachtig gelegen en een bijzonder kerkje met veel fresco in de crypte. De Egyptenaar had gezegd dat we er moesten gaan kijken. De afdaling naar de Creuse (rivier) was voor het eerst wat 'klauteren'. Voeten voorzichtig neerzetten, maar wel in de schaduw en beneden lag de rivier mooi te glinsteren. En buiten alle verwachting vond ik twee keer een klein café. Telkens waren de uitbaatsters te vinden voor een praatje. Dat er nog maar weinig cafés waren, dat het hier in de zomer heel heet kan zijn, dat ze pelgrims moedige mensen vinden en dat het morgen nog warm zal zijn. Daarom hebben we beslist morgen maar 23 km te stappen. Het was wel even puzzelen om logementen te vinden voor de twee volgende dagen want die zijn hier niet zo dik bezaaid. Morgen gaan we naar 'Maison Durran' in Saint Germaine Beaupre. Het adres staat niet in ons boekje maar onderweg zagen we info hangen. Meestal is het er goed als de mensen zo veel moeite doen. Hier zijn we nog eens in een hotel en de matrassen zien er goed uit. Dat komt van pas want deze morgen had ik wat rugpijn. Maar het is al veel beter. Soms voel ik iets aan een teen en af en toe nog eens iets aan mijn scheenbeen. Maar na een nachtje slapen is dat meestal vergeten. Ik vind het nog altijd een wonder dat ik al zo ver ben kunnen stappen. Mijn voeten zijn dus nog ok maar de zolen van mijn schoenen zijn achteraan al wat dunner geworden. Aad en Ton zouden in Limoges willen uitkijken naar nieuwe schoenen. Zij hebben er ook al meer kilometers opzitten. Benieuwd of ze hier grote maten hebben.
Iedereen ligt boven al in bed maar ik slaap alleen beneden in de pelgrims herberg, dus nog even bloggen. Dat het zo laat geworden is komt doordat we bij buurman George te gast waren. Een geboren Egyptenaar die nu in Australië woont maar hier ook een huisje heeft. Voordien hebben we een heerlijk viergangenmenu gegeten gemaakt door Arie en Mariska. En nog daarvoor hebben we buiten een hele tijd zitten drinken op weer een mooie stapdag. Stilaan komen er meer hellingen. Maar voorlopig niet hoger dan 300 m.
Dag 36 Le Chatelet - La Chatre 31 km 837 km van huis
In ons hotel hier is de wifi niet fameus. Dus heb ik veel zin om zoals Aad te doen. Die stuurt een SMS naar huis AG. En dat betekent alles goed. Als wij dan zitten te knoeien met onze smartphone is hij blij dat hij daar niet mee bezig hoeft te zijn. Even kort dus. Het was een zalig weertje, mooie route en geen modder meer. We gaan nu eten. Smartphone uit.
Ik zit in een café met wifi. Ongeveer 12 km gedaan, nog een 20 te gaan. Om mezelf te verplichten een serieuze pauze te nemen even iets op mijn blog schrijven. Deze morgen vroeg de herbergier ons een blaadje in te vullen voor zijn fotoalbum. Hij maakte ook een foto van ons groepje. Hij had al enkele albums vol en was daar zichtbaar trots op. Dit hebben we al verschillende keren meegemaakt. Toen we in het album bladerden zag ik een man met een grote zwarte hond. Ik vroeg of de hond het stappen goed deed. Onmiddellijk een bijzonder verhaal. 2 dagtochten verder waren de man en een gastvrouw op elkaar verliefd geworden. Zij was meegestapt naar Compostela en verkocht later haar huis om bij de man te blijven. Één van de vele verhalen... Wij voelden heel vaak de vriendschap en de bezorgdheid op onze logementen. Wat extra eten, wijn, de was... en vaak zijn de mensen ook heel blij dat ze pelgrims krijgen. We sliepen al enkele keren in een hotelletje waar we de enige klanten waren. In Pont St Ours speelde de uitbater gitaar voor ons omdat Arie dat vroeg. Hij schreef bij de stempel 'merci', blij dat hij klanten had.
In Arcy vertelde Helene, die zelf ook heel de weg deed, dat haar vooral bijgebleven is dat men eigenlijk maar heel weinig nodig heeft. Ik draag ook een lichte rugzak maar dat zou niet gaan zonder de opvang en het onthaal dat we (bijna) overal krijgen.
Dag 36 St. Amand Montrond - Le Chatelet 28 km 806 km van huis
Ik hoop dat iedereen een goede paasdag had vandaag. Ik dacht te schrijven dat ik de hele dag geen klokken of eieren zag maar bij de aankomst hier in Le Chatelet lagen er chocolade eitjes op ons te wachten. We zitten op een prima adres Hotel Restaurant du Pont Bayard. Voor de pelgrims hebben ze echter een speciale formule. We hebben een huisje voor ons alleen met 7 slaapplaatsen, keukentje, badkamer en wifi. In de keuken staat een warme maaltijd klaar die in de microgolfoven kan. Voor het ontbijt mogen we morgen naar het hotel. En dat allemaal voor 35 euro. Maar dan moet er wel een schelp aan je rugzak hangen. Vandaag zijn de anderen van onze groep, onderweg, voor de allereerste keer geweigerd in een café restaurant. Dat ik niet geweigerd ben, komt gewoonweg omdat ik niet binnen ging. Ik vond het wat te netjes. Ik geef de voorkeur aan een café tabak. Daar zit altijd volk en zijn ze altijd super vriendelijk. Het was wel het enige café vandaag. Maar gelukkig was de zon er weer. We zijn dus nog altijd samen met z'n vijf voor de overnachtingen, Arie, Mariska, Aat, Ton en ik. Dat komt omdat we zo wat hetzelfde denken over de afstanden die we willen stappen en ook omdat het goed klikt. Bij mij gaat het stappen heel goed en dus dacht ik vroeg of laat de Nederlanders af te schudden maar daarvoor moet ik minstens 45 km stappen zegt Aat. We zullen dus nog wel even tochtgenoten blijven.
