Eindelijk heb ik nog eens tijd gevonden en gemaakt om onze blog te updaten. Wordt het niet tijd!
Ik zag dat ik gebleven was bij Joe die op kennismaking is geweest in ons gezin. Wel! Joe is natuurlijk gebleven. Ik zou hem niet meer kunnen missen. Het is een lieve knuffelschat geworden met zijn eigen puberstreken, die erbij horen natuurlijk en waarvan onze haren dikwijls recht staan.
Van onze rotan stoelen, het zijn er zes, is er nog eentje heel. Twee paar pantoffels zijn naar de vaantjes. We hebben aan de keuken een kinderrekje geplaatst en weet je wat, daar heeft hij de plint al soldaat gemaakt en op enkele plaatsen in het huis heeft hij het behangpapier ook al buit gemaakt. pffffffff. Maar, we kunnen hem niet missen.
Mereltje die staat erbij en kijkt ernaar. Wat een lieve schat is me dat toch. En wat een waterrat!! Hahaha Een klein vijvertje is genoeg voor haar om een frisse duik te nemen en je moet er haar echt uithalen want ze blijft rondjes zwemmen. Joe blaft naar haar maar springt er nu toch ook in, de macho. Merel haalt een apportje uit het water en als ze er bijna uit is dan neemt hij het uit het uit haar muiltje en komt het brengen net om te zeggen, zie eens wat ik gedaan heb en uit het water gehaald heb. Haar prachtige haren zijn al heel mooi gegroeid en volgende week kan ze nog eens naar de kapper voor een grote beurt. Als we haar zelf de baas konden om te borstelen zou het al veel goedkoper zijn, maar Merel zou Merel niet zijn als ze nu net dat niet echt goed toe laat. Joe daar en tegen houdt sabine zelf bij en ze doet dat fantastisch.
Om even op Joe zijn pubergedrag terug te komen. Het is ook bekrompen voor Joe op een appartement. We zijn er ons heel erg van bewust en wilden het inruilen voor een huisje met tuin voor hem om te ravotten. Maar dat is allemaal sneller gezegd dan gedaan. Doordat deze procedure zo ingewikkeld is hebben we toch een andere oplossing gevonden. Op de prachtige camping Soetedal in Zutendaal zijn wij de trotse bezitters geworden van een heel mooie caravan op een prachtig stukje grond. Midden in de bossen hebben we daar ons buitenverblijfje waar we heel veel vrije tijd gaan besteden met onze twee schatten. Ze gaan er echt van genieten, daar ben ik zeker van. Wat een mens toch allemaal niet voor zijn beestjes doet hé. Maar ze verdienen het.
We zijn ook al een tijdje niet meer op de hondenschool geweest en het is echt nodig voor Joe om er terug in te vliegen. Waarom heeft een mens het ook altijd zo druk met van alles en nog wat? De hondenschool waar we waren was super maar we gaan een beetje korter bij huis onze kansen wagen in de toekomst. Dit om tijd te besparen.
Wat ik ook nog kwijt wilde: er zijn lieve nizinny puppies geboren!! Hiep hiep hoera!! Check de site nizziny.be
Veertien dagen geleden op woensdag zijn we onze Joe gaan halen om te kijken of het zou gaan om hem hier te houden bij ons in ons gezinnetje. We wisten beiden dat het een opgave zou zijn om een zes maanden oude pup in huis te halen. Zo gezegd zo gedaan. De eerste nacht verliep al niet vlekkeloos. Merel liet Joe niet slapen op haar deken en gegrommel alom. Dus besloten we maar ons op vrijdag bij mekaar te nemen voor een weekendje zee. Wat een prachtig idee was dat. Ze hebben beiden geraast op het strand dat het mooi was om te zien. 's Nachts doorslapen is voor Joe wel een probleem geweest maar dat namen we er maar bij. Hij is trouwens nu nog stipt om 7u 's morgens rise and shine. Pfff.
Onze Joe bewaakt hier ook ons oord, iets wat Merel niet doet alleen als er effectief iemand vreemd binnen komt. Hopelijk gaan de buren niet reclameren.
Maar al bij al, zouden we hem niet kunnen missen, hij trekt niet normaal aan de leiband, vreet ipv eet, maakt ons wakker en geeft ons onze rust niet, plaagt Merel. Maaaaaar, die.schattige puppy oogjes, dat lieve hoofdje dat meedraait naar alle kanten als je iets tegen hem zegt en zijn deugeniete streken maken zoveel goed .
Hij is gewoon de ster in huis naast lieve Merel die zich nog steeds koningin van de straat voelt.
Trouwens, Joe heeft al een teek meegebracht, het begint dus, samen met de lente. Opletten bij jullie eigen dikke vrienden
Een pon in huis hebben is niet alleen gezellig, maar ook gezond en goed voor de economie. Op het moment ben ik bekaf want ben met Merel een serieuze toer gaan wandelen in Kattevennen. Conny moe en Merel plat. Maar!!! Door het wandelen verbruik ik caloriën en gebruik ik goed mijn spieren waardoor ik er goed blijf uitzien. Ik heb ook meer dan een uur niet gerookt, dus voordelig voor mijn portemonee en weer gezond. Onze verwarming wordt minder gezet, want ik ben er een tijd niet door het wandelen, brengt op voor mij en is goed voor ons klimaat. Merel doet haar behoefte in het bos en de ecologie dankt haar voor de bemesting. De schoenmaker heeft meer werk, door mijn afgelopen schoenen en de pedicure mag mijn voeten eens een keer meer doen. Zalig. Goed voor hun portemonee dus en very relaxerend voor mij.
Mijn polsen blijven fris door het wekelijks kammen en Merel kan pronken. (eigenlijk niet waar want Sabke kamt)
Je ziet het: neem een Nizinny in huis!! Goed voor alles.
Verdorie, verdorie. Ik heb alle pech. Ben ik me gisteren te onhandig geweest in mijn bus en een serieuze klap gekregen tegen mijn linker ringervinger. Met als gevolg: ligamenten geraakt en naar de ortopedist voor woensdag. Vandaag toch naar de hondenschool met Merel en Joe. Het valt op hoe Merel elke keer bijleert. Dat geld ook voor Joe. Sabke eet haar jas wel bijna op van de stress, het is ook zo een stress kieken, maar daar veegt Joe zijn gat aan. Hahaha. Wel fantastisch mooi om te zien Sabke en Joe. Prachtig koppel die twee. Mereltje doet ook erg haar best. Het was moeilijk voor ons alle twee vandaag zeker met die vinger.
Groot nieuws trouwens!!!! Joe wordt donderdag onze hond. Merel krijgt een huisgenoot. Ik hoop dat we het ons niet gaan beklagen want Merel is echt de liefste, rustigste, meest gemanierde hond die er bestaat en kan hier perfect aarden in de blok. Joe daarentegen is een pup van zes maanden, dat zal zeker de eerste tijd niet makkelijk zijn. De deugenieterij straalt van zijn guitige snoetje af.
Zo dat was het voor vandaag, wens ons maar good luck
wilde nog even meegeven dat ons fotomodel Merel op de officiele Nizinny website van Belgie staat. Klik maar eens op de link hier rechts en ga naar activiteiten, daarna naar foto's Catzand 2010.
Er staat een foto op van haar alleen en eentje met 3 Nizinny's van Marcella, de officiele Nizinny kweker. Op die foto zie je links achter Merel de zwarte hond Pruisje, dit is Merel haar papa. Achter haar Maskotka en rechts achter haar Ramazotti.
Ons voorstellen moet eigenlijk niet meer, maar zal toch voor de nobele onbekenden maar een poging doen. Wij zijn Sabine en Conny. Gelukkig getrouwd en happy together. We wonen bijna een jaar in ons appartementje in the city of Genk samen met Dylan, onze ferme 18 jarige en Merel onze Nizinny. Over wat het hier allemaal zal gaan weet ik nog niet. Het zal een soort dagboek worden met onze belevenissen, gevoelens enz.
Eigenlijk wilde ik vertellen over Merel. Begin november zijn wij eens gaan wandelen in het dierenasiel van Genk en Sint Truiden. Dit door toedoen van Charlene, de zwangere dochter des huizes, die in Ringstedt in Denemarken woont samen met haar man Brian. Geen hond, was het verdict. Tot we in Sint Truiden aankwamen en we daar een straathond zagen zitten die op ons lachte. Na veel vijven en zessen zijn we er eens mee gaan wandelen en een week later was Merel onze hond. Dat was echt aanpassen, zowel voor haar aan ons en wij aan Merel. Nu meer dan vier maanden later ben ik, Conny, gestart met Merel in de hondenschool. Ze doet het heel goed voor nog maar net te starten. Allez dat dacht ik toch de eerste keer. Gisteren was het iets anders!!!! Merel moest leren om niet te trekken aan de leiband!!! Ik was kreupel en buiten adem. Dan moest ze ook nog spelen met haar speeltje, wat ze de eerste keer ook niet deed. Nochthans hadden we haar favoriete toys meegenomen. De eerste keer haar kieken en gisteren haar piep varken! Maar niks. De instructeur kon spelen met haar, maar ik kon naar de pomp lopen wat haar betrof. Voor een omstaander zou dit heel gebeuren hilarisch zijn. Sabke heeft gisteren ook meegedaan aan de puppy klas met Joe. Joe is ook een Nizinny pup met andere kleuren. En misschien komt Joe hier wonen. De mevrouw van de Nizinny kennel, Marcella, heeft haar gekocht in Frankrijk om een nieuwe bloedlijn te hebben en om te showen, maar er is een heel klein makementjes aan Joe met zijn tanden. Spijtig want het is nochthans een prachtige, eigenzinnige, lieve pup van zes maanden. We hebben het in overweging, maar moeten er nog goed over nadenken, met Joe in huis zou de rust gedaan zijn. Merel is een lieve, rustige hond, die je niet hoort alleen om wat te spelen en buiten te gaan. Ik ben me heel bewust dat er dan een heel pak werk meer zal moeten gebeuren en dat betekent opoffering van onszelf. Het zijn immers dieren die behoeften hebben en wij wonen op een appartement. Ach, we zullen wel zien hoe het af gaat lopen.
Ik ga hier mee afsluiten, hoop dat het weer een goede en mooie dag wordt. Sabke is werken met rugpijn en ik thuis ziek, moest dringend bij slapen en heb sinusitis. Morgen ga ik weer werken.
Een klein vijvertje is genoeg voor haar om een frisse duik te nemen en je moet er haar echt uithalen want ze blijft rondjes zwemmen. Joe blaft naar haar maar springt er nu toch ook in, de macho. Merel haalt een apportje uit het water en als ze er bijna uit is dan neemt hij het uit het uit haar muiltje en komt het brengen net om te zeggen, zie eens wat ik gedaan heb en uit het water gehaald heb. 
