Ik ben Lieve
Ik ben een vrouw en woon in Boortmeerbeek (België) en mijn beroep is Studente ergotherapie.
Ik ben geboren op 01/12/1983 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: judo.
We wilden jullie niet eerder ongerust maken dus dachten we laten we de foto van ons verblijf zo lang mogelijk uitstellen. Het resultaat zie je hier, je kan toch al voorstellen dat hier veel beestjes en muskieten zitten.
Voor de middag zijn we onze voorouders gaan bezoeken in het Monkey parc. Ze komen zelfs de nootjes vanuit je hand halen.
Om 12 uur waren we Afrikaans gekleed present in het RVTH voor ons afscheidsfeestje en deelden we de nodige cadeaus uit. De party was niet groots en de aanwezigeheid was beperkt. Dus PARTY was een toch vet woord, laten we het een onderonsje met Ousman noemen.
Dag 31: dinsdag
Géén plannen dus onze stoute schoenen aangetrokken, onze bikini en een dagje relaxen aan het Gambiaanse strand nabij Fajara.
Coole oma gezien en een trouwpartij bijgewoond
Valiezen eens onder handen genomen en tot de ontdekking gekomen dat we zeker nog wat stenen mogen meenemen om met hetzelfde gewicht terug te keren naar België
Dag 32: woensdag
SN Brussels Airlines bezocht om ons terugvlucht te herbevestigen.
Stadsbezoek Brikama, maar wat we hier gezien en gevonden hebben moet nog even geheim blijven. Maar we gaan zeker met 2 dikke en zware valiezen terugkeren. Hier mag je dus ieder 46kg bagage meenemen en 2 stuks hé...
SerreKunda markt nog even bezocht en nog wat meer geld opgebragelt
Lekkere rijst gegeten, ALWEER droog met ananas dan maar!
Onze plannen voor de volgende dagen zijn:
1. Het schapenfeest TOBASKI vieren in onze chique kleren op donderdag.
2. Op hotel gaan vanaf vrijdag? Héél misschien want zeer duur!!!
3. Lekker eten, goed douchen, heerlijk luieren aan het zwembad en zonnen. En anders elke dag strandje.
4. Zondag uitchecken, biezen pakken en onze laatste Gambiaanse luxedouche nemen.
5. Onze laatste dalashis opsouperen en omstreeks 18 uur plaatselijke tijd koers zetten richting luchthaven om daar DRIE uur op voorhand aanwezig te zijn en daarna naar Brussel te vliegen. Onderweg gaan we hopelijk Ratatouille nog even meepikken...
6. Daar hopen we op maandag veilig en wel voet aan grond te zetten en verwelkomt te worden met een dikke jas en een lekker ontbijt en natuurlijk veel familie & vrienden J. Waarschijnlijk allebei met héél kleine oogjes.
7. Nu we bijna terug in de beschaving zijn zal onze BLOG nog wel wat actief zijn, dus check hem af en toe maar eens na!
Voor de oplossing hiervan hebben jullie natuurlijk letters nodig hé, anders kunnen jullie géén kernwoord vinden. Deze letters behoren tot volgende cijfers:
22 19 19 10 4 15 6 6 1, nu nog in de juiste volgorde zetten en klaar is kees!
Voor onze laatste dagjes te slijten op hotel zouden we het fijn vinden om de rollen een om te draaien. We spelen nogmaals het spelletje wie of wat is het maar nu maken we het plezanter! Wij geven de naam of het ding en jullie formuleren de beschrijving...
KLAAR LETS GO!
· Gambia
· België
· Domada
· Beestjes
· Debby
· Lieve
· Monkey parc
· Chura-gerté
· Slamalekum
· Buitendouche
· Mozes
· Rijst
· Abdoulie en Lamin
We hopen op creatieve ingevingen en zitten al te popellen om het resultaat te lezen en te reageren!
14de werkdag in RVHT met busje tot daar en slechts een half uurtje te laat.
Kerstman gespeeld in het ziekenhuis en meerbepaald bij Princess.
Véél supermarkten bezocht en na overal iets te kopen toch eindelijk ene gevonden met nog lekker water in voorraad.
Tomatensoep met adansa en kaas gegeten.
Debby in de wolken want haar iPod macheert terug, want een nachtje rust toch niet allemaal kan doen.
Dag 24: dinsdag
15de werkdag in RVHT met Daniël naar de beach met de dikke mensen.
De kleertjes maken van ons echte African ladies...jaja onze kostumekes zijn gereed.
Nog wat afrikaans gekocht en morgen ready want te groot of te smallekes
Debby is nog wat Bin Bins rijker en kregen nog wat idiote armbanden op de koop toe.
Bezoekje bij een lieve baby van 5 dagen oud
Droge rijst met maïs en erwten gegeten
Cybercafé bezocht en bijna in het zak gezet
Dag 25: woensdag
16de werkdag in RVHT, dit keer bij de mentale gehandicapten, het was een hele belevenis en chance dat het maar voor een paar uurtjes was.
Even terug naar de Albert Market voor onze andere kledij op te halen. Het is de moeite zenne. De ene lijkt op ne regenboog en de andere heeft meer iets weg van de pastoor...
Voorbereidingen doen voor de komende naming ceremonie. We kregen als opwarming al enkele pancakes en 2 blikjes 7up mee. Daarenboven werden we getrakteerd op een heus dans en muziekspectakel met een verkleede duivel.
Nog wat liters water kopen in de supermarkt en we zijn gewapend voor enkele dagen.
Dag 26: donderdag
17de werkdag in RVHT en onze laatste! Dat had je geacht wij maken liever een name giving ceremonie mee, een doopsel bij de Gambas dus!
Lekker eten en niet werken om daarna nog wat te relaxen met onze gevulde buikjes in ons Guesthouse. Debby gaf haar kapsel een flinke beurt geven en ziet er nu real african uit, en Lieve doet hetzelfde maar met de vuile was.
Dag 27: vrijdag
De ceremonie van Mozes papa waar we ook op uitgenodigd waren maar er is iets tussen gekomen nl.Mozes ligt in het ziekenhuis met Malaria.
Tijdopvullen met een wasje doen, wat lezen,spelletjes voor onze trouwe bloggertjes maken
Geen eten want Debby had in de loop van de dag de rijst weggesmeten daar er iets groens begon in te leven.En ja, normaal aten we koe op de ceremonie.
Dag 28: zaterdag
Abdul kreeg het in zijn ster om te kuisen en niet al te veel bussines precies vandaag
Dan maar te voet richting strand Fajara. Een dik uurtje stappen dus mooie benen als resultaat.
De eerste keer dat we niet zijn lastig gevallen. Waar gaan we dat neerschrijven
Lekkere spaghetti gemaakt en een goed ijsje gesnoept.
Dag 29: zondag
Voor de eerste keer de serrekunda market gezien en niet voor herhaling vatbaar
In deze mengelmoes van letters zijn al de onderstaande woorden verstopt. Ze zijn te lezen van links naar rechts, van rechts naar links, van boven naar benden of omgekeerd of schuin. Sommige letters worden meer dan een keer gebruikt. Streep alle woorden door. de resterende letters vormen dan regel voor regel van links naar rechts gelezen de oplossing van deze puzzel. Alle woorden hebben (n)iets te maken met ons verblijf hier.
· Het is zwart, kruipt over tafel en heeft een hard panser?
· Je hebt het in verschillende kleuren en smaken en bovendien is het héél lekker en koud...?
· Iets uitgemergeld, licht van kleur en mekkert?
· Het is krom, eetbaar en ze smijten ermee naar je kop?
· Het is groot, bruin en heeft 4 poten; het piept, kraakt en kan het elk moment begeven?
· Nu zoeken we een duo dat in totaal al minstens 10 kg overtollig gewicht is kwijtgeraakt?
· Het zoemt, vliegt en je wordt er ziek van?
· Het is zwart, drinkbaar en wordt hier a volonté geconsumeerd?
· Het is groot, je loopt er verloren en iedereen probeert je er iets aan te smeren tegen ondemocratische prijzen?
· Het is groot, groen-bruin, bij ons gevaarlijk maar hier tam...?
· Het is klein, lelijk en heeft geen schaamte?
Als julllie het correct oplossen, PROFICIAT. Laat de verbeelding maar eens goed werken, maar de antwoorden moeten wel congruent zijn met de onze hé... maar lachen doen we ook eens graag! Bij een 12 op 12 vertellen we al onze verhalen tijdens een dineetje. Of beter jullie trakteren ons op iets lekkers en daarna draaien we de rollen om. Deze keer geen domada maar met een lekker groot Belgisch pakske friet dat we op Gambiaanse wijze zullen opeten.
Onze vrijdag is niet verlopen hoe we gepland hadden. Wééral een hele dag alleen thuis zitten schilderen. Als we dat op voorhand geweten hadden waren we naar het strand getrokken. Het was het wel wat betrokken maar onze batterijtjes zouden toch opgeladen zijn. Van heel de dag zagen we geen driver en gingen dus ook niet naar de ceremonie van Mozes vader. Omstreeks half 6 kregen we een verondrustend telefoontje van deze laatste. Hij lag in het ziekenhuis met Malaria. Het gaat er niet zo goed mee en voor ons betekend dat....het geplande weekend zou wel eens in het water kunnen vallen voor de zoveelste keer!!
We blijven echter enthousiast en ontwierpen enkele nieuwe spelletjes. Die jullie terugvinden iets verderop en hopelijk allemaal oplossen!
Zaterdag zijn we naar het strand gewandeld want er waren wederom geen andere plannen nu onze gids Mozes malaria heeft.... Na een fikse wandeling van bijna een uur kwamen we er aan. Het weer liet het de laatste dagen wat afweten. Het was winderig, bewolkt en het zonnetje had moeilijkheden om door te breken! Na een drietal uurtjes besloten we onze terugreis maar aan te vatten en onderweg stopten we in de supermarkt voor nen dikke créme glace met 6 bollen... En dat voor maar 1!!! Terug thuis voerden we onderhoudswerken uit aan het plafond, want jawel ons huisdier heeft onze nachtrust weer eens verstoord en dat was de enige plaats waar het zich kon verschuilen. Op deskundige wijze en als twee handige Harrys fiksten we de klus in een handomdraai. We braken daarbij net onze nek niet. In Gambia hebben ze geen ladders en wij zijn maar kleine meisjes hé. J
Gisteren, zondag. Weinig nuttigs te vertellen. Niets gedaan dus met zen tweetjes al wandelend de area verkennen, we kwamen terecht op de Serrekunda Market...tot we weer touch hadden en het begon over te koken. De zwarte verveelende boys zijn we nu echt strontmuug! s Avonds lekker pap gegeten met spaghetti, melk en pindanoten. Maar het belangrijkste ingrediënt was suiker om de smaak wat de verdoezelen.
Vandaag krijgen we rond het middaguur een afscheids- en bedankingsfeestje in het hospitaal. Als 2 echte afroladies zullen we op de plechtigheid aanwezig zijn. We hebben natuurlijk voor de nodige cadeaus en versnapperingen gezorgd. Hopelijk kunnen we het tegen de klok van drieën daar afronden en onze resterende dagen toch nog wat nuttigs doen. Normaal gezien gaan we morgen namiddag naar Brikama.
We kijken beide met vol verwachting uit op een geslaagd einde van ons Gambiaavontuur.
De zoo, Lamin lodge, het kamelentochtje en het monkey parc moeten zeker gezien zijn anders hebben we een slot in mineur.
The namining ceremony was een oogverblindend spectakel. Spijtig dat we het grootste deel gemist hebben en bijna twee uur te laat arriveerden We hebben voor de eerste keer onze Afrikaanse outfit geshowd en hebben ook kennis gemaakt met lekker Gambiaans eten. Als het maar zoet is...
Na een tweetal uur drinken, eten en muziek beluisteren zetten we koers richting Westfield. Debbys haardos ging vandaag onder handen genomen worden door Nene. Het resultaat daar houden we de lippen nog even stijf op elkaar voor. Voor diegene die er echter géén goed oog in hebben, je kan altijd wat geld opsturen want een pruik is relatief goedkoop in Afrika. Hier dragen de vrouwen en meisjes niks anders en de ene dag zijn ze langharig, dan weer kort gecoupt, vlechtjes of staartjes. Je ziet niet enkele de kledij is fake, zelfs het kapsel van de plaatselijke inboorlingen is het. Daarom dat die kleine kinderen eens graag aan blanken hun haar trekken, om te checken of het wel echt is!
Nog een dikke week in spanning wachten en
dan kunnen jullie het kapsel en kledingshow in levende lijve waarnemen.
Nog een tiental dagjes te gaan en jullie kunnen ons in levende lijven terugzien. Bij de ene zijn er enkele kilos af en die zijn bij de andere er bij gekomen. Wie wat vertellen we lekker toch niet! J Debby houdt de eer hoog en krijgt elke dag iets anders kapot. Op dinsdag moest de scharnier van de buitendeur eraan geloven. Het is me toch wel één hoor...
Nu we real African dresses hebben zijn we klaar om de Tobaski te vieren (het schapenfeest). Opvallen zullen we zeker doen. Maar als we ons verkleden en dan nog nen boerka op onze kop zetten en een beetje zwarte schoensmeer zijn we er helemaal klaar voor. Deze week hebben we ontdekt dat ze in Gambia zelfs hot dogs kennen dus dit lekker eten staat zeker op het menu, als we het tenminste zelf klaarmaken. Verder tomatensoep eten tot het onze oren uitkomt want Duplo wil deze niet terug meenemen en ook niet uitdelen!.
Woensdag mochten we een dagje bij de mentaal gehandicapten doorbrengen. Hier voelden we ons echt niet thuis. Het puzzelen en de memory gingen ons wel af!. Ze hebben ons maar net laten gaan want na een grondige sreening waren we oké bevonden voor een permanente plaats in de groep!
Onze laatste werkdag is de revue gepasseerd en dat vinden wij wel oké. Bezoekjes brengen, uitstapjes doen en nog eens profiteren van het goede weer alvorens we terugkeren naar België. Vandaag hebben we een traditioneel Gambiaans doopfeest bijgewoond en vrijdag is het de ceremonie van Mozes vader. Het weekend zal goed gevuld zijn met een bezoekje aan de nationale zoo en een coole safari. Wat dacht je van een romantische vaart op de rivier in Lamin Lodge? Het thuisfront gaan we ook niet vergeten en we maken een uitstapje naar Brikama.
Op Maandag en Dinsdag en wat dacht je van Woensdag werd onze nachtrust verstoord door een ongewenste bezoeker. Nee, het was geen spin want die fobie hebben we al overwonnen. Het was iets groters, sneller en creepyer...wat weten we tot op de dag van vandaag nog niet. Nog geen lijken gevonden in de slaapkamer maar het eigenaardig ding blijft actief en dat vooral s nachts. We hebben ook ontdekt dat het piept en zeer snel kan lopen. Rarara een RAT of een Grote MUIS ???? Wat zou het zijn??
Donderdag hebben we de eer om een Afrikaans geboortefeest mee te maken.Het beloofd een spetterend feest te worden en we gaan er dan echt uitzien als afrikaanse ladies Vrijdag een iets minder feest maar even verbazingwekkend namelijk de cermonie van papa Mozes. Nog een keertje naar de Albert Market geweest en ja heb voor mijn poepie al een kadootje gekocht.De rest van de familie komt nog dus niet getreurd Onze twee daagse trip naar Senegal kunnen we denk ik op onze buik schrijven.Morgen onze laatste werkdag en die mogen we doorbrengen bij jaja ge hoort het goed Afrikaanse zotten! Vandaag onze kleinste krullebol vastgenomen namelijk een meisje van 5 dagen oud. En voor de verandering stond er WEER rijst op het menu.Dus als iemand probeert om ons die eerste weken zoiets voor te schotelen dan.....
We hebben nog een spelletje bedacht... kwestie van het wat plezant te maken en de moed niet te laten zakken hebben we enkele Nederlandsstalige hits in een nieuw kleedje gestoken. Wie ze allemaal juist raad trakteren we op een lekkere domada. We hebben enkel de refreintjes in een Gambiaanse versie herwerkt... Hier komen ze:
1. Laat de zon maar schijnen,
Laat de zon maar schijnen,
Laat de zon maar schijnen,
We lijken wel twee rozen zwijnen,
Laat de zon maar schijnen,
Laat de zon maar schijnen,
Laat de zon maar schijnen,
Ja ja we zweten als konijnen.
2. Ga je voor het eerst naar Gambia
Dat is een blunder
Maar maak je geen zorgen
Vandaag is een andere dag dan morgen
Dan gaan we er voor
Door stof en zonnestralen
Door stof en zonnestralen
Door zonnestralen en stof
3. Sla allemaal op je kop
Vertel een goede mop
Smeer de benen al maar in
In wandelen hebben we wel zin
Dit doen we met volle speed
Zo is het Gambianenlied
4. Debby en Lieve
Wij zijn met zen tweeën
Julie en Marie
Ja dat zijn wij!!
5. Wij, samen, met ons, twee
Iedereen kent ons al
Ja we vallen op
We zijn dan ook te blank
Wij, samen, met ons, twee
Iedereen kent ons al
We zijn dan ook te blank
Onze muzikale verbeelding is dezer dagen al goed ontwikkeld, eens kijken wat jullie er van kunnen maken.
Week 3 kunnen we volledig schrappen want die hebben we ondertussen verteerd. Het weekend was eentje om snel te vergeten, want buiten zonnen, relaxen, magnetische stralen uitzenden en WANDELEN hebben we rien de knots gedaan! Ondertussen hebben we wel al mooie beenspieren ontwikkeld. De marathon is niets tegen onze dagelijkse wandelingen. De avonden zijn weing vruchtbaar want buiten een boek kaarten hebben ze hier zelfs gene TV... Al wie een vakantie in Gambia in het achterhoofd heeft zitten kan beter zijn voorzorgen nemen:
- genoeg Belgisch eten,
- een fiets of step is ook geen slecht idee,
- anti-zwarten spray voor ze van je af te houden,
- veel werk om avonden productief in te vullen
- gezelschapspelletjes
- maar het allerbelangrijkste; ga misschien eens langs bij de kapper om dat ene haar op uwe kop dat er misschien aan denkt om te komen laten af te knippen!
We willen jullie geen schrik aanjagen dus sommen we ook een paar voordelen op:
- schaars geklede meiden in elke discotheek
- het zonnetje is nog steeds van de partij
- na een uur zie je al bruin, wel van het stof te verstaan!
- het is een ideale gelegenheid om wat overtollige kilos over de boeg te gooien
- last van constipatie, drink een glaasje Gambiaans water.
- en als bonus er gratis bovenop; kom als vrijgezel en keer terug met aan elke vinger een man/vrouw of 3!
Hierbij houden we onze voor- en nadelenbalans. Je ziet hij is evenwichtig verdeeld.
Hier in Gambia is één ding zeer positief en dat is het weer. Nog steeds 30 graden maar later op de avond wordt het wel wat frisser. Vrijdag zijn we met Mozes eindelijk iets productiefs gaan doen en hebben onze levens geriskeerd met het aaien van wat krokodillen. Nadien wat mooie beachbars bezocht en dan richting Albert Market in Banjul voor de Moslimen gaan bidden op vrijdag want, anders hebben we weer geen kleren. Na wat zoeken hebben we toch een geschikt winkeltje gevonden en konden ze ons beginnen opmeten. We zijn een keer benieuwd naar het resultaat. Na een dik uur vertoeven en een lekkere getrakteerde shawarma binnen te spelen, zijn we wat gaan relaxen op het strand van Banjul. Mozes had de hoteluitbater van het Atlantic complex kunnen overtuigen en in ruil voor een drankje konden we verder gratis gebruik maken van het zwembad en het strand. Na enkele uurtjes zonnebaden was het tijd om transport te zoeken richting Serrekunda. Dit is ons pas 2 uur later gelukt. Eerst hebben we de lokale bakkerij nog bezocht en nadien hebben de plaatselijke wijven ons veel geld afgetrocheld voor prullaria! Als of dit nog niet genoeg was bestond ons avondeten uit 2 miserige koude viskes zonder iets anders erbij! Lang leve friet met biefstuk, wat groentjes en een klets mayonnaise...en doorspoelen met de sprankelende ice tea. Daarna onze maag kalmeren met een overheerlijke coupe met bergen slagroom en een lawinestroom van chocoladesaus. Maar hiervan kunnen we enkel nog maar dromen. De avond had niet veel om ogen dus om iets na enen zijn we stilletjes naar onze kamer gegaan.
Op zaterdag was er voor de verandering weer niets gepland en om wederom een hele dag thuis te niksen hadden we al plannen ontworpen. Abdul dropte ons aan het mooie strand zo rond een uur of elf. Daar deden we een bruin of rood kleurtje op en zo was deze dag toch een beetje gevuld. Het spijtige aan het strand is overal waar we komen worden we lastig gevallen door zwarten. Jongens, meisjes, oud of jong allemaal willen ze wel iets verkopen of bekomen. Zijn het geen stofkes of salades dan is het hun eigen lichaam. Relax liggen is hier onmogelijk. Volgende keer proberen we weer een ander strand en hopen op meer geluk. Na het dagje zon, zee en strand stond ons nog een lange wandeling naar huis te wachten. Anderhalf uur na het vertrek zijn we toch veilig zonder al te veel opdringerige gambianen aangekomen in ons guesthouse. Nu vijf uur later hebben we nog altijd geen glimp opgevangen van ons beloofde avondeten. Het is al bijna 22 uur en we zien ondertussen scheel van de honger. Hopelijk brengt de avond nog iets vullend en moeten we niet enkel op koekskes leven!!!
Zo dit was het dan. We hopen dat jullie blijven reageren en berichtjes posten zodat we s avonds wat lectuur hebben.
Véél zonnige en hartverwarmende groetjes uit het verre Gambia,
Vrijdag wanneer jullie zitten te bevriezen op het werk zullen wij eens lachen en ons nekeer omdraaien in onze bikini terwijl we op het strand onze tijd aan het vullen zijn. Tussen 12 en 15 bidden alle Gambianen en wij dus niet!
Nadien gaan we een Gambiaans clownenpakske kopen, alléz laten maken om te dragen tijdens het schapenfeest (Tobaski). Jaja wij gaan niet uit de toon vallen... en wanneer we landen in Zaventem zullen jullie versteld staan.
De derde week hier in het warme Gambia is een groot contrast met het Belgische strontweer. Regen, wind, koude temperaturen en storm dat komen we hier niet tegen hoor!
Op maandag rond vijf uur waren we als VIP uitgenodigd op een rolstoelbasket wedstrijd van één van de patiënten. Deze ging er heftig en wild aan toe. We zagen mannen met nog twee benen, één been en zonder benen. Grellig om te zien hoe zij zich voortbewegen op de handen net zoals apen.Ook al op maandagavond valt de electriciteit uit en het kan echt donker zijn in Gambia. Je hoort allerlei vieze geluiden maar ziet niks. Creepy.
Gisteren dinsdag...dat was weer een dag om snel te vergeten. Géén voiture en dus een busje pakken richting Banjul. Als blanke is dat niet zo simpel, maar één uur te laat zijn we er toch geraakt en weliswaar gratis! Op stage was Ousman precies ongesteld, zo lastig was hij. Begon hij al zijn werk naar ons door te schuiven en was meneer zelf de pijp uit s middags. Wij non-stop getravakt tot 2 uur en dan een grote ontsnappingspoging ondernomen. Deze is na enkele hindernissen geslaagd. Het busje waar we opzaten tegen gehouden door de politie, miserie en allemaal afstappen, het volgende reed maar tegen 20 per uur, en onderweg wel 4 buskes met nen platte band. Ook een zwaar verkeersongeval veroorzaakt de nodige nieuwsgierigheid bij de Gambianen hebben we gemerkt. Stoppen en allen erheen zonder hulp te bieden. Gambia is een peacefull country! Vanuit het hospitaal hadden we een paar handschoenen meegenomen want we hadden gepland om het koertje (lees: stort) eens onder handen te nemen. Zo gezegd, zo gedaan en als twee volleerde chirurgen begonnen we eraan. Wedden dat Sien en Maria zoiets nog nooit gezien hebben. We snoven het aroma op van enkele lokale gerechten die we twee weken geleden geproefd hadden. Hmmm, de kleur was weliswaar verandert in groen en zwart met kleine witte wormpjes erop! Na een half uurtje rommelen was alles toch wat properder maar de stank was niet te harden.
Ondertussen zit ons verblijf al bijna in de helft...als jullie denken dat wij aan het aftellen zijn, misschien! Zowel België als Gambia hebben positieve kanten, alleen zie je soms niet!
Na een saai en vervelend weekend (van vrijdagmorgend tot zondag 11h alleen thuis en genikst) dat héél traag voorbijkroop zijn we content dat we begin deze week weer aan de slag mochten in het RVTH. Mozes is ondertussen ook aangekomen, maar heeft het nog te druk met familiezaken. Vrijdagvoormiddag hebben we gebrost op het werk want we hadden gene chauffeur om ons te brengen. Zaterdag dus verveeld en spellekes gespeeld. Heerlijke Belgische spaghetti gemaakt en met zen tweeën helemaal opgegeten. Ge moet ni vragen hoe uitgehongerd we waren. En zondagnamiddag zijn we naar het verlaten strand getrokken van Kachumé. Het was een hele tocht te voet met al de bagage en het eten. Eindelijk eens lekker en goed eten, maar het bleef bij wat droge vis, hmmm. Van lekker relax zonnen kwam niet veel in huis want héél véél Ghostkrabben op het strand...en wij hebben beide schrik van alles met meer dan 6 poten! De terugweg was een belevenis op zich. Met den dikke mercedes reden we rond gelijk miljonairs...tot de naft helemaal op was. Zo zie je maar soms kan ne zwarte met dikke lippen nog van pas komen J om te DUWEN in dees geval. Chance hebben ze dan ook nog want het tankstation wat da ge hier dus niet om de paar kilometer vindt bevond zich nu toevallig op een paar meters. Toch zijn we thuisgeraakt en zaten daar weer helemaal alleen. Omstreeks een uur of acht natuurlijk den electric uitgevallen en weet je vanaf het moment dat het donker wordt komen de spinnen hier tevoorschijn vanuit alle hoeken en kanten. Na een uurtje kaarsen en zaklampen en het tot ons nemen van wat bosvruchtenthee, plop, opeens weer licht! Ons Debby blij en dadelijk op verkenning maar dat was buiten de lelijke witte donzige en harige kat gerekend die binnengeslopen was. Een luide kreet en veel ssssstttt later werd ze zorgvuldig buitengekegeld. Maar miserie bleef niet uit en omdat Debby geen last heeft van kwaaltjes zoals witheid en afvellen heeft zij er andere. Zo is op nog geen 3 uur tijd de zonnebril en de horloge voor de bijl gegaan en heeft ze die toch kapotgekregen. Tot zover ons weekendintermezzo!
Misschien kan er iemand met belgische roots ons helpen om hier in dit stinky Gambia foto"s op den blog te zetten?? Laat het ons weten DRINGEND zodat we jullie kunnen verder op de hoogte houden
Onze tweede week nadert zijn einde en we hebben weer een hele rugzak vol gebeurtenissen voor jullie klaar. Het hele overzicht volgt maandag of in de loop van volgende week in onze weekwas.
Woensdag was een turbulente dag voor ons! s Morgens werden we weer 300 dalashi armer gemaakt en de maat was nu echt vol. Met de nodige smoelen trekken en nen diepe zucht maakten we het duidelijk. Boodschap misschien aangekomen...maar om 15:00 uur geen chauffeur te bekennen aan de horizon. Na drie kwartier wachten hebben we onze stoute schoenen aangetrokken en kennis gemaakt met de real African way of life! Voor slechts 12 dalashi rijdt er een busje van de ene naar de andere kant vant land! Dus wij drummen, vechten en achter een plaatse jagen in de volgepropte straten van Banjul. Een echte belevenis hoor. Maar we zijn er heelhuids uitgekomen. Toen kwamen we helaas bij een verlaten huis aan zonder sleutel en zonder eten. Nog een uur later konden we toch al binnen, namen ons gerief en trokken richting cyber gelegenheid. Op de terugweg maakte we een noodgedwongen stop bij sen fast food. Onze eerste niet uit rijst bestaande maaltijd sinds ons verblijf hier.
Donderdagavond Moses gaan ophalen aan de luchthaven. Nu moeten we opletten wat we zeggen want diene verstaat natuurlijk Nederlands hé.. Hij trakteerde ons op een muskietenspray en nen lekker kebab. Het is echt ne droomvent, hij gaat zelfs een hotel reserveren voor ne pris dami juist voor we terug keren naar België. Moses wordt onze persoonlijke gids en de volgende avonden en weken gaan steeds goed gevuld zijn. We kijken er naar uit.
Volgende maandag zijn we als special guests uitgenodigd op een rolstoelbasket wedstrijd, en het geluk staat aan onze kant want het is hiet juist het straat over!
Onze eerste volledige werkweek zit erop. We hebben al heel véél gezien en geleerd. Ook hebben de fysios al wat opgestoken van ons. Het is een wederzijdse wisselwerking. De accommodatie hier is echt triestig met de faciliteiten die wij in België gewoon zijn.
Nog twee volledige werkweken te gaan waar we ons met hart en ziel gaan insmijten! De collegas zijn superleuke en gemotiveerde individuen. Maar het allerbelangrijkste is de grote waaier aan diversiteit tussen de patiënten waardoor het werken een hele uitdaging vergt.
We weten dat jullie allemaal nieuwsgierig zijn naar fotos maar niet getreurd we zijn er volop mee bezig. Deze zijn namelijk te groot om op de blog te zetten dus zoeken we een andere manier. Maar soon zie je enkele kiekjes van ons.
Jaja onze eerste week helpen in het RVTH zit er al op.Volop uitgekeken naar het weekend maar blijkbaar hadden de boys geen plannen. Dus dan maar een relax weekendje doorgebracht. Binnekort zal het wel gedaan zijn want, dan komt Mozes en gaan we heel Gambia verkennen.Na die weken kennen we deze uit onze broekzak.De stage in het hospitaal is zeer leerrijk. We zien er een heleboel andere problematieken dan in België en verruimen op die manier onze kennis.Wel opletten geblazen want er zijn al zoveel vreemde ziektes in dit land en kunnen we enkel hopen om immuun te blijven.De mensen daar stappen veel te laat naar een arts en komen dan in de fysio terecht wanneer het eigenlijk al veeeel te laat is. Maar ja das nu eenmaal Gambia Relax, Take It Easy.
Het slechte nieuws is wel dat onze broeken alsmaar groter worden en zover al zelfs dat we tijdens onze woordspelletjes (om de avonden te vullen) zitten te ijlen om eten. We kennen on eerste afrikaanse kaartspelletje (Eight) eigenlijk hetzelfde als Uno maar dat mogen we ni zeggen hé J
Tijdens de middag dacht den Sainey een keertje uit te pakken met een spelletje vier op één rij te spelen maar dat was buiten Debby gerekend want zij gaf hem een koekje van eigen deeg; LOSER; Belgsiche meisjes zijn nu eenmaal slimmer dan afromannnen!!!Zo je ziet ondanks het weinige eten zijn onze hersenen toch nog niet versleten.
Ik ben Debby, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Duplo.
Ik ben een vrouw en woon in Mechelen (België) en mijn beroep is Studente ergotherapie.
Ik ben geboren op 07/05/1982 en ben nu dus 41 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: turnen, modellenwerk.
