Neem ook eens een kijkje op de blog van mijn halfzusje Ena! Haar stamboomnaam is Catkin. www.bloggen.be/catkin
Zoeken in blog
And all their manners do confess that courage dwells in gentleness.
(from a 16th century poem)
The greyhound! the great hound! the graceful of limb! Rough fellow! tall fellow! swift fellow, and slim! Let them sound through the earth, let them sail o’er the sea, They will light on none other more ancient than thee!
OLD MS.
Beoordeel dit blog
De pupjes van Cyanne en Bas
Cyanne of Beltine x Embassador of First Avenue
21-05-2008
De shunt-testen NH3
Vreemde ochtend vandaag! Voor de allereerste keer, sinds ik mama werd, mocht ik niet naar mijn pupjes toe. Dat is niet leuk als je borstjes vol zitten met lekkere melk! Ik werd naar binnen gestuurd en door het raam kon ik zien hoe zij en Vincent de pupjes één voor één wegdroegen. Ik heb haar horen vertrekken met de auto. Vincent is mij gebleven, maar ik was erg ongerust toen ik zag dat het rennetje helemaal leeg was. Wat een opluchting toen ze twee uren later terug kwam en ik zag hoe ze mijn pupjes één voor één weer terugbracht. Ze heeft me daarna uitgelegd dat ze ze allemaal meegenomen heeft naar de dierenarts om bloed te trekken voor de NH3-test. Hiermee kan je zien of er ammoniak in het bloed zit en hoeveel. Ze mogen niet meer dan 120 microgram per deciliter hebben om met zekerheid geen portosystemische levershunt te hebben. (wordt vervolgd)...
Ook de vogeltjes vonden het heel vreemd dat ze deze ochtend helemaal geen restjes vonden in het rennetje, zo vreemd, dat ze bijna naar binnen wandelden...
Toen mijn schatjes eindelijk terug thuis waren, hadden ze allemaal een gek gekleurd verbandje rond een pootje.
Ze waren héééél blij om mij terug te zien.
Ik heb ze dan maar gauw getroost, terwijl zij de verbandjes uit deed...
en daar was ze nog niet in geslaagd toen Vincent hun eten bracht. Ze hadden trouwens reuzehonger! Zij heeft niets gegeten... ik geloof dat ze een beetje ongerust was voor het resultaat van de test.
Zij was vandaag vroeger thuis dan normaal en zij had papieren bij zich waar ik weer niet aan mocht snuffelen. Een beetje later kwam er nog een mevrouw, die ik al lanng niet meer gezien had, maar ik begreep het onmiddellijk : tijd voor de karaktertest! Ik had zo gehoopt dat ik dat eindelijk eens van dichtbij kon meemaken, maar dat mag hier niemand. Zij zegt dat dat een invloed heeft op het resultaat. Toen de laatste pup aan de beurt was, ben ik stiekem toch ontsnapt. Zij was wel een beetje boos, want halverwege de test had mijn zoon mij ontdekt in de tuin. Hij was inderdaad erg afgeleid en wou alleen maar naar mij toekomen. Ik ben toen maar stilletjes gaan liggen, zodat hij weer terug kon opletten. Achteraf heb ik wel de snoepjes van de voedseltest gekregen, lekker! Voor wie wil weten hoe de test precies in mekaar zit, die kan het boek "De intelligentie van de hond" lezen. Het gaat om de uitgebreide Campbell-test, die uitgevoerd wordt door iemand die de pups nog nooit gezien hebben, op een plaats waar de pups nog nooit geweest zijn. Zij was in elk geval heel erg tevreden over de resultaten van de test. Ik niet, voor mij was die test echt niet nodig om te weten dat ik flinke kinderen heb! Mijn kinderen hebben toch ook flinke ouders, hé Bas? Na de puppy-test hebben baasje en zij ook nog een poging gedaan om show-foto's te trekken van mijn kindjes. Toen ze mijn zonen met heel veel moeite zover gekregen hadden, waren de batterijen van het fototoestel plat, en tegen dat die weer opgeladen waren, was de zon gaan slapen. Baasje heeft gezegd dat zij het nog maar eens moet overdoen met Vincent, want hij doet dat echt niet graag! (Ik geloof dat hij eigenlijk bedoelt dat hij het een beetje te moeilijk vindt )
We waren heel verbaasd dat zij zo vroeg thuis was. Ik was ook heel nieuwsgierig naar de papieren die ze bij had.
Het duurde niet lang voor het duidelijk werd... de dag van de karaktertest. Natuurlijk heeft zij tijdens die test geen foto's genomen, dat zou mijn kinderen alleen maar afleiden. Ze hebben wel achteraf nog eventjes gedaan alsof, om jullie een paar oefeningetjes te tonen. Eerst zet zij de pup neer op 1 meter van de vreemde mevrouw, die op haar hurken zit en driemaal roept op de pup. Dan staat ze recht, draait zich om en gaat weg van de pup, terwijl ze de pup uitnodigt om haar te volgen. Heel de tijd staat zij stil als een standbeeld erbij en maakt aantekeningen op een blad. Zij kijkt naar de houding en de staartdracht van de pup en schrijft dingen op. De derde oefening is het op de rug leggen van de pup gedurende 30 seconden, om te zien of de pup zich makkelijk onderwerpt.
De pup hierboven houdt zich heel stil en kijkt wat ongerust. Na het onderwerpen, zet de mevrouw de pup half naast zich en vraagt ze een kusje. Zo weten ze of de pup vergevingsgezind is. Onmiddellijk daarna heft ze de pup van de grond, voor weer 30 seconden. Deze test heet 'controleverlies'.
Oefening 6 en 7 is tweemaal dezelfde, nl. het wegwerpen van een krantenballetje en dan de pup proberen te overtuigen om te 'apporteren'. Er waren er echt meerderen bij die dat netjes deden. Daarna nijpt de mevrouw steeds harder op één oor van de pup en telt ze op hoeveel seconden er reactie komt. Vervolgens wordt er 3 maal geschud met een zeer lawaaierig doosje, dan wordt de pup uitgenodigd om een handdoek aan een touwtje te achtervolgen, en om een snoepje te ontdekken in de gesloten hand van de mevrouw, eerst een koekje, dan een stukje Bifi.
En dit is de laatste oefening, het plots openen van een paraplu, terwijl de pup kijkt, en die dan neerzetten op de grond. Sommige pups gingen onmiddellijk snuffelen, anderen negeerden die paraplu en gingen wel erg geïnteresseerd aan een blaadje of een steentje in de buurt ruiken, om dan heel onopvallend toch even aan de paraplu te ruiken.
De punten van de test moet zij natuurlijk nog uittellen. Maar ik geloof niet dat ze slecht zullen zijn! In ieder geval toch beter dan de punten die zij en baasje verdienden met de showfoto's, kijk maar!
Baasje wist niet goed hoe hij Haydn kon doen stilstaan, dus ging Haydn er maar vandoor!
Tja, nu staat hij wel, maar wel een beetje als een schommelpaardje, niet?
Harvest op de tafel, daar kon hij tenminste niet weglopen!
En Hemingway, ook op de tafel... en toen waren de batterijen plat. De meisjes zijn hieraan dus ontsnapt.
Vandaag is zij hééél erg laat thuis gekomen. Gelukkig hebben baasje en Vincent weer goed voor ons gezorgd. Het was bijna middernacht toen zij kwam en zij heeft nog een vriendinnetje van ons meegebracht. Ze heeft mij buiten laten kennismaken, met de draad veilig tussen ons in. Ik heb gekwispeld, want dat vriendinnetje, Caelis, is hier nog al eens een tijdje geweest en ik ken haar wel. Maar toen ben ik toch snel naar het rennetje met mijn pups gelopen en heb daarvoor een plasje gedaan. Kwestie van haar duidelijk te laten ruiken dat die kleine schatten wel van mij zijn. Ik denk wel dat Caelis het begrepen heeft. Ze was onmiddellijk tevreden toen ze samen met Zygryn binnen mocht. Gelukkig is ze lief en heeft ze 's nachts rustig geslapen. Zygryn is het ondertussen ook helemaal gewend om voor de Ieren te zorgen die op vakantie komen. De enigste die nu niet zo gelukkig is, is Faith. Die moet vanaf nu in de groep blijven 's nachts, en niet meer bij haar mama Zygryn. Faith is ook al 20 maanden, dan wordt het toch wel tijd om een beetje volwassen te worden, denk je niet?
Ik was wel een klein beetje verdrietig, toen zij niet thuiskwam op tijd...
Mijn pups niet, die waren tevreden dat ze binnen mochten komen spelen.
Er was weer gezellig veel bezoek vandaag. Maar toch is niet iedereen gekomen. Zij had beloofd dat de karaktertest vanavond zou gebeuren, maar dat is niet doorgegaan. Morgenavond moet zij weg, een vriendinnetje van ons gaan terughalen, die een tijd bij ons komt wonen omdat haar vrouwtje naar het ziekenhuis moet. Dus is de test uitgesteld tot dinsdag. Ben benieuwd of mijn pups goede punten krijgen. Ik verwacht van wel, natuurlijk! Wat zij gisteren vreesde, is vandaag gebeurd. De jonge mereltjes hebben hun nest verlaten, rond 12 uur. Ik en de andere grote honden moesten dus binnen blijven. Toen ze verder de tuin in waren, mocht ik wel terug buiten. Zij vertrouwt mij alleen wel. Maar toen het bezoek er pas was, was er even paniek. Eén jonge merel was in het puppyrennetje terecht gekomen. Baasje had het gelukkig gemerkt. Mijn kindjes waren helemaal gek op dit nieuwe piepende speeltje ! Ze zaten het met zijn allen achterna, eentje duwde er met zijn neusje op, een andere wou het in zijn mondje nemen... Baasje heeft het hen gelukkig op tijd kunnen afpakken en hij is het toen veilig in de struiken verderop gaan zetten. Aan het eind van de avond zijn de 3 jonge merels toch nog terug in hun nest geraakt. Het zal nog een paar dagen duren voor ze echt goed kunnen vliegen. Ik vermoed dat Faith veel zal moeten binnen blijven. Ik ben zo trots als er bezoek is, ik vind het echt heerlijk om ze mijn pups te tonen. Ik krijg dan ook veel aandacht en knuffels, en soms zelfs lekkers! Ik denk dat zij vandaag ook wel blij was met de hulp tijdens de yoghurt-ronde. Daarna hebben mijn pups wel erg lang geslapen. Toen het bezoek vertrok waren ze natuurlijk terug klaar wakker, en zelfs een beetje ondeugend. Zij heeft regelmatig moeten ingrijpen.
Op schoot zitten bij het bezoek en dan nog melk geven, knap hé?
Allemaal samen yoghurt geven. Ik stond ernaar te kijken! Zie je m'n neus?
Twee zussen samen op stap.
Oh, oh, zie je wat mijn kindjes aan het doen zijn ? Dat is wel erg jong om al te graven! Normaal leert Deus dat aan de pupjes als ze ongeveer 12 weken zijn. Dan begint hij zelf te graven en komt de pup tussen zijn voorpoten kijken wat hij daar doet. Dan houdt hij plots op en duwt met zijn neus in de nek van de pup om hem aan te sporen om verder te graven. De meeste pups leren het dan wel snel. Deus zal aangenaam verrast zijn als mijn kindjes het al kunnen.
Zij was minder aangenaam verrast. Hemingway had dat begrepen en ging gauw onschuldig liggen. Pech voor hem dat er nog aarde op zijn neusje hing !
Om haar terug goed gezind te maken, heb ik dan maar weer de afwas gedaan.
Vechten voor een prooi is op dit ogenblik het favoriete spelletje van mijn pups. Ze zijn vast en zeker van plan om ooit echt op jacht te gaan! Gelukkig houden ze het voorlopig bij hun speeltjes. Ik heb gemerkt dat zij de laatste dagen vaak een beetje ongerust omhoog kijkt naar het nestje jonge merels in de winterjasmijn. Ze heeft ons allemaal geleerd dat we jonge vogeltjes met rust moeten laten. Maar... als ze het niet ziet, kunnen we ons natuurlijk niet blijven bedwingen. Ik vermoed dat zij weet dat de jonge mereltjes oud genoeg zijn om hun nest te verlaten. De eerste vlieglessen in een Ierse Wolfshondentuin zijn uiteraard wel spannend. Ik doe zoiets niet hoor, ik wil haar niet boos maken, dus ik wil alleen maar jagen als zij ook wil jagen. Als ik tijdens een wandeling een haas of een konijn zie, kijk ik altijd, hoopvol, vragend naar haar... maar tot nu toe heeft zij altijd sussend gezegd dat we zoiets niet doen. Zij roept me dan bij haar en geeft me een snoepje. Spijtig, maar snoepjes zijn natuurlijk ook wel leuk. Taart ook, alhoewel, vandaag hadden we bezoek dat blijkbaar niet zo gek op taart was... hmmm...
Met 3 honden vechten voor één prooi.
En de derde loopt er dan om heen ? Klopt iets niet, geloof ik...
Misschien is dit de slimste hond?
Vreemde eend (sorry, Jack Russel) in de bijt. Zie je hem links bij zijn vrouwtje. Hij was in het begin echt wel onder de indruk van die pups die groter zijn dan hem.
Zijn baasje moest hem echt overtuigen.
Sommige bezoekers zijn wel heel erg gek op mijn kindjes.
Maar ze twijfelen nog een beetje op wie ze nu het gekste zijn.
Vieruurtje! Het dagelijkse yoghurt-moment!
Vreemde taart-creatie vandaag! Maar zij zegt dat zij het echt niet geweest is !!! Ik mag niet verklappen wie dan wel, maar een hond is het ook niet geweest.
Nadat het bezoek naar huis was, moest ik weer even de puntjes op de i zetten.
Wat zijn ze weer gegroeid, mijn schatjes. Als ze rechtop staan, verschiet ik er soms van. Ze eten nu ook al echt gelijk de groten, ze hebben vandaag voor het eerst droge korreltjes mogen knabbelen, als tussendoortje. Dan kunnen hun mensen later kiezen of ze ze droog of nat geven, heeft zij me uitgelegd. Pff, ik hoop dat die later niet te snel komt, ik heb voorlopig nog heel veel werk aan hen om hen te leren gehoorzamen. Maar het lukt me al aardig hoor!
Kijk eens! Al groter dan de vuilbak !!!
Kleine Hemingway vraagt zich af wat zij nu komt doen... kijven?
Hij is toch alleen maar op het aapje aan "t knagen.
Hij kijkt een beetje ongerust, maar er volgt deze keer geen berisping.
Alleen maar broer Harvest, die het aapje komt afpakken.
Dat was wel even anders bij zoon Haydn, die kreeg hiervoor wel een terechtwijzing van haar.
En hij legde zich er braaf bij neer...
Harvest had duidelijk zin in iets lekkers...
Zij heeft ze toen, tussen twee maaltijden in, droge korreltjes aangeboden. En dat zorgde voor ongewone taferelen.
Ze proefden, knabbelden traag, namen één korreltje mee en gingen rustig liggen om het stuk te knagen.
Het leken wel Romeinen!
Dan toch liever mijn melk? Oké, en daarna weer wassen...
Ze hebben al goed begrepen dat ze zich op bepaalde momenten moeten onderwerpen. Als ik dan een toertje maak, vallen ze zomaar om.
Maar als ze zo lief liggen kijken als Hedley hier, dan laat ik ze met rust.
Regen ! Ze wisten helemaal nog niet wat dat was, mijn pupjes. Ik geloof niet dat ze het prattig vinden. Zij heeft heel hard haar best gedaan om ze buiten te doen gaan plassen vandaag, maar als het echt aan het regenen was, dan draaiden ze zich doodleuk om en gingen het gauw binnen doen. Gelukkig wordt zij dan niet boos, ik trouwens ook niet. We weten allebei dat dat wel zal overgaan, zij veegt het snel op, zonder er iets over te zeggen en als zij het niet gezien heeft (héél soms), dan lik ik het wel op. Heel soms kan zij een pupje pakken nét voor het begint en dan draagt ze het gauw naar buiten en zet het daar neer terwijl ze een hele litanie aframmelt van plasje maken, pipi doen, piske doen, doe maar... enz. Op normale dagen is het dan onmiddellijk gebeurd, maar nu... ze vluchtten terug naar binnen door de regen. Ik ben dan maar eens lekker in de tuin gaan wandelen, heb me goed nat laten worden en ben me dan bij hen gaan uitschudden. Dat moeten ze toch ook leren, niet? Maar ze hadden duidelijk liever mijn droge onderkant! Alhoewel, droog? Ik heb best nog veel melk voor hen.
Mijn pups zijn maar wat blij als ze rond 17u. weer naar binnen mogen. Ze zijn uitgelaten als ze al de speelgoedjes van binnen weer terug vinden. Omdat daar dingen tussen zitten die ze stuk kunnen bijten en zelfs opeten, krijgen ze die alleen maar als wij op hen kunnen letten. voor buiten hebben ze andere, veiliger speeltjes.
Best moeilijk om ze met zijn zevenen op één foto te krijgen!
Een beetje overmoedig willen ze al graag met een Galileo spelen. Die zijn best zwaar, gelukkig gooien ze er nog niet mee rond!
Het liefst spelen ze natuurlijk met elkaar.
Zij deed haar best om ze mee naar buiten te lokken voor de plasjes.
Ze keken haar een beetje ongelovig aan... buiten? Met dit weer?
Brrr... maar gauw terug naar binnen!
Ik heb me goed nat laten worden. Nadat zij me een beetje droog gewreven had, mochten ze allemaal weer wat melk drinken.
Daarna heb ik er toch weer enkelen kunnen wassen.
En toen ben ik heel demonstratief gaan liggen, maar als ze nog wilden drinken, dan heb ik gegromd.
Hier en daar bleef er eentje hardnekkig proberen.
Oeps, te ver!
Dan maar omdraaien en weer zoeken.
Om tot de ontdekking te komen dat ik nu geen tepels meer heb, hi hi.
Daarna heb ik ze terug laten zien, mijn tepels... en gegromd!
Gelukkig met resultaat, kijk maar hoe Hayleigh afdroop, onderdanig.
En na een tijdje kon ik heel rustig liggen, ze hadden het weer begrepen.
Woensdag 14 mei 2008, dat is dus de dag waarop mijn pupjes gedoopt zijn. In de namiddag is de dierenarts gekomen. Mijn pupjes zaten nog braaf in hun rennetje. De dierenarts heeft eerst al de andere honden geknuffeld, behalve mij... ik zat alleen, achter het hekje. Ik denk dat ze me gewoon niet opgemerkt heeft, omdat ik te braaf ben. Faith zou gepiept hebben, daarna tegen het hek gesprongen zijn en als het nodig was, zou die zelfs gekrijst of geblaft hebben. Ik weet dat dat eigenlijk niet mag, dus doe ik het ook niet... maar dat wordt niet altijd beloont! Mijn zwangere vriendin Ena, die aan de andere kant van ons huis ook alleen zat, heeft wel met het hek gerammeld en tegen de frigo gekwispeld met haar staart... en die is ze dus wel gaan knuffelen. Enfin, ze heeft dus nog wat te goed van mij, als ik volgende keer wel aan haar geraak, zal ik haar eens extra verwennen! Na de begroeting is ze aan tafel gaan zitten en heeft ze een heleboel flasjes en spuiten en papieren uit haar grote tas gehaald, net Mary Poppins! Daarna is Vincent mijn eerstgeboren zoon gaan halen. Hij heeft hem op zijn schoot vastgehouden, terwijl de dierenarts eerst met een stinkend watje in zijn haar wreef en hem daarna een prikje gaf. Brrr, ik ken dat gevoel wel. Hij was heel flink. Toen ik dacht dat het voorbij was, nam ze een schaar en begon een beetje haar weg te knippen in zijn hals. Daarna weer een stinkend watje en toen... een nog grotere prik! Dat ken ik niet, zij zegt dat die grote prik de vele prikjes in mijn rechteroor vervangt. Een chip dus, en geen tatoeage zoals ik gekregen heb. Ik heb in ieder geval gehoord dat de meeste van mijn kindjes die tweede prik, de chip dus, ook niet bijster leuk vonden. Maar heel snel daarna bracht Vincent de pup naar mij, en ik heb ze dan maar getroost met wat hondenmoedermelk, dat werkt! Ondertussen haalde Vincent pup nummer 2 en zo verder, tot ik ze weer lekker alle 7 bij mij had. Ze hebben fijn gespeeld, goed gegeten en blijkbaar hadden ze er niet al te veel last van. Een paar hebben gedaan alsof het wel wat jeukte, maar dat ging snel voorbij. En zijn jullie benieuwd naar de namen van mijn kindjes ???
Oké, ik doe een poging om ze allemaal zonder fouten te schrijven, hier gaan we dan:
Haydn of Beltine Harvest of Beltine Hemingway of Beltine
Hedley of Beltine Hayden of Beltine Hayleigh of Beltine Harmony of Beltine
En nu moet ik nog leren onthouden wie wie is natuurlijk... Dat wordt even oefenen!
Hier zie je de dierenarts de haartjes wegknippen.
Daarna wreef ze met een stinkend watje. Ontsmettingsalcohol zat erop, moet ik altijd van niezen.
Zie je de dikke naald? Daar komt de chip dus uit en dat doet toch wel eventjes pijn blijkbaar.
Zo ziet het eruit als de pup klaar is...
Ze hebben nu ook allemaal een Europees Paspoort gekregen. De dierenarts heeft er wel heel wat schrijfwerk aan gehad. Alle papieren zijn nu klaar voor de meneer van Sint-Hubertus, die komt controleren of de chips wel juist zijn. Daarna moet zij de papieren opsturen naar de Koninklijke Maatschappij Sint-Hubertus, de rekening betalen, en dan brengt de postbode enkele maanden later de stambomen van mijn pups.
Na het lange weekend, was ik vandaag weer helemaal alleen met Vincent. Ik heb lekker geluierd, terwijl hij studeerde. Ik geef nog altijd minstens 4 keer per dag melk aan mijn pupjes. Maar ik laat het niet meer altijd toe nu. Soms ga ik liggen, waar ze makkelijk aan me kunnen, maar als ze dan willen drinken, grom ik heel diep. Als dat niet helpt, pak ik héél hun hoofdje in mijn mond en soms word ik ook echt kwaad... Zo leren ze stilaan wel gehoorzamen, mijn kapoenen. De afgelopen dagen hebben ze hier allemaal allerlei namen zitten roepen op mijn kindjes. Vreemd hoor! Tegen een paar pupjes zeggen ze steeds opnieuw hetzelfde, maar tegen sommigen hebben ze wel een hele lijst namen zitten roepen. Net nu ze al heel goed luisteren als zij 'puppy, puppy, puppy' roept, begint zij andere dingen te roepen en Vincent nog andere... Zij heeft me verteld dat ze morgen gechipt worden, maar daar snap ik niets van. Toen ik klein was kwam er een lieve meneer met een snor, en die had een tangetje met naaldjes en groene inkt. Die drukte dan dat tangetje op mijn rechteroor en smeerde daarna groene inkt erop, en dat deed wel pijn! Daarna begon ze mij ook 'Cyanne' te noemen en niet langer 'puppy'. En nu zegt zij dat de dierenarts dat nu komt doen met een spuit... !?! En de lieve meneer met de snor, die komt dan later alleen nog maar eens kijken of de dierenarts het goed gedaan heeft, zegt zij. Ik ben benieuwd voor morgen!
Vier keer per dag beslis ik zelf om hen nog te voeden, kwestie van de spanning uit mijn borstjes weg te werken! Als ze me tussenin overvallen, zeker als ik diep slaap, dan sta ik het soms oogluikend toe.
Maar soms ga ik ook met opzet, beschikbaar, liggen... en dan wil ik niet dat ze drinken.
Ik ga een beetje dreigen met mijn houding en hijgen.
Meestal is dat al voldoende en begrijpen ze dan heel goed dat ze het maar beter niet opnieuw proberen!
Hij is gekomen !!! Wat ben ik opgelucht en trots! Voltaire is gekomen !!! Ik was echt ongerust dat hij niet meer zou komen, want normaal komt hij altijd als de pups 5 weken zijn. Even uitleggen, want jullie begrijpen er vast niets van, hé? Wel, Voltaire is een Labrador. Een Labrador die geboren was om een blindegeleidehond te worden. Hij zat al in de opleiding, en leefde zijn eerste jaar bij een jong koppel, waarvan de vrouw werkte in een opleidingscentrum voor blindegeleidehonden. Zij wist dus perfect hoe ze hem moest voorbereiden op deze belangrijke taak. Maar toen heeft het lot anders beslist over zijn toekomst. Tijdens zijn groei is er iets mis gegaan, het dunne achterste been in zijn voorpoten, de ulna (zo heet dat achterste bot in de voorpoot) is gestopt met groeien. Het voorste bot (de radius) bleef echter wel doorgroeien, maar omdat de ulna niet meegroeide, werd die radius gebogen. Radius Curvus heet deze aandoening. Deze afwijking komt ook wel eens voor in ons ras, zeker bij jonge honden met overgewicht, of door overbelasting, zoals veel springen of constant dezelfde afduw-beweging herhalen. (bvb. bij trekken aan de lijn) Wel, Voltaire is geöpereerd aan beide poten, maar ze zijn toch nog vrij gebogen gebleven, en aan zijn prille carrière kwam zo abrupt een einde. Het jonge koppel besloot om hem dan maar zelf te houden, maar ze wilden ook hun droom, om een Ierse Wolfshond te hebben, niet opgeven. Het is op dat ogenblik dat ze het pad van mijn baasjes gekruist hebben. Elf jaar geleden hebben ze bij hen Vicaress gekocht, een zus van onze Velvet. En natuurlijk hebben ze toen Voltaire ook mee op bezoek gebracht. Ze hebben de pupjes één voor één aan hem voorgesteld. Ondanks het feit dat Voltaire gecastreerd was (zoals alle blindegeleidehonden), is hij altijd een erg dominante, maar faire, reu geweest. Pupjes voelen dat onmiddellijk aan en aan de manier waarop zij hierop reageren konden het koppel en mijn baasjes heel veel afleiden over het karakter van de pups. Mijn baasjes vonden dit zo interessant, dat ze het koppel gevraagd hebben om dit bij elk nestje te doen. En dat hebben zij en Voltaire gedaan, nu dus al meer dan elf jaar lang. Hij is ondertussen echt een specialist geworden. Bij sommige pups durft hij grommen, soms zefls erg boos, maar ze pijn doen, doet hij nooit. Bij lieve onderdanige pups doet hij helemaal niets. Hij is een echte hondenpsycholoog! Toen ik geboren werd, hebben ze mij ook aan Voltaire voorgesteld, en bovendien hebben ze toen ook nog mijn zusje Cwynfyd meegenomen. Sindsdien heb ik Voltaire altijd terug zien komen, bij elk nestje, en altijd rond 5 weken. Kan je je voorstellen dat ik wat ongerust was? Het vrouwtje van Voltaire werkt nog altijd in het centrum voor blindegeleidehonden en ook zij heeft natuurlijk heel wat hondenkennis opgedaan. Mijn zus is natuurlijk ook meegekomen, ze noemen ze Cheeky (niet Cwynfyd). En als surplus hebben ze nu ook nog 3 leuke kindjes, en ook dat is natuurlijk nog een extra test voor mijn pupjes.
Zo begint de test. Eén voor één stelt Voltaire zijn vrouwtje de pups eerst aan de lieve hond voor, mijn zus Cheeky (Cwynfyd).
Dan kijkt ze hoe en of de pup zich onderwerpt.
Ze let er ook op of de pup durft kijken naar haar en/of naar de hond.
Daarna kijken we hoe de pup op de kindjes reageert...
Natuurlijk houdt de mama wel een oogje in het zeil.
Tja, de knuffeltest kan natuurlijk geen probleem meer zijn!
Dit was hun favoriete oefening.
Hoe meer kindjes, hoe liever...
Knuffelen, en daarna... spelen.
Sommigen vonden die mooi gekleurde sandalen ook wel leuk om mee te spelen!
Maar als ze uitgenodigd worden voor een spelletje,...
...dan gaan ze daar wel gretig op in!
Vergis je echter niet, de hoofdrol in deze test wordt door Voltaire himself gespeeld! Dit is hem dan, een Labrador waar elke Ier bij ons een enorm ontzag voor heeft. Behalve... mijn mama Tauke! Zij is onze roedelleidster en zij weet heel goed dat ze tegenover hem haar plaats moet verdedigen. Zij heeft het natuurlijk ook 3 keer meegemaakt dat hij bij haar kindjes mocht en zij buiten moest wachten. En vermits zij telkens veel meer dan 7 pupjes had, is ze misschien nog altijd een beetje boos omdat dat te lang duurde... Ze is vanop veilige afstand een paar keer demonstratief op hem uitgevlogen en hij bleef daar, zoals het een grote meneer past, stoïcijns kalm onder. Bedankt Voltaire (en de rest van de familie natuurlijk ook!), ik hoop dat je nog vaak kan terugkomen!
Ik ben Cyanne of Beltine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Janneke.
Ik ben een vrouw en woon in Irish Wolfhound Kennel of Beltine (België) en mijn beroep is ik ben de oudste dochter van Tauke (Zynnith of Beltine) en mijn papa is Vianho Hemingway uit Slovenië. Spijtig genoeg is.
Ik ben geboren op 04/10/2003 en ben nu dus 20 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, eten, spelen, en mijn ambitie is roedelleidster worden, in opvolging van mijn mama, Zynnith of Beltine (Tauke).
Het is nu tijd voor mij om de volgende generatie Iertjes op de wereld te zetten. Ik was wel heel blij met de reu die ze
A QUOTE TO REMEMBER
HE IS YOUR FRIEND, YOUR PARTNER, YOUR DEFENDER, YOUR DOG.
YOU ARE HIS LIFE, HIS LOVE, HIS LEADER.
HE WILL BE YOURS, FAITHFUL & TRUE TO THE LAST BEAT OF HIS HEART.
YOU OWE IT TO HIM TO BE WORTHY OF SUCH DEVOTION.
AUTHOR UNKNOWN
ik noem je zon of zee of zwaluw dan kom je altijd weer terug
Een van mijn jeugdzonden... het stelen van de vissenkorreltjes!