De laatste etappe hebben we met allemaal tot aan depot 1 afgewerkt. Het tempo werd laag gehouden de laatste rit.
Na depot 1 begonnen we echt te koersen.
Nadat Mike op een steil klimmetje probeerde weg te rijden spatte de groep uit elkaar. We bleven nog met 10 man over, iedereen probeerde weg te rijden maar in de laatste 10 km plaatste boelen een demarage waar niemand mee kon.
Huub, Mike en ik reden met 3 in de achtervolging, op 10 seconden, die 2 bij mij reden heel rap en kon juist mee. Had soms moeite om het tempo te volgen.
Boelen won en ik werd 3e.
Na de rit bekeek ik mijn achterwiel nadat iemand tegen mij had gezegd dat er een slag in zat. Ik nam mijn fiets op, draaide met het achterwiel en dat draaide niet meer soepel, het raakte waar de slag inzat mijn frame, ik had 3 spaken gebroken. Misschien was dat de reden waarom ik de finale het moeilijk had om juist te kunnen volgen. Had het tegen niemand gezegd nadien maar in het hotel eens goed bekenen en dat wiel draaide zelfs geen halve toer meer haha.
De croc zit erop. Chapeau voor Bram. Hij heeft zen eerste croc uitgereden op 18 jarige leeftijd, nog 5 te gaan zegt zijn pa rudi dan haha, hij heeft er 6 opzitten.
Etappe wes geen succes. Heb vandaag door de warmte heel hard afgezien en een paar kloppen van de hamer tegen gekomen.
Van bij de start ben ik wel weg gesprongen met Brad Davis, Hasselbacher, we reden een 7 min weg van de groep en de bedoeling was om voorsprong genoeg te hebben voor zand strook die begon na 80 km. Maar aan depot 2 had ik maar 1 drinkbus in de koelbox, ze vonden mijn andere niet dus door op 1 drinkbus tot depot 3 dacht ik. Maar net na depot 2 begon dan de zandstrook, volgens roadboek 50 km lang, na een 2 km door die zandstrook was ik alleen vooruit. In de achtergrond was boelen alleen weg gereden ook omdat huber deze morgen niet meer was gestart wegens ziekte. Maar in die zandstroken was het zo warm dat ik echt dringend drinken nodig had. Ik begon er door te zitten en kon geen ritme meer vinden, na 10km kwam boelen al bij mij en die reed mij er direct vanaf in die zandstroken, ik stond volledig stil. Heb met veel moeite depot 3 gehaald, mij daar op een stoel gezet en 2 liter water gedronken, heb daar een uur gezeten tot huub er aankwam, ben dan samen met hem door gereden op het gemak. Huub had ook nog kettingbreuk die we herstelden en zijn schoenplaatje was losgekomen waardoor hij in het losse zand niet kon uitklikken en omviel, dan moest ik effe wachten en weer weg wij 2. We hebben toch samen wat gelachen en gevloekt die dag.
Etappe 8, korte rit en vlak. Dat zie ik wel zitten.
Maar Huber ook wel, die heeft de hele dag op kop gereden in die etappe, niemand mocht overnemen plus hij reed zo rap dat daar ook niemand zin in had.
OP 25 km van de aankomst wou ik wel eens testen of hij nog goed was, dus vanaf daar ben ik beginnen aanvallen, maar hij liet mij niet rijden. Ik heb het wel 3 keer geprobeert en de laatste keer zo vertelde jeroen boelen mij dat hij wat kraakte. De rest had geen zin in aanvallen en vond dat wel raar, maar ja. Op 10 km van de aankomst ben ik nog enkele keren gaan aanvallen maar telkens reed huber het dicht. De rest wilde weer niet aanvallen. Op 5 km van de aankomst ging ik weer en keek om en hij liet mij rijden; maar iets verderop reed iemand anders het gat dicht tot op mijn wiel, dacht ja ok, nu zullen ze er ok aan beginnen zeker, maar nee hoor, ze kropen allemaal weer in het wiel van huber. Op 3 km van de aankomst ben ik weer gegaan en kreeg weer ruimte van huber maar weer reed iemand het gat dicht en kropen ze weer in zijn wiel. Vond het meer een vreemde taktiek van de rest. Dan op 2 km van de aankomst ging huub, hij kreeg 2 man mee en ik legde de boel lam, Huub sprinte naar de zege en eindelijk wonnen we met onze ploeg.
Ik ben er direct van in de start weer ingevlogen. Die etappe naar Laura is niet super lastig, de laatste 25 km zijn er veel corrugations Ik ben weg gereden met Mike Mulkens, Sokoll, Hasselbacher en Griffin Mark.
We reden heel goed samen en kregen een max voorsprong van 5 min.
Op 25 km van de aankomst waagde ik mijn kans, rudi had mij voor de etappe al gezegd dat ik daar moest aanvallen. Dus sprong ik weg en bouwde een minuut voorsprong uit.
De wind blies echter naar Laura in het nadeel en op een 10 km van de aankomst kwam Mike en Sokoll terug bij mij aansluiten. Ik had het ook heel lastig door de hoge temperatuur waardoor ik precies telkens tegen een muur reed. Het was sinds dag 2 al elke dag 40a0 graden en dat viel niet.
Ik dacht dat Mike eindelijk zijn eerste etappe ging kunnen winnen toen ze mij achter lieten, ik was volledig leeg, uitgedroogd en al. pfff. Hij kende de aankomst naar Laura. Maar hij reed lek en was een beetje spijtig want hij reed die dag wel sterk.
Etappe 6 Mt. Mulligan - Mt. Mulgrave l 189 km/2000 m
Etappe 6, 189 km, aaaaaaa dat gaat pijn doen.
En waarom niet, aanvallen dacht ik, dus direct boem weg was ik met Hasselbacher en josef Benedseder.
Ze lieten ons rijden en we kregen 2 min voorsprong, op een gegeven moment moesten we een rivier over en dat verliep goed, er was een harde stroming en je moest je fiets goed vast houden. Achter ons in de groep maakte Huber in die rivier een foutje waardoor boelen keihard doortrok en naar ons toe reed. Toen hij bij ons kwam aansluiten trok hij vol door en Huber hing op 100 meter, wij reden vol mee met Jeroen en op een gegeven moment brak Huber een beetje, maar toen we aan een eerste poort kwamen en die dicht was en de eerste auto aan die poort stond te prutsen en veel te laat open kreeg, waardoor huber terug kon komen aansluiten was alles te herdoen. Iedereen kwam terug en ik dacht waarom niet, 25 km gereden, nog te gaan ... ver he. Ik kreeg opnieuw Hasselbacher, Benedseder en Sokoll mee. We reden een heel mooie voorsprong bij elkaar en reden goed rond, maar na 80 km reed ik lek. Hoorde een sssssss geluid en keek even naar Hasselbacher in de hoop dat ik het niet was, maar ik was het. Verdomme he dacht ik maja. Van de fiets, bandje vervangen en pompen, maar ondertussen was het peletonneke nog niet voorbij gekomen. Ik verschoot van de voorsprong die we hadden. Maar ik kreeg mijn bandje niet op tijd hard, ik had ook geen lucht patronen mee want mijn idee was toch, lek is voorbij. Dus daar kwam het groepje en daar stond ik nog haha. Nog 110 km te gaan alleen, nee nee. Dan maar even wachten, heb ik daar zeker 20 min staan wachten tot er een volgend groepje kwam. Ben dan met hun naar de aankomst gereden en zo een praatje kunnen slaan met enkele van die jongens, relaxt fietsen en een beetje genieten van de omgeving. Aan depot 2 kwam ik daar dan een oude bekende tegen, Brad, die had 3 keer lek gereden. We zijn dan op ons gemak naar de aankomst gereden, Brad heeft nog 2 keer lek gereden en we hebben op hem gewacht, het is wel een vriendschappelijke sfeer in de achter hoede, iedereen helpt elkaar wel als het moet.
Etappe 5 Irvinebank - Mt. Mulligan l 105 km/1200 m
Dag 5 was nog maar net gestart of ik plaatse al direct een versnelling, reden was, ik voelde mij goed vandaag en ook na 17 km kwam er een heel technisch stuk van 20 km, eerst bergop en nadien een afdaling. Rudi had mij al gezegd dat ik voorsprong moest hebben om zo misschien op mijn tempo de afdaling te kunnen doen en nadien met de eerste mee te zitten want de rit op laatste was perfect voor een minder technische mtb.
Dus ik direct van in de start weg met Brad davis en Sokoll. Ik probeerde zo rap te rijden dat ik toch voorsprong kon hebben, alleen Brad kon op de klim nog mee. Net voor we aan het technisch gedeelte aankwamen had ik maar een kleine minuut voor. En toen kwam stoomtrein huber-Boelen er al aan. Zij vlogen over deze technische stukken, de groep was uit elkaar gespat en mulkens hing er nog net aan toen ze bij mij kwamen. Toen ze bij kwamen pikte ik aan en kon nog even het tempo volgen tot er weer een heel moeilijk stuk kwam. Ik loste maar kwam nog net terug tot er weer een moeilijk stuk kwam, bergop, losse dikke stenen, los zand, ik liet een meter of 10 en de rest achter mij al 100 meter, dus vond dat het nog best goed ging vergeleken met de rest. Toen ik naar boven keek zag ik ze plots van de fiets springen, ook zij moetsen lopen toen dacht ik van oei oei. Ik moest er natuurlijk ook vanaf en probeerde naar boven te lopen. Ale lopen was het niet, kruipen zo steil was het. Eens boven gekomen begon dan het lastigste technische stuk afdaling. Rotsen, stenen, gleuven waar we moesten over springen. Ik had ze boven nog steeds in mijn vizier en hoopte niet teveel te verliezen, maar na een km afdaling kwamen ze uit de achtergrond al terug, die vlogen naar beneden, raakte precies geen steen haha. Ja toen wist ik het weer, deze etappe is er weer geen voor mij. Ik probeerde de rest te volgen in de afdaling en dat lukte alleen door terug tekomen als het terug bergop ging haha. Na deze moeilijke afdaling was het niet meer lastig en reed ik met 3 anderen naar de aankomst.
Na de rit was er weer geen bagage, een uurke of 2 weer wachten.
Etappe 4 werd een plaatselijke rondje van 28km dat we 3 keer moesten afleggen.
Van bij de start probeerde ik enkele keren weg te rijden maar het lukte niet. Ook Mulkens probeerde het en reed weg met Haselbacher, ex prof van gerolsteiner en astana. Bij ons in de groep controleerde huber het tempo en mulkens reed bijna 3 min weg. Het parcours was glooiend met 2 maal een stele klim in, eentje op gravel en eentje op asfalt. Bij het ingaan van de laatste ronde stokte het tempo een beetje bij ons waarop ik mijn kans waagde om naar Mulkens heen te rijden die Haselbacher eraf had gereden. Ik reed zo vlug als ik kon naar Mike en toen ik op tot op 30 seconden van mike kwam moest ik een beetje mijn eigen tempo gaan rijden. Mike probeerde zijn voorsprong ook veilig te stellen, maar ik hoopte dat toen ik op 30 sec. kwam hij even zou inhouden en dat we met 2 konden samen werken. Door de strakke wind was het heel hard om alleen te rijden, Huber had in de achtergrond zijn versnelling ingezet en ging op en over mij en een beetje verder snelden ze mike ook voorbij. Ik kon het snelle tempo niet meer aan en heb de laatste 8 km rustig naar de aankomst gereden. Boelen kon Huber nog volgen en klopte hem in de sprint. Spijtig voor Mike ook want hij wil zo graag eens een etappe winnen na 2 deelnamens.
3 etappe Koombooloomba - Gunnawarra Lagoon l 115 km/1600 m
De 3 etappe werd eigenlijk geanulleerd. Door het slechte weer van de voorbije dagen en nachten reden we rechtsstreeks naar Irvinbank.
Van bij de start legde Huber weer een hels tempo op zodat we na een paar lastige en steile klimmetjes weg reden met 9 man. We reden heel goed rond en hadden een mooie voorsprong opgebouwd. Zelfs op een stuk asfalt, weliswaar met wind in de rug reden we constan tussen de 40 en 50 per uur met een mtb Naar het einde van de rit werd het weer lastiger, gravel, stenen, de heuveltjes vielen goed mee, maar het was weer het technische waar ik moest onder doen. Ik ben wel wat technisch, maar tegen die gasten die echt met een mtb kunnen rijden zie je direct het verschil. En zo kwamen we op een paar moeilijke stroken en moest ik enkele keren een gat dichten waardoor ik op een keer brak en we met 4 werden gelost. De koreaan kon ons tempo helemaal niet meer aan en reden Sokoll, Brad Davis en ik met ons 3 door. We kwamen op een vere achterstand binnen en Brad reed ook nog eens lek de laatste 5 km. Aan de aankomst kwam ik bij Mike aan en die vertelde dat ook hij huber en boelen moest laten rijden, dus zal het weer heel hard gegaan zijn. In Irvinbank scheen de zon eindelijk en was iedereen veel gelukkiger. Rudi en Gery hadden pannekoeken gebakken, haha was dat een hint Ondertussen had ik tegen mij zelf al gezegd dat ik niet meer ging afwachten een aanvallen zodat ik misschien voorop kon blijven en zo een etappe kon winnen. Bram, de zoon van rudi was ook weer knap aangekomen na een hele dag alleen gereden te hebben.
2 etappe Lake Tinaroo - Koombooloomba Dam l 121 km/1500 m
2 etappe
De rit vandaag starte in droog weer. Van bij de start moesten we een klim over van 10 km over gravel en stenen. Urs huber gaf er van bij het begin een lap op zodat het peleton direct in stukken lag. Na 2 km op de klim moesten we er allemaal af bij hem en vielen we allemaal een beetje apart. Ik heb mijn eigen tempo naar boven gereden en dat was wel nodig. Tussen ons allemaal een kleine 10 meter en was het een strijd op je eigen om boven te geraken. Eens bovengekomen waren we met 5 samen getroept en voor ons reed Huber al 10 min voor ons uit en op een groepje van 3 met een sterke boelen en mulkens die op 3 min van huber zaten. Huber won de etappe, hele dag alleen vooruit en ik hoorde achteraf van mike mulkens dat ze als gekken achter hem aan reden en dat hij zelfs uitliep. Huub en ik reden de etappe gewoon uit omdat de etappe winst al na 10 km weg was. De rest van de etappe zaten we samen en leerde ik een sterke Brad Davis kennen. Nr 70. De weg liep heel de rit op en af met soms heel steile stukken in. Onderweg zijn er nog enkele bij ons komen aansluiten en zijn we met deze groep naar de aankomst gereden. De laatste km liep bergop en wilde ook nog even meesprinten, maar die laatste km was geen km, hij was 300 meter en net na een bocht lag de aankomst plots waardoor iedereen zich wat verkeek en degene die op kop reed ook de eerste van ons groepje werd.
We waren wel blij dat we binnen waren, hele dag in de regen gezeten, maar spijtig dat we bijna 2 uur op onze bagage en tenten hebben moeten wachten. we hebben daar dan maar onder een boompje staan wachten. Het veld waar we op sliepen was een vijver geworden en doordat onze tenten onder water stonden had rudi besloten om 40km verderop een klein hotelleke te zoeken en we waren niet de enigste blijkbaar. De rit voor morgen stond ook ter discussie omdat deze door de hevige regenval veel te gevaarlijk was geworden.
We zijn vanmorgen vertrokken in de regen en na een neutralisatie in groep van 17km naar de offieciele start werd de wedstrijd op gang geschoten aan een asfalt klim van 16 km. Na de echte start reden we een na 6 km weg met 7 man. Urs huber reed zo een hoog tempo dat we al vlug een mooie voorsprong hadden. Net voor de dam boven kwam de race jeep bij ons en zei in vlugte dat we moesten stoppen omdat de poorten dicht waren aan de dam. Het tempo drukte een beetje maar toen we aan die dam aankwamen was alles open en hebben we door gereden, na die dam reden we terug bergop tegen een helling van stukken van 30 procent, op het puntje van je zadel, kleinste versnelling en juist boven geraken. Had meer pijn in mijn armen van het trekken aan mijn stuur dan in mijn benen. De echte mannen van de mtb hadden er minder moeite mee met hun techniek dan ik zelf. Een heel stukje verderop kwamen we plots de 1 jeep van de wedstrijd tegen, die had zich vast gereden in de modder en waren ze hem met een katrol aan het uit trekken. Daar hebben we even bij gestopt en gevraagd aan schunbacher wat te doen, rijd maar door tot aan depot 1 en wacht daar zeiden ze ons, wij tot daar maar eens aan die depot aangekomen was er niemand. We hebben daar zeker een uur staan wachten in de regen maar niemand kwam. Dan zijn we toch door gereden en na een tijdje kwam de 1jeep ons tegen. Die melde ons dat de etappe was geanulleerd door het slechte weer, vond dit wel raar, is dat niet mtb dan? Maar goed, dan zijn we per fiets over het hele parcours naar de aankomst gereden en was er geen uitslag vandaag.
