Ik leef als een zombie de laatste dagen.. Doodmoe omdat ik zoveel wil en moet doen.. Ik gun mn eigen niet al te veel rust meer omdat het de laatste dagen zijn en het is aan me te zien. Kortom.. een wrak Dinsdag hadden we onze hele leerkrachtenafscheidsdag en het afscheid van Tieme. Was toen rond half 4 thuis en moest er om 9uur uit om les te gaan geven in Azpeiti. Ik werd er met de auto gebracht, maar was toch weer een rit van een dik half uur en dat als je moe bent.... Anderhalf uurtje Nederlandse les gegeven aan 16- jarigen. En ik moet zeggen, het was zalig!! Een heel aangename en gemotiveerde groep. Ik had er echt plezier in, dus was weer eens een andere ervaring. Daarna de autorit naar huis en rond 15u wask dan thuis. Snel eten gemaakt, want om 16u moest ik op de universiteit zijn voor een laatste babbel met de leerkracht over de positieve en negatieve punten van de ervaring. Rond 17u zat het erop, busje terug naar Arrasate. Moest ik even bij de fotograaf binnenspringen omdat ik iets voor Irune heb laten maken, een leuke kalender met fotootjes van ons. Was die 'fotograaf' na 2 dagen nog niet klaar en moest ik erbij gaan staan en hem wat helpen.. (jaja, die foto hier is ok.. --> muy bien) Ik voelde toen al dat een dutje er niet in zat. Thuis rond 6, snel iets in mn mond gestopt en toen nr de Irish pub, want was 1 van de laatste momenten dat ik echt op internet kon en had nog vanalles te bekijken en te zeggen. Om 20u moest ik dan bij Louise zijn voor een afscheidsetentje , want Adriana en Saskia vertrekken vandaag. Lekkere maaltijden en gezellig gebabbeld. Toen was het 23u en gingen ze een filmpje opzetten, maar ik voelde dat ik het niet zou overleven dus hups naar huis en bedje in.. Want.. de volgende morgen (vandaag dus) een laatste keer stage en op om 7.30.. Nu is het bijna 13u en zit op de schoolbus te wachten. Beeld je maar eens in hoe dood en hongerig ik hier zit Ik zit te twijfelen of ik thuis ga komen en rechtstreeks mn bed in ga of dat ik de moeite ga doen om aan eten te beginnen. Alleszins ben ik van plan om vandaag films te kijken, een lang bad te nemen en lichaam en gedachten wat te laten rusten.. Ik denk dat de valies pas voor morgen is.. Maar dan in de namiddag, want 's morgens ga ik in de kleuterschool van Irune haar mama naar Olentzero kijken (hun kerstman). je ziet.. er blijven maar dingen komen.. ik mag niet naar huis
alleszins lieve mensjes uit België, ik zie jullie bijna weer!!! xxxx
Wat een zware daagjes voor zo een emotioneel meisje als mij Afscheid afscheid afscheid.. Hoe dikwijls kan een mens afscheid nemen?? Heel dikwijls als je 3 maanden in Arrasate leefde en vele mensen op verschillende dagen vertrekken.. Gisteren hadden we een 'etentje' op school met de leerkrachten. Nog fijn wat nagebabbeld over het avontuur en dan kusjes en knuffels momentjes. Zelfs de leerkrachten zijn zo ongelooflijk warm. We kregen een krop in onze keel als we eraan dachten 'de laatste keer'.. We kunnen allemaal niet geloven dat zoveel dingen de laatste zijn en dat ons leventje hier echt stopt. Dan gisterenavond een feestje bij Tieme zn thuis, want ja.. Tieme is vandaag vertrokken. Ook onze laguna's waren daar, maar Irune zie ik vrijdag nog dus daar moest ik gelukkig geen goodbye tegen zeggen. Wel tegen Ibai, Aitor, Lucia, Silvia, ... En je gelooft het niet wanneer je het zegt. Dan Tieme.. wat een zware bevalling. Ik had het echt moeilijk om mn maatje te laten gaan. We zijn echt allemaal veel dichter naar elkaar toegegroeid dan we ooit zouden denken. Stoppen met knuffelen en lieve, warme vriendschappelijke woorden zeggen was heel moeilijk voor mij.. Ik heb ergens nog niet het gevoel dat hij al weg kan zijn,maar ik zal het wel merken. Oh, het klinkt heel zwaar en als rouwen, maar het is het ook een klein beetje. De kans is groot dat je afscheid neemt voor altijd.
Nu gaan we eventjes wat positiever spreken. Ik ga zo mijn eerste les in de Nederlandse taal geven aan 16 jarigen. Zeer spannend.. Maar , zo een goede leerkracht als ik ben , heb ik het wle voorbereid en moet t hopelijk goed lukken. Ik ga ze zelfs ons kinderachtige A,B,C - alfabetliedje leren
Bij deze ga ik jullie laten, met zoveel gemengde gevoelens in me.
Uhuh.. binnen 8 daagjes ben ik er! Das zo raar,maar veel anders speelt er niet meer in mijn hoofd nu. Ik heb wel nog een paar taken af te maken tegen maandag, maar die lijken niet meer belangrijk. Het is erg moeilijk om me te concentreren. Ik heb ook van donderdag geen les meer,dus 'vaarwel klasgenootjes'. We hebben wel maandag nog n presentatie, maar alleen Louise Sara en ikke. En dinsdag een soort 'etentje' ,door de dag op school , met de leerkrachten. Wel fijn, want ze hebben veel voor ons betekent, hadden er veel steun aan. Voor de rest houden we ons bezig met veel tijd met de vrienden door te brengen, omdat we bijna afscheid moeten nemen. Zo ben ik gisteren iets gaan drinken met Tieme, Julien, Ilya, Lucia, Silvia en Sas in the Irish pub. Vanavond gaan we samen uiteten met alle Erasmussen en er komen ook sommige Baskische vrienden, zoals mijn lieve vriendin Irune. Daarna , veronderstel ik , een gezellig feestje. Dinsdag gaan we weer alleen samen eten bij Tieme zn thuis en de dag erna is hij al weg. Zo zie je , iedereen begint te vertrekken en het geeft ons een naar gevoel. Dus dit is wat er zich de laatste dagen bij mij, hier in Arrasate, afspeelt.
Oh ja, ipv van 2 presentaties had ik er 3 deze week en ze zijn goed gegaan! Van een weet ik het punt en had ik een 8,5, dus cava eh!!
Ik ga niet meer dikwijls 'dag België' kunnen zeggen.. Tenzij ik nog heeeeeeel veel lange trips maak
Dit weekend hadden we een verlengd weekend, dus vandaag had ik ook vrij. Wat ik vrijdag heb gedaan.. weet ik al niet meer.. Ah jawel, Vitoria, ma da hadk jullie al verteld. Zaterdag ben ik dus s avonds gaan uiteten met Taric en een deel Erasmusjes. Het was de laatste keer dat ik Taric zou zien omdat hij 3 weken gaat rondreizen en tegen dan ben ik al weg . (Ja,dan ben ik thuis...) Taric had een cadeautje bij voor me, totaal onverwacht en zeer persoonlijk. Hij had 2 foto's van ons laten ontwikkelen en op de achterkant een tekst geschreven, dan ook nog een afscheidsbrief toegevoegd en een grote doos Fererro Rocher! Hoe perfect is dat! Ik heb beseft dat ik hier toch goede vrienden heb gemaakt.. Zondag had ik weer een dagje met Irune gepland. Ze nam me eerst mee naar Elorrio om te lunchen met haar familie. Heel gezellig, maar wat moeilijk want ze spreken geen Engels. Irune moest de hele tijd voor mij vertalen. Ik hoopte dat ze wat Spaans zouden spreken,want dat versta ik wel,maar ze spreken vooral Bask. Het eten was weer zeer lekker. Eerst wat chorizo en ham om te beginnen en als hoofdgerecht rijst met konijn. Als dessert hadden we Turon en kerstkoekjes. Zijn allebei typisch voor Kerstmis en ze eten dat niet e rest van het jaar. Ik heb het nog nooit gegeten in België, mar het was de moeite. Als Sinterklaascadeau heb ik wat Turon en koekjes gekregen, zo lief dat ze eraan dachten! Daarna ben ik met Irune en haar vriendin Leire naar Durango geweest, er was een groot boekenfestival (wel allemaal in Bask). Na de boekenmarkt gingen we naar een andere waar allemaal zelfgemaakte spullen waren, zeer leuk. Ik heb er iets typisch geproef : taloa. Het is een soort pannenkoek van maïs en meel en ze leggen er een stuk vlees tussen (chorzio, een soort van salami) Was eigenlijk wel lekker,maar een smaak die ik nog niet kende. Vandaag is het maandag en zit ik zonder internet in mn appartementje. Heel spijtig, maar ook positief, want kheb een 4-5 uur voor school gewerkt!! Niet da da zo leuk was, maar het moet ook gebeuren dus beter op een moment als deze. Morgen hebk 2 presentaties in school, brrr... Ben benieuwd hoe ik het er vanaf ga brengen :)
Zoals jullie wel weten moet ik Sinterklaas in België missen... In Baskenland wordt het niet echt gevierd. Wel in mijn stadje, maar het is een heel ander principe. De kinderen gaan van deur tot deur zingen voor snoep en rond de middag zingen ze voor het gemeentehuis en dan krijgen ze weer wat meer snoep :) Alleszins .. geen bordje voor mij deze ochtend... Maar!! Ik heb zo lieve vriendjes dat er toch verrassingkjes waren. Zo kreeg van Sara (mn flatgenootje) een msn berichtje met : Happy Saint Nicolas!! En dan een foto bijgevoegd.
Heel lief da ze eraan dacht. En kort daarna een supermail van Liesje. Ze had eerst een lieve mail geschreven ivm met Sinterklaas en da er iets op mij wacht (joepie!!!) en dan moest ik t bijgevoegde liedje opzetten en dan waren er fotootjes toegevoegd van Sinterklaas in haar kleuterklasje. Mega!!!! Echt waar Lies!! Het heeft me geraakt, was prachtig.
Dan deze week is werken vr school en werken voor school. Heb dinsdag al 1 van mijn 5 presentaties moeten geven, samen met Sara en Louise. We vonden het niet zo interessant en volgens de leerkracht lieten we dat ook blijken.. Dus ja, niet zo positief. Mja, nog 4 te gaan ;)
Dan gisteren was een zalige dag... Eerst een uurtje naar presentaties kijken dan met Sara en Louise naar Vitoria met de bus ( 45 minuten). Het eerste wat we daar gedaan hebben is Sushi gegeten. Nog nooit in mn leven geprobeerd en tis best wel ok. Wel wennen omdat ik de smaken totaal niet kende, maar het is lichter dan een andere maaltijd en toch voel je je voldaan. Daarna gaan shoppen in een groot shoppingcentrum. Hoe lang is dat geleden.... En kheb 2 kleedjes gevonden. Was wel blij!! Terug een beetje nieuw leven in mn uiterlijk blazen, want zie er hier maar uit als n saaie madam. Mja, we kunnen nu eenmaal niet echt winkelen wegens niet veel geld en een limiet aan bagage voor de terugkeer. Dus België.. pas maar op als shoplady weer terug is!!!
Ik ben hier graag. Dat zit nu echt in mijn hoofd. Misschien zou ik hier wel kunnen wonen. De mensen zijn warmer, iedereen kent elkaar, er is een gezellige eetcultuur, er wordt niet zoveel belang aan het uiterlijk gehecht als in België, in de dorpjes of kleine steden moet de politie zelden of nooit optreden (geen vechtpartijen, vandalisme, ), een buitenlander (zoals ik) wordt opgenomen in de groep, de bevolking hier houdt echt van hun Baskische taal,
Ik spreek nu niet over de grote steden, maar de charme van de dorpen.
Echt waar, ongelooflijk. We kunnen er veel van leren. Ik voel mij hier beter dan ik me de laatste jaren in België heb gevoeld. Je moet in België precies meer voldoen aan het beeld van de maatschappij. Doe je niet zus of zo, dan hoor je er niet bij.
En kijk hier qua uiterlijk , kleding, karakter, mening, Het maakt niet uit : wij zijn allemaal vrienden.
Dat moest toch even gezegd worden, want ik vind het erg belangrijk dat jullie weten welk gevoel deze plaats mij geeft.
Nu gaan we de activiteiten van de week eens bekijken.
Ik heb maandag, dinsdag, woensdag en vrijdag altijd aan mijn groepswerk gewerkt.
Ik zit in 2 groepen (2e jaar en 3e jaar) en voor beide moet ik een unit of work maken.
Dit houdt in rond een onderwerp werken en daar activiteiten rond maken (lessen).
Het is best wel veel werk omdat ik het 2x moet doen en eigenlijk is het totaal hetzelfde principe, gewoon veel werk met het uitschrijven van lessen en voorbereiden van materialen.
Maar we werken hard en het geeft een zekere voldoening.
Een van de 2 groepswerken doen we in het appartement van mijn klasgenoten en dat maakt het voor mij echt aangenaam. We eten samen, praten wat en werken natuurlijk aan onze unit.
Maar dit geeft mij meer betrekking tot het leven van de Basken en intussen weten we allemaal al dat dit is wat ik het interessantste vind.
Dinsdagnamiddag zijn we met Baskische cultuur naar het politiemuseum in Vitoria geweest.
Het was totaal volgeboekt, maar voor ons Erasmusstudenten hadden ze een uitzondering gemaakt.
We kregen de uniformen van vroegere jaren te zien, de geschiedenisverhalen te horen en we hebben zelfs het trainingskamp mogen bekijken. Wat inhield : schietbanen, fitness, zwembad,
Altijd fijn om een kijkje te nemen achter gesloten deuren. Wegens grote beveiliging kon ik ook geen fotos nemen.
Donderdag heb ik er een specialere stage van gemaakt. Ik heb namelijk een klas van het 4e leerjaar een Belgisch liedje geleerd. Ik wou het niet te moeilijk maken, dus heb ik gekozen voor : ik heb de zon zien zakken in de zee.
Het is erg goed gelukt en het maakte me trots ze in het Nederlands te horen zingen.
Door deze activiteit heb ik ze nieuwsgierig gemaakt over België en er rezen toch al enkele vragen.
Het was een zeer aangenaam uurtje.
Dan het weekend, het wordt precies mooier en beter met de week.
Irune , mijn laguna, heeft mij meegenomen naar Ipparaldi. (Het Franse Baskenland).
Het was ongeveer een uur rijden, dus zeker niet te ver om eens een kijkje te gaan nemen.
We hebben 3 dorpen bezocht. De eerste was Baiona en we waren er nog niet lang of ik was al ongelooflijk gelukkig.
De straten waren heel gezellig en ik voelde Kerstmis al hangen. Dan zagen we een typisch marktje, waar ik lekkere koekjes gekocht heb. Een wandeling langs het water en dan een kerstmarkt! Als jij mij erg blij wilt maken, is dit zeker een goede keuze.
Irune en haar vriendin vertelden mij dat ze niet van deze kerstmarkten houden, want zij hebben geen Kerstman. Bij hun is het een man (Olantzero) die in de bergen woont. Dit is een boer die de kinderen cadeautjes geeft en als ze stout zijn, krijgen ze kolen.
De volgende plaats was Biarritz, een erg rijke omgeving. Het was niet erg groot, maar zeker de moeite om te zien. In de zomer blijkt het erg toeristisch te zijn. En men zegt dat de koningin er vroeger altijd kwam.
Als derde zagen we Donibane lohizune, waar ik het overheersende Frans hoorde. Ze zijn ook Baskisch, maar er wordt veel minder Baskisch gesproken dan hier. Toch blijkt een 85% de taal te beheersen. Alleszins , ik genoot van de Franse taal, want de Spaanse beheers ik nog niet. Ik voelde mij thuis doordat ik nu in iedere winkel en op straat kon communiceren als ik het wou.
Het mooie hier waren de typische huizen, allemaal wit maar ieder huis had een andere kleur voor de ramen en deuren. (rood, blauw, groen, ). Zeer mooi en uniek om te zien.
Ook hier zagen we een zee en strand . Maar het indrukwekkendste waren de huizen aan de dijk. Ze hadden een loopbrug om aan het huis te komen, doordat de tweede verdieping ter hoogte van de dijk lag. Een heel mooi zicht.
Hierna reden we terug naar huis en ik vooral met een heel goed gevoel na weer een nieuwe ervaring.
Ik besef dat ik nog veel moet zien, dus dat betekent dat ik zeker ga terugkomen.
Die avond ben ik weer naar Eskoriatza, naar mn leuke Baskische vriendinnen. We hebben er een leuk feestje van gemaakt met lekkere drankjes
Zondag een dode dag gehouden met een lang badje, wat schoolwerk en 's avonds een dinertje in mijn appartement met Sas en Adriana.
Vandaag is best wel een dode zondag, maar daar heb ik zelf voor gekozen. Thuis kan ik ook van die zondagen hebben dat ik de hele dag rondparadeer in mijn pyjama. Mam en pap kunnen jullie er alles over vertellen
Gisteren heb ik wel een super avondje gehad. Ik was uitgenodigd voor een etentje bij Ane en haar vriendinnen. Ane is het nichtje van Cristina en 21jaar. Zeer fijn als je ongeveer van dezelfde leeftijd bent. We zijn eerst met ons 5-en van bar naar bar gegaan. Dat is hier heel typisch, na elk drankje gaan ze naar een ander bar. Het is dan wel maar een klein dorpje,met maar 3 bars, maar toch.. Het mooie vind ik dat iedereen elkaar kent en dat er zo een leuke en natuurlijk, altijd, zatte sfeer hangt. Is eigenlijk wat beter dan iedere week in het Witte Doek zitten Na dit leuke kroegentochtje gingen we naar Ibone haar thuis voor een lekker etentje (om 22u). Maar het was een redelijk lichte maaltijd. Eerst wat kip en daarna iets met scampi's en bladerdeeg. Zeeeer lekker alleszins! Daarna terug naar de bars , ook om Ane haar verjaardag te vieren. Rond half 2 had ik de bus terug naar mijn stadje genomen en vond ik Tieme, Julien, Louise en natuurlijk Sara in mijn keuken We besloten om nog eventjes naar de bar onder mijn appartement (Ekaitz) te gaan voor een drankje en dan te gaan slapen. Rond 4 u besloot ik toch door te gaan, en de anderen hebben het weer een hele nacht getrokken. Eer ik vandaag uit mn bed was, was het al namiddag. Maar dat mag ook eens eh
Vandaag is het een dubbele speciale dag!! Als dat bestaat
Eerst en vooral : vandaag is het de verjaardag van mijn lieve vriendinnetje Lins!! Happy B-day!!!! Ik vind het zo spijtig dat ik er niet bij kan zijn en een speciale dag mis, maar binnenkort ben ik er weer en ben ik overal aanwezig
Zo kom ik bij mijn 2e punt : Het is nog precies een maand en dan zit ik gezellig voor de tv in mijn huisje of bij mijn vriendjes. En goh, wat kijk ik daar naar uit! Ik mis het leventje thuis wel. Maar ik weet ook, eenmaal thuis mis ik dit weer. Maar bij deze weten jullie dat Cici weer bijna in het land is
Btw : ik ben tot nu toe al elke dag gaan sporten. **applausje** En nu ga ik me douchen, anders word ik weer Stinky genoemd en zo meteen iets drinken met Sergio.
Je zou denken dat na het leuke weekendje alle pret over was.. maar nee!! Gisteren kregen we een smsje van Tieme : "Hi all! Tonight me and my Dutch friends are having a party and we want you to come! Dress up stupid, cause we are having a dress up party!" Dat klonk mij wel ff leuk, alleen... wat moest ik aandoen..?? Tis niet dat ik echt verkleedkleren mee had gebracht Tot Sara en ik op het idee kwamen om als traditionele Basken te gaan. (als man en vrouw zelfs ) Na wat gezellige biertjes vertrokken naar Tiemes huis. We zorgden dat we goed in ons rol zaten voor we binnen kwamen en onze entree was wel cava. De rest van de avond hing er echt een geweldige sfeer. Iedereen was open en los en ik denk dat we het 1 van onze beste feestjes kunnen noemen. Dus verkleden is de oplossing!!
Vandaag om 12u naar de les, fijn uur na een feestje. Om half 3 hadden we Baskische cultuur en hebben we weer een uitstap gemaakt. We zijn naar de Basiliek in Arantzazu geweest (daar ben ik al eens gaan hiken). We kregen het privilege om op plaatsen te komen waar je niet zomaar binnenmag. Zoals de vertrekken van de pastoors, en andere. We hebben prachtige schilderwerken en schilderijen gezien, ook onze heilige Maria van dichtbij en veel andere bezienswaardigheden. De moeite! Net voor het doorgaan, moest ik toch wel weer pech hebben. De lift in de Basiliek wou maar niet omhoog gaan en uiteindelijk gewoon niet meer opengaan! Het heeft wel maar een paar minuutjes geduurd, maar toch was ik blij dat ik 2 sterke mannen bij had
En tot slot, ik ben weer begonnen met sporten. Gisteren eigenlijk al. Saskia en ik willen er voor onze laatste maand weer voor gaan!!
We gaan eens beginnen bij het begin. Vrijdagavond hadden we afgesproken in een restaurant om een nieuwe Erasmus te ontmoeten uit Bangladesh. Best wel een vreemde man van 34 :). Ik vond m n beetje angstaanjagend want hij bleef staren en dan ben ik ni op mn gemak eh!! Maar alleszins, hij was wel vriendelijk Na lange tijd begonnen alle Erasmusjes toe te stromen. Er waren ook enkele extra gasten, Tiemen had een vriend bij en Silvia 2 vrienden, waarvan ene van Arrasate is. Dit was een aangename jongen en daarme bedoel ik heel wat anders dan ik tot nu heb meegemaakt. Hij was sociaal, hij danst, hij heeft oog voor meisjes,.. Dus ze bestaan hier, haha. Alleszins met de groep naar een bar gegaan en best wel een leuke tijd gehad. Ik wou graag lang blijven en er een lang feestje van maken, maar ik moest vroeg eruit omdat Cristina een weekendje voor ons gepland had, maar daar had ik het wel voor over. 's Morgens om 10u kwam ze me ophalen. Eerst reden we langs Vitoria om een nichtje (Maitane) van haar op te halen. Zij was ongelooflijk vriendelijk en we hadden leuke gesprekken in de auto, ik voelde me al onmiddellijk op mijn gemak. Een uur later warenwe in Lanciego.. wat een prachtig dorpje. Zo klein, maar echt een bepaalde charme. Eerst gingen we mee naar een grote hangaar, waar Cristina wat juwelen wou verkopen (voor het goede doel). Daar waren ze geroosterde boterhammen aan het maken met een beetje tomatensaus en gedroogde ham voor het hele dorp! En het was gratis. Wat prachtig toch. (en mmm..... ) Naderhand even met Maitane naar de bars,wat gedronken en daarna naar haar thuis. Daar weer een heerlijk diner gehad ( ze zijn er hier zo goed in eh!!) : eerst bloemkool en brocoli gestoofd en wat met olie en knoflook erop (proberen!) en als hoofdgerecht een lekkere vis. We zaten zo vol (ook al lijkt het licht) en daarna stelde Maitane voor om een siesta te houden. En als je me gelukkig wilt maken, moet je zeker zoiets voorstellen !! Na de siesta terug aar de barren, weer gezellig wat gepraat. Daarna kwam Naiara, de zus van Maitane , en zij psreekt zeer vlot Engels en is zo leuk. We waren al onmiddellijk aan het dansen en plezier aan het maken. Ik zag een avondje feesten met haar wel zitten. Maar eerst naar huis voor het diner om 23u.. Natuurlijk kreeg ik weer een klopke na dat eten, maar niet op stap gaan, dat bestond niet!! Mijn 'Baskische mama' (Cristina) zij : jij gaat op stap, jij komt niet thuis voor 5u, je gaat er jongens leren kennen,je moet ook zorgen dat je vol zit zodat je de hele nacht kan doorgaan!! En ja..naar je 'mama' moet je luisteren eh Mee naar de bar met Naiara en daar had ik zo een goede tijd. De mensen waren zo open en opgetogen dat er een Belgisch meisje in hun kleine dorpje was. Ik voelde me echt geapprecieerd. Had ik er ook een jongen leren kennen, Thomas, die 3 maanden in België heeft gewerkt en nu in Italië werkt (waarvan 2 weken in padova). Het was zo fijn dat we België en Padova (geboortedorp familie van papa) gemeen hadden. Hoe groot is de kans dat iemand van baskenland op deze 2 plaatsen is geweest :) Dus er was fijn sociaal contact en dat maakt de avond altijd super. En ik heb mijn dankje gevonden : Pika txikie. (bier met limonade : kivola dus) Ik ben wel wat vroeger doorgegaan dan de rest, want die hebben het getrokken tot 6-7uur. Ik weet niet of ik het verteld heb, maar in Baskenland drinkt iedereen (en dat is geen veralgemening) en met drinken bedoel ik ook zat drinken. Die geloven het bijna niet als je niks drinkt. Dus een ferme drinkcultuur 11 uur mn bedje uit, een lekker badje genomen (de badkuip in mijn appartement is de helft van een echt bad, dus ik was wel gelukkig met ene normaal bad!), wat relaxt en om 14u stond Naiara op Weer een heerlijke lunch gehad (vis ) En daarna iets wat ik echt geweldig vond. Druiven gaan plukken. Het klinkt misschien stom. Maar ik zat even in een grote wijnstad en in de typische wijngaarden kon ik druiven gaan plukken om lekker thuis van te smullen. Ik voelde me terug een klein kindje, en dat is alleen maar positief! Voor we naar huis gingen nog een thee'tje gedronken en dan weer een rit van een anderhalf uur. En nu back home. (wat heeeeeeeeeeel goed gepoetst is door Sara!!)
