Het is echt herfstweer, nat, de laatste bladeren vallen van de bomen, en het is spekglad in het park. Mijn wandelingen met de hond beperken zich nu tot de straten, maar hier zijn die wel nog vrij groen en niet echt héél druk. Natuurlijk heb ik genoeg zakjes mee om de hoopjes van de hond op te kuisen, wat is er vreselijker dan in een drol te stappen, en soms zonder het te weten en vies geurtje mee in huis te nemen. bjakkes!
Maar kom, doordat het kouder wordt verlang je ook meer naar eten dat lekker warm geserveerd wordt en wat is er lekkerder dan een goede ovenschotel. Daarom wil ik deze met jullie delen.
benodigdheden (jullie moeten zelf wel de hoeveelheden vinden voor jullie gezin, sorry)
gehakt courgette tomaten gemalen kaas
kruiden oregano, paprika en basilicum
één ovenschotel
Hoe beginnen we eraan, wel het gehakt gaan we rul bakken in een pan, rul is dat het gewoon uiteenvalt, doe wel géén boter in je pan, er zit vet genoeg in gehakt, het gaat ook niet aan je pan kleven, zelfs al heb je een slechte pan! Dus roerbak het gehakt. Als dat klaar is doe je het in de ovenschotel en strooi er een beetje paprikapoeder over.
Hierboven doe je een laagje courgette, dat je in schijfjes hebt gesneden. Een jonge courgette moet je enkel maar afwassen, niet schillen, en zelfs de pitjes niet uithalen. Over de courgette strooi je wat oregano.
Zo, nog een laagje in vrij dikke schijven gesneden tomaat hierop leggen, en daar strooi je dan weer basilicum boven.
Het geheel wordt afgerond met een dikke laag gemalen kaas, gruyère of emmentahl, naar smaak.
Deze schotel kan je ook in de microgolfoven laten gaarworden, of in een gewone oven, dit duurt zo'n half uur tot 3 kwartier op zo'n 180 graden.
Jakkes, het is koud geworden. Gisteren hebben we nog snel de laatste planten binnen gehaald, zij die moeten overwinteren in de kelder. De geraniumscheuten lijken goed te pakken, zo ga ik volgende lente mijn bakken kunnen vullen met nieuwe plantjes, tenminste als ze de winter in de kelder overleven, maar meestal lukt dat wel. Het aantal uren daglicht zijn al een héél pak minder geworden, dus 's avonds moet ik in het donker gaan wandelen met mijn hond, niet dat ik dat zo leuk vind, ik zoek dan wel de plekken op die meer verlicht zijn, en zo komen we af en toe andere hondenbezitters tegen, een leuk moment voor een praatje, als het niet té koud is.
Als de kachel lekker aan het branden is, geniet ik van de warmte die hij verspreid, en droom stiekum dat het de warmte van een lekker zomerzonnetje is. Ik ben iemand die leeft voor de zonnewarmte, de koude neemt mijn energie weg, en ik vind het echt niet leuk om verschillende lagen kledij over elkaar te dragen om toch maar warm te hebben.
Dikwijls heb ik moeten lachen als de mensen na de winter zeiden ben je niet vermagerd? Tja, als je zoveel lagen kleding over elkaar draagt lijk je wel dikker en dikker te worden!
De kinderen dromen al stilletjes over een witte winter, véél sneeuw mag er van hen vallen, maar dan ben ik bang om uit te glijden. Waar is de tijd dat we op de school glimmende glijbaantjes van ijs maakten waar we héél de speeltijd over gleden, dat is precies al héél lang geleden.
We zullen eens gaan kijken in de kast welke dikke trui we kunnen aandoen zonder al te veel laagjes eronder te moeten dragen, ... je bent maar een koukleum!
Als het even wilt ophouden met regenen ga ik graag een wandeling maken in het park. De bladeren zijn ondertussen volop van de bomen aan het vallen, en af en toe heb ik nu moeite om te zien waar de weg begint of waar het gewoon bos is. Tja, dan moet ik enkel maar uitkijken dat ik niet val over een boomstronk of een wortel. Maar wat is het prachtig in het park, de kleuren van de herfst zijn toch onovertreffelijk. Als het droog is sneeuwt het bladeren bij het minste zuchtje wind, heerlijk toch? Af en toe zie ik een eekhoorntje wegvluchten, hoewel, het niet echt vluchten is, soms zitten ze je gewoon te bekijken, half verstopt achter een boom, klaar om het in hogere sferen te gaan zoeken, mocht je een beweging maken die hen niet aanstaat.
De goudvissen in mijn vijvertje genieten ook van elke zonnestraal die ze nog te pakken kunnen krijgen, op dat moment zijn ze ook nog héél blij met wat extra voedsel, in de winter moet je ze amper eten geven, dan zijn ze lui, verstoppen zich ook tussen de potten met waterplanten. Gelukkig maar, want mijnheer of mevrouw de reiger is een ongenode gast die zich graag tegoed doet aan de bewoners van mijn vijvertje.
Die reiger komt meer en meer langs als het kouder wordt, de oplossing om hem tegen te houden mijn vijver als voedselbank te gebruiken is gewoon een nylon draad. Rond de vijver steken nu paaltjes in de grond die op kniehoogte verbonden worden door die draad. De reiger kan zo niet aan het water.
Ik heb al oog in oog gestaan met deze prachtige vogel, hij lijkt wel voorhistorisch als je hem ziet, zo groot, zo majestueus, prachtig, maar toch zie ik hem liever niet in mijn tuin, aan mijn vijvertje.
ik ben iets vergeten te vertellen in het recept van de kastanjepuree...het is met het zelf klaar te maken dat mijn euro is gevallen. De bouillon waarin je de kastanjes kookt wordt gebruikt (even zeven vooraf) om de dikte van de puree ietsje te verminderen, je gebruikt nét zoveel van de bouillon om een smeuiige pasta te krijgen als nodig, dus is er ineens een zouter smaakje bij... Smakelijk!
De laatste bonen zijn geplukt, onderweg nog héél wat spinnen en slakken tegengekomen, maar, hoewel de slakken veelvraten zijn, ben ik niet iemand die ze bewust kan doodtrappen of zo, jakkes, neen! De spinnen, zoals ik voorheen al zei, die hun net verplaats ik en laat ze ook leven.
Het leuke aan de herfst is, dat bijvoorbeeld ook de pompoenen klaar zijn om afgesneden te worden, ik heb jammer genoeg géén kanjers in mijn tuin dit jaar, maar wel een paar pompoenen die ik dan maar al klaar heb gemaakt om in te vriezen, samen met een paar héle grote die ik kreeg van een vriendelijke buur.
Héérlijke soep kan je maken van die pompoenen, ik zal hier een simpel maar héél lekker recept bijgeven. De hoeveelheid pompoen moet je voor je eigen gezin wel een beetje bekijken. Ik ga ervan uit dat je weet dat alle groenten geschild en gepeld moeten worden, behalve de peper (paprika) daar haal je wel de pitjes uit!
Smelt een klontje boter in de soeppot, daarin voeg je een in stukjes gesneden ajuin en een paar teentjes look bij, wel op een stil vuurtje, en af en toe roeren zodat het niet aanbrandt! Dan doe ik er al een beetje water en de bouillonblokjes (kippenbouillon is het lekkerst met pompoen) bij, berekend op de hoeveelheid soep dat je gaat maken, hierbij mag je dan je pompoenblokjes met de gesneden paprika bijdoen. Pompoensoep mag niet té dun zijn, daarom doe je er water bij tot je het ziet, dus niet tot bovenaan de pompoen, maar nét wat minder. Laat het nu maar lekker koken, en als de pompoenblokjes gaar zijn, zet je de staafmixer erin. Op het einde van het mixen doe je nog een beetje paprikapoeder in je soep, en laat het nu maar smaken!
Tja, pompoenen zijn er niet enkel om met Halloween gebruikt te worden he? Heb je echt een overschot aan pompoenen, geef ze aan je buren, of gebruik ze in veel gerechten, kleine blokjes pompoen zijn ook héél lekker in zelfgemaakte spaghettisaus, je kan er zelfs fritten mee maken, hoewel ik dat zelf nog nooit geprobeerd heb.
's Avonds als het donker is en je komt buiten kan je soms al eens ongewone geluiden waarnemen, geritsel in de lage struiken, en dan heb je waarschijnlijk bezoek van een egel. We hebben al een egelpaar gehad, en kleine egeltjes, zo schattig, zo lief! Af en toe helpen we een egel te verlossen van teken, die teken zitten dan als kleine steentjes tussen hun stekeltjes, is wel even wennen om dat te zien, want een leek op dit gebied herkent in die grijze tot witte 'steentjes' geen teek! Het heeft mij altijd zoveel plezier gedaan om egels in levende lijve te zien in mijn tuin, voor ik op 'den buiten' ging wonen kende ik egels alleen maar als platgereden schijven. Mensen als jullie kunnen, let even op als jullie in het donker rijden, soms kan je gewoon de egel verplaatsen naar een voortuintje zodat hij geen verkeersslachtoffer moet worden.
Mijn zoon was zo onlangs aan het rijden en stopte voor een egel, de bestuurder achter hem die toen zag dat hij de egel verplaatste had de grootste pret toen hij dit diertje zag, het zijn wonderen van de natuur, let een beetje op die dieren aub.
Op een avond, toen het al donker was ging ik wandelen met mijn hond, en zag iets over het voetpad zwalpen, ik dacht eerst dat het een rat was, maar dan een dronken rat...lol...het was een mini-egeltje. Mijn hond ging eraan snuffelen, maar owee, een egeltje blaast als een kat! Zoveel lawaai uit zo'n klein diertje, maar al bij al vond ik het geweldig.
Als je een egeltje zou oppakken, tja het steekt wel hoor, maar ze bijten niet! Tracht één hand onder de buik, net onder het kopje te steken, dan kan de egen zich niet helemaal oprollen en kan je het leuke snuitje eens bewonderen.
Egels zijn zeer nuttige dieren, ze eten insecten, zijn vrij-gifbestendig, eten rot fruit dat bv op de composthoop ligt, eten muizen, ook vergiftigde muizen! Egels zijn goede zwemmers, als je een vijver zou hebben is het misschien wel nuttig om ergens aan één kant een opstapje voor deze dieren te maken zodat ze eruit kunnen mochten ze erin vallen.
Nu een weetje, vossen zijn verlekkerd op egels. Maar een egel rolt bij gevaar helemaal op zoals een stekelig speldenkussen. Wat doet de vos dan? Hij plast op de egel, zodat de egel denkt dat het regent en hij zich ontrolt om te gaan schuilen, en dan is hij een makkelijke prooi voor de vos.
Dagelijks vind ik in huis wel minstens één dikke spin, maar mijn gruwelen over deze beesten is opgehouden te bestaan en omgezet in grote bewondering. Bij het wandelen door mijn tuin kom ik af en toe dezelfde spinnen tegen, de draden van hun web houden mij tegen tijdens mijn rondwandeling. Maar ja, ik kan er niets aan doen, ik moet er soms afbreken, dan ga ik voorzichtig te werk, zorg dat alle draden aan één kant geduwd worden, en de spin niet onder mijn voeten verzeild geraakt. Ga ik enige uren later terug door de tuin, dan is het web al grondig hersteld, prachtig gewoon. Wat eens een klein spinnetje was, is ondertussen ook opgegroeid tot een grote dikke spin. Ik zal mijn fototoestel eens in de aanslag houden en jullie laten meegenieten van zulks moois! Het kleverige web van de spin is zelfs sterk genoeg om een wesp in vast te houden, de spin kan die dan zo omwikkelen dat de wesp er helemaal niet meer uit kan.
De herfst lijkt helemaal zijn intrede te hebben gedaan, stiekem hoop ik nog op een tijdje zon, hoe heerlijk is het niet daar nog even van te kunnen genieten, maar momenteel voorzien de hemelse wateren onze tuin van het nodige vocht, hoewel nodig? Alles is vochtig genoeg denk ik.
Overal begint het herfstfruit van de bomen te vallen, als je appelen of peren in je tuin hebt, is het wel stilaan tijd om die te plukken. De noten verspreiden zich onder hun oorspronkelijke bezitters, en er zijn er héél wat, als je de weerprofeten moet geloven wordt het een strenge winter, hoe meer noten, hoe kouder het zal worden....brrr daar ben ik niet zo'n voorstander van.
Eén van de dagen ga ik toch eens kijken in het park of de tamme kastanje ook al mijn voorraad kan bijvullen, ik maak hiervan kastanje puree, heerlijk ter vervanging van aardappelen of als 'bij-groente'. Het is eenvoudig te maken hoor, kras een kruisje in de kastanje, neem een grote kookpot met water en wat bouillonblokjes erin, en laat de kastanjes hierin koken tot ze mals zijn. Als ze wat afgekoeld zijn kan je makkelijk de pellen en de vliezen verwijderen, nadien pureer je ze met de staafmixer en kruidt ze met nootmuskaat. De kastanje puree kan je ook invriezen, dus misschien een extraatje op tafel met de feesten!
Bij mijn avondwandelingen word ik af en toe opgeschrikt door kreten uit het luchtruim, alwaar de eenden zich veramelen om naar hun rustplaats te vliegen. Wonderlijk vind ik die V waar ze altijd in vliegen, onder het af en toe uitstoten van kreten, een aanmoediging naar de kopvlieger toe zeker?
De spinnen hebben hun web overal hangen, voor de ramen vind ik het niet zo leuk, of er moesten regendruppels aan hangen, dan kan ik wel genieten van het kantwerk dat ze telkens weer met ongelooflijk geduld herstellen, maar is het wel herstellen? Onlangs las ik dat spinnen elke dag opnieuw hun web maken, het oude web wordt gewoon opgegeten, ik zal het eens in het oog moeten houden. Deze tijd van het jaar zoeken spinnen zich ook een warmere plaats op, binnen dus. Mijn grote schrik voor spinnen heb ik overwonnen met ietsje meer op de buiten te gaan wonen, elke dag zie ik nu spinnen, en de reflex om ze dood te trappen heb ik omgezet in een jachtpoging om ze te vangen, en ze weer buiten te gaan zetten. Die dieren zijn echt nuttig, eindelijk heb ik dat ingezien.
Zo stilletjesaan moeten we ook de planten terug binnen halen, die heel de zomer buiten hebben gestaan, mijn woonkamer gaat weer lijken op een groene oase. Ik ga nu wel zorgen dat er wieltjes onder de potten komen, zodat ik ze makkelijker kan verzetten, want er zijn een paar zéér grote potten bij. Ik ga op de valreep ook nog mijn geraniums (pellargonium is het juiste woord) stekken, in de hoop van volgende lente héél wat nieuwe plantjes van mijn oude planten gemaakt te hebben.
Zo, dit was de start van mijn blog, nu ga ik zelf eerst even wat herfstvoorbereidingen treffen.
Als het even wilt ophouden met regenen ga ik graag een wandeling maken in het park.
De herfst lijkt helemaal zijn intrede te hebben gedaan, stiekem hoop ik nog op een tijdje zon, hoe heerlijk is het niet daar nog even van te kunnen genieten, maar momenteel voorzien de hemelse wateren onze tuin van het nodige vocht, hoewel nodig? Alles is vochtig genoeg denk ik.
