Al 15 jaar loop ik langs GR paden. Zon of regen, hitte of koude, ver weg of dicht bij huis... Ik voel me goed als ik wandel. Waarom dan blijven dromen, blijven uitstellen? In 2015 wil ik de camino proeven. Ik zal in de stappen gaan van duizenden pelgrims die al eeuwen naar Compostela trekken. Dat schept een unieke verbondenheid. Zoveel verschillende mensen, zoveel verschillende motieven, allemaal langs datzelfde pad. Ik wil dit jaar iets doen wat ik nog nooit deed, een tijdje alleen op stap, weg uit mijn comfortzone, al het bekende achterlaten, mensen achterlaten en nieuwe mensen ontmoeten, mezelf tegen komen.

Lieve, ik weet dat jij met me mee gaat, onzichtbaar, want je hebt onze aarde verlaten. Maar ik zal je voelen. Wij deelden deze droom. Daarom moet ik het nu gewoon doen. Dankbaar zijn dat mijn benen mij nog dragen. Eens zien hoe ver ze me brengen.

Nog zo'n acht weken.

06-01-2015 om 23:11 geschreven door Liesbeth