Vandaag hadden we een afspraak bij Dr. Boes, onze gynaecoloog. Hij was natuurlijk verbaasd ons te zien. Hij heeft me eens vlug onderzocht en heeft alles goed bevonden. Omdat we met een keizersnede moeten bevallen, hebben we vandaag de uiteindelijke datum vastgelegd. Als de bevalling niet vanzelf start, zullen ze een keizersnede doen op vrijdag 31 juli.
Een hele opluchting voor ons, want nu is het definitieve einde in zicht. Telkens de vermoedelijke datum opschuiven heeft onze zenuwen op scherp gezet. Nu is de afspraak in het ziekenhuis definitief, en kunnen we alleen nog maar aftellen.
De kleine zal op een speciale afdeling worden geobserveerd, gedurende de eerste dagen, tot men zeker is dat al het gevaar geweken is. Spijtig, want met de laatste verwikkelingen hadden we toch weer hoop gekregen. Uiteindelijk is het voor het goed van het kindje, en leggen we ons graag met deze beslissing neer. Enkele dagen is al een heel verschil met enkele weken.
Nu kan het aftellen echt beginnen! Maar goed, want ik ben het k..... beu!
Vandaag laatste observatie-onderzoek in Leuven. Tot ieders verbazing kregen we een verdict dat niemand verwacht had. Na afloop van het onderzoek met drie professoren, kregen we te horen dat we mogen uitdragen tot 40 weken. Maar het strafste van alles blijkt nu dat we in Hasselt zullen bevallen. Opeens zijn de grote risico's van voorheen niet meer van toepassing.
We kregen als uitleg, dat ze het verkeerd hadden ingeschat. Ja, ik moet eerlijk toegeven dat dat een moment was waar zowel Kevin als ikzelf even met onze mond vol tanden zaten. Verkeerd ingeschat, ja mijn voeten. En al die maanden met verdriet, ongerustheid, stress? Nu, begrijp me niet verkeerd, het is supernieuws wat we te horen hebben gekregen, waarvoor ik zeer dankbaar ben. Maar dit is toch met de mensen spelen, niet?
In ieder geval hebben we dadelijk contact opgenomen met Dr. Boes.(Natuurlijk op zo'n moment in verlof). Daarna met Dr. Vandecruys. Deze wist ons te vertellen dat ze waarschijnlijk de kleine gaan halen rond de 29ste juli. Dus nog een dikke twee weken. Goed voor de baby, maar of mama dit nog kan volhouden? Het zal in ieder geval moeten!
Nu vrijdag hebben we de volgende afspraak met Dr. Vandecruys. En hopelijk is het dan nog steeds stabiel.
Eindelijk terug naar Leuven. Na een grondig onderzoek besluit Dr. Gewillig dat de situatie nog steeds stabiel is. Hij wil de kleine nog enkele weken laten zitten, om zo die prematuriteit te vermijden. Concreet wil dit zeggen dat we in de week van de 20ste waarschijnlijk zullen bevallen. Dit wil niet zeggen dat alle problemen zijn opgelost, maar alles is stabiel. De situatie gaat zeker niet achteruit! Nu is het enkel wachten op de reactie van onze kapoen bij geboorte. Ondertussen moeten we wel nog op controle in Leuven.
Nu gaan we met z'n drietjes nog even genieten. Niet te veel inspanning, enkel rust!
Tot volgende week na onze (hopelijk) laatste controle....
Dinsdag 16 juni. Een grote spannende dag voor de opvolging van ons zoontje. Eerst drie uren les geven, met de nodige 'bitsige' reacties. Dan is eindelijk het moment aangebroken dat we naar Dr. Boshoff mogen.
Na ongeveer 45 minuten wachten, (en dat is verschrikkelijk lang) mogen we eindelijk naar binnen. De kleine is rustig, waardoor we vrij makkelijk zijn hartje kunnen bekijken. Resultaat: de situatie is stabiel. Dit wil zeggen, hij gaat zeker niet achteruit. De twee hartkamertjes groeien goed mee. Zelfs onze misvormde ductus (onze meest gevreesde ader) groeit naar behoren mee. Conclusie: De ductus zal tijdens de zwangerschap zeker niet sluiten! Beter nieuws konden we op dit moment niet krijgen.
Het lijkt er een beetje op dat het de dag van het goede nieuws is. Maar toch mogen we de situatie niet onderschatten. De situatie is stabiel, maar heeft toch nog de vooropgestelde risico's bij de geboorte.
30 juni hebben we de volgende afspraak in Leuven. Dan krijgen we ook uitsluitsel van de bevallingsdatum.
Ondertussen 30 weken zwanger, elk zwangerschapskwaaltje gehad, ik dacht dat ik van het ergste verlost zou zijn. But nooo......
Twee dagen geleden kregen we in Leuven te horen dat ons tweede zoontje waarschijnlijk in Leuven zal moeten ter wereld gebracht worden, en daar ook enkele weken zal moeten verblijven.
Wat is het probleem?
Goede vraag... probeer dat maar eens in gewone mensentaal uit te leggen.
Het grote probleem ligt bij de rechterkamer van zijn hartje. Die is kleiner dan normaal. Oorzaak? Een misvormde ader van de rechter kamer naar de navelstreng. Gevolg... De rechterkamer zal in de volgende weken (proportioneel) nog kleiner worden. Hierdoor moeten we ons zoontje waarschijnlijk binnen een viertal weken al laten komen.
Maar ik zou Sylvie niet heten, moest het daarmee blijven. De rechterhartklep werkt niet zoals hij zou moeten werken, waardoor de rechterkamer niet kan evolueren zoals het zou moeten. Dan krijgen we nog het bijkomende probleem dat er tussen de twee hartkamertjes een klein gaatje te zien is (volgens de professor zou dit het minst dringende probleempje zijn, peanuts zoals hij het beschrijft!).
Een hele boterham!
Het goede nieuws.... Het zijn allemaal op te lossen problemen en tegen de tijd dat ons tweede zoontje twee jaar zal zijn, zal hij kunnen functioneren als een normaal kindje.
Natuurlijk hebben we dit even moeten verwerken. Maar uiteindelijk hebben we er ons bij neergelegd en weten we dat een romantische bevalling er niet in zit. We zullen een gezond tweede kindje krijgen, met enige vertraging...
Nu komt het moeilijkste: Daan proberen duidelijk te maken dat het broertje waar hij zo lang naar uitkijkt, niet dadelijk thuis zal zijn...
Volgende afspraak... binnen een tweetal weken, na het volgende onderzoek bij de gynaecoloog.
Tot dan....
Vandaag hadden we een afspraak bij Dr. Boes, onze gynaecoloog. Hij was natuurlijk verbaasd ons te zien. 
