ik ben geminderd met het roken....stoppen kan ik momenteel nog niet, die stinkstok van mij is nog steeds belangrijk in mijn leven, maar niet meer zo dwangmatig.
Gek he? Ik verstokte rookster, ik kon niet zonder sigaret, en nu....tel ik elke dag hoeveel sigaretten er mij resten in mijn pakje om de dag nadien te trachten er minstens één meer over te houden, en ik zit aan....14 sigaretten! Van het niet toekomen met één pakje op 14 sigaretten!
Hoe heb ik dat gedaan?
Alles is opnieuw geschilderd in huis, ik rookte enkel in de living en keuken, dus onze slaapkamer bleef rookvrij hoor! Maar, het opnieuw schilderen vroeg van mij veel energie...beetje krammakelijke persoon hier, lol...En dus besloot ik dat wij, want er is nog een roker in mijn huishouden, buiten zouden gaan roken, of in het slechtste geval, als het té koud is, onder de dampkap.
Ik heb éénmaal onder de dampkap staan paffen....niemand rook dat ik daar had gerookt, dus mocht het deze winter steen en been vriezen weet ik dat het kan.
Vroeger, was ik bezig met allerhande zaken, af en toe stak ik een sigaret op, om die dan soms in de ene of andere asbak neer te leggen en verder te doen met wat ik deed, soms moest ik zelfs gaan zoeken naar in welke asbak ik mijn sigaret had gelegd....Stom is dat. Nu, moet ik echt naar buiten gaan, en daar gaan genieten van mijn stinkstok, en soms denk ik, ach...waarom moet ik nu stoppen met hetgeen waar ik mee bezig ben om die stomme sigaret aan te steken?
Ik merk ook wel dat de lucht in huis zuiverder is geworden, en dat, als ik in contact kom met andere rokers, die wel binnenshuis roken, de geur veel meer penetrant is...
Op hoop van zegen dus, voor mijzelf, moet ik het roken niet opgeven, en mag ik gerust eindigen met een vijftal genotssigaretten, al zijn het er tien! Dan kan de staat niet meer genieten van mijn genot, lol!
het zou leuk zijn als jullie een berichtje zouden achterlaten! Of het nu negatief of positief zou zijn, speelt helemaal géén rol, je mag mijn blog slecht vinden, of goed, maar voor mij zijn jullie allemaal onbekende lezers...in zich, géén probleem...maar ik weet niet of jullie het leuk vinden om hier te komen lezen of niet...Dat is mijn probleem natuurlijk. Dus, had ik graag één of ander reactie... Positief of negatief, zodat ik weet dat ik moet verder gaan, of er gewoon de brui aan geven, in de zin van misschien géén recepten meer, of géén verslagen meer, of géén van beiden meer en dus de blog opgeven ... of wat willen jullie graag meer weten?
Ik vind het bloggen wel leuk hoor, al is het met één jaar vertraging...
Ik heb zebravinken, die me altijd weer voor een heleboel raadsels stellen. Verleden jaar heb ik enkele zebravinken bijgekocht omdat het aantal mannetjes en vrouwtjes niet meer klopte. Er was één nestje gemaakt, en zowaar daar hoor ik een vreemd geluid in het hok, en ja hoor na verloop van tijd zie ik een jongsken rondvliegen, eerlijk gezegd zag ik het pas toen ik héél veel gefladder hoorde toen ik het eten ging bijvullen. Maar...onachtzaamheid van mijn kant waarschijnlijk, ik was een beetje 'bluts' of ongevoelig voor al wat rond mij heen aan de gang was, na het overlijden van mijn vader...ineens miste ik een paar vogels... Het kot was niet blijven open staan, hoe konden ze onstnappen, ik weet het niet... Eén jaar later zie ik ineens een vermist vogeltje...dood...in een nestbakje...gelukkig kunnen we eraan om het te verwijderen. Waarschijnlijk is het jongsken ook in hetzelfde nestbakje 'verdwenen'.
Dit jaar.... Ongelooflijk maar waar, een explosie in mijn volière! Er bleken uiteindelijk maar een paar vrouwtjes in het hok te zitten, en ik kocht op een markt een paar popjes bij, om de mannetjes niet helemaal te laten oorlogvoeren om het éne popje dat was overgebleven. Het aantal vogeltjes was weer evenredig. Wist ik veel dat het éne koppeltje deftig aan het broeden was...zowaar vier jongskens!
Door de nieuwe vogeltjes werden ook nieuwe koppeltjes gevormd, en dat maakt dat het aantal zebravinken nu ook op 14 staat, een paar jongskens hebben kleur bekend, de mannetjes hebben oranje wangen, dus dat was even spannend, tot hiertoe kan ik zeggen dat de stand 7/7 is... Misschien gaan er nog twee jongskens kleur bekennen, en mannetjes zijn....we zullen wel zien wat het geeft, mijn man heeft me beloofd een grotere volière te maken....zodat al mijn zebravinken véél plaats gaan krijgen, ik hoop dat het er ooit van komt
Ik moet zien dat ik eens foto's kan nemen van al die vogeltjes, het is grappig om hen bezig te zin....vanuit de eetkamer, kijk ik recht op het hok, en soms schiet ik gewoon in de lach, omdat de ene vogel wat nestmateriaal gaat stelen bij de andere!
Jammer genoeg zijn er vier seizoenen zonder tralala aan mij voorbijgegaan, aan mij, én aan mijn blog.
Mijn vader is overleden na een slepende ziekte. Het is voor ons een pijnlijk afscheid geweest, niet ééns maar meerdere keren, telkens weer zagen we hem achteruit gaan, telkens weer was het dag Papa, tot volgende keer, ik zal proberen woensdag te komen, met een bang hart afscheid nemen. Zijn strijd is gestreden, hij heeft genoeg gevochten, tegen de kanker, vol goede moed heeft hij de chemo en zo ondergaan, maar het mocht niet helpen, het was voor hem en voor Mama wel belangrijk dat ze nog samen hun 50ste huwelijksverjaardag hebben kunnen vieren, tenmidden van alle kinderen en kleinkinderen.
Met enige trots mag en kan ik zeggen dat we voor het jubileum van onze ouders, alles in elkaar hebben gestoken, enkel het diner hebben mijn ouders aan profs overgelaten omdat ze wilden dat wij ook konden genieten.
Minder dan één jaar later is Papa dan overleden tenmidden van al zijn kinderen en een paar kleinkinderen, we hebben allemaal één voor één afscheid van hem kunnen nemen voor hij stierf.
Maar omdat we samen kunnen feesten, hadden we zoiets van dan kunnen we ook samen afscheid nemen, de begrafenis hebben we ook zelf in elkaar gestoken. Terwijl de begrafenisondernemer zorgde voor de brieven en kaartjes staken we zelf de mis in elkaar, Papa zou trots op ons zijn geweest, zijn muziek, al zijn kinderen die iets voorlazen, het vergde moed, maar het lukte...voor Papa, en ook voor Mama.
Na een druk jaar met regelen en zaken doen voor mama, ben ik zo stilaan terug op mijn positieven aan het komen, de tuin krijgt meer aandacht, de dieren in de tuin ook...niet dat ik die verwaarloosd heb, maar ik zat er maar met een half hoofd bij...
Nu gaat het allemaal een ietsje beter, en bloeien de bloemen in onze tuin weelderig tot mijn grote vreugde! Ook de opbrengst van onze groententuin is goed! En ondertussen heb ik ook uitgevonden dat je courgettes absoluut niet moet blancheren voor je ze invriest, dus een courgette op normale grote gaat ineens gewassen de diepvriezer in. Lekker makkelijk als ik hem niet in blokjes gesneden wil gebruiken.
Dikwijls hoor ik van mensen dat ze niet meer weten wat aanvangen met hun courgettes. Even terzijde mocht je het voorgaande niet hebben gelezen, courgettes kan je in hun geheel (wel even afspoelen) invriezen, je hoeft ze niet te blancheren!
Hier het recept voor een ovenschotel met courgette.
benodigdheden :
gehakt courgette tomaten gemalen kaas
de hoeveelheid gehakt moet je aanpassen aan je gezinssituatie, ik doe hier bv maar 1kg gehakt voor acht personen, dat is echt niet veel , maar het wordt aangevuld met gemalen kaas, en de groenten en niemand merkt dat er minder vlees in deze ovenschotel zit.
Het gehakt wordt rul gebakken, en dan in een ovenschotel gekieperd. Hierop versnijd je een courgette in schijfjes, bovenop de courgette snijd je tomaten, en daarop strooi je gemalen kaas. Dit gaat zo'n dik half uur in de oven op een 180°
Wil je wat meer kruiden gebruiken, maar het hoeft echt niet...strooi dan paprikapoeder over het gehakt, oregano over de courgette, en basilicum over de tomaten.
Hier eten ze deze schotel het liefst met pasta, gebroken macaroni, strikjes of zo... Smakelijk!
Het heeft me weer te pakken, de lentekriebels, ik zie het zonnetje tevoorschijn komen, en het geeft zin om zoveel zaken te doen!
Langzaam ben ik gestart aan die goede ouderwetse grote schoonmaak, maar dat is niet zo interessant om weten.
Ook het zaaien van bloemen onder glas én binnen is stilletjesaan op gang aan het komen, heerlijk, je hebt een bakje met zwarte aarde, en ineens zie je daar minuscule plantjes in opkomen, vlijtig liesje, viooltjes, petunia's en leverbalsum, ik hoop echt op véél bloeiende bloemen in mijn tuin. Mijn geraniumstekken lijken op een uitzondering na, allemaal goed te groeien, ik ga héél wat bloembakken kunnen vullen.
In de tuin heb ik ook niet echt stilgezeten, daar waar mijn voorjaarsbloeiers groeien is het gedeelte dat geen bollen heeft gekregen bezaaid met de schijnaardbei (Potentilla Duchesnea Indica). Vorige zomer vond ik het mooi om zien, die kleine gele bloempjes die zich omtoverden tot minuscule aarbeien. Het blad leek ook helemaal op dat van de aardbei en dat was voor mij in het begin een raadsel, zouden er aardbeien groeien in de tuin? Als je je tuin nog moet ontdekken staan er soms verrassingen te wachten, maar deze aardbeien zijn niet giftig, maar hebben ook geen smaak, jammer, de oogst zou groot geweest zijn! Gelukkig wortelen ze niet diep en kan ik met behulp van tuingereedschap (een schoffel of zo) de plantjes uit de grond lichten en plaats maken om in de echte lente mijn kweeklingen er te plaatsen.
Jammer genoeg zijn mijn tulpen meer blad dan bloem, ik ga de bollen er na het seizoen uithalen en in het najaar ze weer een plaatsje geven, volgend jaar zullen ze wel weer bloemen (hoop ik toch). Maar door opzoekingen heb ik geleerd dat een tulpenbol dieper de grond inkruipt en daardoor enkel maar bladeren geeft...zodus, hoop doet leven.
Het kriebelt echt, de zin om zoveel zaken in de tuin te ondernemen is héél groot, maar ik kan het maar met mondjesmaat allemaal doen, ach, zoals de haas en de schildpad van de La Fontaine, langzaam maar zeker geraken we er ook!
We zullen maar even verder gaan met wat recepten hier neer te typen. Hier komt een recept dat we graag eten, het vraagt even voorbereiding, en lijkt vrij vreemd, maar de kinderen over het algemeen lusten het heel graag, en mensen die hier onverwacht komen mee-eten zijn verrast door de smaak!
Het is niet zo'n heel duur recept op deze tijd van het jaar, dus dat valt lekker mee!
Benodigdheden :
1 witte kool ongeveer 1kg gehakt voor 4 personen ongeveer 1/2 kg rijst stuk of zes citroenen
De witte kool kan je nu op twee manieren klaarmaken, ofwel snijd je ze in stukjes, ofwel gebruik je de bladeren in hun geheel, wel de nerven eruit halen. Ik ga nu de beschrijving geven met de hele bladeren, maar je zal zien dat het simpel is als je de kool in stukjes snijdt.
Scheur dus bladeren af van de kool, ontdoe ze van de nerven en was ze goed onder de kraan. Neem een grote kom, en meng de rijst met het gehakt, zorg dat de rijst er goed onder gemengd is. Nu neem je een blad van de kool en vult dat met het mengsel, waarbij je zorgt dat je een mooi rolletje hebt, dit stapel je in een ruime kookpot. Als je mengsel opgebruikt is, ga je een stuk of drie citroenen persen, het sap giet je over je koolrolletjes. Neem je kookpot en vul die nu met water, tot al de rolletjes onder water staan, zet dit op het vuur en laat stilletjes koken. Als de rijst in je rolletjes gaar is, dan is je maaltijd klaar. Geef iedereen een stuk citroen om nog over de rolletjes uit te persen naar smaak.
Als je dus je witte kool in stukjes zou hebben gesneden, leg je dus een laag rolletjes, en een laagje kool, afsluiten met een laagje kool. Bij mij wordt het gemaakt met stukjes kool, omdat de kinderen anders geen moeite doen om de bladeren op te eten.
Het ruikt misschien vrij vreemd (beetje afwasproductachtig) maar het is een lekker recept! Proberen maar!
Na de feestdagen, en nu wil ik iedereen ook het allerbeste wensen voor dit nieuwe jaar, zijn we allemaal een beetje uitgekeken op de zware feestmenus.
De koude is er af en toe, de wind en de regen hebben precies vrij spel gekregen, het is niet echt weer om met plezier een wandeling te gaan maken.
Maar doe je het toch, ga je eens vechten tegen de wind, krijg je nadien zin in een heerlijke warme, dampende maaltijd, en wat smaakt er beter in de winter dan een 'ouderwetse' hutsepot?
Omdat ik een lekker recept heb, wil ik het jullie verklappen, het geheim van hutsepot zit erin dat je alles de tijd laat om klaar te geraken, de smaken van de groenten moeten zich vermengen met het vlees, en ja hoor, hélemaal akkoord, er is werk aan, het neemt tijd in beslag, maar het is een maaltijd om je vingers bij af te likken! En vermits je hutsepot niet echt in een hoeveelheid voor één persoon kan maken, kan je nog altijd mensen uitnodigen om mee te eten.
benodigdheden
500 gr rundsvlees in blokjes 500 gr varkensvlees in blokjes 500 gr dikke worsten
of natuurlijk, een varkensstaartje en zo, maar ik ben daar geen liefhebber van. Haal je je vlees bij de slager, vraag dan ineens of die kruiden heeft voor hutsepot, anders moet je zelf gaan kruiden met peper en zout.
500 gr worteltjes 500 gr spruitjes 500 gr selder 500 gr prei 500 gr savooi 500 gr rapen 500 gr aardappelen
De groenten worden allemaal gekuist, je begint bv met de wortelen, dan de selder en de prei, terwijl dit straks gaat opstaan kan je de rest kuisen. Alle groenten worden in blokjes gesneden!
Neem een grote kookpot, zet die op het vuur met flink wat boter in want je gaat beginnen met het vlees aan te bakken, hiermee bedoel ik het varkens- en rundsvlees, niet de worsten!
Vlees aanbakken doe je door de boter goed warm te laten worden, voorzichtig dus als je het vlees in je pot doet, als het vlees aan alle kanten is aangebakken, kruid je het met de kruiden van de slager, of met peper en zout. Nu ga je warm water toevoegen tot het vlees onderstaat. Waarom warm water? Je hebt het vlees toegeschroeid met het aanbakken, als je er nu koud water op zou doen, schrikt het vlees, opent zich weer en wordt taaier. Ziezo, dit laat je maar een uurtje stilletjes zijn gangetje gaan. Hutsepot maken vraagt tijd, maar het resultaat zal er mogen zijn!
Een groot deel van de groenten zijn nu al klaar om in de pot te doen. Er is een volgorde die je zo ongeveer moet respecteren, de groenten gaan in de pot in volgorde van de tijd van het koken, spruiten zijn bv sneller klaar dan wortelen, en je wilt toch wel nog iets van je spruitjes terugvinden in je bord, is het niet?
We beginnen met de wortelen in de pot te doen, en laten dit even stilletjes koken, dan komen de prei en de selder erbij, nadien de raapjes, en de savooi. Zorg er wel voor dat er genoeg vocht in de pot zit, en af en toe even omroeren mag! Het vuur mag wel niet té hoog staan hoor, hutsepot klaarmaken vraagt tijd!
Nu mag je dit even laten staan, en de aardappelen gaan schillen.
We zijn weer even verder in de tijd, en wat hebben we nog over, de spruitjes, de aardappelen en de worst.
Laat de worst nog maar even liggen, en doe de spruitjes en de aardappelen in de pot.
Een heerlijke geur zal zich al verspreiden in je keuken, straks komen je buren nog vragen of ze mee mogen komen eten!
Als je voelt dat de spruiten en de aardappelen ver gaar zijn, leg je de worsten bovenaan in je pot, als de worsten gekookt zijn, vis je ze uit de pot, en snijdt ze in stukken. Die meng je dan onder je hutsepot.
Wil je nu het goede nieuws weten? Je hutsepot is klaar! Al bij al zal het zo ongeveer drie uur hebben opgestaan, en de hoeveelheid is waarschijnlijk ietsje te groot voor je gezin, maar geen nood hoor, de dag nadien smaakt het zelfs nog lekkerder, wel koel wegzetten !
Het is echt herfstweer, nat, de laatste bladeren vallen van de bomen, en het is spekglad in het park. Mijn wandelingen met de hond beperken zich nu tot de straten, maar hier zijn die wel nog vrij groen en niet echt héél druk. Natuurlijk heb ik genoeg zakjes mee om de hoopjes van de hond op te kuisen, wat is er vreselijker dan in een drol te stappen, en soms zonder het te weten en vies geurtje mee in huis te nemen. bjakkes!
Maar kom, doordat het kouder wordt verlang je ook meer naar eten dat lekker warm geserveerd wordt en wat is er lekkerder dan een goede ovenschotel. Daarom wil ik deze met jullie delen.
benodigdheden (jullie moeten zelf wel de hoeveelheden vinden voor jullie gezin, sorry)
gehakt courgette tomaten gemalen kaas
kruiden oregano, paprika en basilicum
één ovenschotel
Hoe beginnen we eraan, wel het gehakt gaan we rul bakken in een pan, rul is dat het gewoon uiteenvalt, doe wel géén boter in je pan, er zit vet genoeg in gehakt, het gaat ook niet aan je pan kleven, zelfs al heb je een slechte pan! Dus roerbak het gehakt. Als dat klaar is doe je het in de ovenschotel en strooi er een beetje paprikapoeder over.
Hierboven doe je een laagje courgette, dat je in schijfjes hebt gesneden. Een jonge courgette moet je enkel maar afwassen, niet schillen, en zelfs de pitjes niet uithalen. Over de courgette strooi je wat oregano.
Zo, nog een laagje in vrij dikke schijven gesneden tomaat hierop leggen, en daar strooi je dan weer basilicum boven.
Het geheel wordt afgerond met een dikke laag gemalen kaas, gruyère of emmentahl, naar smaak.
Deze schotel kan je ook in de microgolfoven laten gaarworden, of in een gewone oven, dit duurt zo'n half uur tot 3 kwartier op zo'n 180 graden.
Jakkes, het is koud geworden. Gisteren hebben we nog snel de laatste planten binnen gehaald, zij die moeten overwinteren in de kelder. De geraniumscheuten lijken goed te pakken, zo ga ik volgende lente mijn bakken kunnen vullen met nieuwe plantjes, tenminste als ze de winter in de kelder overleven, maar meestal lukt dat wel. Het aantal uren daglicht zijn al een héél pak minder geworden, dus 's avonds moet ik in het donker gaan wandelen met mijn hond, niet dat ik dat zo leuk vind, ik zoek dan wel de plekken op die meer verlicht zijn, en zo komen we af en toe andere hondenbezitters tegen, een leuk moment voor een praatje, als het niet té koud is.
Als de kachel lekker aan het branden is, geniet ik van de warmte die hij verspreid, en droom stiekum dat het de warmte van een lekker zomerzonnetje is. Ik ben iemand die leeft voor de zonnewarmte, de koude neemt mijn energie weg, en ik vind het echt niet leuk om verschillende lagen kledij over elkaar te dragen om toch maar warm te hebben.
Dikwijls heb ik moeten lachen als de mensen na de winter zeiden ben je niet vermagerd? Tja, als je zoveel lagen kleding over elkaar draagt lijk je wel dikker en dikker te worden!
De kinderen dromen al stilletjes over een witte winter, véél sneeuw mag er van hen vallen, maar dan ben ik bang om uit te glijden. Waar is de tijd dat we op de school glimmende glijbaantjes van ijs maakten waar we héél de speeltijd over gleden, dat is precies al héél lang geleden.
We zullen eens gaan kijken in de kast welke dikke trui we kunnen aandoen zonder al te veel laagjes eronder te moeten dragen, ... je bent maar een koukleum!
Als het even wilt ophouden met regenen ga ik graag een wandeling maken in het park. De bladeren zijn ondertussen volop van de bomen aan het vallen, en af en toe heb ik nu moeite om te zien waar de weg begint of waar het gewoon bos is. Tja, dan moet ik enkel maar uitkijken dat ik niet val over een boomstronk of een wortel. Maar wat is het prachtig in het park, de kleuren van de herfst zijn toch onovertreffelijk. Als het droog is sneeuwt het bladeren bij het minste zuchtje wind, heerlijk toch? Af en toe zie ik een eekhoorntje wegvluchten, hoewel, het niet echt vluchten is, soms zitten ze je gewoon te bekijken, half verstopt achter een boom, klaar om het in hogere sferen te gaan zoeken, mocht je een beweging maken die hen niet aanstaat.
De goudvissen in mijn vijvertje genieten ook van elke zonnestraal die ze nog te pakken kunnen krijgen, op dat moment zijn ze ook nog héél blij met wat extra voedsel, in de winter moet je ze amper eten geven, dan zijn ze lui, verstoppen zich ook tussen de potten met waterplanten. Gelukkig maar, want mijnheer of mevrouw de reiger is een ongenode gast die zich graag tegoed doet aan de bewoners van mijn vijvertje.
Die reiger komt meer en meer langs als het kouder wordt, de oplossing om hem tegen te houden mijn vijver als voedselbank te gebruiken is gewoon een nylon draad. Rond de vijver steken nu paaltjes in de grond die op kniehoogte verbonden worden door die draad. De reiger kan zo niet aan het water.
Ik heb al oog in oog gestaan met deze prachtige vogel, hij lijkt wel voorhistorisch als je hem ziet, zo groot, zo majestueus, prachtig, maar toch zie ik hem liever niet in mijn tuin, aan mijn vijvertje.
ik ben iets vergeten te vertellen in het recept van de kastanjepuree...het is met het zelf klaar te maken dat mijn euro is gevallen. De bouillon waarin je de kastanjes kookt wordt gebruikt (even zeven vooraf) om de dikte van de puree ietsje te verminderen, je gebruikt nét zoveel van de bouillon om een smeuiige pasta te krijgen als nodig, dus is er ineens een zouter smaakje bij... Smakelijk!
De laatste bonen zijn geplukt, onderweg nog héél wat spinnen en slakken tegengekomen, maar, hoewel de slakken veelvraten zijn, ben ik niet iemand die ze bewust kan doodtrappen of zo, jakkes, neen! De spinnen, zoals ik voorheen al zei, die hun net verplaats ik en laat ze ook leven.
Het leuke aan de herfst is, dat bijvoorbeeld ook de pompoenen klaar zijn om afgesneden te worden, ik heb jammer genoeg géén kanjers in mijn tuin dit jaar, maar wel een paar pompoenen die ik dan maar al klaar heb gemaakt om in te vriezen, samen met een paar héle grote die ik kreeg van een vriendelijke buur.
Héérlijke soep kan je maken van die pompoenen, ik zal hier een simpel maar héél lekker recept bijgeven. De hoeveelheid pompoen moet je voor je eigen gezin wel een beetje bekijken. Ik ga ervan uit dat je weet dat alle groenten geschild en gepeld moeten worden, behalve de peper (paprika) daar haal je wel de pitjes uit!
Smelt een klontje boter in de soeppot, daarin voeg je een in stukjes gesneden ajuin en een paar teentjes look bij, wel op een stil vuurtje, en af en toe roeren zodat het niet aanbrandt! Dan doe ik er al een beetje water en de bouillonblokjes (kippenbouillon is het lekkerst met pompoen) bij, berekend op de hoeveelheid soep dat je gaat maken, hierbij mag je dan je pompoenblokjes met de gesneden paprika bijdoen. Pompoensoep mag niet té dun zijn, daarom doe je er water bij tot je het ziet, dus niet tot bovenaan de pompoen, maar nét wat minder. Laat het nu maar lekker koken, en als de pompoenblokjes gaar zijn, zet je de staafmixer erin. Op het einde van het mixen doe je nog een beetje paprikapoeder in je soep, en laat het nu maar smaken!
Tja, pompoenen zijn er niet enkel om met Halloween gebruikt te worden he? Heb je echt een overschot aan pompoenen, geef ze aan je buren, of gebruik ze in veel gerechten, kleine blokjes pompoen zijn ook héél lekker in zelfgemaakte spaghettisaus, je kan er zelfs fritten mee maken, hoewel ik dat zelf nog nooit geprobeerd heb.
's Avonds als het donker is en je komt buiten kan je soms al eens ongewone geluiden waarnemen, geritsel in de lage struiken, en dan heb je waarschijnlijk bezoek van een egel. We hebben al een egelpaar gehad, en kleine egeltjes, zo schattig, zo lief! Af en toe helpen we een egel te verlossen van teken, die teken zitten dan als kleine steentjes tussen hun stekeltjes, is wel even wennen om dat te zien, want een leek op dit gebied herkent in die grijze tot witte 'steentjes' geen teek! Het heeft mij altijd zoveel plezier gedaan om egels in levende lijve te zien in mijn tuin, voor ik op 'den buiten' ging wonen kende ik egels alleen maar als platgereden schijven. Mensen als jullie kunnen, let even op als jullie in het donker rijden, soms kan je gewoon de egel verplaatsen naar een voortuintje zodat hij geen verkeersslachtoffer moet worden.
Mijn zoon was zo onlangs aan het rijden en stopte voor een egel, de bestuurder achter hem die toen zag dat hij de egel verplaatste had de grootste pret toen hij dit diertje zag, het zijn wonderen van de natuur, let een beetje op die dieren aub.
Op een avond, toen het al donker was ging ik wandelen met mijn hond, en zag iets over het voetpad zwalpen, ik dacht eerst dat het een rat was, maar dan een dronken rat...lol...het was een mini-egeltje. Mijn hond ging eraan snuffelen, maar owee, een egeltje blaast als een kat! Zoveel lawaai uit zo'n klein diertje, maar al bij al vond ik het geweldig.
Als je een egeltje zou oppakken, tja het steekt wel hoor, maar ze bijten niet! Tracht één hand onder de buik, net onder het kopje te steken, dan kan de egen zich niet helemaal oprollen en kan je het leuke snuitje eens bewonderen.
Egels zijn zeer nuttige dieren, ze eten insecten, zijn vrij-gifbestendig, eten rot fruit dat bv op de composthoop ligt, eten muizen, ook vergiftigde muizen! Egels zijn goede zwemmers, als je een vijver zou hebben is het misschien wel nuttig om ergens aan één kant een opstapje voor deze dieren te maken zodat ze eruit kunnen mochten ze erin vallen.
Nu een weetje, vossen zijn verlekkerd op egels. Maar een egel rolt bij gevaar helemaal op zoals een stekelig speldenkussen. Wat doet de vos dan? Hij plast op de egel, zodat de egel denkt dat het regent en hij zich ontrolt om te gaan schuilen, en dan is hij een makkelijke prooi voor de vos.
Dagelijks vind ik in huis wel minstens één dikke spin, maar mijn gruwelen over deze beesten is opgehouden te bestaan en omgezet in grote bewondering. Bij het wandelen door mijn tuin kom ik af en toe dezelfde spinnen tegen, de draden van hun web houden mij tegen tijdens mijn rondwandeling. Maar ja, ik kan er niets aan doen, ik moet er soms afbreken, dan ga ik voorzichtig te werk, zorg dat alle draden aan één kant geduwd worden, en de spin niet onder mijn voeten verzeild geraakt. Ga ik enige uren later terug door de tuin, dan is het web al grondig hersteld, prachtig gewoon. Wat eens een klein spinnetje was, is ondertussen ook opgegroeid tot een grote dikke spin. Ik zal mijn fototoestel eens in de aanslag houden en jullie laten meegenieten van zulks moois! Het kleverige web van de spin is zelfs sterk genoeg om een wesp in vast te houden, de spin kan die dan zo omwikkelen dat de wesp er helemaal niet meer uit kan.
De herfst lijkt helemaal zijn intrede te hebben gedaan, stiekem hoop ik nog op een tijdje zon, hoe heerlijk is het niet daar nog even van te kunnen genieten, maar momenteel voorzien de hemelse wateren onze tuin van het nodige vocht, hoewel nodig? Alles is vochtig genoeg denk ik.
Overal begint het herfstfruit van de bomen te vallen, als je appelen of peren in je tuin hebt, is het wel stilaan tijd om die te plukken. De noten verspreiden zich onder hun oorspronkelijke bezitters, en er zijn er héél wat, als je de weerprofeten moet geloven wordt het een strenge winter, hoe meer noten, hoe kouder het zal worden....brrr daar ben ik niet zo'n voorstander van.
Eén van de dagen ga ik toch eens kijken in het park of de tamme kastanje ook al mijn voorraad kan bijvullen, ik maak hiervan kastanje puree, heerlijk ter vervanging van aardappelen of als 'bij-groente'. Het is eenvoudig te maken hoor, kras een kruisje in de kastanje, neem een grote kookpot met water en wat bouillonblokjes erin, en laat de kastanjes hierin koken tot ze mals zijn. Als ze wat afgekoeld zijn kan je makkelijk de pellen en de vliezen verwijderen, nadien pureer je ze met de staafmixer en kruidt ze met nootmuskaat. De kastanje puree kan je ook invriezen, dus misschien een extraatje op tafel met de feesten!
Bij mijn avondwandelingen word ik af en toe opgeschrikt door kreten uit het luchtruim, alwaar de eenden zich veramelen om naar hun rustplaats te vliegen. Wonderlijk vind ik die V waar ze altijd in vliegen, onder het af en toe uitstoten van kreten, een aanmoediging naar de kopvlieger toe zeker?
De spinnen hebben hun web overal hangen, voor de ramen vind ik het niet zo leuk, of er moesten regendruppels aan hangen, dan kan ik wel genieten van het kantwerk dat ze telkens weer met ongelooflijk geduld herstellen, maar is het wel herstellen? Onlangs las ik dat spinnen elke dag opnieuw hun web maken, het oude web wordt gewoon opgegeten, ik zal het eens in het oog moeten houden. Deze tijd van het jaar zoeken spinnen zich ook een warmere plaats op, binnen dus. Mijn grote schrik voor spinnen heb ik overwonnen met ietsje meer op de buiten te gaan wonen, elke dag zie ik nu spinnen, en de reflex om ze dood te trappen heb ik omgezet in een jachtpoging om ze te vangen, en ze weer buiten te gaan zetten. Die dieren zijn echt nuttig, eindelijk heb ik dat ingezien.
Zo stilletjesaan moeten we ook de planten terug binnen halen, die heel de zomer buiten hebben gestaan, mijn woonkamer gaat weer lijken op een groene oase. Ik ga nu wel zorgen dat er wieltjes onder de potten komen, zodat ik ze makkelijker kan verzetten, want er zijn een paar zéér grote potten bij. Ik ga op de valreep ook nog mijn geraniums (pellargonium is het juiste woord) stekken, in de hoop van volgende lente héél wat nieuwe plantjes van mijn oude planten gemaakt te hebben.
Zo, dit was de start van mijn blog, nu ga ik zelf eerst even wat herfstvoorbereidingen treffen.
Als het even wilt ophouden met regenen ga ik graag een wandeling maken in het park.
De herfst lijkt helemaal zijn intrede te hebben gedaan, stiekem hoop ik nog op een tijdje zon, hoe heerlijk is het niet daar nog even van te kunnen genieten, maar momenteel voorzien de hemelse wateren onze tuin van het nodige vocht, hoewel nodig? Alles is vochtig genoeg denk ik.
