Dag 30 St. Reverien - Premery 16 km 672 km van huis
De eerste helft liepen we in de regen. Daarna waren er gelukkig opklaringen maar veel wind, en helemaal op kop. Af en toe leek het of de wind je wilde terug duwen. Als de regen dan je gezicht geselt hoop je dat dit niet zo de hele tocht zal zijn. En meteen denk ik er dan bij dat ik hiervoor gekozen heb en dat veel zieke mensen direct met me zouden willen ruilen. Dan kom je lammetjes tegen en weet je dat het ooit wel weer lente wordt. Deze nacht slapen we met zijn drie in een goedkoop hotelletje. Even terug wat rust na de drukte van gisteren en voor het toilet hoeven we niet buiten in wind en regen. Morgen doen we zo'n 25 km. We gaan niet in Nevers slapen maar even ervoor. De dag erna bezoeken we Bernadette in Nevers maar slapen 11 km verder. Dat paste beter voor de 'iets kortere route' die we willen doen via Augy. Mariska en ik voelden ons allebei het best bij deze keuze en dus zullen we nog een hele tijd met elkaar optrekken. Arie is met alles akkoord. Vanavond komen Ton en Aad hier eten. Ze hebben hier dichtbij een logement zonder maaltijd. We genieten van de douche, ons bed, de rust en hopen op lekker eten straks.
Dag 29 Anthien - St. Reverien 31 km 656 km van huis
We moeten het nieuwe boekje nog wat leren kennen. Wat er uit zag als een tocht van 28 km bleek uiteindelijk 31 km te zijn. Maar het ging wel vlot vandaag, enkel de eerste twee uur met de regencape. En we hadden onderweg 2 keer een café, wat een luxe. Het aankomen was wat chaotisch. We zijn hier met 4 Duitsers 4 Nederlanders en 1 Belg en we liggen verdeeld over 3 plaatsen. Er is maar 1 douche, er is 1 klein keukentje, we hebben buiten openbare toiletten en we hebben een feestzaal. Arie heeft voor de hele groep gekookt, want er is geen restaurant maar wel een voorraadkast. Mariska en ik probeerden de overnachting voor morgen te reserveren maar het blijkt paasvakantie te zijn. Veel plaatsen waren bezet. En het telefoneren was weer erg moeilijk omdat onze smartphones voortdurend vertelden 'geen netwerk'. Op het gemeentehuis, in hetzelfde gebouw als onze kamer, wisten ze ons te vertellen dat het signaal sterker was op het kerkhof. Dus deden Ton en ik daar ook een vergeefse poging. Uiteindelijk hebben we toch voor iedereen een bed kunnen vinden. Wij op 15 km, anderen op ruim 30 km. Iedereen raakte onder de douche en het werd een gezellige maaltijd in de feestzaal. Voor de afwas moesten we met het hele boeltje over straat. Alles staat weer netjes in de kasten. Morgen om 8.30 uur komt er een bakker langs. Dat wordt dan weer een internationaal ontbijt.
Geen gemakkelijke tocht vandaag. Regen en veel wind. Regelmatig op en af. Tot over de 300 m hoog zijn de heuvels hier. Veel weilanden met koeien omringd door hagen, dat geeft prachtige landschappen. Ik had er echter niet zo veel belangstelling voor. Het was belangrijker een droge rustplaats te vinden. Na 7 km ploegen door glibberige en plakkerige modder trok Arie mijn aandacht. Ze hadden een houten hokje gevonden met propere banken, net of het er speciaal voor pelgrims gezet was. Na 15 km door de regen kwam ik hen tegen te Bazoches, in een leuk kerkje dat open was. Heel gezellig, koud maar wel droog. Vauban heeft er zijn rustplaats of toch alleszins zijn hart heb ik begrepen. Ik heb er mijn boterhammen gegeten en als dank heb ik twee kaarsjes laten branden. Dat kwam eigenlijk ook omdat ik alleen nog maar een stuk van 2 euro had. En 3 km voor ons logement vonden we elkaar in een vroegere wasplaats. Daar moest ik van Mariska een kopje thee drinken uit haar thermos. Hij was nog goed warm.
We zijn te gast bij een Nederlands koppel die hier grootste plannen hebben met een gebouw dat ze kochten. We zijn hier vandaag met 7 pelgrims, 2 Duitsers, 4 Nederlanders en ik. Normaal is het nu nog rustig maar toevallig zijn we hier samen aanbeland. Morgen weer regen en weer veel kilometers.
Dag 27 Arcy sur Cure - Vezelay 18 km 601 km van huis
Vezelay! Magische plaats, vertrekplaats voor kruisvaarders en pelgrims. Dat Vezelay op een hoogte lag wist ik al maar nu heb ik dat dus ook gevoeld. Pittige klim op het einde! Vezelay zie je al van ver liggen lees je in de gids maar de toren van de basiliek zat wel in de wolken. We kregen een afwisseling van regen en motregen vandaag. Af en toe even droog.
En de tijd is hier voorbij gevlogen. Om 7 uur heb ik een palmwijding naast de basiliek bijgewoond. De priester was heel kwistig met het water. Niet bang zijn, het is geen regen vertelde hij erbij. Ik heb dan de mis in een zijkapel ook maar bijgewoond. En dat viel best mee. Daarna gaan eten en de klok verzet. Dus is het nu meteen bedtijd. Gelukkig kan ik hier in het Centre Madeleine in de keuken internetten zodat ik de pelgrims die willen slapen niet stoor. Want ons groepje is wat groter geworden. We zijn Aat en Tom tegengekomen, straffe mannen, iets ouder dan ik, die elke dag tussen de 25 en 30 km stappen. We slapen met zijn 5 op een zaal.
Om te eindigen even wat cijfers. Ik begin nu aan de Via Lemovicensis. Die loopt van hier naar de Pyreneeën en telt 911 km. Daar begint de Camino Frances tot Santiago en die telt 763 km. 601 gedaan 1674 te gaan. Dat zal niet voor dit jaar zijn want ik beloofde Leo op tijd naar huis te komen om ons groot zeilavontuur mee voor te bereiden, inentingen, documenten, proefvaarten... Maar ik ben best tevreden met wat ik al heb en denk er toch nog wat kilometers aan toe te voegen. Het zal even wennen zijn aan de nieuwe wandelgids waarin de kaartjes minder gedetailleerd zijn.
Vezelay. Ik had ervan gedroomd hier te geraken. En nu ben ik er. Eerst een kaarsje en stempel in de basiliek en nu een wijntje als beloning. Deze avond de blog.
Dag 26 St. Cyr les Colons - Arcy sur Cure 27 km 583 km
Het zou een rustig dagje worden, 22 km en mooi lenteweer. Onderweg in Cravant zelfs een café. In Bessy-sur-Cure kwam ik in de verleiding de laatste 3 km over de D227 te stappen maar langs de rivier (Cure) en het bos was even ver en zou veel mooier zijn. Er zat wel een forse klim in. Ik kwam er Arie en Mariska tegen en samen begonnen we aan de klim. Boven gekomen bleken beschrijving en kaart niet te kloppen met de geel-blauwe aanduidingen. Wijziging van het traject? Daar zou wel een reden voor zijn. We volgden de tekens die wel niet echt in de goede richting liepen. Na een tijdje nam ik er de gps van mijn smartphone bij en merkten we dat we zo maar even 5 km werden rondgeleid. De weg liep zelfs niet meer langs Arcy waar we onze overnachting reserveerden. Een uur te laat kwamen we bij onze gastvrouw. Die wist te vertellen dat veel pelgrims klagen over de verkeerde bewegwijzering maar dat de verantwoordelijken naar haar niet luisteren en dat we dus best zelf reclameren. Pelgrims na ons... Let op.
Voor de rest een heel gezellige avond doorgebracht met onze gastvrouw die zelf op haar eentje van Vezelay naar Santiago stapte. Hopelijk geraken we morgen in Vezelay zonder omleidingen.
Niets fijner dan een brasserie onderweg. Als dat dan in Chablis is drink je vanzelfsprekend een Chablis. En natuurlijk kom je daar andere pelgrims tegen.
Dag 25 Vezannes - St. Cyr les Colons 23 km 556 km van huis
Er stonden vandaag heel wat kilometers op het programma maar ik heb zowel in het begin als op het einde een stukje afgesneden door langs een rustige asfaltweg te lopen. Mijn tochtgenoten hebben zeker 3 km meer gestapt. Iedere pelgrim kiest zijn eigen weg. Arie zegt dat ik op de zwarte lijst kom, maar zolang ik alles op eigen benen doe is mijn geweten ok. Kwestie natuurschoon kwam ik trouwens niets te kort. De wijngaarden rond Chablis liggen prachtig tegen uitgestrekte hellingen. Het was op en af. Mijn tenen hebben dat iets minder graag. Maar dat is allemaal al vergeten. We zitten in de gemeentelijke herberg en drinken Chablis ons aangeboden door een man die hier ook verblijft en in de wijngaarden werkt. Bij het winkeltje hier om de hoek kochten we wat spullen en daarmee is Arie voor ons aan 't koken. Ruikt al heerlijk. In deze herberg kunnen 14 mensen slapen, stapelbedden, 2 douches, keukentje... ik moet stoppen. Het eten wordt voor onze neus gezet.
Het was koud vandaag. En mijn winterjas gaf ik 14 dagen geleden mee naar huis. Maar ik had een plan B. Ik deed mijn lichte fleece onder mijn dikkere fleece en met dat extra laagje was het comfortabel. Vaak dreigende lucht maar geen regen. Die viel er gisterenavond genoeg tijdens een fel onweer. We waren nog maar een half uur op ons 'kasteel' toen het begon!
Ondertussen zit ik in Bourgondië. Dat hebben we ondervonden tijdens de avondmaaltijd. Bourgondisch aperitief, Bourgondische wijn, achteraf Bourgondische kazen... We kregen zelfs te horen in welke volgorde we de kaas moesten eten, van zacht naar sterk. Lang geleden dat ik nog zoveel alcohol dronk. We kregen nochtans deze morgen op het kasteel te horen dat ons lichaam dat niet nodig heeft en dat 1 glaasje genoeg is. En de grond in Bourgondië die plakt aan je bottines. Bij elke stap die je zet komt er een laagje bij, loop je wat hoger en worden je voeten zwaarder.
Dag 23 Foret Chenu - Chessy les Pres 22 km 514 km van huis
Omdat de herberg in Evry le Chatel bezet was en het andere adres niet reageerde besloten we naar Chessy les Pres te gaan. Bij de telefonische reservatie bleek Bois Gérard wel 6 km naast de route te liggen. Maar we hadden geen keuze. Ik ontmoette Arie en Mariska en we besloten de laatste kilometers samen te stappen. Om 17.30 kwamen we aan een imposante toegangspoort. Een kasteel? Nee geen kasteel, legde de gastvrouw even later uit, wel een domein. Wij mochten slapen in de vroegere 'duiventil' parket, mooie bedden, zware balken, dikke muren... Na de heerlijke vegetarische maaltijd bleef de gastvrouw lang bij ons en begonnen we te beseffen dat we op een uitzonderlijke plaats te gast waren. Bois Gérard wil leven in harmonie met de natuur en met de aarde. Je kan er terecht voor een cursus gezonde voeding, meditatie, muziek, kunst, yoga.. een paar anekdotes. We dronken bij het eten water uit een speciaal gevormde karaf waarin de water moleculen terug hun natuurlijke vorm aannemen. We bezochten het oude kerkje waarin de acoustiek prachtig is. Arie heeft een stukje gezongen en ik ook. Na ons kwamen er 60 mensen uit verschillende landen om Blue Eagle te ontmoeten. Ik noem Blue Eagles gemakkelijkheidshalve een indiaan en hij zou al die mensen een paar dagen inwijden in 'rituelen'. Om geen heel boek te schrijven zal ik afronden met te vertellen dat we die 6 km extra, niet terug hoefden. Op een stafkaart toonde men ons een aansluiting die buiten onze kaartjes lag en dat lukte. Toch ook nog even vertellen dat de gebouwen in de elfde eeuw gebouwd werden door een graaf om de pelgrims naar Compostela een veilig onderdak te bieden. Er zaten in deze omgeving nogal wat struikrovers en veel pelgrims werden vermoord. Telefoneren deden we met de vaste lijn, roaming kon niet, geen wifi, echt back to the nature. Ik maakte me wel de bedenking dat geen dekking ook betekent dat je niet kan telefoneren als je daar ergens in de bossen ligt na een val??
Liesbeth heeft zelf geen bereik voor internet, daarom vraagt ze mij via een SMSje om dit berichtje te posten op haar blog.
Ze schrijft: Wil jij op mijn blog zetten dat we in de bossen zitten op domein Boisgerard in Chessy les Pres.
Ik zou over vandaag veel kunnen schrijven maar we zitten in een huisje in een tuin in een afgelegen dorpje in de bossen, en het is zelfs moeilijk om er een SMS te laten vertrekken. Daarom zitten we even in de veranda bij onze gastfamilie om het thuisfront te laten weten dat alles ok is. Als de warme maaltijd klaar is gaat die mee naar het tuinhuis en is het gedaan met onze wifi.
Het onthaal was overdonderend. Binnen de minuut wisten we alles over de douche, het eten, hadden we onze stempel en... hadden we betaald. Met een fooi erbij voor de was. Want die wilde ze wel doen voor ons. Toen we de was brachten hebben we het hele huis gezien vol opgezette dieren want de man is jager. En toen ik haar naaimachine zag liet ik de neepjes zien die ik in mijn wandelbriek naaide want die wordt alsmaar breder. Of ik smaller! Heel kordaat nam ze de broek. Alle neepjes eruit en een paar minuten later zat er een elastiek in. Ik denk dat het eten ver klaar is. Tot morgen.
De stempel van de kathedraal van Troyes staat ondertussen ook al in mijn boekje en de kaars (voor jullie allemaal) is waarschijnlijk nog aan 't branden. Het ging verder langs het kanaal en dan de stad in. Het was wel koud. Lang rusten zat er niet in, niet goed voor de spieren denk ik. De regen die al enkele keren voorspeld was is er nog steeds niet. Gelukkig voor ons maar de boeren zitten er wel op te wachten.
Hier in Troyes dacht ik te reserveren in een vroeger seminarie. Je moest echter telefoneren op een werkdag en dat merkten we pas zaterdag. Daarom zitten we nu in een goedkoop maar toch comfortabel hotel. Lekker warme kamer, een dikke matras, lakens, echte badhanddoeken, een haardroger, niet zuinig zijn met de shampoo... allemaal dingen die niet zo vanzelfsprekend zijn voor een pelgrim. En ik zeg we, omdat Arie, Mariska en ik zo wat dezelfde afstanden lopen. We wandelen niet samen maar spreken voor de overnachting af op dezelfde plaats. Vandaag hebben we onderweg wel een ontmoeting gehad met 5 pelgrims. Anne en Ria zaten te picknicken, ik kwam erlangs en later Arie en Mariska ook. Twee dagen voor ons lopen Rudi en Tony, twee Vlamingen die ik volg op hun blog. Maar verder hebben we geen weet van andere pelgrims in de buurt.
We zitten in een gezellige gite met houtkachel. We waren even te vroeg en stonden op straat te wachten. Er stopte een auto, de burgemeester, die wist te vertellen dat mevrouw zo kwam. Ze was nog aan 't helpen in de feestzaal. Om acht uur kookt ze voor ons. We dachten dat we hier zelf moesten koken. Daarom kocht ik in Sezanne kant en klare spaghetti en paella in een zakje. Arie en Mariska deden dat dan ook maar. Nu sleuren we dus alle drie een halve kilo extra mee. Misschien komt het verder op de route wel eens van pas. Morgen naar Troyes, nog eens een stempel van een kathedraal.
We moesten deze morgen voor 9 uur buiten want onze gastheer had 50 jaar geleden meegevochten in de oorlog in Algerije (verplichte legerdienst) en vandaag was het een ceremonie om de wapenstilstand te herdenken. Ik heb ze zien vertrekken. Zij met haar mooiste kleren aan en hij met eretekens op zijn jas en een vlag in de hand. Omdat we maar om half zes mogen toekomen in Savieres zitten we onze tijd wat te verdoen in een café in Mery sur Seine. Ik kwam hier Arie en Mariska tegen want cafés zijn hier zeldzaam.
De route is vandaag heel aangenaam. Meer dan 20 km langs een kanaal dat niet meer gebruikt wordt. De natuur is volop bezig alles weer in te palmen, omgevallen bomen, dicht struikgewas... maar wel een comfortabel pad. Het lijkt of mijn benen op automatische piloot staan. Ze stappen steeds maar verder zonder dat ik ze moet bevelen. Ik heb mijn stappen niet geteld maar mijn smartphone doet dat wel. Ik heb er al meer dan een half miljoen. Het is fris vandaag maar gelukkig wel droog.
Vandaag stapte ik bijna de hele dag langs een niet meer gebruikte spoorlijn, comfortabel pad, geen hellingen en toch in de natuur. Mijn picknick at ik op een houten dwarsligger die er wat proper uit zag. Zoiets doe je anders nooit.
Morgen zijn we 21 maart maar het was vandaag weer een echte lentedag. De voorbije dagen zag ik al bosanemonen, speenkruid, klein hoefblad en een sleutelbloem. De vlier heeft al blaadjes en veel struiken zullen volgen. Dan vraag ik me af hoe het met mijn tuin gesteld is. Voor de eerste keer ga ik de lente daar niet zien ontluiken.
Vanavond slaap ik met Arie en Mariska op dezelfde kamer bij een gastgezin. We hebben wel allemaal een afzonderlijk bed. Om 19.30 eten. Benieuwd wat de pot schaft.
Verpleegsters uit verschillende landen wisselen ervaringen uit. Nooit gedacht dat ik nog eens ooit tolk zou zijn. Ik heb vaak gedacht aan de jaren dat mijn vader in Kempenerf verbleef. Ook hier menen ze het heel goed met de oudjes.
Vanavond ben ik op een uitgelezen plaats. Het bejaardentehuis van François de Sales in Sezanne heeft twee kamers voor pelgrims. Omdat Arie en Mariska hier ook wilde slapen hebben ze nog een matras op de grond gelegd voor de derde persoon. De zuster die ons rondleidde vond dat de vrouwen in een bed mochten slapen. Het is hier echt een gezellige bedoening. Om 7 uur mogen we mee eten met de oudjes. Ik vind het ook geweldig dat ze hier een hond hebben. Die loopt overal rond, gaat in de zetel liggen, mag in de tuin crossen... Hij doet wat hij wil, vertelde een bewoner mij toen hij niet bij haar wilde komen.
We waren hier net op tijd om Anne nog te zien. Anne is een Nederlandse pelgrim waarvan we overal in gastenboekjes berichtjes lazen. Je weet dat er nog mensen op stap zijn maar je weet niet of je ze zal ontmoeten. Spijtig dat ze problemen heeft met de voeten. Daarom stapte Ria alleen verder en wordt zij met de auto tot bij Ria gebracht.
Het was vandaag bewolkt en er was een koude noorderwind, gelukkig weer in de rug en het bleef droog. Het parcours was heel afwisselend, bossen, open landschappen en ook weer wijngaarden. Toen ik tussen een bos en een weiland liep heb ik een das gezien. Dat is voor het eerst in mijn leven. Een geweldig moment. Spijtig dat het nogal nevelig was en hij zat ook een eindje van me af. Dus heb ik geen scherpe foto kunnen maken. Morgen weer wat zon maar daarna regen? Dat is lang geleden.
