De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
20-03-2009
Carlton
Nee, ik heb het niet over de dancing met als ex-eigenaar P*tnijs, op de Luikersteenweg alwaar veertig -en vijftigplussers mekaar kunnen ontmoeten in een passend kader.
Nee, ik heb het over Carlton: het personage uit 'The Fresh Prince' en zijn tijdloze dans!
De "Sirocco" is een soort van mistralwind die heerst in de streek van het Italiaanse Minori (Amalfitaanse kust). Tijdens de Italië-reis ondervonden we dat er een hardnekkige hoest de kop op stak door toedoen van deze wind.
Het geluid dat iemand maakte tijdens die typerende hoest kan je het best vergelijken met deze mocro met zijn jonko. Taalarmoede troef!
Willy's en Marjetten was zijn laatste wapenfeit, maar zijn eerste minder grote succes. De Pauw nam "De Neveneffecten" onder zijn ervaren vleugels en dit met een wisselend resultaat.
Toch is de volgende sketch een echte klassieker van formaat geworden. Vandaar dit hoogtepunt uit 'Willy's en Marjetten'.
... begon naar aloude gewoonte at the gentlemen's club.
Na een korte maar hevige rallyrit doorheen het prachtige stadscentrum van Sint-Truiden belandden Mozes, De Witte en mezelve bij Thuram thuis. De Chateau Margaux was reeds heerlijk gechambreerd en als hapjes kregen we huisgemaakte tortilla's voorgeschoteld.
Het televisiemenu bestond wederom uit 'Mijn Restaurant', waar de eene helft van de Bigarookes andermaal een niet zo goede beurt maakte bij de kritische jury. Peter Goossens en co hadden gisteren weinig goeie woorden over voor zowel Chris (chef Turnhout) als Ann ("kersverse" chef in onze fruitstad).
Goossens leek echter wel volledig te vallen voor de "charmes" van Deborah. De goedlachse dames van Diest hadden voor de gelegenheid een echte chef in huis gehaald, die echter niet goed met (opbouwende) kritiek overweg kon. De chef van Cleve was in die mate weg van het gepiercete dienstertje, dat hij zelfs een lichte vorm van flirt begon te vertonen, dit tot ongenoegen van horeca-milf Christel Cabanier. Macht en geld in combinatie met een culinair brein werken blijkbaar erg erotiserend.
Maar de hoofdschotel werd andermaal afgevogeld door de Knokse deerne Gaëlle en haar sympahtieke Italo-boyfriend Claudio. Ook al was zijn keuken even slordig als de living van de Planckaerts, toch kookte hij net binnen de tijd enkele topgerechten bij elkaar.
Wij van de Crespoblog hopen binnen zeer afzienbare tijd onze reservatie te kunnen bevestigen in restaurant 'Bigarreaux', want de keuken leek ons in tegenstelling tot de jury wel eentje met ballen. Als "kers" op de taart hopen we dan ook zeer spoedig een objectief verslag te kunnen brengen op de blog.
Geliefkoosde hobby van de redactie is genieten van het leven op alle mogelijke manieren. Zo drinken we uitermate graag eens een deftig pintje, met de nadruk op deftig,... ahum.
Willem Kanon hieronder doet dat ook, al is het fatsoen hem iets minder op het lijf geschreven.
Extra: hommeles op de camping... want het lijkt vandaag uit te draaien op Tokkiedag bij de Crespoblog! (bron: dumpert.nl)
Wie herinnert er zich nog "Zeetongen en Bakvissen"? Het was een schandalig plat televisieformat dat rondhing op campings / hotels aan de Belgische kust en daar de feestende jongelui gadesloeg. "Hete kussen uit Salou" was het hete zusje van "Zeetongen en Bakvissen", maar was minder interessant door de overvloed aan zatte Hollanders en Engelsmannen.
VT4 op dinsdagavond stond dan ook steevast garant voor een portie plaatsvervangende schaamte van de bovenste plank en van de opperste garnituur. De show gunde ons een blik achter de schermen van hoe de Vlaamse jeugd op dat moment de beer scheerde. "Schildestrand" portretteerde op zijn beurt het wel en wee van heel wat Antwerpenaren op de rand van de samenleving. Schildestrand was vroeger een vakantiedorp, maar veel van de bezoekers zijn inmiddels vaste bewoners geworden. Kijk beneden even mee naar hoe het eraan toe ging op de lokale beachparty.
Voor eeuwig in ons geheugen gegrift was toch wel Ziggy uit "Zeetongen en Bakvissen", gedoemd om te mislukken in alles wat ze later zou ondernemen in het leven. Op de camping was Ziggy echter de meest populaire meid van al dat puberend geweld. Het Aantwaarps anusje-van-alles deinsde er niet voor terug meer dan twee jongens op marginale manier binnen te draaien op één en dezelfde avond. Dit uiteraard tot groot ongenoegen van de bomma.
Wie kwam ik geheel toevallig tegen op het net? Juist ja, bakvis bij uitstek Ziggy. Inmiddels is ze gelukkig samen met Brian en hebben ze het samen voor elkaar gekregen een kindje te maken. De zorg achteraf blijkt van een iets hogere moeilijkheidsgraad, aangezien Damien (letterlijk: Satan zijnen oogappel) een schedelbreukske heeft opgelopen. Gelukkig had papa Brian nog zulke perfecte reflexen, waarschijnlijk gekweekt in één of andere danskarmellendiscotheek.
Nieuwswaarde van dit topic is = NUL, amusementswaarde daarentegen = recht omgekeerd evenredig.
Maar bij de verkiezing van Jörg Haider [nvdr.: aan het hoofd van de extreem rechtse FPÖ-partij in Oostenrijk, inmiddels overleden in een auto-ongeluk, verborgen homoseksueel] maakte hij het zelfs naar Holland 3-normen net iets te bont.
Hij trok zelf naar Oostenrijk, vermomd als Hitler, en zette de boel er op stelten. De VPRÖ stuurde hem iets nadien de laan uit, na wat geharrewar in de interne keuken.
De onderstaande filmpjes kent iedereen wel, de man achter de snor niet. De Crespoblog brengt hier uiteraard met graagte verandering in.
Disney heeft door de jaren heen al heel wat kindertjes én volwassenen voorzien van leuke teken-en gewone films.
In het volgend filmpje zien we dat de Disney-studios niet altijd de moeite deden om origineel uit de hoek te komen.
Het voordeel van het digitale tijdperk is dat we waarschijnlijk nooit meer pakweg Shrek dezelfde moves zullen zien doen als bijvoorbeeld Kung Fu Panda.
Sneeuwwitje liet het alvast niet aan haar hart komen en imiteerde zonder blikken of blozen Baloe de Beer, of was het nu omgekeerd?
Een tijdje geleden heb ik een Twitter-account aangemaakt. Ik deed het gewoon uit gezonde nieuwsgierigheid, want ik ben een vrij grote leek wanneer het aankomt op ICT en de laatste nieuwe ontwikkelingen op het net. Toch probeer ik gedwee en geheel conformistisch mee te volgen in de golf van hypes die ons de laatste jaren overspoelden. Een mens kan nu eenmaal niet altijd tegen de stroom ingaan, nietwaar?
Dit was volledig overbodig in feite, want met social networks als het prehistorische en inmiddels ter zielen gegane Luk&Miet (RIP), de 2008-hype Smoelenboeken de instant-messaging-dienst MSN heb je eigenlijk al meer dan je handen vol.
Je nickname op MSN vormde zowat de voorloper van wat we nu eindeloos twitteren. Iedereen is bijna constant online, zelfs al zitten we niet achter een PC, Mac of geven we er geen Lapt-op. Dit dankzij 3G-technologiën en Wifi-hotspots allerhande. Toch willen we de kleinste activiteiten, hoe onbenullig ze ook mogen zijn, meedelen aan iedereen en niemand tegelijk.
Een beknopte uitleg vind je hier beneden. Het nuttige wordt bovendien vlotjes aan het aangename gekoppeld, want de Crespoblog zet uiteraard niet zomaar een saai filmpje op het net.
Waar de koks al enkele malen duchtig aan de tand werden gevoeld, was het gisteren eindelijk eens de beurt aan de zelfverklaarde Maîtres om hun kunnen te tonen
Een geschikte leermeester werd gevonden in de persoon van Robby Casteleyn, een garçon met nét dat ietsje meer, die het dekken van een tafel blijkbaar ook nét iets belangrijker vond dan het dekken van euh iets anders
Robby is trouwens "zaaldirecteur" in de museumbrasserie van Peter Goossens (een nevenprojectje van het Hof van Cleve, gehuisvest in het Brussels museum voor schone kunsten).
Meest markante details van de avond:
- Ben de strop, wist te verrassen door een tafelschikking die niet zou misstaan in de refter vant Meiland, compleet met verslenste allerheiligenbloem in plastic potje.Tijdens zijn stage voelde hij zich vol vertrouwen in wat hij zelf zijn natuurlijke biotoop noemde.Over waarom precies hij dan een volledige plateau Campari Orange over een klant zn rug smeet, tastte hij echter zelf in het duister.Bij de juryproef kon hij het niet nalaten een bevallige vrouwelijke klant op een nogal stuntelige wijze het hof te maken.De jury vond het vlot en ongedwongen, bij mij zou hij genomineerd worden voor de djoef op uw muile van de week.
- Wendytje uit Turnhout stond er weer bij alsof ze net was overvallen door 4 grootgeschapen negers.Zoals we eerder al kritisch opmerkten gaat het gebrek aan charme en capaciteiten van deze dame nog voor een ongelooflijke afgang van restaurant t gerecht zorgen.Daarenboven kon ons Wendy de kritiek van de jury (die trouwens niet eens erg afbrekend of bot was) nogal moeilijk verteren, hetgeen resulteerde een nogal infantiele huilbui.
- De Knokse Gaëlle kaapte de overwinning met brio weg.En dat leek trouwens helemaal niet onterecht.Ondanks haar jeugdige leeftijd bleef ze bijzonder rustig onder alle beproevingen, en zo hoorde het Zoals we eerder al kwamen te voorspellen: kandidaten om int oog te houden!
- Rebecca (of wast nu Deborah) maakte een eerder onopvallende beurt: beetje gebrek aan elemantaire tafelkennis, gecompenseerde door een torenhoge motivatie.Het vuurwerk kwam echter van haar zus die, achtergebleven in Diest, op zoek ging naar een geschikte chef.De buren hadden een gouden tip: een topchef die pas terug was ingeweken na een opdracht in het buitenland, en die zijn adelbrieven had verdiend in De Barrier (ja, op zn 18e had hij het daar zelfs tot Chef geschopt!).Deborah (of was het nu Rebecca) bewees hier op schitterende wijze dat ze helemaal geen naïef treesje is en belde prompt naar Houthalen om het alibi te checken Driewerf helaas echter voor onze kok in spé: hij was voor patron Vanderzande een volslagen onbekende.Grandioos ge-owned en epic fail dus, want met de ossestaart tussen de benen koos onze chef in nood het hazenruggenpad!
Last but not least, onze Truiense trots: TommekeTommeke, wat doet ge toch?
We kunnen ons niet van de indruk ontdoen dat er hier toch wat opzettelijke regietrucs uit de kast werden gehaald om Tom er niét zo goed laten uit te komen
Tot driemaal toe moest hij zich verstaanbaar maken in een taal die hij volledig niet beheerste.
Hierdoor kwam de nadruk volledig op zijn stunteligheid te liggen.Feit is natuurlijk dat elke Vlaming geacht wordt beide landstalen min of meer onder de knie te hebben, daar hebben ze bij VTM een punt.Maar om dit nu tot enige onderwerp van onzen Tom zijn proef te bombarderen?Neen, niet fair van de programmamakers.
Daarenboven was de jurycommentaar best wel lovend voor Tom, maar deze terechte positieve noot weerklonk veel te stil Volledig onterecht!
We zullen dan ook met een zeer kritisch oog de komende aflevering bekijken en eventuele verdere subjectieve verslaggeving over onze Truiense kandidaten onmiddellijk afstraffen!
Onze deelnemers van vandaag: twee Britse bompa's die duidelijk iets teveel Hopus of iets dergelijks gedronken hebben.
Dit biertje is bovendien te verkrijgen in het mediastamcafé van de redactie bij uitstek (bij Dirk en Sandy dus). De slagwoorden van het brouwsel: brutus, amarus, flavusque. Voor diegenen die zich de lessen Latijn niet meer herinneren, hier de vertaling: sterk, bitter en blond.
Crespo.
bron filmpje: Skoften.net. bron Hopus: eigen ervaring.
Een paar dagen geleden kregen we op de blog al eens te maken met een Dickface.
Dit kereltje tapt bijna uit hetzelfde vaatje. Door zijn joenkmansbroebels (lees : acne) die duidelijk de letters van het woord Arse vormen, wordt hij enorm gepest op school.
Als er dan een God bestaat, dan is hij hier zwaar en cynisch uit de bocht gegaan.
Deze tien kleine negertjes (behalve Shaquile) doen een roast: dwz een speciaal soort stand-up waarbij de panelleden iemand er serieus doortrekken.
Een beetje te vergelijken met sommige biermomentavonden in café-taverne 't Sportplein, maar dan zonder onze redactie en de frisse pintjes.
Jamie Foxx pownt een andere, om het met de woorden van Agnew te zeggen, pigment-gehandicapte medemens hier live, door de stem van zijn geweten na te bootsen. Rare uitleg? Kijk gewoon even mee!
Wie herinnert zich deze extreme Britney-fan niet (Chris Crocker)? De goede smaak is ver te zoeken, maar hij haalde wel het wereldnieuws als internetfenomeen. Natuurlijk is dit schepsel nog een paar keer verschenen in de media, wat hem alleen maar meer marginaal maakte. Hij/zij had blijkbaar al ervaring als internet-acteur (nieuw beroep, bij gebrek aan echt werk), maar de bewuste clip zou niet geacteerd zijn.
Uiteraard zijn ook hier weer oneindig veel spoofs op gebaseerd, waarvan er eentje hier beneden mogen bewonderen.
Remember this one? Arabiertje op de loopband. Aiaiaiaiiii!
Het internet is vorige week twintig jaar jong geworden. Tijd om enkele tijdloze klassiekers weer op het scherm te toveren op de Crespoblog, dacht ik zo. Lacheeeuuh!
Alweer een schitterend stukje Zonde van de Zendtijd.
De vaste Crespobloglezers zullen wel al weten dat ik geregeld mijn gal spui op de paragnosten-helderzienden-bedriegers-geldkloppers van deze wereld.
Henk en Bert tonen hoe makkelijk het is, om met een beperkte kennis van hoe mensen in mekaar zitten, hen helemaal te "lezen". Ze bevestigen door middel van het volgende reportagetje mijn eerder geplaatste stelling over het onderwerp.
Het is misschien oud nieuws, maar ik wou jullie deze beelden toch niet ontzeggen. In de hoofdrol zien we David Hasselhoff met een schijtezatte kop een hamburger naar binnen wurgen.
Ooit was the Hofster nog mijn idool toen hij in the Knight Rider alle bad guys wist te strikken. De soundtrack vind ik nu nog altijd erg catchy! Nadien heeft hij met Baywatch bakken met geld verdiend. Hij was het brein achter dit rode badpakken spektakel.
Inmiddels is Hasselhof het opperhoofd van de kitscherige 80's geworden en zo te zien aan lager wal geraakt.
Extra: uiteraard circuleren er op het net enkele grappige spoofs van dit schouwspel: de poppenversie, de behind-the-scenes,...
