Afspraak in Zottegem-Strijpen waar ze een decennialange traditie hebben met hun wielerweek met wedstrijden voor tal van categorieën en dit jaar voor het eerst ook voor dames jeugd. Zij schotelen de dames een mooi parkoers van 6,4km voor, maar daar waar de andere categorieën ook de nijdige beklimming van de Vlamme op moeten wordt dit de meisjes bespaard. Misschien iets voor volgend jaar? De junioren moeten deze ronde 10x afwerken, de nieuwelingen slechts 7x of 44,8km, mocht wel een ronde meer geweest zijn.
Aan de start 47 dames, 19 junioren en 28 nieuwelingen. Bij deze laatste ons trio. 
Wanneer de junioren het einde van de derde ronde naderen mogen de nieuwelingen van start. Zij blijken iets meer dan een minuut voorgift te hebben op de junioren, maar deze laatste blijken opnieuw weinig gemotiveerd om het gat te dichten.
Ons trio houdt zich vooraan in het peloton en probeert wel enkele keren iets op gang te trekken, maar meer dan enkele geloste rensters levert het niet op. Naar het einde van de vierde ronde plots paniek in onze rangen want Julie rijdt lek achteraan. Zij krijgt gelukkig dadelijk een wiel van de papa van Kato Aerts dat met de hulp van de papa van Yenthe Van Lommel wordt gemonteerd, waarvoor een dikke dank u aan beiden. Met iets meer dan een minuut achterstand kan Julie aan een achtervolging beginnen, zij heeft dan nog een ruime voorsprong op het peloton junioren. Bij de nieuwelingen ontwaken plots enkele meisjes die het gat liefst houden, maar Katrijn en Sara trachten zand in de machine te steken. Toch kost het Julie meer dan 10km achtervolgingswerk om terug aan te sluiten, wat lukt in de voorlaatste ronde. In de laatste ronde worden geen aanvalspogingen genoteerd en dus trekken de nieuwelingen met een totaal van 21 rensters naar de streep. In de mooie brede en lichtjes hellende aankomstzone zet Julie van ver aan maar kan het niet houden, twee rensters komen haar voorbij, waarna Katrijn probeert deze nog te remonteren, maar strandt op een derde plaats. Julie wordt als vijfde genoteerd en Sara wordt zevende, m.a.w. ons trio terug volledig in de top-10, hopelijk houden ze hun conditie top zodat ze volgende week zondag op het BK in Denderleeuw-Liedekerke ook kunnen schitteren. Eerst nog zondag naar Escanafles waar ze iets na 16u de start nemen.

Vandaag afspraak in Orroir, warm weer, vakantie en een eerder beperkte opkomst van rensters, slechts 22 nieuwelingen en 12 junioren aan de start. Er is wel concurrentie van het EK in Tsjechië, maar dan nog ligt dit aantal zeer laag. Gelukkig is er nog zo’n gezegde over kwaliteit en kwantiteit. Het hangt dus in hoofdzaak af van wat de meisjes er zelf van maken.
Bij de 22 nieuwelingen ons trio en die zijn duidelijk van plan er het beste van te maken.
De wedstrijd bestaat uit een aantal kleine, eerder vlakke rondjes van 3,7 km gevolgd door 3 grote ronden van 6,9km met daarin tekens de beklimming van de zuidflank van de Kluisberg.
Voor de junioren voorziet men 10 kleine ronden of dus een totaal van 57,7 km, voor de nieuwelingen doet men er 5 kleine ronden van af waardoor zij slechts 39,2 km onder de wielen geschoven kregen, daar het een afwachtingswedstrijd was had men ook kunnen opteren voor beiden de volle afstand en een klein tijdsverschil tussen beide categorieën, maar dit gebeurt dus niet.
Wanneer de junioren het einde van hun vijfde effectieve ronde naderen mogen de nieuwelingen starten, dit blijkt 2’10” te zijn voor de doortocht van de junioren, wat het voor deze meisjes meteen duidelijk maakt dat het bijna onmogelijk wordt de nieuwelingen nog in te halen, de jongsten weten ook al snel dat ze een dergelijke ruime voorsprong kregen en rijden ook niet dadelijk à bloc wetende dat ze nog 3x de Kluisberg op moeten. Zo weten de junioren ronde na ronde wat van het verschil goed te maken, maar eens de “klimronden” starten slaat ook bij de jongsten de turbo aan. Ons drietal is nog niet uit de voorste gelederen geweest en komt ook bij de 3 passages op de Kluisberg steeds als eersten boven. Meer nog in de laatste ronde rijden ze weg met nog 3 sterke meisjes en behouden het overzicht. Met 3 in een kopgroep van 6 dan mag het niet mislopen. Eerst laat Julie een gaatje vallen voor Sara die zo een kleine voorsprong neemt, maar de anderen laten niet begaan. Eens Sara terug gevat is het de beurt aan Katrijn, niemand neemt het initiatief en Julie en Sara geven duidelijk aan dat ze “het spel spelen”. Katrijn neemt enkele honderden meter voorsprong en de vogel is gaan vliegen, zij boekt zo haar eerste solowinst op de weg met een dikke merci aan de ploegmakkers. In de sprint om de tweede plaats toont Julie zich nog duidelijk de sterkste en weet Sara de vijfde plaats te veroveren. Héél puik werk van de VDH-girls en dit met ploegleider en trainer ter plaatse. De trein lijkt vertrokken, nu is het kwestie van hem de komende weken op de rails te houden, te beginnen volgende woensdag in Zottegem-Strijpen. Eerst dinsdag nog naar de Ardennen voor de evaluatie van hun klimmerscapaciteiten door Belgian Cycling, bij goed resultaat mogen instappen in het klimproject van de federatie.

Grote vakantie en dan starten ze in Rumbeke hun pisteseizoen op open baan, enkele vrijwilligers organiseren samen met de stad Roeselare en WBV West-Vlaanderen enkele meetings op de kleine maar gezellige betonpiste. Vandaag op post ons duo Katrijn en Sara, Katrijn in haar tricolore trui die ze nog even mag showen alvorens ze over enkele maanden junior wordt. Daarnaast nog 3 andere meisjes om het “peloton” te vervolledigen, allen nieuwelingen, dit keer geen junioren op het appel.
Er wordt gestart met een scratch over 30 ronden of dus 5 km, eerst wordt er enkele ronden “verkend” m.a.w. aan een rustig tempo gereden, maar dan geeft Katrijn er een lap op en begint aan haar eerste solo van de namiddag. Op minder dan 10 ronden neemt ze de winstronde en daarmee is de scratch reeds binnen. Zij probeert dan om Sara naar de tweede plaats te helpen maar zij botsen op een sterke Aaike Cools.
In de temporonden neemt Sara het eerste punt en na 3 ronden plaatst Katrijn een versnelling en start haar tweede solo, zij wint zo 5 sprints op een rij en neemt dan de 20 punten bonus. Nadat ze aansluit wint Sara een sprint en 2 ronden later terug een volgende, zo totaliseert zij 3 punten en komt tweede na Katrijn, het is dan een kwestie van deze plaats vast te houden, wanneer een ronde verder een ander meisje ook een tweede punt pakt plaatst springt Katrijn nog eens weg en pakt zo de vier laatste punten. In het tussenklassement blijft zij op kop en komt Sara samen met Aaike Cools op de tweede plaats.
De afsluitende puntenkoers wordt daardoor beslissend voor de tweede plaats voor Sara. Deze verloopt over 60 ronden met 6 klassementssprinten, Sara heeft zich intussen aangepast aan de piste en gaat er vol voor. Katrijn wint de eerste 2 sprinten waarbij Sara ook 3 en 2 punten verzamelt. Daarop plaatst Katrijn opnieuw een versnelling en neemt ook hier een winstronde. De derde sprint wint Sara mooi voor Katrijn waardoor ze stevig tweede wordt. Katrijn vertrekt dan voor een volgende solo maar heeft de winstronde net niet voor de volgende klassementssprint vast waardoor het trio met Sara een ronde te vroeg sprint. In de voorlaatste sprint is het terug Katrijn voor Sara waarna Katrijn haar derde winstronde neemt en ook de slotsprint voor haar rekening neemt. Sara wordt hier derde en verzekert zich zo van de tweede plaats in zowel de puntenkoers als de meeting. Zij verzamelt 18 punten, 2 meer dan de derde en 8 meer dan de vierde. Katrijn wint deze puntenkoers met 93 punten en mag zich de terechte winnaar van deze meeting noemen.
Proficiat aan onze dames, volgende afspraak zaterdag in Orroir om 13u.
Dank aan de aanwezige supporters en Marc voor de mooie foto’s.

Derde en laatste rit van de IBYT-tour, een rit van 41 km met eerst een stuk in lijn van 31 km met enkele pittige hellingen, gevolgd door 2 lokale ronden met ook een stevige helling aan de aankomstlijn en een bonkige kasseistrook.
Ons trio is tijdig op de afspraak aan de start in St Agatha Rode en is gemotiveerd om zowel de eerste plaats van Julie in het algemeen klassement als het ploegenklassement te verdedigen. Voor het eerste liggen de kaarten simpel: Julie bij de eerste 5 over de streep en klaar is Kees. Voor het tweede liggen de kaarten ook gunstig met 24 punten voorsprong op het Cannibal Team komt het er voor ons trio op aan zo dicht mogelijk te eindigen bij de eerste drie van Cannibal en liefst nog voor hen.
De wedstrijd begint mooi met reeds op de eerste helling, de Moskesstraat, kuitenbijter met kasseien van beneden tot boven verbrokkeling in het peloton. Aan de voet van de tweede helling is er een tiental rensters voorop met daarbij onze 3 meisjes, een betere start is niet denkbaar. De verstandhouding vooraan is niet ideaal en daardoor komen er uit de achtergrond rensters aansluiten en kan de kopgroep uitgroeien tot een twintigtal meisjes.
Niet getreurd echter, onze VDH-girls nemen hun deel van het werk op zich en de kopgroep blijft mooi vooruit. Deze keer blijven wij ook van pech gespaard en dus gaat ons trio mee naar de eindsprint. Julie vergeet zich tijdig te plaatsen en komt in de korte rechte lijn niet meer over de eerste heen. Zij haalt geen 3 op een rij, dit keer moet ze tevreden zijn met de tweede plaats. Katrijn wringt zich in alle bochten tussen de eerste 4 en de rest en komt mooi als vijfde binnen. Sara sprint op haar beurt stevig mee in de groep en komt mooi als elfde over de streep.
Dat zijn prestaties om fier over te zijn want de gestelde doelen worden ruim gehaald. Julie wint het algemeen klassement met 299/300 punten, dat is op school “cum laude” met applaus van de jury. Katrijn schuift met een totaal 281 punten nog op naar de vierde plaats, terwijl Sara er 268 totaliseert, voldoende voor een achtste plaats in het eindklassement. M.a.w. al onze rensters in de top-10.
Samen totaliseren ons trio 848 punten, ruim voldoende om het ploegenklassement te winnen van het Cannibal Team dat een totaal van 800 punten sprokkelt en het Nationaal Team van Oostenrijk dat er 726 bij elkaar fietst.
Maar nog is daarmee de oogst niet ten einde want in het bergklassement wordt Julie nog tweede en in het klassement van de tussenspurten wordt Katrijn derde.
Het minste wat wij kunnen zeggen is dat onze dames zich “in the picture” reden. Op naar de volgende afspraken: dinsdag op de piste in Rumbeke en zaterdag in Orroir.

De tweede rit van de IBYT wordt gereden in Tielrode waar traditioneel de eerste zaterdag van juli de GP Akanta voor Dames Jeugd op het programma staat. Voor de IBYT worden de nieuwelingen en junioren gescheiden. De junioren reden eerst hun 10 rondjes, om 17u30 gaan de nieuwelingen voor 7 ronden van start met daarbij ons trio. Het parkoers loopt langs smalle wegen met in het centrum van Tielrode bij het binnenkomen eerst bergaf en op het einde link naar rechts en wat verder over kasseien en door een gootje terug haaks een bocht door om de helling te starten.
Op de helling wordt in de eerste, derde en vijfde ronde gespurt voor de bergprijs, aan de streep voor punten voor de groene trui op het einde van de tweede, vierde en zesde ronde.
Bij de eerste beklimming probeert Julie de boel te forceren, maar nadien op de vlakke landwegen met wind tegen loopt alles terug samen. De dames weten ook dat morgen nog een heel zware rit door het Hageland op het menu staat en besluiten er dan maar een “wandeling” van te maken. Ons trio is steeds mooi vooraan te vinden, Julie en Katrijn doen veel kopwerk en de rest laat hen maar begaan.
De wedstrijd eindigt dan ook in een massasprint waarin Julie zich de sterkste toont. Zij verstevigt zo uiteraard haar leidersplaats in het algemeen klassement. Sara weet mooi als vijfde over de streep te rijden en Katrijn als achtste. Een volledige uitslag is momenteel nog niet gekend, maar aangezien er van Cannibal Team er maar 1 renster voor Katrijn was en van de Oostenrijkse selectie niemand zullen de VDH girls stevig het ploegenklassement aanvoeren. Ons trio heeft dus morgen een dubbel doel: de eindoverwinning veilig stellen in zowel het individueel als in het ploegenklassement.

Dag 1 van de driedaagse IBYT-rittenwedstrijd: een proloog over 3,1 km in Heverlee. Onze 3 dames staan aan de start met hoge ambities. De tegenslag van vorige week in Borlo willen ze even rechtzetten. De omloop ligt op militair domein en is zodoende volledig verkeersvrij. Door het hoge aantal bochten beslissen onze meisjes om met de gewone koersfiets te rijden en de TT-fiets op stal te laten.

Liefst 57 dames nieuwelingen aan de start in een internationaal getint peloton.
Sara start als eerste van het trio en weet de omloop af te haspelen in 4’42,824” wat een gemiddelde betekent van 39,56 km/h, een tijd die zeker uitzicht biedt op een goede uitslag.
Zes minuten later is het aan Katrijn, ook zij geeft alles en komt uit op 4’38,891” (40,02 km/h), zeker niet slecht maar zij weet dan al dat het beter had gemoeten, de bochten waren niet optimaal. Op dat moment wordt de lijst aangevoerd door Gloria VM met 4’27,410”. 
Het is dan wachten op onze Belgische kampioene om te zien of zij nog onder die tijd kan duiken. Korte rit met veel bochten, dus dat wordt afwachten, maar Julie kan ook dit aan, onklopbaar in de tijdritten dit jaar, zij zet een tijd neer van 4’26,215” zijnde 41,95 km/h en duikt daarmee meer dan 1” onder de tijd van Gloria. Meer nog: nadien blijkt in het internationale juniorenpeloton enkel de top-4 beter te doen. Eens te meer een visitekaartje van onze hardrijdster.
Julie mag dan ook meer dan terecht het podium op en mag de gele trui in ontvangst nemen waarmee ze de tweede rit in Tielrode zal aanvatten.

In het ploegenklassement komen wij uit op 274 punten, net 1 puntje onder het Cannibal team en 4 punten beter dan de nationale selectie uit Oostenrijk. Als men weet dat Sara op minder dan 1” van de 13^deplats is geëindigd en Katrijn ook minder dan 0,5” moest toegeven op plaats 7 dan was ons team dus héél dicht bij de leidersplaats in het ploegenklassement. Dat wordt dus ook een strijd om naar uit te kijken.

Primeur dit jaar: de dames jeugd mogen voor het eerst een BK ploegentijdrit betwisten. Niet minder dan 7 teams schrijven in voor de rit over net geen 15km in het mooie heuvelachtige landschap in en rond Borlo. Daarvan komen er 6 in aanmerking voor de titel want er is ook een mixed team.
Pittig detail: de dames jeugd zijn de enige categorie die met gewone fietsen moeten rijden.
Doltcini Van Assche zijn de gedoodverfde favoriet maar iedereen verwacht ons trio nieuwelingen (Julie, Katrijn en Sara) op het podium.
Zij mogen als vijfde team starten en vertrekken als een bolide. Na enkele kilometer slaat het noodlot een eerste maal toe. Sara schuift onderuit in een bocht waardoor de ganse trein moet stoppen en terug starten. Maar dat lijkt hen te motiveren om nog een tandje bij te steken. Net wanneer ze het 2 minuten voor hen gestarte team in zicht krijgen slaat de pech weer toe, Sara rijdt lek en moet met de reservefiets van Katrijn verder.
Na 10km is het reeds duidelijk dat zij geen prijs zullen rijden want ze komen pas door na 17’28”, de minste tussentijd. Zij hebben dan 1’12” achterstand op de derde ploeg en dus het podium.
Ons trio haalt de laatste 5km alles uit de kast om de schade te beperken, zij haspelen deze af in 7’21”, ruim de tweede tijd over dit laatste stuk, maar dit brengt hen niet verder dan een voorlaatste plaats. Zij rijden uiteindelijk binnen na 24’48,867” en stranden zo op minder dan 49” van het brons en 56” van het zilver. Een medaille zat er dus zeker in. Toch een mooie prestatie van onze meisjes die de start namen in dit BK, hopelijk hebben ze volgend weekeinde minder pech in de IBYT-tour.

Sara trok vandaag naar Kuurne om er te starten tussen de jongens nieuwelingen. Ideaal om de examens te vergeten en terug de pedalen in het ritme te krijgen.
Aan de start 52 jongens en Sara voor een wedstrijd van 65km. Zij lacht samen met zus Elke eens lief naar de commissarissen en dat resulteert in extra voorsprong bij de start. I.p.v. de gebruikelijke 100m krijgt ze 30” en daardoor kan ze een halve ronde solo van de Kuurnse zon genieten.
Eens het peloton haar heeft ingehaald nestelt ze er zich mooi tussen de jongens en kan dit een gans uur vol houden. Maar na 43km aan het hoge jongenstempo van meer dan 40km/h komt de bodem van de tank in zicht en moet ze de rol lossen, na 50km wordt ze uit de wedstrijd genomen, maar dat is dan toch mooi de traditionele afstand bij de meisjes en zij laat daarbij enkele jongens achter zich want ze wordt 47^stegeklasseerd.
Dat ze nu reeds zo een mooie conditie heeft ondanks de examens laat het beste vermoeden voor volgende week wanneer ons trio het in de het BK ploegentijdrit zal opnemen tegen kwartetten van andere ploegen. 

Dit WE geen wedstrijd voor Dames Jeugd in België, wel net over de grens in Bavay, Noord-Frankrijk. Daar serveert men een stevig parkoers met eerst de beklimming van een kleine col (Col du Long Buisson) en op het einde van het parkoers van 4,5km een pittige helling van enkele hectometer. Katrijn had er vorig jaar gewonnen en trok er opnieuw naartoe om de examenstress helemaal van zich af te fietsen. De wedstrijd telt dit jaar als regionaal kampioenschap minimes (U14+U15) en cadets (nieuwelingen). In een eerste wedstrijd over 8 ronden zijnde 35km moesten de minimes aan de bak evenals de meisjes. De jongens starten eerst en iets meer dan een minuut later de meisjes minimes + cadettes. In totaal 9 meisjes aan de start voor de 2 leeftijdscategorieën samen. Bij de jongens zijn er 25 starters.
De jongens nemen de eerste ronde als een opwarmertje, maar de meisjes hebben het anders begrepen en na enkele kilometer is de voorsprong van meer dan 1 minuut reeds te niet gedaan. In de derde ronde legt Katrijn in de afdaling van de “col” de ketting op het grote verzet en moet vaststellen dat niemand volgt. Aan de streep komt ze solo voorbij met 25” voorsprong op het peloton. De jongens zijn op dat moment in hun ego geraakt en de koers barst helemaal open. De sterkste 15 jongens racen naar haar toe met als gevolg dat niemand van de Franse meisjes nog kan volgen. Katrijn nestelt zich in deze groep en koerst met hen rustig verder, zij voelt dat na 2 weken examens en daags voordien een tocht van 105km (Brakel-Halle-Brakel) er niet genoeg jus in de benen zit om nog een aanval op te zetten en laat zich meedrijven. De voorsprong op de tweede groep met daarin een drietal meisjes wordt steeds groter en bedraagt finaal zowat 3 minuten. In de sprint is de tank net niet vol genoeg om de jongens nog het vuur aan de schenen te leggen, maar zij bolt toch nog als negende over de streep.
Zij is aldus eerste bij de meisjes en mag met een mooie ruiker terug naar huis. Daarop is het wel verplicht 2uur wachten want de podiumceremonie is pas gepland na de wedstrijd van de jongens nieuwelingen en die moeten 16 ronden, goed voor 70km afwerken.

Vandaag afspraak in het West-Vlaamse Zedelgem, 10 vlakke rondjes in een parkoers van 5,7 km dat veel weg heeft van een driehoek, lange rechte stukken weg met enkel de wind als opponent.
Aan de start 46 meisjes, 24 junioren en 22 nieuwelingen. Voor ons enkel Sara op het appel, aan haar dus om de clubkleuren op het podium te krijgen.
Daar het een afwachtingswedstrijd betreft moeten de junioren geen extra rondje(s) rijden en krijgen enkel een minuut “handicap”. Maar dat is dit jaar reeds dikwijls een niet te overkomen verschil gebleken voor de oudste categorie, ook nu weer komt er onvoldoende organisatie op gang terwijl er bij de nieuwelingen voldoende meisjes, waaronder Sara bereid zijn hun deel van het werk te doen. Er wordt nu en dan een aanval opgezet, ook Sara probeert het eens, maar op dergelijk parkoers is wegrijden niet zo eenvoudig, elke aanval wordt snel teniet gedaan. Enkele ronden voor het einde bedraagt het verschil tussen de nieuwelingen en de junioren 2’ en het is pas wanneer de jongsten elkaar beginnen beloeren voor de spurt dat het verschil kleiner wordt.
In de laatste ronde komt er nog een ultieme aanval van een meisje, maar topfavoriete Marith Vanhove haalt haar terug. Op dat moment zit Sara ideaal in haar wiel, maar raakt op het cruciale moment even ingesloten, zij haalt nog haar snelle benen boven en spurt zich naar de derde plaats. Mission accomplished, de clubkleuren staan op het podium, dikke proficiat aan Sara. Dit smaakt in elk geval naar meer, nu de komende weken de examens goed afwerken om dan via het BK ploegentijdrit naar een mooie koerszomer toe te werken.

Bij Dwars door de Westhoek voor Dame Elite hoort een afwachtingswedstrijd voor Dames Jeugd. Een parkoers van 5,5 km met een stevige kasseistrook aan de aankomst dat 10x moet afgelegd worden. Vorig jaar was er een ruim deelnemersveld daar deze wedstrijd toen telde als Kampioenschap van Vlaanderen. Dit jaar komt de wedstrijd daags na het West-Vlaams kampioenschap en kort voor de examens moesten de organisatoren tevreden zijn met 41 starters, 23 junioren en 18 nieuwelingen. Bij die 18 enkel Sara in onze kleuren.
De nieuwelingen starten met een voorgift van 1 minuut op de junioren en deze dichten de kloof na 2 ronden. De wedstrijd blijft gesloten, nu en dan een aanvalspoging waarbij Sara steeds attent voorin is, zij weet zelfs een premiespurt voor haar rekening te nemen. Geen van de aanvallen groeit uit tot een echte ontsnapping tot in de voorlaatste ronde 3 sterkere junioren het hazenpas kiezen. Dit trio slaagt er in uit de greep van het peloton te blijven en sprint voor de bloemen. Sara sprint sterk in het peloton en plaatst nog een mooie eindjump, zij wordt negende algemeen en is zo de vierde nieuwelinge waardoor ze het podium op een paar centimeter na mist. In elk geval hoopgevend voor de komende weken.
Misschien reeds volgende zaterdag in Zedelgem.
Met de examens voor de deur zullen onze meisjes het de komende weken wat rustiger doen, maar zij blijven trainen en hebben zaterdag 1 juli met stip aangeduid in hun agenda want dan starten ze in het BK ploegentijdrit in Borlo. Voor hen een extra uitdaging want daar wij slechts 3 meisjes hebben in deze leeftijdscategorie neemt ons trio het op tegen ploegen met 4 meisjes aan de start.

In Ruddervoorde wordt gereden over een rondje van 4,3 km, bijna volledig vlak met enkel een lichte helling naar het einde van de ronde toe. De organisatoren hebben er voor gekozen de dames nieuwelingen te scheiden van de dames juniores en 2 aparte wedstrijden te organiseren. Voor de nieuwelingen staan er 13 ronden op het menu, goed voor in totaal 55,9 km. Onder de 23 meisjes op de deelnemerslijst opnieuw ons volledig trio. 
Om 14u gaan ze van start en ze zetten er dadelijk een stevige vaart in. Elke ronde is er een premiespurt en in het verlengde van de eerste gaan Katrijn en Julie samen met Marith Vanhove aan de haal. Sara heeft zich net als de rest van het peloton laten verrassen maar neemt dadelijk haar taak als “waakhond” op. Dat is zeker de eerste ronden belangrijk want de voorspong van het trio groeit wel maar ze blijven in het zicht van het peloton. Pas in de 5^deronde zijn de eerste 30” gesprokkeld, maar zelfs dan blijven er rensters een tegenaanval opzetten en doet Sara afstoppingswerk. Vooraan is de verstandhouding tussen ons duo en hun kompaan voortreffelijk en zij rijden dan gestaag verder weg, wanneer het peloton er wat vaart in houdt lopen ze vooraan 10” extra uit per ronde, wanneer het peloton twijfelt dan is het 30” of zelfs 50”. Bij het ingaan van de voorlaatste ronde is de voorsprong zo opgelopen tot 3’10”. 
Intussen hebben Katrijn en Julie hun les geleerd en weten hoe ze het ploegenspel moeten spelen. Julie zet op het einde van de voorlaatste ronde een aanval op en Katrijn bijt zich vast in het wiel van Marith, deze krijgt het gat niet dicht en Julie is als een stoomtrein vertrokken voor een solo van iets meer dan 4 km. Zij rijdt nog bijna een minuut weg en komt over de streep met een gemiddelde van 38,5 km/h. Katrijn probeert de tweede plaats te veroveren maar moet in de sprint de duimen leggen voor de West-Vlaamse spurtbom. 
In de laatste ronde is de snelheid helemaal weg uit het peloton en Sara probeert met een ultieme uitval nog de pelotonsprint te ontlopen, maar zij wordt tot de orde geroepen en eindigt op een 12^deplaats.
Sterk gereden van onze dames die opnieuw de kleuren van de club hoog hebben gehouden.

Een zonovergoten Montenaken en omgeving is het decor voor de tweede testtijdrit van het seizoen, een rondje van 14km over mooi glooiend terrein met wat bochtenwerk om de zaak te kruiden. Dat volstaat voor ons trio om de start te nemen samen met 10 andere leeftijdsgenoten.
Voor Sara de eerste kennismaking met het echte tijdritwerk en zij heeft de pech als eerste te moeten starten, dus nooit een mikpunt voor zich en bovendien blijkt de weg nog niet volledig verkeersvrij. Zij kan op enkele mm na een aanrijding vermeiden met een auto die nooit nog op het parkoers had mogen rijden. Dat kost haar verscheidene seconden die haar uitslag uiteraard negatief beïnvloeden. Zij komt na 11,5 km door met een tijd van 19’56” en loopt finaal binnen na 23’18,344” waarmee ze de 8^stetijd op 13 realiseert, knap voor een eerste tijdrit. Uit deze tijden zien wij bovendien dat ze de laatste 2,5km heeft afgewerkt aan 3’22”, wat finaal de op 3 na beste tijd is over dit stuk, mits een parkoers zonder verkeershinder had ook de eindtijd nog en stuk lager kunnen zijn. 
Waar Sara als eerste van start gaat zijn Katrijn en Julie de hekkensluiters. Zij geven beiden volle gas en dat loont, net voor de laatste lijn van 2,5 km haalt Katrijn de renster in welke 1’ voor haar is gestart en op dat moment heeft ook Julie reeds Katrijn in het vizier. Katrijn realiseert een tussentijd van 18’37” en Julie 17’50”, zij zijn daarmee de enige meisjes nieuwelingen die onder de 19’ duiken en koppen zo de tabel met tussentijden. Door deze inhaalraces gaan wij de laatste kilometers in met 3 rensters die op een kluitje van elkaar rijden en dat geeft wat problemen met de volgwagens, gelukkig zonder erg.
Katrijn en Julie trekken hun inspanning door in het laatste stuk, Katrijn haspelt dit af in 3’15”, Julie doet het in nog 7” minder, onnodig te zeggen dat zij daarmee ook hier de snelsten zijn.
Finaal klokt Katrijn af in 21’51,926” en Julie in 20’58,305” waarmee ze een gemiddelde snelheid van 40,05 km/h realiseert.
Onnodig te vertellen dat de VDH-girls tevreden waren met hun resultaat en het zoveelste podium met 2 van onze meisjes.
Volgende afspraak zaterdag in Ruddervoorde. Of er op zondag in Boezinge ook dames van onze ploeg aan de start zullen staan is nog onzeker.

Afspraak in Rotselaar voor 8 rondjes over een biljartvlak parkoers en een totale afstand van 51km. Aan de start 34 meisjes nieuwelingen waaronder ons clubtrio. Geen juniores want die rijden morgen hun BK. M.a.w. geen groep junioren om op vooruit te blijven dus nemen de dames een lichte snipperdag, daartoe ook vriendelijk uitgenodigd door een stevig brandende zon. Het tempo wordt onderhouden maar piekt nooit echt hoog, gelukkig zijn er enkele premiesprinten om het publiek aan de aankomstlijn te vermaken. Onze meisjes rijden geconcentreerd mee en laten zich niet verrassen wanneer er een aanval komt. Het stond dan ook op voorhand in de sterren geschreven dat deze wedstrijd zou uitdraaien op een pelotonsprint. Na bijna anderhalf uur wedstrijd meldt een peloton met 33 van de 34 vertrekkers zich in de laatste rechte lijn met een gemiddelde snelheid van 35,5 km/h. Katrijn en Sara worden in de sprint nog gehinderd door een bruuske beweging van een andere renster en moeten even in de remmen. Zij zetten wel nog stevig door en Katrijn moet deze keer eerder nipt de duimen leggen voor de sterke Marith Vanhove. Julie sprint ook een stevig potje mee en wint een millimetersprint voor de derde plaats, Sara komt in achtste stelling over de streep en dus schitteren onze clubkleuren opnieuw met 3 top-10 plaatsen, waarvan 2 op het podium.
Proficiat aan onze dames voor deze alweer mooie prestatie.
Woensdag starten de meisjes in de testtijdrit over 15 km in Montenaken en in het WE staan op zaterdag Ruddervoorde en op zondag Boezinge op de kalender.

Wat is er als jonge renster leuker dan in groep op woensdagnamiddag met de bondscoach, Kaat Hannes en Laura Vandonschot eens door de Vlaamse Ardennen fietsen? Dat dachten ook Katrijn en Sara en zij trokken naar Oudenaarde waar de Bond verzamelen geblazen had. Op het menu een stevige toer met Tiegemberg, Kluisberg, Knokteberg, Kortekeer, Donderij, Varentberg en Ladeuze. Dat alles onder muzikale begeleiding van een zekere KDC die zich ook DJ waant. Was de bondscoach eerst met een mand eieren naar “de arme Klaren” geweest? De groep kende een ongelooflijk grote dosis geluk om steeds net na de regen te passeren, geen spatje regen op de rug terwijl de begeleidende ouders onder een ware stortbui reden en er enkele kilometer verder een rampenplan van kracht was wegens modderstromen. Als dat geen godenkinderen zijn, je zou van minder met een zalige lach op de mond rondrijden. Na 2 ½ uur werd het trainingsfestijn afgerond met een deugddoende douche en een stevige spaghetti. Wedden dat onze dames de komende wedstrijden terug een tandje sneller rijden? Met dank aan Ludwig Willems en zijn team!!!