Zit het tripje voor Charles Michel naar Marrakesh er aan te komen of niet? Een op het eerste zicht een uitje om enkel zijn handteken te plaatsen onder een migratie-pact waarvan de impact weinig aarde aan de dijk zal brengen. Zelfs landen die het pact ondertekenen nemen geen risico’s want het is stilaan de mode geworden dat men later uit de afgesproken akkoorden stapt. Trump stapte reeds uit meerdere akkoorden en na twee dagen van tweetjes spreekt geen mens er nog over.

De plaats voor de ondertekening was al een heikel punt want Marrakesh is voor velen de plaats van het kweekcentrum van Marokkanen die aanslagen pleegden. Mensen zijn niet zoals hondjes. Ze tonen niet openlijk zoals wij met het kwispelen met onze staart of we ons goed voelen.

Mensen tonen hun ongenoegen op andere manieren.

Dat er een vorm van opstand is gekomen merken we aan de oproer in Parijs. Verkeerdelijk met die vechtersbazen die alles vernietigen maar het is wel een teken aan de wand.

De afgelopen gemeenteraadsverkiezingen trokken reeds een tipje van de sluimer omhoog. De bevolking zoekt alternatieven voor hun ongenoegen en dat merk je aan de plotse ommezwaai van De Wever. De man verlaagde zijn vuurtje onder ‘t Stad’ want een Antwerps bestuur staat nog steeds niet op poten. De man heeft een neus voor geschiedenis en beseft dat mensen in mei weer eens achter het Vlaams Belang zouden kunnen gaan staan.

Rutten mag zoveel ze wil roepen dat er nog veel werk op de plank ligt en de regering niet mag vallen, De Wever ziet dat anders.

Mensen voelen het ook anders want zelfs met het iets meer in het loonzakje gaat hun koopkracht achteruit.

Het zijn niet enkel donkere wolken boven Marrakesh maar het totaal beleid van de voorbije jaren heeft de bevolking aan het denken gezet en er is een vrees dat er in mei een afstraffing zal volgen.

De periode van politiek en geloof is voorgoed voorbij. Dat beseffen de politiekers van de Christelijke partij zeer goed en nu het nog kan springen sommigen overboord met uitdienstvergoedingen in hun achterzak. Dat zet uiteraard kwaad bloed want vele aanhangers denken aan hun arco-aandelen…

De krant begint na het voetbalschandaal nu aan een feuilleton over de onregelmatigheden bij dokters en ziekenhuizen.

Maggie moet de ene nederlaag na de andere toegeven. Ze probeerde de schandalige misbruiken bij beroepsvoetballers aan banden te leggen maar ze kwam van een kale reis terug. Ook bekende Maggie dat ze reeds vier jaar probeert om het ondoorzichtige gordijn in de medische wereld op te trekken. Ze moet opboksen tegen de orde van geneesheren en die orde beschermt de schandalige praktijken van bepaalde dokters.

De gewone man is het zat dat voetballers, dokters leven van hun noeste arbeid.

Hoe groen en idealistisch de groene partij ook mag zijn, de bevolking is het beu om te moeten opdraaien voor het slechte klimaat. Mensen beseffen dat ze enkel meer taksen betalen die niks opleveren behalve het om zeep laten gaan van de aardbol.

Wat nut heeft het om te staan janken om een elektrische wagen te kopen als men nog amper zijn gewone dagelijkse stroom niet meer kan betalen.

Wie gelooft nog in eigen groene stroom door windmolens en zonnepanelen? De gewone man bekijkt zijn rekeningen en stelt vast dat hij meer taksen dan verbruik moet betalen. De gewone man heeft al een tijdje door dat het voor onze eigen groene stroom buitenlandse firma’s zijn die materiaal leveren voor de windmolens.

De gewone man heeft het begrepen dat onze politiekers ons land ‘verkochten’ aan buitenlandse firma’s.

De Wever beseft ten volle dat ons beleid een brug te ver is gegaan en dat die brug aan het instorten is. Wakker ligt hij niet echt of de regering zal vallen. Zijn grote bekommernis zijn de komende verkiezingen of hij een afstraffing zal krijgen van mensen die het allemaal beu zijn geworden.