met de fiets Chaque homme doit inventer son chemin.
Jean-Paul Sartre
19-08-2010
DAG 29 EN DAG 30
Beste,
Een beetje grappig dat het nieuws blijft komen nu de tocht er al zo'n dikke drie dagen op zit. In de brievenbus vond ik vandaag het volgende: een enveloppe met twee dagen reisverslag en twee armbandjes die ik kreeg van de viskes (zo noem ik Nele en Katrijn wel eens). Het ene armbandje was dan ook eentje met viskes op, zeer gepersonnaliseerd! ;-) Hieronder kunt u het verslag van dag 29 en dag 30 lezen. Veel plezier ermee.
DAG 29
Astorga-Villafranca, 80 km
Dag Sarah,
Het was een lastige dan vandaag. Gelukkig heb ik de vorige nacht goed geslapen. We zijn deze morgen vroeg vertrokken. Ontbijt op café en dan de zware beklimming naar Cruz de ferro. Het ijzeren kruis waar je je "lasten" kwijt kan door symbolisch een steen(tje) achter te laten. Deze namiddag bleef het lastig rijden. Vooral ik had last van de hitte. ik dacht dat ik er niet zou geraken. Na een lekke band van Katrijn en een agua-stop zijn we er toch in geslaagd de albergue te bereiken. het is een heel eigenaardige albergue met slaapzalen met drie bedden boven elkaar. Papa en ik slapen elk in een andere kamer, echt niet leuk. Ik wilde een douche nemen en het was koud water. Een koude douche dan maar. Papa zal de fietsen nazien (o.a. nieuwe remblokjes) voor de grote beklimming, die nog zwaarder zal zijn dan vandaag. Daarna gaan we naar 't stad. Ik wil graag nog een kaartje schrijven naar tante Paulo naar aanleiding van het overlijden van nonkel Jef. We zullen in't stad een menu del pelegrino eten en zo laat mogelijk terugkeren naar de albergue. Papa en ik voelen ons hier echt niet thuis. Nele en Katrijn zijn heel flexibel; ik moet ze echt bewonderen.
DAG 30
Vallafranca-Samos
Toch relatief geod geslapen. Vandaag de grote dag: de beklimming van de Cebreiro. Het is ijskoud 's morgens. In de albergue krijgen we voor 3 euro een uitgebreid ontbijt: Wat een luxe: het is dagen geleden dat we nog zo'n lekker ontbijt hadden. Dus, we moeten onze mening over de albergue bijstellen! Toch goed! We vangen een zware tocht aan. Papa 's handen zijn"dood" van de kou. Nele en Katrijn rijden voorop. We klimmen ongeveer 4 uur met nu en dan een pauze om iets te eten. Moe, maar voldaan bereiken we de top. In de namiddag een afdaling van 12 km. We zullen slapen in de albergue in één van de oudste kloosters van Spanje. Net toe wij willen inschrijven is alles volzet. We slapen bijgevolg in een hotelletje. Wat een luxe: na weken eindelijk alleen in een kamer slapen; een bad kunnen nemen. Het is echt genieten. Wat we de volgende nachten zullen doen zijn we nog aan het overleggen met Nele en Katrijn. Zij willen albergues omwille van de contacten en wij willen wat meer rust en privacy, want we hebben onze nachtrust ech twel nodig. Nele en Katrijn zullen wellicht in de albergue slapen en wij in een hotel. We zien wel wat de dag van morgen ons brengt. Nog 140 km en we zijn in Compostela. Tot ziens.
Veel liefs,
mama, Paulus, Nele en Katrijn
PS: nog een voetnoot van mezelf: Ik vind het een waar genoegen deze blog bij te houden. Ik vind het zelf plezierig! Veel dank aan iedereen die mij al bedankte :-)
