Helemaal alleen en in elkaar gedoken zit ze op haar kamer stilletjes te huilen. Cilla weet zich geen raad meer. Sinds haar moeder een nieuwe vriend heeft, gaat het helemaal bergaf bij haar thuis. Luc is nog erger dan al die anderen. Cilla snapt maar niet waarom hij het zo leuk vindt om haar broers en zussen te pesten, pijn te doen en zo veel meer. Ze haat hem! Maar hoe dan ook, hier zit ze weer helemaal alleen. Het lijkt alsof niemand haar begrijpt en misschien is dat ook wel zo. Met haar moeder kan ze niet praten, ze lijkt vaak het verstand van een kind te hebben. En zelfs als ze dat niet had, moeit Luc zich altijd! Haar zussen voelen zich ook al niet zo goed in hun vel, de meeste zijn zelfs nog te klein om het te begrijpen. En tenslotte, haar vriendje: hij kan er zelf niet veel aan doen, maar zijn leven lijkt perfect en dus probeert hij problemen weg te lachen als hij ermee geconfronteerd wordt. Cilla heeft niet het gevoel dat hij niet luistert, integendeel, hij probeert het gewoon van zich te scheiden omdat hij er anders misschien niet mee kan omgaan. Terug naar de kamer, haar gedachten dwalen weer af. Ze probeert te overdenken wat zich zopas weer heeft afgespeeld. Deze keer was het Amber! Ze waren vandaag met de hele familie naar Bellewaerde geweest. Nu ja, Cilla kon niet mee, maar de hele familie dus. Omdat ze later thuis zouden zijn werd er besloten geen warme maaltijd meer klaar te maken maar boterhammen te eten. Amber is amper zes jaar en bijgevolg nog niet zo slim als haar andere zussen en broers. Toch is ze al heel zelfstandig en dus besluit ze zelf chocomelk in te gieten. Onhandig als ze nog is, morst Amber chocomelk over zichzelf en de bus en ze begint aan de bus te likken. Luc springt onmiddelijk uit de zetel en begint tot grote ergernis van bijna iedereen tegen Amber te roepen. Ze moet onmiddelijk de bus naar de keuken brengen en mag er niet meer van nemen. Amber begrijpt hieruit dat ze de nieuwe bus weg moet zetten en dus eerst de oude opdrinken. Wanneer ze de oude bus uit de ijskast wil halen, komt Luc opnieuw tevoorschijn en een nieuwe uitbarsting volgt. Amber huilt en wordt naar haar kamer gestuurd door Luc. Cilla probeert haar te verdedigen, evenals Marieke. Het helpt, of zo lijkt het toch. Mama zegt dat Amber beneden mag blijven en dat ze rustig kan vertellen wat gebeurt is. Amber blijft en mama beslist dat ze een klein beetje chocomelk mag nemen uit de oude bus en weer komt Luc tevoorschijn. Hij roept dat ze helemaal niets krijgt en mama knikt gewoon ja. Ja? Zoals toen, toen Cilla's vader er nog was, toen knikte ze ook altijd ja. Waarom doet ze dat toch altijd? Cilla snapt het niet, maar hoe meer ze erover nadenkt, hoe verwarder alles in haar hoofd wordt. Dit is gewoon niet eerlijk. En nadat Cilla ziet dat Luc aan de kraan drinkt in plaats van met een glas is de maat vol. Ze besluit Amber te helpen en smokkelt stiekem een glaasje chocomelk mee naar boven. Ze spreekt af met Cedric dat hij Amber zal instoppen en dan snel met haar zal langs gaan op Cilla's kamer om de chocomelk te gaan uitdrinken. Amber kleedt zich heel snel om en haast zich Cilla's kamer binnen. Zorgvuldig wissen ze samen elk spoor. Nadat Amber in bed ligt, vertrekt Cilla naar haar pepe. Ze voelt zich niet echt gemakkelijk maar ze denkt niet dat het zal uitkomen. Dat was buiten Luc gerekend. Zodra Cilla de deur achter zich toezwaait, haast de hoegenaamd slapende Luc zich de trap op. Hij vertelt Amber dat hij wel gezien heeft dat ze chocomelk gedronken heeft. Amber is doodsbang en geeft uiteindelijk toe. Cilla's opa is er niet en dus besluit ze naar huis terug te keren, waar haar moeder boos zit te wachten. Wanneer Luc binnenkomt scheldt hij haar uit. Geniepige leugenaar noemt hij haar. Heeft hij zichzelf wel al eens bezig gehoord? Heeft hij haar moeder wel al eens horen liegen? Hun levens hangen aan elkaar met leugens. Mama zegt dat ze heel boos is, dat Cilla niet had moet liegen, maar dat kan Cilla niet schelen. Ze wilde helemaal niet liegen, ze vond het alleen meer dan onrechtvaardig en sinds haar moeder met Luc is getrouwd kan je met haar al helemaal niet meer praten, dus dat had toch geen effect gehad. Cilla roept naar haar moeder dat ze beter eerst haar man zou opvoeden en dan de kinderen straffen voor iets wat ze helemaal niet gedaan hadden terwijl Luc het even later wel deed. Mama trekt het haar helemaal niet aan en schreeuwt terug dat Cilla het dan maar zelf aan Luc moet zeggen. Luc komt de kamer ingerend en haast zich naar Cilla, hij begint tegen haar te roepen en houdt zijn stinkende hoofd op enkele centimeters van haar gezicht. Cilla walgt, de geur is onverdraagbaar. Ze besluit haar armen voor haar gezicht te houden, zo kan ze zich beschermen tegen eventuele slagen en bovenal de stank. Wat is hij toch walgelijk! Hij roept tegen haar of ze hem nog eens zal slaan. Dat zou hij wel willen, dan kan hij naar de politie lopen en gaan vertellen dat zijn stiefdochter hem mishandelt. Dan kan hij haar eindelijk het huis uitwerken. Dan zal hij eindelijk de heer en meester zijn in dit huis. Maar Cilla slaat niet. Ze vecht tegen zichzelf. De woede hoopt zich op. Ze moet er uit. Ze moet weg. Ze wil slaan. Ze wil het zo heel graag doen, maar ze weet dat het niet kan. Ze roept dat hij van haar moet weg gaan. Ze wil dat hij vertrekt, hij maakt haar bang. Dan roept hij of hij aan haar fles eens mag likken. Ze zegt dat hij van haar moet afblijven en van haar gerief. Hij blijft maar schreeuwen en schreeuwen. Ze kan het niet meer uithouden. Ze loopt weg, naar haar kamer. Cilla heeft geen andere keuze. Als ze blijft staan zal ze op hem slaan. Ze houdt het echt niet meer uit. Het beest binnenin moet eruit. Wanneer ze op haar kamer zit, komt Luc naar boven. Hij gooit haar deur open en begint opnieuw te schreeuwen. Hij heeft gezorgd dat ze een lening kon krijgen voor haar auto nadat ze het ongeluk had gehad. Hij de heilige man, hij die alle problemen voor dit gezin heeft opgelost. Of dat is wat hij denkt dat hij betekend! Cilla heeft er genoeg van. Hij heeft enkel zijn handtekening gezet. Niets meer! Eén enkel krulletje met zijn naam erin. Ze haat hem. Wie denkt hij wel dat hij is. Iedere geleende euro heeft ze al zelf terug betaald. Ze heeft het moeilijk, maar ze zal de lening volledig zelf betalen. Dat heeft ze beloofd en dat zal ze doen ook. Waar haalt hij zich het recht. Cilla is buiten zichzelf van woede. Ze neemt een besluit dat misschien zwaar zal doorwegen op haar toekomst. Toch besluit ze het te doen. Ze neemt haar laptop bij zich en surft naar een veilingsite. Nadat ze zorgvuldig alle gegevens heeft ingegeven klikt ze op zoekertje plaatsen. En hop... daar staat hij te koop, al waar ze van droomde, haar vrijheid, haar weg naar werk, haar... haar alles! Met spijt in haar hart en ogen vol tranen leest ze de advertentie: Peugeot 206, metallic groen, bj1999, 130.000km, 3-deurs te koop eigenaar: Cilla Coppens, Oostakker.
Nog voor het schrille geluid van de wekker de stilte doorbreekt wordt Cilla gewekt door het zachte getik van de regen op de raam. Haar zus, Ariane slaapt nog. Cilla sluit haar ogen opnieuw, ze wil liefst van alles nog even in haar knusse bed blijven liggen. Maar nieuwe gedachten dwarrelen reeds door haar hoofd. Gisteren hadden zij en haar zussen en email gekregen van een ex-vriend van hun moeder. Pascal heette hij. Hoewel ze pas acht of negen jaar was toen Pascal weg ging kan ze hem zich nog goed voorstellen. Ze herinnert hem zich vooral als een lieve zorgzame man. Van hem hadden ze die prachtige gitaar gekregen. Ze had het toen al niet willen geloven maar hun moeder had hun altijd verteld dat ze Pascal niet meer wou zien nadat hij dvd's van haar had gestolen die hij dan weer kon verkopen zodat hij zijn drugshandel verder kon zetten. Niets was minder waar, zo bleek uit de enkele emails die ze gisteren met Pascal had uitgewisseld. Toch had ze haar twijfels, kon ze Pascal zomaar vertrouwen? Tenslotte was ze nog maar een kind toen ze hem voor het laatst had gezien. Ze had er gisteren willen over praten met haar vriend, Gert. Ze had hem alles verteld en ze had geprobeerd, maar uiteindelijk was ze er niet in geslaagd. Het leek net iets te moeilijk. Ze zou het morgen wel doen. Moeizaam heist Cilla zich uit bed, ze moet zich nu echt wel gaan klaar maken. Straks komt ze weer te laat op haar vakantiejob en dat kan ze nu echt niet gebruiken. Toch kan ze niet verhinderen dat haar gedachten terug afdwalen. Misschien heeft ze nu eindelijk Cedric's vader gevonden. Wat als...? Het kon perfect. Alles wat ze wist over Cedric's vader stemde helemaal overeen met wat ze nog wist over Pascal. Cedric weet zelf niet dat hij een andere vader heeft. Niemand mag het weten, ook Cilla eigenlijk niet. Een jaar geleden was ze het eerder toevallig te weten gekomen en hoewel ze toen niet wist wat ze met die wetenschap moest, had ze toch besloten op zoek te gaan naar de waarheid. Ze wou weten wie Cedric's vader was. Niet zozeer voor zichzelf, maar vooral voor Cedric. Ze wou hem de moeilijke zoektocht naar zijn identiteit en vader besparen. Uiteindelijk zou hij het toch ooit te weten komen, hij leek helemaal niet op hen en vanwaar haalde hij anders die platte neus, die Melisse, Ariane en zij niet hadden en zijn ravenzwarte haren? Eigenlijk vond ze het best wel spannend. De klokken van de kerktoren klinken reeds en dat betekent dat Cilla al vertrokken moest zijn. Ze neemt de trap met twee treden gelijk, haast zich langs de ijskast en springt op de fiets. Wanneer ze twintig minuten later rustig in het magazijn zit begint Cilla terug te denken. Ze is er helemaal alleen en het is er stil. Ze wou dat ze met haar collega's kon praten maar ook die begrijpen er niets van. Deze keer gaan Cilla's gedachten niet naar Pascal. Ze zal later wel bekijken wat ze er mee zal doen. Zaterdag is het weer zover: Gert is drummer en zaterdag geven ze een optreden. Cilla is er wild van en als er een optreden is, staat ze altijd op de eerste rij. Er is alleen één enkel probleem, ze staat niet alleen op die eerste rij. Stilletjes hoopt ze dat Jessica er zaterdag niet zal zijn, hoewel ze diep vanbinnen weet dat de kans heel klein is dat ze er niet is. Na twee jaar weet ze wel al dat die hoop meestal tevergeefs is. Soms begrijpt ze het niet, meestal niet trouwens. Jessica en Gert houden niet meer van elkaar zoals het hoort, of alleszins dat is toch wat Gert Cilla altijd vertelt, en toch blijven ze samen. Cilla heeft het er heel erg moeilijk mee. Vaak ligt ze te huilen en weet ze zich geen raad meer maar ook hier weer begrijpt niemand haar. Ze houdt zielsveel van Gert en ze wil hem niet opgeven maar wat met Jessica dan? Ze wil Jessica en Eveline niet kwetsen maar zo kan het toch niet verder. Eveline is Gerts dochter. Als ze ook maar enig idee had wat Cilla deed zou ze walgen van haar en ook met dat idee kon Cilla erg moeilijk om. Ze zou zo graag willen dat dit goed kon aflopen voor iedereen. Tenslotte haat ze Jessica en Eveline helemaal niet, ze kent hen niet en wou zo graag dat het mogelijk was hen te leren kennen in andere omstandigheden. Ze lijken haar zo aardig. Jessica is een gewone vrouw, ze kleedt zich eenvoudig, heeft gewone vriendinnen, lijkt eerder een beetje verlegen. Wat wou Cilla graag dat ze aan de situatie iets kon doen. Ze wil Gert helemaal niet kwijt, maar ze wil niemand anders moeten kwetsen om haar droom met hem te realiseren ook. Ze wou dat ze erover kon praten met iemand, maar dit is haar verdriet, tranen vullen haar ogen, maar wanneer ze denkt aan dat sprankeltje hoop dat Jessica er zaterdag niet zal zijn fleurt ze helemaal op.
Moe na een drukke dag ligt Cilla in bed. Vandaag was het dan zo ver. Eindelijk zou ze het weten. Cilla zou telefoon krijgen en misschien had ze dan wel vast werk. Ze kon niet wachten. Maar dan kwam de lang verwachte telefoon en bleek dat Cilla het alweer niet had gehaald. Moedeloos haakte ze in. Wat zou ze graag weten waarom ze telkens niet kon voldoen. Ze deed toch zo haar best. Misschien kon ze haar zoektocht naar werk maar beter afblazen. Had ze hiervoor drie jaar gestudeerd. Opeens leek alles zo waardeloos. Ze had zoveel hoop gehad toen ze eindelijk haar diploma had behaald, ze zou een beter leven hebben dan haar ouders, alles wat was fout gegaan zou zij beter doen. Ze wist zo goed hoe het zou gaan, alles was al uitgestippeld. En nu, nu ze haar diploma had stond ze daar. Cilla voelt zich dom. Ze heeft het weer eens goed verpest deze week. Toch heeft ze besloten niet op te geven. Nog terwijl ze dit besluit gaan haar gedachten terug naar Pascal. Eigenlijk staat ze nog niet zoveel verder. Gert heeft ze nog niet gezien en dus heeft ze er ook nog niet kunnen over praten met hem. Gelukkig was er Bart, een goede vriend van Cilla. Met hem heeft ze een goed gesprek gehad. Misschien heeft het haar zelfs iets verder in de goede richting geholpen... Eigenlijk ligt Cilla's besluit al vast, hoewel ze er eerst met Gert over wil praten, wil ze absoluut met Pascal praten en weten wat er gebeurd is. Haar gedachten gaan terug naar Gert. Daarnet had ze met hem getelefoneerd. Ze was teleurgesteld geweest, heel teleurgesteld. Eerst en vooral kon hij weer eens niet komen vanavond en vervolgens zei hij dat Jessica morgen mee zou gaan. Dat betekende dat ze hem weer een week zou moeten missen. Weer vroeg ze zich af wanneer hij eindelijk de hare zou zijn? Wanneer ze hem eindelijk graag zou mogen zien? In een eerste opwelling besloot ze dan maar niet te gaan naar het optreden. Waarom zou ze gaan? Ze zou toch weer zichzelf kwellen, ze zou zich aldoor vergelijken met Jessica, die beter was, en mooier, die met hem getrouwd was, die..., ze was gewoon perfect. Cilla is helemaal niet jaloers, ze wou alleen zo graag dat zij diegene was die ongestoord van Gert mocht houden. Uiteindelijk besluit Cilla toch te gaan, Melisse wil mee gaan en misschien valt het allemaal wel veel beter mee dan Cilla nu denkt. Ze zullen samen iets gaan eten en als ze heel veel geluk heeft gaat Jessica vroeger weg, dan kan Gert nog even langs komen. En weer is er dat sprankeltje hoop. Dat sprankeltje hoop dat Cilla en Gert al bijna twee jaar samen houdt. "Hoop doet leven" denkt Cilla en met een gelukzalige glimlach en een diepe vermoeide zucht valt ze in slaap. Het is weer tijd voor een mooie droom met Gert en zichzelf in de hoofdrol. Zouden haar dromen ooit ook werkelijk worden? Zou dat kleine blonde meisje uit haar dromen er ooit echt lopen?
