Als het even wilt ophouden met regenen ga ik graag een wandeling maken in het park. De bladeren zijn ondertussen volop van de bomen aan het vallen, en af en toe heb ik nu moeite om te zien waar de weg begint of waar het gewoon bos is. Tja, dan moet ik enkel maar uitkijken dat ik niet val over een boomstronk of een wortel. Maar wat is het prachtig in het park, de kleuren van de herfst zijn toch onovertreffelijk. Als het droog is sneeuwt het bladeren bij het minste zuchtje wind, heerlijk toch? Af en toe zie ik een eekhoorntje wegvluchten, hoewel, het niet echt vluchten is, soms zitten ze je gewoon te bekijken, half verstopt achter een boom, klaar om het in hogere sferen te gaan zoeken, mocht je een beweging maken die hen niet aanstaat.
De goudvissen in mijn vijvertje genieten ook van elke zonnestraal die ze nog te pakken kunnen krijgen, op dat moment zijn ze ook nog héél blij met wat extra voedsel, in de winter moet je ze amper eten geven, dan zijn ze lui, verstoppen zich ook tussen de potten met waterplanten. Gelukkig maar, want mijnheer of mevrouw de reiger is een ongenode gast die zich graag tegoed doet aan de bewoners van mijn vijvertje.
Die reiger komt meer en meer langs als het kouder wordt, de oplossing om hem tegen te houden mijn vijver als voedselbank te gebruiken is gewoon een nylon draad. Rond de vijver steken nu paaltjes in de grond die op kniehoogte verbonden worden door die draad. De reiger kan zo niet aan het water.
Ik heb al oog in oog gestaan met deze prachtige vogel, hij lijkt wel voorhistorisch als je hem ziet, zo groot, zo majestueus, prachtig, maar toch zie ik hem liever niet in mijn tuin, aan mijn vijvertje.
Als het even wilt ophouden met regenen ga ik graag een wandeling maken in het park.
