Ik heb sinds een week twee nieuwe spelletjes ontdekt: bellenblaas en teentje-mondje. Bij het eerste spelletje is het de bedoeling om een zo groot mogelijke zeverbel te maken. Ik sta voorlopig aan de leiding in het klassement van de 'min zes maanden'. Het tweede spelletje is ook wel leuk, je moet op je rug liggen en dan zover mogelijk je teen in je mond proberen te steken. Het spreekt vanzelf dat lenige rakkers (zoals ik) hier erg goed in zijn. Maar voor de anderen geldt: oefening baart kunst.
Sinds ik bijna kan rechtzitten - heb nog wat hulp nodig anders val ik om - wil ik niet meer liggen. Mijn kinderwagen is intussen veranderd in een buggy, wat betekent dat ik de babystatus ontgroeid ben. Echt leuk, in zitstand kan ik beter rondkijken. Ben ook aan het oefenen om te kruipen. De wil is er, maar het lukt nog niet. Ik weet nog niet dat ik mijn armen vooruit moet zetten en dan mijn benen om vooruit te geraken. Mijn poep gaat wel de hoogte in, maar daar stopt het voorlopig. Frustrerend is dat. Intussen lig ik te rollebollen op het tapijt en steek ik mijn tenen in mijn mond als een volleerde yogi.
Ach dat kruipen zal wel een keer lukken zeker? Ik houd jullie op de hoogte van mijn vorderingen.
19-05/23-05
Net voor mama terug moet gaan werken, zijn we nog een weekje op reis geweest samen met oma en opa van de zee. Iets van Kempervennen ofzo. Ik weet er niet meer zoveel van, alleen dat het voor veel dingen de eerste keer was.
Mijn eerste keer op reis dus, toch snel voor een kerel van pas twee maand en een half.
Mijn eerste keer in het zwembad, vond er eigenlijk niet veel aan. Dat water was te koud vond ik, en die zwembroek veel te groot.
Mijn eerste keer ziek. Ik weet niet wat ik had, hoge koorts ja, maar waarom precies? Misschien van dat zwembad? De perdolans werkten niet en toen zijn we naar een of andere dokter geweest, hij heeft zo'n beetje aan mijn keel en aan mijn buik gevoeld maar hij vond dat er niets aan de hand was. Mijn ouders waren toen wel zo'n beetje boos op die dokter. Ze wilden zelfs terug naar huis gaan, maar ineens was ik weer beter. Gelukkig waren oma en opa er ook, die hebben toen echt heel goed voor me gezorgd.
Op vijf juli ben ik gedoopt, wat een bedoening! Oma en opa van de zee hadden een tent in de tuin gezet, en tafels en stoelen gehaald uit de voetbalkantine. Heel de familie van de zee was er, de buren en moeke en vake van Muizen. Wel vijftig mensen in totaal. Onderweg naar de kerk van Stene was het nog aan het regenen, en toen we buitenkwamen na de doop scheen de zon. Van een mirakel gesproken. Ik zou graag nog eens iedereen willen bedanken om te komen. 't Was een gezellig feestje.
Na vijf dagen in een plexi doorkijkwiegje mocht ik eindelijk naar mijn 'echte' bed, een park waar ik bijna in verdwaalde, zo groot! Gelukkig lag er zo'n blauwe worstachtige kussen in. Weet je wat ik best wel cool vond? Dat mijn meter en mijn moeke ons huis versierd hadden. Ze hadden zo slabbetjes en hemdjes opgehangen met daarop 'Welkom thuis Daan'.
Dat moet je mij geen twee keer zeggen. Ik moet nog zes maanden worden, maar weet nu al wat lekker is! En dat is zowat alles ongeveer. Mijn laatste culinaire ontdekking: boterhammen met confituur. Het potje spinazieprak dat mijn mama had meegegeven voor bij moeke was veel te weinig, kerel, ik had wel nog honger he! En dan heeft moeke maar een 'boke' met confituur gesmeerd en daar kleine bolletjes van gemaakt die ik makkelijk kon doorslikken. Jonges, wat een eetfestijn! Verder eet ik ook graag wortelstoemp, boontjes, broccoli... Maar het beste is toch wel fruitpap. Alleen al het idee doet me kwijlen van de goesting. Ik eet dat zelfs zo graag dat mijn mama amper kan volgen met haar lepel! Weet je nog dat ik zei dat ik boven de groeicurves zou uitstijgen? Wel, ik denk dat het me zal lukken!
Het leven is veel te interessant om te slapen, dus lig ik liever wakker. Tot grote ergernis van mijn ouders die wél willen slapen. Ik weet niet waarom, maar ik schrik me soms te pletter in het midden van de nacht, misschien van een vieze droom of van het gedaver van een voorbijrijdende camion, wie weet? En dan zet ik mijn keel open. Je zou eens moeten zien hoe snel die oudertjes aan mijn bed staan dan! Hihi. Mijn papa moet soms om vier uur 's nachts de draagzak halen om mij terug in slaap te 'wandelen'. Mijn mama is ook lastig als papa dan mijn slaapmuziekje opzet. Weet je wat ik het leukste van alles vind? Als ze met me rondrijden in de auto of in de kinderwagen, dan worden mijn ogen zo zwaar dat ze vanzelf dichtvallen. Maar als de cadans stopt, zijn ze even snel terug open. Tot grote ergernis van mijn ouders - alweer. Tegenwoordig smeren ze regelmatig wat confituur op mijn tutter om me stil te krijgen, lekker is dat!
Ik ben er! Allez, eigenlijk al bijna zes maanden - sinds zes maart van dit jaar om precies te zijn. Time flies, even when you're just a little baby. Na een turbulente 'teraardebestelling' heb ik me toch redelijk snel aan mijn nieuwe wereld aangepast. Met mijn schamele drie kilo en veertig grammetjes en op de kop vijftig centimeter ben ik naar babynormen nog net aan de gemiddelde kant, maar geloof me, ik zal snel genoeg boven dat gemiddelde uitstijgen. Ben dan ook een echte Van Kerckhoven, en van die mannen is geweten dat ze nogal wat kunnen verzetten.
Na vijf dagen in een plexi doorkijkwiegje en allemaal mensen die van 'ooh en aah' deden, mocht ik eindelijk naar mijn 'echt' bed, een park waar ik bijna in verdwaalde, zo groot! Slapen, eten bij mama, pampers wisselen, gepakt en geknuffeld worden, het leven kan slechter uitpakken. Alleen besef ik dat nu nog niet.
19-05/23-05
Net voor mama terug moet gaan werken, zijn we nog een weekje op reis geweest samen met oma en opa van de zee. Iets van Kempervennen ofzo. Ik weet er niet meer zoveel van, alleen dat het voor veel dingen de eerste keer was.
Mijn eerste keer op reis dus, toch snel voor een kerel van pas twee maand en een half.
Mijn eerste keer in het zwembad, vond er eigenlijk niet veel aan. Dat water was te koud vond ik, en die zwembroek veel te groot.
Mijn eerste keer ziek. Ik weet niet wat ik had, hoge koorts ja, maar waarom precies? Misschien van dat zwembad? De perdolans werkten niet en toen zijn we naar een of andere dokter geweest, hij heeft zo'n beetje aan mijn keel en aan mijn buik gevoeld maar hij vond dat er niets aan de hand was. Mijn ouders waren toen wel zo'n beetje boos op die dokter. Ze wilden zelfs terug naar huis gaan, maar ineens was ik weer beter. Gelukkig waren oma en opa er ook, die hebben toen echt heel goed voor me gezorgd.
Na vijf dagen in een plexi doorkijkwiegje mocht ik eindelijk naar mijn 'echte' bed, een park waar ik bijna in verdwaalde, zo groot! Gelukkig lag er zo'n blauwe worstachtige kussen in. Weet je wat ik best wel cool vond? Dat mijn meter en mijn moeke ons huis versierd hadden. Ze hadden zo slabbetjes en hemdjes opgehangen met daarop 'Welkom thuis Daan'.
Dat moet je mij geen twee keer zeggen. Ik moet nog zes maanden worden, maar weet nu al wat lekker is! En dat is zowat alles ongeveer. Mijn laatste culinaire ontdekking: boterhammen met confituur. Het potje spinazieprak dat mijn mama had meegegeven voor bij moeke was veel te weinig, kerel, ik had wel nog honger he! En dan heeft moeke maar een 'boke' met confituur gesmeerd en daar kleine bolletjes van gemaakt die ik makkelijk kon doorslikken. Jonges, wat een eetfestijn! Verder eet ik ook graag wortelstoemp, boontjes, broccoli... Maar het beste is toch wel fruitpap. Alleen al het idee doet me kwijlen van de goesting. Ik eet dat zelfs zo graag dat mijn mama amper kan volgen met haar lepel! Weet je nog dat ik zei dat ik boven de groeicurves zou uitstijgen? Wel, ik denk dat het me zal lukken!
Het leven is veel te interessant om te slapen, dus lig ik liever wakker. Tot grote ergernis van mijn ouders die wél willen slapen. Ik weet niet waarom, maar ik schrik me soms te pletter in het midden van de nacht, misschien van een vieze droom of van het gedaver van een voorbijrijdende camion, wie weet? En dan zet ik mijn keel open. Je zou eens moeten zien hoe snel die oudertjes aan mijn bed staan dan! Hihi. Mijn papa moet soms om vier uur 's nachts de draagzak halen om mij terug in slaap te 'wandelen'. Mijn mama is ook lastig als papa dan mijn slaapmuziekje opzet. Weet je wat ik het leukste van alles vind? Als ze met me rondrijden in de auto of in de kinderwagen, dan worden mijn ogen zo zwaar dat ze vanzelf dichtvallen. Maar als de cadans stopt, zijn ze even snel terug open. Tot grote ergernis van mijn ouders - alweer. Tegenwoordig smeren ze regelmatig wat confituur op mijn tutter om me stil te krijgen, lekker is dat!
