Gisterenmiddag wou ik een bericht posten dat alles hier gewoon zijn normale gangetje gaat, meer nog we hebben al een ganse week elektriciteit op een normale storing na, geen speciale incidenten. Maar mijn bericht werd om de een of ander reden niet geplaatst. Gisterenavond word onze routine nogal bruusk doorbroken. We kregen namelijk telefoon van Valerie, die eerst naar de voetbal ging kijken met klasgenoten en nadien bij een van hen ging slapen. Ze was opgepakt door de politie, samen met een ganse bende van de school, en werd niet meer losgelaten. Dus ik toch wel eventjes in paniek moet ik toegeven. Dus voor te vertrekken heb ik voor alle zekerheid naar de vrouw van de Kolonel gebeld met de vraag of ze wou meegaan. Gelukkig lag het politiekantoor waar ze vastgehouden werden in dezelfde straat als waar de Kolonel en zijn vrouw wonen. Bernadette is dan ook onmiddellijk meegegaan. Eens daar aangekomen zaten daar inderdaad een 15 a 20-tal jongeren, die daar tijdelijk vastgehouden werden. Blijkbaar zaten ze enerzijds met te veel in een auto. Wat in België een aanvaardbare reden zou zijn, maar wat hier nogal onnozel is als je de rest van het verkeer eens bekijkt. Anderzijds had 1 van hen een flesje buiten gegooid, wat op zich hier ook alledaags is, de straten zijn immers publieke vuilbakken. Maar dit flesje was op een andere auto terecht gekomen en de politie had dat gezien en om deze redenen waren ze opgepakt. Blijkbaar met het nodige geschreeuw en geduw, want Valerie was er achteraf wel danig van onder de indruk. Uiteraard wou ik daar direct iemand spreken om te weten wat er nu zou gaan gebeuren, waardoor ik me eigenlijk alles behalve rustig gedroeg. Na een kort gesprekje vlogen we weer op de gang waar we onze beurt moesten afwachten. Mijn grote angst was op dat moment vooral dat dit een "geldkwestie" zou gaan worden. Toen we daar stonden te wachten kwam de kolonel aan , volledig uitgedost in service-dress. Voor hem gingen uiteraard alle deuren onmiddellijk open. Uiteindelijk is iedereen gewoon ofwel met hun ouders naar huis mogen gaan ofwel werden ze door de politie thuis afgezet. Dit zonder dat het ons iets gekost heeft. Hoewel het uiteindelijk allemaal goed afgelopen was, wou ik toen toch naar huis om zo snel mogelijk iets zo straf mogelijk te drinken. Toen bleek dat de kolonel ondertussen ook naar mijn ventje had gebeld om te zeggen dat hij niet boos op Valerie mocht zijn want dat ze er zelf absoluut niets kon aandoen. Dit had ik echt niet verwacht, maar ik vond het eigenlijk bijzonder tof van hem. Hoewel sommige mensen hem omschrijven als bijzonder streng , vind ik het een bijzonder aangename man. Voordien al, maar nu nog meer. Ik ben echt ongelooflijk dankbaar dat zowel de kolonel als zijn vrouw direct tijd hebben gemaakt om mee naar het politiekantoor te gaan, want ik denk dat het anders net iets minder vlot zou verlopen zijn.
En zo hebben we weer eens iets meegemaakt , voor de rest is trouwens alles in orde. Mijn weekje werken zit er weer op en het heeft me goed gedaan en we zullen wel zien wat de toekomst brengt hé.
mijn eerste dagje werken zit er weeral op. Het was geweldig om bezig te zijn, hoewel er toch wel een moeilijke klas bijzit. Eigenlijk is het een dynamische klas, maar 30 leerlingen die veel willen doen(lees niet kunnen stilzitten) in een veel te klein klaslokaal vraagt toch wel wat van de leerkracht om ze stil te houden. Ondertussen hebben Valerie en Yasmine hun eerste 2 klantjes voor hun kinderclub zondag, dus da's toch ook al weer goed nieuws. Ik hoop dat ze 10 kindjes bijeen krijgen. Morgen gaan we vragen aan de Vlaamse school of ze hun leerlingen een flyer willen meegeven. Junior had het vandaag moeilijk met zijn les van Frans, maar we denken dat dat wel goed zal komen. Het probleem is dat je moet durven praten en fouten maken en dat ligt toch vrij moeilijk bij hem. Bij tetteraars zoals wij, de vrouwen in huis, gaat dat al wat makkelijker. Toen ik vandaag na het werk naar huis reed was er een heuse stortbui. Het is ongelooflijk wat dit doet. Ik verbaasde me er altijd over dat de wegen compleet leeg zijn als het hard regent, maar ik weet sinds vandaag ook waarom. Overal ligt de straat lager dan de berm en dus loopt het water zoals bij een echte overstroming de straten op, die dan uiteraard in geen tijd blank staan. Op zich geen probleem, maar de straten zijn zowiezo bezaaid met putten(geen putjes!) en het gevolg is dat je 1 massa water ziet en totaal geen idee hebt hoe diep dit water zal zijn. Er waren daarstraks plaatsen bij waar de wielen van de auto toch compleet in het water verdwenen en ik had dan nog een weg genomen die ik ken en waar ik dus weet waar ik moet oppassen. Hoewel het in België ook vaak regent en de straten ook blank staan heb ik dit toch nog nooit meegemaakt. Bovendien wordt het hier als extreem onbeleefd gezien als je iemand nat maakt, maar je moet maar eens proberen iemand voorbij te rijden zonder die nat te maken als de straat 1 waterbekken geworden is. Ha ja verder hebben Mario en ik ontdekt dat we niet getrouwd zijn. De kas van de kinderbijslag beweert bij hoog en laag dat we niet getrouwd zijn. Nu ja dat opent perspectieven natuurlijk ;-). Ik ben zaterdagnacht trouwens voor de eerste keer heel eventjes ook eens het nachtleven van Kinshasa gaan verkennen. De moeite moet ik zeggen. Het was een aangename uitstap alleen jammer dat mijn ventje niet mee wou. (Tja , hij wordt oud zeker )
Na een weekje België zijn we na een lange reis weer goed en wel in Congo aangekomen. Onze bagage, waarvan de helft van die zakken zijn, waar je vaak Marokanen ziet mee sleuren, is zonder problemen aangekomen en alles is zonder problemen door de douane geraakt, wat op zich wel een risico was. Gevolg is dat we nu voldoende eten en deeg in huis hebben om toch wel een tijdje voort te kunnen. België was zeer fris, maar vooral veel te kort. De week was zo volgepropt dat alles op uur en tijd moest gebeuren en dat is nu toch niet meteen wat je gedurende een weekje vakantie zou verwachten. Ondertussen zijn we ook al weer gewend aan de temperaturen hier. Ik had me dus voorgenomen op contact te maken met de directrice van de Vlaamse school, een keitoffe madam en daarna met mijn studies te starten. Ik heb er immers schoon genoeg van om niets te doen en dus ben ik op zoek gegaan naar een studie die online is , die me interesseert en waar ik later nog iets aan zou hebben. Ik heb deze dan ook gevonden : een opleiding 21th century teaching and learning aan een Amerikaanse Universiteit. 10 modules verspreid over 2 jaar. Maar ik vrees dat ik het toch eventjes zal moeten uitstellen want joepie ik moet morgen gaan werken! Ik heb net een telefoontje gekregen van Jewels International school of ik een week kan komen vervangen. Dit wil zeggen dat ik wel een en ander zal moeten regelen, maar ik ben toch echt wel blij! Uiteraard worden mijn plannen hierdoor enigszins in de war gestuurd zo moest ik bijvoorbeeld morgen foldertjes voor de nieuwe hobby van Valerie en Yasmine gaan uitdelen aan de Vlaamse school. Ze gaan een kinderclubje starten op zondag tussen 2 en 5 met telkens een leuke activiteit. Zo gaan ze nu zondag cupcakes maken. Ik hoop voor hen dat ze wat kindjes zullen hebben, want naast het feit dat ze dat graag doen betekend dit uiteraard ook dat ze hierdoor wat bijverdienen. Om beide redenen kan ik dit uiteraard alleen maar toejuichen. Voila zo is ons leventje in Congo weer van start gegaan.
)
