|
Neen, geen Diksmuide, de veurnsche bikers besloten Boeschepe te verkiezen boven Diksmuide of met andere woorden de heuvels boven het platte. Enkel Baguet besloot de Flanderfieldsroute te berijden. Ivanov, Ullrich, Basso, Volderke en Lance waren present. Volderke en Lance verschenen bijzonder fris aan de start. Lance was er klaar voor, na enkele spartaanse trainingsweken stond hij er terug, Volderke had na een deugddoende vakantie in Frankrijk de smaak weer te pakken gekregen en was gebrand op een goeie prestatie. Vanuit het franse Boeschepe vertrokken de veurnsche bikers de bergen in. Ivanov vervloekte de weergoden want voor een derde keer op rij hing er mist. Die mist belette Ivanov zijn (turbo)diesel op gang te krijgen. Ullrich nam (zolang hij nog kon) het voortouw in het begin en bij een eerste beklimming testte hij zijn kompanen
en zag dat het niet goed was
voor hem !!! Volderke, Lance en Basso zaten glimlachend in het wiel van Ullrich en het kostte hen blijkbaar weinig krachten. De veurnsche bikers waren aangenaam verrast door het mooie parcours, Boeschepe had voor hen nog veel onbekende weggetjes, nochtans was het niet de eerste keer dat de veurnsche bikers rond de Catsberg vertoefden. Toen ze voor een eerste maal de Catsberg beklommen nam Ullrich aanvankelijk het commando, maar toen het iets steiler ging, kwamen de berggeitjes weer boven
een bijzonder sterke Lance nam nu de leiding, enkel Basso en een (nog) afwachtende Volderke konden hem bijbenen. Ullrichs motor begon te overhitten en in het hoofd van Ullrich begon het bekende liedje Och was ik maar
naar Diksmuide gaan rijden
zich af te spelen. Basso liet Lance voorlopig aan de kop en wachtte nog om te tonen dat hij de enige bergkoning is. Volderke zat ondanks weinig training moeiteloos in het wiel van Basso. Toen ze al klimmend het bos van de Catsberg ingingen, ging het tempo nog omhoog. De ene demarrage na de andere en toch bleven de drie berggeiten bij elkaar. De strijd was voorlopig nog onbeslist. Na de bevoorrading zakten de veurnsche bikers weer, na een tijdje bevonden ze zich in een slijkerige strook. Basso was als eerste er in gegaan en waarschuwde zijn kompanen voor de gladde omstandigheden. Ullrich wou als tweede de strook ingaan maar na een Schumachermanoeuvre van Lance moest hij Lance voor zich dulden . Volderke en Ivanov besloten op veilige afstand te volgen en dat bleek een tijdje later niet de verkeerde keuze te zijn. Ullrich zag een gaatje om Lance te passeren nadat Lance de zijkant nam, op het moment dat Lance weer op het juiste traject wou komen passeerde Ullrich met de elleboogjes een beetje naar buiten en net die elleboogjes deden Lance compleet van richting veranderen met een kleine valpartij als gevolg. Tijden zijn verwoede pogingen om Ullrich en Basso in te halen schoof Lance nog tweemaal van het zadel ( en nog meer
) . Een ding was zeker
Lance was BACK (on his back), hij had zijn reputatie weer alle eer aangedaan. Ivanov speelde door de mist op extra veilig en zo verloor hij veel terrein op zijn kompanen. Na de slijkstrook ging het weer op en neer , op een zeer afwisselend parcours genoten de veurnsche bikers van het zicht in en tussen de velden. Een tijdje later lag een bijzonder lange klim naar de top van de Catsberg voor de boeg, Ullrich had niet alleen last van zware benen, ook zijn versnellingsapparaat begon (opnieuw) te sputteren, Lance bleek zijn beste pijlen ook verschoten te hebben maar toch kon hij gemakkelijk een roodaanlopende Ullrich achter zich houden. Basso en Volderke bleken tijdens de klim over de beste papieren te beschikken maar uiteindelijk moest de jonge Volderke toch kraken voor de krachtig rondraaiende Basso. Basso is en blijft de bergkoning !!! Volderke is wel zijn belangrijkste belager en wie weet
op een dag
voor het eind van het jaar
! Na een goeie 45km en met een gemiddelde van 20km/u arriveerden de veurnsche bikers met als voornaamste conclusie
volgend jaar zeker terug, éen van de mooiste ritten !!
|
Een geluk voor Lance ... ware de posities omgekeerd ... dan was het een geplette kers 
. Ullrich haalde de doornen uit zijn hand ... Basso en Lance hun pret kon niet op 
. Ondertussen hadden de veurnsche bikers een iets later vertrokken Baguet opgepikt . Na een goeie 50km en met een gemiddelde van 22km/u kwamen ze aan in de oostduinkerkse sporthal waar ze van een derde bevoorrading genoten. Na de beste bevoorrading trokken de veurnsche bikers richting Veurne. In Veurne aangekomen stond uiteindelijk 65km op de teller .
