Donderdag 13 juli;

04:30 Moslims roepen op tot gebed. Wakker.

05:30 Vogel beginnen te zingen. Wakker.

07:00 Opstaan, tent demonteren, kamp opruimen en inpakken.

07:30 Twee oud vrouwen, één op ezel en één naast ezel passeren aan het kamp, juist op het moment onze  gids wakker wordt en zich rechtzet op zijn veldbed. De ezel schrikt zich een bult en gaat er met de oude vrouw op zijn rug vandoor. Na 10 meter verliest de oude vrouw de strijd en wordt op de grond gekatapulteerd.  Moeizaam kruipt de oude vrouw terug recht onder het uiten van een stroom van verwensingen en samen met de ander vrouw zetten ze moeizaam de weg naar het werk op het veld verder.

Vandaag 11 juli zijn we vroeg opgestaan om naar het werk te gaan. Of toch niet. We zijn wel vroeg opgestaan, maar niet om te gaan werken, wel omdat we een drukke agenda hadden vandaag.

Als eerste stond er een bezoek aan Kharanaq op het programma. Kharanac is een oude verlaten stad waar de huizen gebouwd zijn van leem.

Een soort Bokrijk, maar dan zonder attracties. Was aardig om te zien, vooral omdat het nog vroeg en niet te heet was.

Na de verplichte tankbeurt van de 2+2 konden we richting dan Chack Chack rijden en toen was het al een heel stuk warmer. Om 11:27 op 1500 meter hoogte hadden we al 40,3° en toen had de auto nog niet in de zon gestaan.

Chack Chack viel eigenlijk een beetje tegen. Het waren een deel huizen die in de bergen tegen een rotswand gebouwd zijn. Dus vanaf de parking nog een heel eind trappen lopen. Veel te warm en boven was er niets te drinken, plus er zaten honderden vliegen. Dus snel wegwezen.

Onze verdere rit van vandaag voerde ons door een kale woestijn met veel wind en hoge temperaturen, van +44° voor de tweede maal naar Isfahan.

We hadden daar een afspraak met Ashkan Azarmi. Seppe had de gegevens van deze man op het internet gevonden. Hij organiseert dagtochten door de omgeving naar mooie plaatsen die je alleen als plaatselijk inwoner gevonden krijgt. Hij had ons ook een deftig hotel aanbevolen en ja, op het eerste zicht ziet het er heel aardig uit. Meer een appartement met extra slaapkamer en een WC en een badkamer. Dus vandaag slapen we apart. De man heeft ons vanavond nog een korte rondleiding gegeven in Isfahan en zijn daarna nog een Kebab gaan eten in een lokaal eethuis. Dus nu spannend afwachten of morgen de darmen gaan reclameren.

Morgenvroeg komt de man ons ophalen aan het appartement en trekken we dus twee dagen de brousse in.

Dus de volgende dagen is de kans dat jullie nieuws krijgen klein, of er zou in het midden van nergens internet moeten zijn.

Wanneer we terug in de bewoonde wereld zijn zullen we jullie zeker op de hoogte brengen van deze avonturen.

Om 8:30 zijn we na het maken van een foto van de 2+2pk voor de ingang van Persepolis vertrokken richting Yazd.

Volgens onze Australische buren tijdens het ontbijt is dit de warmste plaats in Iran. En het is warm. Onderweg op een hoogte van 2145 meter was het nog steeds 40,8 graden volgens onze digitale thermometer en op 2500 meter was het een zalige 33 graden. Maar zoals steeds had de achterste motor toch weer last van de warmte tijdens het klimmen.

Reeds kort na de middag arriveerden we in Yazd en hadden deze maal geluk tijdens onze zoektocht naar een goed hotel. Bij het binnenrijden van Yazd vonden we een nieuw hotel waar ze 40% korting gaven op de kamerprijs. We hebben vlug de koffers in de kamer gezet en zijn de plaatselijk archeologische site gaan bezoeken.

The Tower Of Silence. Het was er stil en goedkoop. Wegens de hitte was de site gratis te bezoeken en dat was te zien. Buiten een Iraans koppel hadden we de site voor ons gans alleen.

We zijn er ook niet lang gebleven maar hebben vlug de koelte van het hotel opgezocht. Gelukkig heeft het hotel een laundry service en kunnen we morgen weer proper lekker ruikende kledij aandoen. Hopen we.

Voor de rest van de dag genieten we van de koelte van het hotel en hopen we straks nog van een lekkere maaltijd te genieten.

Morgen bezoeken we twee sites, Kharanaq en chak chak, op de weg naar Isfahan waar we tijdig voor de avond spits hopen te arriveren.

We hebben al een paar keer foto's en tekst documenten geplaatst op onze blog.

Schijnbaar kunnen jullie de foto's en tekstbestanden goed zien, maar als wij een geplaatste foto of tekstbericht willen openen zien we iets zoals we nu in bijlage geplaatst hebben. Raar maar waar.

Onderaan de blog wordt weergegeven wanneer het bericht online gezet is.

Maar het uur dat daar weergegeven wordt is de tijd in Belgie en niet hier in Iran. Schijnbaar is het hier zo'n 02:30 uur later dan in Belgie.

Ge moet dus niet denken dat wij maar halve dagen rondreizen en voor de rest op ons lui gat liggen.

Hier in bijlage het verslag van vandaag.

Door het onzekere internet heb ik het verslag in Word gemaakt en als bijvoegsel bijgevoegd.

Verder vind je nog een aantal sfeerbeelden van deze week waar je onder andere de hier gangbare benzine prijzen kan aflezen.

Je ziet ook wat men hier onder een Hummer verstaat en dat is nog iets dan bij ons.

Je kan ook zien dat we graag gezond eten, liefst met een mooi uitzicht en dat we daar veel plaats voor krijgen.

 

Nu er eens internet is kunnen we wat beeldmateriaal van de laatste dagen proberen online te plaatsen.

DE man van het tankstation verstond niet waar al die benzine bleef toen de teller voorbij de 75 liter ging.

Ook zien we Seppe met zijn collega in actie tijdens de olie wissel van de 2+2 pk en de gebruikelijke fotoshoot.

Ook vind je nog beelden van ons Déjeuner sur l'herbe en het hotel van een paar dagen terug.

Zoals je ook kan zien is een Garmin GPS aflezen niet altijd even simpel.

Van de week vonden we nog een Gyan langs de weg die te koop staat voor 6000 Euro