Deze morgen ben ik eens niet met AC Guynemer gaan lopen want er was een wedstrijd van 9 km in Roeselare. Ideale afstand om nog eens te zien hoe het stond voor de corrida in Langemark. Didier Verstraete en Mario Vanacker waren ook aanwezig. Mario had de laatste weken weinig of niet kunnen trainen en zou niet z'n topniveau halen. We startten met een grote groep met enkele kleppers zoals Bart Verkaemer, Alexander Stekic, Karel Moerman en Didier zelf natuurlijk. Ik probeerde me in het spoor van Mario te zetten, we zouden wel zien... Er was heel wat wind halfweg het parcours thv de Westlaan. Na één van de drie af te leggen ronden liepen we nog samen (Mario liep wel steeds op kop). Ik kon redelijk goed volgen en toen we opnieuw in de Westlaan liepen stokte het tempo iets en ik zou overnemen. Ik dacht dat Mario volgde want er liep iemand kort achter me, maar eens de straat ingeslagen zag ik dat het iemand anders was en ik een gaatje had op Mario. Wat nu? Ik kwam zo de 2e ronde door met een kleine voorsprong op hem, maar voelde me bijlange niet zeker. Toen kwamen 2 anderen aansluiten en kon ik me achter hen schuilen. Ik nam af en toe over en de derde moest eraf. Ik hoorde toen dat ik voor een tiende plaats liep en wou die persé vasthouden, en dat lukte me ook. Ik legde de juiste 9 km af in 32min23s (16,8km/u). Ik had vooraf gerekend op 17km/u, maar met die sterke wind mag ik toch heel tevreden zijn. De wedstrijd werd gewonnen door Alexander voor Karel. Didier werd 5e, ikzelf dus 10e en Mario 12e. Binnen 2 weken probeer ik nog eens voor die 17 km/u! Deze week volgt nog een goeie trainingsweek met zondag de winterduathlon in Torhout. Daarna nog een paar dagen rustig trainen... het einde van 't seizoen is in zicht!
Hallo, gisteren ben ik naar Geluwe getrokken voor de winterduathlon. Het weer was stukken beter dan vorig jaar en dat zag je ook aan het grote deelnemersveld. Er waren 140 inschrijvingen waarvan er zo'n 125 starters waren (cfr vorig jaar zo'n 70 starters). Ik heb dit jaar van m'n winterduathlons geen prioriteit gemaakt en was minder nerveus dan anders. Eens de start gegeven zag ik vlug Kobe Witdouck lopen. Op een 5 km-wedstrijd zijn we mekaar waard en ik poogde met hem mee te starten. Dit lukte vlot en ik kon halfweg zelfs nog iets bijgeven. Ik kwam als 13e in de wissel...en als 17e-18e uit de wissel daar ik wel van schoenen wisselde. Na een km fietsen kwam ik opnieuw bij Kobe net voor we de wei in moesten en we bleven bijna gans de wedstrijd bij mekaar. Hij reed heel goed bergop ondanks het feit dat hij weinig fietst. Nu en dan kwamen een paar mannen ons voorbij maar we lieten ons niet vangen. Ik zou m'n eigen wedstrijd rijden en zeker de eerste helft naar niemand omkijken. Want het is toch een zware wedstrijd en de tweede helft kan je toch veel verliezen. Na 2 ronden kwam Gio aansluiten en aan de aankomststrook nam hij fors over maar m'n benen voelden oké en ik kon snel volgen. Ik zou niet meer uit z'n wiel komen dacht ik, maar enkele honderd meter verder kneep hij letterlijk de remmen dicht, geen kopwerk meer... Ik nam over en daarna kwam Kobe. Toen de wei opnieuw kwam probeerde ik om als eerste erin te duiken om een aanval vlugger te kunnen counteren. Zo had ik al 3 keer de wei goed overleefd. Daarna kwam een afdaling op de kasseien gevolgd door een 180°-bocht zodat we vanuit stilstand die helling opnieuw op mochten. Gio zat toen toch opnieuw op kop maar ging opnieuw kort in de remmen om de bocht kort te nemen en ik voelde m'n voorwiel tegen z'n achterwiel tikken en achter me zat Kobe ook tegen m'n wiel. We konden gelukkig allemaal recht blijven maar het was efkes schrikken. Gio had intussen wel pech, z'n ketting eraf. Maar na een halve ronde kwam hij opnieuw aansluiten. Kobe was er intussen af. Voor mij was het doel gewoon de laatste keer de wei te overleven en het zou wel goed komen. Ik ging opnieuw als eerste die strook nemen en kon het tempo zelf bepalen. De rest van de toer ging het goed en ik kwam samen met Gio en enkele anderen in de wissel. Gio moest opnieuw niet wisselen van schoenen en was maar liefst 20 seconden voor me uit de wissel! Het was bijten om bij hem te komen, ik wou er zo vlug mogelijk naartoe. Na een km was het zover. Ik kon direct een gaatje maken en ik voelde me rustiger lopen. Na het keerpunt voelde ik dan kramp opkomen en moest kleinere pasjes nemen zodat ik minder zware schokken moest opvangen. Vanaf dan was het vooral m'n voorsprong blijven houden. Ik eindigde als 26e! Een resultaat boven de verwachtingen... Gio volgde kort als 30e. Mooi resultaat op 125 deelnemers. Ik heb m'n wedstrijd goed ingedeeld en zal het binnen een paar weken in Torhout opnieuw zo aanpakken. Naar niemand omzien in de eerste helft van de wedstrijd en daarna zie ik wel...
Deze week was rustweek, mede omdat ik woensdag een inspanningstest mocht afleggen in het Jan Ypermanziekenhuis en ze me zegden om 2 dagen voordien niet te sporten. Ik heb er daarom maar donderdag en vrijdag aangeplakt om m'n blessure extra te laten rusten. Ik mocht de test op de fiets afleggen omdat dit m'n zwakste onderdeel was in de duathlon. De test duurde een half uur, en volgende week mag ik om de resultaten gaan. Hopelijk heb ik er iets aan om gerichter te kunnen trainen naar volgend jaar toe. Ik wil een paar keer pieken. Niet dat ik slechts voor 2 wedstrijden train per jaar, ik neem te graag deel een wedstrijden. Maar ik wil een paar keer héél goed zijn.
Morgen start ik m'n training opnieuw met de winterduathlon te Geluwe. Wat het zal worden weet ik niet. Zoals vorig jaar komen enkele gekenden van in m'n streek meedoen, waaronder een paar goeie fietsers. Ook Gio leeft al een tijd naar deze wedstrijd toe. Top-20 is z'n ambitie! Vorig jaar reed hij lang rond de 18e plaats, maar de laatste ronde was er teveel aan. Nu heeft hij meer met de mountainbike getraind dan vorig jaar, dus wie weet... Ikzelf heb reeds een paar keer de tip gekregen om eens niet naar Gio of anderen te kijken en m'n eigen koers te rijden. Dat ben ik nu ook van plan, Sabrine moet me ook geen tussentijden doorgeven... enkel fotookes trekken...
Dit weekend zijn er geen wedstrijden voor mij. Dus ben ik gisterenavond met Gio naar Torhout getrokken voor de jaarlijkse mountainbiketocht in het donker. Bij de start leek er iets minder volk dan andere jaren, maar nadien bleken toch zo'n 800 deelnemers de kassa gepasseerd te zijn. We waren gestart voor de korte afstand van 31 km, we zouden wel zien... Het eerste pijltje hadden we al niet gezien, gelukkig stond de plaatselijke jeugd daar om ons daarop te wijzen... Het parcours lag er goed bij, beetje vettig maar niet te veel slijk... De eerste 10 minuten reed Gio aan een (voor mij) verschroeiend tempo. Ik wist toen al dat ik zeker de lange afstand niet zou doen. Het was bij de onverharde stroken goed uitkijken waar je reed, want m'n voorlicht was toch niet supersterk. Na 18 km was er de eerste bevoorrading. Ik was intussen wel al goed bekomen van die eerste snelle 10 minuten. Na een paar alpro drankjes zetten we de tocht verder. We reden een strak tempo, maar geen koers meer, en ik voelde me wel goed. Zo besloot ik bij de splitsing toch de grote ronde te doen van 42 km. Soms was het toch een paar keer schrikken toen ik voor me een fietser pardoes de gracht in zag vlammen. Niet te doen... Een paar km voor de aankomst was er nog een korte bevoorrading met een opwarmertje (jeverke), en in de zaal kregen we nog elk 2 pannekoeken...het smaakte! Daarna terug naar huis...'k heb goed geslapen...
Vandaag rij ik een paar uurtjes met de mountainbike op de weg. Er zijn vandaag geen tochten in de buurt en de harde wind zal het wel lastig genoeg maken. Morgenochtend lopen we met AC Guynemer rustig onze toertjes, wat zal neerkomen op zo'n 16-17 km denk ik. Daarna volgen enkele dagen rust want woensdag mag ik naar het St-Janziekenhuis in Ieper een conditietest afleggen. Donderdag en vrijdag hou ik het ook bij niets doen. Een volledige week rust zal misschien deugd doen om daarna nog eens 3 weken hard te kunnen trainen...te beginnen met de winterduathlon zaterdag in Geluwe. Eerlijk gezegd ontzie ik de wedstrijd zelf wel, dat mountainbiken in wedstrijd ligt me helemaal niet, maar een heel goeie start van de training wordt het in ieder geval wel... ik zal geven wat ik kan om Gio nu toch meer dan een fietsronde achter me te houden (cfr Lembeke).
Vandaag stond de halve marathon in Ploegsteert op het programma. Ik wou daar persé gaan lopen voor het mooie parcours. De sfeer is daar altijd super, ook bij slecht weer. Het was afwachten wat het zou worden daar het reeds 5 maanden geleden was dat ik nog een 21 km-wedstrijd gelopen heb. Ook op training hou ik het sedertdien op maximum zo'n 15 km. Maar m'n 10 km is voorlopig goed en misschien zou ik toch een degelijke wedstrijd kunnen lopen. De bil (zoals zaterdag) opnieuw goed ingepakt en ik kon van start gaan. Eens de start genomen voelde ik geen pijn en zocht enkele mannen waarvan ik wist dat deze zeker 1u20 zouden halen. Maar na 5 km zaten we op schema van 1u17 en ik was bang dat ik dit niet zou volhouden door gebrek aan afstandstraining. Toch wou ik niet veel verzwakken want je weet maar nooit. Op 9 km zat het nog steeds goed, maar toen kreeg ik precies een kloppeke. Ik viel alleen voor de rest van de wedstrijd. Er was verraderlijk veel wind. Het vlotte niet meer en liep zo'n 3 km slechts nog aan zo'n 15-15,5km/u en m'n gemiddelde zakte snel. Dan kwamen we in het bos en het eerste stuk leek ik erdoor te komen maar het was van korte duur. Aan km 14 stonden m'n ouders (onverwacht) te supporteren. Dat deed ferm deugd en ik beet op m'n tanden. Ik moest goed finishen! Eens uit het laatste stukje bos (km-punt 15) kwamen we weer op straat en ik kon plots opnieuw 16,5km/u lopen. Het was bijten, bijten,bijten... maar ik haalde de aankomst in 1u19min13s! 5 seconden boven m'n besttijd! Weinig of geen last gehad van m'n blessure, maar ik had niet m'n beste dag. Vooral die mindere periode halfweg wedstrijd ben ik niet gewoon. Nadien was het wel genieten, een mooie tijd gelopen in Ploegsteert, het gebeurt niet veel. Waarschijnlijk duurt het nu opnieuw een tijdje voor ik een halve marathon loop. Ik wil me volgend jaar (zoals de tweede helft van dit jaar) vooral concentreren op 10-km wedstrijden en 1/8 duathlons. Daartussen pik ik er wel een paar grotere wedstrijden uit (o.a. LAKOSTA), maar zonder specifieke training.
Eindelijk nog eens nieuws om te schrijven... Ik ben al enkele weken aan het sukkelen met een lichte hamstringblessure. Daardoor moet ik de laatste weken flink wat trainingen laten vallen om toch zoveel mogelijk te rusten zodat m'n blessure geneest. Misschien denk je wel, rust dan volledig voor een paar weken totdat alles weer ok is, maar ik had m'n winterstop nog graag uitgesteld tot 13 december. Hopelijk hou ik het vol tot dan. Gisteren ben ik dan naar Avelgem getrokken voor de 1e feesteloop, georganiseerd door onze club NLT. Ik wou aan de club mezelf toch eens bewijzen... Het parkoer verliep over 4 ronden van 2.5 km. De straatlichten waren uit en het parkoer werd grotendeels sfeerrijk verlicht door om de 2 meter een fakkel aan beide kanten van de weg te plaatsen. Spijtig genoeg geeft dat weinig licht en zagen we geen steek voor ons. Maar toch, het was eens iets anders. Ik had voor de start m'n bil ter hoogte van de blessure goed ingetaped en liep een rondje los. Het voelde niet super, ik vreesde dat ik de strijd zou moeten staken halfweg koers. Maar eens de start genomen had ik precies minder last. Ik kon direct goed vooraan in de groep postvatten. Meteen snelden 3 heel sterke atleten weg, Stijn Vandevelde, Bart Verkaemer en Stijn Demeulemeester. Daarachter liep nog iemand kort gevolgd door mezelf. Ik hoorde (want zien kon je niet) kort achter me (10 meter) dat er een groepje gevormd werd. Ik bleef m'n tempo lopen omdat ik een goeie 10-km tijd wou lopen. Na de eerste doorkomst aan de finish was er meer licht en kon ik zien wie er op komst was. Ik zag een 4-tal atleten. In de tweede ronde begon ik last krijgen. Niet echt de blessure zelf, maar de band rond m'n bil was misschien iets te hard aangespannen en m'n spieren voelden op die plaats wat vermoeid. Het liep plots niet meer zo lekker en na 2 ronden kwamen 2 atleten aansluiten: Wim Dewaele en Carlo Verleyen. Net toen ze aansloten voelde ik de pijn precies niet meer en kon ik m'n tempo van tevoor weer lopen. Ik probeerde de kop te houden om het tempo hoog te houden, want ik zat nog steeds op schema om m'n 10-km tijd te verbeteren. Dat lukte goed en in de vierde ronde voelde ik dat ik kon versnellen. Er was een klein stukje vals plat en ik probeerde het, maar toen voelde ik m'n blessure wel en hield onmiddellijk opnieuw in. De conditie is zeker heel goed, ik voelde dat ik nog meer kon. Ik probeerde wel nog steeds het tempo hoog te houden en ik liep beetje bij beetje toch weer iets sneller. Geen demarrage, maar toch steeds iets vlugger. Ik hoorde Carlo z'n voetstappen verdwijnen. Maar aan Wim was niks te doen, bij zijn versnelling moest ik passen. Door die sterke 4e ronde kwamen we ook nog kort bij de nummer vier. Ik finishte als 6e in 34min01s op 8 sec van plaats 4. De afstand volgens m'n gps was 9.750m (gemiddelde van 17,2). Omgerekend naar juist 10 km zou dat 34min53s geven. Dus opnieuw m'n tijd op de 10 km verbeterd met maar liefst 37s!! En ik voel dat ik nog beter kan, maar dan moet ik wel snel van die vervelende blessure af...
Gisteren ben ik naar Lembeke getrokken voor een winterduathlon. Normaal gezien zou ik naar Ieper een loopwedstrijd meedoen, maar in Ronse kwamen ze rond met strooibriefjes voor de bossenduathlon en ik zag dat Gio geïnteresseerd was. Een weekje nagedacht en ik schreef me in. Sabrine kon niet mee omdat ze schoolverplichtingen had, dus ik had slechts mijn supersupporter Tibo mee. Ginds aangekomen hebben we het fietsparkoer eens verkend. Het liep (reed) bij mij voor geen meter, er zat geen fut in. Maar ik heb dat nog soms, en dan rij ik toch een goeie wedstrijd. Dus, niet panikeren. Ook bij het loslopen een twintigtal minuten voor de wedstrijd liep het stroef. Gio had precies hetzelfde gevoel, we leken allebei tegen ons goesting te moeten starten. Dan de wedstrijd 2,5/20/2,3. Het lopen verliep volledig in het bos, en het fietsen was zo'n 80% onverhard. Dus het was echt wel een winterduathlon. Mooi parkoer trouwens, het lag er door de regen wat vettig bij, maar het was goed berijdbaar. Eens de start genomen voelden de eerste meters redelijk goed aan, en na een paar honderd meter kon ik zelfs opschuiven. Maar na een goeie km bleef ik precies steken. Ik had nochtans niet het gevoel van te forceren in 't begin. Ik vertraagde niet echt, maar het gevoel was slecht. Dan de wissel binnen. Deze verliep opnieuw niet erg vlot en ook bij het opstappen van de fiets bleef het duren voor ik in m'n klikpedaal zat. Ik had intussen al gemerkt dat Gio op komst was in de wissel en hij zou niet wisselen van schoenen. Bleek later dat hij supersnel wisselde en na een halve ronde kwam hij al aangevlogen. Op het einde van de eerste ronde kwam hij over mij om iets later te versnellen. In een mum van tijd zag ik hem niet meer rijden. Het was niet dat ik kraakte of moest vertragen, ik reed de ganse wedstrijd hetzelfde tempo, maar bijlage niet snel genoeg. Ik had het gevoel dat ik niet in het rood (of tegen het rood) kon gaan. Wanneer ik probeerde meer snelheid te maken moest ik vlug gas terug nemen. De benen werkten niet mee. Ik kon bij niemand echt aanklampen en verloor zo heel wat plaatsen. Ik kwam als 76e van de 128 starters in de wissel en Gio was al bijna halfweg z'n tweede loopronde. Ik probeerde nog wat goed te maken tijdens het lopen door toch een vlot tempo te zoeken. Super ging het niet maar ik kon toch nog als 59e aankomen. Jaja, ik ben geklopt! Ondanks wat mindere benen heeft Gio toch een mooie wedstrijd afgelegd! Wat zal dat geven wanneer hij de goeie benen meebrengt naar de wedstrijd??! Ik mag er niet aan denken...
Vandaag ben ik met AC Guynemer een 17-tal km gaan loslopen en de benen voelden wel ok.
Na de trimardloop vorige week heb ik mezelf een weekje rust gegund. Zaterdag moest ik werken, maar slechts vanaf 11u00. Zo kon ik toch starten voor een mountainbiketochtje in de Vijfwegen. Het was de eerste keer dat ze ginder een mountainbiketocht organiseerden, en ik moet zeggen dat het een schitterend parkoer was. Ik kon maar de 30 km meedoen wegens tijdgebrek, maar we hadden zeker 80% onverhard. De ondergrond was nog redelijk hard, maar het bovenste laagje lag wat vettig van de hevige regen de laatste dagen, maw hier en daar erg glad.
Vandaag, zondag, ben ik opnieuw gaan mountainbiken met Gio. Deze keer naar Waregem voor 50 km. Er was nog één grotere toer, maar voor mij is 50 km met de mountainbike meer dan genoeg. Ik begon mijn rug al goed te voelen. Het parkoer was niet te vergelijken met gisteren. Iets meer op de gewone weg, maar vooral ook meer op en neer. Het ging goed, maar een supermountainbiker word ik wel nooit. Geen durf genoeg, en ook geen kracht genoeg denk ik. Maar ik doe het wel graag, zolang ik mijn tempo kan rijden. Volgende week doe ik nog eens een winterduathlon mee in Lembeek. Spijtig genoeg is het erg weinig lopen, zodat het bijna een mountainbikewedstrijd wordt, maar ik geef (zoals altijd) het volle pond! Gio (sterke mountainbiker) is er ook, wordt dit mijn eerste nederlaag...?? Spanneeeeend!!
Naar jaarlijkse traditie starten we met AC Guynemer vanaf de eerste zondag van oktober met onze gezamenlijke wandel- en looptochten. Er worden iedere week andere ronden in Poelkapelle gelopen (gewandeld) over een afstand van 5-6 km. Het aantal rondjes is vrij te kiezen naargelang de conditie, tijd of goesting. Vandaag heb ik 3 rondjes gelopen van 5,4 km waarvan we de eerste ronde steeds heel rustig in groep afleggen (ong. 11 km/u). De tweede ronde drijven we het tempo iets op om dan de derde ronde opnieuw rustig aan te lopen. We waren met meer dan 90 voor onze startdag, wat toch een succes mag genoemd worden voor ons dorp. Ik had van Krista Noyez gehoord dat er vanmiddag een veldcross was te Menen en na overleg met de vrouw ben ik naar daar afgezakt. Eigenlijk voor de leute want ik doe zelden mee aan een veldcross. Maar het viel geweldig goed mee. Er werd zo'n 4 km afgelegd in een wei die gemakkelijk liep, maar wel heel bochtrijk was. Er waren ook een paar korte hellingkjes per toer (6 toeren). Eens gestart probeerde ik me in het spoor van Lieven Demeester te zetten, wetende dat hij een sterke veldloper is. We waren na 1 ronde samen doorgekomen en de nummer 3 en 4 liepen al op zo'n 20 meter. In de 2e ronde moest ik Lieven laten gaan maar probeerde toch uit te lopen op de nummers 3 en 4. Dit lukte me wel en vanaf dan kon ik eigenlijk vooral controleren. Lieven was zeker niet meer te pakken, integendeel, hij liep nog uit, en ikzelf kon ook nog afstand nemen zonder in het rood te gaan. Zo nog enkele rondjes en als 2e over de finish. Mijn eerste keer op een podium van een veldcross! Tof é?
Vandaag zijn we naar de Madonna getrokken, daar stond de 3e wedstrijd van het Bakelandtcriterium op het programma. Dus opnieuw een thuiswedstrijd. Voor de 10 km-wedstrijd waren er nog jeugdwedstrijden waar Tibo aan de start stond. Hij had de dag voordien nog met z'n maatje Sebe geoefend. Maar...het noodlot sloeg toe!! Bij de start werd Tibo omvergeduwd. Gelukkig was de oma van Sebe er om met hem mee te starten, en hij heeft de wedstrijd (lichtjes wenend) uitgelopen!! Da's karakter hebben é?! Proficiat manneke! Dan de 10 km-wedstrijd, verdeeld over 3 ronden. Er stond veel wind, op een paar stroken van het parkoer blies het heel hard! Maar het regende niet meer, en ik heb toch liever veel wind dan veel zon voor een loopwedstrijd. Er stonden enkele sterke lopers aan de start, en dit voor een eerste editie. Toen ik de startlijst zag zou een top-10 misschien net lukken. Er waren zeker al acht atleten die een stuk vlugger lopen dan mij, en dit bleek al zo in de eerste ronde. Twee koplopers, Davy Stieperare en Didier Verstraete, kort gevolgd door Mario Vanacker. Dan volgde een 5-tal lopers. Ik heb geprobeerd om erbij te blijven, maar dit lukte me niet. Dan volgde een 3-tal waar ik wel bij kon blijven. Na de eerste ronde moest één iemand eraf, maar intussen kwam Geert Deruddere aansluiten. We bleven bijna de volledige wedstrijd samen. Eén jongen (Pieter Vanroose) deed veel kopwerk, en maakte dikwijls tussensprintjes. Ik kon steeds volgen, Geert liet altijd een gaatje, maar kwam steeds terug. In de laatste ronde volgde opnieuw een prik en Geert was er definitief af. Het werd een lastige wedstrijd. Maar de supporters bleven roepen! In de laatste 400 meter had Pieter zelfs nog de energie om een flinke eindsprint te lanceren en ik moest eraf. Ik zou 10e worden. Maar na de aankomst kwam het prettigste nieuws, ik had m'n PR gelopen op de (exact gemeten volgens GPS) 10 km, 35min30s! Met dit weer ben ik daar heel tevreden mee. Vanaf vandaag wordt het iets rustiger, vooral in m'n trainingen. Er volgen dit jaar wel nog enkele wedstrijden, maar vooral met als doel niet helemaal stil te vallen. Ik moet iets hebben om naar uit te kijken, dan vlotten de trainingen ook meer. Nog een dikke proficiat aan Mario Vanacker, Tom Willemyns en Lode Deltour, de organistaroren van de éérste Trimardloop, want alles verliep vlekkeloos en het parkoer was tof om te lopen.
Na m'n tweede plaats van gisteren in Langemark kon m'n weekend al niet meer kapot, maar Ronse was de laatste zomerduathlon en ik wou toch nog eens tot het uiterste gaan. Ik voelde bij de opwarming geen last van de wedstrijd gisteren of de fuif vannacht (enkele uurtjes op de dansvloer gestaan). De afstanden waren 3/24/3, telkens 1 ronde lopen en vier ronden fietsen. Ongeveer hetzelfde als gisteren, behalve dat alles wat meer op en neer liep! Dus, ik mocht Gio weer verwachten na een 2-tal ronden dacht ik. De start. Na de eerste aanloopstrook voelde ik direct dat het lopen goed zat, en begon iets te versnellen. Het ging snel, heel snel, maar ik kon m'n tempo goed vasthouden tot aan de wissel. Ik liep over m'n 3 km bijna een halve minuut sneller dan gisteren, en de afstand was niet korter! Gio volgde op een minuut. Dan het fietsen, gelukkig waren we met z'n twee samen vertrokken. De vlakke stukken (lees vals plat) ging het redelijk goed, maar op één van de 2 hellingen per toer was het tanden bijten! Na één ronde was Gio al op 40 seconden gekomen, en ook na de tweede ronde bleef dit status quo. Intussen waren een 3-tal renners komen aansluiten en het tempo ging de hoogte in! Vele stukken ging het wel, maar bepaalde stukken was het aanklampen! Maar ik bleef erbij! Na de 3e ronde reed Gio op een minuut. De laatste ronde was eigenlijk nog de beste, het tempo zakte niet maar ik voelde me iets gemakkelijker volgen. In de wissel verliep alles vlot! Jawel, het einde van het seizoen is er en ik begin het te leren! Ik kwam snel in een goed ritme en kon dit halfweg nog iets opdrijven zodat ik m'n seizoen afsluit op een mooie 20e plaats! Een 4-tal minuten sneller dan vorig jaar! Gio finishte iets achter me op 2min30s, ook 3 minuten sneller dan vorig jaar! We zijn sterk geëindigd! Eindwinnaar was Rob Woestenborghs, europees kampioen van vorig jaar denk ik! Hij was net geen 5 minuten voor me.
Gisteren dus voor eigen publiek een duathlon meegedaan, en het was goed! De afstanden waren 3/22/3. Ik wou niet zoals vorig jaar in de start er direct invliegen en dan na 1 km al de prijs moeten betalen. Het ging snel, maar niet volle gaaz... En toch, na die eerste km waren we maar met z'n tweeën meer, kort gevolgd door een 3-tal die ook al uit mekaar was. Bij die achtervolgers was ook Gio. Ik liep heel gemakkelijk en wou m'n 'compagnon' er niet aflopen. Ik hoopte erop dat ik zou 'mogen' meefietsen met hem, daar hij (Nino) een veel betere fietser is dan ik. Maar het verliep iets anders dan verwacht. Ik was eerst weg uit de wissel, nam vlug wat te drinken, en begon om te kijken waar hij was, maar er kwamen 2 andere fietsers af. Ik kon sowieso niet alleen voorop blijven en liet ze bij me komen. Toen hoorde ik dat Nino lek stond net na de start. Even denken hoe ik het zou aanpakken... Ik besloot gewoon tempo te rijden zonder zot te doen, ik zou (normaal gezien) toch de betere loper van ons 3 moeten zijn. Maar na nog geen halve ronde was Nino toch op komst! Blijkbaar kreeg hij supersnel een nieuw wiel! Dat was andere koek. Ik wist niet wat hij ging doen daar die 2 andere renners van zijn leeftijdscategorie waren. En ja... eens op de grote weg gekomen volgde de eerste demarrage! Ik kon hem counteren en kon redelijk snel in z'n wiel zitten. Maar blijkbaar niet naar de zin van Nino, want we moesten overnemen. Misschien te braaf als we zijn deden we dat en Nino zat opnieuw goed voor z'n volgende prik...dom...dom...dom van ons! Ik wist toen al dat hij zou demarreren tot hij weg was. Op de kasseien ging hij ook nog een keer, en hij was gaan vliegen. Bij ons drie draaide het helemaal niet. Er kwamen een paar aanvallen van achter me, die ik wel steeds wist te counteren, maar het deed geen goed aan het tempo! Ik wou me niet kapot rijden en dan m'n 2e loopproef niet meer vooruit geraken. Ik zag intussen ook al Gio afkomen en zag daarin een nieuwe compagnon. Maar de fut zat er niet echt in! We werkten niet samen, en ik was vooral bezig met die 2 anderen in de gaten te houden. We kwamen allemaal samen in de wissel. Die 2 anderen moesten niet wisselen van schoenen en waren vlug weg. Gio volgde en daarna ikke! De speaker gaf aan dat ik op 1min58 van de leider (Nino) zat! Ik startte redelijk goed en kwam al snel bij Gio. Ook de volgende (Henk d'Hulster) had ik al vlug te pakken. Maar Anthony Serryn liep toch wel sterk. Het duurde toch een 700-800 meter voor ik hem te pakken had. Ik wou eerst direct erop en erover, maar ik voelde dat ik niet veel sneller liep dan hem. We bleven samen lopen tot aan 2 km, want daar stonden m'n ouders, en m'n vader riep dat Nino nog z'n 40 seconden voor ons liep! Ik heb toen toch nog eens alles uit de kast gehaald, maar het mocht niet baten! Ik eindingde als 2e op 17 seconden van Nino! Ik was heel content, vooral na de ontgoocheling van vorig jaar. Vannacht was er een fuif in Gent, en pas om 4 uur in bed gekropen! Binnen een paar uur start ik opnieuw aan een duathlon in Ronse! 't Zal wat geven zeker?'
Vandaag opnieuw een belangrijke dag, duathlon in Langemark! Lopen en rijden voor eigen volk en familie. Dat brengt extra stress met zich mee... Vorig jaar ging alles volledig de mist in. Ik kon al niet mee tijdens de eerste loopproef, en dat zette zich voort tijdens het fietsen. Ik zat helemaal niet goed op m'n fiets, de kasseistrook was een hel! En de 2e loopproef kon je moeilijk nog lopen noemen! Ik eindigde 10e terwijl ik me vooraf top-5 had vooropgesteld! M'n slechtste wedstrijd van het seizoen voor eigen publiek! Vandaag 'revenge'?? Ik hoop het. Ik heb wel andere doelstellingen vergeleken met vorig jaar. Vorig jaar 'moest' ik top-5 halen, dit jaar zou ik 'heel tevreden' zijn met 5e-6e plaats. Ik voel me ook wel frisser dan vorig jaar. Alleen de zenuwen krijg ik sedert gisteren moeilijk onder controle. Morgen volgt het resultaat!
Gisteren moest ik werken maar moest slechts om 11u00 beginnen, dus kon ik nog vlug met Gio een mountainbiketochtje doen hier in Poelkapelle. Ik had gekozen voor de 25 km om toch zeker op tijd thuis te zijn. Alles lag kurkdroog en gemakkelijk berijdbaar. Toch was het voor mij nog aanpassen. Ik ben sowieso al geen waaghals met de fiets, en bij het begin van het mountainbikeseizoen is het wennen om die aardewegeltjes te berijden... Eens aangekomen had ik wel een goed gevoel in de benen, we hadden niet zot gedaan, maar toch nu en dan efkes doorgetrokken... Vandaag ben ik naar Wevelgem afgezakt. Daar stond een 5 en 10 km wedstrijd op de affiche, met daarvoor enkele kidsruns op de piste. Tibo was ook van de partij. Normaal mochten ze enkel meedoen vanaf de 3e kleuterklas, maar Tibo mocht toch starten met de reeks van de 3e kleuters en het eerste leerjaar. Hij heeft zijn 400 meter heel goed gelopen en eindigde mooi in de pak. Opnieuw een medaille voor in z'n kamer! Ik had me voor de 5km wedstrijd ingeschreven. Na vrijdag wou ik niks forceren om de 10 km te lopen. Ik heb volgend weekend 2 duathlonwedstrijden en dit wordt een zware dobber. Die 5 km was daarvoor nog eens een goeie test. Door het grote aantal inschrijvingen startten beide wedstrijden samen. Vooraf zag ik reeds een paar gekende gezichten, oa Nick Depaemelaere en Carlos Timperman. De laatste weken kon ik voor Nick eindigen, maar dat waren dan ook langere afstanden. Het was uitkijken hoe ik de eerste km zou verteren. Carlos daarentegen is normaal een flink stuk beter dan mij, maar komt uit blessure en het was ook afwachten. Er stonden ook nog wat (voor mij) minder gekende gezichten rond me voor de 5 km, dus het zou spannend worden. Eens de start gegeven snelde Davy Stieperaere weg voor z'n 10km, met daarachter Nick, Carlos, iemand van AVI(ingelmunster), ikzelf en Mario Vanacker(10km). Ik verteerde mijn eerste 500 meter goed en nam vlug over om een tandje bij te steken, met de hoop dat ik met Mario afstand kon nemen. Ik keek een paar keer om en Mario nam snel de kop. We konden een klein gat slaan, maar na een goeie km kwam er iemand snel bij en over ons. Mario bleef bij mij, en ik kon zo in z'n spoor blijven lopen. Na 2,5 km was er de splitsing met de 10km. Intussen was een derde man bij me gekomen. Hij liep iets te snel voor me en ik moest lossen. Daarna was het vooral mijn plaats vasthouden want Nick liep intussen op een 4e plaats op een 15-tal seconden. Ik kon die afstand zo houden en eindigde als derde. Nog eens een podiumplaats, een opsteker voor de komende weken. De afstand was volgens mijn GPS slechts 4,51km en mijn tijd 15min19sec (17,7km/u). Iets later kwam (mijn haas) Mario als 2e bij de 10 km over de eindstreep. Bedankt voor het kopwerk!
Deze week heb ik redelijk goed getraind. Donderdag nog 1u45min gelopen en het laatste half uur werd het zelfs wat lastig. Ik liep nochtans nooit boven de 12 km/u. Heb er de hele dag zware benen aan overgehouden en ook op vrijdag voelde ik me wat vermoeid. En natuurlijk zou ik 's avond in Dadizele een wedstrijdje lopen. Ik wou er naartoe gaan omdat ik wel graag in het donker loop en de sfeer is er ook wel goed met veel gekende DAPALO-gezichten. Het parkoer was erg bochtig (14-tal bochten per ronde) verdeeld over 4 ronden. In de start werd ik wat weggedrumd, maar ik probeerde niks te forceren totdat er wat meer plaats kwam. Na de eerste bocht kreeg ik wat ruimte en kon ik mijn plaats in de wedstrijd opzoeken. Ik denk dat ik rond de 20e positie zat. Ik kon geleidelijk aan wat opschuiven en zag een goeie honderd meter voor me een kopgroepje vormen met daarin Mario Vanacker (AC Guynemer). Na de eerste ronde moet ik rond de 15e plaats doorgekomen zijn. Ik kon me in het spoor van een jonge gast uit Staden zetten. Hij hield het tempo heel strak en toen ik probeerde af te lossen, probeerde hij direct weer over te nemen. Hij liep blijkbaar graag op kop. Er hingen nog een paar jonge gasten van AVI achter ons en in de derde ronde probeerde ik nogmaals over te nemen. Ik zag op m'n GPS dat ik nog altijd op de grens van 17km/u liep, en wou dit gemiddelde houden tot de finish. Zonder om te kijken bleef ik m'n tempo handhaven en voelde dat er nog één iemand aan hing. Dit bleef zo tot de laatste 200 meter. Hij kwam over me, en ik kon niet versnellen. Zo werd ik nog 9e, slechts een 1min07s na de winnaar...Mario! Ik was er heel content mee. Vlugger kon ik niet, ik heb de ganse wedstrijd het maximum gegeven. Mijn eindtijd voor 9km150meter was 32min19sec. Hopelijk kan ik dit herhalen binnen 2 weken op de Trimardloop.
Zondag stond het BK sprintduathlon (5/22/2,5) op de agenda. Toen we daar arriveerden was de recreatieve wedstrijd bezig, want enkel atleten met licentie kwamen in aanmerking voor het BK. Het was pas de tweede editie in Wetteren en daar ik er vorig jaar niet bij was, had ik al even gepolst hoe het parcour er bij lag. Bleek dat het 1e lopen over 4 ronden verliep met 2 korte steile hellingen per toer. Het was eigenlijk een veldloopwedstrijd. Het fietsparcour verliep ook over 4 ronden met een paar linke bochten en flink wat wind op een grote weg die lichtjes omhoog liep. Daarna opnieuw 2 loopronden tot de finish... Toen ik bij de start rond keek heb ik me vlug een paar rijen achteruit gezet, het was tenslotte het BK en zo een topper ben ik nu ook weer niet. Bij het startschot bleek dat het geen slechte keuze was, want ze stormden weg. Ik probeerde me in het spoor van Olivier Vandevoorde te zetten. Een paar weken terug kon ik hem voor het eerst dit seizoen volgen in de 1e loopproef, en ik wou dat wel overdoen. Het was een leuk en belastend parcour, maar zodanig bochtig en smal zodat je slechts bij de aankomststrook plaatsen kan winnen. In de derde ronde kon ik zelfs overnemen en moest Olivier een gaatje laten, ook enkele anderen moesten eraf. Ik liep het eerste deel met een gemiddelde van 16,7 km/u. Toen we de wissel indoken had ik toch een 10-tal seconden voor op hen en kon ik proberen mee te fietsen. Ik zeg wel proberen, Eddy Buts zat daarbij (later bleek beste fietstijd) en die sleurde eraan, een flink stuk boven de 40km/u. Veel te vlug voor me! De groep van een 12-tal man verbrokkelde onmiddellijk en ik kwam terecht bij 2 andere renners. Dit bleef zo de volledige wedstrijd zodat we met een gemiddelde van iets onder de 37 km/u opnieuw de wissel indoken. Natuurlijk...het verkeerde gat in en ik mocht helemaal rond lopen om in de juiste rij m'n fiets te zetten. M'n inhaalrace kon opnieuw beginnen. Ik liep opnieuw een sterke 2e loopproef. Ik haalde de 20e looptijd in het 2e deel en kon een 3-tal lopers bijhalen. Zo kon ik op een 39e plaats het BK beëindigen. Opnieuw een resultaat waarmee ik heel blij mag zijn!
Vandaag stond een belangrijke wedstrijd op het programma, nl. de 2e van het Bakelantcriterium in m'n eigen Poelkapelle. De benen voelden deze morgen goed, goed loopweer, kortom: ik zag het zitten!! Om 14u00 uur werd de start gegeven bij de jeugdreeksen, en Tibo mocht onmiddellijk van start in de 2e wedstrijd. Hij is als 21e op 31 aangekomen tussen jonge gastjes waarvan er 2-3 jaar ouder zijn dan hem, en ook (heel belangrijk) als eerste van z'n klas. Man, dat kereltje was fier dat hij in de bocht nog één kon voorsteken terwijl opa en oma stonden te kijken. Mijn sporthart smelt... zou hij toch graag lopen?? Het zou leuk zijn moest hij het graag doen...
Dan de grote wedstrijd...11,4 km over 5 ronden. Ik had vooraf een rondje losgelopen, en het voelde goed. Op naar de start. Onmiddellijk was Davy Stieperaere vertrokken met iets daarachter het duo Verstraete-Vanacker. Dan volgde een groepje met oa Kenneth Vandendriessche, Gino Bonte en Nick De Paemelaere, kort daarna volgden ikzelf met Wouter Mees. Halfweg de eerste ronde kwam Dimitri Sabbe ons voorbij en we probeerden aan te pikken zodat we bij dat groepje kwamen. Dit ging voor mij duidelijk te snel. Na de eerste ronde hadden we een gemiddelde van 18 km/u, en de boodschap was...lossen. Gelukkig moest Wouter er ook af en bleven we met 2 over. Iets later werd Nick ook uit het groepje gelost en we waren met drie, maar niet voor lang. Er kwamen achter ons 2 andere jonge atleten aansluiten waaronder Kobe Witdouck. Het werd efkes lastig...Vooral ronde 2 en de eerste helft van ronde 3 was het herstellen van de 1e snelle ronde, Wouter liep op kop, en het moest op dat moment niet sneller gaan of ik was eraf. Halfweg ronde 3 voelde ik me weer beter worden en na de drankpost heb ik iets versneld. Ik voelde na een 50-tal meter dat Wouter een gaatje moest laten, en ik mocht die kans niet laten schieten. Ik probeerde m'n tempo hoog te houden en dat lukte goed. Ik ging de laatste ronde in met een 50 meter voorsprong op Wouter en naderde op Kenneth (150m) die duidelijk een mindere dag had. Ik gebruikte hem als mikpunt, en ik kwam nog dicht tot op een seconde. Wouter eindigde op een goeie 20sec achter me, wat wel een goeie zaak is voor m'n punten in het criterium, want ik zag in hem toch één van m'n gevaarlijkste concurrenten. Eindwinnaar was Davy die dicht bij het wedstrijdrecord kwam, en samen over de aankomst nr 2 en 3, Didier Verstraete en van ons eigen AC Guynemer Mario Vanacker (proficiat é gasten!). Ik eindigde tevreden als 12e met een gemiddelde van 16,77 km/u! Een stukje boven de verwachtingen! Volgende week volgt nog eens een duathlonwedstrijd in Wetteren!
Morgen is het zover, lopen voor eigen publiek. Dit brengt ieder jaar extra stress, maar de conditie is opnieuw in stijgende lijn. Vandaag nog een 5-tal km losgelopen en het voelt goed. Ook het weer voor morgen ziet er veelbelovend uit. Met de benen van de laatste dagen wil ik toch proberen bij een paar mannen (Wouter Mees, Nick Depaemelare) te blijven waar ik anders net iets tekort schiet. Ik zal het in ieder geval proberen... Vanavond vroeg in m'n nest, en morgen hopen op een superdag... Doeiiii...
Zondag ben ik gestart in de sprintduathlon te Waardamme. Het was m'n eerste duathlon sinds het BK te Kortrijk begin juli. Ik had intussen m'n (wel verdiende) rustperiode achter de rug en kon zo eens kijken waar ik stond met de conditie. Maar 's morgens bij het opstaan had ik precies geen goesting om te starten. Er zat geen fut in me. Ik was dan ook helemaal niet nerveus, het kon me precies niks schelen hoe het zou aflopen. Nu, de wedstrijd. Het zou een snelle wedstrijd worden over 4,5/19,5/3 km lopen/fietsen/lopen. Ik had reeds een 3-tal km losgelopen en ik moet wel zeggen dat de benen goed voelden, en toch, in de wedstrijd gaat alles een stukje vlugger. Eens de start gegeven zag ik in de eerste meters 3 atleten wegschieten, niet te doen. Ik dacht dat ik al aan het sprinten was om een goeie positie te krijgen, maar dat was nog iets anders. En toch, na de 1e van 3 loopronden liep ik rond de 15e positie zonder heel diep te moeten gaan. Ik kon deze positie goed houden en kwam als 12e binnen in de wisselzone en als 14e eruit. Spijtig genoeg alleen, dus het was tijd om vlug iets binnen te spelen want er kwamen een paar kleppers op de fiets achter. Na 1 van de 5 fietsronden waren ze daar, Bernard Demeulemeester en Stijn Verstraeten(ex-wielrenner) kon ik niet houden, maar de rest van de groep wel met oa Filip Vermont. Na een 3-tal ronden werden er nog een paar uitgereden zodat we met een 5-tal de wissel indoken. Er volgde toen weer één van m'n legendarische wissels en ik kon als laatste van ons groepje opnieuw de achtervolging in. Gelukkig liepen ze allemaal alleen en zo had ik steeds een mikpunt van de ene naar de andere. Op 300 meter van de aankomst had ik de laatste (Filip) ook te pakken en kon als 15e (héééél content) over de eindstreep lopen. Het was luxe vandaag, no stress, de zon stak zich weg, ik had eigenlijk alles om goed te presteren en zo geschiede... Nog enkele cijfertjes...m'n 1e 4,5km liep ik gemiddeld 17,6km/u, het fietsen legde ik af aan gemiddeld 37,7km/u en de 2e loopronde (3km) haalde ik nog 17 km/u. Vooral van die 2e loopronde ben ik erg tevreden, want het is de eerste keer dat ik zelfs boven de 16km/u haal in m'n 2e loopproef.
Nu op naar de stratenloop van zondag, hopelijk kan ik lopen zoals 2 weken terug in Bikschote. De afstand is iets langer (11,4km), dus met een gemiddelde van ong. 16,5 zou ik heel tevreden zijn. Er worden wel meer sterkere lopers verwacht, dus ik denk dat top-15 m'n streefdoel moet zijn.
Tegen alle verwachtingen in ben ik het criterium goed gestart. M'n duurlopen deze week hebben dan toch gerendeerd. Ik liep nog niet de snelheid van in mei-juni, maar het was zeker niet slecht. Vooraf zou ik tevreden geweest zijn met een hoge 15 of misschien 16km/u, maar ik haalde iets boven de 16,4. Het gevoel in de wedstrijd was ook niet slecht. De eerste 2 ronden haalde ik zelfs de snelheid van vroeger, maar in ronde 3 en 4 zakte het toch iets. Niet abnormaal na slechts 1 goeie trainingsweek denk ik. Over de wedstrijd zelf kan ik weinig schrijven omdat ik vier ronden lang alleen in dezelfde positie liep. De eerste (Davy Stieperaere), was onmiddellijk weg, met daarachter de voor mij niet te volgen Gino Bonte en Mario Vanacker. Dan kwam ikzelf met op een 10-tal seconden een groepje van een man of 6. Na één ronde (trouwens mooi parcours) was het efkes twijfelen, loop ik alleen of laat ik dat groepje bij me komen? Maar halfweg de 2e ronde zag ik dat groepje al uitdunnen en ik besloot m'n eigen wedstrijd te lopen. De volledige wedstrijd bleef iedereen op z'n positie lopen vooraan, behalve dat de tijdsverschillen iets opliepen. Ik eindigde 3e in m'n categorie, dus voor mij het maximum wat ik er uit kan halen (zelfs met superconditie). De start is geslaagd. Hopelijk kan ik binnen een 2-tal weken nog een tikkeltje beter zijn, want daar worden nog meer sterkere lopers verwacht. De afstand is ook langer, dus het wordt tanden bijten! Maar het vertrouwen groeit opnieuw...
Ik ben Fieuw Christoph
Ik ben een man en woon in Poelkapelle (West-Vlaanderen) en mijn beroep is Klinisch Laborant.
Ik ben geboren op 08/04/1975 en ben nu dus 49 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Duathlon.
Ik ben reeds 17 jaar samen met Sabrine Matthijs en we hebben één zoontje Tibo (7 jaar).
Ik ben lid van KTDC (Kortrijkse Triathlon en Duathlon Club) en AC Guynemer uit Poelkapelle.
