Met enige fierheid zit ik hier vandaag maar toch wel wat onwennig. Normaal ben ik het die ambassadeurs vraagt of voorstelt en dit in het kader van verschillende evenementen en organisaties. Nu zijn echter de rollen omgedraaid.
Toen men mij vroeg om het ambassadeursschap op mij te nemen voor de vereniging TEGEN ZINLOOS GEWELD heb ik niet onmiddellijk ja gezegd. Wanneer je een functie als ambassadeur wil waarmaken moet dit doordacht gebeuren en voor mezelf vond ik het belangrijk dat ik hier absoluut een meerwaarde aan kon geven. Na een wel overwogen beslissing heb ik dan volmondig JA gezegd.
Een vereniging zoals TEGEN ZINLOOS GEWELD, moet dit nog wel bestaan ? Als we even kijken wat in onze nabije buurlanden recent heeft afgespeeld maar ook in ons eigen land, en ik moet de gruwelijke feiten niet meer toelichten, dan is een organisatie zoals TEGEN ZINLOOS GEWELD absoluut noodzakelijk. Zij kunnen sensibiliserend werken en de maatschappelijke opdracht vervullen door preventief te ageren tov geweld, klein of groot, verbaal of fysiek.
Op vele manier kan preventie, via scholen, via de verschillende overheden, etc soelaas brengen om de bevolking er attent op te maken dat geweld niet kan. In deze tijden van ultra-communicatie is het net nu dat de nieuwe generatie, de jeugd van tegenwoordig, het alsmaar moeilijker krijgen om hun gevoelens en emoties te ventileren. Toen mijn ouders jong waren, de vorige generatie, zij hebben dit niet geleerd want toen was communicatie en emoties nog een zeer vaag begrip.
Later, en dan spreek ik vooral toch over mijn generatie, werden we mondiger maar gaf men ook meer aandacht in het onderwijs en bij de opvoeding aan gevoelens, emoties en communicatie. Men kon zich uitten en hier was ook plaats voor. Vragen konden te pas en soms te onpas gesteld worden en werden niet meer afgeblokt maar er kwamen antwoorden op .
Door de huidige technologische revolutie, de werk- en tijdsdruk van vandaag zijn kinderen absoluut vroeger zelfstandig ; maar zijn ze mondiger ? Met uren achter de computer komen de persoonlijke communicatievaardigheden in het gedrang. Men leert nu bijna alles via de virtuele wereld. Emoties worden al typend geventileerd maar hier gaat men niet meer dieper op in. Wat is de achterliggende reden van het handelen ? Zijn er andere oorzaken ?
Om deze manier creëer mogelijk een bron van frustraties, een bron van ergernis. Men voelt zich niet begrepen en kan al zeker niet meer zijn diepere gevoelens uiten. Onbegrip en misnoegdheid liggen dikwijls aan de basis van geweld. Uitzinnige buien, roepen, vechten, partnergeweld, machtspelen, inter familiaal geweld, onbegrijpbare acties en daden, etc
Vele onderhuidse problemen komen naar boven en wie zijn emoties verliest, niet communicatief is verandert plots in een gewelddadig persoon. Net daarom heeft de vereniging TEGEN ZINLOOS GEWELD absoluut een reden van bestaan en is hier nog heel wat werk aan de winkel. Zeker in deze tijden. Ook het respect voor iemand anders, een ander persoon en/of bezittingen, de grens wordt soms alsmaar dunner, door dat velen het ECHTE gevoel en niet het artificiële computergevoel niet meer kunnen vatten.
Tijdens recente studies is nog maar eens gebleken hoe 16-jarige bvb staan t.o.v. holebis. Op een schaal van 1 tot 10, waar 10 het meest verdraagzame was, blijkt dat jongens van die leeftijdscategorie slechts een 4 scoren en meisjes een 6. Ook verdraagzaamheid naar andere culturen is een zeer moeilijk begrip.
Onbekend is onbemind. Ook hier is er een zeer grote uitdaging. Want respect hebben voor elkaar, is ook begrip tonen voor elkaar. Het empatisch vermogen speelt hier een belangrijke rol. Hier heb je natuurlijk dan wel de basiskennis voor nodige van een diverse samenleving.
Te veel worden mensen in hokjes gestoken om toch maar het overzicht te behouden. Diversiteit is een zeer ruim begrip en net daarom is het respect voor het individu en samenleving van ontzettend groot belang. Het makkelijkste is natuurlijk met een korte en enge visie door het leven te gaan maar hier zit nu net het gevaar. Men verliest het respect, door stigmatisatie, door vervlakking, door virtuele werelden, etc en hier begint het geweld.
Pesten op school, ruzie maken, spugen, het zijn kleine dingen die kunnen leiden tot grote geweldplegingen en die hoeven niet per definitie allemaal uitgebreid in de media aan bod te komen. In 2008 werden er 14.754 dossier geregistreerd door de politie voor fysiek geweld tussen partners en ex-partners. Maar één voorbeeld, een duizelingwekkend cijfer dat illustreert hoeveel geweld er nog is in onze samenleving ; zichtbaar en onzichtbaar !
Er is dus nog heel wat werk voor handen voor de VZW TEGEN ZINLOOS GEWELD. Ik zal op mijn beurt zoveel mogelijk steden en gemeenten proberen te sensibiliseren om het charter dat de vereniging heeft, te ondertekenen. Ik zal alvast beginnen met de 9 Antwerpse districten warm te maken voor dit initiatief. Natuurlijk verleen ik graag mijn medewerking en ook mijn kennis om van de campagnemaand die er aan komt, en waar Christian u zo dadelijk toelichting van zal geven, te ondersteunen !
Want waar respect eindigt, begint het geweld.
Velen onder u kennen mij als jurylid van het programma "Sterren op de Dansvloer". Reeds 3 seizoenen lang geven verschillende BV's het beste van zichzelf op de dansvloer.
Zelf ben ik beginnen dansen op mijn 15de. Vrij laat maar misschien goed dat het ergste van de puberteit dan toch al wat achter me lag. Met veel plezier denk ik terug aan de eerste danspassen, gekunsteld, onwennig en zeker niet met al in het achterhoofd dat ik hier later een carrière van wilde maken.
Na 3 jaar danscursus heb ik de microbe echt te pakken. Bijna als een bezetene kan ik mijn creativiteit, mijn natuurlijke beweging en expressie de vrije loop geven. Later als verdienstelijk amateurdanser en nog later als professioneel stijldanser heb ik, samen met verschillende danspartners uit alle uithoeken van de wereld, menig nationale en internationale danswedstrijden en kampioenschappen op mijn palmares mogen schrijven (zie CV bij dansen op www.davybrocatus.be).
Met plezier en enige weemoed denk ik terug aan mijn tijd als actief wedstrijddanser. De mensen in het dansmilieu kennen mij natuurlijk nog uit die periode. Het grote publiek heeft me enkel nog maar achter de jurytafel zien zitten.
Daar komt nu echter verandering. Aanstaande zaterdag geven we in première op de Nacht van Exclusief te Knokke een nieuwe dansshow ; "Black & White 4some". Eindelijk kan ik buiten les geven, jureren of teambuilding activiteiten in dans nog eens zelf op de vloer. Ik voel mijn tenen reeds kietelen. Lang heb ik hier naar uitgekeken om ook het grote publiek kennis te laten maken met mijn eigen dansprestaties.
Ook zal zijn we dan de houdbaarheidsdatum voorbij om topsport te bedrijven (want dat is wedstrijddansen wel echt), maar dansdemonstraties lukt nog wel. Met mijn man Anatoly en zijn partner Genya in Latin en ikzelf met Isolde in standaard (en aangevuld met nog 2 dansparen) zullen we het beste van onszelf geven.
Ik kan niet wachten tot zaterdag !!!
Voor meer informatie en boekingen vanaf 21 maart www.creative-world.be
Nu de 6% BTW tot de mogelijkheden behoort in de horecasector door de Europese maatregel, zal ook België kunnen volgen. Over de partijgrenzen heen is men het daar mee eens.
Volgens de laatste cijfers zou dit de schatkist 500 miljoen Euro kosten. In tijden van economische crisis en er op elke Euro gelet moet worden door de overheid zal dit geen sinecure zijn.
De rendabiliteitsverhoging en de extra tewerkstelling die dit met zich meebrengt, zullen zeker al een deel inlossen van dit tekort. Hoe rendabeler een horecazaak, hoe meer officiële tewerkstelling er zal zijn in de sector. Niemand die een horecazaak heeft, wil elke dag bang afwachten tot hij de deur op slot draait en hopelijk geen controleur heeft gezien.
Het is uit de lucht gegrepen dat de horecasector niet wil verwitten. Velen zijn hier reeds jaren mee bezig en vele zaakvoerders zijn zeer professioneel bezig met het runnen van hun zaak. Ook al omdat de overnamewaarde mee bepaald wordt door het zakencijfer en niet door de "zwarte kous".
Ook de betaalkaarten zijn hier een onderdeel van. Heel veel mensen hebben nu eenmaal en verstandig genoeg geen honderden euros cash op zak meer ! Maar net zoals in de detailhandel blijft naast betaalkaarten ook contant geld een legitiem betaalmiddel. Dit zomaar afschaffen zou niet eerlijk zijn tov de klant die recht heeft om contant te betalen. De controle kan ook door de gebruiker zeer makkelijk gebeuren door een BTW-bonnetje te vragen. Klaar is kees en de horeca-uitbater zal hier alle baat bij hebben dat hij die rekening ook in zijn omzetcijfers zal zien verschijnen.
Al deze meeromzetten zullen zeker een meerwaarde zijn voor de schatkist aan BTW en belastingen. Een gezonde sector is namelijk veel interessanter voor de overheid, denken we ook maar aan bijkomende investeringen, etc... dan wanneer het graaien is om te overleven.
Wat de schatkist echter nog het meeste zal opleveren om de 500 miljoen dicht te rijden, zal het verminderde aantal faillissementen zijn ! De horecasector is koploper in casu het aantal faillissement op jaarbasis.
Als je de rekening zou maken aan niet betaalde en niet meer invorderbare RSZ, BTW, Bedrijfsvoorheffing, etc... vanwege het teloor gaan van al deze horecazaken, dan zul je versteld staan welke meerinkomsten de staat hiervan effectief op haar conto zal mogen schrijven. Ook het aantal tewerkstellingsplaatsen dat verzekerd blijft en de onmiddellijke inkomsten hier uit voortkomend voor de overheid.
Deze cijfers heb ik via een schriftelijk vraag als parlementair medewerker voor volksvertegenwoordiger Ludo Van Campenhout (Open VLD) reeds overgemaakt aan de bevoegd minister van Financiën en ben benieuwd welke (mogelijk) duizelingwekkende cijfers we hier zullen ontvangen.
De 500 miljoen euro zullen snel gevonden worden...
Sinds 1998 zetel ik al in de Raad van Bestuur van de Federatie Ho.Re.Ca. voor Antwerpen en Omgeving, de provincie Antwerpen en sinds vorig jaar ook in Fed. Ho.Re.Ca. Vlaanderen. Met de paplepel heb ik deze sector leren kennen. Van jongs af aan was ik werkzaam in de horeca-zaak van mijn ouders en later heb ik zelf verschillende horecazaken zelf uitgebaat.
De gouden jaren van deze sector zijn voorbij. Personeelskosten stijgen, grondstoffen stijgen, etc... en een verminderd verbruik en frequentie van klanten in de horecasector zijn maar enkele factoren dat het heden ten dagen moeilijk maakt om als horeca-uitbater de zaak rendabel te houden. Spreken we nog niet van alle bijkomende reglementeringen en een "op zijn minst" verdubbeling van administratieve verplichtingen.
Ook de prijsbepaling die we in Vlaanderen hanteren, is nog steeds zeer democratisch als we vergelijken met onze buurlanden of de rest van Europa. Op restaurant of café gaan of ook een avondje dansen is nog relatief goedkoop als je naar de prijzen kijkt in andere landen.
De 6% BTW kan mogelijk een verademing bieden voor de horecasector. Het water staat bij velen sinds jaren tot aan de lippen. Geen buitensporigheden waren veroorloofd. Een slechte zomer kon nefast zijn. Bijn 1/3 van de horeca-zaken overleven de eerste 3 jaar niet ; onrustwekkende cijfers zijn dit.
Mogelijk geeft deze BTW-verlaging terug opties. Een betere rendabiliteit, nieuwe investeringen die mogelijk worden, investeren in de kwaliteit en aanbod, etc... Natuurlijk zal de klant deze BTW-verlaging willen zien in de prijsbepaling. Maar als de sector en zaak na zaak failliet gaan, wat willen we dan ?!? Men heeft lang kunnen profiteren van de cowboys die hier eigenlijk de prijs bepalen voor een pintje of maaltijd. Nu kunnen we misschien terug een eerlijke prijsbepaling hebben met oog voor een gezonde sector die toch vandaag de dag ook mee ons straatbeeld bepalen. Wat is een café zonder bier of een stad zonder leuk terras, café, taverne, brasserie, restaurant, hotel of uitgaansgelegenheid.
De strijd was misschien niet voor niets... De horecasector verdient beter...
Sinds 2003 is het holebi-huwelijk een feit. Hier ben ik nog steeds de regering Verhofstadt dankbaar voor want dat heeft mijn leven danig veranderd. Door deze wetgeving ben ik nog steeds gelukkig getrouwd met mijn man Anatoly en dit al ruim 4 jaar. Er was nog wel een amendement voor nodig om dit ook toe te laten met buitenlandse partners vanuit landen waar het holebi-huwelijk niet werd erkend maar dat nemen we er dan graag bij.
De holebi-adoptie kwam er eind 2005 met een nipte meerderheid, ook onder de regering van Guy Verhofstadt. Dit was een mijlpaal in de internationale geschiedenis. Een kostbaar iets als je weet dat vele kinderen niet beschermd konden worden en de nieuwe partners totaal geen zeggenschap noch rechten konden uitoefenen wanneer er reeds kinderen waren van één partner uit een vorige relatie of huwelijk hier in België. Bijna alle holebi-adopties tot op heden gebeurden dan ook vanuit het mee-moederschap of vaderschap.
Wanneer het echter gaat over een holebi-koppel zonder kinderen liggen de kaarten natuurlijk volledig anders. Buitenlandse adopties zijn quasi onmogelijk aangezien bijna geen enkel buitenlands adoptiekantoor deze manier van samenleven of huwelijk en al zeker niet het "recht" op ouderschap erkent. En de meeste adopties gebeuren nu eenmaal vanuit het buitenland.
Rest er dan nog een binnenlandse adoptie voor holebi's maar hier zijn bijna geen kinderen die voor adoptie in aanmerking komen ; wat natuurlijk een goed teken is van de geborgenheid en de maatschappelijke verantwoordelijkheden die iedereen draagt. Weeshuizen zoals die er nog zijn in bvb. Rusland, India, etc.. zijn hier gelukkig niet meer de maatstaf.
Pleegouder worden is ook een optie maar mijn teder hart zou het hier ontzettend moeilijk mee hebben. De verantwoordelijkheden en zorg die je draagt en tov dit kind zijn belangrijk en veranderen toch je leven. Maar plots kan het gedaan zijn wanneer de natuurlijke ouder zijn of haar kind terug opeist. Ik zou misschien ja zeggen, want kinderen moet je helpen en een toekomst kunnen bieden maar mijn verstand zegt ; bescherm jezelf want dit kan je emotioneel niet aan.
Misschien willen wij nog wel kinderen maar als je weet dat slecht 4 holebi-koppels (zonder kinderen) er in geslaagd in 3 jaar een kindje te adopteren, is de kans toch weel heel klein ...
Is holebi-adoptie dan een lege doos. Neen, want vele kinderen die nu opgroeien met holebi-ouders hebben toch emotioneel, financieel en juridisch "echte" mama's/papa's !
Vanaf vandaag kan u mijn reactie lezen in een bekend weekblad betreffende het hele Miss Belgian Beauty gebeuren. Als jurylid 2,5 jaar geleden werd ik door de betrokken organisator berispt op het feit dat ik "zijn" miss te weinig punten gaf. Dit gebeurde tijdens de pauze nog voor het 2e gedeelte van de show toen er volgens mijn mening nog steeds 12 mogelijke titelkandidates waren.
Nu heb ik al heel wat in mijn carrière gejureerd en ken toch wel een beetje de geplogenheden. Als een organisator van een verkiezing of wedstrijd zijn favourietjes heeft, mij niet gelaten. Maar laat dan geen jury opdraven voor de mooie ogen van het publiek/media en huldig uw Miss eigenhandig. Ook dit is voor mij geen probleem. Wanneer je echter een jury vraagt, moet die haar taak naar goeddunken en vermogen kunnen doen. Als je dan na de huldiging enige vorm van motivatie wenst voor de gegeven punten - geen probleem !!
Natuurlijk realiseer ik mij dat wanneer je in de jury zetelt dit slechts een momentopname is van die avond. Een kandida(a)te kan wat acteren en alzo sympathiek overkomen bij de jury. Mogelijk was of is ze/hij onhandelbaar en heeft hier de organisator het moeilijk mee. Dit kan ik ook verstaan maar dit is helaas het feit als je met een jury werkt en die ook punten geeft. Ook in het dansen heb je soms al eens een betere dag of een "betere" jury ; dit afhankelijk van je stijl van dansen.
Wat me echter gedurende die 2,5 jaar dwars zat, is de onverbiddellijke inmenging van een missmaker in een "democratische" verkiezing om "zijn" favoriete te voorzien van ... . Het schaamrood moest je op de wangen komen te staan.
Net zoals Myriam had ik het raden naar de motivatie van zijn ageren (of waren we misschien naïef ?). Zoals het spreekwoord zegt : "Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt ze wel" !
Tijdens een debat in het CC van Hasselt, een puike organisatie van Federatie Ho.Re.Ca. Provincie Limburg, waren heel wat prominenten aanwezig. Verschillende sectoren uit het Horeca-milieu en ook enkele politici uit het federale en Vlaamse parlement. Dat de horeca-sector het bijzonder moeilijk heeft dezer dagen staat als een paal boven water. Verschillende nieuwe wetgevingen, zware lasten en administratieve verplichtingen maken het er al niet eenvoudiger op. Ook de rentabiliteit van de horecasector laat de wensen over !
Ook al is de horecasector zeer divers, toch is het een van de belangrijkste sociale en economische pijlers in ons land. Kan je voorstellen dat er geen terrassen meer zijn ; of dat elk dorp of gemeente nog maar één cafe, taverne of resto zou hebben. Het zou een zeer saaie bedoening zijn. Momenteel beweegt er heel wat in deze sector en is er nood aan professionalisering. Deze beweging wordt langzaam ingezet maar het zal nog wat tijd vragen. Velen hebben de sector van thuis uit, net zoals ik, meegekregen. Het onderwijs laat hier nog steken vallen.
Een positieve ingesteldheid en vooral doorzettingsvermogen en een gestructureerde professionele beroepsfederatie kunnen een hand uitsteken naar de sector maar meer nog de belangen van diverse actoren in de horeca sector bundelen. Zo kunnen beleidsmakers en politici een sterke stem aanhoren en deze groep aux serieux nemen. Ik heb alvast deze intenties en zal er op toezien dat de horeca-sector in de nabije toekomst meer ademruimte zal krijgen. Wat is een café zonder bier of een stad zonder horeca !!!
Zijn er op de dag van vandaag nog World Outgames, Gaygames of EuroGames nodig ? Meer dan ooit ....
Tijdens de Algemene vergadering van EGSLF in Den Haag afgelopen weekend werd een motie ingediend door mezelf rond holebi-discriminatie in(Top) sport (zie blog van 7 maart).
Op verzoek van de betrokken nationale olympische comités werd de motie terug ingetrokken. Volgens hen is er momenteel nog geen algemeen draagvlak voor binnen de verschillende nationale Olympische comités en zouden ook de anti-lobby rond holebi-discriminatie (cfr. VN aanbeveling om homoseksuateit te decriminaliseren) weer volop in gang schieten. Wel willen de betrokken nationale Olympische comitées pro-actief samenwerken en lobbyen met landen die deze implementatie rond het thema diversiteit in sport willen bekijken. Misschien is dit een idee voor ons eigen BOIC ...
Het bestuur van EGLSF zal ook zeker bekijken welke acties zij samen met GLISA, FGG en ILGA in het komende jaar kunnen ondernemen om het charter en de diversiteit in sport op Europese kaart en binnen de verschillende (wereld)federaties te kunnen implementeren. EGSLF viert dit jaar hun 20ste verjaardag. Een nieuwe bladzijde in de geschiedenis werd ook verwezenlijkt tijdens de AGA. De EuroGames voor 2011 werden toegewezen aan Rotterdam en voor het eerst zullen de EuroGames doorgaan in Oost-Europa. Voor 2012 werd Boedapest aangeduid als gaststad voor het evenement ; wat zeker een uitdaging zal zijn maar meer nog een duidelijk signaal.
Voor zij die nog mochten twijfelen ; Zijn World Outgames, Gaygames en EuroGames nog nodig vandaag ? Meer dan ooit ....
Holebi en (Top)sport blijft een moeilijke combinatie !
Tijdens de Algemene vergadering van EGLSF (6-8 maart in Den Haag) was er ook plaats voor discussies en workshops tijdens het congres. Verschillende nationale Olympische comités (o.a. Nederland en Noorwegen) en verschillende holebi-sportverenigingen en federaties deden uiteenzettingen over hoe discriminatie aan te pakken in reguliere sportclubs. Na de conclusies van het congres bleek nog maar eens dat in groepsporten (met name voetbal, basketbal, etc...) en zeker bij de mannen het niet evident is om je te outen. Ook de aanvaarding van holebi's door federaties ligt heel gevoelig. Zowel het individu alsook de clubs en federaties vrezen soms (terecht) het verlies van sponsors en/of supporters. Volgende motie werd door mezelf ter stemming voorgelegd aan de vergadering :
Dear board of EGSLF,
Please find here following motion ;
After the successful congress to celebrate the 20th anniversary of EGSLF, a recommendation on LGBT issue in sports needs to be considered. A lot of LGBT groups as well as some national Olympic committees are working on LGBT issues concerning sports.
Motion :
- EGLSF should take the lead in a letter of recommendation towards the IOC on LGBT-issues. Together with FGG, GLISA, ILGA Europe, ILGA World a letter should be send to the president Mr. Jacques Rogge of the IOC to considerate LGBT issues in national boards of the Olympic committee.
- EGLSF should invite, amongst above proposal, the Olympic National Committees (e.g. The Netherlands, Norway, Canada, ...) to send a letter to the president of the IOC, Mr. Jacques Rogge, a demand to all IOC members to implement a code of conduct on LGBT issues as recommendation.
