Inhoud blog
  • Dank voor die 1650 km
  • Santiago.. Ontroering.. Overwinningsgevoel.. Albariño
  • Santiago bereikt ! Dank !
  • Kilometerpaal 12
  • Ann gekwetst !
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    COMPOSTELA 2013
    Via Tolosana
    15-06-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dank voor die 1650 km
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Dag 65 - donderdag 13.06.13
    Santiago de Compostela - Finisterre

    Met de autobus dus naar Finisterre... t busstation opzoeken, drie kwartier te vroeg daar (we stappen waarschijnlijk nog te snel?!). Of stapten we weer 'door', omdat t wéér ns regende om 8uur s morgens. 
    Toevalligheid of niet, bij t verlaten van t stadscentrum, kwamen ons de eerste pelgrims tegen, en wie dacht u, zagen we onder de regencapes aankomen, ja Ann en Ozzie ! Met n dag vertraging, om de kwetsuur van Ann te laten genezen, beëindigden ze hun tocht ook, en trots dat den Ozzie was op zn Ann ! en terecht ook ! We spraken af om deze avond, met n pintje, afscheid te nemen
    Om 9u00 met n bijna volle bus pelgrims op weg voor ongeveer 100 km - prijskaartje 23,80 € per kop, heen en weer. Toch weer enkele pelgrims tegengekomen, die we onderweg kwijt waren geraakt... t doet goed te zien dat de meesten zonder kleerscheuren aangekomen zijn, de ene al n dag eerder als de andere.
    De weersvoorspellingen voor de volgende dagen in Santiago zijn wat gunstiger,dus hoopten we... En ja, halverwege Finisterre, ging de lucht ineens open, en werd t zonnig voor de ganse dag. Mooie reis naar Finisterre was t, voor t eerst zagen we de zee, n uur lang de grillige kustvorm volgen, tot 'het einde van de wereld'... Eigenlijk toch n beetje met spijt in t hart, dat we t toch niet te voet deden. In drie extra-dagen doen de meesten het. Niet dat wij uitgeblust waren, maar naar dit extra stappen moet je toch ook toeleven. Enfin, bus uitstappen, en de toerist uithangen, tot we merkten dat 'het einde van de wereld' eigenlijk bovenop n rots lag, aan de 'faro' (vuurtoren). Dat wilden toch kost wat kost gezien hebben, en dus 4 km, te voet er naar toe en straks terug. Fijn, ns stappen zonder rugzak, en zich toch nog n beetje pelgrim voelen, op naar de rots waar de pelgrims vroeger hun kleren gingen verbranden, nadat ze hun bedevaart naar Santiago de Compostela volbracht hadden.
    Er zijn er die de traditie in eer houden, of is t eerder folklore? Overal op die rots zie je resten van verbrande kleren en schoenen, met boodschappen van dankbaarheid.
    t Doet je toch ook wat, te weten dat je op het uiterst Westelijke puntje van Spanje, met je voeten bijna in de Atlantische Oceaan staat.
    Mooie rustige afsluiter van ons pelgrimsavontuur, met heel veel hoogtes, en eigenlijk bijna geen laagtes... of vergeet je de ellende van de regen, de modder, de bedluizen enz... eerder dan de schitterende hoogtepunten, de overwinningen op onszelf en op de natuur, de onvergetelijke ontmoetingen ? Eerlijk, de gesprekken, soms heel gewone, soms diepzinnige, met toevallige mensen van zoveel verschillende nationaliteiten, culturen, leeftijden, standen en rangen, die zullen ons altijd bijblijven.
    We hebben ook veel geleerd... over de natuur, de streken waar we doortrokken, over de 'mensen'... maar we hebben vooral veel over 'onszelf' geleerd. En wie ons kent, zal zeker weten wat we hiermee bedoelen.
    Tot slot willen we ook het woordje 'dank' gebruiken...
    Dank, dat we dit konden en mochten meemaken... 
    Dank, dat we die 1650 km met heel weinig problemen mochten afleggen..
    Dank, aan de mensen, die t mogelijk maakten, dat we dit konden beleven...
    Dank aan de thuisblijvers, die meer dan 2 maanden ervoor zorgden dat we met n gerust gemoed 'thuis' konden achterlaten...
    Dank aan de vrienden, die ons vooraf, en tijdens onze tocht, hielpen met het oplossen van probleempjes...
    Dank aan iedereen, die ons aanmoedigde, steunde, en via onze blog, of op één of andere manier lieten weten dat ze in gedachten bij ons waren.
    Dank aan de mensen die we 'toevallig' hebben ontmoet...
    Dank aan de nieuwe vrienden, want die hebben we er zeker aan overgehouden...
    Dank dat we 'gezond' terug naar huis mogen komen...

    Thuiskomen doen we op vrijdag, als t God belieft, en als t Ryanair belieft... Om 5 uur uit t bed,,, te voet naar t busstation... 6 uur bus naar de luchthaven van Santiago... 8u50 binnenlandse vlucht naar Valencia... lang slaapje op de luchthavenbanken... 18u35 vlucht naar Charleroi... we hopen tegen middernacht in ons bed te liggen...
    Buon Camino ! ! !

    15-06-2013 om 00:00 geschreven door Malou & Jean  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (8 Stemmen)
    12-06-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Santiago.. Ontroering.. Overwinningsgevoel.. Albariño
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Dag 65 - woensdag 12.06.13
    Santiago de Compostela

    We hoefden niet 'op' deze morgen, we stapten niet meer, we waren er immers...
    Maar t was moeilijk in slaap geraken gisterenavond.. zoiets maak je immers maar één keer mee in je leven : aankomen in Santiago de Compostela, te voet na 64 dagen, na prachtige belevenissen, na soms diepe ellende....
    Gisterenmorgen vertrokken we in Lavacolla, 10 km van hier, t moest eigenlijk n plezierreisje worden, maar t werd onderweg doffe ellende... motregen, van die wat door je heen dringt, met ons vieren op pad, voor de laatste keer... ontbijten deden we in Monte do Gozo, het massa-complex dat gebouwd werd na n pausbezoek aan Santiago, als k me niet vergis in 1993... 500 slaapplaatsen, winkels, restaurants enz... Ook bekend om zn mooi uitzicht op Santiago dat je vanop de berg, in de diepte ziet liggen... Niks voor ons echter, 20 meter zagen we vóór ons, de mist trok maar niet op... Dan maar Santiago binnenstappen, maar, noodlot, op minder dan 2 km van t centrum, begaf de knie van Bernard het, stoppen, verder strompelen, apotheek binnen om Voltaren en n knieband.. We trokken dan onder ons tweetjes, onder de stadspoort door, waar de doedelzakspeler ons n eerste keer ontroerd deed stoppen.. De opgebouwde spanning, het hier naar toe leven werd ons te machtig, we storten beiden voor t eerst in tranen uit. Op t hoekje aan t plein vóór de kathedraal hebben we dan Michèle en Bernard opgewacht, wekenlang hebben we samen opgetrokken, dus ook die laatste paar honderd meter.. Eerst naar het Pelgrimscentrum waar je via je stempelboekje moet bewijzen dat je de tocht naar Santiago de Compostela gestapt bent, je krijgt dan n soort van diploma, op naam, in t Latijn.
    Dan de trappen van de kathedraal opgesukkeld, ze deden pijn, geloof me... de poort binnen... de pracht en de praal over ons heen laten gaan.... en wie stond ons daar op te wachten : Godelieve, die ons omhelsde, en ons gauw naar onze voorbehouden plaatsen helemaal vooraan in de kathedraal begeleidde... Yvette had zich daar heel breed gemaakt, en zes plaatsen voor ons bezet... Dankjewel lieve vriendinnen !... Als je het begrip, tranen met tuiten kent, wel dat was t... Ook telkens we daar andere pelgrims zagen, waarmee we wekenlang lief en leed deelden onderweg.
    Minstens n uur te vroeg waren we in de kerk, waar de pelgrimsmis begon om 12uur.. Toen drong eigenlijk pas tot ons door, dat we t gehaald hadden, en hoe ! Stoefen doen we niet, maar we voelden ons nog steeds super ! Rondom ons zagen we meer kreupelen dan gaanden. We voelden ons voor de eerste keer n beetje 'winnaars', niet beter dan anderen, maar dat gevoel 'wir haben es geschafft' deed ons zweven.
    Maar de ontroering maakte zich (te) dikwijls meester over ons : toegesproken worden door de priester, hij had het over óns, peregrinos ! En hoe weinig Spaans we ook kenden, we hoorden bij de ellenlange lijst van aankomsten van 11 juni, duidelijk zeggen dat er 2 Belgen de Camino Frances beëindigd hadden, naast zovele Spanjaarden, Fransen, Portugezen, Brazilianen, Duitsers, Japanners enz....
    En dat waren 'wij' !  Nog n ontroerend moment was, toen men bij t Onze Vader vroeg dat iedereen t in zn eigen taal, gelijktijdig wilde zeggen... Kakofonie alom, maar o zo mooi, de Koreaan achter je, t zelfde te horen doen als jij.
    Allerlaatste hoogtepunt was de 'botafumeiro', het beschrijven is moeilijk, maar n 8-tal mannen trekken n loodzwaar wierooksvat (1,60m) hoog omhoog, dat begint te zwieren, door gans de kerk, zodat t weinig scheelt of de pompiers komen eraan te pas. Tik maar ns 'botafumeiro santiago' in op Youtube of zoek t ns op via Wikipedia. Spijtig genoeg is dit spektakel niet voor alle pelgrims weggelegd, want enkel als er n sponsor gevonden wordt, die in de geldbeugel wil tasten (500€), gaat dit ritueel door. Commercie ?! Maar wij hadden geluk, t is en blijft n spektakel !
    (Op woensdag gebeurde dit dus niet, en we hoorden niets dan ontgoochelde pelgrims)
    De zoektocht naar logies duurde niet lang, op straat werden we aangeklampt door n dametje, dat ons 300m verder mee tornde en ons n kamer verhuurde voor 15€, spotgoedkoop hier, want n bed in n massa-albergue wordt hier voor dezelfde prijs verhuurd. Privé-badkamer erbij, keuken voor als we zelf willen koken is ook inbegrepen.
    s Avonds hadden we met onze Tongerse vriendinnen afgesproken voor n pelgrimsmenu in restaurant 'Botafumeiro'. We bleven sober, maar omdat t toch n beetje feest was, permitteerden we ons als aperitief n flesje 'Albariño'  
    Albariño is dé druivensoort van het Galicische gebied Rías Baixas, en voor wie ons kent, ons lievelingswijntje (wit, voor de niet-ingewijden)
    We dachten dit verdiend te hebben !

    12-06-2013 om 21:04 geschreven door Malou & Jean  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (10 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Santiago bereikt ! Dank !
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Dag 64 - dinsdag 11.06.13
    Lavacolla -Santiago de Compostela
    10,0 km -  2u30 + 30' ontbijt
    Morgentemp. : 10°  mist, motregen - middag 14° mist, regen - avond 13° droog
    Vertrokken om 7u00
    Aankomst om 10u00

    Heel kort verslagje.... 
    Rotslecht weer gehad op onze laatste dag... Mist en regen !
    Intocht in Santiago was zeer emotioneel...
    Meer tranen gevloeid dan ooit...
    Nog meer ontroerd doordat Godelieve en Yvette ons stonden op te wachten in de kathedraal...
    Echt verhaal volgt woensdagavond...
    Maar, geloof ons, we zijn gezond aangekomen, en leven in n roes !
    Dank aan iedereen, die ons volgde en steunde 

    12-06-2013 om 14:39 geschreven door Malou & Jean  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (6 Stemmen)
    10-06-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kilometerpaal 12
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Dag 63 - maandag 10.06.13
    Arzua - Lavacolla
    30,0 km -  6u00 + 30' eten + 15' rust
    Morgentemp. : 10°  motregen - middag 14° motregen - avond 15° droog
    Vertrokken om 7u15
    Aankomst om 14u00

    De laatste loodjes, of hoe zeggen ze dat ook weeral... 
    En ze wogen tamelijk zwaar, maar ze waren ook alweer zo mooi... 
    Gans de dag van t één dorpje naar t andere, maar steeds door de bossen, eiken, maar vooral eucalyptus... ook zeer mooie holle wegen ! Sinds gisteren zitten we ook in de provincie La Coruna. Weinig vlakke weg weer, steeds op en af...
    Toen we vertrokken hadden we n wandelschema opgemaakt, aan de veilige kant waarschijnlijk, 72 dagen hadden we ons voorgenomen erover te doen, zonde rekening te houden met eventuele rustdagen, die we 'à fur et à mesure' zouden bepalen. We zullen er in totaal 64 dagen over gedaan hebben, één rustdag in Toulouse inbegrepen.
    De vorige dagen hadden we geen vermoeidheid gevoeld, of hadden we ze misschien steeds teruggedrongen? Vandaag kwam ze uit.. of is t omdat we ze 'mogen' voelen, die moeheid in ons bovenbenen, in onze kuiten, in ons gans lijf eigenlijk ?
    Maar inderdaad, het einde is in zicht, we hebben die 1650 km lange tocht er bijna opzitten, en t is o zo mooi geweest.. We zullen onze eigen blog ns moeten lezen, onze eigen foto's (2000 stuks al inmiddels) ns moeten bekijken, om alles op n rijtje te kunnen zetten.
    Maar om op t verloop van vandaag terug te komen... Om de halve kilometer staat er langs de kant van de weg n betonnen paaltje met in aftel-volgorde, de resterende afstand tot Santiago. Sommige pelgrims leggen daar telkens steentjes op, hangen daar foto's aan van hun geliefden, al dan niet overleden. Sommigen hangen daar briefjes aan met mededelingen voor medepelgrims. Je kijkt daar nu en dan naar, uit pure nieuwsgierigheid. Kilometerpaal 12 trok echter onze volle aandacht... er hing namelijk n A4-blad onder plastiek aan. Onze verbazing was groter dan groot, toen we onze eigen namen daarop zagen. De volledige tekst was : "OLA - Malou en Jean ! Alles OK ? Groetjes, Yvette & Godelieve 09.06." ... We waren echt ontroerd... En dit is inderdaad de camino... Toevallig zie je iets, toevallig hoor je iets, .... Is dit wel toeval ?
    We stappen gewoonlijk alleen hier, maar ook 'toevallig' waren we op dat ogenblik aan de babbel geraakt met n Australisch meisje, dat we al enkele dagen tegenkomen. Die wilde natuurlijk heel graag n foto nemen van ons beiden met kilometerpaal 12.
    Enfin, bedankt Yvette en Godelieve voor de fijne verrassing... we hebben jullie bericht als souvenir meegenomen natuurlijk. En voor wie t wil weten, beide dametjes zijn vanmorgen aangekomen in Santiago, en we zullen hun morgen wellicht daar tegenkomen aan de kathedraal, na 'onze blijde intrede'.
    Wij hebben intussen halt gehouden in Lavacolla, n voorschot groot, op minder dan 10km van Santiago. We willen namelijk morgenvroeg en ook fris, daar aankomen ipv s avonds en vermoeid. 
    Lavacolla was vroeger het dorpje waar de pelgrims zich van kop tot teen wasten, en propere kleren aantrokken, om Santiago binnen te gaan.
    Wij wassen ons elke dag wel van kop tot teen, maar hebben hier toch n hotelkamer genomen, om ns rustig te kunnen slapen, en wat privacy te hebben.
    Morgen staan we, naar gewoonte, op om 6 uur, 'ergens' ontbijten, n dan naar Santiago de Compostela, de begraafplaats van de apostel Jacobus, en uitgegroeid tot één van de grootste bedevaartsoorden van de wereld.
    We zullen daar de mis bijwonen om 12 uur, het hoogtepunt van de pelgrimstocht.
    Dit alles, zal n emotioneel moment voor ons worden, waarbij de moeilijke momenten van de tocht vergeten zullen worden, en waarbij we heel zeker aan iedereen zullen denken, die ons lief is.

    10-06-2013 om 22:27 geschreven door Malou & Jean  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (11 Stemmen)
    09-06-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ann gekwetst !
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Dag 62 - zondag 09.06.13
    Palas de Rei - Arzua
    29,5 km -  6u00 + 30' eten
    Morgentemp. : 10°  motregen - middag 12° betrokken - avond 15° droog
    Vertrokken om 7u30
    Aankomst om 14u00

    Vooreerst nog ns bedankt aan iedereen die me feliciteerde met mn verjaardag
    We maakten het gisterenavond zo gezellig mogelijk.... de gastvrouw zorgde ervoor dat op t dessertje van mn pelgrimsmenu, nog n brandend kaarsje stond, en in alle mogelijke talen, werd er happy birthday gezongen... raar op deze manier te verjaren, maar t had zn charme ! De vrienden werden getrakteerd op Cuaranta y tres, het heerlijke Spaans likeurtje, dat zn naam te danken heeft aan de 43 ingrediënten, die t bevat. Zn 31° en zn gemakkelijke 'afloop' zorgden ervoor dat we met rode oortjes slapen gingen, en de eerste uren, de snurkers niet hoorden.
    Vanmorgen, zonder problemen wakker, en vertrokken om 7u30, voor hetgeen in de Tour weer n overgangsetappe genoemd zou worden.
    Vele kleine, onooglijke dorpjes, afgewisseld met mooie eiken bossen, en vooral eucalyptusbossen... Malou is verliefd op de heerlijk geur die daarin heerst..
    kZelf heb t echt voor die 'horréos', je weet nog wel, die maïs-opslaglaatsjes... bouwwerken van allerlei allooi, de meesten in snelbouwblokjes, maar de mooiste toch in natuursteen, gecombineerd met hout.. echt specifiek voor deze streek.
    Volgens de Michelingids zou t 25 km worden, maar we wantrouwden dat, onze Spaanse vrienden spraken steeds van bijna 30 km, en gelijk hadden ze ook nog... Moeilijk parcours zelfs ook, want er was geen meter plat in, steeds weer stijgen en dan weer terug dalen naar het lager gelegen beekje toe. Ook veel geplaveide wegen (calzada) die t stappen niet makkelijker maakten. Maar we zijn na 2 maanden veel gewoon, en we schikken ons steeds naar t parcours.
    Gisterenavond namen we ook afscheid van onze Gentse vrienden Ann en Ozzie, ze gingen 'té snel' vooruit en zouden met halve etappes van 15 km gaan stappen, zodat ze vanavond in Melide zouden overnachten. Bij t binnenkomen van Arzua, begonnen wij n albergue te zoeken, en wie liepen we toevallig tegen het lijf ? Jawel, n hinkende Ann en ook Ozzie. Ze kwamen net terug van de dokter, Ann was n kilometer vóór Melide gevallen en haar enkel verstuikt, van daaruit n taxi moeten nemen naar de dokter in Arzua, en dus maar hier gebleven. Ramp natuurlijk, zo kort voor t einde, gekwetst te geraken, maar vermits ze toch voorsprong hebben op hun schema, gaan ze één of meerdere dagen in Arzua rust nemen, om de hopelijke genezing af te wachten.... We duimen voor Ann....
    Wijzelf beslisten vanavond ook om ons schema te wijzigen. Voorzien was, maandag n tocht van 19 km, dinsdag ééntje van 15 km, om woensdagmorgen vanuit Monte de Gozo, af te dalen naar Santiago met n korte wandeling van 6 km. Kestie van er n blijde intocht van te maken !
    We zullen t nu zo doen, maandag 30 km tot Lavacolla en dinsdag 10 km afdalen naar Santiago ! 
    We hebben hier n 3 dubbel doel mee : zo scheppen we 1 dag supplementair, om vanuit Santiago naar Finisterre te reizen met de bus (later meer hierover), ten tweede, hopen we alzo onze vriendinnen Godelieve en Yvette, ook onderweg naar Santiago 'verrassend' in te lopen, en ten derde, op vraag van iemand (en we gaan er niet verder over uitweiden) om Santiago te bereiken op n speciale dag voor hem.
    Wie onze verhalen mee volgde, denkt misschien dat we simpele toeristen zijn, maar, neem van ons aan, we laten het achterste van onze tong niet zien, en er ligt wel wat diepers verborgen in 'onze pelgrimstocht'

    09-06-2013 om 00:00 geschreven door Malou & Jean  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (7 Stemmen)
    08-06-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Cava !
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Dag 61 - zaterdag 08.06.13
    Portomarin - Palas de Rei
    26 km -  6u00 + 30' eten + 30 'rust
    Morgentemp. : 6°  mist - middag 12° betrokken - avond 10° regen
    Vertrokken om 7u30
    Aankomst om 14u30

    t Was n wat speciale dag vandaag, we sliepen vannacht met ons zessen, in dezelfde albergue, in één kamer.... er werd wat geheimzinnig gedaan, Malou wilde absoluut alleen boodschappen gaan doen, en vanmorgen om half 7 werd me duidelijk waarom. n Heus ontbijtbuffet had ze klaargemaakt, incluis zacht gekookte eitjes, aardbeien, pruimen, bananen, onze eigen koffie enz....
    Bleek dat t mn verjaardag was, 65 jaar worden op de camino, zal ook niet zo dikwijls gebeuren.... Met kleine cadeautjes van de camino-vrienden bovenop, happy birthday zang op dat ochtendlijke uur... Bedankt Malou, bedankt camino-vrienden, ook bedankt aan t thuisfront dat gans de dag gelukwensen stuurde.
    Maar op stapgebied werd t n beetje minder, nevelig s morgens, hetgeen zorgde voor stramme spieren en hese stemmen... Volgens de boekjes 22 km, maar de ondervinding leert dat t altijd wat meer is, net zoals bij de slager.
    Veel spectaculairs niet te zien onderweg, wel de eerste eucalyptus-bomen en de zogezegde 'cruzeiros', stenen kruisen die opduiken om de paar kilometer. Deze cruzeiros worden 'versierd' door de pelgrims met allerlei dingen, tot (sorry als k zo zeg), in t belachelijke toe. Neemt niet weg dat t zeer mooie oude kunstige kruisen zijn.
    De camino wordt ook steeds drukker, t zijn de laatste 100 km en t is weekend, dus gaan de Spanjaarden stappen, zonder enige bagage, met n fles water in de hand. Maakt ook dat de albergues weer steeds voller worden... de 2 eersten waar we aanklopten waren inderdaad 'completo' ! 
    Wat het parcours op zich betreft, mooi weer, tamelijk heuvelachtig, maar steeds over geasfalteerde wegjes of boswegeltjes... Natuurliefhebbers kunnen hier hun hart ophalen, afwisselend dennen- en kastanjebossen, heide, met steeds uitzicht op de dalen... Ook eiken bossen, maar nogal onderkomen, bijna zoals de oude dorpjes waar je doortrekt, veel bouwvallige schuren en wat ooit huizen waren...
    Palas de Rei, onze slaapplaats van vanavond, ontgoochelt ons eigenlijk... n Naam die toch tot de verbeelding spreekt. Buiten n kerk, zoals je er 13 in n dozijn vindt, kun je hier werkelijk niks gaan bezichtigen... We beperken ons dan ook maar tot wat rondlummelen, en gauw de albergue terug binnen, waar we de pelgrimsmenu bestelden, onze 4 caminovrienden, Bernard, Michelle, Ozzie en Ann, zullen we trakteren op de aperitief en de digestief... Cava lieten ze aanrukken uit de naburige Supermercado, en wordt ons aan 'kostende prijs' geserveerd. We maken er het beste van.... Toch valt t ons zwaar dat onze geliefden thuis, familie en vrienden, er niet bij zijn om mee te vieren....

    08-06-2013 om 21:12 geschreven door Malou & Jean  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (5 Stemmen)
    07-06-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Luz Casal : Sombra negra
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Dag 60 - vrijdag 07.06.13
    Sarria - Portomarin
    24 km -  5u00 + 30' 'rust
    Morgentemp. : 8° - middag 20° betrokken - avond 17° betrokken
    Vertrokken om 7u00
    Aankomst om 12u30

    We zaten aan de 'inkom'zijde van Sarria, dus moesten we bij t vertrek vanmorgen heel Sarria nog doorkruisen, de brug over de rio Sarria, het oude klooster voorbij,  en dan rechtstreeks richting Barbadelo... n schijnbaar weer gemakkelijke tocht, werd toch weer n beetje zwaar gemaakt door het 'op en af karakter'... k durf weer niet zeggen 'prachtig' parcours of streek, of men gaat me weer verwijten te overdrijven... Maar, echt waar, gans de dag in n mooi decor gewandeld, k las veel over orchideeën in deze streek, dacht dat t zever was, maar inderdaad, zeer mooie paarse 'wilde orchideeën', gewoon langs de wegkant, tegen de afboordingen in opgestapelde leisteen !
    En plots waren ze daar, k had er ook al over gelezen, de 'hórreos', geen planten deze keer, maar specifieke gebouwtjes, alleen hier in Galicië te zien. Ze worden door iedere boer in zn tuin gezet, gewoonlijk op muurtjes of betonnen kolommen, met muren in metselwerk, voor de kenners in snelbouw op zn kant gezet, als verluchting. Ze dienen om de maïs op te slaan en te drogen. Domme vraag van mij aan die Spaanse boer natuurlijk, waarom op poten? Natuurlijk om de muizen en de ratten buiten te houden. Mooi om te zien, erg typisch voor deze streek
    Onze aandacht na 15 km werd plots opgeëist door 2 gesticulerende dametjes, midden in de straat, ééntje had n fototoestel in de handen, en bediende dat klaarblijkelijk niet naar de zin van de andere.... Korterbij hoorden we dat 'Maria' het in t plat Antwaarps naar haar voeten kreeg van zus 'Josée' dat ze 'slechte' foto's aan t trekken was. k Stapte naar haar toe en zei haar in t kordaat Vlaams dat ik wel n goeie foto voor haar wilde nemen. Koddig zicht was t, zo in t midden van Galicië, tussen de koeienvlaaien, zonder iemand in de buurt, mekaar tegen te komen en n Vlaamse babbel te kunnen slaan.
    Portomarín zagen we op t eind van de voormiddag liggen, daar aan de verbrede Rio Miño, uitgebreid tot de stuwdam van Belesar. Die stuwdam zorgde ervoor dat de oude stad Portomarín moest verdwijnen, maar er was (toen nog) geld genoeg om alle oude gebouwen af te breken, en hogerop weer terug op te bouwen. Mooi stadje trouwens...
    Deze avond gezellig samen gezeten met Spanjaarden, n Argentijnse, Nederlanders, Fransen, Gentenaren, n Bruggeling... proberen mn blog te schrijven, lukte niet :de Spanjaard wilde Jacques Brels' 'Ne me quitte pas' horen op mn Ipad, de Argentijnse wilde de Galicische muziek van Luz Casal horen. Probeer 'Sombra negra' ns, n aanrader, k kan t jullie verzekeren.
    Net ook n verrassend telefoontje gevoerd met Yvette en Godelieve, die ook de camino aan t doen zijn. Voor t thuisfront, ze stellen het goed, zitten vanavond in Boente en stappen morgen naar Arzúa. Ze zitten zowat. anderhalve stapdag vóór op ons.
    We wensen ook van hieruit de Femma-dames uit Nerem, alle succes toe op hun pelgrimstocht van Burgos naar Astorga, morgen beginnen ze eraan. t Ga jullie goed, Denise, Myriam, Edith en Riet ! 
    O ja, wij passeerden vandaag de kilometerpaal met aanduiding van de laatste 100 km.

    07-06-2013 om 00:00 geschreven door Malou & Jean  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (7 Stemmen)
    06-06-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Punaises de lit of Bedluizen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Dag 59 - donderdag 06.06.13
    Triacastela - Sarria
    25,1 km -  5u30 + 45' eten + 45' 'rust
    Morgentemp. : 8° - middag 25° zon - avond 20° betrokken
    Vertrokken om 7u30
    Aankomst om 14u30

    De route naar Sarria was maar 17 km, de weg die de meeste pelgrims volgden; volgens het Michelin-boekje was er de variante, die 21,5 km was... die zouden we dan maar nemen, want dat leidde ons via t klooster van Samos.
    Michelin vertelde ons immers dat t constant bergaf zou zijn, van 665 m naar 440 m... Michelin vertelde ons niet, dat na 10 km, de gele pijlen voor fietsers en stappers zich scheidden, en ons weer de hellingen op en af stuurden... in vergelijking met wat we voorzien hadden, tamelijk, tot erg zwaar, maar we genoten weer ! Aan het eindpunt stond onze teller op 25,1 km...
    Maar eerst even terug naar vannacht : toen we onze kamer van 6 gingen bekijken, waren we allemaal overtuigd dat t proper en netjes was, er was n natuurstenen muur en houten plafond... tot daar geen probleem, tot 2 uur s nachts, toen vriend Bernard panikerend, licht aan, licht uit, zich dood begon te krabben, klaarblijkelijk werden de daar huizende 'bedluizen' rond dat tijdstip wakker, en begonnen zich te voeden zich via jeukende beten met mensenbloed.... Waarom Bernard daar alleen t slachtoffer van werd, is ons n raadsel. Zn gans lichaam stond vol bultjes en beetjes.. Ons eerste werk was n apotheek opzoeken, om zalf voor de stakker, en om n bus desinfecterende spray, om de inhoud van onze rugzak te ontsmetten, en om vanaf nu, elke avond de matrassen enz... te bespuiten, ook al dénken we dat alles in orde is.
    We hadden vanmorgen al voorzien dat we t ontbijt in de keuken van onze albergue zelf zouden klaarmaken, kwestie om ns iets anders te doen dan altijd dat desayuno-gedoe in n bar... t was ook weer ns gezellig zo tussen de andere pelgrims.. 
    De 'camino' op dan, via de nationale LU633 tot in Samos, waar één van de mooiste en oudste kloosters (6e eeuw !) staat van gans Spanje. Om half 10 stonden we binnen, in de 'winkel (!)' van t klooster, we wilden n mooie stempel in ons boekje laten bijzetten, maar we hadden veel overtuigingskracht nodig om pater-gids-stempelaar te overtuigen dat gratis te doen. Hij wilde aanvankelijk die stempel pas zetten na de 3€ kostende rondleiding die pas om 10u zou beginnen... de commercie is klaarblijkelijk ook al tot hier doorgedrongen ! ... 
    Vanuit Samos ging het dan door de kleinste dorpjes die we tot nu toe tegenkwamen, Blaar en Ketsingen zijn grote nederzettingen hier tegenover ! Via veedrijvers-wegeltjes, de ene koeienvlaai al grote dan de andere, kwamen we in t onooglijke San Mamede do Camino terecht, in het derde huis bij t binnenkomen van t dorp , en tevens het voorlaatste, stopten we voor t middageten, traditiegetrouw n tortilla (omelet met aardappelen, olijfolie, knoflook en ui), nogal zwaar, maar erg voedzaam voor n pelgrim-stapper...
    Daarna nog n uurtje doorstappen tot in Sarria. Van hieruit zou t nog 108 km tot in Santiago zijn. 
    Morgen beginnen we aan de laatste 100 km en zullen we de resterende kilometers nog maar met 2 cijfers schrijven !

    06-06-2013 om 21:11 geschreven door Malou & Jean  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (7 Stemmen)
    05-06-2013
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De mis in Triacastela
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Dag 58 - woensdag 05.06.13
    O Cebreiro - Triacastela
    21,7 km -  4u40 + 30'  eten + 20'rust
    Morgentemp. : 7° - middag 27° zon - avond 27° zon
    Vertrokken om 6u30
    Aankomst om 12u00

    n Té grote slaapzaal (80 man!), dus als er 10% snurkers zijn, dan kun je t uittellen.. veel jonge Spanjaarden, die al om half 6 vertrokken, dus om half 5 opstonden, je kun dus raden hoeveel uren we konden slapen!!!! Veel te weinig, in ieder geval, dus wij ook vroeger op dan gewoonlijk, en de weg op ..... Zo vroeg vond je natuurlijk niks open om te ontbijten, dus stapten we, bij prachtige zonsopgang, de eerste 7 kilometer met n lege maag... maar t was de moeite. We passeerden eerst nog de Alto de San Roque (1270m) met n mooi standbeeld van n pelgrim, die vecht tegen weer en wind en probeert zijn hoed niet te laten gaan waaien. In Hospital de la Condesa konden we dan eindelijk gaan ontbijten, dat smaakt eigenlijk beter, na anderhalf uur stappen, dan dadelijk na t luie bed! Thuis misschien ook ns proberen.
    En dan werd t weer ns serieus bergop, naar Alto de Poio (1337 m)... Vanaf hier zal t eigenlijk nog enkel in dalende lijn gaan naar Santiago toe, dat op 260 m ligt. Echte moeilijke afdalingen vandaag, leisteen, steeds 'verkeerd' liggend, smalle wegjes in steenslag... eigenlijk is t makkelijker te klimmen dan te dalen ?! Het eerste dorpje dat we tegenkwamen was Fonfria, niet t vermelden waard, zeker niet omdat de enige weg bijna volledig bedekt was met koeienvlaaien, maar waarschijnlijk wereldberoemd op de camino om zn 'pannenkoeken', want ja, zoals Malou t ons beloofd had, stond ze daar, dat oude vrouwtje met haar bord vol pannenkoeken, dat ze aan iedere passerende pelgrim aanbod, en snel had ze onze taal door, want 2 woorden kwamen er in vloeiend Nederlands uit : 'pannenkoeken' en 'dank u wel', maar dat laatste wel pas als je inging op haar vraag : 'donativo ?', en snuggere Gallisische als ze was, vond ze 1€ zelfs weinig voor 2 stuks !
    Zeer moeilijke afdaling volgde dan tot in Triacastela zelf... Voor t eerst hadden we last in onze knieën ! Maar dat werd ruim vergoed door het prachtig uitzicht op de Monte Calderón. Wat ons ook weer opviel, is de diepte van de groene kleuren van deze berghellingen, tenminste, wij hebben geluk gehad, want het merendeel van de dagen zijn deze hier in de mist gehuld. Wij trokken in volle zon de Alto de Poio over, terwijl Diane en Guy hier 2 weken geleden nog in de sneeuw ploeterden.
    Triacastela, mooi modern 'groot dorp', albergues te over, dus gingen we op zoek naar iets klein... Kamer gevonden voor 6 personen, onze Montpellier-vrienden en wij dus, en afwachten wie ons zou komen vervoegen, en, we hebben t nogal gezegd, op de camino is alles mogelijk... komen daar toch plots Ann en Ozzie uit Gent binnen, dus onze kamer was compleet, eindelijk weer ns rustig slapen dus.
    Overal was t geafficheerd, om 18u was t mis voor de pelgrims, dus wij daar maar ns naar toe... Spaanse pastoor begon om 5 vóór, druk te doen, hij wilde weten welke nationaliteiten hij in de kuip (kerk) had... Nodigde n Engelstalig, n Spaanstalige, n Duitstalige, n Koreaanstalige (zegt men dat zo?) uit aan t altaar, en.... ons Malou als Franstalige.... Het Epistel en de voorbeden werden in die talen gebracht door de voorlezers, ons Malou deed dat voortreffelijk, in haar moedertaal, het Frans ?! Maar serieus nu, veel 'mis' lopen doen we niet meer, maar dit was nu ns echt naar onze zin, het Onze Vader, gezamenlijk, in minstens 8 talen, Spaans, Frans, Nederlands, Engels, Duits, Bulgaars, Italiaans, en ja, Koreaans.... t Was ontroerend, niemand verveelde zich, in één woord we voelden ons weer eens thuis in n kerk.

    05-06-2013 om 00:00 geschreven door Malou & Jean  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (6 Stemmen)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hachicko
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Dag 57 - dinsdag 04.06.13
    Vega de Valcarce - O Cebreiro
    13,7 km -  3u15 + 30'  eten + 15'rust
    Morgentemp. : 6° - middag 27° zon - avond 27° zon
    Vertrokken om 7u30
    Aankomst om 11u15

    Vega de Valvarce, k had er te voren nog nooit van gehoord, maar we hebben er wel goed geslapen, zonder snurkers ! Om 7 uur stonden we aan de deur van de panaderia, voor n heerlijke dikke boterham met gelei, en n café americano... Op weg dan voor de kortste etappe van onze ganse camino, 13 km volgens de boekjes, we wilden het zo ook, t was al zwaar genoeg geweest gisteren. Maar hier wordt de zwaarte van de dag niet uitgedrukt in kilometers, maar wel in tijd, 4 uur had je ervoor nodig volgens de boekjes, maar we weten intussen dat we beter kunnen.. Enfin, Ruitelán crossten we na 2 km voorbij, Las Herrerias ook na 4 km, in La Faba, na n enorme klim van n 3-tal kilometer vonden we t nog niet nodig om te verpozen...  Na één van de steilste klimmen van deze camino, in La Laguna, vonden we het tijd om wat rust te nemen... we waren inmiddels geklommen van 630 m tot 1200 m, stijgingspercentages van 10% en meer gedurende 7 à 8 km... Koffie en brood rond half 10 om wat op krachten te komen, en wachten op onze vrienden. We zagen daar intussen 2 Vlamingen terug, die we enkele dagen geleden in León, denk ik, voor t eerst zagen. Ann en Ozzie startten hun tocht thuis in Gent, doorkruisten gans Frankrijk, en hebben zich tot doel gesteld, sponsorgeld in te zamelen voor de gehandicaptenverenigIng HACHIKO. Toeval of niet, maar aan Cruz de Ferro fotografeerden we één steen, tussen al die stenen, met de namen Ann en Ozzie opstaan, zonder dat we t wisten dat we die Gentenaars enkele dagen later zouden tegenkomen... Als sponsoring ontvangen ze 1€ steun van de firma Versele Laga per afgelegde kilometer. Wie geïnteresseerd is kan n kijkje gaan nemen op www.bloggen.be/ozzie2008 .
    Het laatste stukje naar O Cebreiro toe was weer goddelijk, de weg bleef bergop gaan, zij t iets minder steil, intussen stapten we de regio Galicia, provincie Lugo binnen, en bij t binnenstappen voelden we ons ineens in n 'ander land', alleen al wat de huizenbouw betreft, hier waren t plots 'pallozas', in dit bergdorp... lage huizen, in natuursteen, binnenkant houten spanten, en stro erop.  Doet me heel fel aan Bokrijk denken....
    Ook de taal is hier anders, hier wordt Gallicisch gesproken, geen Spaans meer, trekt wat op Portugees....
    We kunnen ons echter wel niet van de indruk ontdoen dat O Cebreiro n klein beetje veel toeristisch ingesteld is... En zoals t steeds meer op de Spaanse camino lijkt te worden, buiten de échte pelgrims die er passeren (steeds meer fietsers), zien we hier (te)veel Duitse autobussen, die hier op 1 kilometer n parking hebben, en die de 'zogezegde' 'pseudo'-pelgrims (ja k weet dat dit n tautologie is...) afzetten... 
    Het aantal taxi's dat hier stopt om 'pelgrims'  (?) af te zetten, is ook niet bij te houden...
    Het aantal dienstauto's dat hier aankomt om rugzakken af te zetten van 'pelgrims' (?), tegen betaling van 7€, wordt ook steeds groter
    We zien de laatste dagen ook steeds meer jonge Spanjaarden hier stappen, schijnbaar is t wat waard, als je op je CV kunt zetten dat je de laatste 200 kilometer van de Camino gestapt hebt !
    Begrijp ons nu niet verkeerd aub, we zijn uitermate opgetogen deze camino te kunnen stappen, maar we vrezen dat de commercie steeds meer zn intrede aan t doen is, en dat dit zich de volgende jaren zal wreken, waarschijnlijk ten koste van de échte pelgrims....
    Het zal ons echter niet tegenhouden, verder te stappen om vanaf morgen, de laatste 150 km aan te vatten, en zo Santiago de Compostela te bereiken, óns einddoel....

    05-06-2013 om 00:00 geschreven door Malou & Jean  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 3/5 - (11 Stemmen)



    Archief per week
  • 10/06-16/06 2013
  • 03/06-09/06 2013
  • 27/05-02/06 2013
  • 20/05-26/05 2013
  • 13/05-19/05 2013
  • 06/05-12/05 2013
  • 29/04-05/05 2013
  • 22/04-28/04 2013
  • 15/04-21/04 2013
  • 08/04-14/04 2013
  • 01/04-07/04 2013
  • 11/03-17/03 2013
  • 25/02-03/03 2013
  • 07/01-13/01 2013
  • 24/09-30/09 2012

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs