Het was koud vandaag. En mijn winterjas gaf ik 14 dagen geleden mee naar huis. Maar ik had een plan B. Ik deed mijn lichte fleece onder mijn dikkere fleece en met dat extra laagje was het comfortabel. Vaak dreigende lucht maar geen regen. Die viel er gisterenavond genoeg tijdens een fel onweer. We waren nog maar een half uur op ons 'kasteel' toen het begon!
Ondertussen zit ik in Bourgondië. Dat hebben we ondervonden tijdens de avondmaaltijd. Bourgondisch aperitief, Bourgondische wijn, achteraf Bourgondische kazen... We kregen zelfs te horen in welke volgorde we de kaas moesten eten, van zacht naar sterk. Lang geleden dat ik nog zoveel alcohol dronk. We kregen nochtans deze morgen op het kasteel te horen dat ons lichaam dat niet nodig heeft en dat 1 glaasje genoeg is. En de grond in Bourgondië die plakt aan je bottines. Bij elke stap die je zet komt er een laagje bij, loop je wat hoger en worden je voeten zwaarder.
Dag 23 Foret Chenu - Chessy les Pres 22 km 514 km van huis
Omdat de herberg in Evry le Chatel bezet was en het andere adres niet reageerde besloten we naar Chessy les Pres te gaan. Bij de telefonische reservatie bleek Bois Gérard wel 6 km naast de route te liggen. Maar we hadden geen keuze. Ik ontmoette Arie en Mariska en we besloten de laatste kilometers samen te stappen. Om 17.30 kwamen we aan een imposante toegangspoort. Een kasteel? Nee geen kasteel, legde de gastvrouw even later uit, wel een domein. Wij mochten slapen in de vroegere 'duiventil' parket, mooie bedden, zware balken, dikke muren... Na de heerlijke vegetarische maaltijd bleef de gastvrouw lang bij ons en begonnen we te beseffen dat we op een uitzonderlijke plaats te gast waren. Bois Gérard wil leven in harmonie met de natuur en met de aarde. Je kan er terecht voor een cursus gezonde voeding, meditatie, muziek, kunst, yoga.. een paar anekdotes. We dronken bij het eten water uit een speciaal gevormde karaf waarin de water moleculen terug hun natuurlijke vorm aannemen. We bezochten het oude kerkje waarin de acoustiek prachtig is. Arie heeft een stukje gezongen en ik ook. Na ons kwamen er 60 mensen uit verschillende landen om Blue Eagle te ontmoeten. Ik noem Blue Eagles gemakkelijkheidshalve een indiaan en hij zou al die mensen een paar dagen inwijden in 'rituelen'. Om geen heel boek te schrijven zal ik afronden met te vertellen dat we die 6 km extra, niet terug hoefden. Op een stafkaart toonde men ons een aansluiting die buiten onze kaartjes lag en dat lukte. Toch ook nog even vertellen dat de gebouwen in de elfde eeuw gebouwd werden door een graaf om de pelgrims naar Compostela een veilig onderdak te bieden. Er zaten in deze omgeving nogal wat struikrovers en veel pelgrims werden vermoord. Telefoneren deden we met de vaste lijn, roaming kon niet, geen wifi, echt back to the nature. Ik maakte me wel de bedenking dat geen dekking ook betekent dat je niet kan telefoneren als je daar ergens in de bossen ligt na een val??
Liesbeth heeft zelf geen bereik voor internet, daarom vraagt ze mij via een SMSje om dit berichtje te posten op haar blog.
Ze schrijft: Wil jij op mijn blog zetten dat we in de bossen zitten op domein Boisgerard in Chessy les Pres.
Ik zou over vandaag veel kunnen schrijven maar we zitten in een huisje in een tuin in een afgelegen dorpje in de bossen, en het is zelfs moeilijk om er een SMS te laten vertrekken. Daarom zitten we even in de veranda bij onze gastfamilie om het thuisfront te laten weten dat alles ok is. Als de warme maaltijd klaar is gaat die mee naar het tuinhuis en is het gedaan met onze wifi.
Het onthaal was overdonderend. Binnen de minuut wisten we alles over de douche, het eten, hadden we onze stempel en... hadden we betaald. Met een fooi erbij voor de was. Want die wilde ze wel doen voor ons. Toen we de was brachten hebben we het hele huis gezien vol opgezette dieren want de man is jager. En toen ik haar naaimachine zag liet ik de neepjes zien die ik in mijn wandelbriek naaide want die wordt alsmaar breder. Of ik smaller! Heel kordaat nam ze de broek. Alle neepjes eruit en een paar minuten later zat er een elastiek in. Ik denk dat het eten ver klaar is. Tot morgen.
De stempel van de kathedraal van Troyes staat ondertussen ook al in mijn boekje en de kaars (voor jullie allemaal) is waarschijnlijk nog aan 't branden. Het ging verder langs het kanaal en dan de stad in. Het was wel koud. Lang rusten zat er niet in, niet goed voor de spieren denk ik. De regen die al enkele keren voorspeld was is er nog steeds niet. Gelukkig voor ons maar de boeren zitten er wel op te wachten.
Hier in Troyes dacht ik te reserveren in een vroeger seminarie. Je moest echter telefoneren op een werkdag en dat merkten we pas zaterdag. Daarom zitten we nu in een goedkoop maar toch comfortabel hotel. Lekker warme kamer, een dikke matras, lakens, echte badhanddoeken, een haardroger, niet zuinig zijn met de shampoo... allemaal dingen die niet zo vanzelfsprekend zijn voor een pelgrim. En ik zeg we, omdat Arie, Mariska en ik zo wat dezelfde afstanden lopen. We wandelen niet samen maar spreken voor de overnachting af op dezelfde plaats. Vandaag hebben we onderweg wel een ontmoeting gehad met 5 pelgrims. Anne en Ria zaten te picknicken, ik kwam erlangs en later Arie en Mariska ook. Twee dagen voor ons lopen Rudi en Tony, twee Vlamingen die ik volg op hun blog. Maar verder hebben we geen weet van andere pelgrims in de buurt.
We zitten in een gezellige gite met houtkachel. We waren even te vroeg en stonden op straat te wachten. Er stopte een auto, de burgemeester, die wist te vertellen dat mevrouw zo kwam. Ze was nog aan 't helpen in de feestzaal. Om acht uur kookt ze voor ons. We dachten dat we hier zelf moesten koken. Daarom kocht ik in Sezanne kant en klare spaghetti en paella in een zakje. Arie en Mariska deden dat dan ook maar. Nu sleuren we dus alle drie een halve kilo extra mee. Misschien komt het verder op de route wel eens van pas. Morgen naar Troyes, nog eens een stempel van een kathedraal.
We moesten deze morgen voor 9 uur buiten want onze gastheer had 50 jaar geleden meegevochten in de oorlog in Algerije (verplichte legerdienst) en vandaag was het een ceremonie om de wapenstilstand te herdenken. Ik heb ze zien vertrekken. Zij met haar mooiste kleren aan en hij met eretekens op zijn jas en een vlag in de hand. Omdat we maar om half zes mogen toekomen in Savieres zitten we onze tijd wat te verdoen in een café in Mery sur Seine. Ik kwam hier Arie en Mariska tegen want cafés zijn hier zeldzaam.
De route is vandaag heel aangenaam. Meer dan 20 km langs een kanaal dat niet meer gebruikt wordt. De natuur is volop bezig alles weer in te palmen, omgevallen bomen, dicht struikgewas... maar wel een comfortabel pad. Het lijkt of mijn benen op automatische piloot staan. Ze stappen steeds maar verder zonder dat ik ze moet bevelen. Ik heb mijn stappen niet geteld maar mijn smartphone doet dat wel. Ik heb er al meer dan een half miljoen. Het is fris vandaag maar gelukkig wel droog.
Vandaag stapte ik bijna de hele dag langs een niet meer gebruikte spoorlijn, comfortabel pad, geen hellingen en toch in de natuur. Mijn picknick at ik op een houten dwarsligger die er wat proper uit zag. Zoiets doe je anders nooit.
Morgen zijn we 21 maart maar het was vandaag weer een echte lentedag. De voorbije dagen zag ik al bosanemonen, speenkruid, klein hoefblad en een sleutelbloem. De vlier heeft al blaadjes en veel struiken zullen volgen. Dan vraag ik me af hoe het met mijn tuin gesteld is. Voor de eerste keer ga ik de lente daar niet zien ontluiken.
Vanavond slaap ik met Arie en Mariska op dezelfde kamer bij een gastgezin. We hebben wel allemaal een afzonderlijk bed. Om 19.30 eten. Benieuwd wat de pot schaft.
Verpleegsters uit verschillende landen wisselen ervaringen uit. Nooit gedacht dat ik nog eens ooit tolk zou zijn. Ik heb vaak gedacht aan de jaren dat mijn vader in Kempenerf verbleef. Ook hier menen ze het heel goed met de oudjes.
Vanavond ben ik op een uitgelezen plaats. Het bejaardentehuis van François de Sales in Sezanne heeft twee kamers voor pelgrims. Omdat Arie en Mariska hier ook wilde slapen hebben ze nog een matras op de grond gelegd voor de derde persoon. De zuster die ons rondleidde vond dat de vrouwen in een bed mochten slapen. Het is hier echt een gezellige bedoening. Om 7 uur mogen we mee eten met de oudjes. Ik vind het ook geweldig dat ze hier een hond hebben. Die loopt overal rond, gaat in de zetel liggen, mag in de tuin crossen... Hij doet wat hij wil, vertelde een bewoner mij toen hij niet bij haar wilde komen.
We waren hier net op tijd om Anne nog te zien. Anne is een Nederlandse pelgrim waarvan we overal in gastenboekjes berichtjes lazen. Je weet dat er nog mensen op stap zijn maar je weet niet of je ze zal ontmoeten. Spijtig dat ze problemen heeft met de voeten. Daarom stapte Ria alleen verder en wordt zij met de auto tot bij Ria gebracht.
Het was vandaag bewolkt en er was een koude noorderwind, gelukkig weer in de rug en het bleef droog. Het parcours was heel afwisselend, bossen, open landschappen en ook weer wijngaarden. Toen ik tussen een bos en een weiland liep heb ik een das gezien. Dat is voor het eerst in mijn leven. Een geweldig moment. Spijtig dat het nogal nevelig was en hij zat ook een eindje van me af. Dus heb ik geen scherpe foto kunnen maken. Morgen weer wat zon maar daarna regen? Dat is lang geleden.
Ik werk nu op de computer van een cafe-restaurant waar ik vannacht blijf slapen. Eenvoudig, wat verouderd, maar gezellig. Er zitten mannen te kaarten. En aan de toog zitten Arie en Mariska. Die hebben vandaag 30 km gestapt en daarmee hebben ze me weer ingehaald na hun rustdag in Reims. Prettig weerzien truwens.
Ze hebben hier wel geen wifi. Gelukkig dat je een simpele blog van op elke computer kan aanvullen. Mijn puntje op de kaart heb ik wel met roaming gezet. Ik heb daarbij opgemerkt dat ik zo wat ter hoogte van Parijs ben. Als ik nog ooit langs Parijs kom zal ik denken: 'Zo ver stapte ik ooit te voet.'
Het was vandaag weer een mooie wandeldag, gemakkelijk parcours, weinig modder. Weer veel zon, maar gelukkig ook een windje dat voor wat verkoeling zorgde. Morgen zou het gaan regenen. De natuur zou dat hier wel kunnen gebruiken.
Het eerste stuk van de dag zag ik weer niemand. Je kan hier twee tot drie uur stappen zonder iemand tegen te komen. Dichter bij Baye waren er al eens mensen die een babbeltje wilden doen. Zoals de opa met twee kindjes die vroeg waar ik ging slapen. En er was ook een werkman die vroeg of ik een foto van hem wilde maken.. De meeste mensen weten wat een schelp aan je rugzak betekent.
Dag 16 Epernay - Montmort-Lucy 22 km 354 km van huis
Weer een dag met veel zon, en altijd in je gezicht als je naar het zuiden stapt. Een mooie afwisselende route, eerst door de wijngaarden maar later ook veel bossen. Onderweg wel nergens bevoorrading, geen café te zien. Behalve dan in het begin maar toen had ik nog geen dorst.
Het logement voor deze nacht is weer wat anders. Ik overnacht op een hoeve. (paarden) Er is een gite en ook een accomodatie voor grote groepen en zelfs feesten. Maar de pelgrims slapen in een deel van de woning en krijgen een warme maaltijd. Het was lekker. De uitbaatster vertelde dat ze altijd de pelgrimpas vraagt want dat er ook 'valse' pelgrims zijn. Die laten hun auto een eindje verder staan en hangen een rugzak op voor een goedkoop bed. Omdat de hoeve afgelegen ligt kwam de gastvrouw me oppikken aan het gemeentehuis. Het was raar om nog eens in een auto te zitten. Morgen ga ik die 3 km wel stappen want ik kan maar tot Baye. Normaal dacht ik te slapen in een vroegere abdij maar daar zijn werken aan de gang. Als ik Baye oversla zou ik meer dan 30 km moeten doen. Dat toch maar liever niet. Morgen dus heel relax.
Ik heb echt geluk met het weer. Heerlijk wandelweer. Het ging nochtans regenen, volgens de mevrouw van de cave in Rilly. En dus heb ik vaak gekeken of er geen wolken kwamen. Ze wilde ook weten of ik veel telefoneerde naar mijn man. Waarop ik antwoordde dat ik elke avond een berichtje liet, met alles OK. Dat is goed, zei ze, dan weet hij dat je niet bent opgegeten door wolven. En ze voegde er nog aan toe, morgen moet je door het woud. Dus liep ik daar vandaag een beetje zoals roodkapje. Maar ik hoorde alleen de vogels. Ik zag onderweg wel infoborden en er blijken wolven te zijn. Maar er stond ook bij dat ze van de mensen weg gaan. Modder was er ook weer, een klein stukje, maar ik zakte er wel diep in. Gelukkig kwam ik daarna aan een vijver waar ik mijn bottines ontmodderd heb. Want nu ben ik weer in een eenvoudig hotel in Epernay. De route loopt eigenlijk niet door de stad maar ik wilde nog wel eens een warme maaltijd. Gisteren was het dus enkel noodrantsoen. Een logement met kookgelegenheid is handig als er winkels in de buurt zijn. Maar op zondag was alles dicht in Rilly. Eigenlijk heb ik daar geslapen in de vertrekken van de seizoenarbeiders. Het sanitair was heel primitief. De eetzaal bestond uit schragen en houten banken. Er hing een reglement omhoog, amai zo streng. Een plukker verdient 9,5 euro per uur, min nog wat kosten. Ik zag vandaag heel veel wijngaarden en enorm veel champagne huizen. Maar ik zal dat beeld van de huisvesting van de plukkers niet licht vergeten. Ik ga nu genieten van mijn hotelkamer.
Dag 14 Reims - Rilly la Montage 12 km 310 km van huis
Even wat minder kilometers. Ik had gisteren weer wat last in mijn scheenbeen en het was koud vandaag. Gelukkig bleef het droog en had ik de wind in de rug. Mijn been is weer beter en mijn kleine teen doet ook weer goed mee. Het was trouwens een mooi parcours tussen de wijngaarden.
Ik slaap nu voor 15 euro op een gastenkamer boven een champagnecave. De gite was bezet en daarom mag ik hier verblijven. Morgen om 8 uur ga ik lawaai horen als het werkvolk vertrekt naar de wijngaarden. Als ik het dorp in wil mag ik maar 1 trap afdalen want als ik lager ga kom ik in de cave. Maar in het dorp is niets te beleven. Het café is dicht. Ik ga me in de microgolfoven een oplossoepje maken en mijn stokbrood opeten.
Morgen weer door de bossen en de hoogtelijnen liggen dicht bij elkaar op de stafkaartjes...
Na dagen door geweldig uitgestrekte velden en verlaten dorpjes te lopen doet het even vreemd aan in een stad als Reims te belanden. En het is weekend dus was het erg druk. De kathedraal is groot en indrukwekkend maar de Sint Jacobskerk genoot toch mijn voorkeur. Er was een vrouw die voor een warm onthaal zorgde en er hing een aparte sfeer in deze oudste kerk van Reims. Al de oudere kerken zijn verwoest tijdens de revolutie, alleen Jacobus bleef gespaard.
Een gepaste maaltijd vinden in een stad als Reims is natuurlijk geen probleem. Ik heb lekker gegeten. Maar hoe dat de volgende dagen zal zijn?
Ik heb alvast wat noodrantsoen gekocht want op zondag verwacht ik niet veel open te vinden op het platteland.
Ik slaap deze nacht in de jeugdherberg. Omdat pelgrims hier nogal wat afslag krijgen heb ik maar meteen een eenpersoonskamer genomen. Ik heb al wat was te drogen hangen, nog een douche, genieten van de wifi en verder gewoon cocoonen. Mijn mummieslaapzak blijft in zijn hoesje. Prettig om nog eens tussen lakens onder een dekbed te slapen.
Dag 12 Chateau Porcien - Bazancourt 22 km 280 km van huis
Weer een dagje verder. Weer wifi in een café. Weer een mooie dag stappen onder de blauwe hemel. De bossen liggen voor even achter me, gedaan met snoeien, zagen en bomen kappen. Vandaag waren het boeren die hun land ploegden. Witte grond! Kalk?
En weer een gratis overnachting in de gemeenteherberg van Bazancourt. Drie matrassen in een ruimte naast het podium van de parochiezaal. Met wc en toilet. Nog altijd in gezelschap van Arie en Mariska. En... ik zou hier ergens geld uit de muur kunnen halen! Morgen naar Reims. Dat vind ik al een hele prestatie.
