Voor de onbekenden onder ons, mijn naam is Sarah Bauwens. Op 1 april 2007 ben ik naar Lubumbashi (Congo) getrokken waar ik 1 jaar heb meegedraaid op het Nationale Secretariaat van Kiro Congo. Ondertussen ben ik terug in België en is mijn Congolees avontuur afgelopen!
Ik ben een op en top Congoleze geworden door zoveel mogelijk te genieten van de Congolese cultuur! Dit hield in: bukari eten, simba drinken, mee zwieren op Congolese tonen en optochten meestappen met de Kiro.
Op deze website overspoel ik jullie (nog altijd) met mijn verhalen, Congolese weetjes en Afrikaanse cultuur.
Ik heb er het beste van gemaakt in het reusachtig en zonnige Congo, maar nu is het terug tijd voor het pietluttig en regenachtige Belgenlandje!
Byé Sarah
Het leven zoals het is: Congo!
05-09-2007
Erik De Smet
Deze week stuurde Emilie Deblock, secretaris Fimcap, mij een email toe die zij op haar beurt gekregen had van Erik De Smet. Hieronder kunnen jullie lezen waarover onze emailcorrespondentie ging. Ik ben alvast blij dit verhaal aan jullie te kunnen meedelen.
Email Erik De Smet aan Chiro Vlaanderen Dag,
Tot vorig zondag reisde ik voor mijn werk door Congo. In Kinshasa was ik te gast op de 'patronage' in wijk van Masina en ontmoette er een pak leden en oud-leden van Kiro. ik zag er ook de oude pater Piet Hommel,die een heel betoog afstak dat we de Kiro in Kinshasa niet mogenvergeten etc.Kardinaal Etsou zou in de Congolsese hoofdstad jarenlang de ontikkeling van Kiro hebben tegengehouden, dixit P. Piet. Hij gaf mij een gekribbeld papiertje mee met vraag om steun vanwege Kipdorp voor de uitbouw van de jeugdbeweging in de hoofdstad.
Wat nog merkwaardiger was: ik zag ook een Kirogroep, op reis in de Sankuru, aan de grens tussen de noordelijke Kasaï en de Kivu. Die regio is uitermate geïsoleerd: er zijn nauwelijks of geen berijdbare wegen, geen infrastructuur van post of telefoon, al wonen er wel 2 miljoen mensen. De streek werd de voorbije jaren ook geteisterd door rebellen die er huis hielden. Blijkbaar heeft aldaar een Kirogroep blijven voortbestaan. Uit het korte contact dat ik met hen had, maakte ik op dat zij vooral zingen, dansen en musiceren, en veel aan religieuze opvoeding doen. Het zijn vooral oudere tieners.
Rest mij jullie veel succes te wensen met het nieuwe partnership. Het is een gedurfde maar wezenlijke keuze om het de mensen in Congo in zee te gaan. Ze verdienen het.
Chirogroeten,
Erik De Smet VB Chiro Dolfijn/ journalist K+L
Antwoord van mezelf aan Erik hey Erik [...]
Vrijdag zijn we (Kiro Congo) terug gekomen van de Conseil National in Mwune Dito. Hier waren allerlei Decanaten en Diocèses van Kiro Congo aanwezig.
Er was onder andere ook een Kiro groep (diocèse) aanwezig uit de regio van Sankuru. Meer bepaald 3 oudleiders. De regio ziet er geisoleerd uit, maar actief zijn ze zeker :). Een aangename verrassing, niet? Ik vind het alleszins leuk om dit te kunnen vertellen.
Wat Kiro Kinshasa betreft is het jammer dat er geen vertegenwoordigers waren op de Conseil National. Onze voorzitter César, heeft kort voor de Conseil nog contact gehad met Pater Piet.Kiro Kinshasa wordt zeker niet vergeten.
Eén van de eerste dingen waar ik mee geconfronteerd werd in Congo is de niet-werkende communcatie. Er is geen post, internet is nog niet overal evident, net zoals de telefoon. Vandaar dat het niet altijd even makkelijk is om iedereen (op tijd) te kunnen aanspreken en een optimaal contact te onderhouden met Kiro's die uit de regio Lubumbashi liggen.
De Kiro is zich hier van bewust en probeert hier meer en meer de aandacht op te vestigen.
[...] Vele groetjes Sarah
Antwoord van Erik aan mezelf Hallo Sarah,
Hartelijk dank voor je berichtje. Sinds mijn Congo-reis sta ik enorm in bewondering voor de mensen van Kiro Kongo. Hoe kan je een nationale beweging scheppen in een land waar er nauwelijks wegen, geen post en geen telefoonlijnen zijn? En toch slagen ze er (min of meer) in. We bezochten de Sankuru met een delegatie van het bisdom Gent, omdat zij een partnership met het bisdom aldaar opstarten. (De Chiro is al jaren met partnerships bezig, nu beginnen ook de bisdommen.) Het was wel de reis van mijn leven, al heb ik al wat hoeken van de wereld gezien: met een oude Russische vlieger vetrokken uit Kinshasa, en vervolgens dik tweehonderd kilometer over wegen die deze naam niet waardig waren. We moesten een rivier oversteken met een veerpont die door kinderen getrokken werd. Om de stad Mbuji-Mayi te bereiken moeten de mensen driehonderd kilometer met de fiets over zandwegen. En dan ontmoet je in zo'n streek een chirogroep! Fenomenaal. In Kinshasa logeerde ik bij P. Piet en de salesianen aldaar. Een van hen, P. Albert Sabbe, verhuist binnenkort naar Lubumbashi. Hij was mijn gids in Kinshasa.
Ik wens je heel veel succes in Lubum. We volgen je activiteiten zeker.
Chirogroeten,
Erik De Smet
laatste antwoord van Erik aan mezelf Dag Sarah
Ik publiceer over mijn Congoreis en de mensen in de Sankuru een reportage in Kerk+Leven, nationale bladzijden, in de nummers van de laatste twee weken van september.
Iets waar ik nog van onder de indruk was, waren de vele ontmoetingen met kinderen en ontmoetingen. Uiteindelijk verschillen zij in niets met de gasten die bij ons in Chiro zijn. Ja, ze spreken een andere taal en thuis hebben ze wat andere culturele tradities, maar ze dromen hetzelfde. Het nuanceert ons beeld dat wij van Zwart-Afrika hebben.
Chirogroeten,
Erik DS
04-09-2007
Wereldbank financiert illegale houtkap
Congo: Wereldbank financiert illegale houtkap
BRUSSEL - De Internationale Financieringscoöperatie (IFC), die deel uitmaakt van de Wereldbank, heeft fors geïnvesteerd in OLAM International. Twee weken geleden vernam de milieubeweging Greenpeace nochtans dat de Congolese autoriteiten beslag gelegd hebben op illegaal gekapt hout dat OLAM wilde verschepen.
De overheid van de Democratische Republiek Congo legde beslag op zo'n 366.000 euro aan illegaal gekapt hout omdat het Singaporese bedrijf OLAM weigerde lokale belastingen te betalen. De minister die verantwoordelijk is voor het bosbeheer in de Congolese provincie Bandundu, CoCo Pembe, beschuldigt het bedrijf ervan hout te verhandelen dat illegaal is gekapt door lokale bedrijven waarvan de licentie is afgelopen.
Bovendien zou OLAM volgens Greenpeace nieuwe kapvergunningen verworven hebben in Congo, wat een inbreuk vormt op het moratorium dat de Congolese regering in samenwerking met de Wereldbank uitvaardigde. De bedoeling van de maatregel was de ontbossing tegen te gaan. Volgens het nieuwsportaal Commondreams zou OLAM kapvergunningen verkregen hebben voor 300.000 hectare woud in de provincie Bandundu.
De Wereldbank ontkent dat het IFC in de fout gegaan is.
"We stellen ons vragen bij de efficiëntie van de IFC. De Wereldbank moet zeker zijn dat haar fondsen naar beter bestuur en armoedebestrijding gaan, en niet naar illegale boskap", zegt Susanne Breitkopf van Greenpeace.
Vergeten te vermelden: de foto's van de reis naar Mwune Dito en de Conseil National zijn te bekijken op www.bombie3.spaces.live.com
Groetjes Sarah
03-09-2007
Van Katanga naar Kasia
Ik merkte op in mijn verslag (naast typfouten zoals gewoonlijk) dat ik misschien niet echt duidelijk ben geweest over de besteming van de Conseil National.
Dus, de nationale bureau ligt in Lubumbashi (provincie Katanga). De conseil national vindt om de 2 jaar plaats telkens in een andere stad. Het is het verbond van die stad die de praktische zaak helpt van mee organiseren. Dit jaar ging de conseil national door in samenwerking met het verbond Mwune Dito (provincie Kasia Oriental), maar was gepland in een dorpje op 18km van Mwune Dito, meer bepaald in Tshilomba. In het verslag kun je lezen waarom we toch in Mwune Dito gebleven zijn.
De treinreis ging dus van Lubumbashi (Katagna) naar Mwuene Dito (Kasia Oriental). Dit is ongeveer 1000km waar de trein er 3 dagen overdoet. Met onze ontsporing hebben wij er echter 4 dagen overgedaan.
Ik geef jullie een lijstje met alle stations die we voorbij gereden zijn, om welk uur en soms stonden er kilometers vermeld (vanaf de grens met zambia en niet vanuit Lubumbashi).
vrijdag 24 augustus stilgestaan in Kamina (één van de laatste stations nog in de provincie Katanga)
zaterdag 25 augustus vertrek Kamina om 3u in de ochtend Kimpanga , 6u10 Kimanda, 7u30 Kaniama, 8u55 -> vertrek 9u25 Mwadi Kayembe, 9u50 Kisamba, 10u48 Lusoku, 11u37 Tshabobo, 12u26 Luputa, 12u58 Kalinda, 14u32 Mwune Dito, 15u20 Eindstation
Wist je datjes van Kinshasa
Ik had jullie na mijn reis naar Kinshasa beloofd om enkele wist je datjes, wel hier zijn ze!
Wist je dat ... ze meer maniok en gekookte bananen eten? ... je op straat zomaar een pistole kan kopen waar ze dan boter op doen? ... ik maar weinig jongen vrouwen in pagne heb gezien? ... terwijl er wel heel veel naaiateliers zijn? ... het er heel warm is? ... er veel muggen zitten? ... het bier hier Skol en Primus is? ... er heel veel terrasjes zijn? ... alle disco's (hoe klein ze ook zijn) airco hebben? ... er heel veel politie rondloopt? ... je langs de weg altijd water in zakjes kunt kopen en papieren zakdoekjes? ... er heel veel tweedehandsauto's uit Nederland rondrijden? ... er weing fruit wordt gegeten? ... de kaas hier supergoedkoop is? ... ze een supermarkt hebben waarvan ik mijn in de GB waande? ... de mensen iets gemener en kwader klinken in hun spreken? ... Kinshasa één grote afvalberg is omdat ze alles en overal op de grond gooien? ... je overal sektes, ziekenhuizen en apotheken ziet? ... het er heuvelachtig is en ze veel erosieproblemen kennen? ... er overal beschilderde doeken hangen met reclame voor concerten,...? ... alle openbare gebouwen groot zijn (justitie, graf kabila, parlement, ...)? ... er veel vogels vliegen? ... heel veel jongens op straat lopen met een lopend winkeltje (koeken, sigaretten,...)?
Conseil National 2007
dag iedereen!
Waarschijnlijk zijn jullie allemaal benieuwd hoe ik het er vanaf heb gebracht in Mwune Dito, Mbuyi Mayi , Tshilomba en allerlei andere dorpjes.
Eerlijk gezegd weet ik niet waar te beginnen. Er is veel gebeurd en ik ben weer veel nieuwe dingen te weten gekomen.
We zijn dus op 22 augustus vertrokken in het station van Lubumbashi. Er was ons de dag voor het vertrek gezegd dat de trein om 12uur zou vertrekken bleek dit later die dag te veranderen in 8u 's morgens. Hoewel ze hier in Congo gewoon zijn dat je "officiele uren" met een korreltje zout moet nemen zijn we toch om 8u10 vertrokken. Raar maar waar...
Wij (Pater Louis, Inge, César en mezelf) zaten in eerste klasse. Dit houdt in dat je in een coupé met 6 personen zit, zachte zetels hebt, een lavabo die gelijk ook tafel is, iedere morgen een gratis ontbijt krijgt (er is een restaurant), je coupé geveegd wordt, er elektriciteit is en je 2 ramen hebt. In tweede klasse zit je ook met 6 maar is de coupe iets smaller, de zetels zijn er hard (lees: de kussens zijn van den oude tijd en helemaal platsgezeten), er is geen tafel noch elektrciteit en je hebt maar 1 raam (en als je geluk hebt dan zit het glas er nog in). Er is ook nog een derde klasse. Hier zijn er geen coupés meer, alleen houten banken (gemaakt van latjes waar telkens 3cm tussen zit), en nog minder voorzieningen.
Met het uitzicht uit 2 ramen en zachte kussens onder onze poep kwamen we met iets vertraging aan in Likasi. Hier vlug wat brood, ei en sardientjes gekocht om onze hongerige magen te vullen. Het ontbijt waar we recht op hadden was jammergenoeg al door andere hongerige magen verorberd.
Het was vooral aangenaam om door het raampje te kijken en te genieten van de natuur. Vooral wanneer we meer en meer het binnenland in gingen zag je een groot verschil van natuur. De regio Lubumbashi is vooral droog. De provincie Kasia zit al volop in het regenseizoen waardoor de natuur er veel groener uitziet. Sowieso vindt je in deze provincie meer bossen en velden.
In ieder station waar we halte namen stonden de mensen klaar om vanalles te verkopen: gedroogde vis, rijst, mais, bloem, sapjes, ananas, fruit, wafels, bonen, .... Heel veel van die verkopers zijn afhankelijk van de enkele treinen die hun dorpje passeren. Ik vond het wel leuk om de passagiers te zien onderhandelen en hun voorraad in te slaan. Heel veel mama's gingen met hun gekochte dingen in de aanslag en begonnen vanalles klaar te maken.
Langs de weg hadden we ook altijd veel bekijks en vooral van kinderen die schreeuwenden om lege plastiek flesjes. Hun geluk kon niet op wanneer ze eentje toegegooid kregen.
Jammergenoeg werd er aan ons avontuur bruusk een einde gemaakt. Nadat we eerst ergens midden in de brousse de laatste wagon (van de 12) waren verloren (die ze met het achteruit rijden van de trein terug hebben gekoppeld) zijn we in het station van Kibula op 23augustus om 17u55 ontspoord. Gelukkig zijn er geen gewonden gevallen en viel het al bij al nog mee. De reden van de ontsporing is een menselijke fout. We moesten van spoor wisselen en de bevoegde persoon had de wissel niet goed vastgelegd. Daardoor zijn de eerste 6 wagons nog kunnen wisselen maar vanaf de 7de ging het fout (wij zaten in de 8ste). Ik was aan het genieten van het uitzicht tot ik plaats een mama 'Jezus, jezus' hoorde roepen en alle mensen zag weglopen. Eerst dacht ik dat er iemand onder de trein was gevallen maar toen ik mijn hoofd door het raampje stak zag ik de sporen verschuiven. Onmiddelijk begon onze trein te hellen. Door een alerte soldaat is de trein tot stilstand gekomen waardoor we niet gekanteld zijn. Hij had het ventilatiesysteem tussen de 6de en 7de wagon losgekoppeld waardoor de trein tot stilstand kwam. De machinist had echter niks opgemerkt en was anders gewoon blijven doorrijden waardoor we dan misschien wel gekanteld waren.
Het was toch wel eventjes schrikken. Het eerste wat Louis zei: blijf kalm, doe de ramen dicht en ga vooral niet naar buiten of ze zijn met onze bagage weg! Omdat de eerste 6 wagons nog op de sporen stonden konden deze zonder problemen verder rijden. Wij zijn met zijn vieren naar daar verhuisd en de rest van de Kiro vergezeld die in deze wagon's zaten (ongeveer 20 Kiro mensen). Het waren tweede klassa wagons. Het was dus al krap en met ons (en andere passagiers) erbij was het nog krapper. In een coupé van 6, met 10 zitten is toch niet echt aangenaam. Om 20u zijn we kunnen vertrekken en om 21u45 kwamen we aan in Kamina, een grote stad. Daar hebben we 30uur stil gestaan en ik weet nog altijd niet waarom. Eerst en vooral moesten we wachten op achtergebleven passagiers die met een trein werden opgehaald en ten tweede wilden ze een grote controle doen van de trein! Wat ik dan wel niet begrijp is dat ze deze controle om 2uur 's nachts doen en niet overdag. Een gouden raad in Congo: niet teveel vragen "waarom?". Goed, voor onze 68euro enkele rit hebben we dit dan toch maar weer meegemaakt
Op zaterdag 25augustus, een dag later dan voorzien en 1000 km verder kwamen we aan in het station van eindbestemming: Mwune Dito! In ons programa was het voorzien dat we hier op vrijdag 24augustus gingen aankomen. We zouden een nacht blijven en op 25augustus naar Thilomba (op 18km) vertrekken om daar de conseil national te laten doorgaan. Maar omdat we al een dag verloren waren zijn we toch maar in Mwune Dito gebleven en is alles daar doorgegaan. Mezelf, Inge, Louis en enkele religieuze Kiro leiders en leidstes verbleven bij zusters en paters in Mwune Dito. De andere Kiro mensen verbleven in een hoteltje.
De conseil zelf was aangenaam, interessant maar héél vermoeiend. Vooral de Franse taal was een moeilijkheid! Ik heb meegevolgd waar kon maar bij sommige besprekingen/vergaderingen heb ik toch beslist niet mee te volgen omdat niet altijd alles in mijn bevoegdheid ligt. Wat hebben ze allemaal gedaan: - voorstelling verschillende verbonden met hun jaarlijks rapport (statistieken, bereikte activiteiten, financies, ...). - evalueren en/of aanpassen van statutten. - debat over Kiro Congo in de kerk en Kiro Congo in het land. - voorstelling over het partnerschap (wat, met wie, waarom,...). - opstellen strategisch plan (sterkte zwakte analyse, wat Kiro Congo, visie, ...). - evalueren financiele rapport Kiro Congo.
Over Kiro Congo ben ik van veel zaken op de hoogte waar ik voorheen geen weet van had. Het heeft mijn kijk op de organisatie veranderd en vergroot.
Ik had voor mijn vertrek in gedachten om op "dode" momenten te stad in te trekken en te genieten. Heb ik mij hier eventjes in vergist! In Mwune Dito zijn ze namelijk niet gewoon "muzungu's" (blanken) te zien. Ze vinden het dan ook een leuke bezighouding om ons te volgen en aan te staren alsof we twee aapjes zijn in de zoo. Aan de ene kant is dit een normale zaak. Zet 4 Afrikanen aan het gemeentehuis van Wingene en ze hebben ook bekijks. Maar wanneer we vriendelijk vroegen om ons te laten, dan gingen ze dit negeren en kwam er zelfs nog meer volk naar ons kijken. Vooral de jongere leeftijd was storend en heel vrouwonvriendelijk (als je begrijpt wat ik bedoel). Onze eerste stadswandeling was dan ook direct onze laatste stadswandeling.
En hoe kan het ook anders, maar de teurgkeer naar Lubumbashi bleek na enkele dagen nog een probleem te worden. In het station van Lubumbashi hadden ze ons gezegd dat er op vrijdag 31augustus een trein was vanuit Mwune Dito naar Lubumbashi met aankomst op 2september. Bleken ze in Mwune Dito van geen trein te weten op vrijdag 31augustus maar wel van een trein op woensdag 5 september. Onze conseil nationaal had zijn laatste dag op donderdag 30 augustus en het was onmogelijk om nog een week langer te blijven. En daarbij, wie zegt dat die trein er zal zijn op 5 september... We zijn dan maar met de mensen van regio Lubumbashi met het vliegtuig terug naar huis gekomen. Ik zeg regio Lubumbashi omdat er ook nog van andere provincies Kiro mensen vertegenwoordigd waren. Deze ging met bussen of de trein terug (die gelukkig wel naar hun stad/provincie reed). We waren op de conseil met 45, waarvan 24 uit regio Lubumbashi (Lubumbashi, Likasi, Kolwezi, Kipushi).
Donderdagnacht na het laatste feest om 2u30 in bed en vrijdagmorgen om 5u30 al terug uit de veren om met zijn 24 in een taxibus met 18 zitplaatsen naar Mbuyi Mayi te rijden (een rit van 2uur). Daar hadden we om 13u onze vlucht met Bravo Air Congo maar zoals ik al zei: officiele uren met een korreltje zout nemen. We zijn om 15u30 vertrokken. Op de koop toe hadden ze bij Bravo nog een fout gemaakt en van Sarah Bauwens: Sarah Inge gemaakt. Er was dus 1 ticket tekort voor Inge en mijn ticket moest nog aangepast worden.
Na een uurtje vliegen, de bagage op te pikken en mensen thuis af te zeggen, lag ik om 18u30 in bed. Ik heb geslapen als een roosje...
21-08-2007
Mbuyi Mayi
Hallo iedereen
Morgen vertrekken we naar Mbuyi Mayi voor de Nationale Raad van Kiro Congo. Ik ben pas terug op 2 september (althans, als we optimistisch blijven en geen pech hebben met de trein) en je zult dus eventjes niets van me horen.
Tot dan! Sarah
17-08-2007
Familie Lwamba
Sedert 1 juli ben ik van Chem Chem verhuisd naar mijn een nieuw gastgezin. Ik laat julli kennis maken met de familie Lwamba. Nu het vakantie is lopen er nog meer kinderen (neven en nichten) rond die op vakantie zijn. Ze wonen in Kolwezi en/of Likasi.
Mama Charlotte
Bijnaam:Chatty
Geboortedatum:20 januari 1968
Beroep:kleuterleidster
Kleur:blauw
Film:voorkeur voor theater
Muziek:Lormbonjo en Werrason
Dier:olifant
Eten:gedroogde vis en zoete aardappelen
Bollen bukari:2
Papa Pontein
Bijnaam:/
Geboortedatum:6 januari 1959
Beroep:boekhouder
Kleur:blauw
Film:de Afrikaanse film in het algemeen
Muziek:Congolese muziek in het algemeen
Dier:zebra
Eten:verse vis en bonen
Bollen bukari:4
Yannick
Bijnaam:Flamme
Geboortedatum:2 december1984
Beroep:magazijnier
Kleur:blauw
Film: niet echt een voorkeur
Muziek:Werrason
Dier:arend
Eten:bukari en sombé (groene groente)
Bollen bukari:3
Patience
Bijnaam:Pwishi
Geboortedatum:5 maart 1986
Studies:4de secundair naai en snit
Kleur:blauw
Film:Karishika
Muziek:Lormbonjo
Dier:hond
Eten:bukari
Bollen bukari:3
Diane
Bijnaam:/
Geboortedatum:10 november 1990
Studies:1ste jaar universiteit taal Frans/Engels
Kleur:roze
Film:Karishika en la montagne de diamond
Muziek:Gael
Dier:leeuw
Eten:rijst met bonen
Bollen bukari:3
Hugues
Bijnaam:Sean Paul
Geboortedatum:1 april 1991
Studies:3de secundair latijn (wil minister worden)
Kleur:blauw
Film:Bring it on
Muziek:Sean Paul
Dier:kip
Eten:bukari en bonen
Bollen bukari:6
Terence
Bijnaam:Mboma
Geboortedatum:5 oktober 1993
Studies:2de secundair mechanica
Kleur:blauw
Film:Petit Homme
Muziek:Koffie Olomide
Dier:gorilla
Eten:rijst met bonen
Bollen bukari:4
Raîssa
Bijnaam:/
Geboortedatum:22 maart 1996
Studies:6de leerjaar
Kleur:zwart
Film:Karishika
Muziek:Bahati Bukuku
Dier:kip
Eten:rijst met bonen
Bollen bukari:2
Armine
Bijnaam:Calbuindo
Geboortedatum:17 juni 1997
Studies:5de leerjaar
Kleur:zwart
Film:Petit Homme
Muziek:Shakira
Dier:geit
Eten:bonen
Bollen bukari:3
Savio
Bijnaam:Ministre des affaires et ainsi de suite
Geboortedatum:6 mei 1999
Studies:3de leerjaar
Kleur:geel
Film:Petit Homme
Muziek:Koffie Olomide
Dier:kip
Eten:rijst met bonen
Bollen bukari:2
Dorcas
Bijnaam:/
Geboortedatum:20 april 2002
Studies:1ste leerjaar
Kleur:roze
Film:Karishika
Muziek:Jean Kiss
Dier:vogel
Eten:rijst met bonen, biscuits en limonade drinken
Bollen bukari:1
14-08-2007
Bravo Air Congo
Nieuwe directie bij Bravo Air Congo
De regering-Gizenga tracht de Congolese economie aan de basis te verbeteren door te ijveren voor een beter ondernemingsklimaat. Sommige bedrijven kwamen naar Congo, maar zijn nog altijd naar vaste grond onder hun voeten aan het zoeken. Andere bedrijven, zoals Bravo Air Congo, lijken goed bezig om hun stek te vinden in het economische weefsel.
Bravo Air Congo is een privé-luchtvaartmaatschappij. Het bedrijf heeft nu een nieuwe directie die het vertrouwen van de klanten moet terugwinnen en de activiteiten moet uitbouwen.
Meerderheidsaandeelhouder Bravo Airlines, een Spaanse onderneming, wees op zijn bestuursvergadering in Madrid Chrisos Ila Ngongo aan als nieuwe vertegenwoordiger bij Bravo Air Congo. Angel Luis Ruiz verloor al zijn volmachten en kan niet langer handelen namens Bravo Air Congo.
De luchtvaart is potentieel zeer belangrijk in een land als Congo, waar de afstanden erg groot zijn.
De Congolese nationale luchtvaartmaatschappij Lignes aériennes congolaises (LAC) ging de mist in. Nu is de Congolese luchtvaart in handen van privé-bedrijven die allemaal willen meewerken aan de realisatie van de grote prioriteiten van president Kabila, vooral dan het herstellen van basisinfrastructuur.
Het zag er een tijd naar uit dat Bravo Air Congo zou vastlopen, maar nu lijkt de rust teruggekeerd in de onderneming. Nu al heeft het bedrijf veel binnenlandse vluchten, en er zijn ook ambities voor internationaal vliegverkeer.
Honderd extra banen dankzij nieuwe Afrikavluchten van Brussels Airlines
De Belgische luchtvaartmaatschappij Brussels Airlines verhoogt haar capaciteit en frequentie op bestemmingen in Afrika. Daardoor komen er honderd banen bij. Het gaat om piloten, cabinepersoneel en grondpersoneel.
BRUSSEL - Op weekbasis komen er 30 procent extra vliegtuigzetels bij tussen Brussel en Afrika. Er zal ook rechtstreeks op Kinshasa worden gevlogen.
De verhoogde capaciteit en frequentie op Afrika past in de plannen van Brussels Airlines met het Afrikaanse continent. Dat continent speelt een belangrijke rol in de groei en strategie van de Belgische luchtvaartmaatschappij. Zo wordt samenwerking onderzocht met lokale maatschappijen. Brussels Airlines is een van de twee kandidaten, samen met een Italiaanse maatschappij, in het privatiseringsproces van de Rwandese luchtvaartmaatschappij.
Daarom heeft Brussels Airlines ook in Mauritius een luchtvaartmaatschappij opgericht. Dat moet als een logistiek platform dienen als Brussels Airlines als regionale maatschappij in Afrika actief wordt.
De bijkomende capaciteit betekent 100 extra banen, in België en Afrika. Het gaat om piloten, cabinepersoneel en grondpersoneel. Brussels Airlines kent nu jaarlijks 300.000 passagiers op Afrika. De verwachting is dat door er de nieuwe plannen 50.000 tot 70.000 extra bijkomen.
Vanaf half december zullen er immers vier in plaats van drie Airbustoestellen worden ingezet naar het Afrikaanse continent. De vluchtfrequenties naar zeven bestemmingen in de regio van onder meer de Grote Meren worden opgetrokken.
Concreet zal de Rwandese hoofdstad Kigali drie keer in plaats van twee keer per week worden aangedaan, Entebbe in Oeganda vier keer in plaats van drie keer per week en Bujumbura in Burundi twee keer in plaats van een wekelijkse vlucht.
Wat West-Afrika betreft wordt het aantal wekelijkse vluchten tussen Brussel en Monrovia (Liberia) verhoogd naar vier en voor Abidjan (Ivoorkust) wordt het aantal verhoogd van twee naar vier vluchten. Het vluchtaanbod voor Conakry (Guinee) wordt verdubbeld van een naar twee wekelijkse rotaties. Yaoundé in Kameroen zal twee keer per week in plaats van één keer per week worden aangedaan.
Vanaf december zal ook rechtstreeks op Congo worden gevlogen. Dat zal voor het eerst zijn sinds het Sabenatijdperk. Nu gebeurt dat nog met een tussenstop, vijfmaal per week. Brussels Airlines zou graag ook meer vliegen op Kinshasa. Maar daarvoor is overleg tussen beide regeringen nodig. Het bestaande akkoord beperkt dit immers tot vijf weekvluchten. "Er is een heropleving van de markt op Congo, deels door de politieke stabiliteit na de verkiezingen. De vluchten zitten vol", aldus een woordvoerder van Brussels Airlines.
Voor de duidelijkheid, ik ben naar hier gekomen met Hewa Bora. Er is nu ook een tweede maatschappij (her)opgericht: Bravo Air Congo. Deze maatschappij heeft zowel binnenlandse als buitenlandse (op brussel, londen, ...) vluchten. Ik heb er mee gevlogen om naar Kinshasa te gaan en was er dik tevreden van. We kregen zelfs een broodje met nutela choco! Stel je voor... Het is maar goed dat er meer en meer maatschappijen op Afrika en Congo vliegen, zo gaan de veel te dure prijzen wat dalen!
Sarah
Mbuji Mayi
Stroom in Mbuji-Mayi: 180 miljoen dollar nodig.
MBUJI-MAYI - Er is 180 miljoen dollar nodig om de stroombevoorrading in de provincie Oost-Kasai te verbeteren. Dat verklaarde de minister van Energie, Salomon Banamuhere, zondag na een bezoek van 24 uur aan Mbuji-Mayi, de hoofdplaats van de provincie.
De waterkrachtcentrale in Tshala produceert nu slechts 5 megawatt, op een verhoopte productie van 18 megawatt. Gevolg: een groot gebrek aan elektriciteit in Mbuji-Mayi.
President Kabila gaf minister Banamuhere de opdracht na te gaan hoe het diamantbedrijf MIBA en het stroombedrijf SNEL kunnen helpen dit probleem geleidelijk te verhelpen. Volgens Banamuhere is er geld om de centrale in Tshala geleidelijk te verbeteren. Het repareren van bepaalde uitrusting zou hooguit twee maanden duren.
Met 180 miljoen dollar investeringen zou het mogelijk zijn alle stroomproblemen in Mbuji-Mayi op te lossen. Dat project zou wel twee tot drie jaar vergen.
Banamuhere bezocht in Mbuji-Mayi ook de vestiging van Regideso (drinkwater) en ging naar de centrale van Tshala. Regideso kreeg een hoeveelheid brandstof om de drinkwatervoorziening te kunnen verzekeren.
Op 22 november vertrek ik naar deze provincie. Een regio zonder elektriciteit... Bon, het is ondertussen al een gewoonte geworden want in mijn gastgezin hebben we al 10 dagen geen elektriciteit meer gezien...
Sarah
09-08-2007
Kinshasa
Lieve mensjes allemaal
Zoals jullie wel gemerkt hebben ben ik tijdje niet aanwezig geweest op mijn blog! Reden: ik heb een tripje gemaakt naar Kinshasa! Het was een geweldige ervaring maar ik ben blij dat ik terug ben in de leukste, properste en aangenaamste stad van Congo: Lubumbashi! De foto's vind je op www.bombie3.spaces.live.com
Kinshasa is de hoofdstad van Congo. De oppvlakte van de stad is zo groot dat het ook officieel een provincie is. De stad/provincie of hoe je het ook wilt noemen telt 7 miljoen inwoners. Deze 7 miljoen inwoners zorgen ervoor dat de stad vuil is, heel erg vuil. Overal, maar echt overal ligt er vuilnis op de grond en er is niemand die moeite doet om dit op te ruimen. Er rijden ook veel te veel auto's rond. De lucht ziet er letterlijk grijs van. Net zoals de stad letterlijk grijs ziet. De huizen zijn er gemaakt van cement, wat grijs is, en niet van de rode termietengrond zoals in Lubumbashi. Figuurlijk is de sfeer ook maar grijs. Armoede is er overduidelijk zichtbaar en heel veel mensen hebben moeite om op het einde van de maand rond te komen. Deze armoede viel me direct op ... Maar overal klinkt er muziek en is er om de 10 meter een terrasje te vinden! Leve skol en primus, het bier van Kinshasa!
Ik ben naar Kinshasa gegaan in gezelschap van Miguel Buba, Congolees kampioen Karaté al 3 jaar op rij! Veiligheid verzekerd ;-) Gelukkig was ik in Congolees gezelschap of ze hadden me daar helemaal leeggeplunderd. Als blanke (en soms overduidelijk toerist) val je direct op en zullen ze er alles aan doen om je ook maar iets van geld af te troggelen. Ik spreek hier over de politie en het leger. Alhoewel, ook verkopers proberen wel eens het dubbele of driedubbele van de prijs te vragen.
Bon, telkens wanneer we iets "toeristisch" gingen bezoeken was het van: "ela meisje, jij daar, kom ne keer hier!" En dan begon het: wat doe jij hier, waarom, van waar ben je, met wie, wat wil je,... en soms gingen ze zelfs zover dat ze me van spionage verdachten. Ik zal een simpel voorbeeldje geven. Op een dag zijn we naar een strandje aan de congorivier gegaan. Heel gezellig allemaal en heel lekker gegegeten. Tot op het ogenblik dat ik enkele foto's van de rivier begon te nemen (en ik was niet de enige want iedereen liep daar met een toestel in zijn handen). Mijn toestel stond nog niet op of er kwam een soldaat op me af: "En wat denk jij wel, foto's nemen, hier aan de rivier, bla bla bla,...". Ik (allé Miguel) mocht het gaan uitleggen aan één af andere louche type en Miguel heeft uiteindelijk geld toegestopt zodat ik mijn toestel niet moest afgeven (om foto's te deleten). Ze waren uiteindelijk nog vriendelijker dan ik dacht want na het betalen mocht ik zoveel foto's nemen als ik wou. Maar stel je dus voor dat iedereen daar foto's aan het nemen is en ik de enige ben die geld moet afgeven...
De redenatie is logisch: ze is blank, ze is in Congo dus heeft ze geld!
Overal waar we gingen was het van dat, maar echt overal! Ik werd er groen van, echt groen. Ik vond dit ook vervelend voor Miguel omdat we telkens werden aangehouden en een schijnheilig gezicht moesten opzetten (lachen, ja knikken en betalen). We hebben meer geld verloren aan deze vorm van corruptie dan dat we geld hebben uitgegeven aan noodzakelijke dingen (transport, eten, ...)
Maar goed, dit heeft er natuurlijk niet voor gezorgd dat het een slechte reis was. Integendeel, weer een (dure) ervaring rijker!
Wat hebben we allemaal gedaan? Wel, vooral in de auto gezeten. Om van het ene naar het andere te gaan is het transport vinden redelijk makkelijk maar telkens moet je wel 2 of meerdere overstappen nemen. Alles ligt heel ver uit elkaar. Dit zorgt er wel voor dat ik veel gezien heb. Vooral het verschil in de delen van de stad. De rijkere delen van de stad zijn verzorgd en alle huizen beschikken over een betonnen omheining, een metalen garagepoort en een wacht voor de deur. De middelmaat van de stad leeft niet rijk maar kan zich toch nog een huis met dak permiteren. De armste delen van de stad leven in huisjes van 2 op 2 en vrezen iedere dag dat de bodem van onder hun voeten wegschuift: erosie!
Buiten het autozitten hebben we een bezoek gedaan aan het graf van papa Kabila, de congorivier, de haven om naar Congo Brazaville te gaan, typsiche marktjes (en veel boodschappen gedaan die superduur zijn in Lubumbashi), wandelingen gemaakt in het hartje van Kinshasa en het hoogste gebouw ingetrokken om prachtige stadfoto's genomen.
Ik heb er ook van geprofiteerd mijn kleerkast wat aan te vullen aangezien kleren vinden in Lubumbashi niet evident is. Ook de schoenenkast kan er weer voor een tijdje tegen aan
Miguel is geboren in Kinshasa en op 9jarige leeftijd naar Lubumbashi verhuisd. Er woont nog heel veel familie van Miguel in Kinshasa en dus hebben we tantes, neven, nichten en nonkels opgezocht. Ze waren content om mij te zien en de tantes konden het niet laten om te vragen of ik niet met één van hun zonen wilde trouwen. Ik moest ze helaas teleurstellen...
Even hebben we getwijfeld om naar Bas-Congo te gaan. Dit is een provincie ten zuiden van Kinshasa en transport is heel makkelijk vanuit Kinshasa. Helaas liet de tijd ons niet toe om hier een kijkje te gaan nemen. Wel jammer hoor, want iedereen kon ons garanderen dat het daar echt de moeite is. Nuja, weer een uitdaging meer voor mijn avonturenlijstje!
Terwijl Miguel af en toe ging trainen voor zijn karaté heb ik er gebruik van gemaakt om de Kiro in Kinshasa op te zoeken. Helaas moet ik jullie teleurstellen want ik heb helemaal geen Kiro gezien. Ik wist voor mijn vertrek dat het niet simpel ging zijn (Kiro Kinshasa draait op een laag pitje), maar dat ik niemand ging zien had ik niet verwacht. Eerlijk gezegd heb ik voor mijn vertrek maar 1 telefoonnummer meegekregen en misschien moest ik er voor gezorgd hebben dat ik meer gegevens mee had. Maar omdat het allemaal vlug gegaan is (mijn vertrek) had ik hier de tijd niet voor. Ik heb dit ene nummer gebeld maar de persoon kon me helaas niet verder helpen. Het is ook vakantie dus heel veel groepen liggen stil... Spijtig!
Een wist - je - dat lijst over Kinshasa volgt nog...
Sarah
27-07-2007
Afrikaanse hitclub
In het weekend kun je me met enkele Congolezen en muzungu's (blanken) in de uitgaansbuurt van Lubumbashi vinden. In het begin was het even wennen aan de Afrikaanse muziek- en dansstijl. Nu waag ik mij maar al te graag op de dansvloer voor een danspasje! Ik geef jullie een lijstje met de Afrikaanse hitclub. Als je liedjes vindt met clips, nog beter! Dan weet je ook direct hoe er hier gedanst wordt!
Werrason - ça sonne Werrason - libala Werrason - wabelo Werrason - la couleur de London Werrason - allert Koffi Olomidé - pharmacien Koffi Olomidé - martens Koffi Olomidé - danger de mort Koffi Olomidé - droit de veto Papa Wemba - ye te oh Fally ipupa - droit chemin Fally ipupa - associé Zook - mon soleil JB mpiana - lopele Tshalamwana - malu La coste - medicament
Gaan met de geit en vergeet vooral niet met je gat te draaien...
Sarah
26-07-2007
Congo beweegt
Sinds de verkiezingen van vorig jaar is er heel wat aan het veranderen in Congo die alle burgers (mezelf meegerekend) aan de lijve ondervinden.
Ik had het er al over dat je vanaf 2008 een vergunning zal nodig hebben om bakstenen te maken. Deze zal 500 dollar kosten. Om hout te hakken voor de oven zal je een vergunning moeten hebben van 1000 dollar. Dit wil zeggen dat de prijs per baksteen ferm de hoogte in zal gaan.
In de taxi's is er nu een verplicht aantal zitplaatsen. Niet 4 achteraan en 2 vooraan op de passagierstoel, maar 3 achteraan en 1 vooraan op de passagierstoel. Een aantal zoals een auto er voor gemaakt is.
In de taxibusjes is het van hetzelfde. Het is nu 8 achteraan, 7 in het midden en 2 vooraan op de passagierstoel. De persoon die het geld ontvangt moet nu ook een vaste zitplaats hebben. Vroeger stopten ze de busjes tsjokvol en zocht de 'geldontvanger' zich een plaatsje ergens tussen de mensen in.
De prijs in de busjes is ook veranderd. Het is nu overal 150FC (0.20euro). Dit speelt in je voordeel wanneer je vroeger 200FC (0.30euro) moest betalen maar in je nadeel wanneer het 100FC (0.15 euro) was. Taxibusjes die een lange afstand doen (luchthaven, Kipushi, Likasi,...) hebben sowieso een hogere prijs.
Ook in het onderwijs komen er veranderingen. Als je naar de universiteit wil (vanaf oktober 2007) moet je per jaar 400 dollar betalen. De opleiding geneeskunde 600 dollar. Voorheen was dit 150 dollar per jaar.
Er zijn ook leuke dingen aan het veranderen hoor. Bijvoorbeeld het wegennetwerk. De wegen die nu al in asfalt zijn krijgen een opknapbeurt waarbij de putten worden opgevuld. De riolen, die bovengronds zijn en vol afval liggen, worden uitgemest. Dit is zeer positief wanneer het regenseizoen gaat beginnen.
De stad krijgt ook een nieuw kleurtje. Alle winkels moeten hun buitenmuren in een bruinachtige kleur schilderen. Veel mensen vinden het maar niks, maar ik vind het wel iets hebben. Het doet me een beetje denken aan een stadje ergens in het wilde westen (lucky luck), en vraag me niet waarom! Met het schilderen zijn ze al begonnen voor de onafhankelijksheidsdag van 30 juni. Ik dacht dat het schilderen voor deze gelegenheid was. Niet dus...
Ik ben er zeker van dat er nog veranderingen zijn waar ik nog geen weet van heb. Ik hou jullie zeker op de hoogte!
Sarah
FIMCAP
F édération I nternationale des M ouvements de jeunesse C atholique A ction P ariossiale
Internationaal Verbond van Katholieke Jeugdbewegingen met een Parochiale Actie.
In Europa zijn er 12 deelnemende organisaties, in Afrika 10, in Latijns Amerika 3 en in Azië ook 3. Dit zijn zowel Chiro s als andere jeugdbewegingen.
De FIMCAP heeft als doelstelling om ontmoetingen tussen jonge mensen te organiseren en het uitwisselen van ervaring tussen de verschillende jeugdbewegingen.
Op deze manier moeten de organisaties ervaringen kunnen verzamelen van internationale solidariteit om hun eigen kijk op de organisatie (lokaal en regionaal) te kunnen verruimen. De organisaties moeten ook kunnen leren dat samenwerken met mensen van verschillende culturen mogelijk, wenselijk en verrijkend is.
Deze visie wordt gelinkt aan verschillende activiteiten.
-in Europa: euroforum, eurocontact, roundabout en vormingen
-in de wereld: wereldkamp, partnerschappen, uitwisselingen van vrijwilligers
Euroforum
Een 4-daagse cursus voor leiding in een Europees land.
Eurocontact
Een 10-daagse bivak voor aspis.
Roundabout
Een uitwisseling met ketis tussen Litouwen, Catalonië of Malta
Wereldkamp
Een 3-wekelijks bivak voor leiding in het land van een deelnemende organisaties aan de FIMCAP. Vorig jaar in augstus ging dit van 6 tot 26 augustus door in Congo.
Partnerschap
Een verbintenis tussen 2 deelnemende organisaties aan de FIMCAP waarbij ervaringen, ideeën, spelen, uitgewisseld worden. Nu is er een partnerschap tussen Chiro Vlaanderen en Kiro Congo. Er zijn ook al partnerschappen ontstaan tussen Chiro Filippijnen en Jubla uit Zwitserland.
Uitwisseling van vrijwilligers
3 zomers geleden heb ik deelgenomen aan een inleefreis voor leiding naar Chiro Filippijnen. We hebben er gelogeerd in een gastfamilie, Chiros bezocht, Filippijnse spelen gespeeld en projecten van Broedelijk Delen bezocht. Fotos kun je terugvinden op http://bombie3.spaces.live.com/photos/cns!32312C8F014E1D12!104/.
Naaimachine
Beste mensen,
Voor de verhuis naar mijn nieuw gastgezin verbleef ik op Chem Chem. Iedere avond ging ik eerst naar een familie waar ik wachte op Pater Louis die me dan meenam naar de boerderij. Pater Louis had tot een uur of 19 altijd nog vanalles te doen in Ruashi (commune waar ook de familie woont) en Chem Chem is niet bereikbaar met het openbaar vervoer. Vandaar...
Mijn ervaring bij deze familie is geweldig geweest. Mama Martine, papa Jean de Dieu en de kinderen Jessica, Marjolein, Janis en Jasmine zijn schatten van mensen. Nu ik in Ruashi woon ga ik nog wekelijks op bezoek.
Nu wist mama Martine me te vertellen dat ze graag met een klein naaiatelier zou willen beginnen en op zoek is naar een naaimachine. Ik (allé, mijn mama) ben in actie geschoten en enkele weken geleden hebben we een tweedehandsnaaimachine gevonden! Geweldig toch? Ik wil de familie Van Craeynest uit Vichte vanharte bedanken voor de schenking van een Singer naaimachine (foto's www.bombie3.spaces.live.com)
Ik ben langs geweest bij mama Martine om het leuke nieuws te vertellen en hoewel haar geluk niet op kon, stonden de tranen haar in de ogen.
Op 2 oktober komt mijn zus naar Congo en zal ze de naaimachine meebrengen. Het zal een leuk moment worden en ik kijk er al naar uit...
Sarah
25-07-2007
Week 16
Week 16 is gepasseerd en het was vooral een week waarbij ik telkens met het thuisfront geconfronteerd werd. De foto's kun je terugvinden op www.bombie3.spaces.live.com
Op dinsdag 17 juli zijn César, Didier en Ado vertrokken naar België. In de eerste plaats gaat de reis door omdat de FIMCAP een algemene vergadering organiseert in Italië voor al haar partners (in een andere verslag leg ik de werking van FIMCAP uit). De ideale kans om dus ook België op te zoeken.
De vlucht vertrekt pas s avonds dus hadden ze nog de hele dag om de valies te pakken. En dit gebeurde, ja wel hoor, op de Kiro! Tis namelijk zo dat thuis bij César en Didier al een lange periode geen elektriciteit meer is. Ze kwamen op de Kiro hun kleren strijken (de elektriciteit is terug stabiel). Ze hadden ook nog even de tijd om gedroogde vis, pepers, linga linga (groene groentje), sombé (groene groente), zoete aardappelen, in te pakken en vooral een bak simba! Maar de controles op de luchthaven zijn verstrengt. De bak bier mocht mee maar de vis en andere etenswaren hebben ze moeten achter laten. Jammer, want ik was ook van plan om wat vis en groenten mee te nemen naar huis. De vlucht was gepland om 17u en is uiteindelijk om 20u vertrokken. Dat zorgde ervoor dat ze niet in de ochtend op Zaventem zijn geland maar pas om 11u!
Hun programma ziet er als volgt uit:
17 juli: ·vertrek naar België
18 juli: ·aankomst en vergadering IC Chiro Vlaanderen
19 juli: ·vertrek naar Italië voor vergadering FIMCAP
4 augustus: terug naar België
11 augustus: barbeque bij mamsie en papsie!
...
14 augustus: terug naar Congo
Na deze eerste confrontatie volgt de tweede confrontatie op donderdag 19 juli. Geheel onverwachts werd ik opgebeld door enkele vrienden. Er was in het restaurant Tropic een gezellig feestje voor 25 Vlaamse studenten van de VUB (politieke en sociale wetenschappen) en ze wilden een kijkje gaan nemen. Dit liet ik mij geen twee keer zeggen.
Nu bleek de Consul van België, de Gouverneur van Katanga en het televisiestation Mwangaza daar aanwezig te zijn. Niet enkel om deze 25 studenten welkom te heten maar ook om een nieuwe NGO officieel te openen. Ik probeer nog altijd te achterhalen wat de NGO nu precies zal betekenen, maar het lukt me niet echt Enfin! Na wat geklets met deze studenten over België en mijn ervaring in Congo heb ik me stilletjes terug getrokken richting Ruashi!
De volgende dag was de reportage te zien op het Mwangaza nieuws. En ja hoor, ik was terug duidelijk in beeld. Je leest goed: terug! In de 4 maanden dat ik hier ben, is het de 3de keer dat ik met een volle shot in beeld kom. De eerste keer met de optocht van de Kiro op 1 mei, de tweede keer met het parochiefeest van Pater Louis op 24 mei en nu de derde keer bij de opening van een nieuwe NGO! En telkens kreeg ik te horen dat ik gezien ben! Maar ja, wat wil je als enige muzungu (wat 'blanke' wil zeggen)!
En er is zelfs een vierde keer op zaterdag 21 juli met het nationale feest bij de Consul. Ik heb de reportage niet gezien dus weet ik niet of ik zelf in beeld ben gekomen.
Het was trouwens een gezellig feestje. Na het verwerken van de shock hoe mooi het bij de consul wel niet is, was het nogmaals bekomen van al dat Belgisch lekkers: frietjes met mayonaise, cake, wafels, pannenkoeken, toostjes, koud buffet, broodjes, taart, sangria, wijn, belgisch bier, mmmm!
Na het zingen van de Brabançonne door een Congolese Opera dametje gaf de Consul een formeel maar luchtig woordje. Weliswaar in het Frans omdat we nu eenmaal in een Frans sprekend land zijn, maar eigenlijk is de Consul een rasechte Vlaming. Er zat met andere woorden geen accent in zijn laatste zin: lang leve België!
Dit was de derde confrontatie! De vierde confrontatie vindt plaats in mijn gastgezin. Op de één of andere manier slagen ze erin om altijd de zelfde vragen te stellen. Is het nu even koud bij jullie als bij ons? Is de elektriciteit ook onstabiel? Geeft iedereen daar een GSM? Is het nu ook vakantie? Waarom ga jij niet wekelijks naar de viering? Interresante vragen allemaal waar ik altijd een antwoord op klaar heb, maar het is niet altijd even leuk dit 1000 keer te herhalen en altijd aan België te moeten denken. Ik heb dan ook gezegd dat ik het Belgische hoofdstuk een beetje wil afsluiten. De beste manier hiervoor is door volgende week een lekkere cake en pannenkoeken à la Sarah te bakken!
De vijfde en laatste confrontatie gebeurde zondag! We zijn met 8 muzungus naar Kipushi gegaan. Kipushi is een dorpje 30km buiten Lubumbashi en aan de grens met Zambia. Er is een groot meer dat vroeger en nu een toeristische trekpleister is. Je kunt er vissen, schommelen, luieren en een tocht maken langs het meer. Wij hebben de tocht gedaan en het was een rustige (stoffige) en aangename wandeling. Het deed deugd om de benen even te kunnen strekken en terug wat wandelenergie op te doen! Na deze tocht had ik eigenlijk zin om het water in te springen maar na het horen van verhalen over parasieten en andere vieze beestje heb ik het maar gehouden op mijn voeten! Trouwens, zo warm was het eigenlijk niet. Er stond een stevig windje en de zon speelde verstoppertje achter de wolken.
Deze 8 muzungus waren Ines, Inge, Gabriella, Leentje, Dieter, Liezel, Ireen en mezelf!
Inge, Ines en Grabriella zitten hier als lange termijn vrijwilligsters voor Don Bosco bij de straatkinderen. Leentje, Dieter, Liezel en Ireen zijn hier als korte termijn vrijwilligers (4 weken) en geven speelpleinwerking in samenwerking met Don Bosco België en Don Bosco Congo.
Je hoort nog van me!
Sarah
20-07-2007
21 juli
"Il y a des Flamands, il y a des Wallons, mais sire, il n'y a pas de Belges" (Jules Destréee 1904)
Zaterdag 21 juli, de Belgische Nationale Feestdag. Alle belgen zijn op deze feestdag uitgenodigd voor een cocktail bij Guy Sevrin Consul - generaal van België in Lubumbashi. Hier merk ik helemaal niet op dat het zaterdag in België feest is, wat dan weer normaal is natuurlijk, gezien de geschiedenis België - Congo!
Maar, ik merk wel op dat veel Congolezen de verstandhouding kennen tussen Vlaanderen en Wallonië. Want ja hoor, ze zijn op de hoogte dat Vlamingen en Walen niet altijd even goede vrienden zijn. Vooral wat de taal betreft. Ze weten maar al te goed dat Walen vaak Nederlands weigeren te spreken, terwijl ze de taal maar al te goed onder de knie hebben! En dat terwijl wij, Vlamingen, altijd mooi ons best doen om ons beste Frans uit de kast te halen en dit wanneer we zowel in Wallonië als in Vlaanderen zijn!
Vandaar dat ik onderstaand artikel even wou laten zien... bron: www.hln.be
Belg kent vaderland niet
De Belg is loyaal aan zijn land, maar laat het zelden zien. Drie vierde van de Belgen pleit tegen de onafhankelijkheid van Vlaanderen en Wallonië en voor het behoud van het koningshuis. Toch hangt slechts een kleine minderheid de tricolore uit, zingt de Brabançonne of gaat op 21 juli naar optochten. Dat blijkt uit een telefonische enquête van het Gentse marktonderzoeksbureau Compagnie.
Iets meer dan 1.000 Belgen van 15 jaar en ouder zijn bevraagd. Ben Decock van Compagnie noemt de resultaten "paradoxaal": "We kennen onze vaderlandse symbolen niet goed, maar we willen dat België blijft". Zo kennen bitter weinig Belgen nog de geschiedenis van 21 juli. Minder dan één derde van de Belgen kan alle provincies van ons land opnoemen.
Feestdag Negen op de tien Belgen weten dat het op 21 juli nationale feestdag is. De historiek erachter is veel minder bekend. Nog niet de helft weet dat we de onafhankelijkheid van België vieren sinds 1830. Dat Leopold I op 21 juli 1831 de eed aflegde, weet zelfs maar 1 op de 5 Belgen.
Mannen boven Opvallend: mannen zijn beter ingelicht dan vrouwen. Zo wist 53 pct van de mannen en "slechts" 37 pct van de vrouwen dat België in 1830 onafhankelijk werd. Dat jongeren minder goed op de hoogte zijn, valt niet te verwonderen. Eén op de 5 weet niet eens wat we vieren op 21 juli en slechts 30 pct weet dat België onafhankelijk is geworden in 1830.
Symbolen De Brabançonne en de leuze van België ("Eendracht maakt macht") zijn maar enkele van de vaderlandse symbolen. Slechts 2 pct kan de Brabançonne volledig zingen. 3 op de 4 Vlamingen kunnen wel de eerste twee zinnen aanzetten, tegenover één vierde van de Walen. 41 pct van de Belgen kent de wapenspreuk.
Filip 78 pct van de Belgen (86 pct Walen en 71 pct Vlamingen) vindt trouwens dat België één moet blijven, 70 pct dat het koningshuis moest blijven zoals het is (80 pct Walen en 62 pct Vlamingen). Prins Filip mag van 51 pct de nieuwe koning worden, 16 pct is voor Prinses Astrid en 6 pct voor Prins Laurent.
Gevels Gaan we op 21 juli met z'n allen onze gevels bevlaggen? Daar lijkt het niet op. Slechts 1 op de 5 Belgen hangt af en toe de Belgische vlag uit en dan nog in 59 pct van de gevallen op feestdagen. Andere favoriete "momenten van bevlagging" zijn sportwedstrijden, begrafenissen, huwelijken en wijkfeesten.
Vuurwerk Een kleine groep Belgen doet iets speciaals ter gelegenheid van 21 juli, meestal naar optochten of optredens kijken, vuurwerk kijken of een glas dringen. Tien procent van de Belgen die iets speciaals doen op de nationale feestdag, hangt dan een vlag uit.
18-07-2007
Kiwo Ayiti (Chiro Haïti)
Op 12 juli zijn er 4 chiromensen in Haïti aangekomen. Ze gaan er samen met Kiwo Haïti voor een aantal weken vorming geven aan Haïtaanse Chiroleiding. Je kunt hun avonturen volgen op http://www.bloggen.be/kiwo/
Van september 2006 tot juni 2007 was Lies Dewaele actief vrijwillgster bij Kiwo Ayiti (Kreools vertaling voor Chiro Haïti). Ze heeft er meegedraaid in de nationale structuur van de Zuidelijke Chiro 'Ayiti'. Ook bij Lies was er een samenwerking tussen Broederlijk Delen en Chiro Vlaanderen. Je kunt het een beetje vergelijken met mijn aanwezigheid bij Kiro Congo! Tijdens haar verblijf in Haïti (en op vraag van Lies) hebben we er met de IC gebruik van gemaakt om een een project te organiseren waarbij Vlaamse Chiroleiding de kans krijgen om mee vorming te geven aan Haïtaanse Chiroleiding. Ook Lies is terug afgezakt naar Haïte voor deze vorming.
Sedert enkele weken lopen er in heel Haiti meldingen binnen van spontane opwellingen van speelkriebels. Ooggetuigen spreken van ruwe pleinspelen, moddergevechten en koeiendansen. Over de oorzaak zijn er voorlopig enkel gissingen. Vermoed wordt dat een Belgische enthousiasteling het Chiro-virus verspreidt. Het zou gaan om de hardnekkigste variant van het virus... Lies Dewaele
Sarah
Yevgueni!
Yevgueni was er op 'Carpe Noctem', de fuif van Chiro Wingene. Nu staan ze terug in de kijker met een leuke wedstrijd die ze zelf hebben georganiseerd! link: http://www.chiro.be/artikel.php?id=1395
