De redactie heet u welkom op de Crespoblog. Ons credo: het bewaren van de goeie smaak! We geven onze commentaar, met een serieuze korrel zout en zijn behoorlijk maatschappij -en mediakritisch. Alles komt aan bod... Humor, epicurisme, een bourgondische aanpak en visie, fait-divers, nieuws zowel lokaal als (inter)nationaal,...
03-10-2008
BeeVee's spotten
Overal waar Astrid (nog steeds mijn betere helft) en ik komen, lijken we ofwel Truineers ofwel BeeVee's tegen het lijf te lopen. Vandaag gespot in de Truiense kledingwinkel 'Cardelly': Koen Buysse van de band 'Zornik' en diens vriendin Hanne Troonbeeckx. Zij had bovendien een nieuw korter punkachtig kapsel, wat nu niet meteen de beste zet blijkt te zijn.
Nog BeeVee's Afgelopen maand hadden we een tafeltje van twee geboekt in de 'Red Pepper' in Oostende, u waarschijnlijk wel bekend van het VTM-programma 'Mijn Restaurant'. Het eten bleek enorm lekker te zijn. Ook al zijn we geen fan van Pieter en Q-Music's geit van de week Ghislaine, toch moeten we grif toegeven dat het eten echt top was. Dit in tegenstelling tot het Antwerpse 'Matizze', waar David en Lins wel zorgden voor een vriendelijke ontvangst en bediening, maar waar het eten echt ondermaats bleek te zijn. De prijslijst deed me trouwens ook duizelen. Belachelijk weinig, niet zo uitermate lekker eten en twee keer dezelfde ingrediënten tegenkomen in hetzelfde menu, maar in een andere gang. Piet en diens ega Carina kunnen dit bovendien beamen. Het bleek toch nog een geslaagde avond te zijn, toen we uitweken naar Hasselt en daar de bloemetjes nog even buiten zetten. De avond werd schandalig afgesloten met een frit van de frituur. Erg he? Als eerste in de rij gingen we langs in Leuven in 'D'Hoogeschool' en mochten er genieten van het heerlijke menu. Prijzig, dat wel, maar dit was onvervalste klasse. Volgens mijn bescheiden mening waren Micheline en vooral chef Jelle de verdiende winnaars. Duidelijk was wel dat tijdens ons etentje ter plekke, een dame van de VTM-regie de touwtjes soms zelf in handen nam. Ze stuurde alles in een bepaalde richting, waardoor de typische karaktertrekken van de uitbaters extra in de verf gezet werden. Op de 23e van deze maand zullen we 'Exquisa' in Hasselt vereren met een bezoekje. We houden u op de hoogte!
Amateurcritici De voor -en nadelen van zulk een programma vallen tegen mekaar af te wegen. Hét voordeel is dat de Vlaming zich bewuster wordt van hoe het er in een restaurant / keuken aan toe kan gaan en dat ze smaken en gerechten beter naar waarde kunnen schatten. Het nadeel is dat de eerste de beste Jeanine of Jean zich nu plots Peter Goossens himself wanen. Ze breken zonder blikken of blozen onterecht bepaalde dingen af. Zo zaten Astrid en ik te lunchen in één van onze favoriete plekjes: 'Paulie's'. Begint de vrouw aan de tafel langs ons plots zonder schroom af te geven over de Stroganoffsaus. Ze ging zelfs zo ver hierin, van Tim (de plaatselijke maître en gerant) op het matje te roepen. Ter informatie: hier is het 'recept'. Ik heb er alleszins wel lekker gegeten, gourmandise als ik ben. Ook de Soprano-style-evenings van De Mannen durven daar wel eens plaatsvinden. Achteraf een goeie Habana op het terras en de avond is af!
Zoals in de vorige post al beschreven is één van mijn favorietjes 'Little Britain' van Matt Lucas en David Walliams (en nee dit is geen schrijffout). Matt Lucas (de kale mollige kerel) ken ik al langer van de BBC-"quiz" 'Shooting Stars'. Hij speelde er subliem de rol van levend scorebord 'George Dawes'. Misschien speelde Lucas toen al met de idee om ooit 'Marjorie Dawes' te creëren. De moddervette op Weight-Wathcers-geïnspireerde Fat Fighters-dame, die zonder blikken of blozen haar klanten Fattie Mc Fat Fat noemt. De kerels zoeken echt de grenzen van het wansmakelijke op, wat het waarschijnlijk nog grappiger maakt. Nog zo'n toppertje: 'Fawlty Towers'. Hier op de afbeelding zien we John Cleese zijn "funny walk" ten berde brengen. Wanneer het hotel door Duitse gasten 'bezet' is (vergeef me de woordspeling) kan Fawlty het niet laten te zeggen: "Don't mention the war!". De reeks is gebaseerd op een echt bestaand hotel van de jaren '70. De hele kliek van de absurdisten 'Monty Python' logeerde ter plekke. Toen ze zo slecht behandeld werden, wilde iedereen het afbollen, behalve Cleese die duidelijk brood zag in de klungel van een hotelbaas. Wie had gedacht dat het zo'n vaart zou lopen enkele jaren later!
I've said it once, and I'll say it again... damn: dat Oostblok, toch voor weinig goed zunne. Behalve dan Big Brother, want daar in Bulgarije gebeurt er tenminste iets...
in tegenstelling tot die inspiratieloze, marginale steuntrekkers die ze er bij ons tijdens de laatste edities ingesmeten hadden. Die luitjes zaten er echt ongeïnteresseerd bij, lurkten eens loom aan hun sigaretje en bedankten dan voor de ziljoenste keer voor een opdracht. Want "gij zijt zot joeng Big Brrrroddur....!" Het productieteam zocht zijn heil bij randgevallen zoals deejayende dwergen, mannen die vrouw geweest zijn, vrouwen die man geweest zijn, HIV-patiënten, dommer-dan-domme blondjes en eigenlijk ook bruintjes,...
Geef mij dan maar: - den 'Detlev'. Door sommige kringen (Prangleskroew) in mijn Hogeschoolperiode werd die naam zelfs tot een scheldwoord verheven. "Jongens, wa nen Detlev zijde gij Johm?". Maar hij deed tenminste iets. of - den 'Dike' (lees den Daaik), notoir vetklep en bon-vivant in het Antwerpse homomilieu. - 'Ellen Dufour', hield zich zo stil en dom (achteraf bleek dit geen act te zijn), zodat ze ongemerkt het spelleke won. (de Limburgse Jackass Frank Molnar probeerde dezelfde tactiek) en natuurlijk - Kelly: de Truineer met de meisjesnaam. Ooit nog gespot tussen minder brave supportersmiddens, net als Dougie (BCS) trouwens.
Benieuwd of er een nieuwe reeks komt... laten we met z'n allen hopen van niet!
Gisteren nog eens naar Hasselt getrokken om een filmpje mee te pikken.
Het verhaal: een immens populair Joods counterterrorist wil kapper worden in New York. Hij faket zijn eigen dood en wijkt uit naar de USA, waar hij uiteraard verliefd wordt op een Palestijnse. Drie keer raden wat er gebeurt. So much for the plot.
Wat een Amerikaans-Joodse bedoening is Hollywood eigenlijk? Het leek gisteren wel een avond waar de Davidsster centraal stond. Ja, de film heeft op het einde een moraliserende toon en een zogezegde boodschap voor broederschap en liefde, maar de steekjes onder water waren voor de goeie verstaander schering en inslag. Zowel de Israëliërs (in mindere mate), de Palestijnen als de Amerikaanders werden door het slijk gehaald. Laten we eerlijk zijn, een Joods accent in het Engels is net zo smakelijk als een broodje poep van Ome Willem. Je krijgt dit dus de ganse film op je bord, en na een 'maaltijd' van Micky D's ligt dat niet bepaald licht op de maag. Zwaar te verteren taaltje dus, aangedikt met wat lichte en onnozele moppen en gags over politiek en pipi -en kaka-humor. De problemen van én de oplossing voor het Israëlisch-Palestijns conflict worden zeer simplistisch voorgesteld. Zo eenvoudig ligt het allemaal niet. Ik hield dan ook een dubbel gevoel over aan deze film. Aan de eene kant was het allemaal goedlachs met wat lolletjes over sex en schaamhaar, maar aan de andere kant zou je Happy Madison (Adam Sandler's productiehuis) eens goed je gedacht willen zeggen. "Het ligt allemaal niet zo simpler beste heer Sandler. Moest je een weekje doorbrengen in de Gaza-strook, zou je misschien minder lacherig doen over het geheel. 't Was wel goed bedoeld allemaal waarschijnlijk... maar 't gaat hier wel over echte conflicten in de echte wereld. En door er een lacherige film voor adolescenten van te maken, help je het geen moer vooruit." Sorry beste lezers, ik laat me weer meeslepen...
KINEMONOPOLIS: Toch wil ik nog even dit kwijt: We krijgen sowieso al te veel eenheidskoek voorgeschoteld door de showbizz. Kaskrakers en box-office-giganten... het is bijna alles wat op het menu staat bij Kinepolis. Deze keten heeft zich bovendien opgewerkt tot heerser van het Belgisch cinemaland. Wat is er gebeurd met de vele onafhankelijke filmzalen van ons land? Zelfs in een provinciestad als Sint-Truiden kon men de zaaltjes niet meer op één hand tellen dertig jaar geleden. Allemaal verdwenen... Soms kan ik echt meer genieten van een goedkope maar daarom niet minder diepzinnige productie uit eigen land, een kortfilm uit Duitsland of een animatiefilm van de hand van enkele amateurs.
Politiek Bloggen in Nederland... het gaat er duidelijk anders aan toe dan in Vlaanderen. Toegegeven, hier hebben we ook onze portie politieke websites, maar dan meestal in de oersaaie vorm van fora. In Nederland kan men spreken van een verzuiling in de blogwereld. Zo heeft men aan de rechterzijde GeenStijl en aan de averechtse kant Geencommentaar.nl. Veel journalisten die op de blog van GeenCommentaar hun stukken achterlaten zijn zelfs lid van de partij GroenLinks in Nederland. Mijn voorkeur gaat uit naar de heren van tendentieus, ongefundeerd en nodeloos kwetsend... GeenStijl dus. De stijl (die wel degelijk aanwezig is), is eerder scherp en to the point. Enkel het taalgebruik stoort me soms. Zo is er sprake van een eigen jargon voor bloggers, bijvoorbeeld: wegjorissen (buitengooien, negeren), hakbars (terroristen of semi-terroristen, de naam is afgeleid en afgekort van de uitroep die moslimfundamentalisten wel eens aanhalen: "Allah Akhbar"), kudt (iets dat niet goed is, maar toch niet nadrukkelijk zo benoemd),... De site is bovendien al eerder in de nationale en internationale pers aan bod gekomen, vanwege uiteenlopende posts. Een sterk staaltje 'schijt aan het beleid'-bloggen is bijvoorbeeld dat ze foto's van dieven en/of misdadigers die op heterdaad betrapt zijn, posten op de site. Volgens de wet op de privacy is dit echter verboden (zowel in Nederland als in ons apenlandje), maar daar trekken de heren zich weinig van aan. Gevolg: rechtzaken en ophef à volonté. Lekker de boel wat opnaaien, zoals ze waarschijnlijk zelf zouden zeggen, maar dit dan wel met een verborgen agenda die eigenlijk helemaal niet verborgen is. Duim omhoog, bank vooruit en een kus de meester.
Soms is een mens in een nostalgische bui. Zo heb ik bijvoorbeeld twee maanden geleden de integrale DVD-box van'de Fraggles' gekocht. Junior Griezel die me vroeger behoorlijk wat angst inboezemde blijkt nu niet meer te zijn dan een levengrote knuffelbeer. Nog zo'n nostalgisch ding: de film 'The Dark Crystal'... verdorie, als kleine pagadder nachten niet goed van geslapen.
Op het net zitten nu veel twintigers en jonge dertigers, die voor het eerst te maken krijgen met het sentiment "nostalgie". Het is niet meer uitsluitend bestemd voor ouwe knarren, die urenlang kunnen doorbomen over hoe goed het vroeger wel was... Er bestaan ook volledige websites die gewijd zijn aan dit thema... Ik voel me echt oud(er) worden.
Waar is de tijd van de Snorkels, Merlina, Postbus X, the Thundercats, He-Man en vooral 'Buiten De Zone'. Volgens mij nog steeds het beste programma ooit gemaakt bij de Openbare Omroep.
Updeet! : Er zou nu zelfs een film in de maak zijn met de kleine Henson-helden; Fraggle Rock. Of dat hoogstaande cinema wordt, dat valt nog maar af te wachten.
Haha, allemaal goed en wel, zo'n clown inhuren voor het verjaardagsfeestje van de koters... behalve dan als het gaat over Krasty... the pissed off clown.
Imitatieke van den Tony? Woooow, deze kerel heeft het helemaal onder de knie! De man heet Max Koch (lees als Koek) en heeft nog wat extra 'impersonations' uit zijn hoed getoverd... zijn bolhoed bedoel ik: Bowlerhatproductions.... de max!
Als levensgenieter pur sang dragen enkele tijdschriften mijn voorkeur weg. all time favorites: Bierpassie, en El Gusto. op de site van Bierpassie kan je zelfs het laatste nummer integraal online bekijken.
Verslavend spelleke... blaas de ballekes (zonder tomatensaus) zo dik mogelijk op... zonder dat de andere ballekes u raken, ofzoiets dergelijks... affin speel maar en ge zult zien hoe 't gaat.
Een vaste topic, die je vast en zeker meer zal tegenkomen op deze site: Down the Drain, oftewel: waar ergert Crespo zich mateloos aan. Welke dingen, personen of gebeurtenissen mogen naar de verdoemenis... De uitverkorenen van deze maand zijn (tromgeroffel....): Croqs, Fortis-hysterie, Georgische portefeuilledieven, cholesterol en Astro-Contact (en eigenlijk 99,99% van alle 'helder'zienden).
Een tijdje geleden discussieerden we thuis over welke beroemde muzikanten eigenlijk allemaal omgekomen zijn in een vliegtuigongeluk. Zie hier ons antwoord. Een paar voorbeelden: Buddy Clark, Stevie Ray Vaughan, Ricky Nelson, Glen Miller, Otis Redding, Richie Valens (17 jaar), Buddy Holly (22 jaar) en Jiles 'The Big Bopper' Richardson (29 jaar). De laatste drie in hetzelfde vliegtuig. Richie Valens had de toss "gewonnen" voor een plaatsje in dit vliegtuig. Enkele opvallende personen sprongen bovendien ook nog in het oog: Antoine de Saint-Exupérie, auteur van 'Le Petit Prince', Wheezer van the Little Rascals, Rocky Marciano en Mohammed bin Laden (vader van én veel te laat in dit geval). Extra: acht personen van the Kennedy's. Maar dan wel diegenen die eerder al niet vermoord werden.
Tijdens het laatste familiedineetje kwam het broertje van de vrouw op het lumineuze idee om het Rubik's Cube eens uit te proberen. Logische problemen, vraagstukken en wiskundige stellingen zijn zo al niet aan mij besteed, laat staan iets waar zo'n ruimtelijk inzicht voor nodig is. Ik bakte er dan ook niet van. Dat kan dan weer niet gezegd worden van dezen tist. Er is nu zelfs een mooiere, glimmende Mirror-versie op de markt. Benieuwd of ik daar iets van terecht zou brengen?
Soms is een mens in een nostalgische bui. Zo heb ik bijvoorbeeld twee maanden geleden de integrale DVD-box van
