Ik ben Timmerman Els
Ik ben een vrouw en woon in Knesselare () en mijn beroep is housemanager.
Ik ben geboren op 16/11/1970 en ben nu dus 53 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Mijn hobby = mijn passie... de Cavalier King Charles Spaniël.
Het eerste levensjaar van Maggy in een notendop.
Het eerste levensjaar van "Lineke" in een notendop.
Cavalier King Charles Spaniël
“Lovely Magnolia's” Cavaliers Bijoux (R.I.P.) -
Maggy Colours of Wales (R.I.P.) -
Courtland Nobby Noa (R.I.P.) - Courtland Playful Pauline (R.I.P.)
en Lovely Magnolia's Querida Ginny
26-10-2015
Het "Lovely Magnolia's" werpbakje
Op 6 oktober was ons papa jarig... door de drukke agenda's waren we er nog niet in geslaagd om eens samen te komen met ons "bendeke van 8"... maar gisteren was het dan zover en het werd een hele gezellige namiddag waar we met zijn allen van genoten hebben!! Waar ik mij echter totaal niet bewust van was... mijn zus, Marijke en schoonbroer, Guy... hadden een verrassing voor mij bij... Guy heeft een hele drukke job en toch... was hij erin geslaagd om een prachtige werpbak voor mij in elkaar te knutselen!! Zelfs "Lovely Magnolia's" werd er heel mooi op aangebracht!! Prutske, het cockertje van Marijke & Guy, heeft het eens grondig bekeken en vervolgens "goedgekeurd". Wat ben ik trots en blij met mijn "Lovely Magnolia's" werpbakje!! Handgemaakt is het werpbakje eens zo bijzonder... Ik heb er nog een krop in mijn keel van... Super bedankt Guy & Marijke!! xxx Voorzichtig kom ik alweer een stapje dichterbij... mijn wens om eens allemaal kleine Noa'tjes rondom ons te hebben... Nog vele stapjes te gaan en tot dan mag Noa'tje nog genieten van haar jong hondenleventje samen met haar beste vriendinnetje Maggy
Maggy en Noa houden allebei heel erg van wandelen... als het weer wat meevalt, zitten ze soms allebei op het matje aan de achterdeur te wachten en te kijken naar het mandje waar hun tuigjes en leibandjes in zitten... soms hebben ze geluk en kunnen ze tot 2x/dag een wandeling doen: eentje met mij en na het avondeten met het baasje... oh wat zijn ze in hun nopjes dan!!
De herfst doet momenteel zijn naam eer aan met veel regen, het is verre van aangenaam weer om te gaan wandelen... dit weekend gaat de wintertijd in... en is het vroeger donker... hopelijk kunnen we toch zo nu en dan nog eens een wandeling doen want het is niet alleen goed voor Maggy & Noa... ook baasje en ik genieten ervan...
Nu is Noa'tje ook loops en blijven we thuis want we willen geen wellustige reutjes achter ons aan
Het is niet naar de zin van ons meisjes... dat kan ik jullie verzekeren maar het moet nu maar eventjes... de speelgoedmandjes zijn goed gevuld en ze kunnen naar hartenlust samen spelen maar "vrouwtje, we wandelen zo graag!!" Net als kleine kindjes liggen ze dan maar te "protesteren" in de zetel,... Ach wat kan het leven van cavaliertjes toch zwaar zijn...
Week na week sla ik de bladzijden van mijn agenda om...
Alle afspraken, weetjes, "te doen",... worden er netjes in neergeschreven...
Ook maandag sloeg ik de bladzijde om... tranen welden op...
Bij vrijdag, vandaag, zag ik immers staan: "Bijoux naar Hondensalon Picobello om 9u30"...
Ach mijn lieve Bijouxke kon ik jou maar naar die afspraak brengen...
Je hield je kopje zo mooi schuin wanneer ik je vroeg: "gaan we Bijouxke mooi maken?"
De laatste jaren, sinds Bijoux hartpatiënt was geworden, hadden Sandra en ik de gewoonte om de afspraken voor een aantal keren vast te leggen... Het leek wel geluk te brengen... zo werden ook de afspraken voor de rest van dit jaar neergeschreven... maar ons geluk was op schijnbaar...
5 weken zijn reeds voorbij gegleden... weet je Bijouxke, voor jouw heengaan dacht ik van mezelf dat ik een sterke "madame" was... ik ben het niet (meer)... Zoveel meegemaakt en jij was altijd daar... maakte jij mij sterk? Het lukt mij wel weer... ooit... mijn lieve beertje, ik mis je zo...
Op Facebook schreef een lieve dame een gedichtje neer... Het leek wel voor ons/mij geschreven... ik heb haar gevraagd of ik het op mijn blog mocht plaatsen... Bedankt Dineke voor dit mooie gedicht!!
Het is altijd afwachten in ons Belgenlandje wat het weer betreft als je iets plant... en in het najaar eens te meer!! Gisteren stond de Pejatoyspa Clubwandeling op de agenda... dit keer in Puyenbroeck te Wachtebeke en wat een stralend weer was het... een absolute meevaller!!
Zalig gewoon, zowel voor de baasjes als de hondjes was het genieten van het begin (de wandeling) tot het einde (terrasje doen)...
Ik vond het heel leuk om vrienden terug te zien en Facebook vrienden eens in het echt te ontmoeten...
Ook Maggy & Noa zagen hun vriendjes en familie terug want Linda was er met Mieke (zusje van Noa), Vera had Emma (oma van Maggy), Diva en Louise meegebracht, Karin, Steffi & Stella (zusje van Maggy), Danny & Tanja waren er ook met hun lieverdje,Bo (nieuw vriendinnetje sinds deze zomer ),...
Maggy & Noa waren zo flink de hele namiddag... ik ben best wel trots op mijn meisjes!!
Eenmaal thuis kregen ze hun bakje met eten... voor de rest was hun "pijpje" uit... en genoten ze in hun slaap na van een toffe namiddag in Puyenbroeck, Wachtebeke...
Bij ons is het echter elke dag dierendag... met liefde, goede zorgen, verwennerijtjes, een (dagelijkse) wandeling,... De speelgoedmandjes puilen uit van de speeltjes,...
Er zijn echter diertjes die het minder goed hebben... laat ons hopen dat zij op "dierendag" eens extra verwend worden... laat dat onze wens zijn voor dierendag...
Noa... Mijn lief, "klein" meisje... Hoewel... klein ben je niet meer... maar tot de dag dat jij, Noa'tje..., als we dat geluk mogen kennen, voor kleine wondertjes zorgt en er (hopelijk) een klein teefje bij ons blijven zal,... blijf jij mijn lieve, kleine meid!! Al van in het begin ben je zo'n vrolijke, speelse meid die zorgeloos haar leventje leidt... Het liefst vertoef je buiten, met het zonnetje op je mooie snoet... het zal wennen worden voor jou wanneer het deurtje dicht moet... Je tovert zo een glimlach op mijn gezicht met je wapperende oortjes wanneer je weer je zotte kuur hebt en je rent in de tuin alsof je leven ervan af hangt... al dan niet met Maggy in je kielzog... want zij is jouw vriendinneke, jouw "partner in crime",... Jullie hebben elkaar echt gevonden en het is zo genieten om jullie samen bezig te zien... en ik ken er nog eentje die met mij mee geniet... het mooiste sterretje aan de hemel...
Onvoorstelbaar wat een oorverdovende stilte Bijouxke achter laat...
Bijoux was nochtans een heel rustig cavaliertje... maar toch is het nu o zo voelbaar dat hij er niet meer is!
Hij was nogal beschermend over mij en elk bezoek werd dan ook met geblaf aangekondigd... de meisjes zijn alleen maar blij om iemand te zien... nu is het dus soms plots zo dat mijn mama, papa,... in huis zijn zonder ik er erg in heb... het zijn steeds weer momenten waarop je met een "boenk" beseft: "Bijouxke is er niet meer"...
Etenstijd... Bijouxke had er een biologische klok voor... altijd weer wist hij met zijn getrippel,... mij duidelijk te maken dat het toch wel tijd werd voor zijn bakje...
Zijn gesnurk... o wat mis ik zijn gesnurk... al moesten we er 's avonds de TV wat luider voor stellen... het is nu toch zo stil...
Ik kan zo nog talloze anekdotes vertellen... maar het brengt hem niet terug...
Hij wordt zo hard gemist... het vraagt tijd om dit een plaatsje te geven...
Ria Wolters, de lieve dame die voor mij de mooie fotostambomen maakte van Maggy en Noa en voor Bijouxke een mooie kaart... maakt ook hele mooie regenboogkaarten...
Ik heb haar gevraagd of ze er eentje wou maken voor ons Bijoux en ik vond zo'n mooie kaart terug in mijn mailbox!! Wat ben ik hier blij mee!! Ik heb het meteen ook geplaatst bij de foto's van Bijouxke in het rechter zijbalkje... het zal daar voor altijd zijn plaatsje hebben want Bijoux hoort er voor altijd bij!!
Ook een kaarsje stak erbij en op haar website (die je links bovenaan terug vindt bij "mijn favorieten") zie je het kaarsje werkelijk branden!! Schitterend hoe Ria dit voor elkaar krijgt!!
2 hele mooie plaatjes om te koesteren...
Heel erg bedankt Ria dat je dit voor mij maken wou en ook omdat Bijouxke een plaats gekregen heeft op jouw mooie website!! Je bent een toppertje, Ria!! xxx
Bijna 3 jaar ben ik bezig met dit blog en nu volgt een blogje het moeilijkste die ik ooit geschreven heb en ik weet begot niet hoe ik eraan beginnen moet Was het vorige blogje nog Zorgen om Bijoux is het nu Afscheid van een vriend Afscheid nemen komt nooit op een gepast moment maar dat het plots zo vlug moest gaan dat had ik nooit verwacht
Bijouxke, mijn teddybeertje wat was je bijzonder voor mij je liefde exclusief voor baasje en mij gaf ons een dubbel gevoel: enerzijds jammer dat je door gebrek aan socialisatie als jonge pup schrik had van iedereen (Bijoux was reeds 3 maanden toen hij bij ons kwam en kwam niet bij een fokker vandaan zoals Vera & Linda) en geen vertrouwen had in andere mensen, anderzijds werd onze vriendschap en liefde daar alleen maar intenser door We waren helemaal op elkaar afgestemd, je kende mij zo goed je wist wanneer ik troost nodig had, wanneer ik het moeilijk had s avonds hing je over mijn schoot tot de meisjes kwamen je liefde was zo groot dat je hen de ruimte liet om dicht bij mij te zijn Wanneer ik in de badkamer bezig was, lag je bij de deur te wachten ach ik kan zoveel opnoemen wij 2 waren 1 en ik voel mij nu zo verscheurd omdat jij er niet meer bent Toen je 9 jaar was, werden er ernstige hartproblemen vastgesteld 1 jaar tot 1,5 jaar gaven ze jou nog het zijn er ruim 4 geworden dankzij heel veel medicatie en waarschijnlijk ook door de zorgen die wij jou gaven wij pasten ons leven aan, aan jouw kunnen medicijnen moeten nu eenmaal op gezette tijden gegeven worden, stress is niet goed voor een hartpatiëntje , dus zorgden wij ervoor dat jouw leventje zo stressloos mogelijk was, Was dit een last? Valt er nu een last van ons af? Nee totaal niet Ook ik heb een handicap, ook ik heb mijn beperkingen ben ik daarvoor een last voor mijn man?! Ik hoop het niet ook Bijoux is nooit een last voor ons geweest tot het allerlaatste moment heb ik alles gedaan uit liefde voor hem en voel nu alleen maar een leegte die niets of niemand opvullen kan er zal wat tijd moeten over gaan en dan zal ik alle mooie momenten met Bijoux kunnen koesteren als mooie herinneringen nu doet het alleen maar pijn Herman Van Veen heeft zo een liedje waar ik dan even aan denken moet met als titel Opzij en het refrein gaat: We moeten rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan Er komt een dag waarop ik weer zal opstaan en weer doorgaan geef mij eventjes de tijd hiervoor
Een woordje van dank voor onze dierenarts Veerle... voor alles wat ze voor Bijoux heeft gedaan en vooral ook voor de manier waarop ze Bijoux en mij heeft laten afscheid nemen... Bijoux is het 3de hondje die ik heb moeten "afgeven" met die verdomde spuit maar nu is het zo rustig, zo sereen, zo liefdevol kunnen verlopen Bijouxke is in mijn armen overleden, knuffelend en vol liefde is hij naar de regenboogbrug mogen gaan waar Pitoetje, Boke en Noortje hem opwachten om samen met hem te kunnen spelen, rennen, wandelen, zonder pijn, zonder Wacht op mij lieverd want ooit dat weet ik zeker en daar troost ik mij ook mee zijn wij weer samen Until we meet again, my best friend!!
Een woordje van dank ook voor Ann Timmermans van Dierenuitvaart L.A.S. te Tielt , voor de tijd die we hebben mogen nemen voor het allerlaatste moment van afscheid, voor het uitkiezen van de gepaste urne voor mijn Bijouxke en het mooie juweeltje, het is echt ons juweeltje: een hondje in een hartje waar een beetje as van Bijoux in komt zodat we terug verbonden zijn met elkaar wat ben ik hier blij mee!!
Een woordje van dank voor jullie allemaal die aan ons/mij gedacht hebben die een woordje van steun hebben achter gelaten via sms, Facebook,
Bedankt Bijouxke mijn lieve, lieve teddybeertje voor de ruim 13 jaren van trouwe vriendschap De liefde en genegenheid die ik van jou heb mogen ontvangen was zo mooi Ik koester het en ik ben er dankbaar voor Bedankt lieverd ga nu maar en wacht op mij Ondertussen zorgen wij voor jouw dametjes, Maggy & Noa en en ik weet dat jij met je trouwe, bruine ogen goedkeurend zal kijken naar ons en er ook van genieten zal Rust zacht lieverd
De zomer... toen we ervoor stonden, had ik al een dubbel gevoel... Enigszins keek ik ernaar uit... anderzijds wist ik ook dat het zwaar kon worden voor ons Bijouxke... Ondertussen zijn we september... en de zomer is inderdaad zwaar geworden voor Bijoux... te zwaar... Hij is deze zomer heel veel afgevallen waardoor de kracht uit zijn lijfje gaat... De ene dag at hij nog vol enthousiasme zijn bakje leeg... de volgende dag liet hij het staan... Eten werd een opdracht... de laatste dagen eet Bijoux niets meer zelfstandig... We zijn samen naar de dierenarts geweest en het kleine beetje dat zijn medicatie nog verhoogd kon worden, is aangepast... We hebben zelfs de toestemming gekregen van Veerle om hem heel hard te verwennen... als hij maar iets eet, ook de restjes van tafel zijn toegelaten... We geven hem bij etenstijd wat hij op dat moment het liefste lust: de ene keer is dat zijn Renske, een andere keer zijn het geperste brokjes (ik geef dit als beloning i.p.v. koekjes aan Bijoux & Noa),... als hij maar iets binnen heeft... anders zou hij veel te fel verzwakken... De speciale, versterkende voeding die ik had mee gekregen van Veerle, lust hij niet zo graag maar de VIYO Recuperation gaat erin als "pap"... goed zo lieverd het kan je maar goed doen!! Het is buiten koeler nu... dus hij zou wat tot rust moeten komen... maar tot nu toe heeft de verhoging van de medicatie geen effect en ook het koeler weer niet... Zijn ademhaling blijft ontzettend snel, het hoesten neemt toe, zijn eetlust wordt niet beter,... ach het zou moeten keren nu... mijn lieve beertje hoe moet het nu verder... ik weet het niet... ik wou dat je het mij zeggen kon... Veerle zegt dat we het gaan merken wanneer het tijd is... ik hoop het zo lieverd want je hebt ons zoveel vriendschap, liefde,... gegeven... afzien verdien je niet... maar je zit zo diep in mijn hartje... wat zal het zwaar worden... maar voor nu... ben je nog te "aanwezig" ik kan het nog niet... Bijouxke... mijn teddybeerke... Gelukkig hebben we een dierenarts die 7 dagen op 7 paraat staat, 24 op 24... Veerle zei dat we haar gelijk wanneer mochten verwittigen en heeft mij tevens beloofd dat wanneer we het zelf niet zouden zien, zij zou zeggen wanneer het tijd is om hem los te laten... 13 jaar en ruim 3 maanden is Bijoux nu... de mensen zeggen mij dat hij toch een mooie leeftijd heeft bereikt... ja, ik weet het wel... maar net daardoor hebben we zo'n hechte, sterke band... het afscheid wordt er zeker niet gemakkelijker door... wat men ook zegt...
Of hoe kleine dingen kunnen zorgen voor een leuk samenzijn tussen mens en dier...
Via Facebook heb ik regelmatig eens contact met Tanja die een pupje (Bo) heeft uit het nestje van Courtland Kia... en het leek ons wel leuk om elkaar eens in het "echt" te ontmoeten, zodoende spraken we af voor afgelopen zondag...
Linda had nog de Stambomen liggen van Bo en Oby en een pakketje voor mij (er zaten zo'n leuke spulletjes in van cavaliertjes, een hele lieve dame op FB had dit pakketje op de Pejatoyspa Clubshow aan Linda gegeven zodat zij het op haar beurt aan mij kon geven) en wou de beide combineren door de vrijdagvoormiddag eens langs te komen...
Ook met de baasjes, Nathalie en Guy van het reutje (Oby) uit hetzelfde nestje heb ik contact via FB dus ik stelde voor aan Linda of ze het niet leuk zou vinden om met zijn allen hier samen te komen?!
Natuurlijk zo zorgden de stambomen en een pakketje ervoor dat wij terug hele fijne mensen leerden kennen en een toffe, zonnige namiddag beleefden met Linda en cavaliertje Mieke, Danny en Tanja met cavaliertje Bo en Guy, Nathalie en zoon Niels met cavaliertje Oby...
Bedankt voor de fijne namiddag,... heel veel plezier met Bo en Oby en... tot weerziens?!
Als kind wou ik al een hondje... maar mijn papa is duivenliefhebber en met de vele duiven zagen mijn ouders een hondje niet zitten!! Ik wist dat aandringen geen zin had en stortte mij ook op de duifjes, mijn duiven werden zo tam dat ze uit mijn hand aten,... en toch een aantal mooie prijzen bij elkaar vlogen. Het verlangen naar een hondje bleef echter en in een tijdschrift had ik een fotootje gevonden van een hondje die ik later heel graag wou en stopte het in een piepklein doosje... Ik had geen flauw idee welk ras het was en de jaren gingen voorbij tot de herinnering aan het doosje met de foto plots naar boven kwam tijdens een bezoek aan "Flanders Dog Show" te Gent samen met mijn man en Hannes, ongeveer 9 jaar, toen we aan een stand kwamen van allemaal cavaliertjes... Het hondje van de foto... Ja, zo zag het er uit, geen twijfel mogelijk... de Cavalier King Charles Spaniël was het hondje uit mijn jeugdherinnering... Eenmaal terug thuis nam Hannes er zijn hondenencyclopedie bij en zocht het ras op, dagenlang zat hij met het boekje voor zijn neus op de pagina van de Cavalier King Charles Spaniël... Dankzij hem, werd mijn kinderdroom werkelijkheid en kwam Bijoux, een pupje van 3 maanden, bij ons te wonen!! Bijoux was en is zo'n lieverd, ik verloor mijn hart totaal aan de cavalier, het leek voor mij dan ook logisch dat (jaren later) Maggy erbij kwam en ruim een jaar nadien Noa'tje... Mijn man vraagt mij zo nu en dan eens "geraak jij dat nu nooit niet moe om steeds te lezen over de cavalier, foto's te bewonderen,...?" maar nee... helemaal niet, integendeel... de passie voor de cavalier wordt steeds groter en mede door de vriendschap met de foksters van Maggy (Vera, Colours of Wales) en Noa (Linda, Courtland Cavaliers) groeit stilaan het verlangen om ook eens een nestje te hebben... Hoe dan ook... al is het misschien maar voor 1 nestje, wou ik dat de pupperkes een "familienaam" zouden krijgen... en alleen al het indienen van een "Aanvraag voor een kennelnaam" is een procedure bij Sint-Hubertus die tot 4 maanden kon duren... dus ben ik daarmee begonnen...
Gisteren (vrijdag) vond ik de langverwachte brief van Sint-Hubertus in mijn brievenbus... 5 mogelijke kennelnamen moet je doorgeven... welke zou het geworden zijn?! Was het mijn eerste keuze? De naam die ik zo graag wou omdat mijn meisjes erin verweven zaten?! Ja... Super blij was ik toen ik de brief las...
Niet zonder trots stel ik jullie mijn kennelnaam voor: "Lovely Magnolia's"
"Mag" van Maggy, "no" van Noa, "li" van Linda Van Calsteren, "Courtland Cavaliers", het geboortehuis van ons Noa'tje, we voegen er nog een klinkertje aan toe en er ontluikt zich een mooie bloem: de Magnolia... "Lovely" was niet moeilijk te vinden want cavaliertjes zijn gewoon "lovely" Het roedeltje waar ik zo trots en gelukkig om ben, heeft een naam gekregen... en als het geluk aan mijn zijde staat, komen er misschien ooit "Lovely Magnolia's" puppietjes... maar we doen het stap voor stap want voor het zover is, is er nog heel wat werk voor de boeg zoals allerlei gezondheidsonderzoeken en last but not least een gezond, lief en mooi reutje vinden voor ons Noa'tje... Graag wil ik iedereen bedanken die mij in dit avontuur steunt en helpt, in het bijzonder mijn man Koen, Linda & Vera en... hobbyfotograaf Jozef Van Loo (leren kennen via Facebook) want ik mag gebruik maken van Jozef zijn "magnolia-foto's" om mijn foto's te verwerken hier op het blog en op Facebook!!
De pupjes van Lilly zijn een paar keren hier op het blog verschenen en dan vind ik het ook wel leuk om die lieverds uit te zwaaien wanneer hun tijd daar is om hun "vleugeltjes uit te slaan"...
Het is zalig om die kleine hummeltjes te zien opgroeien tot de mini-hondjes die ze zijn wanneer ze hun nestje verlaten! Bedankt Linda om telkens weer foto's door te sturen en ons te laten meegenieten van alweer een schitterend nestje!!
De reutjes hebben hun geborgen nestje reeds verlaten en schenken de baasjes reeds veel plezier...
De teefjes blijven net iets langer, vooral omdat het tricolor teefje een heel kleintje was bij de geboorte...
Dankzij de goede zorgen en een rugzak vol liefde van Lilly & Linda is het een heel flink meisje geworden die van wanten weet en nog wat verder mag open bloeien bij haar mama Lilly, Linda & Fred en de andere cavaliertjes...
De "puppy - weken" zijn alweer voorbij gevlogen ten huize Courtland, genieten jullie nu nog maar van de extra tijd met de kleine meisjes en de mooie zomerdagen samen met Alice, Jinni, Kia, Lilly en Mieke!!
Gisteren heb ik een leuke "koffieklets-namiddag" gehad samen met Mieke het "vrouwke" van Kito en Murphy, broertje van Maggy... Het was alweer een tijdje geleden dat we elkaar gezien hadden dus we hadden heel wat bij te praten... Kito & Murphy waren er niet bij maar... Mieke had wel foto's bij van hen!!
Een leuke verrassing, natuurlijk moeten die foto's meteen verwerkt worden in een mooie collage zodat Maggy kan pronken op het blog met haar knappe broer en zijn speelkameraadje Kito!!
Machiel en Corneel waren samen met Mieke haar broer naar Planckendael dus Mieke was hier in haar uppie...
Machiel, vanaf september wordt het spannend voor jou... naar het 1ste middelbaar onderwijs... heel veel succes alvast maar... eerst nog een maand lang genieten!!
Corneel, nee ik ben jou niet vergeten geniet ook maar verder van je vakantie en alle leuke dingen die op je pad komen... Ze worden groot hé Mieke... gelukkig hebben we onze "kindjes" op 4 pootjes nog om te knuffelen en vertroetelen
De tijd vloog voorbij... bedankt Mieke voor je bezoek,... Heel graag tot een volgende keer!!
Noa is een nieuwsgierig meisje... vooral wat eten betreft... is ze er als de kippen bij!!
Het vuilniszakje in de pedaalemmer moet ververst worden... vlug komt Noa even kijken...
De koelkast gaat open... Ooh vrouwke... is het etenstijd? Kijk hier staat mijn eten...
Het is leuk als je hondjes zo'n gezonde eetlust hebben,
ik hoor wel eens andere verhalen van baasjes maar hier zijn de bakjes in no-time leeg!
Deze week gingen we in enkele dagen van zomer naar herfst en omgekeerd...
Ik kan je verzekeren dat Maggy & Noa niet akkoord waren met dat scenario!!
Te slecht weer om de mandjes buiten te zetten, dan maar vetbedjes leggen... die zijn vlug binnen en buiten... maar vooral vlug binnen... dan maar door het vliegenraam naar het trieste weer kijken...
Ach vrouwke... doe de deur maar dicht... we vinden het helemaal niet leuk meer!!
Vandaag, vrijdag, is het terug lente geworden en de weerman heeft gezegd dat het terug zomer wordt de komende dagen... Joepie, dan kunnen we terug veel buiten vertoeven want... ja Maggy is terug véél beter en het is weer zo genieten van de spelletjes tussen haar en Noa
Op Maggy omdat ze zo flink van haar wondje is gebleven...
De plakker begon vandaag gewoon vanzelf te lossen, net op tijd want vandaag mochten we naar dierenarts Veerle! Maggy heeft haar mooi de draadjes laten verwijderen en met nog een antibiotica spuitje in haar zij kreeg ze 10/10 van Veerle omdat ze zo flink is geweest!
En op ons lieve Noa'tje omdat ze de afgelopen dagen Maggy zo heeft laten rusten... ondanks de zin in spelen af en toe wel heel groot was, voelde ze echt wel aan dat Maggy nog niet aan spelen toe was...
Zo lief en zorgzaam ging Noa om met Maggy... daar moesten foto's van komen... af en toe zag je Bijoux zo denken van: "Lap, die 2 zijn weer bezig hoor"
Gelukkig valt alles hier steeds meer in zijn plooi, de zin in spelen wordt steeds groter bij Maggy en nu de draadjes verwijderd zijn, trekt het vast wat minder tegen en is er minder ongemak voor haar...
Oef, zo stilletjes aan kan alles hier weer zijn normale gangetje gaan...
Het gaat goed met ons Maggy'tje... Sinds gisterennamiddag voelt ze zich steeds beter... Deze ochtend ben ik samen met haar naar de dierenarts geweest voor controle en Veerle was heel blij om Maggy haar vrolijk kwispelend staartje te zien Ze had geen koorts, na het beluisteren van haar darmen bleken die ook ok, de plakker over haar "naadje" zag er goed uit... die mag er de komende dagen af vallen en indien de plakker er netjes op blijft, doet Veerle het wanneer de draadjes verwijderd worden... dat is voor volgende week woensdag... als alles goed gaat, weten we dan ook de uitslag van de biopsie... afwachten of het labo ook werkt de 21ste juli (Nationale Feestdag) anders zal dit voor donderdag of vrijdag zijn... Ik ben blij dat alles goed verlopen is en Maggy zo stilletjes aan "de oude" wordt... en ik ben niet alleen... Noa'tje kijkt ook hoopvol uit naar de dag dat ze weer samen met Maggy spelen kan
Maggy nog onwetend wat haar boven het hoofd ging... genoot met volle teugen van het mooie weer...
Heerlijk spelen met Noa, af en toe afkoelen op de koude vloer, genieten van de tuin in het avondzonnetje,...
Afgelopen maandag voelde ze de bui vast al een beetje hangen toen ze 's morgens geen eten kreeg en enkele uren later naar de dierenarts werd gebracht... voor een sterilisatie en biopsie van de darmen...
Als het niet echt nodig is voor de gezondheid ben ik tegen een sterilisatie bij een cavaliertje, hun vacht wordt er echt niet mooier op en hun gewicht gaat de hoogte in als je niet oplettend bent...
Cavaliertjes hebben een lief, groot hart... jammer genoeg worden deze lieverds hiervoor soms afgestraft met hartproblemen en het is dus belangrijk voor hun hartje dat hun gewicht op peil blijft...
Voor Maggy was het echter beter voor haar gezondheid en omdat ze al geruime tijd darmproblemen heeft, werd er ook een biopsie genomen van haar darmen zodat we te weten zouden komen wat er juist aan de hand is, welke voeding voor haar het beste is,... 10 dagen na de operatiedatum worden de draadjes verwijderd en weten we de uitslag...
Noa'tje begreep er maandag niets van toen haar "zusje" niet naar huis toe kwam... de lieverd liep de hele dag verloren, spelen zat er niet in... alleen maar wachten, wachten... maar Maggy kwam die dag niet naar huis... Dinsdagochtend mocht ik eindelijk achter Maggy... de dierenarts was vol lof over ons lieve, flinke meisje... en met een kwispelend staartje kwam ze voorzichtig naar mij toe... nog een antibiotica - en pijnstillend spuitje en met alle info op zak reden we huiswaarts...
Dank je (dierenarts) Veerle voor alle goede zorgen!!
Noa was dolblij toen ze Maggy terug zag... maar Maggy was nog "groggy"... onvoorstelbaar hoe snel hondjes het door hebben dat ze elkaar beter rust gunnen... Noa'tje trok zich wijselijk terug en hield zich rustig net zoals ons oudje Bijoux... Maggy heeft wat tijd nodig om te herstellen maar voor we er erg in hebben, rent ze hier weer rond als een jong veulentje... Veel beterschap mijn lieve meisje... alles komt goed... dat heb ik jou beloofd... en "belofte maakt schuld"!!
Ik val in herhaling wanneer ik het volgende zeg: "de tijd gaat veel te snel!"
Maar ik kan het niet helpen, het is effectief zo... wanneer je betrapt wordt op het feit dat je een weekje verkeerd was!! Ik dacht dat de pupjes van Lilly 4 weekjes waren maar dit werd al gauw recht gezet door Linda want ze waren afgelopen donderdag 5 weekjes jong!!
De puppyruimte werd deze week verplaatst en vergroot: meer ruimte om te ontdekken, deugnieterij uit te steken, te spelen,... en daarna zalig op een hoopje in slaap te vallen...
Het kleine tricolor teefje blijkt ondertussen het felste pupje te zijn van het nestje... ze was de eerste om flink geitenmelk te drinken, ze laat zich zeker niet doen door haar grote zus en broertjes en zet al flinke pasjes... en wat een blik heeft dat kleine meisje...
daar smelt je bij weg, toch?!!
Het zijn 1 voor 1 hele mooie pupjes... geniet er maar van Linda & Fred want zoals de tijd snel gaat zullen ze hun veilige, geborgen nestje verlaten voor je er erg in hebt!!