Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Rondvraag / Poll
Bent u zelf ook een minnaar of minnares?
Rondvraag / Poll
Hoelang volg jij deze blog al?
Rondvraag / Poll
Bezoek jij af en toe een sauna met jouw minnaar of minnares?
Dagboek van een minnaar (deel 2)
Wat begon met een onschuldig mailtje, wordt een intense geheime relatie tussen twee gehuwde mensen, een relatie vol passie, sensualiteit, erotiek en seks die het leven van hem maar ook van haar helemaal op zijn kop zet.
29-12-2010
De zandloper loopt langzaam leeg.
De zandloper loopt langzaam leeg. Mijn klok heeft twee snelheden: De seconden tikken soms tergend langzaam weg, maar de dagen vliegen tegen een ijltempo voorbij. De tijd heeft nog nooit zo zwaar gewogen. De druk in mij wordt alsmaar groter. De spanning bouwt zich op. Een keuze moeten maken lijkt dichterbij dan ooit. Ik ben het beu van slechts een minnaar te zijn. Slechts een kleine vonk is nodig om de bom te doen ontploffen. Ik voel me als een ballon, die langzaam maar zonder ophouden opgeblazen wordt.
Waarom stelt Els geen vragen? Voelt ze het, dat ik mijn hart aan iemand anders heb verloren? Gisteren heb ik haar de zoveelste hint gegeven, maar opnieuw geen vraag. Heb je iemand anders? Ja, ik zou antwoorden, eerlijk antwoorden. De druk is te groot geworden om de vraag te ontwijken. Er is geen weg meer terug.
Met slechts één blik van haar was ik gisteren kontent geweest. Ik wist dat ze er was maar ik zag ze niet. Ik wil haar bij me, voor altijd. Elke dag wil ik haar kunnen aanraken. Elke dag wil ik haar stralende glimlach zien. Elke dag wil ik iemand rond me, die me laat zien en voelen dat ze van me houdt. Sindy zou het graag als eerste bekend maken, dat ze iemand anders heeft. Ik vrees dat ik ze voor ga zijn. Ik mis je mijn lieve schat.
Ik voel dat ik nog steeds in een midlifecrisis zit. Ze is al jaren bezig en van enig licht aan het eind van de tunnel is er nog steeds geen sprake. Het voelt bij momenten zelfs aan alsof deze tunnel eindeloos is. Al jaren heb ik serieuze problemen met het ouder worden. De veel gehoorde uitdrukking van andere leeftijdsgenoten "daar ben ik niet mee bezig" is niet aan mij besteed. Ik ben er wel degelijk mee bezig, met mijn ouderdom en met de kortheid van een mensenleven. Zolang alles vlot verloopt in mijn leven gaat het nog maar bij de minste tegenslag merk ik hoe gevoelig mijn humeur wel is. Hoe gelukkig ik mij op bepaalde momenten ook voel, er is niet veel nodig om snel terug in een 'depri-toestand' te geraken. Eigenlijk heeft Els gelijk als ze zegt dat ik geen reden tot klagen heb maar ik ben dat relatieve zorgeloze luxeleventje zo gewoon geraakt dat mijn gemoedstoestand snel verandert als het even niet meezit.
De relatie met Sindy heeft deze midlifecrisis niet gemilderd, integendeel. De 'tijdsdruk' is er alleen maar door vergroot. Ik zou het liefst zo snel mogelijk en optimaal van een nieuw leven samen met Sindy willen genieten maar er zijn zoveel factoren die dit voorlopig onmogelijk maken. Langs de andere kant wordt het voor mij steeds lastiger om dit dubbelleven te blijven lijden. Het is inderdaad zo dat Els de laatste tijd minder aandacht krijgt dan vroeger en ze verdient zeker beter. Ik zou het haar zo graag vertellen waarom ik me anders gedraag dan voorheen; niet zozeer omwille van gewetensproblemen of omdat het me zou opluchten maar vooral omdat ik het beu ben van alles in het geheim te moeten doen. Ik zou er zo graag mee naar buiten willen komen dat ik nog iemand anders graag zie waarmee ik veel meer tijd zou willen doorbrengen dan nu het geval is. Ik durf het echter niet. Ik heb schrik voor de gevolgen. En heel belangrijk in mijn overwegingen daarbij is de overtuiging dat Els het eigenlijk allemaal liever niet wil weten. Ik ben er bijna zeker van dat ze wel vermoedt dat ik vreemdga anders had ze de laatste jaren wel meer vragen gesteld. Feit is dat ik voel dat deze situatie niet kan blijven duren. Hopelijk vind niet alleen ik maar ook Sindy binnen afzienbare tijd de moed om de waarheid aan het licht te brengen.
Een lastige tijd, die eindejaarsperiode. De kinderen van Sindy hebben dan blokverlof en examens zodat we minder kunnen bellen en chatten en moeilijker kunnen afspreken. Dat is ook de reden waarom ik gisteren alleen naar de sauna ben moeten gaan. Het was wel leuk en het heeft wel iets zo helemaal alleen in zo' n saunacomplex maar toch was er dat continue gemis aan haar. Ik wist dat ook zíj voortdurend aan mij zat te denken en dat ze me zo graag had vergezeld. Heel stilletjes hoopte ik dat ze me misschien toch zou verrassen en plots naast mij zou staan. Hmmmmm ... wat zou ik dat heerlijk gevonden hebben. Toen ik in de resto-ruimte aan een veel te grote tafel voor één persoon, een slaatje aan het verorberen was, zag ik plots in de verte een blondine opduiken. Heel even dacht ik dat het Sindy was maar tevergeefs.
Toen het al donker was buiten stapte ik de blokhutsauna binnen. Pal in het midden van die vrij ruime blokhut staat een houtgestookte kachel die samen met het zwakke gele licht van vier lampjes in iedere hoek van de ruimte voor een gezellige sfeer zorgt. Op een koppeltje na, dat vlak voor de kachel zat, was er niemand in de sauna. Ik legde mij in een hoek op de bovenste bank en sloot mijn ogen. Het was er muisstil. Het enige wat ik hoorde was het zacht geknetter van het houtvuur. Mijn gedachten dwaalden voor de zoveelste keer af naar mijn schatje. Hoe dikwijls hadden wij hier al niet in deze hut gelegen.
Terwijl mijn zandloper verder leegliep en de druppels zweet op mijn lichaam groter werden, hoorde ik een aanzwellend gefluister bij dat koppeltje. Ik had ze eerder op de dag al eens zien rondlopen en ze waren nog zeer jong, ik schat een jaar of twintig. "Mais non! Je n'ai pas dit ça!" hoorde ik het meisje plots met licht verheven stem zeggen. Ze had een lief hoog en fragiel stemmetje maar de manier waarop ze het zei, liet vermoeden dat het niet allemaal koek en ei was tussen die twee. In de rustruimte had ik haar nochtans met een verliefde blik om een kusje zien vragen. De discussie in de sauna ging verder en op den duur dacht ik dat ze echt aan het ruziën waren. "Je t' aime" hoorde ik haar zeggen maar er volgde geen reactie van hem. Het werd terug stil. Even later stond de jongen recht en verliet de sauna, direkt gevolgd door haar.
Ik moest terugdenken aan de tijd toen Els en ik zo jong waren en aan de ruzies die we hadden tijdens die eerste jaren dat we mekaar kenden ... En ik trok natuurlijk de vergelijking door naar mijn relatie met Sindy. Sindy en ik kennen mekaar al zó lang en nog nooit hebben wij ruzie gemaakt. Nog nooit hebben wij een echte woordenwisseling gehad. Ik besefte wat een geluk ik toch heb met Sindy te mogen leren kennen en dat ik deze unieke relatie echt moet koesteren. Ik besefte hoe graag zij mij wel ziet. Ik besefte dat er niemand ooit in mijn leven is geweest die mij zo graag heeft gezien als zij en dat haar liefde voor mij onvoorwaardelijk is. Alleen al door dit gegeven, dat ik weet dat ze mij zo graag ziet en dat ze alles voor mij over heeft, vind ik dat ze er 'recht op heeft' dat ik voor haar kies als er moet gekozen worden.
