Ik heb er lang over nagedacht of ik wel een blog zou aanmaken , maar uiteindelijk heb ik dan toch de knoop doorgehakt !
Deze blog is eigenlijk een soort van dagboek dat begon 15 jaar geleden en loopt tot op het heden .
Ik besloot om een blog hiervan te maken omdat er zoveel gebeurd is in die 15 jaar tijd dat ik dit wilde delen met mensen die misschien ook iets dergelijks hebben meegemaakt .
15 jaar kan je wel samenvatten in een notendop , maar deze blog gaat echt wel tot in de kleinste details gaan .
Dit is een soort van loslaten voor mij , zodat ik mijn nieuwe toekomst tegemoet kan gaan !
Ik tracht van elke dag wel een stukje te schrijven zodat elke dag mijn verhaal een beetje completer wordt .
Bijna 15 jaar geleden ; 23 oktober 1999 om precies te zijn begon het allemaal . Ik was 21 en had nog nooit echte liefde gekent tot op een dag een hartsvriendin van mijn moeder contact had met mijn moeder en informeerde naar mijn liefdestoestant .
"En , heeft jouw jongste al een vriendin ? " : vroeg ze aan mijn moeder. Neen , zei ze. Wel , ik weet wel een meisje dat hem kan intereseren ! Ze werkt onder leercontract bij een kapper, hij kan daar misschien eens langsgaan en kennis maken !
En dus gaf ze het adres door waar het meisje werkte . Nu moeten jullie weten dat ik in die tijd een zeer verlegen jongen was en het meisje was ook een verlegen type . Ik durfde in het begin de eerste stap niet zetten en nam dus eventjes bedenktijd. Na enkele weken kwam ik tot het besluit van toch de stap te wagen en ging vol zenuwen naar het kapsalon waar het meisje werkte ! Ik voelde mij helemaal niet gemakkelijk toen ik daar binnenging en besloot toen maar om mijn haren een kappersbeurt te geven . Ik werd begeleid naar de wastafel waar een jong mooi meisje de taak overnam .
Er ontstond bijna onmiddellijk een soort van band met het meisje die mijn haren ging wassen.
We zullen het meisje een naam geven om het vervolg van het verhaal aangenamer te maken , wel een schuilnaam daar ik de privacy wil respecteren .
Laten we het meisje " Els " noemen .
Els begon dus mijn haren te wassen en daar bleek precies geen einde aan te komen , er was een soort van magie ontstaan en ik genoot met volle teugen
van de zalige hoofdmassage die zij me gaf .
Toen het wassen van mijn haar gedaan was ( dit had wel 20 minuten geduurd ) , werd ik door Els begeleid naar de kappersstoel waar een collega het van haar overnam.
Het knippen zelf mocht Els nog niet doen vermits zij op leercontract was.
Tijdens het knippen vroeg een beetje verlegen aan de collega van Els ( toen wist ik haar naam nog niet ) , of er een collega bij haar werkte met de naam Els.
Deze keek mij glimlachend aan en wees onmiddellijk in de richting van de wastafels .
En daar ging mijn hartje !
We hebben toen een beetje nader kennis gemaakt met mekaar , een gezellige babbel .
Na het knippen begaf ik mij naar de kassa om af te rekenen, het was Els die mij de rekening gaf en ook nog iets anders ; namelijk een papiertje met haar
adresgegevens en telefoonnummer op !
Natuurlijk gaf ik ook direct mijn gegevens aan haar .
We namen afscheid in het kapsalon met een bescheiden kusje op de wang .
De dag nadien nam ik zelfs al telefonisch contact met haar om eens af te spreken .
We spraken diezelfde avond al af na haar werk in een Engelse pub in de buurt van het kapsalon en waren al stiekem verliefd aan het worden op mekaar !
Weer namen we die avond afscheid met een kusje op de wang .
Het weekend dat hierop volgde spraken we af om samen naar een fuif te gaan .
Els had haar neef meegenomen omdat ze nog een beetje verlegen was.
We amuseerden ons te pletter en opeen bepaalde moment had ik een speciale slow aangevraagd , een echte plakker zoals ze zeggen.
Van het één kwam het ander en dus volgde toen de eerste echte kus op de mond....
Na die eerste kus was het wel duidelijk dat dit liefde op het eerste gezicht was .
Na de fuif namen we uitgebreid afscheid en beloofden mekaar van snel weer af te spreken .
Het duurde dan ook niet lang , de volgende dag was het al van dat . We konden gewoonweg al niet meer zonder elkaar .
We spraken elke dag wel af met elkaar en door een duur bleef ik slapen en leefde ik meer bij Els dan bij mijn ouders .
Na een 10-tal maanden samen besloten we beiden om te gaan samenwonen .
Na amper een jaartje in dat huis gewoond te hebben , wilden we verhuizen omdat de huisbaas niets wilde doen aan een vochtprobleem in de woning .
We verhuisden naar een studiootje omdat we toch nog onder ons twee waren . Maar dat liet niet zo lang op zich wachten , want in Januari 2002 kregen
we samen ons eerste kindje ! Een flinke zoon die ondertussen al een puber van 12 jaar is .
Er zat toen weer niet veel op dan nog maar eens te verhuizen , de huisbazin stond geen kinderen toe in de studio's .
We hadden de tijd van ons leven , wel eventjes wennen aan het gevoel papa en mama te zijn .
Alles ging goed tot ons zoontje de leeftijd van 18 maanden had . We hebben de schrik van ons leven gehad !
Ons zoontje begon te braken en te braken tot uiteindelijk hij alleen nog gal overgaf , het was juist een lappen popje toen ik hem oppakte .
Hij was zo slapjes , we moesten meteen naar spoed !
Daar zeiden ze ons na vele pijnlijke testen voor ons zoontje dat we er maar net op tijd bij waren want dat hij een bacteriële hersenvliesontsteking had .
Het was echt kantje/boordje of we hadden ons zoontje kwijt !
Ze zeggen dan dat een ongeluk nooit alleen komt , wel bij ons was dit dan ook het geval dat alles samenkwam !
- zoontje hersenvliesontsteking
- Els haar werk kwijt
- Els haar papa overleden
- Els in verwachting van ons dochtertje
Dit gebeurde allemaal in een tijdspanne van twee weken , waarin het laatste wel een geluk is .
Door de zwangerschap van ons dochtertje heeft Els al de rest beter kunnen verwerken .
Iedereen die in contact was geweest met ons zoontje moest antibiotica nemen om zelf geen hersenvliesontsteking te krijgen ,
hierdoor kregen we onverwacht te horen dat er een tweede kindje op komst was en al geluk dat ze dat vroegen aan ons of Els soms in verwachting kon zijn ,
want wij waren eigenlijk wel bezig voor een tweede kindje en daardoor mocht Els die antibiotica niet nemen maar moest zij iets anders innemen om de baby
niet in gevaar te brengen !
In Mei 2004 was het dan zover , onze dochter werd geboren !
We waren een gelukkig gezinnetje met een koningswens ( eerst zoontje dan dochtertje ) .
Het vervolg hierop is een verhaal op zich over wat we allemaal doorstaan hebben met onze dochter en daarvoor wil ik extra tijd maken .
Els kreeg dus te horen dat ze in verwachting was terwijl ons zoontje nog aan het herstellen was van zijn hersenvliesontsteking .
En 9 maanden later op 11 Mei 2004 was het dan zover , ons dochtertje werd geboren.
Maar , na 12 maanden begonnen we ons zorgen te maken . Ons dochtertje wilde niet kruipen en ook niet leren stapjes zetten .
We zijn toen naar een kinderspecialist geweest en deze raadde ons aan om naar de kinesist te gaan met ons dochtertje .
We hebben toen een lange lijdensweg afgelegd , en het zag er even naar uit dat ons dochtertje steunbeugels zou moeten hebben .
Maar ze is een echt doorzettertje en met vele oefeningen bij de kinesist op de loopband en andere oefeningen kon ons dochtertje toch
eindelijk stapjes zetten rond de leeftijd van 21 maanden . Alles ging beetje bij beetje stilletjes aan de betere kant uit.
Totdat ons dochtertje ongeveer de leeftijd van 3 jaar bereikte en nog steeds bijna geen enkel woordje kon zeggen .
We hebben toen vele testen laten doen en ook een genetisch onderzoek , maar men vond niets erfelijks terug . Het was een aangeboren afwijking !
Uit testen bleek dat ons dochtertje een verstandelijke en licht motorische handicap had. Het komt er eigenlijk op neer dat onze dochter nu 10 jaar is
maar eigenlijk verstandelijk op een leeftijd van 4 à 5 jaar staat . De dokters wezen ons ook op een vorm van ASS ( autisme spectrum stoornis ).
Dit was een klap in ons gezicht , maar we aanvaarden onze dochter zoals ze is .
We zien ook dat zij haar gelukkig voelt en dat maakt ons ook gelukkig.
Alsof dat allemaal nog niet genoeg was kwam er nog maar een aandoening bij. Onze dochter begon rond de leeftijd van 3 à 4 jaar dikwijls
blaasontstekingen en nierinfecties te krijgen gepaard gaande met koorts , medicatie hielp niet direct en ze kreeg praktisch de ene na de andere ontsteking aan haar blaas.
We werden doorverwezen naar het ziekenhuis om testen te laten doen met haar blaas en nieren . We kregen toen te horen dat onze dochter een afwijking had van
de urinewegen . Zij had 4 urinewegen , terwijl normaal een mens maar 2 urinewegen heeft.
Dus operatie was nodig om de 4 urinewegen te herleiden naar 2 .
Uiteindelijk is de operatie geslaagd en heeft onze dochter heel zelden nog een ontsteking of infectie aan de blaas of de nieren .
Zij moet wel echter elke dag veel drinken en ook medicatie blijven nemen om ontstekingen te voorkomen .
Ondertussen had er ook weer een bevalling plaatsgevonden tussen alle problemen van onze dochter door , op 16 December 2005 werd er nog een zoontje geboren .
De liefde tussen mij en Els was één en al vuur en passie , en die band werd alleen maar sterker met alle tegenslagen die we tot nu toe samen te verwerken hadden gekregen !
Ik had toen ons derde kindje geboren is de leeftijd van 28 jaar en we hadden eigenlijk besloten van iets te laten doen vermits we beiden te vruchtbaar waren .
Ik had hier toen over geïnformeerd , maar de dokters wilden niet toegeven om een sterilisatie uit te voeren voor de leeftijd van 30 jaar .
Ons tweede zoontje bleek gezond te zijn enkel kon hij het niet goed vinden in grote klasgroepen op school en dus moest hij naar het bijzonder onderwijs type 8.
Hij doet heel goed zijn best en laat echt het beste zien van wat hij kan , en daar zijn we heel trots op !
Om terug te komen op die sterilisatie , moest ik dus afwachten tot ik 30 jaar werd . En je kan het al raden ; op 23 Mei 2008 kwam er nog een zoontje op de wereld .
Ik ben wel effectief gesteriliseerd nu , maar het was toen al te laat ! Nu ben ik safe , en kan er niets meer voortkomen van mijn kant.
Het is eigenlijk een nakomertje maar we hebben hier geen spijt van , en we zien alle 4 onze kinderen even graag .
Ik wil voor dat ik verder ga met onze jongste zoon nog even terugkomen op onze oudste zoon .
Zoals ik reeds vermeld heb in voorgaand bericht heeft onze oudste zoon op de leeftijd van 18 maanden een bacteriële hersenvliesontsteking gehad .
Het is niet 100 % bewezen door de dokters maar toch denken wij dat hij hieraan heeft overgehouden waarmee hij de rest van zijn leven zal mee moeten leven.
Op de leeftijd van ongeveer 3 jaar , begon onze oudste zoon druk te doen en kon hij niet normaal meer functioneren in een gewone school.
Het CLB is snel met hierop te reageren en dus volgde er weer verschillende testen waardoor uiteindelijk werd vastgesteld dat onze oudste zoon ADHD had .
Ik heb er een letterlijke vertaling voor namelijk Alle Dagen Heel Druk . En zo is het ook . Bijkomend hadden de dokters ook vastgesteld dat onze oudste zoon
het syndroom van Gilles De La Tourette had . Dit syndroom heeft verschillende vormen : bij onze zoon was dit voornamelijk vuile woordenschat bewust en onbewust
gebruiken en impulsieve dingen uitsteken , continu iets moeten aanraken . Bv. bij het te voet naar de winkel gaan muren aanraken , hagen aanraken , in de winkel zelf alles uit de rekken
halen . Dit is bij vele jonge kinderen zo , een soort testgedrag maar bij onze oudste zoon was dit echt overmatig . En dan scheldwoorden zeggen op de meest onverwachte momenten .
Nu is onze oudste 12 jaar en hij is nog wel elke dag heel druk maar het Tourette Syndroom is al een beetje verwaterd .
Natuurlijk zegt hij nog veel scheldwoorden maar niet meer zo impulsief , eerder voor in de belangstelling te komen . Tevens is hij ook beginnen puberen en dat maakt het
er niet gemakkelijker op .
Hij neemt voor zijn ADHD wel medicatie maar je weet met medicatie dat na een tijdje je lichaam daar immuun voor word . Maar hij is slim qua IQ en als hij wil kan hij zijn
aandoening wel onderdrukken en dit zal naar mate dat hij ouder word wel beter gaan .
Ons jongste zoontje is dus geboren op 23 Mei 2008.
Natuurlijk met de voorgeschiedenis van onze andere kinderen moest hij ook getest worden .
Ze plakken tegenwoordig nogal snel een stempel op kinderen en gaan van het standpunt uit van als de ene iets heeft dan zal de andere ook wel ...
Bij onze jongste zoon was dit dus ook het geval en daarvan kregen we te horen dat hij een lichte vorm van ASS ( autisme Spectrum Stoornis ) zou hebben.
Nu heb ik nagelezen dat kinderen met autisme hun gevoelens heel moeilijk kunnen uiten !
Dit is absoluut niet het geval bij onze jongste zoon , verder in mijn blog zal je vernemen dat hij wel heel emotioneel en gevoelig is !
Ik denk eerder in de richting dat ons jongste zoontje ook een vorm van ADHD zou hebben zoals onze oudste zoon , omdat hij eerder druk kan zijn en
soms echt van die uitbarstingen heeft dat hij precies met zijn eigen geen blijf meer weet .
Nu waren we een echt compleet gezinnetje !
Uiteraard zijn we nog een paar keer moeten verhuizen vermits we steeds met plaatsgebrek kwamen door de uitbreiding van ons gezin .
We zijn ( verder door in de blog spijtig genoeg verandert dit in "waren" ) een gelukkig gezinnetje . We gingen op reis naar speciale vakantieparken voor het hele gezin .
We maakten vele uitstapjes , deden alles maar dan ook alles samen.
En zeker belangrijk : we accepteren onze kinderen zoals ze zijn , wat andere mensen ook zeggen of denken !
Het verdere verloop van ons leven tot ongeveer 23 Mei 2014
We waren gelukkig met wat we hadden en maakten er het beste van .
In september 2013 besloten Els en ik om een volgende stap te zetten en op zoek te gaan om een huis te kopen .
We woonden al enkele jaren in een sociale woning en deze was bovendien eigenlijk te klein .
We hadden 4 slaapkamers en waren dus verplicht van het bedje van de jongste bij ons op de slaapkamer te zetten want we hadden een kamer te kort
om hem apart te kunnen leggen .
Zodus gingen we op zoek naar een huis om te kopen .
Els vond dat we iets moesten zoeken in de buurt van de 2e jongste zijn school omdat dit nogal afgelegen was van waar we toen woonden.
We hebben vele huizen tegengekomen maar ééntje sprong er toch meer uit en dat zou het dan worden.
We hadden een mooi huis gezien dat ze nog aan het bouwen waren en maakten al snel een afspraak met de makelaar.
Het huisje was ideaal , 5 slaapkamers en nog een extra kamer die kon dienen als bureau of speelkamer voor de kinderen .
We waren al snel verkocht en niet veel later was de koop gesloten .
Voor de fiscale voordelen besloten Els en ik om in het huwelijksbootje te stappen , en op 30 November 2013 was het dan zover en trouwden we.
Het was een hele drukke periode voor ons huwelijk want we zaten toen al tussen de stapels dozen die klaarstonden voor de verhuis naar ons nieuw huisje ; de plannen van de
trouw erbij en nog een puber van 12 jaar die niet overeenkwam met de mama .
We hebben een lange weg moeten afleggen voor de lening vast te krijgen en om ons huis in orde te krijgen volgens onze eigen smaak , daar de verstandhouding met de
verschillende werkmannen niet optimaal was .
Uiteindelijk hebben we de akte gaan ondertekenen bij de notaris op 10 januari 2014 en hebben we onze intrek in ons nieuwe huis kunnen nemen op 21 februari 2014.
Dagen , weken en maanden gingen voorbij met vermoeidheid , woordenwisselingen en ook met de vete tussen vrouw en oudste zoon .
Tot op een moment dat mijn emmer echt overliep , ik kon het niet meer aanzien , ik was op !
Onze relatie zelf zat ook op een laag pitje en ik lag in een knoop met mijn eigen . Enkele jaren terug had ik al iets in mijn hoofd dat zei om eens iets anders uit te proberen maar
toen heb ik het gewoon gelaten voor wat het was , het zou wel overwaaien . Maar deze keer niet ! Ik had echt een drang in mij die zich afvroeg hoe het zijn met iemand
van hetzelfde geslacht en die gedachte ging niet weg . Ik moest van die gedachte af en heb het toen aan mijn vrouw verteld . Zij wist dat ik daar enkele jaren terug ook mee zat en
toen mocht ik van haar proberen om deze gevoelens te uitten via de webcam naar andere mannen toe . ( ik heb toen nooit verliefd geweest op mannen )
Maar mijn vrouw kon dit niet verkroppen ( het was wel onschuldig via de webcam , eigenlijk bedroog ik haar niet ) , maar toch wilde ze dat ik ermee stopte .
Dat deed ik dan ook maar nu na zovele jaren en na die periode van de webcam kwamen deze gedachten dus opnieuw bij mij op en stelde mijn vrouw voor om het echt uit te proberen .
Ze zei me wel dat zij dan niet langs de kant zou blijven zitten en wilde dus ook vreemdgaan maar dan gewoon met een andere man , terwijl ik als man met een andere man .
We spraken af op voorhand dat we het beiden eenmalig zouden proberen , maar van de moment dat er gevoelens bij kwamen zien dat we ermee zouden stoppen !
Mijn vrouw nam al snel de eerste stap en zocht vroeger schoolkameraden op via FB . Ze had al snel iemand gevonden waarmee zij zou vreemdgaan . Ze spraken een eerste keer af en
ze hadden al gegevens van mekaar . Toen begon de miserie : continu sms , bellen en op FB , geen aandacht meer voor mij of voor de kinderen . Mijn vrouw was op slag verliefd
geworden op die andere man ! Na enkele keren dat zij had afgesproken met haar vriend zei ze tegen mij dat ik ook maar iemand moest zoeken ( een andere man om te proberen dan ) . Ik had
op FB al enkele vrienden gezien die Gay waren en dus was mijn keuze snel gemaakt . Mijn vrouw zei me dat ik een eerste keer moest afspreken om te bespreken hoe de bewuste avond zou verlopen .
Zowel bij mijn vrouw als bij mij bleef het de eerste keren zonder intiem te zijn want we hadden wel degelijk een datum afgesproken dat we beiden het zouden doen met die andere .
We hadden beiden afgesproken om dit te laten doorgaan op vrijdag 13 juni 2014 !
Hetgeen hierna volgt is verdriet , onmacht, schuldgevoelens , geen levenslust meer , een ware depressie en nachtmerrie !
 "Wink"){kind=icon}
