Day 3 Mosselbaai – George 95 km / 1900 htm

Afgelopen nacht heft het gestormd en bij de éénpersoonstenten is het een echt slagveld. Vele tenten zijn weggewaaid of hangen helemaal door. Onze luxetenten ondervinden geen hinder van de nog steeds beukende wind.

Start in de regen om 7.30 met gelukkig rugwind. Na de neutralisatie gaat het in een rotvaart naar de eerste bevoorrading. Ik zit in een peletonnetje en vlak voor de bevoorrading nemen we een haakse bocht van 90 graden waardoor de wind fors van opzij komt. Niemand stopt om te eten en te drinken, ik ook niet, bang om dan helemaal alleen tegen de wind te moeten vechten. In een flits zie ik Geja staan maar meer dan mijn hand opsteken en even glimlachen doe ik niet, ik wil bij deze groep blijven.

Ook vandaag is er niet veel te beleven op de voornamelijk brede gravelwegen. Na 40 km beland ik plots in mijn off-periode en moet ik de hele groep laten rijden. Ik sukkel verder en af en toe rijdt er mij eens iemand voorbij. Na een half uur sukkelen slaat de Parkinson modus weer af, kom ik weer ineens op snelheid, en mijn dagelijks inhaalrace begint weer. Ik haal renner per renner of kleine groepjes in van dat peleton dat van me is weggereden, en na 70 km zowat houdt dat op en duurt het lang vooraleer ik sporadisch nog iemand kan inhalen. Op een tiental km van de finish haal ik twee teams in, een Hollands Veteran-team (40 tot 49 jaar) en een Zuidafrikaans Master-team met groene shirts (50 tot 59 jaar, mijn categorie indien men ook in de Solo man leeftijdscategorieen had gemaakt).

Eén van die twee is een beer van een mens en heeft kracht over. ’s Anderendaags verneem ik dat deze beer vorig jaar de Pioneer heeft gewonnen en dit jaar derde was in de Cape Epic. En dat zegt alles over deze Powerman. Deze twee teams zal ik vanaf nu elke dag overrulen tijdens mijn dagelijks inhaalkoers na mijn ParkinGson-ellende. In het derde deel van deze rit komt er dan toch nog een fun-stuk na de vele kms brede bos-en gravelwegen. Hier rij ik van de vier anderen weg, maar de laatste vijf km kom ik weer in mijn blokkeerfase. Deze 5 km zijn slopend voor mij en ik doe alles om de vier anderen die enkele honderden meters achter mij rijden en gegangmaakt worden door Powerman voor te blijven. Ik voel ze naderen, en bij het binnendraaien van de aankomstarena is het zover. Toch blijf ik koelbloedig en behoud de binnenkant van de bocht waardoor ik Powerman een beetje in de tang zet, en dan beginnen 5 oude venten te spurten of hun leven ervan afhangt……….voor de 61^ste plaats!!! Ik win deze spurt, en sta te daveren op mijn benen achter de streep waar we met zijn vijven veel leute en plezier hebben over deze laatste kms. s’ Avonds bij het filmpje en foto’s van de dag is onze spurt één van de top-items.

Groot is mijn verbazing die dag dat het Hollands Veteran-team als tweede gehuldigd wordt, en het Zuidafrikaans Powerman team als derde Master-team General Classement op het podium mag. Ik rij dan ondanks mijn gezondheidsprobleem dan toch zo slecht niet. Ik sta 22^e in de Solo Man categorie. Kristof en Mark komen ook op hun plaats binnen.