Voor de onbekenden onder ons, mijn naam is Sarah Bauwens. Op 1 april 2007 ben ik naar Lubumbashi (Congo) getrokken waar ik 1 jaar heb meegedraaid op het Nationale Secretariaat van Kiro Congo. Ondertussen ben ik terug in België en is mijn Congolees avontuur afgelopen!
Ik ben een op en top Congoleze geworden door zoveel mogelijk te genieten van de Congolese cultuur! Dit hield in: bukari eten, simba drinken, mee zwieren op Congolese tonen en optochten meestappen met de Kiro.
Op deze website overspoel ik jullie (nog altijd) met mijn verhalen, Congolese weetjes en Afrikaanse cultuur.
Ik heb er het beste van gemaakt in het reusachtig en zonnige Congo, maar nu is het terug tijd voor het pietluttig en regenachtige Belgenlandje!
Byé Sarah
Het leven zoals het is: Congo!
01-10-2007
Kort
Hey mensen
Het is een belangrijke dag vandaag (1 oktober) want deze avond komt mijn zusje aan! Gisterenavond zat ze nog vol zenuwen en vanmorgenvroeg is ze vertrokken richting Lubumbashi waar sedert enkele dagen het regenseizoen gestart is. Op maandag 22 oktober gaat ze terug richting Wingene!
Veel tijd om verder te vertellen heb ik niet, maar jullie hebben nog van mij te goed: - het einde van Sarah in Ruashi en een nieuw begin in 't stad! - watervallen en muggen: waarom dit geen goede combinatie is. - hoe verhuizen in Congo? - leven van en met de zon.
Lieve mensjes, het ga jullie goed! Waarschijnlijk zal ik een tijdje afwezig zijn wegens het bezoek van mijn zusje Tine. Maar af en toe laat ik wel iets van mij horen
Nog een leuk weetje: precies 6 maand geleden zat ook in het vliegtuig richting Lubumbashi, grappig toch?
Sarah
21-09-2007
Umoja
Het partnerschap Umoja is van start gegaan! En daar moet er natuurlijk met iedereen op geklonken worden. Maar hoe kan je klinken op iets waar niet iedereen weet van heeft? Logische vraag met uiteraard een logisch antwoord: publiciteit!
Op deze link http://www.chiro.be/artikel.php?id=1421 kun je het logische antwoord terug vinden. En echt waar, kvind het geslaagd en super leuk! Emilie en de rest: goed gedaan banaan!
Verlies www.chiro.be en Dubbelpunt (voor de leiding onder ons) niet uit het oog want meer nieuws volgt nog ...
Sarah
20-09-2007
mijn werkagenda
Je zult het je waarschijnlijk nog wel herinneren dat ik een tijdje geleden vertelt heb dat de Kiro zal (moeten) verhuizen naar een andere zaal.
Deze verhuis was gepland voor begin juli, dan begin augustus. Nu zijn we midden september en deze week zou de verhuis moeten doorgaan. De reden van uitstel ligt vooral bij de verbouwingswerken die langer hebben geduurd.
Er is echter één probleempje. Er ligt een nieuw dak op de zaal, maar het plafond ligt er nog niet. Nu moet je je even voorstellen dat het dak uit metalen platen gemaakt is, het regenseizoen begint en het dus ook véél warmer begint te worden. De zaal is met andere woorden één grote oven. Ventilators zetten is niet zo n goed idee omdat dit nog meer stof verspreid die in de computers kruipt. Jaja, denk je een oplossing te hebben gevonden, dan moet je altijd nog eventjes doordenken.
Goed, de verhuis gaat dus deze week door en meteen wordt ook het nieuwe betaalsysteem gelanceerd. Ik zal echter de eerste weken van oktober niet op het bureau zijn aangezien Tine hier is. Maar in november ben ik van plan om me met dit systeem eventjes bezig te houden door het te linken aan enkele statistieken (inderdaad, ik heb ze nog altijd niet kunnen doen).
Nu ben ik vooral bezig met het maken van PowerPoint voorstellingen in het Frans. Chirojeugd Vlaanderen, wat is dit? Een lokale groep, wat doen die? Een gewest en een verbond, hoe zijn die verdeeld? De Internationale Commissie, voor wie is dit?
Om voor wat afwisseling te zorgen (uhm) vertaal ik teksten die wij in Chirojeugd Vlaanderen in onze visie en missie opnemen. Op die manier heeft ook Kiro Congo een beter kijk op onze werking.
Nu we september zijn beginnen de groepen stilletjes aan opnieuw te starten. Bezoeken brengen staat terug op het programma. Hier maak ik dan vooral gebruik om liedjes en spelletjes te verzamelen.
Ondertussen is het partnerschap tussen Chirojeugd Vlaanderen en Kiro Congo van start gegaan. Het partnerschap heet Umoja, wat eenheid betekent in het Swahili.
De mensen die aanwezig waren op de verbondelijke startdagen zullen dit wel gemerkt hebben. De Internationale Commissie was op iedere startdag aanwezig met een standje om meer te vertellen over de Commissie maar ook om Umoja voor te stellen. Trouwens, vanaf nu kan je de Internationale Commissie en Umoja maandelijks terugvinden in Dubbelpunt met leuke artikeltjes. Waaronder iedere maand een artikel over mijn ervaringen bij Kiro Congo! En er volgt nog meer
Op programma staat verder nog Faqtor 4, een virtuele estafette over solidariteit! Faqtor 4 is een project van Globelink. Voor mijn vertrek werd ik door hen gecontacteerd of ik zin had om een project te doen in Congo. Daar zeg ik zeker geen nee op!
Het project Faqtor 4 loopt al een tijdje in België waarbij verschillende groepen jongeren (een klas, een scoutsgroep, ) discussiëren over 4 vragen, opgesteld door Globelink.
- Wat heeft de wereld aan jou? - Wat geef je en aan wie? - Hoe ontvang je onbekenden? - Wie help je in nood?
De groep kiest een vraag uit waarin ze zich willen verdiepen. Verdiepen in de zin dat ze in groep debatteren en een antwoord zoeken op de vraag. Dit antwoord wordt in een origineel virtueel antwoord (filmpje, fotoreportage, ) gegoten en op de website van Faqtor 4 gezet.
Dit is echter nog niet alles. Globelink en de jongeren willen natuurlijk niet het enige doelpubliek zijn. Iedere groep stelt met in het achterhoofd hun gekozen vraag een ludieke actie op om de aandacht te trekken van de Vlaamse burgers. Dit kan zijn: spandoek ophangen aan de kerktoren met de vraag en het antwoord, op Pasen een feest voor eenzame mensen organiseren, snoepjes delen met de buren, spontaan met iedereen beginnen praten op de trein, gratis koffie uitdelen in verschillende woonbuurten, etc.
Nu ga ik ook met een groep Kiro jongeren (17 18 jaar) dit project organiseren (oktober). Het resultaat zal te zien zijn op de Faqtor 4 website. Zo kunnen we op een leuke en aangename manier te weten komen hoe het Zuiden denkt over helpen, geven en ontvangen. Gaan we daar niet altijd vanuit dat we hetzelfde denken? We zullen zien
Sarah
19-09-2007
Met de vlam in de pijp, trek ik door het ganse land!
Aandacht iedereen want ik heb groot, belangrijk en avontuurlijk nieuws! Ik zal dus maar niet rond de pot draaien en direct van mijn strooien dak schreeuwen dat ik nog bezoek krijg, namelijk van Rien! Ja, diene Hollander van het bedrijfje www.huureeneend.nl
Nu, aangezien Rien in Amsterdam woont, is het helemaal niet evident om rechtstreeks naar Congo, Lubumbashi te vliegen. Voor hem is het veel interessanter (en goedkoper) om naar een andere (hoofd)stad te vliegen, ergens in de buurt. En, als hij dan toch naar een ander land vliegt is het mooi meegenomen om er een leuke trektocht aan vast te hangen.
Brainstorming Het eerste idee klonk logisch. Rien komt naar Lusaka, de hoofdstad van Zambia. Ik ga ook naar de hoofdstad. Samen reizen we wat rond in Zambia en trekken dan Congo binnen. Leuk, maar wat simpel, niet?
Meer gebrainstormd Het tweede idee om via Zuid Afrika, Botswana, Zimbabwe, Zambia en dan Congo binnen te komen hebben we ook links laten liggen. Zimbabwe is op dit ogenblik niet echt een aanrader. Deze landen (Botswana, Zimbabwe) zijn minder toeristisch en dus ook iets duurder.
Nog meer gebrainstormd en de knoop doorgehakt! Op 24 november vliegen zowel ik (vanuit Lubumbashi) en Rien (vanuit Amsterdam) naar Nairobi, de hoofdstad van Kenia. Vanuit Kenia gaat onze trektocht verder naar Tanzania. We weten nog niet of we het noorden van Malawi zullen meenemen maar vanuit deze richting gaan we naar Zambia om hierna in Congo aan te komen.
Een ware trektocht over land waar we gebruik zullen maken van openbaar vervoer en hopelijk veel gastvrijheid! Het wordt een onvergetelijke ervaring om de verschillende culturen te zien en ze ook daadwerkelijk aan den lijve te ondervinden!
Hoelang we over de tocht zullen doen is ons nog niet helemaal duidelijk maar, de aankomst is gepland ergens rond 20 december. Datums vastleggen is niet altijd een goed idee. Plannen wijzigen zich hier constant en we willen niet van de tijd afhankelijk zijn. Maar één ding is zeker: kerstmis wil en zal ik vieren in Congo! Ook Rien wil dit in Congo niet missen
Willen jullie meer weten over deze landen en reizen in Afrika? Ik dacht het wel! Op www.bombie3.spaces.live.com kun je een plan vinden van Afrika en waar de landen die we zullen bezoeken zich situeren. Er is ook van ieder land een plan apart te vinden. Verder in mijn verslag geef ik nog enkele interessante links en vindt je een korte omschrijving van ieder land!
Kenia Kenia is wat oppervlakte betreft iets groter dan Frankrijk. Kenia is sinds 1963 onafhankelijk van Groot Brittannië en daarom spreekt de bevolking goed Engels. Het toerisme is de grootste bron van inkomsten.
Kenia richt zich meer en meer op de wereld van het toerisme, net als vele andere Afrikaanse landen. De safarimogelijkheden zijn ongekend, maar ook de stranden zijn aantrekkelijk. Onder meer Mombassa en vele aantrekkelijke kustplaatsen. Hier is nog geen massatoerisme en deze streek wordt veel door rugzaktoeristen bezocht.
Kenia biedt een gevarieerd landschap met woestijnen, besneeuwd hooggebergte, gletsjers, vulkaankraters, bossen, rivieren en watervallen en een tropische kust. Aan de Indische Oceaan vindt men voornamelijk laagland. De kustlijn is 536 km lang en bestaat uit zandstranden, afgewisseld met kliffen, eilandjes en inhammen.
Het westen van Kenia is weelderig groen, terwijl in het noorden de woestijn overheerst. Het land heeft veel savana achtige vegetatie en enkele stukken zijn met bos begroeid. De meeste mensen wonen in de vruchtbare gebieden, het westen en zuidwesten van het land.
De hoofdstad Nairobi ligt in de hooglanden in het Zuidwesten. In het zuiden komen toeristen voor de luxe safari's en de natuurreservaten. Op de savana's liggen de grote wildparken, zoals het populaire Masai Mara en Tsavo. Hier dolen de Masai met hun kuddes rond, maar je ziet ook leeuwen, olifanten, luipaarden, giraffes, buffels, neushoorns en gazelles. In maart / april en van oktober tot en met december is de regentijd. Je kunt in de maanden januari en februari het beste de wildparken bezoeken, omdat de dieren door de droogte dan naar de meren toetrekken en goed te zien zijn.
De economie is moderner dan die van andere Oost Afrikaanse landen, maar toch is het momenteel economisch slecht gesteld. Dit leidt tot een toenemende armoede. Op het platteland leven nog veel mensen in minder rooskleurige omstandigheden. Dit staat in schril contrast met de luxe ressorts waar de toeristen verblijven. Het doet wat wrang aan dat sommige reisgidsen Kenia aanprijzen als een kennismaking met het echte Afrika.
Tanzania De naam "Tanzania" is een kunstmatige naam: het is een samenstelling van Tanganyika en Zanzibar. Tanganyika was het voormalige Duitse grondgebied na de Eerste Wereldoorlog onder Brits bestuur dat het gehele vasteland besloeg. Het specerijen eiland Zanzibar was een Engelse kolonie.
In het noorden wordt Tanzania begrensd door Kenia, Lake Vicoria en Oeganda, door de Indische Oceaan waarin de eilanden Zanzibar en Pemba in het oosten, met in het zuiden Mozambique en Zambia. Over de westelijke grens bevinden zich Zaïre, Rwanda en Burundi. Met zijn 945.087 km² (waarvan 886.040 km² land) is Tanzania ongeveer 14 keer zo groot als België en Nederland samen.
Tanzania telt ruim 29 miljoen inwoners. Nagenoeg de gehele bevolking van Tanzania is van Afrikaanse origine en bestaat uit 120 stammen, voornamelijk Bantoetaligen. Elk volk heeft zo zijn eigen gewoonten en gebruiken. Bij het Eyasi meer leven de Hadzabe, een stam die verwant is aan de bosjesmannen. Ze leven als jagers en spreken een 'klik'-taal.
In Tanzania vindt men enkele van de meest befaamde Nationale Parken en "Game Reserves" ter wereld. Terwijl het veel minder druk is dan in het buurland Kenia bieden de Nationale Parken van Tanzania enkele van s werelds beste bestemmingen voor het bezichtigen van (wilde) dieren in een natuurlijke omgeving.
Het landschap van Tanzania is afwisselend door savannes, hoogvlaktes en dalen. De bekendste plek in het land is de berg Kilimanjaro, ook bekend als "het dak van de wereld". Deze kolos is de hoogste vrijstaande berg ter wereld en één van de grootste vulkanen die ooit uit de aardkorst tevoorschijn kwamen. Op heldere dagen kan men hem al vanaf een afstand van 160 kilometer zien. De top ligt maar drie graden onder de evenaar, maar is altijd bedekt met sneeuw en ijs. De piek Uma is 5.895 meter hoog.
De slavenhandel, die zich tussen de 16e en 19e eeuw afspeelde, liet ook in Malawi diepe sporen na. De geschiedenis van het moderne Malawi is verbonden met de Schotse missionaris David Livingstone. In 1875 richtte hij een missionaris station op, gericht tegen de slavenhandel. In 1891 kwam Malawi onder gezag van Groot Brittanië te staan. Uiteindelijk werd in 1959 de Malawi Congress Party opgericht onder leiding van dr. Hastings Kamuzu Banda. Uiteindelijk werd dan ook onafhankelijkheid van Groot Brittanie bereikt.
Malawi is bijna drie keer zo groot als Nederland met een oppervlakte van 118.484 vierkante kilometer. De bevolkingsdichtheid is ongeveer 83 mensen per vierkante kilometer.
In het noorden en noordoosten grenst Malawi aan Tanzania, in het oosten en zuidwesten aan Mozambique en in het westen aan Zambia. Malawi is een langgerekt land. De lengte is ruim 800 kilometer en de breedte varieert tussen de 80 en de 160 kilometer. Het Malawi meer ligt in het oosten van het land en is, net als het land zelf, langgerekt. Het meer neemt een vijfde deel van de totale oppervlakte van Malawi in beslag. Het Malawi meer ligt in de Centraal Afrikaanse Slenk en het diepste punt is 785 meter.
De begroeiing van Malawi bestaat uit grassen en bos. De oevers van de rivieren en het Malawi meer zijn moerassig. Er groeien veel bijzondere inheemse bloemen in Malawi. Een voorbeeld daarvan zijn de uitbundige gladiolen, maar er zijn ook meer dan honderd soorten orchideeën te vinden. Sparren en eucalyptusbomen zijn geplant voor de houtindustrie. Het wild in Malawi leeft voornamelijk in de nationale parken. Het bekendste park is het Liwonde National Park. Hier leven kuddes olifanten en antilopen. In de Shire Rivier baden kuddes nijlpaarden
Zambia De eerste menselijke bewoning in het huidige Zambia dateert van ca. 200.000 jaar geleden. Gereedschap en bewerkte vuurstenen getuigen daarvan. Een belangrijke archeologische vondst werd in 1921 gedaan, de zogenaamde Broken Hill Man. De schedel die gevonden werd, schatte men op 125.000-300.000 jaar oud, en men beschouwt deze Broken Hill Man als een verre verwant van de Europese Neanderthaler.
Zambia heeft ca. 10 miljoen inwoners en de bevolkingsdichtheid bedraagt ca. 13 inwoners per km2. Ruim 98% van de Zambianen behoort tot een van de 73 Bantoetalige stammen. Bedacht moet wel worden dat deze 73 etnische groepen zijn samengesteld in de Britse tijd, door de Britten zelf. Door de Zambiaanse regering wordt nog steeds aan dit aantal vastgehouden, voor de Zambianen zelf is deze indeling van niet zoveel betekenis.
Het Zambiaanse landschap bestaat voor een groot gedeelte uit zacht golvende plateaus met een gemiddelde hoogte van ca. 1100 meter boven zeeniveau. In het oosten en het noorden wordt het geleidelijk aan wat hoger en langs de grens met Malawi komt de hoogte regelmatig boven de 1500 meter uit. Het hoogste punt van Zambia is te vinden in de Mafinga Hills (2301 meter), op de grens met Malawi. Beroemd zijn de Victoria-watervallen in de Zambezi, ruim 100 meter hoog en bijna twee kilometer breed.
De plantengroei in het grootste deel van het land bestaat uit savanne: grasland met een vaak zeer gevarieerde en complexe flora, inclusief kleine bomen, doornig struikgewas, cactussen en klimplanten.
De Zambiaanse economie was altijd sterk afhankelijk van de koperwinning, maar door de daling van de koperprijs op de wereldmarkt vanaf de jaren zeventig, bleek dat de Zambiaanse economie zeer kwetsbaar was. De regering heeft geprobeerd om tot grotere diversificatie te komen, maar dat heeft tot nu toe weinig succes gehad.
Congo Daar weten jullie nu toch wel al genoeg over! Nee? Wel, lees mijn blog dan!
Zijt er maar zeker van dat het een heus verslag zal worden ... eentje om van te watertanden!
Byé Sarah (en natuurlijk ook een beetje Rien)
17-09-2007
Week ... ?
Hallo
Ik merk dat week 16 mijn laatste weekverslag is geweest. Het wordt dus dringend tijd voor een vervolg en een verslag van week 24, de foto's vindt je terug op www.bombie3.spaces.live.com ! Wat gaat het vlug zeg ...
In deze week heb ik het vooral druk gehad met jawel: het vieren van mijn verjaardag (om nog maar eens in herhaling te vallen).
Donderdag (de dag van mijn verjaardag dus ;)) heb ik me rustig gehouden en me vooral niet moe gemaakt. Pater Eric zal wel begrijpen wat ik bedoel. Hij is getuige geweest dat ik 4uur heb zitten wachten op iemand die me een papier moest overhandigen. Bleek dat Pater Eric dit ook gewoon zelf kon doen!
's Avonds was het aangenaam thuiskomen. Patience, Diane, Charlotte en Dachamps hadden een lekker feestmaal klaargemaakt. Met zijn allen - 1 jarige, 5 volwassenen, 9 kinderen, 2 kleuter en 1 baby - hebben we gegeten tot we echt niet meer konden! Met een overvolle maag zijn we met die ene jarige en die 5 volwassenen een stapje in de wereld gaan zetten. Wel op het gemak hoor! Een frisse simba en genieten van ... mijn eerste dag als 22 jarige!
De vrijdag heb ik samen met Vinciane (zij vierde gisteren haar 30ste verjaardag) een verjaardagsfeestje georganiseerd voor de vrienden! Hier vooral een dikke merci aan Nelson voor het mogen gebruiken van zijn appartement als feestzaal. Eigenlijk was het niet zomaar een feestje! Nee hoor, we hadden alles voorzien. Eerst wat apperitieven met popcorn, nootjes en heerlijke congolese chips. Dan overgeschakeld op hotdogs met als nagerecht samosa's (soort loempia) en als toetje een héérlijke taart (en voor die ene keer mocht ik de taart wel, raar maar waar)! En vergeet niet de frisse simba's en tembo's erbij te denken!
Misschien even ter verduidelijking (en zie foto's), Vinciance is een leerkracht op Ecole Belge net zoals Nelson, Carlos, Sandrine en Brecht. Zij wonen elk in hun eigen appartement op Ecole Belge zelf. Hoe ben ik op Ecole Belge en daarnaast terecht gekomen? Simpel, enkele maanden geleden ben ik op stap geweest met Inge (Antwerpse). Inge werkt als vrijwilligster bij de straatkinderen. Zij kende al enkele leerkrachten van Ecole Belge en voila, zo gaat de bal aan het rollen en zijn de contacten niet ver te zoeken. Swat, 't zijn er natuurlijk niet allemaal van Ecole Belge. We hebben dan nog Raf, Arlette (vrijwilligster bij BTC), Silvaine (architect), Miguel (ngo groupe one), Amara (doet iets louche voor de mijnen), Eddy, Riva, ... en ga zomaar verder!
De zaterdag heb ik buiten een picknick - ontbijt, het opruimen van Nelson zijn appartement en het weggooien van heerlijke appelsienensaus niet veel uitgespookt! 's Avonds vroeg in mijn bedje en heerlijk de klok rondgeslapen om de zondag weer een luie maar leuke dag te beleven.
Samen met Arlette, Silvaine, Brecht en Paola (nog iemand van BTC) ben ik naar een meer geweest om een frisse duik in het water te nemen. Vergeef me, maar ik ben de naam van het meer vergeten. We hadden ons voorzien op eten en drank, en de namiddag was geslaagd. Het deed deugd om eens van de zon te genieten al zittend. Meestal als mijn teder vanille huidje de zon te zien krijgt ben ik in het stad aan het wandelen en zweet ik me te pletter. Een grasperkje vinden en dan nog eens zonder pottekijkers is iets waar ik al enkele maanden van droom. De werkgever van Silvaine was er ook samen met zijn jetski! Jawel, je leest goed. Waterskiën met vrouw, kinderen en dikke vrienden, tis ne keer wat anders é! Om de dag helemaal goed te maken hebben we nog overheerlijk gegeten in Tropic. Een lekker congolees kipje, met een heerlijk vettig sausje!
Wat er tussen week 16 en week 24 is gebeurd kun je vooral in de losse verslagen lezen (rubriek inhoud blog). Bijvoorbeeld over de conseil nationaal van de Kiro. Twee weken avontuur waar ik nog altijd met veel plezier aan terug denk. Of kun je een treinontsporing normaal vinden?
Deze week is het vooral uitkijken naar de komst van Lies. Ze komt op 20september aan en zal stage lopen op de Kiro voor enkele maanden. Ik ben ook al druk bezig (druk op zijn congolees, lees dus: ik moet nog zo goed als beginnen) met het opstellen van het programma voor de 3weekse reis van mijn zusje Tine. Ze komt aan op 1oktober en hopelijk met naaimachine !
Sarah
13-09-2007
nog altijd op tram 2!
Er was eens heel lang geleden, op 13 september 1985, ergens in het varkensdorpje Wingene een dolgelukkige Claudine en Luc. Ze waren op die dag kersverse en trotse ouders geworden van de kleine spruit "Sarah".
De jaren gingen voorbij en de kleine Sarah werd stilletjes aan groter (figuurlijk dan), volwassener (mag je wel letterlijk nemen) maar vooral avontuurlijker. Zou ze dit meehebben van haar grote zus Tine, die de hele wereld al gezien heeft? Of van de aller grootste zus Nathalie? Hoewel zij naast de avontuurlijke moto ritten het liefst met manlief en de kindjes Sun Parks opzoekt.
Hoe Claudine en Luc er ook over denken, ze zullen nooit vergeten dat ze hun dochter niet naar Zuid-Afrika hebben laten vertrekken ... Zand erover? Ik dacht het niet ...
Onder druk van de strikte, maar o 'zo lieve oudertjes, moest Sarah haar droom en moed, om een andere land voor een tijdje op te zoeken, uitstellen tot na de studies. Niet teveel getwijfel dus en in 2007 was het de tijd om die droom en moed uit de kast te halen.
In de droom van Sarah zijn we nu bijna 6 maand verder... In de droom van Claudine en Luc om een derde kind van de wereld te laten genieten, zijn we vandaag 22 jaar verder. Sarah bedankt iedereen voor de vele verjaardagsgroetjes, maar denk ook even aan de lieve mama die er 22 jaar geleden bijna 4kg heeft moeten doorjagen... En ja, ook aan de lieve papa die al dit gekrijs moest aanhoren!
Sarah, bombie, punt, bouwblok, bauwens, bolleke, sarajevo of hoe ze ook noemen mag, zal nog lang en gelukkig leven!
10-09-2007
Maarschalk Mobutu
Maarschalk Mobutu tien jaar geleden in ballingschap overleden
Congo herdenkt vrijdag in alle stilte de tiende verjaardag van de dood van de man die het land gedurende 32 jaar met ijzeren hand regeerde, maarschalk Mobutu Sese Seko, die vandaag wordt beschouwd als de voornaamste verantwoordelijke voor de morele crisis die nog steeds heerst in ex-Zaïre.
Ballingschap De vroegere president, die enkele maanden eerder van de macht werd verdreven door de rebellenbeweging van Laurent-Désiré Kabila, de Alliance des Forces dé;mocratiques pour la Libé;ration du Zaïre (AFDL) en vader van het huidige staatshoofd Joseph Kabila, overleed op 7 september 1997 op 66-jarige leeftijd in het militair ziekenhuis van Rabat aan prostaatkanker. Hij woog nog slechts 40 kilogram. Hij leefde in ballingschap in Marokko sinds zijn vertrek uit het evenaarsdorp Gbadolite, het dorp van zijn vader, op 18 mei 1997, twee dagen nadat hij uit Kinshasa was weggevlucht in het gezelschap van zijn naaste familieleden en enkele vertrouwelingen.
Democratisch proces Enkel koning Hassan II van Marokko, zijn bondgenoot en vriend, wilde asiel verlenen aan de "oude luipaard", die door zijn vroegere westerse vrienden in de steek werd gelaten na de mislukking van het democratisch proces dat hij op 24 april 1990 had gelanceerd, met de ontbinding van zijn zelf opgerichte eenheidspartij, le Mouvement populaire de la Révolution (MPR). Tot dan was de maarschalk-president heer en meester over de vroegere Belgische kolonie, nadat hij 24 november 1965 - de dag waarop hij als opperbevelhebber van het toenmalige Congolese leger een staatsgreep pleegde - aan de macht was gekomen. Aan die alleenheerschappij begon pas in 1991 stilaan een einde te komen.
Mobutu Sese Seko Koko Ngbendu Wa Za Banga werd - als Joseph Desiré - geboren op 14 oktober 1930 in Lisala (noordelijke Evenaarsprovincie). Hij begon zijn loopbaan in 1949 bij de Force Publique (het Belgische koloniale leger) en bracht het tot sergeant-majoor, de hoogste rang die een zwarte tijdens het koloniale bewind kon bereiken.
Beloftevolle toekomst Toen hij aan de macht kwam leek de toekomst van Congo erg beloftevol, dankzij de enorme bodemrijkdommen in het land. De spiraal ging echter in neerwaartse trend na de "zaïrisering" van de economie in 1973. Na de nationaliseringen in de mijnsector betekende de confiscatie van buitenlandse eigendommen (Belgische, Griekse, Libanese, ...), die werden weggeschonken aan vertrouwelingen van de machthebber, de doodsteek voor de economie en de vlucht van talrijke buitenlandse investeerders.
Vriend van België Mobutu installeerde "de grootste staatskleptomanie ter wereld" en hevelde 95 procent van alle staatsinkomsten naar zijn rekeningen en die van zijn grote entourage, waarbij de top werd bereikt in 1992. Mobutu bleef lange tijd de vriend van België, en zijn koninklijke familie, van Frankrijk en de Verenigde Staten, als pion in de periode van de Koude Oorlog die de opgang van het communisme in Afrika moest tegenhouden. Door de val van de Muur van Berlijn minder bruikbaar en moeilijk verdedigbaar door het democratiseringsproces in Oost-Europa, verloor de dictator stelselmatig westerse steun en geraakte steeds meer gemarginaliseerd.
Diepe crisis Overschaduwd door decennia van alleenheerschappij, was zijn regime niet bestand tegen de invoering van een meerpartijenstelsel, waardoor het land in een diepe crisis wegzakte met plunderingen en gewelddadigheden tot gevolg. De genadeslag kwam er in 1994, toen honderdduizenden Rwandese Hutu's, onder wie verantwoordelijken voor de genocide op wie jacht werd gemaakt in hun land door het Rwandees Patriottisch Front (FPR, de rebellenbeweging van de Tutsi's), dat in Kigali aan de macht was gekomen, terecht waren gekomen in kampen in het grensgebied. Hun aanwezigheid verleende Rwanda in oktober 1996 de aanleiding om een offensief te beginnen tegen Zaïre, dat verdeeld was door lokale rebellieën. Met de hulp van Rwanda kon de AFDL van Laurent-Désiré Kabila in zeven maanden naar Kinshasa doorstoten en wat leidde tot de val van de "oude luipaard".
Herdenkingsmis Tien jaar na de verdwijning van de tweede Congolese president organiseert de partij van zijn zoon François-Joseph Nzanga Mobutu, l'Union des démocrates mobutistes (UDEMO), vrijdagavond een "herdenkingsmis" in de Onze-Lieve-Vrouw-van-Congo-kathedraal van Kinshasa en in de hoofdsteden van de elf provincies van het land. Nzanga Mobutu, huidig minister van Landbouw in de Congolese regering, heeft vorige maand nog eens herhaald dat hij hoopt op een terugkeer van het stoffelijk overschot van zijn vader, dat nog steeds "voorlopig" rust in het christelijke deel van het kerkhof van Rabat.
Nationale rouw De terugkeer van het stoffelijk overschot van maarschalk Mobutu zal het land in nationale rouw dompelen, garandeerde zijn zoon in een interview met het weekblad Jeune Afrique die "de nationale eenheid, de onaantastbaarheid van het territorium, de gehechtheid aan de vrede en het erfgoed" de voornaamste verdiensten van Mobutu noemde tijdens zijn 32 jaar aan de macht.
Creatief Kinshasa: taxis als rijdende schilderijen
Sedert enkele dagen kan je op de straten van Kinshasa taxivoertuigen in rood, geel en blauw waarnemen. Dit komt door een aanbeveling van de stadsautoriteiten die alle taxibussen en taxiautos in de nationale kleuren willen zien. Zonder meer blijkbaar. Want de eigenaars van deze voertuigen laten maar al te graag hun eigen smaak doorwegen bij de uitvoering van de schilderwerken. Of geven ze carte blanche aan de artiesten die de wagens beschilderen? De fantasie die men vandaag ten toon spreidt kan enkel komen uit de vruchtbare verbeelding van de Kinois.
In het kinoise verkeer domineert blauw zeker en vast de kleuren geel en rood. Maar de schilders laten hun inspiratie beslissen over de invulling van het driedelige kleurenpalet. Het rood en geel wordt willekeurig aangebracht naar gelang de ingeving van het moment: de flanken, de neus, het dak allen kunnen ze worden uitgekozen voor een likje kleurrijke verf.
Nochtans liggen niet de artiesten maar de stad aan de basis van dit "natuurlijke gebrek aan discipline", meent dagblad LAvenir in zijn editoriaal van vrijdag 7 september. De stad sprak immers enkel over de nationale kleuren zonder meer. Dit concept werd niet echt goed begrepen door de artiesten. Naast alle fantasietjes moet er normaal gezien een Congolese vlag op alle taxis staan.
Het vandaag bereikte niveau is voor LAvenir dan ook verre van bevredigend. Veel voertuigen veranderden nog niet van kleur en de voertuigen die wel veranderden deden dit naar eigen wel bevinden. Toch toont Kinshasa wederom dat het bruist van de creativiteit.
Deze week stuurde Emilie Deblock, secretaris Fimcap, mij een email toe die zij op haar beurt gekregen had van Erik De Smet. Hieronder kunnen jullie lezen waarover onze emailcorrespondentie ging. Ik ben alvast blij dit verhaal aan jullie te kunnen meedelen.
Email Erik De Smet aan Chiro Vlaanderen Dag,
Tot vorig zondag reisde ik voor mijn werk door Congo. In Kinshasa was ik te gast op de 'patronage' in wijk van Masina en ontmoette er een pak leden en oud-leden van Kiro. ik zag er ook de oude pater Piet Hommel,die een heel betoog afstak dat we de Kiro in Kinshasa niet mogenvergeten etc.Kardinaal Etsou zou in de Congolsese hoofdstad jarenlang de ontikkeling van Kiro hebben tegengehouden, dixit P. Piet. Hij gaf mij een gekribbeld papiertje mee met vraag om steun vanwege Kipdorp voor de uitbouw van de jeugdbeweging in de hoofdstad.
Wat nog merkwaardiger was: ik zag ook een Kirogroep, op reis in de Sankuru, aan de grens tussen de noordelijke Kasaï en de Kivu. Die regio is uitermate geïsoleerd: er zijn nauwelijks of geen berijdbare wegen, geen infrastructuur van post of telefoon, al wonen er wel 2 miljoen mensen. De streek werd de voorbije jaren ook geteisterd door rebellen die er huis hielden. Blijkbaar heeft aldaar een Kirogroep blijven voortbestaan. Uit het korte contact dat ik met hen had, maakte ik op dat zij vooral zingen, dansen en musiceren, en veel aan religieuze opvoeding doen. Het zijn vooral oudere tieners.
Rest mij jullie veel succes te wensen met het nieuwe partnership. Het is een gedurfde maar wezenlijke keuze om het de mensen in Congo in zee te gaan. Ze verdienen het.
Chirogroeten,
Erik De Smet VB Chiro Dolfijn/ journalist K+L
Antwoord van mezelf aan Erik hey Erik [...]
Vrijdag zijn we (Kiro Congo) terug gekomen van de Conseil National in Mwune Dito. Hier waren allerlei Decanaten en Diocèses van Kiro Congo aanwezig.
Er was onder andere ook een Kiro groep (diocèse) aanwezig uit de regio van Sankuru. Meer bepaald 3 oudleiders. De regio ziet er geisoleerd uit, maar actief zijn ze zeker :). Een aangename verrassing, niet? Ik vind het alleszins leuk om dit te kunnen vertellen.
Wat Kiro Kinshasa betreft is het jammer dat er geen vertegenwoordigers waren op de Conseil National. Onze voorzitter César, heeft kort voor de Conseil nog contact gehad met Pater Piet.Kiro Kinshasa wordt zeker niet vergeten.
Eén van de eerste dingen waar ik mee geconfronteerd werd in Congo is de niet-werkende communcatie. Er is geen post, internet is nog niet overal evident, net zoals de telefoon. Vandaar dat het niet altijd even makkelijk is om iedereen (op tijd) te kunnen aanspreken en een optimaal contact te onderhouden met Kiro's die uit de regio Lubumbashi liggen.
De Kiro is zich hier van bewust en probeert hier meer en meer de aandacht op te vestigen.
[...] Vele groetjes Sarah
Antwoord van Erik aan mezelf Hallo Sarah,
Hartelijk dank voor je berichtje. Sinds mijn Congo-reis sta ik enorm in bewondering voor de mensen van Kiro Kongo. Hoe kan je een nationale beweging scheppen in een land waar er nauwelijks wegen, geen post en geen telefoonlijnen zijn? En toch slagen ze er (min of meer) in. We bezochten de Sankuru met een delegatie van het bisdom Gent, omdat zij een partnership met het bisdom aldaar opstarten. (De Chiro is al jaren met partnerships bezig, nu beginnen ook de bisdommen.) Het was wel de reis van mijn leven, al heb ik al wat hoeken van de wereld gezien: met een oude Russische vlieger vetrokken uit Kinshasa, en vervolgens dik tweehonderd kilometer over wegen die deze naam niet waardig waren. We moesten een rivier oversteken met een veerpont die door kinderen getrokken werd. Om de stad Mbuji-Mayi te bereiken moeten de mensen driehonderd kilometer met de fiets over zandwegen. En dan ontmoet je in zo'n streek een chirogroep! Fenomenaal. In Kinshasa logeerde ik bij P. Piet en de salesianen aldaar. Een van hen, P. Albert Sabbe, verhuist binnenkort naar Lubumbashi. Hij was mijn gids in Kinshasa.
Ik wens je heel veel succes in Lubum. We volgen je activiteiten zeker.
Chirogroeten,
Erik De Smet
laatste antwoord van Erik aan mezelf Dag Sarah
Ik publiceer over mijn Congoreis en de mensen in de Sankuru een reportage in Kerk+Leven, nationale bladzijden, in de nummers van de laatste twee weken van september.
Iets waar ik nog van onder de indruk was, waren de vele ontmoetingen met kinderen en ontmoetingen. Uiteindelijk verschillen zij in niets met de gasten die bij ons in Chiro zijn. Ja, ze spreken een andere taal en thuis hebben ze wat andere culturele tradities, maar ze dromen hetzelfde. Het nuanceert ons beeld dat wij van Zwart-Afrika hebben.
Chirogroeten,
Erik DS
04-09-2007
Wereldbank financiert illegale houtkap
Congo: Wereldbank financiert illegale houtkap
BRUSSEL - De Internationale Financieringscoöperatie (IFC), die deel uitmaakt van de Wereldbank, heeft fors geïnvesteerd in OLAM International. Twee weken geleden vernam de milieubeweging Greenpeace nochtans dat de Congolese autoriteiten beslag gelegd hebben op illegaal gekapt hout dat OLAM wilde verschepen.
De overheid van de Democratische Republiek Congo legde beslag op zo'n 366.000 euro aan illegaal gekapt hout omdat het Singaporese bedrijf OLAM weigerde lokale belastingen te betalen. De minister die verantwoordelijk is voor het bosbeheer in de Congolese provincie Bandundu, CoCo Pembe, beschuldigt het bedrijf ervan hout te verhandelen dat illegaal is gekapt door lokale bedrijven waarvan de licentie is afgelopen.
Bovendien zou OLAM volgens Greenpeace nieuwe kapvergunningen verworven hebben in Congo, wat een inbreuk vormt op het moratorium dat de Congolese regering in samenwerking met de Wereldbank uitvaardigde. De bedoeling van de maatregel was de ontbossing tegen te gaan. Volgens het nieuwsportaal Commondreams zou OLAM kapvergunningen verkregen hebben voor 300.000 hectare woud in de provincie Bandundu.
De Wereldbank ontkent dat het IFC in de fout gegaan is.
"We stellen ons vragen bij de efficiëntie van de IFC. De Wereldbank moet zeker zijn dat haar fondsen naar beter bestuur en armoedebestrijding gaan, en niet naar illegale boskap", zegt Susanne Breitkopf van Greenpeace.
Vergeten te vermelden: de foto's van de reis naar Mwune Dito en de Conseil National zijn te bekijken op www.bombie3.spaces.live.com
Groetjes Sarah
03-09-2007
Van Katanga naar Kasia
Ik merkte op in mijn verslag (naast typfouten zoals gewoonlijk) dat ik misschien niet echt duidelijk ben geweest over de besteming van de Conseil National.
Dus, de nationale bureau ligt in Lubumbashi (provincie Katanga). De conseil national vindt om de 2 jaar plaats telkens in een andere stad. Het is het verbond van die stad die de praktische zaak helpt van mee organiseren. Dit jaar ging de conseil national door in samenwerking met het verbond Mwune Dito (provincie Kasia Oriental), maar was gepland in een dorpje op 18km van Mwune Dito, meer bepaald in Tshilomba. In het verslag kun je lezen waarom we toch in Mwune Dito gebleven zijn.
De treinreis ging dus van Lubumbashi (Katagna) naar Mwuene Dito (Kasia Oriental). Dit is ongeveer 1000km waar de trein er 3 dagen overdoet. Met onze ontsporing hebben wij er echter 4 dagen overgedaan.
Ik geef jullie een lijstje met alle stations die we voorbij gereden zijn, om welk uur en soms stonden er kilometers vermeld (vanaf de grens met zambia en niet vanuit Lubumbashi).
vrijdag 24 augustus stilgestaan in Kamina (één van de laatste stations nog in de provincie Katanga)
zaterdag 25 augustus vertrek Kamina om 3u in de ochtend Kimpanga , 6u10 Kimanda, 7u30 Kaniama, 8u55 -> vertrek 9u25 Mwadi Kayembe, 9u50 Kisamba, 10u48 Lusoku, 11u37 Tshabobo, 12u26 Luputa, 12u58 Kalinda, 14u32 Mwune Dito, 15u20 Eindstation
Wist je datjes van Kinshasa
Ik had jullie na mijn reis naar Kinshasa beloofd om enkele wist je datjes, wel hier zijn ze!
Wist je dat ... ze meer maniok en gekookte bananen eten? ... je op straat zomaar een pistole kan kopen waar ze dan boter op doen? ... ik maar weinig jongen vrouwen in pagne heb gezien? ... terwijl er wel heel veel naaiateliers zijn? ... het er heel warm is? ... er veel muggen zitten? ... het bier hier Skol en Primus is? ... er heel veel terrasjes zijn? ... alle disco's (hoe klein ze ook zijn) airco hebben? ... er heel veel politie rondloopt? ... je langs de weg altijd water in zakjes kunt kopen en papieren zakdoekjes? ... er heel veel tweedehandsauto's uit Nederland rondrijden? ... er weing fruit wordt gegeten? ... de kaas hier supergoedkoop is? ... ze een supermarkt hebben waarvan ik mijn in de GB waande? ... de mensen iets gemener en kwader klinken in hun spreken? ... Kinshasa één grote afvalberg is omdat ze alles en overal op de grond gooien? ... je overal sektes, ziekenhuizen en apotheken ziet? ... het er heuvelachtig is en ze veel erosieproblemen kennen? ... er overal beschilderde doeken hangen met reclame voor concerten,...? ... alle openbare gebouwen groot zijn (justitie, graf kabila, parlement, ...)? ... er veel vogels vliegen? ... heel veel jongens op straat lopen met een lopend winkeltje (koeken, sigaretten,...)?
Conseil National 2007
dag iedereen!
Waarschijnlijk zijn jullie allemaal benieuwd hoe ik het er vanaf heb gebracht in Mwune Dito, Mbuyi Mayi , Tshilomba en allerlei andere dorpjes.
Eerlijk gezegd weet ik niet waar te beginnen. Er is veel gebeurd en ik ben weer veel nieuwe dingen te weten gekomen.
We zijn dus op 22 augustus vertrokken in het station van Lubumbashi. Er was ons de dag voor het vertrek gezegd dat de trein om 12uur zou vertrekken bleek dit later die dag te veranderen in 8u 's morgens. Hoewel ze hier in Congo gewoon zijn dat je "officiele uren" met een korreltje zout moet nemen zijn we toch om 8u10 vertrokken. Raar maar waar...
Wij (Pater Louis, Inge, César en mezelf) zaten in eerste klasse. Dit houdt in dat je in een coupé met 6 personen zit, zachte zetels hebt, een lavabo die gelijk ook tafel is, iedere morgen een gratis ontbijt krijgt (er is een restaurant), je coupé geveegd wordt, er elektriciteit is en je 2 ramen hebt. In tweede klasse zit je ook met 6 maar is de coupe iets smaller, de zetels zijn er hard (lees: de kussens zijn van den oude tijd en helemaal platsgezeten), er is geen tafel noch elektrciteit en je hebt maar 1 raam (en als je geluk hebt dan zit het glas er nog in). Er is ook nog een derde klasse. Hier zijn er geen coupés meer, alleen houten banken (gemaakt van latjes waar telkens 3cm tussen zit), en nog minder voorzieningen.
Met het uitzicht uit 2 ramen en zachte kussens onder onze poep kwamen we met iets vertraging aan in Likasi. Hier vlug wat brood, ei en sardientjes gekocht om onze hongerige magen te vullen. Het ontbijt waar we recht op hadden was jammergenoeg al door andere hongerige magen verorberd.
Het was vooral aangenaam om door het raampje te kijken en te genieten van de natuur. Vooral wanneer we meer en meer het binnenland in gingen zag je een groot verschil van natuur. De regio Lubumbashi is vooral droog. De provincie Kasia zit al volop in het regenseizoen waardoor de natuur er veel groener uitziet. Sowieso vindt je in deze provincie meer bossen en velden.
In ieder station waar we halte namen stonden de mensen klaar om vanalles te verkopen: gedroogde vis, rijst, mais, bloem, sapjes, ananas, fruit, wafels, bonen, .... Heel veel van die verkopers zijn afhankelijk van de enkele treinen die hun dorpje passeren. Ik vond het wel leuk om de passagiers te zien onderhandelen en hun voorraad in te slaan. Heel veel mama's gingen met hun gekochte dingen in de aanslag en begonnen vanalles klaar te maken.
Langs de weg hadden we ook altijd veel bekijks en vooral van kinderen die schreeuwenden om lege plastiek flesjes. Hun geluk kon niet op wanneer ze eentje toegegooid kregen.
Jammergenoeg werd er aan ons avontuur bruusk een einde gemaakt. Nadat we eerst ergens midden in de brousse de laatste wagon (van de 12) waren verloren (die ze met het achteruit rijden van de trein terug hebben gekoppeld) zijn we in het station van Kibula op 23augustus om 17u55 ontspoord. Gelukkig zijn er geen gewonden gevallen en viel het al bij al nog mee. De reden van de ontsporing is een menselijke fout. We moesten van spoor wisselen en de bevoegde persoon had de wissel niet goed vastgelegd. Daardoor zijn de eerste 6 wagons nog kunnen wisselen maar vanaf de 7de ging het fout (wij zaten in de 8ste). Ik was aan het genieten van het uitzicht tot ik plaats een mama 'Jezus, jezus' hoorde roepen en alle mensen zag weglopen. Eerst dacht ik dat er iemand onder de trein was gevallen maar toen ik mijn hoofd door het raampje stak zag ik de sporen verschuiven. Onmiddelijk begon onze trein te hellen. Door een alerte soldaat is de trein tot stilstand gekomen waardoor we niet gekanteld zijn. Hij had het ventilatiesysteem tussen de 6de en 7de wagon losgekoppeld waardoor de trein tot stilstand kwam. De machinist had echter niks opgemerkt en was anders gewoon blijven doorrijden waardoor we dan misschien wel gekanteld waren.
Het was toch wel eventjes schrikken. Het eerste wat Louis zei: blijf kalm, doe de ramen dicht en ga vooral niet naar buiten of ze zijn met onze bagage weg! Omdat de eerste 6 wagons nog op de sporen stonden konden deze zonder problemen verder rijden. Wij zijn met zijn vieren naar daar verhuisd en de rest van de Kiro vergezeld die in deze wagon's zaten (ongeveer 20 Kiro mensen). Het waren tweede klassa wagons. Het was dus al krap en met ons (en andere passagiers) erbij was het nog krapper. In een coupé van 6, met 10 zitten is toch niet echt aangenaam. Om 20u zijn we kunnen vertrekken en om 21u45 kwamen we aan in Kamina, een grote stad. Daar hebben we 30uur stil gestaan en ik weet nog altijd niet waarom. Eerst en vooral moesten we wachten op achtergebleven passagiers die met een trein werden opgehaald en ten tweede wilden ze een grote controle doen van de trein! Wat ik dan wel niet begrijp is dat ze deze controle om 2uur 's nachts doen en niet overdag. Een gouden raad in Congo: niet teveel vragen "waarom?". Goed, voor onze 68euro enkele rit hebben we dit dan toch maar weer meegemaakt
Op zaterdag 25augustus, een dag later dan voorzien en 1000 km verder kwamen we aan in het station van eindbestemming: Mwune Dito! In ons programa was het voorzien dat we hier op vrijdag 24augustus gingen aankomen. We zouden een nacht blijven en op 25augustus naar Thilomba (op 18km) vertrekken om daar de conseil national te laten doorgaan. Maar omdat we al een dag verloren waren zijn we toch maar in Mwune Dito gebleven en is alles daar doorgegaan. Mezelf, Inge, Louis en enkele religieuze Kiro leiders en leidstes verbleven bij zusters en paters in Mwune Dito. De andere Kiro mensen verbleven in een hoteltje.
De conseil zelf was aangenaam, interessant maar héél vermoeiend. Vooral de Franse taal was een moeilijkheid! Ik heb meegevolgd waar kon maar bij sommige besprekingen/vergaderingen heb ik toch beslist niet mee te volgen omdat niet altijd alles in mijn bevoegdheid ligt. Wat hebben ze allemaal gedaan: - voorstelling verschillende verbonden met hun jaarlijks rapport (statistieken, bereikte activiteiten, financies, ...). - evalueren en/of aanpassen van statutten. - debat over Kiro Congo in de kerk en Kiro Congo in het land. - voorstelling over het partnerschap (wat, met wie, waarom,...). - opstellen strategisch plan (sterkte zwakte analyse, wat Kiro Congo, visie, ...). - evalueren financiele rapport Kiro Congo.
Over Kiro Congo ben ik van veel zaken op de hoogte waar ik voorheen geen weet van had. Het heeft mijn kijk op de organisatie veranderd en vergroot.
Ik had voor mijn vertrek in gedachten om op "dode" momenten te stad in te trekken en te genieten. Heb ik mij hier eventjes in vergist! In Mwune Dito zijn ze namelijk niet gewoon "muzungu's" (blanken) te zien. Ze vinden het dan ook een leuke bezighouding om ons te volgen en aan te staren alsof we twee aapjes zijn in de zoo. Aan de ene kant is dit een normale zaak. Zet 4 Afrikanen aan het gemeentehuis van Wingene en ze hebben ook bekijks. Maar wanneer we vriendelijk vroegen om ons te laten, dan gingen ze dit negeren en kwam er zelfs nog meer volk naar ons kijken. Vooral de jongere leeftijd was storend en heel vrouwonvriendelijk (als je begrijpt wat ik bedoel). Onze eerste stadswandeling was dan ook direct onze laatste stadswandeling.
En hoe kan het ook anders, maar de teurgkeer naar Lubumbashi bleek na enkele dagen nog een probleem te worden. In het station van Lubumbashi hadden ze ons gezegd dat er op vrijdag 31augustus een trein was vanuit Mwune Dito naar Lubumbashi met aankomst op 2september. Bleken ze in Mwune Dito van geen trein te weten op vrijdag 31augustus maar wel van een trein op woensdag 5 september. Onze conseil nationaal had zijn laatste dag op donderdag 30 augustus en het was onmogelijk om nog een week langer te blijven. En daarbij, wie zegt dat die trein er zal zijn op 5 september... We zijn dan maar met de mensen van regio Lubumbashi met het vliegtuig terug naar huis gekomen. Ik zeg regio Lubumbashi omdat er ook nog van andere provincies Kiro mensen vertegenwoordigd waren. Deze ging met bussen of de trein terug (die gelukkig wel naar hun stad/provincie reed). We waren op de conseil met 45, waarvan 24 uit regio Lubumbashi (Lubumbashi, Likasi, Kolwezi, Kipushi).
Donderdagnacht na het laatste feest om 2u30 in bed en vrijdagmorgen om 5u30 al terug uit de veren om met zijn 24 in een taxibus met 18 zitplaatsen naar Mbuyi Mayi te rijden (een rit van 2uur). Daar hadden we om 13u onze vlucht met Bravo Air Congo maar zoals ik al zei: officiele uren met een korreltje zout nemen. We zijn om 15u30 vertrokken. Op de koop toe hadden ze bij Bravo nog een fout gemaakt en van Sarah Bauwens: Sarah Inge gemaakt. Er was dus 1 ticket tekort voor Inge en mijn ticket moest nog aangepast worden.
Na een uurtje vliegen, de bagage op te pikken en mensen thuis af te zeggen, lag ik om 18u30 in bed. Ik heb geslapen als een roosje...
21-08-2007
Mbuyi Mayi
Hallo iedereen
Morgen vertrekken we naar Mbuyi Mayi voor de Nationale Raad van Kiro Congo. Ik ben pas terug op 2 september (althans, als we optimistisch blijven en geen pech hebben met de trein) en je zult dus eventjes niets van me horen.
Tot dan! Sarah
17-08-2007
Familie Lwamba
Sedert 1 juli ben ik van Chem Chem verhuisd naar mijn een nieuw gastgezin. Ik laat julli kennis maken met de familie Lwamba. Nu het vakantie is lopen er nog meer kinderen (neven en nichten) rond die op vakantie zijn. Ze wonen in Kolwezi en/of Likasi.
Mama Charlotte
Bijnaam:Chatty
Geboortedatum:20 januari 1968
Beroep:kleuterleidster
Kleur:blauw
Film:voorkeur voor theater
Muziek:Lormbonjo en Werrason
Dier:olifant
Eten:gedroogde vis en zoete aardappelen
Bollen bukari:2
Papa Pontein
Bijnaam:/
Geboortedatum:6 januari 1959
Beroep:boekhouder
Kleur:blauw
Film:de Afrikaanse film in het algemeen
Muziek:Congolese muziek in het algemeen
Dier:zebra
Eten:verse vis en bonen
Bollen bukari:4
Yannick
Bijnaam:Flamme
Geboortedatum:2 december1984
Beroep:magazijnier
Kleur:blauw
Film: niet echt een voorkeur
Muziek:Werrason
Dier:arend
Eten:bukari en sombé (groene groente)
Bollen bukari:3
Patience
Bijnaam:Pwishi
Geboortedatum:5 maart 1986
Studies:4de secundair naai en snit
Kleur:blauw
Film:Karishika
Muziek:Lormbonjo
Dier:hond
Eten:bukari
Bollen bukari:3
Diane
Bijnaam:/
Geboortedatum:10 november 1990
Studies:1ste jaar universiteit taal Frans/Engels
Kleur:roze
Film:Karishika en la montagne de diamond
Muziek:Gael
Dier:leeuw
Eten:rijst met bonen
Bollen bukari:3
Hugues
Bijnaam:Sean Paul
Geboortedatum:1 april 1991
Studies:3de secundair latijn (wil minister worden)
Kleur:blauw
Film:Bring it on
Muziek:Sean Paul
Dier:kip
Eten:bukari en bonen
Bollen bukari:6
Terence
Bijnaam:Mboma
Geboortedatum:5 oktober 1993
Studies:2de secundair mechanica
Kleur:blauw
Film:Petit Homme
Muziek:Koffie Olomide
Dier:gorilla
Eten:rijst met bonen
Bollen bukari:4
Raîssa
Bijnaam:/
Geboortedatum:22 maart 1996
Studies:6de leerjaar
Kleur:zwart
Film:Karishika
Muziek:Bahati Bukuku
Dier:kip
Eten:rijst met bonen
Bollen bukari:2
Armine
Bijnaam:Calbuindo
Geboortedatum:17 juni 1997
Studies:5de leerjaar
Kleur:zwart
Film:Petit Homme
Muziek:Shakira
Dier:geit
Eten:bonen
Bollen bukari:3
Savio
Bijnaam:Ministre des affaires et ainsi de suite
Geboortedatum:6 mei 1999
Studies:3de leerjaar
Kleur:geel
Film:Petit Homme
Muziek:Koffie Olomide
Dier:kip
Eten:rijst met bonen
Bollen bukari:2
Dorcas
Bijnaam:/
Geboortedatum:20 april 2002
Studies:1ste leerjaar
Kleur:roze
Film:Karishika
Muziek:Jean Kiss
Dier:vogel
Eten:rijst met bonen, biscuits en limonade drinken
Bollen bukari:1
14-08-2007
Bravo Air Congo
Nieuwe directie bij Bravo Air Congo
De regering-Gizenga tracht de Congolese economie aan de basis te verbeteren door te ijveren voor een beter ondernemingsklimaat. Sommige bedrijven kwamen naar Congo, maar zijn nog altijd naar vaste grond onder hun voeten aan het zoeken. Andere bedrijven, zoals Bravo Air Congo, lijken goed bezig om hun stek te vinden in het economische weefsel.
Bravo Air Congo is een privé-luchtvaartmaatschappij. Het bedrijf heeft nu een nieuwe directie die het vertrouwen van de klanten moet terugwinnen en de activiteiten moet uitbouwen.
Meerderheidsaandeelhouder Bravo Airlines, een Spaanse onderneming, wees op zijn bestuursvergadering in Madrid Chrisos Ila Ngongo aan als nieuwe vertegenwoordiger bij Bravo Air Congo. Angel Luis Ruiz verloor al zijn volmachten en kan niet langer handelen namens Bravo Air Congo.
De luchtvaart is potentieel zeer belangrijk in een land als Congo, waar de afstanden erg groot zijn.
De Congolese nationale luchtvaartmaatschappij Lignes aériennes congolaises (LAC) ging de mist in. Nu is de Congolese luchtvaart in handen van privé-bedrijven die allemaal willen meewerken aan de realisatie van de grote prioriteiten van president Kabila, vooral dan het herstellen van basisinfrastructuur.
Het zag er een tijd naar uit dat Bravo Air Congo zou vastlopen, maar nu lijkt de rust teruggekeerd in de onderneming. Nu al heeft het bedrijf veel binnenlandse vluchten, en er zijn ook ambities voor internationaal vliegverkeer.
Honderd extra banen dankzij nieuwe Afrikavluchten van Brussels Airlines
De Belgische luchtvaartmaatschappij Brussels Airlines verhoogt haar capaciteit en frequentie op bestemmingen in Afrika. Daardoor komen er honderd banen bij. Het gaat om piloten, cabinepersoneel en grondpersoneel.
BRUSSEL - Op weekbasis komen er 30 procent extra vliegtuigzetels bij tussen Brussel en Afrika. Er zal ook rechtstreeks op Kinshasa worden gevlogen.
De verhoogde capaciteit en frequentie op Afrika past in de plannen van Brussels Airlines met het Afrikaanse continent. Dat continent speelt een belangrijke rol in de groei en strategie van de Belgische luchtvaartmaatschappij. Zo wordt samenwerking onderzocht met lokale maatschappijen. Brussels Airlines is een van de twee kandidaten, samen met een Italiaanse maatschappij, in het privatiseringsproces van de Rwandese luchtvaartmaatschappij.
Daarom heeft Brussels Airlines ook in Mauritius een luchtvaartmaatschappij opgericht. Dat moet als een logistiek platform dienen als Brussels Airlines als regionale maatschappij in Afrika actief wordt.
De bijkomende capaciteit betekent 100 extra banen, in België en Afrika. Het gaat om piloten, cabinepersoneel en grondpersoneel. Brussels Airlines kent nu jaarlijks 300.000 passagiers op Afrika. De verwachting is dat door er de nieuwe plannen 50.000 tot 70.000 extra bijkomen.
Vanaf half december zullen er immers vier in plaats van drie Airbustoestellen worden ingezet naar het Afrikaanse continent. De vluchtfrequenties naar zeven bestemmingen in de regio van onder meer de Grote Meren worden opgetrokken.
Concreet zal de Rwandese hoofdstad Kigali drie keer in plaats van twee keer per week worden aangedaan, Entebbe in Oeganda vier keer in plaats van drie keer per week en Bujumbura in Burundi twee keer in plaats van een wekelijkse vlucht.
Wat West-Afrika betreft wordt het aantal wekelijkse vluchten tussen Brussel en Monrovia (Liberia) verhoogd naar vier en voor Abidjan (Ivoorkust) wordt het aantal verhoogd van twee naar vier vluchten. Het vluchtaanbod voor Conakry (Guinee) wordt verdubbeld van een naar twee wekelijkse rotaties. Yaoundé in Kameroen zal twee keer per week in plaats van één keer per week worden aangedaan.
Vanaf december zal ook rechtstreeks op Congo worden gevlogen. Dat zal voor het eerst zijn sinds het Sabenatijdperk. Nu gebeurt dat nog met een tussenstop, vijfmaal per week. Brussels Airlines zou graag ook meer vliegen op Kinshasa. Maar daarvoor is overleg tussen beide regeringen nodig. Het bestaande akkoord beperkt dit immers tot vijf weekvluchten. "Er is een heropleving van de markt op Congo, deels door de politieke stabiliteit na de verkiezingen. De vluchten zitten vol", aldus een woordvoerder van Brussels Airlines.
Voor de duidelijkheid, ik ben naar hier gekomen met Hewa Bora. Er is nu ook een tweede maatschappij (her)opgericht: Bravo Air Congo. Deze maatschappij heeft zowel binnenlandse als buitenlandse (op brussel, londen, ...) vluchten. Ik heb er mee gevlogen om naar Kinshasa te gaan en was er dik tevreden van. We kregen zelfs een broodje met nutela choco! Stel je voor... Het is maar goed dat er meer en meer maatschappijen op Afrika en Congo vliegen, zo gaan de veel te dure prijzen wat dalen!
Sarah
Mbuji Mayi
Stroom in Mbuji-Mayi: 180 miljoen dollar nodig.
MBUJI-MAYI - Er is 180 miljoen dollar nodig om de stroombevoorrading in de provincie Oost-Kasai te verbeteren. Dat verklaarde de minister van Energie, Salomon Banamuhere, zondag na een bezoek van 24 uur aan Mbuji-Mayi, de hoofdplaats van de provincie.
De waterkrachtcentrale in Tshala produceert nu slechts 5 megawatt, op een verhoopte productie van 18 megawatt. Gevolg: een groot gebrek aan elektriciteit in Mbuji-Mayi.
President Kabila gaf minister Banamuhere de opdracht na te gaan hoe het diamantbedrijf MIBA en het stroombedrijf SNEL kunnen helpen dit probleem geleidelijk te verhelpen. Volgens Banamuhere is er geld om de centrale in Tshala geleidelijk te verbeteren. Het repareren van bepaalde uitrusting zou hooguit twee maanden duren.
Met 180 miljoen dollar investeringen zou het mogelijk zijn alle stroomproblemen in Mbuji-Mayi op te lossen. Dat project zou wel twee tot drie jaar vergen.
Banamuhere bezocht in Mbuji-Mayi ook de vestiging van Regideso (drinkwater) en ging naar de centrale van Tshala. Regideso kreeg een hoeveelheid brandstof om de drinkwatervoorziening te kunnen verzekeren.
Op 22 november vertrek ik naar deze provincie. Een regio zonder elektriciteit... Bon, het is ondertussen al een gewoonte geworden want in mijn gastgezin hebben we al 10 dagen geen elektriciteit meer gezien...
Sarah
09-08-2007
Kinshasa
Lieve mensjes allemaal
Zoals jullie wel gemerkt hebben ben ik tijdje niet aanwezig geweest op mijn blog! Reden: ik heb een tripje gemaakt naar Kinshasa! Het was een geweldige ervaring maar ik ben blij dat ik terug ben in de leukste, properste en aangenaamste stad van Congo: Lubumbashi! De foto's vind je op www.bombie3.spaces.live.com
Kinshasa is de hoofdstad van Congo. De oppvlakte van de stad is zo groot dat het ook officieel een provincie is. De stad/provincie of hoe je het ook wilt noemen telt 7 miljoen inwoners. Deze 7 miljoen inwoners zorgen ervoor dat de stad vuil is, heel erg vuil. Overal, maar echt overal ligt er vuilnis op de grond en er is niemand die moeite doet om dit op te ruimen. Er rijden ook veel te veel auto's rond. De lucht ziet er letterlijk grijs van. Net zoals de stad letterlijk grijs ziet. De huizen zijn er gemaakt van cement, wat grijs is, en niet van de rode termietengrond zoals in Lubumbashi. Figuurlijk is de sfeer ook maar grijs. Armoede is er overduidelijk zichtbaar en heel veel mensen hebben moeite om op het einde van de maand rond te komen. Deze armoede viel me direct op ... Maar overal klinkt er muziek en is er om de 10 meter een terrasje te vinden! Leve skol en primus, het bier van Kinshasa!
Ik ben naar Kinshasa gegaan in gezelschap van Miguel Buba, Congolees kampioen Karaté al 3 jaar op rij! Veiligheid verzekerd ;-) Gelukkig was ik in Congolees gezelschap of ze hadden me daar helemaal leeggeplunderd. Als blanke (en soms overduidelijk toerist) val je direct op en zullen ze er alles aan doen om je ook maar iets van geld af te troggelen. Ik spreek hier over de politie en het leger. Alhoewel, ook verkopers proberen wel eens het dubbele of driedubbele van de prijs te vragen.
Bon, telkens wanneer we iets "toeristisch" gingen bezoeken was het van: "ela meisje, jij daar, kom ne keer hier!" En dan begon het: wat doe jij hier, waarom, van waar ben je, met wie, wat wil je,... en soms gingen ze zelfs zover dat ze me van spionage verdachten. Ik zal een simpel voorbeeldje geven. Op een dag zijn we naar een strandje aan de congorivier gegaan. Heel gezellig allemaal en heel lekker gegegeten. Tot op het ogenblik dat ik enkele foto's van de rivier begon te nemen (en ik was niet de enige want iedereen liep daar met een toestel in zijn handen). Mijn toestel stond nog niet op of er kwam een soldaat op me af: "En wat denk jij wel, foto's nemen, hier aan de rivier, bla bla bla,...". Ik (allé Miguel) mocht het gaan uitleggen aan één af andere louche type en Miguel heeft uiteindelijk geld toegestopt zodat ik mijn toestel niet moest afgeven (om foto's te deleten). Ze waren uiteindelijk nog vriendelijker dan ik dacht want na het betalen mocht ik zoveel foto's nemen als ik wou. Maar stel je dus voor dat iedereen daar foto's aan het nemen is en ik de enige ben die geld moet afgeven...
De redenatie is logisch: ze is blank, ze is in Congo dus heeft ze geld!
Overal waar we gingen was het van dat, maar echt overal! Ik werd er groen van, echt groen. Ik vond dit ook vervelend voor Miguel omdat we telkens werden aangehouden en een schijnheilig gezicht moesten opzetten (lachen, ja knikken en betalen). We hebben meer geld verloren aan deze vorm van corruptie dan dat we geld hebben uitgegeven aan noodzakelijke dingen (transport, eten, ...)
Maar goed, dit heeft er natuurlijk niet voor gezorgd dat het een slechte reis was. Integendeel, weer een (dure) ervaring rijker!
Wat hebben we allemaal gedaan? Wel, vooral in de auto gezeten. Om van het ene naar het andere te gaan is het transport vinden redelijk makkelijk maar telkens moet je wel 2 of meerdere overstappen nemen. Alles ligt heel ver uit elkaar. Dit zorgt er wel voor dat ik veel gezien heb. Vooral het verschil in de delen van de stad. De rijkere delen van de stad zijn verzorgd en alle huizen beschikken over een betonnen omheining, een metalen garagepoort en een wacht voor de deur. De middelmaat van de stad leeft niet rijk maar kan zich toch nog een huis met dak permiteren. De armste delen van de stad leven in huisjes van 2 op 2 en vrezen iedere dag dat de bodem van onder hun voeten wegschuift: erosie!
Buiten het autozitten hebben we een bezoek gedaan aan het graf van papa Kabila, de congorivier, de haven om naar Congo Brazaville te gaan, typsiche marktjes (en veel boodschappen gedaan die superduur zijn in Lubumbashi), wandelingen gemaakt in het hartje van Kinshasa en het hoogste gebouw ingetrokken om prachtige stadfoto's genomen.
Ik heb er ook van geprofiteerd mijn kleerkast wat aan te vullen aangezien kleren vinden in Lubumbashi niet evident is. Ook de schoenenkast kan er weer voor een tijdje tegen aan
Miguel is geboren in Kinshasa en op 9jarige leeftijd naar Lubumbashi verhuisd. Er woont nog heel veel familie van Miguel in Kinshasa en dus hebben we tantes, neven, nichten en nonkels opgezocht. Ze waren content om mij te zien en de tantes konden het niet laten om te vragen of ik niet met één van hun zonen wilde trouwen. Ik moest ze helaas teleurstellen...
Even hebben we getwijfeld om naar Bas-Congo te gaan. Dit is een provincie ten zuiden van Kinshasa en transport is heel makkelijk vanuit Kinshasa. Helaas liet de tijd ons niet toe om hier een kijkje te gaan nemen. Wel jammer hoor, want iedereen kon ons garanderen dat het daar echt de moeite is. Nuja, weer een uitdaging meer voor mijn avonturenlijstje!
Terwijl Miguel af en toe ging trainen voor zijn karaté heb ik er gebruik van gemaakt om de Kiro in Kinshasa op te zoeken. Helaas moet ik jullie teleurstellen want ik heb helemaal geen Kiro gezien. Ik wist voor mijn vertrek dat het niet simpel ging zijn (Kiro Kinshasa draait op een laag pitje), maar dat ik niemand ging zien had ik niet verwacht. Eerlijk gezegd heb ik voor mijn vertrek maar 1 telefoonnummer meegekregen en misschien moest ik er voor gezorgd hebben dat ik meer gegevens mee had. Maar omdat het allemaal vlug gegaan is (mijn vertrek) had ik hier de tijd niet voor. Ik heb dit ene nummer gebeld maar de persoon kon me helaas niet verder helpen. Het is ook vakantie dus heel veel groepen liggen stil... Spijtig!
Een wist - je - dat lijst over Kinshasa volgt nog...
