25ste/50, 9de jongere

In de Nationale Tijdrit in Angreau zette ik een mooi resultaat neer. Dus ging ik vol verwachtingen richting Tervuren waar dit jaar het BK Tijdrijden werd georganiseerd. Een weekje geleden kwam ik hier al met mijn pa eens het parcour verkennen. Onmiddelijk na de verkenning zei ik tegen mijn pa dat het parcour mij niet lag. Om 12u56 moest ik van start gaan. Maar er was al voordien zoveel fout gelopen. Om een optimale voorbereiding te hebben ging ik om 10u30 aankomen in Tervuren. Maar op het parcour raaken was een andere zaak. Tot 11u15 hebben mijn pa, ik, ploegleider en Mental Coach (Michel) zitten sukkelen. De politie liet ons nergens door, ook al zagen ze dat ik een deelnemer was. Om 11u15 zei er eindelijk eens een politie agent dat we nog moesten door rijden op de autostrade naar Namen en de afrit Overijse moesten nemen. Eindelijk waren we aangekomen en ik moest snel nog iets eten en me klaar maken om op te warmen. Normaal duurt mijn opwarming voor een tijdrit een goeie 45min, nu had ik nog een half uurtje, want dan moest ik mij gaan aanmelden aan het startpodium. Met een halve maaltijd, halve opwarming trok ik richting startpodium. Echter door opstropping in de enigste straat waardoor de ploegleiders konden rijden om aan de start te geraken, raakte mijn ploegleider nooit op tijd aan de start. Daar stond ik dan te "flippen" aan de start omdat ik mijn ploegleider niet zag en hij mij afwijkingsblad bij had. De wielerbond vulde dan nog snel een blad in en ik mocht startten voor mijn 21,8km. Na 2km wou ik het alweer voor bekeken houden. Zonder aanmoedigingen uit de volgwagen is een tijdrit eenzaam en zit het moraal gewoon niet goed. Ik reed zo hard ik kon, maar de steile korte hellingen waren niet op mijn lijf geschreven. Ik kwam binnen met een voorlopig 2de tijd, maar dan moesten de grote kanonnen nog aankomen. Ik viel terug naar een 25ste stek. Al bij al is de tijdrit nog niet zo slecht, wat als de voorbereiding super was geweest?

8e/94

Als voorbereiding op het Bk tijdrijden trok ik richting Ingelmunster om nog een "snelheidstraining" af te werken. Ik wou de vorm van Angreau nog een paar weken doortrekken. Maar vandaag voor de koers besloot ik niet al te zot te doen met het BK in aantocht. Ik kreeg toch wel wat schrik voor de start toen ik Myngheer, Craymeersch en nog een paar andere toppers zag. We moesten 16 ronden afleggen, goed voor 85km. In de 3de ronde trok Daan Myngheer in de aanval. Ik merkte dit pas op toen hij al een goeie 200meter voorsprong had. Ik schoof mijn belofte van het rustig aan te doen van de baan en schoot van 8ste positie in het peloton naar Daan toe. Niemand volgde hem of mij en zo kwamen we met 2 voorop. 4ronden lang reden we een goeie 15sec voor een jagend peloton uit. Ons gemiddelde vooraan bedroeg dan al 43.1km/u. Dit eiste natuurlijk zijn tol in het peloton. Alles verbrokkelde en er kwam 9man aansluiten. Eentje daarvan viel weg, letterlijk. De verstandhouding vooraan was goed. Mijn benen daarintegen iets minder. Al van in ronde 1 voelden de benen kapot en moe aan. Dit kwam waarschijnlijk door de vakantiejob. Want 's morgens had ik nog een halve dag gewerkt. We bouwden ons voorsprong uit en gingen dan ook met 10 man de laatste ronde in. Ik moest niet rekenen op de eindspurt en besloot om na het rondpunt (begin van de laatste rechte lijne van 400meter) aan te zetten. Maar een drietal demareerde net voor het rondpunt. Ik hield me strikt aan mijn plan en demareerde na het rondpunt. Ik naderde snel op de 3 en zag niemand in mijn wiel. Maar toen keek in naast me en passeerde er een "raket" genaamd Daan Myngheer. Hij won met sprekende gemak de spurt en behaalde zo zijn 6de overwinning van het seizoen. Ik werd nog knap 8ste. De vorm is goed, de benen voelden wel slecht aan maar dat is puur door de vakantiejob want last van krampen had ik niet, en kracht zat er op het einde ook nog genoeg in. Op naar het BK!!