Zalige zomersnoepjes, maar een ingewikkelde puzzel om te schilderen. Geduld is een schone gave zeggen ze, en dat heb ik hier weer ondervonden. Het is immers cruciaal om alle onderliggende laagjes poederdroog te laten worden of het wordt een modderboeltje. De kersen zijn opgebouwd uit 5 laagjes, nat in nat, dus heb ik af en toe mijn toevlucht genomen tot de haardroger om het een beetje te bespoedigen. Het was wel leuk om te doen, helemaal geconcentreerd en "weg van de wereld". Ik hoop dat het jullie bevalt, laat de reacties maar horen.
Dat een lijst een meerwaarde aan je werk toevoegt hoeft geen betoog. De keuze van de lijst is ook iets persoonlijks vind ik. Ik heb deze keer gekozen voor neutraal wit. Ze komen recht van bij de lijstenmaker, vandaar dat de plastic bescherming er nog rond is.
De ene kant baadt in de zon, de andere kant ligt meer in de schaduw. De zon trekt strepen over het water. Binnenkort kunnen we weer genieten van de lente, niks te vroeg na de bijtende koude van de laatste dagen.
Dit wegeltje verbindt de 2 provincies, nl Henegouwen en Oost-Vlaanderen.
Ik heb de sfeer van een stralende lentedag op het einde van april proberen weer te geven. De kleuren zijn fris en de schaduwen scherp. Zo'n dag waarop een mens zich herboren voelt ...
Dit is een werkje opgedragen aan mijn vader die er helaas niet meer is. Een herinnering aan de vele wandelingen die we samen gemaakt hebben in dat prachtige stukje natuur aan de oevers van de Marke rivier.
De hele voorafgaande week volgden we met argusogen het weerbericht. Op 26, 27 en 28 mei ging nl. Home Art van start. Het mocht echt niet regenen en we hadden geluk : het was een stralend week-end !
In een schitterend decor van boterbloemen en paarden hadden we onze tent opgezet om daarin onze werken te presenteren aan het publiek.
Aan de ene kant mijn aquarellen
en aan de andere kant de airbrush werken en pastels van mijn dochter Caroline. www.csartstudio.be
We konden heel wat bezoekers verwelkomen en het werd gezellig. Sommigen bleven zelfs "plakken".
Een ander paar mouwen was het daaropvolgende week-end. De eerste dag viel het allemaal goed mee wegens het nog steeds mooie weer. De zondag echter stonden we met de handen in het haar toen de regen door het tentzeil lekte. We stonden voor een dilemma : hangen we ons werk op of niet. Ik was er geen voorstander van omdat waterverf en regen niet echt goede maatjes zijn. Toen het dan op de valreep toch ophield met regenen besloten we er toch voor te gaan.
We sleepten een warmeluchtkanon aan en staken wat kaarsen aan voor de gezelligheid. En we waren nog maar pas klaar met alles toen de eerste bezoekers hun opwachting maakten. En dat is dan niet meer gestopt. We hebben tegen alle verwachtingen in nog méér bezoekers mogen verwelkomen dan het eerste week-end. Zo zie je maar.
November 2011 bracht ons een mooie, zachte herfst. Onweerstaanbaar wandelweer om ondertussen inspiratie op te doen om kleurrijke aquarellen te maken terwijl het buiten stenen uit de grond vriest.
Het gaat vlug, om niet te zeggen héél vlug. Het jaar 2011 heeft de boeken alweer dichtgedaan en 2012 is uit de startblokken geschoten.
Iedereen heeft het erover hoe moeilijk het wordt maar toch wens ik jullie allemaal een zeer voorspoedig en gezond parcours toe. Hou de moed erin, laat de zon zoveel mogelijk in jullie hart schijnen.
Ik heb eens een andere manier van schilderen uitgeprobeerd, op glanskarton, en dit is het resultaat. De verf dringt niet meteen in het papier en zo is het mogelijk om met het pigment te "schuiven" tot het gewenste resultaat.
Een paar jaar geleden schilderde ik Café Leander met gesloten luiken. Intussen zijn de luiken weer open, is er nieuw leven, ...
Twee keer hetzelfde onderwerp schilderen is helemaal niet zo vanzelfsprekend, dat heb ik nu zelf kunnen ondervinden. Het is iets uitbundiger geworden (ja, nieuw leven hé...)
Omdat ik dol ben op fuchsia's, ze bestaan in alle soorten en maten. Dus dit is zeker nog niet de laatste. Het is ook leuk om schilderen : de sierlijke vormen van de "rokjes" en de bolletjes... Ik heb ervoor gekozen geen achtergrond te schilderen om twee redenen : ten eerste omdat het zo heel mooi uitkomt en ten tweede omdat het angstzweet mij uitbreekt als ik eraan denkt dat ik alles zou verknoeien met een achtergrond.
Ik ben Christine
Ik ben een vrouw en woon in Geraardsbergen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 11/06/1958 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Aquarellen maken, wandelen, tuinieren, natuur, lezen, creatief bezig zijn....
Ik wil graag mijn werk aan jullie voorstellen. Reacties worden zeer op prijs gesteld. Welkom op mijn blog.
om het een beetje te bespoedigen.
. Omdat het zo leuk was om te doen.
