Uiteindelijk moesten we vliegen van San José tot Miami, van Miami tot New York en van daaruit naar Brussel. De vlucht van Miami tot New York hebben we gemist, door de trage werking van de douane in Miami. Echt niet te doen! En zo arrogant! We moesten gaan naar een loketje, samen met nog andere toeristen, onder andere de mensen van Kortrijk die we leerden kennen, om een andere vlucht te boeken. Miami - New York was geen probleem maar om dan in Brussel te geraken was een ander paar mouwen! Uiteindelijk kregen we (na er zelf voor te kijken) een hotel aangeboden op hun kosten. Nog wat "onderhandeld" en uiteindelijk kregen we nog wat vouchers om te eten in het hotel. 2 * 10 Dollar, dus het ging geen 3-gangenmenu worden... Maar uiteindelijk hadden we geluk want er was een buffetformule en voor eens schappelijk prijsje konden we genieten van een warm buffet. Lekker. We lieten het niet aan ons hart komen, bestelden met Hilde en Johan nog wat wijn en sliepen heerlijk uit. Uiteindelijk zijn we dus thuis geraakt, máár een dagje later dan voorzien. Gelukkig laten we altijd een dag "recuperatietijd" over tussen vakantie en werk. Maandag dus thuisgekomen, zonder recuperatie dinsdag beginnen werken. Weer wennen, maar we rollen weer mee.
Ons avontuur zit erop! De vraag "waar gaan we volgend jaar nu heen" spookt alweer door ons hoofd... Cindy en Joeri
De laatste twee dagen hadden we de reis wel wat anders voorgesteld. 2 Immodiums en 2 Mortiliums later, was het nog niet beter met Cindy. Dan nog een ander pilletje genomen vanmorgen en is al ietsje beter. Moet weer lukken hé de laatste dagen...
Vannacht constant naar het toilet (echt wel heel vlot) en tussenin nog eens moeten overgeven. Leuk is anders. Vandaag houden we ons dus heel kalm. We koken vanavond zelf om alle risico´s te vermijden: rijst Anders is alles vlot verlopen.
Morgen om 4 uur opstaan voor de taxi en in Zaventem komen we toe rond 7.30 uur. We nemen de trein naar huis.
In Puerto Jiménez hadden we de tijd van ons leven. ´s Morgens beslisten we eens een fiets te huren en deden een ritje van 2.5 uur in de blakende zon. We passeerden langs enkele leuke stranden en gingen wat zwemmen.
Ik (Cindy) zit met een 6-tal koortsblazen van de zon en ben al om Zovirax gegaan. Elk jaar heb ik het zitten. We zijn dat niet gewoon hé, het zonneke op ons bolleke. Smeren helpt wel, maar niet aan lippenbalsem -speciaal voor zon -gedacht.
Nu, still alive and kicking, dus no problem.
's Namiddags gingen we kayakken doorheen de mangroven. Spannend: Joeri en ik samen met een gids alleen. Daarna gingen we de volle zee op: de golven trotserend, omringd van de viskes en op 100 meter van dolfijnen. Mooi.
´s Avonds brachten we een eindje door op de pier, samen met de lokale vissers, en we zagen hoe ze een egelvis aan de haak sloegen. Ze toonden hoe deze vis zich als een bal opblies. Echt wel raar hoor: nun vis die een voetbal wordt Maar niet om mee te shotten (veel pinnen in vis).
Het avondmaal brachten we door met de Duitse gasten die we eerder leerden kennen en de dag erna zaten we weer samen op de boot.
Wat het eten betreft hier: tis maar ter info maar de eerstvolgende weken in België gaan we zeker geen rijst eten. Ze beginnen hier al ´s morgens vroeg met rijst en bonen, ´s middags hetzelfde met weer iets anders bij om ´s avonds hier weer mee te eindigen.
De rit na de boottocht viel tegen, want ze hadden ons verkeerd geínformeerd. De bus haalden we niet meer en kwamen te laat op onze bestemming San José, om een verbinding te krijgen naar Cahuita. Zo hebben we een nacht moeten verblijven in Puerto Limón, een stadje zo dicht mogelijk bij Cahuita (Caraïbische kust).
Bij het ontwaken de volgende morgen kwamen we eindelijk aan in Cahuita, vonden een leuk adresje vlak aan het water en we kregen de smaak te pakken: we boekten een snorkeltrip.
3 uur snorkelen in volle zee. De max!!!!! Goeie begeleider en het regende wel vollen bak, maar wat kon het ons schelen: we waren toch al kletsnat. Onze zwemvliezen van thuis hebben dus dienst gedaan. Prachtige vissen en Joeri en de gids zagen zelfs een haai. Een pracht aan koralen,...
´s Namiddags liepen we door het natuurpark in Cahuita, maar Cindy wilde niet het hele park doorlopen, want er zaten veel te veel giftige slangen. Na een wespensteek hield Cindy het voor bekeken en we besloten dat het genoeg fauna en flora was voor deze dag.
De dag erna weeral regen, maar na regen komt zonneschijn (hier toch) en we huurden een moto. Jawel, een 125CC-scooter. Wat een snelheid. Met onze helmpjes op ons hoofd toerden we langs de stranden, de natuur in. We kwamen nog een bananenplantage tegen, waar maar geen einde aan kwam: Chiquita banana... Een paar bananen verder besloten we maar terug te keren want de benzinetank had dorst.
Nog een organische chocoladekweker bezocht (een heel klein huisje waarvan een familie nog zelf chocolade maakt) en verder niet veel zaaks. Nog terug volgetankt, vooraleer we de moto terug inleverden.
Vandaag zitten we terug in Alajuela, we zijn dan op het gemak om binnen een tweetal dagen de vlieger weer te nemen. Zaterdagmorgen vertrekken we hier en we zijn dus terug in België zondagmorgen om 7.25 uur (als we geen vertraging hebben of course).
Vele groetjes en tot heel binnenkort. Dikke kus aan alle trouwe lezertjes x x x Cindy en Joeri
Eindelijk een aanvulling. Waar waren we: Monteverde en ons verblijf op de Ranch. we hadden een fantastische tijd op de ranch. We leerden een toffe gast kennen van Madrid en de gasten die werkten op de ranch vormden een leuke groep. We hebben een daguitstap gemaakt naar Monteverde: 5 uur constant klimmen in nevelwoud en zelfs tot aan onze heupen te voet door enkele rivieren moeten gaan, dit samen met een gids en twee boswachters. Het was een helse toch; Heel lastig zelfs, zowel fysisch als psychologisch want je begint te klimmen en er komt maar geen einde aan. Het regende dan nog de hele morgen dus we waren door en door nat. Op de middag kregen we een lichte lunch en dan moesten we nog terugkeren maar te paard. Zalig gewoon: 3 uur te paard. Cindy was wel een beetje bang, want het waren absoluut geen tamme paarden. We moesten dus constant afdalen met ons paard, dat soms tot zijn buik in de modder zakte. Ge kunt je dus voorstellen: we zagen er proper uit. In de open velden werd er met de paarden wel gegaloppeerd, en wetende dat wij nog bijna op geen enkel paard gezeten hebben... Dan weer afdalen, dan weer galopperen. Prachtige ervaring.
De dag erna wilden we naar Liberia. Eerst kregen we nog een rondleiding op de ranch van Don Juan (letterlijk ook) en dan moesten we vlug hollen naar de bus. Deze hadden we al lang gemist, maar in Parijs-Dakar stijl bracht hij ons tot bij de bus (met andere woorden hij reed achter de bus tot we hem inhaalden). Dan nog tweemaal overstappen en de bussen werden busjes: steeds kleiner en kleiner.
In Liberia deelden we een kamer met een Zwitser en 's avonds was daar een stoet ter aankondiging van Kerst. Allerlei groepen van scholen, organisties,... waren verkleed in Kersttenue en sommigen hun rokjes waren heel kort. De dag erna bezochten we Santa Rosa. Het was een lange wandeling maar een groep universiteitsstudenten bood ons aan mee te rijden tot net aan de ingang van dit Natuurpark. 7 km uitgespaard. In dit park zagen we vogels, vlinders, leguanen, apen en slangen. Weerom hadden we geluk bij de terugweg want op de terugweg kregen we een lift van Amerikaanse jongeren tot in de stad, waar we logeerden. Het was onze lucky day.
Het was weer terug vroeg dag en onze tocht ging nu naar Quepos. We leerden Belgen kennen vanuit Kortrijk, die reeds een bericht gelaten hadden op onze blog.. De namen waren ons eerst niet bekend, maar de organisator van Reiswijzer had het blog adres doorgegeven. En toevallig zijn we dus totaal onverwacht samengekomen. De busrit brachten we al tetterend door in ons eigen dialect (best wel raar na alleen een andere taal te spreken) en in Quepos brachten we een prachtig hotelleke voor een budgettaire prijs. We spraken 's avonds af met Hilde en Johan (het koppel van Kortrijk) en het was heel gezellig. Na enkele biertjes: bedje in
Toen we wakker werden stond het natuurpark Manuel Antonio op het programma. Mooi park vol met leguanen, aapjes (doodshoofdaapjes, kapucijnenaapjes,...), wasbeertjes, slangen,... Deze aapjes kwamen tot een meter afstand bij je en de wasbeertjes probeerden voedsel uit de rugzakken van de toeristen te halen. Het strand erbij was prachtig. Cindy is nog aan het genieten van de warmte, want ze is rood in haar gezicht (weer niet geluisterd naar ons Joeritje hé) Opnieuw spraken we af met de Belgen en was weer heel gezellig.
Gisteren moesten we met de bus naar Puerto Jíménez. De eerste 40 km was offroad met de bus. na een overstap van bus viel het traject nog mee, maar de laatste 50 km was een ware hel. We deden er dan ook 2.30 uur over om hier te geraken. Een stofferige weg, we konden zelfs het stof uitkloppen uit rok en broek, uit rugzakken, en hiermee een wolk veroorzaken. Het was echter wel de moeite waard om uiteindelijk in een gezellig mooi dorpje te belanden. En we zitten hier nog dus in Puerto Jimenez. We keep you in touch x x x
Na Alajuela zijn we doorgereisd naar Los Chiles, waar we twee nachten verbleven. Een heel mooi hotel, lekker om te eten en een leuke sfeer. We werden zelfs getrakteerd op een biertje door een Costaricaan. Ja, zelfs Cindy kreeg de smaak te pakken van een Imperialbiertje. De tweede dag waren we al vroeg uit de veren, want met een privégids en kapitein, bezochten we de Río Frío, tot aan de grens met Nicaragua. Een pracht aan fauna en flora. Kaaimannen, Jezus Christus reptielen, leguanen, verschillende soorten reigers, apen,... kruisten onze tocht op de rivier. Wondermooi.
De dag erna vertrokken we al heel vroeg naar La Fortuna en verblijven nu in Rancho Margot. Een enorm domein, uitgebaat door een Belg. Het uitzicht is hier prachtig. Straks dropt hij ons af bij een vlindertuin, en krijgen we een privérondleiding, want normaal is de tuin gesloten wegens verbouwingen. Daarna gaan we naar een serpentarium.
We regelden reeds een tour voor morgen. Te voet gaan we tot bij Monteverde, zo´n 8 km stappen. Daar krijgen we een rondleiding en een tour in het nevelwoud en keren daarna terug naar de Ranch te paard. Zien dit helemaal zitten.
We voegden een aantal foto´s toe. Het weer is hier heel afwisselend. Het blijft warm, ook al regent het fel. Een bruin kleurtje zullen we wel niet hebben, maar de warmte die we hier, zowel letterlijk als figuurlijk voelen, is niet te omschrijven.
We missen jullie wel, natuurlijk. Dikke kus, Cindy en Joeri
we zijn goed aangekomen, na 12 uur vliegen en 24 uur onderweg, en liggen nu al in het zonneke...
Ja, we weten het, life is hard!
Juist de plaatselijke zoo bezocht, en genoten van de prachtige natuur. Mooie vogels, aapkes en is dus voorsmaakje wat we hier kunnen verwachten. Jo en Alex: als die varen die we van jullie kregen zoooooo groot komt, mag je hem weer meehebben hoor .-)
Beetje jetlag vandaag, dus houden het wat rustig ; Morgen starten we opnieuw vroeg, voor een bezoekje aan een vulkaan met het plaatselijke busje: we namen vandaag al de bus en voelden ons als sardientjes in een blikske. Maar kom, Joeri kon dus van dicht de lokale schonen bekijken
(de jongere meisjes hebben hier wel bijna allemaal al kindjes).
Foto's voegen we wat later toe, hier ligt momenteel geen USB kabelke;
Maaike: we wensen je een fantastische verjaardag toe; is kunnen hee: op de dag zelf! Tot later amigos en bedankt voor alle goeie-reis-berichtjes x x x Arnold, nog es bedankt voor het aanmaken van deze blog!
We zijn nog niet weg, maar we zien het al zitten. Langs deze weg zullen we iedereen op de hoogte houden hoe de reis verloopt. Ook zullen we proberen foto's toe te voegen in het fotoboek.
- Alle bezoekers kunnen een reactie kwijt op ieder bericht via "reageer" onder het bericht ofwel algemeen via het Gastenboek. * -Hou er rekening mee dat IEDEREEN uw bericht kan lezen. * -Wil je een bericht schrijven dat niet door ieder oortje en ieder oogje mag gehoord en gezien worden, dan mail je best op Cindy en Joeri's mailadres * Vergeet niet van te kijken op "Cindy en Joeri's Fotoalbum"
Maar niet om mee te shotten (veel pinnen in vis).
