Het leven zoals het is: Congo!

Onze eerste volledige dag in Mbya gingen we een hike maken (woensdag 12 december). Met een gids gingen we 's ochtends vroeg op pad op weg naar Peak Mbeya. Dit is een bergtop in de buurt van het stadje. Het leuke aan de wandeling was dat we onderweg, op zowel de heen als de terugweg door verschillende dorpjes zouden heenlopen. Top. We gingen vroeg weg, want het was een lange tocht. Wat we niet wisten, was dat er nog een andere reden was dat we vroeg weg gingen. In de bergen regende het de laatste dagen steeds 's middags. Wij waren tot dan toe niet zo bang voor de regen, want we hadden nog niet veel regen gezien tot dan toe. Wel, die middag begon het. Tropische regenbuien, uren lang. We hadden regenpakken bij ons, maar die hielpen niet veel meer. Rien's waterdichte schoenen bleken maar vijf minuten waterdicht. De dorpjes waar we doorheen liepen waren uitgestorven omdat iedereen binnen aan het schuilen was. De wandeling was nog steeds erg mooi hoor, maar viel toch wel wat in het water. Drijfnat kwamen we die avond weer terug aan in Mbeya. Tijdens een goede maaltijd besloten we die avond om de volgende dag Mbeya te verlaten, en richting het meer van Malawi te trekken (Matema). Aan de Tanzanianaanse kant van het meer zou ook van alles te doen zijn.

De volgende ochtend (donderdag 13 december) hadden we weer weinig geluk. De bus waar we in belanden leek bestuurd te worden door Dhr. M. Schumacher himself. Snelheden lagen op de slechte weg zeker boven de 120. Met een grote bus! Doodeng. We waren het zat, zeker nadat we een vrachtwagen op zijn kant hadden zien liggen en stapten uit bij een politiepost. Na een halfuurtje vonden we een lift van een aardige mijnheer die perfect Engels sprak. Hij bracht ons naar Kyela (helemaal ten Zuiden van Tanzania). Vanuit Kyela konden we een bus nemen naar Matema waar we heen wilden. We zagen de bus al staan. Een Afrikaans wrak, al volgeladen. Nog slechts 30 mensen erbij en hij kon vertrekken. De chauffeur had helaas zijn coureurscostuum thuisgelaten, maar we zagen het al gebeuren. De weg was zo slecht dat de bus er 2,5 uur over zou doen. We besloten dat we dit niet wilden. Na een biertje bij het dichtsbijzijnde cafe besloten we dat we direct naar Malawi wilden. Op het terras werden we aangesproken door een paar dronken Malawiaanse politiemensen (niet in functie, ze waren in Tanzania aan het kerstshoppen) die ons een lift gaven tot aan de grens (in ruil voor een biertje).

Dat ging soepel. We kozen ervoor om direct het land in te trekken en gingen 45km verder naar het stadje Karonga. Toen we daar aankwamen was het al donker. We lieten ons afzetten bij een hotelletje uit de Lonely Planet. Dit was niet zo'n goede keus. We kregen de slechte kamer tot dan toe. Een slechte eerste nacht werd de volgende dag ruimschoots goedgemaakt. Een wandeling door Karonga was erg leuk. We kwamen er echter dat mensen aardig zijn, op de foto willen, ons niet constant wilden afzetten of gesprekjes met ons aanknoopten voor geld.

Wat erg leuk was aan Karonga waren de taxifietsen. Ik heb al veel verschillende manieren van taxivervoer meegemaakt, maar nog nooit achter op de fiets. Jongens met een stevige fiets en een brede bagagedrager met voetensteuntjes bieden je een lift aan voor een kleine vergoeding. We merkten zelfs dat het normaal is dat je zelf je prijs mag bepalen. Dit was helemaal prettig.

Na een niet zo'n gezellige nacht maar wel een leuke wandeling in Karonga zijn we op vrijdag 14 december doorgereden naar het het stadje Chitimba! Een geweldige plek met een lekker rasta - restaurantje en een gezellige kampsite. We zijn direct het meer van Malawi in te gedoken! Heerlijk ...

De volgende dag (zaterdag 15 december) hebben we ons weer aan een stevige 'berg'wandeling gewaagd. Er ligt namelijk nog een leuk koloniaal Engels dorpje (Livingstonia) in de bergen rond Chitimba. Het zou een wandeling van enkele uren moeten zijn maar je kan de wandeling leuk houden en ergens onder weg in een leuke kampsite slapen. Genaamd: Mushroom Farm! Nou, van een gezelligheid gesproken. We kregen een tentje met uitzicht op het meer, de verse tomatensoep met zelfgemaakt brood smaakte heerlijk en we hebben de leukste compost-toilet ooit ontdekt. De ruimte is niet enkel een halve balzaal maar het toilet staat op een soort verhoog met zicht op de vallei. Nou, als de darmen dan niet loskomen, dan weet ik het ook niet meer... Trouwens, de hele kampsite is opgebouwd zonder stroom. Toch, dankzij een goed werkend zonnepaneel hebben wij kunnen genieten van de meest natuurlijkste en warmste douche sinds onze tocht in Afrika.

Vandaag, zondag 16 december, zijn we in de ochtend eerst doorgelopen naar Livingstonia en dan teruggekeerd naar Chitimba. We hebben nog de laatste keer gezwommen in het meer en vanaf morgen trekken we naar het westen van Malawi om daar ergens de grens met Zambia over te steken.

Wist je dat
... Sarah op de grens met Tanzania en Malawi voor de eerste keer ponden in haar handen heeft gehad?
... het meer van Malawi het diepste meer van Afrika is?
... de mensen in Malawi beter Engels kunnen spreken dan in Tanzania?

Sarah en Rien