Dag 27 Arcy sur Cure - Vezelay 18 km 601 km van huis
Vezelay! Magische plaats, vertrekplaats voor kruisvaarders en pelgrims. Dat Vezelay op een hoogte lag wist ik al maar nu heb ik dat dus ook gevoeld. Pittige klim op het einde! Vezelay zie je al van ver liggen lees je in de gids maar de toren van de basiliek zat wel in de wolken. We kregen een afwisseling van regen en motregen vandaag. Af en toe even droog.
En de tijd is hier voorbij gevlogen. Om 7 uur heb ik een palmwijding naast de basiliek bijgewoond. De priester was heel kwistig met het water. Niet bang zijn, het is geen regen vertelde hij erbij. Ik heb dan de mis in een zijkapel ook maar bijgewoond. En dat viel best mee. Daarna gaan eten en de klok verzet. Dus is het nu meteen bedtijd. Gelukkig kan ik hier in het Centre Madeleine in de keuken internetten zodat ik de pelgrims die willen slapen niet stoor. Want ons groepje is wat groter geworden. We zijn Aat en Tom tegengekomen, straffe mannen, iets ouder dan ik, die elke dag tussen de 25 en 30 km stappen. We slapen met zijn 5 op een zaal.
Om te eindigen even wat cijfers. Ik begin nu aan de Via Lemovicensis. Die loopt van hier naar de Pyreneeën en telt 911 km. Daar begint de Camino Frances tot Santiago en die telt 763 km. 601 gedaan 1674 te gaan. Dat zal niet voor dit jaar zijn want ik beloofde Leo op tijd naar huis te komen om ons groot zeilavontuur mee voor te bereiden, inentingen, documenten, proefvaarten... Maar ik ben best tevreden met wat ik al heb en denk er toch nog wat kilometers aan toe te voegen. Het zal even wennen zijn aan de nieuwe wandelgids waarin de kaartjes minder gedetailleerd zijn.
Vezelay. Ik had ervan gedroomd hier te geraken. En nu ben ik er. Eerst een kaarsje en stempel in de basiliek en nu een wijntje als beloning. Deze avond de blog.
Dag 26 St. Cyr les Colons - Arcy sur Cure 27 km 583 km
Het zou een rustig dagje worden, 22 km en mooi lenteweer. Onderweg in Cravant zelfs een café. In Bessy-sur-Cure kwam ik in de verleiding de laatste 3 km over de D227 te stappen maar langs de rivier (Cure) en het bos was even ver en zou veel mooier zijn. Er zat wel een forse klim in. Ik kwam er Arie en Mariska tegen en samen begonnen we aan de klim. Boven gekomen bleken beschrijving en kaart niet te kloppen met de geel-blauwe aanduidingen. Wijziging van het traject? Daar zou wel een reden voor zijn. We volgden de tekens die wel niet echt in de goede richting liepen. Na een tijdje nam ik er de gps van mijn smartphone bij en merkten we dat we zo maar even 5 km werden rondgeleid. De weg liep zelfs niet meer langs Arcy waar we onze overnachting reserveerden. Een uur te laat kwamen we bij onze gastvrouw. Die wist te vertellen dat veel pelgrims klagen over de verkeerde bewegwijzering maar dat de verantwoordelijken naar haar niet luisteren en dat we dus best zelf reclameren. Pelgrims na ons... Let op.
Voor de rest een heel gezellige avond doorgebracht met onze gastvrouw die zelf op haar eentje van Vezelay naar Santiago stapte. Hopelijk geraken we morgen in Vezelay zonder omleidingen.
Niets fijner dan een brasserie onderweg. Als dat dan in Chablis is drink je vanzelfsprekend een Chablis. En natuurlijk kom je daar andere pelgrims tegen.
Dag 25 Vezannes - St. Cyr les Colons 23 km 556 km van huis
Er stonden vandaag heel wat kilometers op het programma maar ik heb zowel in het begin als op het einde een stukje afgesneden door langs een rustige asfaltweg te lopen. Mijn tochtgenoten hebben zeker 3 km meer gestapt. Iedere pelgrim kiest zijn eigen weg. Arie zegt dat ik op de zwarte lijst kom, maar zolang ik alles op eigen benen doe is mijn geweten ok. Kwestie natuurschoon kwam ik trouwens niets te kort. De wijngaarden rond Chablis liggen prachtig tegen uitgestrekte hellingen. Het was op en af. Mijn tenen hebben dat iets minder graag. Maar dat is allemaal al vergeten. We zitten in de gemeentelijke herberg en drinken Chablis ons aangeboden door een man die hier ook verblijft en in de wijngaarden werkt. Bij het winkeltje hier om de hoek kochten we wat spullen en daarmee is Arie voor ons aan 't koken. Ruikt al heerlijk. In deze herberg kunnen 14 mensen slapen, stapelbedden, 2 douches, keukentje... ik moet stoppen. Het eten wordt voor onze neus gezet.
Het was koud vandaag. En mijn winterjas gaf ik 14 dagen geleden mee naar huis. Maar ik had een plan B. Ik deed mijn lichte fleece onder mijn dikkere fleece en met dat extra laagje was het comfortabel. Vaak dreigende lucht maar geen regen. Die viel er gisterenavond genoeg tijdens een fel onweer. We waren nog maar een half uur op ons 'kasteel' toen het begon!
Ondertussen zit ik in Bourgondië. Dat hebben we ondervonden tijdens de avondmaaltijd. Bourgondisch aperitief, Bourgondische wijn, achteraf Bourgondische kazen... We kregen zelfs te horen in welke volgorde we de kaas moesten eten, van zacht naar sterk. Lang geleden dat ik nog zoveel alcohol dronk. We kregen nochtans deze morgen op het kasteel te horen dat ons lichaam dat niet nodig heeft en dat 1 glaasje genoeg is. En de grond in Bourgondië die plakt aan je bottines. Bij elke stap die je zet komt er een laagje bij, loop je wat hoger en worden je voeten zwaarder.
Dag 23 Foret Chenu - Chessy les Pres 22 km 514 km van huis
Omdat de herberg in Evry le Chatel bezet was en het andere adres niet reageerde besloten we naar Chessy les Pres te gaan. Bij de telefonische reservatie bleek Bois Gérard wel 6 km naast de route te liggen. Maar we hadden geen keuze. Ik ontmoette Arie en Mariska en we besloten de laatste kilometers samen te stappen. Om 17.30 kwamen we aan een imposante toegangspoort. Een kasteel? Nee geen kasteel, legde de gastvrouw even later uit, wel een domein. Wij mochten slapen in de vroegere 'duiventil' parket, mooie bedden, zware balken, dikke muren... Na de heerlijke vegetarische maaltijd bleef de gastvrouw lang bij ons en begonnen we te beseffen dat we op een uitzonderlijke plaats te gast waren. Bois Gérard wil leven in harmonie met de natuur en met de aarde. Je kan er terecht voor een cursus gezonde voeding, meditatie, muziek, kunst, yoga.. een paar anekdotes. We dronken bij het eten water uit een speciaal gevormde karaf waarin de water moleculen terug hun natuurlijke vorm aannemen. We bezochten het oude kerkje waarin de acoustiek prachtig is. Arie heeft een stukje gezongen en ik ook. Na ons kwamen er 60 mensen uit verschillende landen om Blue Eagle te ontmoeten. Ik noem Blue Eagles gemakkelijkheidshalve een indiaan en hij zou al die mensen een paar dagen inwijden in 'rituelen'. Om geen heel boek te schrijven zal ik afronden met te vertellen dat we die 6 km extra, niet terug hoefden. Op een stafkaart toonde men ons een aansluiting die buiten onze kaartjes lag en dat lukte. Toch ook nog even vertellen dat de gebouwen in de elfde eeuw gebouwd werden door een graaf om de pelgrims naar Compostela een veilig onderdak te bieden. Er zaten in deze omgeving nogal wat struikrovers en veel pelgrims werden vermoord. Telefoneren deden we met de vaste lijn, roaming kon niet, geen wifi, echt back to the nature. Ik maakte me wel de bedenking dat geen dekking ook betekent dat je niet kan telefoneren als je daar ergens in de bossen ligt na een val??
Liesbeth heeft zelf geen bereik voor internet, daarom vraagt ze mij via een SMSje om dit berichtje te posten op haar blog.
Ze schrijft: Wil jij op mijn blog zetten dat we in de bossen zitten op domein Boisgerard in Chessy les Pres.
Ik zou over vandaag veel kunnen schrijven maar we zitten in een huisje in een tuin in een afgelegen dorpje in de bossen, en het is zelfs moeilijk om er een SMS te laten vertrekken. Daarom zitten we even in de veranda bij onze gastfamilie om het thuisfront te laten weten dat alles ok is. Als de warme maaltijd klaar is gaat die mee naar het tuinhuis en is het gedaan met onze wifi.
Het onthaal was overdonderend. Binnen de minuut wisten we alles over de douche, het eten, hadden we onze stempel en... hadden we betaald. Met een fooi erbij voor de was. Want die wilde ze wel doen voor ons. Toen we de was brachten hebben we het hele huis gezien vol opgezette dieren want de man is jager. En toen ik haar naaimachine zag liet ik de neepjes zien die ik in mijn wandelbriek naaide want die wordt alsmaar breder. Of ik smaller! Heel kordaat nam ze de broek. Alle neepjes eruit en een paar minuten later zat er een elastiek in. Ik denk dat het eten ver klaar is. Tot morgen.
De stempel van de kathedraal van Troyes staat ondertussen ook al in mijn boekje en de kaars (voor jullie allemaal) is waarschijnlijk nog aan 't branden. Het ging verder langs het kanaal en dan de stad in. Het was wel koud. Lang rusten zat er niet in, niet goed voor de spieren denk ik. De regen die al enkele keren voorspeld was is er nog steeds niet. Gelukkig voor ons maar de boeren zitten er wel op te wachten.
Hier in Troyes dacht ik te reserveren in een vroeger seminarie. Je moest echter telefoneren op een werkdag en dat merkten we pas zaterdag. Daarom zitten we nu in een goedkoop maar toch comfortabel hotel. Lekker warme kamer, een dikke matras, lakens, echte badhanddoeken, een haardroger, niet zuinig zijn met de shampoo... allemaal dingen die niet zo vanzelfsprekend zijn voor een pelgrim. En ik zeg we, omdat Arie, Mariska en ik zo wat dezelfde afstanden lopen. We wandelen niet samen maar spreken voor de overnachting af op dezelfde plaats. Vandaag hebben we onderweg wel een ontmoeting gehad met 5 pelgrims. Anne en Ria zaten te picknicken, ik kwam erlangs en later Arie en Mariska ook. Twee dagen voor ons lopen Rudi en Tony, twee Vlamingen die ik volg op hun blog. Maar verder hebben we geen weet van andere pelgrims in de buurt.
