DAG41 : SANTIAGO - FISTERRE : 91,7km Totaal : 2278km
De laatste etappe op mijn tocht. Gisteren in Santiago heeft het af en toe geregend. Vandaag is het weer droog, zwaar bewolkt in de voormiddag, meer zon in de namiddag. Aangezien het zondag is en er dus minder verkeer is besluiten we om niet de omweg via Padron te maken, maar om de AC543 te volgen richting kust. Eerst een lange afdaling uit Santiago, gevolgd door een hele lange klim tot voorbij Urdilde en dan opnieuw een lange afdaling naar Noia dat aan een zee-inham ligt. Na de middag volgen nog een paar zware klims om over de Montes de Buxantes te komen, en dan voelen we de strakke zeewind tegen. Het staat hier trouwens vol windmolens. En dan opnieuw veel afdaling naar het schiereiland en dorp Fisterre ; het meest westelijk gelegen punt van Spanje. In de schemering van de vooravond, bij de vuurtoren aldaar, aan kilometerpaal 0, hebben we symbolisch de tocht afgesloten met kaarslicht, hapjes en wat drank. De terugreis per auto is gepland te spreiden over 3 dagen, zodat we op woensdag 10 oktober terug zijn. Eenmaal thuis zal ik de blog nog vervolledigen met enkele foto's. Alvast nogmaals mijn dank aan allen die mij per blog gevolgd en aangemoedigd hebben. Dit geeft een heel warm gevoel !!
Bestemming bereikt, in stralend mooi weer. toch nog een pittige rit met enkele klimmetjes door deze mooie groene streek, tussen de eucalipisch bossen. En rond 15u. aangekomen aan de kathedraal van Santiago, na 2186km en minstens 8kg gewichtsverlies sedert begin juli. We hebben ons direct aangeboden aan het "Officina de la peregrinocion" waar we hartelijk werden ontvangen voor een laatste stempelen het officieeldocument van de pelgrimstocht. We verblijvn in een charmant Hostal, ons met dank aanbevolen door Norbert. Deze avond en morgen bezoeken we verder Santiago en zijn imposante kathedraal, voor zondag plannen we nog een 82km fietstocht naar Fisterra aan de zee, Finisterra zoals de Romeinen het noemden, het einde van de wereld omdat ze daar de zon zagen ondergaan in de oceaan. Daarna keren we terug met de auto; blij om alle familie, vrienden en collegas terug te zien die ons gevolgd en aangemoedigd hebben tijdens deze tocht ; waarvoor nogmaals mijn oprechte dank.
Deze morgen gestart in de mist, maar droog, voorbode van mooi weer. En na een uurtje was de zon daar en warmde het op tot ca. 23 graden. Direct na de start in Portomarin volgde een 13km lange klim, met een deel van 10%. Meer dan een opwarmer... En daarna gaat het voortdurend omhoog en omlaag in een zeer mooi landschap met piepkleine (landbouw)dorpjes. We komen nu heel veel stappers tegen, en enkele fietsers. Middagpauze in Melide, na 39km ; een middelgroot stadje. En daar ontmoet ik toch wel opnieuw de 3 Australische dames die ik eerder op dag24 heb ontmoet. Ze hebben hun fietsen ondertussen ingeleverd en doen een deel te voet. Een leuk weerzien. Na Melide blijft het vootdurend steil klimmen en dalen zodat we best moe zijn op onze etappeplaats Arzua, de laatste "grote" gemeente voor Santiago. Er rest voor morgen nog zo'n 50 km te fietsen, door identiek redelijk zwaar landschap.
DAG37: Pto de Pedrafita - Portomarin 75,8km totaal : 2080km
De dag gestart met de laatste 4km klim (9 à 10%) naar de top van de Cebreiro (1310m). Lastig, maar fris na de nachtrust. Opnieuw in de wolken met lichte neerslag, zonder daarom de regenkledij aan te moeten trekken. Nadien nog de Alto de Poio (1335m) en dan volgde een 12km lange afdaling naar Tricastela. Ondertussen komen we uit de wolken en af en toe breekt de zon door. Het landschap verandert opnieuw in bossen, met hier en daar een kudde scahpen in een wei. Rond de middag bereiken we dan Samos, een dorpje in een groene vallei, gedomineerd door het enorm grote Monasterio San Julian. Delen dateren uit de 11e en 12e eeuw, maar het werd reeds in de 6e eeuw gesticht, en is dus één van de oudste kloosters in Spanje. Tijd voor de apero op een terras met zicht op het klooster. Na de middag zijn we nog doorgereden naar Portomarin, gelegen aan het stuwmeer van de Rio Mino. Het dorp is begin de jaren 60 herbouwd op een heuvel ; de belangrijkste gebouwen :12e eeuwse kerk en twee 16e eeuwse paleizen werden steen voor steen afgebroken en hogerop herbouwd omwille van het stuwmeer. We besluiten daar te overnachten, met zicht op het stuwmeer dat nu bijna leeg is door de droge zomer. De resten van het oude dorp zijn nu goed zichtbaar. Nog 105km scheiden ons nu van SdC, te overbruggen in 2 dagen. Moet dus kunnen.
Na de klim naar Cruz de Ferro gisteren, had ik voor vandaag, na een korte rit gepland, licht heuvelachtig naar Vega de Valcarce, aan de voet van de Cebreira (1400m hoog). Maar het reed gemakkelijk deze voormiddag en om 12u35 waren we al in Vega aangekomen. Daarom een lange lunchpauze genomen op een zonnig terrasje, ons verzekerd van logies in een Hostal op de Cebreiro, en dan hebben we maar de 13km lange gestage klim aangevat. Heel vlot bereikten we om 16u. onze Hostal, gelegen net onder de top. Alzo is deze klim vandaag nog afgewerkt en blijft voor morgen slechts 2,5km klim meer over. Nu kunnen we ook de volgende rit(ten) iets inkorten of wat meer tijd nemen om iets te bezoeken/bekijken. Hier aan de top is niks te zien buiten enkele huizen, een tweetal winkeltjes en een tankstation. Vandaag heb ik de 2000km tocht overschreden en de bestemming Santiago de Compostela nadert nu snel, nog zo'n 200km.
Vandaag heb ik de 2000km tocht overschreden en de bestemming Santiago de Compostela nadert nu snel, nog zo'n 200km. 
