met de fiets Chaque homme doit inventer son chemin.
Jean-Paul Sartre
19-08-2010
DAG 29 EN DAG 30
Beste,
Een beetje grappig dat het nieuws blijft komen nu de tocht er al zo'n dikke drie dagen op zit. In de brievenbus vond ik vandaag het volgende: een enveloppe met twee dagen reisverslag en twee armbandjes die ik kreeg van de viskes (zo noem ik Nele en Katrijn wel eens). Het ene armbandje was dan ook eentje met viskes op, zeer gepersonnaliseerd! ;-) Hieronder kunt u het verslag van dag 29 en dag 30 lezen. Veel plezier ermee.
DAG 29
Astorga-Villafranca, 80 km
Dag Sarah,
Het was een lastige dan vandaag. Gelukkig heb ik de vorige nacht goed geslapen. We zijn deze morgen vroeg vertrokken. Ontbijt op café en dan de zware beklimming naar Cruz de ferro. Het ijzeren kruis waar je je "lasten" kwijt kan door symbolisch een steen(tje) achter te laten. Deze namiddag bleef het lastig rijden. Vooral ik had last van de hitte. ik dacht dat ik er niet zou geraken. Na een lekke band van Katrijn en een agua-stop zijn we er toch in geslaagd de albergue te bereiken. het is een heel eigenaardige albergue met slaapzalen met drie bedden boven elkaar. Papa en ik slapen elk in een andere kamer, echt niet leuk. Ik wilde een douche nemen en het was koud water. Een koude douche dan maar. Papa zal de fietsen nazien (o.a. nieuwe remblokjes) voor de grote beklimming, die nog zwaarder zal zijn dan vandaag. Daarna gaan we naar 't stad. Ik wil graag nog een kaartje schrijven naar tante Paulo naar aanleiding van het overlijden van nonkel Jef. We zullen in't stad een menu del pelegrino eten en zo laat mogelijk terugkeren naar de albergue. Papa en ik voelen ons hier echt niet thuis. Nele en Katrijn zijn heel flexibel; ik moet ze echt bewonderen.
DAG 30
Vallafranca-Samos
Toch relatief geod geslapen. Vandaag de grote dag: de beklimming van de Cebreiro. Het is ijskoud 's morgens. In de albergue krijgen we voor 3 euro een uitgebreid ontbijt: Wat een luxe: het is dagen geleden dat we nog zo'n lekker ontbijt hadden. Dus, we moeten onze mening over de albergue bijstellen! Toch goed! We vangen een zware tocht aan. Papa 's handen zijn"dood" van de kou. Nele en Katrijn rijden voorop. We klimmen ongeveer 4 uur met nu en dan een pauze om iets te eten. Moe, maar voldaan bereiken we de top. In de namiddag een afdaling van 12 km. We zullen slapen in de albergue in één van de oudste kloosters van Spanje. Net toe wij willen inschrijven is alles volzet. We slapen bijgevolg in een hotelletje. Wat een luxe: na weken eindelijk alleen in een kamer slapen; een bad kunnen nemen. Het is echt genieten. Wat we de volgende nachten zullen doen zijn we nog aan het overleggen met Nele en Katrijn. Zij willen albergues omwille van de contacten en wij willen wat meer rust en privacy, want we hebben onze nachtrust ech twel nodig. Nele en Katrijn zullen wellicht in de albergue slapen en wij in een hotel. We zien wel wat de dag van morgen ons brengt. Nog 140 km en we zijn in Compostela. Tot ziens.
Veel liefs,
mama, Paulus, Nele en Katrijn
PS: nog een voetnoot van mezelf: Ik vind het een waar genoegen deze blog bij te houden. Ik vind het zelf plezierig! Veel dank aan iedereen die mij al bedankte
We zijn er geraakt. Het was een hele ervaring zowel voor ons als voor nele en Katrijn. Het was een onvergetelijke en intense tocht met heel wat boeiende momenten. We hebben soms afgezien maar hebben niet geplooid en hebben ons doel bereikt. De beklimmingen begonnen al in het noorden van Frankrijk en duurden tot op de eindmeet in Compostela. Al fietsend hebben we heel wat spieren bijgekweekt. Een tocht van weken is niet op 1 dag verwerkt. We zullen er nog enige tijd van nagenieten. We hebben er echt van genoten en heel veel interessante mensen ontmoet. Jammer dat we de taal niet machtig waren. Dank aan jullie allemaal voor het supporteren,meeleven, uitlenen van materiaal, geven van tips, morele steun, enz, teveel om op te noemen. Speciale dank aan Sarah voor het up tot date houden van onze blog. Voor ons was dit niet altijd mogelijk. En niet te vergeten Nele en Katrijn die ervoor gezorgd hebben dat we onze droom om naar Compostela te gaan konden waarmaken. We zien er naar uit om jullie terug te zien en onze ervaringen te vertellen. We vliegen nu vrijdag van Compostela naar Madrid en van daaruit zaterdag naa Charleroi. We hopen om 20 uur in Avelgem thuis te komen. Heb je ziin om even binnen te springen dan ben je altijd welkom.
We zijn er geraakt. Het was een hele ervaring zowel voor ons als voor nele en Katrijn. Het was een onvergetelijke en intense tocht met heel wat boeiende momenten. We hebben soms afgezien maar hebben niet geplooid en hebben ons doel bereikt. De beklimmingen begonnen al in het noorden van Frankrijk en duurden tot op de eindmeet in Compostela. Al fietsend hebben we heel wat spieren bijgekweekt. Een tocht van weken is niet op 1 dag verwerkt. We zullen er nog enige tijd van nagenieten. We hebben er echt van genoten en heel veel interessante mensen ontmoet. Jammer dat we de taal niet machtig waren. Dank aan jullie allemaal voor het supporteren,meeleven, uitlenen van materiaal, geven van tips, morele steun, enz, teveel om op te noemen. Speciale dank aan Sarah voor het up tot date houden van onze blog. Voor ons was dit niet altijd mogelijk. En niet te vergeten Nele en Katrijn die ervoor gezorgd hebben dat we onze droom om naar Compostela te gaan konden waarmaken. We zien er naar uit om jullie terug te zien en onze ervaringen te vertellen. We vliegen nu vrijdag van Compostela naar Madrid en van daaruit zaterdag naa Charleroi. We hopen om 20 uur in Avelgem thuis te komen. Heb je ziin om even binnen te springen dan ben je altijd welkom.
Nu lijkt alle info bijna overbodig, maar gezien de tocht belangrijker was dan het doel, lijkt het me toch fijn u nog wat info van onderweg door te spelen. Vanmorgen vond ik weer drie enveloppen met briefjes van mama aan mij in de brievenbus. De verslagen handelen over dag 26, 27 en 28. Veel plezier ermee!
DAG 26
Fromista- Sehagun, 59 km
Dag Sarah,
Hoe gaat het? Hier alles oké. We zijn al 26 dagen onderweg. Niet te geloven. Nele en Katrijn nemen meer en meer verantwoordelijkheid. Ze zijn gedreven om er te geraken. Ze staan als eerste op en maken ons wakker om zeker tijdig aan de ontbijttafel te verschijnen. Het ontbijt is heel sober: 1 fruitsapje, koffie of chocolademelk en 2 koekjes. Net genoeg om de dag te kunnen starten. Vandaag was het een vlakke rit: ons pad liep volledig parallel met de voetgangers. De mensen zijn heel vriendelijk. Voortdurend hoor je 'hola' of 'buen camino'. Na 20 km fietsen hebben we baguettes en chocoladekoeken gekocht en een café solo gaan drinken op café. N&K hebben ons dan verlaten en zijn op eigen houtje gefiets naar de eindbestemming. Ik ben er zeker van dat ze in staat zijn om helemaal alleen naar Santiago te fietsen. We slapen in een albergue in het centrum van de stad. De albergue is gevestigd in een voormalige kerk. Mooi, heel mooi! We hebben ons geïnstalleerd en zullen het stadje verkennen. Vandaag kunnen we ook op internet. Ik heb juist vermeld waar we nu zijn en hebben eens de tijd genomen om de vele reacties te lezen. Paulus zal vanavond boeken voor de herberg in Madrid. Bedankt Sarah voor het bijwerken van de blog.
Heel veel groeten, Mama, Paulus, Nele en Katrijn
PS: Nog 411 km te fietsen en we zijn er!
DAG 27
Saragun- León, 74 km
Dag Sarah,
Hoe gaat het? We hebben een bewogen nacht achter de rug. Midden in de nacht werden we wakker door een mannenstem die heel luis één of andere zin scandeerde in het Duits. Hij praatte luider en luider. Iedereen werd wakker. Zaklampen werden bovengehaald; we wisten niet wat we ervan moesten denken: was er iemand het gebouw binnengedrongen? Wie is die man? Uiteindelijk bleek het een pelgrim te zijn die"doordraaide", wellicht oververmoeid of een zonnesteek. GSM werden bovengehaald en wellicht heeft iemand de politie opgebeld. De man is met pak en zak vertrokken. Hopelijk kunnen ze hem helpen, want hij zag er niet goed uit. Wij (Paulus en ik) zitten nu op een terrasje in 'Mansilla de las Mulas', een oud middeleeuws stadje. Nele en Katrijn rijden vandaag helemaal alleen, ze hebben geld meegekregen om mondvoorraad e kopen. We genieten van de tocht, het is een echt vlakke rit in de hoogvlakte. De wind houdt zich gedeinsd. Het is helemaal niet lastig om te fietsen. De zon schijnt en we nemen de tijd om hier en daar halt te houden. We zijn aangekomen in León . Een prachtige stad. We slapen in de albergue net buiten de stad. Mooie albergue met kamers van 8 personen. We gaan nu naar 't centrum om de stad te bezoeken.
Tot morgen
Liefs mama en co.
DAG 28
León-Astorga, 62 km
Dag Sarah,
Alweer een nieuwe dag. We weten niet meer welke dag we zijn. We moeten telkens in ons agenda kijken. We hebben al 2016 km afgelegd. Deze morgen hadden we het gevoel dat we er al waren, maar niets is minder waar. We hebben nog 2 grote cols te gaan. Morgen de eerste: "Cruz de ferro" en de dag erop: Cabreiro met stijgingspercentages van 7-8-9-10 %. Na die cols blijft het stijgen en dalen tot in Compostela. Het wordt dus klimmen en dalen tot de laatste snik. Gisteren hebben we León bezocht: een heel mooie stad. Nele en Katrijn hebben nieuwe kleren gekocht en zullen dat extra gewicht meeleuren tot in Compostela. Vandaag was het aangenaam fietsen. Het wordt groener en groener en in de verte zien we de bergen. We hebben iemand uit Brussel ontmoet en hebben een hele tijd samen gefietst. Hij doet de Camino vanuit België voor de 2e maal en helemaal alleen. We hebben op 18 augustus afgesproken met hem in Compostela. Deze morgen hebben we wat langer geslapen. Het was nodig, want de vermoeidheid begint zicht te laten voelen. Het is niet te onderschatten om iedere nacht in slaapzalen te slapen. Eens op de fiets is alle leed vergeten. Het blijft leuk. Het verveelt geen minuut. Nele en Katrijn fietsen dapper verder en wij ook. We zullen maandag of dinsdag aankomen in Compostela.
De aankomst liet de Reizigers Decoster-Vandenberghe niet ongeroerd, vooral de vrouwelijke deelneemsters en in het bijzonder Katrijn. Paulus was vooral moe . Twas alvast weer een heel zware dag. Ze kwamen rond 15u aan na zware beklimmingen en schitterend weer. De fietsen staan normaal gezien al bij Camino Travel Center, maar daar ben ik niet helemaal zeker van. Ze zijn er in ieder geval langs geweest want Paulus vertelde mij dat hij zijn pasport had (die had ik via een aangetekende zending naar dat bedrijfje gestuurd). Compostela zelf is heel druk, super mooi en vooral erg heuvelachtig, daarom wilde mama zich zo vlug mogelijk ontdoen van de fietsen. Twas echt lastig te voet met de fiets in de hand door 't stad te lopen. Nu zitten ze in een klein restaurantje, alle mensen op een hoopje. De sfeer is heel leuk, der spelen overal (?) straatmuzikanten en de stad is helemaal in feeststemming. Overgens denkt Nele dat ze de zonneslag heeft. Ze heeft gisteren voor het eerst geen pet gedragen, en voilà... ze draagt er de kwalijke gevolgen al van. Het is ook leuk pelgrims van ergens onderweg weer te treffen. Zo zei Nele: "Tis birre sjiek, we hebben 3 sjieke Engelse kirels dawe lik duust (=1000) kilometer vroeger zijn tegengekomen, teruggezien en ook 2 Ierse jongens die we ergens in Roncevalles in een cafeetjes juust na de Pyreneeën hebben gezien. En ook mensen die Katrijn ergens 's nachts met enkel een heel klein lichtje op een camping in Frankrijk zag toekomen. Misschien een mooitje om mee af te sluiten: "kga mij daar jeunen zeggen ze allemaal". Kga n beetje minder lang onderweg zijn in ieder geval en langer ter plekke blijven... En zo is het hoofdstuk 'Compostela' nog lang niet afgesloten te huize Costers.
Bedankt aan iedereen voor de steun en de hulp, van dichtbij, van veraf, praktisch of moreel, met woorden of via andere kanalen...!!!
Voorlaatste dag fietsen: 80 km, overnachting in Melida.
Het was een lastig parcours vandaag, veel beklimmingen tot wel 10 procent. Paulus beschrijft ze als "nijdige korte heuvelkes". De vier doorkruisen een arme heuvelachtige streek met veel kleine boerderijtjes en kleine dorpjes die leven van de veeteelt (vooral koeien). De economie is vooral gebaseerd op het pelgrimstoerisme. Het is nu 19u en nog altijd 35 graden...We kunnen het ons bijna niet voorstellen ivgl met het frisse Avelgem met zijn koude wind die 't groen in beweging brengt.
Het is heel druk van de voetgangers en je voelt in alles dat het einde nadert. De nachten in de albergues zijn lastig omdat er veel rumoer is en zeker op de laatste kilometers van Compostela verwijderd, worden er vaak fiestas gehouden in de albergues. De Spanjaarden zouden ook veel babbelen, zegt mama. Er worden heel veel visgerechten geserveerd (calamaris enzo). Het eten is heel goedkoop. Voor 9 euro heb je een volledige maaltijd. De namen van de steden worden in het Gallisisch aangeduid. Dat is soms moeilijk omdat ze in het Spaans op de wegenkaarten staan...
Vandaag slapen ouders en kinderen wel effectief apart. De albergue was 'completo' waardoor N&K in een provisoire refugio slapen (een sporthal die door de burgerbescherming als slaapzaal is ingericht voor slechts 6 euro de man) en mijn ouders slapen in kamers bij een meneerke die enkel Spaans spreekt (30 euro). De fietsen staan vannacht in een 'remorke' (= aanhangwagen) omdat ze niet gestolen zouden worden.
Mama vindt de sfeer heel speciaal en " 't is echt vree geestig". Iedereen is super vriendelijk en iedereen zeg 'buen camino' tegen elkaar (letterlijk: goede weg). Het is boeiend dagelijks nieuwe mensen te ontmoeten, maar ook soms wat jammer dat het contact zo kortstondig is. Iedereen doet zijn verhaal en vertelt het motief waarom ze de tocht ondernemen. 's morgens vroeg om 6u gaan de cafeetjes open om 'el desayuno' te nemen (=het ontbijt). Vandaag gingen de vier pas om 8 uur gaan eten, en.... de pistolets waren al op.
Morgen nog 70 km te gaan. Arrivée rond 16, 17u gepland. Het zal raar doen waarschijnlijk. Na als die kilometers en ontmoetingen en avonturen en mooie en lastige momenten, aankomen in de stad. Nog drie dagen ter plekke blijven en vrijdag (20 augustus) naar Madrid vliegen met enkel wat handbagage. Een overnachting daar en dan de dag erop weer naar België. Rond 18u in Charleroi. Einde avontuur.
Nele was gisteren in haar vertellen aan de telefoon, ze zei me vanalles over heel de reis heen en het lijkt me wel leuk dat met u te delen. Ik soms de dingen wat op.
-er zijn maar 2 lekke banden geweest: twee keer Katrijn
-onderweg een Frans gezin met 9 kinderen tegengekomen (maar 1 jongentje; ocharme 't ventje). N&K dachten dat het een koor was, omdat de voortdurend liedjes zongen. Maar toen ze het vroegen, bleek het dus niet het geval te zijn Ze doen de Camino Francés in drie keer. Dit is de weg vanaf de Pyreneeën tot in Compostela. Ieder jaar dus 'een stukje' wandelen. Deze keer vertrokken ze vanuit Burgos.
-In León zijn Nele en Katrijn gaan shoppen en ze hebben birre veel gekocht. en 't was afzien achteraf..."ge merkt da wel ze in de beklimmingen", zei Nele.
-Ze vroegen eens aan drie oude Spaanse vrouwtjes de weg naar een winkeltje om eten te kopen => na enkele seconden stilte begonnen de drie opeens heel door elkaar te brabbelen en elk in een heel andere richting te wijzen => Nele en Katrijn lagen plat van't lachen.
-der zijn al rond de 1000 foto's getrokken...de mooiste komen nog op de blog
-Galicië is de streek van de vis...Nele -als zijnde GEEN vis eter- zei "'t is birre stom voor mij!, en kbestel dan zo'n salade, maar 't zat wel tonijn in zeker..." Je kan er niet aan ontsnappen blijkbaar...
-Ze zijn moe, hebben spierpijn, en de gewrichten beginnen pijn te doen (polsen, en de rechterknie van Nele)
-slapen in albergues is niet altijd zo fijn, om 5u staan de voetgangers al op om om 6u te vertrekken. Dan wordt je ook wakker natuurlijk...
-De kleren tot op den draad versleten. Nele haar onderbroek is gescheurd en der is een stuk zeemvel uit haar fietssort gescheurd... Gelukkig zijn ze er bijna...
-Nele vond het zot dat ze op 1,5 km hoger zat dan in België
-Op 'Cruz del ferro' (het hoogste punt van de tocht) laat ierdere pelgrim traditiegetrouw iets achter, meestal een steentje. Nele had van een man uit Atorga een steentje gekregen. Hij vond het ergens in een dorpje in Navarra.
-Nele heeft al 30 euro aan armbandjes uitgegeven. 't is wel stom...ze heeft nu al 10 bandjes aan haar pols waardoor ze een hele witte vlek zal hebben. (een niet gebruind stuk arm...)
-Katrijn steekt 's morgens altijd haar muziekbokskes in haar stuurzakje met luide muziek om wakker t worden. Iedere voorbijganger kgrijgt dan een glimlachske op zijn gezicht. "een moment waarop ze efkes minder afzien" zegt Nele.
-N&K spelen altijd van "Janine en Rita" op de fiets. Nele is Rita en Katrijn is Janine, en ze zeggen dan: ah kijk Janine, waar dawe nui zittn, etc... Ze spelen ook het spel van "weetje nog toen dawe..." (bv helemaal onders 't zwart van mieren wakker werden).
-Tijdens een overnachting in een kerk die als refugio was ingericht, kwam er om 3 uur ''s nachts een Duitse man helemaal gek, hij begon God uit te schelden en the church te vervloeken en te zeggen dat een klote tocht was. De andere logeurs probeerden hem e kalmeren, de politie is ter plekke gekomen en hebben de man uit de kerk gehaald. bizarre toestanden... Eén van de andere logeurs dacht met zijn slaapkop dat het al ochtend was en maakte zich helemaal klaar om te vertrekken ... maar niet dus
-De meeste pelgrims (zeker de voetgangers) hebben maar 1 tenue mee. En ze laten dan in hun onderbroek in de refugio's omdat ze dagelijks hun kleren uitwassen en ze dan moeten laten drogen...
Afsluiter van het gesprek: "'t is nen vree tocht ze, mee veel lastige momenten, maar ook mooie momenten. 't valt beter mee dan verwacht, k zou 't nog keer opnieuw doen met een vriendin of zo. Iedereen vertelt zijn verhaal en de reden waarom ze het doen. Wij zeggen dan "we must do it'. En je leert birre veel nieuwe mensen kennen. Nu gaan we n beetje gaan schommelen... (dixit Nele)
Ik had gisteren mums aan de lijn... Met veel plezier speel ik jullie de volgende informatie door:
Gisteren hebben ze 67 km gefietst, 4 uur aan een stuk geklommen, de zwaarste beklimming van de reis. De naam van de zotte berg die de scheiding vormt tussen Castillië-León en Galicië is 'o Cebreiro' (het Galisische lidwoord 'o' vertaal je als 'de' in het Nederlands). Het was 's morgenst ijskoud. Paulus zijn handen waren helemaal bevroren, maar naarmate de dag meer dag werd, werd het weer ook warmer,...VEEL warmer! Het gebied wordt meer en meer bebost. Dit is helemaal niet zo raar want Galicië wordt het Ierland van Spanje genoemd omdat het daar zoveel regent en omdat de Keltische cultuur er nog sterk aanwezig is.
Na de zware inspanningen in broeierig hete temperaturen sliepen de 4 gisteravond in het dorp SAMOS. Normaal zouden mijn ouders in een hotelletje slapen en N&K in een albergue wegens plaatsgebrek maar N&K hebben de laatste twee slaapplaatsen in de albergue afgestaan aan twee voetgangers die anders nog 10 km verder moesten wandelen. Dus hebben Nele en Katrijn uiteindelijk ook in het hotelletje geslapen.
Eergisteren was de herberg op het eerste zicht niet zo leuk. Ze hebben zich zo lang mogelijk beziggehouden op restaurant om pas toe te komen wanneer de slaaptijd aanbrak. Het ging om een erg rommelige herberg met douches die slechts een ministraal water afgaven. Maar mums moest haar mening herzien. Een overheerlijk ontbijt -het beste dat ze ooit kregen- en supervriendelijke eigenaars deden het etablissement in een wip aanzienlijk in achting stijgen.
Ze hebben ook kennis gemaakt met een Belgische man met de naam Kris. Het klikte onmiddellijk en ze kregen zijn visitekaartje om nog eens af te spreken in Compostela. Hij vertelde dat Compostela één restaurant is. 't Is al de tweede keer dat Kris de tocht maakt. De eerste keer ging hij met een tandem... en ergens in the middle of nowhere hadden ze een lekke band... pech...maar er reden net Spaanse wielertoeristen voorbij die hem hebben gedepanneerd, zomaar voor niets...Een nieuw wiel gestoken en het kapotte meegenomen... Mooi toch die solidariteit...
hier Nele eens die een berichtje schrijft, we zijn vandaag aangekomen in Villafranca, een mooi stadje hier in Spanje. ik vond het vandaag 1 van de lastigste dagen, het was echt superwarm en de bergen waren te vergelijken met die van in de pyreneen.. We hebben gisteren Chris leren kennen, een belg en hij zei dat het traject dat we morgen doen NOG lastiger is.. erger dan de pyreneen durfde hij het te noemen.. dat belooft dus. we hebben vandaag 80 km gefietst. We zijn ook aan het Cruz del ferro geweest, daar hebben we allemaal iets achtergelaten, bijna alle pelgrims die daar passeren doen dat daar... We slapen nu in een refuge met heel erg krappe kamertjes, pap slaapt apart omdat er plaatsgebrek was, hij slaapt bij de 50-plussers ! Katrijn en ik slapen in een een dubbelbed met 3 bedden, ik slaap boven katrijn en boven mij een ietswat dikkere meneer die nogal door de matras zakt, en dat is nogal beangstigend voor vannacht ..
Wat zich aankondigde als een vlakke etappe, werd een tocht met heel wat beklimmingen en afdalingen. Het uitzicht wordt mooier en mooier. We hebben het gevoel dat we er zijn,maar niets is minder waar. Morgen volgt een zware beklimming naar Cruz de Ferro: top 1500m We zijn nu in de Montes de Leon. We slapen in een Albergue met Duitse vrijwilligers; Er zijn 130 bedden, verdeeld over een aantal verdiepingen en kamers. Astorga in een mooi stadje
U voelt het waarschijnlijk ook. Het einde nadert. Het doel is bijna bereikt. Deze magnifieke tocht is weldra gefietst...
Nu maandag 16 augustus is de arrivée gepland, dan nog enkele dagen ter plekke om op zaterdag 21 aug. het vliegtuig naar huis te nemen. De fietsen worden via een Nederlands bedrijfje "CAMINO TRAVEL CENTER" met een bestelwagentje naar huis gevoerd.
Vandaag vond ik nog vier kleine briefjes Compostela-verslagen in de brievenbus. Lees maar lekker mee, 'tzijn van de laatste...
Dag Sarah,
Hoe gaat het? We zijn vandaag vroeg opgestaan, vertrokken zonder ontbijt, in een café buiten de stad een ontbijt genomen en dan onmiddellijk de eerste klim. Na een aantal km gestopt voor een fotosessie tussen de zonnebloemen en op het stro. Verder geklommen en ondertussen genoten van de oneindige hoogvlakte met graanvelden zover het oog reiken kan. Het is heel kalm langs de weg, bijna geen auto's. Hier en daar een voetganger die de camino doet en de weg oversteekt. Het pad dat de fietsers volgen is niet hetzelfde als dat van de voetgangers. Nele en Katrijn rijden voorop. Ze rijden een hele tijd in ons zicht. Mooi achter elkaar: het lijkt wel een tandem. Hier en daar vinden we sporen van hen: papieren zakdoekjes. We zijn vroeg aangekomen in Fromistie (?), om 14 u. We genieten nu van een frisse pint. Nele en Katrijn zijn naar de albergue om ons in te schrijven. Ze zijn heel flink: ze fietsen goed en zorgen voor de mondvoorraad. Vanmiddag lekker gegeten. Nele en Katrijn zijn gaan zwemmen. Ik heb een siësta genomen: 2 uur geslapen. Ik het er echt deugd van gehad. het is een gezellige albergue: niet te groot met slaapzalen van 8 à 10 personen. Nele en Katrijn zijn nu op stap met een aantal Duitsers (één uit Berlijn). Papa leest de krant (wat hij ervan verstaat, want het is een Spaanse krant). We hebben nu 1820 km afgelegd. Na wat rekenen en tellen zullen we op 16 augustus aankomen in Santiago. We willen dan graag naar Finiesterre, wellicht met de bus. Hoe we zullen terugkeren vanuit Charleroi weten we nog niet. We zien wel. Als we nog eens de kans hebben om op het internet te gaan, zullen we het uitzoeken. Met ons nieuw dagritme van vroeg opstaan, zit het heel goed. We hebben het gevoel meer vrije tijd te hebben. Het blijft echter wennen om met andere mensen samen te slapen en om zo voet op te staan, maar het lukt. Morgen kopen we postzegels en kunnen we terug briefjes sturen.
Vlakke rit tot in Leon. Heel mooie stad met volgens Nele en Katrijn veel mooie winkels. Helaas konden ze zich niet inhouden en moeten ze nu enkele kilos meer dragen over de bergen die nog volgen.. Morgen volgt de laatste min of meer vlakke etappe naar Astorga. Te voorziene afstand is ongeveer 65 km. Het weer blijft hier prachtig en juist gepast. Dus s morgens is het fris om te fietsen en vanaf 14 uur is het heel warm. We zorgen dat we tegen 14 uur ter bestemming zijn.
We starten hoe langer hoe vroeger in de ñorgen; Oñ 7u45 waren we al aan het fietsen; Bij het begin een echt vlakke rit; Niet te geloven. Aangekomem oñ 13u30. Nog ruiñ de tijd oñ het stadje te bezoeken; Morgen rijden ze door naar Leon;
Een tocht ñet heel veel beklimmingen, maar een onvergetelijk uitzicht op de hoogvlakten. Vroeg aangekomem in de Albergue. Meer nieuws volgt via ons Sarah.
hoe gaat het? Ik zal voor een keer mailen i;p;c briefjes te schrijven; Vanaf morgen is het weer met potlood en papier;
Dag 20.Sint-Jean Pied de Port Arre 73 km
De oversteek van de Pyreneeen is goed verlopen. Het was wel heel koud en mistig. We hebben Roncesvalles niet veel bzocht oñdat het te koud was. Jammer. We zijn dan iets gaan eten in het eerste spaanse dorpje. We stelden dadelijk vast hoe het is om geen spaans te spreken. Daarna in Arre geslapen. Voor de eerste maal in een albergue van Franciscanen. Hier heeft Nele haar gsm vergeten. Maar dit wordt vervolgd. Een kleine gezellige albergue waar er ook een groep was van Brussel met minder validen die een trektocht deden naar SDC. Of een gedeelt e toch. s Morgens zijn mama en ik naar de mis geweest met een poolse priester die ook op tocht was naar SDC.
Dag 21. Arre - Estella 81 km
Prachtig weer. Een hele dag van heuvels en af en toe een pittige klim. Puente La Reina aangedaan waar diverse pelgrimsroutes samenkomen. Na lang zoeken hebben we een albergue gevonden in een sporthal. Wel heel goed op zijn chiro s georganiseerd met oñ zes uur s morgens een bivakwijsje. Het was dan ook een duitse vrijwilliger die hospitalera was.
Dag 22. Estella Nigera 83 km
Gestart met het zoeken naar een wijnfontein die blijkbaar gratis wijn levert. In de nabijheid van een klooster en een wijnbedrijf. Fontein blijkt niet goed te werken. Katrijn heeft toch 1 pulle kunnen vullen met wijn. Waarvoor dank. Een dag wederom van veel kimmen en dalen. S avonds na lang zoeken en twee volle albergues besloten om op camping te gaan. Geen goede camping met weinig warm water.
Dag 23 Nigera Belorado 84 km
Heel warm weer en weinig schaduw onderweg. Bevolking is wel behulpzaam met water. Geslapen in een albergue met zwitserse vrijwilligers. Gratis slaping en ontbijt. Donatie gegeven van 25 euro.
Dag 24 Belorado Burgos 65 km
Gestart om 8 uur en bewokt weer. Gelukkig want het was klimmen. Tegen 14 uur aankomst in burgos en stad bezocht. Slapen nu in een nieuwe albergue met 140 plaatsen voor 16 euro all inn.
Vandaag zijn we gearriveerd in Burgos. Prachtige stad met een magnifieke kathedraal die Katrien en ik deze nañiddag bezocht hebben. Veel werk gezien van Vlaamse kunstenaars. Deze morgen zijn we vertrokken vanuit Belorado waar we geslapen hebben in een albergue van de parochie die opengehouden werd door drie heel vriendelijke zwitserse hospitaleros. Gisteren was het verschrikkelijk warm en hadden we geen schaduw tussen de eindeloze graanvelden. De plaatselijke inwoners zijn wel heel behulpzaam bij het geven van drinkwater. Vandaag hebben we 60 km gefietst in een heuvelachtig parcours met hellingen tot 14 percent. Onze conditie gaat er op vooruit. Gezien we vroeg opstaan (om 8 uur moet de albergue verlaten zijn) waren we al om 14 uur ter plekke. We blijven op schema. Met 70 km per dag moet het lukken om in SDC te arriveren op maandag 16 augustus.
Hier Sarah weer, met wat info die ik via de telefoon te weten gekomen ben.
Gisteren zijn ze in een refugio in Logroño gestrand. Eerst nog een stukje verderop gereden naar een camping, maar die zag er TE comercieel uit volgens mama en dus hebben ze rechtsomkeer gemaakt, terug richting een herberg dus. Hoe de nacht verlopen is, dat zal ik vnv pas weten . Wel is het zo dat je in de refugio verplicht om 8u 's morgens moet vertrekken. Dat houdt dus in dat je rond 6 u moet opstaan, zodat je tijd hebt om je te wassen en te ontbijten. Het dagritme is dus een beetje veranderd, waardoor ze nu meestal rond 16u arriveren op 'bestemming'. De refugio's zijn leuk omdat je veel in contact komt met mensen die hetzelfde doen, maar toch ook wel een beetje nadelig omdat het altijd in gemeenschappelijke slaapzalen te doen is. Verder is Nele haar gsm vergeten 2 refugio's terug, maar die is blijkbaar terecht en zal naar België opgestuurd worden. Ze gebruikt nu een reserve gsm die Paulus nog meehad. Ze zullen een Spaanse gsm-kaart kopen. Nele was wel n beetje droef, want hij was haar steun en toeverlaat, een soort multifunctioneel instrument: horloge, zaklamp, en middel om contact te houden met de vrienden.
Vandaag vond ik in de brievenbus een tweede postpakket of eerder een dikke enveloppe met daarin het tweede Compostela wegbeschrijvingsboekje. Het 3e en tevens LAATSTE boekje! wordt nu druk bereden. De eerste twee stops in Spanje waren 'Pamplona' en 'Estella' in de de Comunidad Autónoma 'Navarra'. Spanje telt 17 autonome gemeenschappen en mums, pap en N&K zullen door 4 ervan gefietst hebben. (de vier zijn: Navarra, la Rioja, Castilië-León en Galicië) De reizigers overnachten nu veelal in refugio's omdat ze niet echt veel camings tegenkomen. Verder heb ik het volgende heuglijke nieuws te melden: vandaag heb ik Paulus nieuwe pasport afgehaald op het gemeentehuis. Vanavond moeten we dus een plaats in Spanje afspreken (wss een herberg ofzo) naar waar de courier het belangrijke! document moet leveren. Niet zo makkelijk, we moeten dus een plaatsje vinden waar ze over 4 dagen zullen neerstrijken. Maar dat komt wel in orde
Hieronder kunt u een kaartje van Katrijn 'meelezen' en een briefje van Nele aan mij.
Dag Sarah,
't Is Katrijn vanuit de voet van de Pyreneeën. t' Is echt afzien als ge de bergen ziet. Echt Nele en ik verschoten nogal als we ze zagen. Morgen de Pyreneeën. Nu slapen we in een refuge om uitgeslapen te starten en ook alles te drogen want de tent was ondergelopen. Hopelijk hebben we goe weer maar tziet er nie naar uit. We missen je <3 Groetjes van Nele ook
Dag Sarah,
Hier schrijft Nele opnieuw!! We zijn vandaag 3 augustus en 'tis rustdag vandaag, eindelijk!!! 'k Had er echt nood aan, want 'k ben echt supermoe. & 'k denkt da da wel normaal is na 18 dagen iedere dag gefietst te hebben! Maar helaas, het regent op onze rustdag!'t heeft vannacht ook de hele nacht geregend en er sta een plas in onze tent, heel mijn matje, slaapzak & voeten NAT!!! Dus van uitslapen is er nie veel gekomen Dat is wel stom!! En het blijft hier maar regenen... En dat terwijl we ad voet vd Pyreneeën zitten!! 't is wel zot ze, we zijn lik heel omringd door bergen! En morgen is het zover, de grote oversteek, over de Pyreneeën & dan zijn we eindelijk in Spanje en dan nog zo'n 1000 km fietsen en dan EINDELIJK naar huis!!! Ge ziet wel dawe Spanje naderen, alles sta nu int Frans én int Spaans, zo de gemeentenamen en straatnamen, etc...'k Begin het nu ook wel moeilijk te krijgen, 'k lees dan in berichtjes da iedereen naar feestjes enzo ga, en ik kan nie gaan, en 'kheb zo'n zin in een feestje! Ik denk ook da et voor K en ik moeilijker zal zijn om in Spanje alleen ons plan te trekken, want die taal is echt niet simpel, RESPECT voor u daj da al kunt praten!! We gaan vanavond misschien keer zo'n refuge gaan uittesten, aangezien da alles nat is & dawe nie goe hebben kunnen slapen... We zien wel... 'k Kan dus besluiten da het een reis is met veel mooie momenten, maar zeker met heel veel mindere momenten! 'k Ga afronden, papier is op! en doe de groeten aan alle mensen dat 'k mis, iedereen dus.
Dat is wel stom!! En het blijft hier maar regenen... En dat terwijl we ad voet vd Pyreneeën zitten!! 't is wel zot ze, we zijn lik heel omringd door bergen! En morgen is het zover, de grote oversteek, over de Pyreneeën & dan zijn we eindelijk in Spanje en dan nog zo'n 1000 km fietsen en dan EINDELIJK naar huis!!! Ge ziet wel dawe Spanje naderen, alles sta nu int Frans én int Spaans, zo de gemeentenamen en straatnamen, etc...'k Begin het nu ook wel moeilijk te krijgen, 'k lees dan in berichtjes da iedereen naar feestjes enzo ga, en ik kan nie gaan, en 'kheb zo'n zin in een feestje! Ik denk ook da et voor K en ik moeilijker zal zijn om in Spanje alleen ons plan te trekken, want die taal is echt niet simpel, RESPECT voor u daj da al kunt praten!! We gaan vanavond misschien keer zo'n refuge gaan uittesten, aangezien da alles nat is & dawe nie goe hebben kunnen slapen... We zien wel...
