Hoewel er niks spectaculairs meer gebeurde zijn er toch een aantal kleine dingetjes. Zo hebben we terug een papegaai : Flup2, hij is veel minder vriendelijk dan Flup1, hij is angstig. Je weet natuurlijk nooit wat zo'n beest heeft meegemaakt, dus we proberen hem met veel geduld aan ons te laten wennen. Verder heb ik ondertussen eens nagevraagd wat er gebeurd is met de schrijnwerkers die opgepakt waren op Delveaux. Ze werden na enkele dagen gewoon weer losgelaten, dus daar loopt alles weer normaal. De vraag is nu of er uiteindelijk een kraampje met sterke drank zal komen.
Zondag is ook het eerste kinderclubje van Valerie en Yasmine doorgegaan, ze hadden 4 kindjes wat een goede start is, denk ik. Vooral als je weet dat de flyer pas vrijdag op school is meegegeven. Gisteren heeft Valerie meteen ook een telefoon gekregen met de vraag of ze ook verjaardagsfeestjes wil organiseren, dus dat lijk toch stilaan te gaan lopen.
Ondertussen is ze ook bekomen van haar avontuur op het politiekantoor, dus alles gaat weer zijn normale gangetje. Zelfs de stroom wordt weer regelmatig onderbroken, gisteren was er délistage, dit wil zeggen dat ze onze stroomvoorziening voor een ganse dag onderbreken omwille van de cabine. Dus zelfs dat was normaal, gelukkig werkt de groep weer.
Dadelijk ga ik naar de naaister, want vrijdag zijn we uitgenodigd om te gaan eten en omdat het hier goedkoper is om iets om maat te laten maken dan in een winkel een westers kledingstuk te kopen, laat ik maar iets maken. Op zich is dat natuurlijk wel leuk, alleen weet je het zo wel direct als je bijkomt.
Gisterenmiddag wou ik een bericht posten dat alles hier gewoon zijn normale gangetje gaat, meer nog we hebben al een ganse week elektriciteit op een normale storing na, geen speciale incidenten. Maar mijn bericht werd om de een of ander reden niet geplaatst. Gisterenavond word onze routine nogal bruusk doorbroken. We kregen namelijk telefoon van Valerie, die eerst naar de voetbal ging kijken met klasgenoten en nadien bij een van hen ging slapen. Ze was opgepakt door de politie, samen met een ganse bende van de school, en werd niet meer losgelaten. Dus ik toch wel eventjes in paniek moet ik toegeven. Dus voor te vertrekken heb ik voor alle zekerheid naar de vrouw van de Kolonel gebeld met de vraag of ze wou meegaan. Gelukkig lag het politiekantoor waar ze vastgehouden werden in dezelfde straat als waar de Kolonel en zijn vrouw wonen. Bernadette is dan ook onmiddellijk meegegaan. Eens daar aangekomen zaten daar inderdaad een 15 a 20-tal jongeren, die daar tijdelijk vastgehouden werden. Blijkbaar zaten ze enerzijds met te veel in een auto. Wat in België een aanvaardbare reden zou zijn, maar wat hier nogal onnozel is als je de rest van het verkeer eens bekijkt. Anderzijds had 1 van hen een flesje buiten gegooid, wat op zich hier ook alledaags is, de straten zijn immers publieke vuilbakken. Maar dit flesje was op een andere auto terecht gekomen en de politie had dat gezien en om deze redenen waren ze opgepakt. Blijkbaar met het nodige geschreeuw en geduw, want Valerie was er achteraf wel danig van onder de indruk. Uiteraard wou ik daar direct iemand spreken om te weten wat er nu zou gaan gebeuren, waardoor ik me eigenlijk alles behalve rustig gedroeg. Na een kort gesprekje vlogen we weer op de gang waar we onze beurt moesten afwachten. Mijn grote angst was op dat moment vooral dat dit een "geldkwestie" zou gaan worden. Toen we daar stonden te wachten kwam de kolonel aan , volledig uitgedost in service-dress. Voor hem gingen uiteraard alle deuren onmiddellijk open. Uiteindelijk is iedereen gewoon ofwel met hun ouders naar huis mogen gaan ofwel werden ze door de politie thuis afgezet. Dit zonder dat het ons iets gekost heeft. Hoewel het uiteindelijk allemaal goed afgelopen was, wou ik toen toch naar huis om zo snel mogelijk iets zo straf mogelijk te drinken. Toen bleek dat de kolonel ondertussen ook naar mijn ventje had gebeld om te zeggen dat hij niet boos op Valerie mocht zijn want dat ze er zelf absoluut niets kon aandoen. Dit had ik echt niet verwacht, maar ik vond het eigenlijk bijzonder tof van hem. Hoewel sommige mensen hem omschrijven als bijzonder streng , vind ik het een bijzonder aangename man. Voordien al, maar nu nog meer. Ik ben echt ongelooflijk dankbaar dat zowel de kolonel als zijn vrouw direct tijd hebben gemaakt om mee naar het politiekantoor te gaan, want ik denk dat het anders net iets minder vlot zou verlopen zijn.
En zo hebben we weer eens iets meegemaakt , voor de rest is trouwens alles in orde. Mijn weekje werken zit er weer op en het heeft me goed gedaan en we zullen wel zien wat de toekomst brengt hé.
mijn eerste dagje werken zit er weeral op. Het was geweldig om bezig te zijn, hoewel er toch wel een moeilijke klas bijzit. Eigenlijk is het een dynamische klas, maar 30 leerlingen die veel willen doen(lees niet kunnen stilzitten) in een veel te klein klaslokaal vraagt toch wel wat van de leerkracht om ze stil te houden. Ondertussen hebben Valerie en Yasmine hun eerste 2 klantjes voor hun kinderclub zondag, dus da's toch ook al weer goed nieuws. Ik hoop dat ze 10 kindjes bijeen krijgen. Morgen gaan we vragen aan de Vlaamse school of ze hun leerlingen een flyer willen meegeven. Junior had het vandaag moeilijk met zijn les van Frans, maar we denken dat dat wel goed zal komen. Het probleem is dat je moet durven praten en fouten maken en dat ligt toch vrij moeilijk bij hem. Bij tetteraars zoals wij, de vrouwen in huis, gaat dat al wat makkelijker. Toen ik vandaag na het werk naar huis reed was er een heuse stortbui. Het is ongelooflijk wat dit doet. Ik verbaasde me er altijd over dat de wegen compleet leeg zijn als het hard regent, maar ik weet sinds vandaag ook waarom. Overal ligt de straat lager dan de berm en dus loopt het water zoals bij een echte overstroming de straten op, die dan uiteraard in geen tijd blank staan. Op zich geen probleem, maar de straten zijn zowiezo bezaaid met putten(geen putjes!) en het gevolg is dat je 1 massa water ziet en totaal geen idee hebt hoe diep dit water zal zijn. Er waren daarstraks plaatsen bij waar de wielen van de auto toch compleet in het water verdwenen en ik had dan nog een weg genomen die ik ken en waar ik dus weet waar ik moet oppassen. Hoewel het in België ook vaak regent en de straten ook blank staan heb ik dit toch nog nooit meegemaakt. Bovendien wordt het hier als extreem onbeleefd gezien als je iemand nat maakt, maar je moet maar eens proberen iemand voorbij te rijden zonder die nat te maken als de straat 1 waterbekken geworden is. Ha ja verder hebben Mario en ik ontdekt dat we niet getrouwd zijn. De kas van de kinderbijslag beweert bij hoog en laag dat we niet getrouwd zijn. Nu ja dat opent perspectieven natuurlijk ;-). Ik ben zaterdagnacht trouwens voor de eerste keer heel eventjes ook eens het nachtleven van Kinshasa gaan verkennen. De moeite moet ik zeggen. Het was een aangename uitstap alleen jammer dat mijn ventje niet mee wou. (Tja , hij wordt oud zeker )
Na een weekje België zijn we na een lange reis weer goed en wel in Congo aangekomen. Onze bagage, waarvan de helft van die zakken zijn, waar je vaak Marokanen ziet mee sleuren, is zonder problemen aangekomen en alles is zonder problemen door de douane geraakt, wat op zich wel een risico was. Gevolg is dat we nu voldoende eten en deeg in huis hebben om toch wel een tijdje voort te kunnen. België was zeer fris, maar vooral veel te kort. De week was zo volgepropt dat alles op uur en tijd moest gebeuren en dat is nu toch niet meteen wat je gedurende een weekje vakantie zou verwachten. Ondertussen zijn we ook al weer gewend aan de temperaturen hier. Ik had me dus voorgenomen op contact te maken met de directrice van de Vlaamse school, een keitoffe madam en daarna met mijn studies te starten. Ik heb er immers schoon genoeg van om niets te doen en dus ben ik op zoek gegaan naar een studie die online is , die me interesseert en waar ik later nog iets aan zou hebben. Ik heb deze dan ook gevonden : een opleiding 21th century teaching and learning aan een Amerikaanse Universiteit. 10 modules verspreid over 2 jaar. Maar ik vrees dat ik het toch eventjes zal moeten uitstellen want joepie ik moet morgen gaan werken! Ik heb net een telefoontje gekregen van Jewels International school of ik een week kan komen vervangen. Dit wil zeggen dat ik wel een en ander zal moeten regelen, maar ik ben toch echt wel blij! Uiteraard worden mijn plannen hierdoor enigszins in de war gestuurd zo moest ik bijvoorbeeld morgen foldertjes voor de nieuwe hobby van Valerie en Yasmine gaan uitdelen aan de Vlaamse school. Ze gaan een kinderclubje starten op zondag tussen 2 en 5 met telkens een leuke activiteit. Zo gaan ze nu zondag cupcakes maken. Ik hoop voor hen dat ze wat kindjes zullen hebben, want naast het feit dat ze dat graag doen betekend dit uiteraard ook dat ze hierdoor wat bijverdienen. Om beide redenen kan ik dit uiteraard alleen maar toejuichen. Voila zo is ons leventje in Congo weer van start gegaan.
Gisteren had Valerie zin om eens naar een winkel te rijden. Dus zij en ik op schok. Op de Avenue 30 juin stonden we aan te schuiven voor het rode licht met onze ramen open, toen weer eens een verkoper langs kwam. Nadat hij in een sneltreinvaart de GSM van Valerie uit haar handen gegritst had , wisten we echter dat het geen verkoper was. Maar Valerie was zo boos dat er iemand gewoon haar GSM uit haar hand gestolen had dat ze spontaan uit de auto sprong, op een van de drukste banen van Kinshasa nota bene, en de dief met veel lawaai achterna ging. HEt gevolg was dat het verkeer volledig stil lag om te zien wat er gebeurde. De dief heeft er dan maar voor gekozen om de GSM op de straat te leggen en er zelf vandoor te gaan. Dus Valerie blij , want ze had haar GSM terug. Toen Valerie dan terug kwam in de auto kreeg ze spontaan felicitaties van de omstanders. Dus om met de titel te eindigen: met Valerie valt niet te sollen.
Onze Flup is gisteren gestorven. Hij viel gewoon omver. We hebben hem dan nog met een spuitje een beetje antibiotica toegedient en hem in een handdoek op onze schoot gehouden, maar het heeft niet mogen zijn ....
Wat ik vandaag gezien en gehoord heb vervult me echt van walging voor een land, een provincie zo doordrongen van corruptie en machtsmisbruik. De bevolking tracht hier ondanks de zeer beperkt middelen te overleven. Ze zijn in beperkte mate gelukkig en meestal echt wel zeer vriendelijk als je ze aanspreekt. Vandaag zijn we onze africaanse versie van plooistoelen gaan halen, wat op zich al een heel verhaal is, maar daar wou ik het nu niet over hebben, maar wat bleek, Delveaux, (of de Ikea, de plaatselijke markt van de schrijnwerkers) is vannacht uitgeveegd door de presitentiëele garde. Er stond geen enkele zetel meer, geen enkel tafel, geen rieten salon , niks meer. Omdat dit aboluut niet de normale gang van zaken is heb ik een aantal van de locale menuisiers aangesproken met de vraag wat er gebeurd was. Toen kwam de aap uit de mouw. Blijkbaar wilden een aantal militairen van de presidentiële garde te midden van dit terrein van schrijnwerkers een kraampje zetten waar men allerhande sterke dranken zoals whisky en cognac , ... kan kopen (volgens sommige andere nog andere verslavende middelen) . Blijkbaar hebben de schrijnwerkers dit geweigerd omdat ze vinden dat geen goede plaats is en bovendien is de combinatie schrijnwerken, drank toch geen goede combinatie. Dus was de wraak de markt vannacht wegvegen en 5 schrijnwerkers oppakken. Ik vraag me af wat er nu met hen zal gebeuren. Dit zijn zo van die verhalen waar ik van gruwel, vooral omdat er niemand tegen de presidentiële garde zal/ kan ingaan. Zij zijn heer en meester hun wil is wet. Wat me vooral stoort is dat juist die garde de helft van de dag te tam is om hun gat op te heffen terwijl die mensen op Ikea echt heel hard werken om geld te verdienen en rond te geraken. Op zo'n moment zou je willen dat zo'n blog heel de wereld bereikt en dat er mensen echt zouden reageren. Hoe kunnen wij nu als België , als Europa , als de rest van de wereld een land zo blijven ondersteunen, terwijl iedereen weet en het zelf ziet als je hier even bent, dat die hulp rechtstreeks weer is een hoop corrupte handen verdwijnt. Hoe kan een president nu serieus genomen worden , als hij net als zijn voorganger alleen aan persoonlijke verrijking doet en vooral waarom blijven de normale Congolezen dit toch pikken? Blijkbaar bestaan er in Congo ook echt wel provincies waar het wel goed gaat, zoals Katanga, om toch maar weer even met een positieve noot te eindigen.
Ik kom net terug van de dokter en heb een virale infectie, een paar dagen paracetamol en dan zijn we daar weer vanaf. Ik dacht dat ik ook een paar ontstoken muggenbeten had, maar het zijn "vers de cayors", die bewuste vliegen waarvan de larven zich onderhuids ontwikkelen tot wormpjes. Zoals de honden er ook hadden. Dus nu moet ik spek gaan kopen en het vet van het spek een uurtje op de beten kleven en dan uitpitsen zoals een zweer, dus van onder naar boven toe. Op dat moment zal de worm er een beetje uitkomen en dan moeten we zorgen dat we hem er met een pincet uittrekken. Het jammere is uiteraard dat ik dat niet zelf kan doen, want als ik dan al zoiets heb is het altijd op de plezantste plaatsen, namelijk op de kaken van mijn gat. Ik zit dus met andere woorden heel de dag op mijn wormen. Ik kijk er al naar uit, want is het mijn ventje die deze fijne taak op zich mag nemen. Gegarandeerd is het ruzie omdat hij me pijn doet. ALs je graag eens wil zien hoe het er uit ziet moet je op het internet maar eens opzoeken wat een ver de cayor is, want ik ga er echt geen fotootjes van plaatsen hoor.
Morgen heeft heel de familie verlof, dat zal iedereen eens goed doen, want hoewel het Africa is zijn het voor iedereen toch wel zware dagen hoor.
Vandaag hebben we geluk we hebben al een ganse dag elektriciteit, op de gebruikelijke pannes na dan, maar dat is niet erg. Gisteren hadden we bijvoorbeeld weer vanaf 10 u 's morgens tot 8 u 's avonds geen stroom. Ik hoorde van vandaag van Clement dat de elektriciteitsmaatschappij beslist heeft om elke andere dag de helft van de gezinnen af te sluiten en dus de dag daarna de andere gezinnen. Dit omdat de elektriciteitskabine blijkbaar te zwak is om iedereen te bevoorraden een andere optie zou ook kunnen zijn een kabine bijplaatsen, maar dat kost geld. Gezien Snel( de maatschappij) hier het monopolie heeft kunnen ze het zich veroorloven om zo te reageren. Ik weet dat het niets zal uithalen maar ik ga toch reclameren. In plaats van dat Congo voorruit gaat , gaat het achteruit en net zoals altijd uit puur winstbejag en kortetermijndenken. Ach ja, ik ben zondag nadat we (De meisjes en ik) een taartje waren gaan eten per ongeluk op onze Belgische delegatie gestoten. Ik weet niet wie de VIp achteraan in de auto was, maar het was een echte kwal. Dan kom je eens een Belg tegen en die reageert dan alsof hij voor de honderste keer moet wuiven naar de menigte. Omdat we dus het Belgische vlagje hadden gezien had ik in volle enthousiasme staan wuiven en kwal wuifde terug met 4 vingers zonder zijn handen te bewegen. Ik hoop dat het een politieke figuur was en dat hij zeer veel stemmen kwijt is... Verder zitten we op dit moment te wachten op onze nieuwe keuken, die vandaag zou aankomen. Ik begin er al voor te vrezen.... De echte eigenaar van ons huis is gisteren langsgeweest samen met de vertegenwoordiger waar wij altijd contact mee hebben. En we beginnen een beetje te vrezen dat de vertegenwoordiger ontslagen is. Hij is alleszins niet meer bereikbaar. Stiekem vind ik dat niet slecht, want dat was een echte mossel. (Ja ik ben into zeediertjes vandaag) Hij beloofde altijd zeer veel, maar dat was het dan. Ondertussen zal onze groep wel op de kosten van de huisbaas gemaakt worden, dus wij blij. Wanneer dat is uiteraard een andere vraag. Ik heb al gedacht om op de 3 belangrijkste elektrische onderdelen een zonnepaneel aan te sluiten, zodat het internet, de TV en de diepfreezer altijd werken. Maar ik zal eens eerst moeten uitzoeken wat dat me zal kosten, want ik denk dat dat wel eens zou kunnen tegenvallen.
De sommet is hier nu volop aan de gang. Op zich is dit , net als de verkiezingen in België ver van ons bed. Waar we wonen merken we er niets van en weten we er ook niets van. Maar als we buiten komen dan wordt je pas echt geconfronteerd met pure idiotie. Op de hoofdbaan, Boulevard de 30 Juin, staan om de 5 meter ofwel politie, ofwel een gewapende militair of een robocop. Enfin, het is te zeggen staan is idealistisch uitgedrukt, eigenlijk hangen ze ergens op een hoopje in de schaduw. Ik dacht dat die robocopjes alleen bestonden in de film, maar dat is dus niet zo. Even ter verduidelijking, met robocopjes bedoel ik de locale politiehelden, die bovenop hun gewoon kostuum van de zwarte plastieke beschermers overal dragen. Rond de knieën, rond de enkels, het torso, ... Elk kruispunt wordt nu ook door de politie geregeld, wat uiteraard ook weer relatief is, want eigenlijk heeft de politie hier geen enkel nut in het verkeer. Verder wordt elke keer als er een delegatie van het een of andere land passeert heel de straat volledig afgezet. Gezien het blijkbaar niet 1 maar 2 feestdagen waren (vrijdag en zaterdag) was er gelukkig niet zoveel verkeer op de baan. Vooral omdat je soms gewoon om van de winkel thuis te geraken wel eens mega-omwegen moest maken.
Voor iedereen in België nog dit : moge de juiste partijen winnen !
Ha ja, we hebben een papegaai gekocht, maar we geraken het niet eens over de naam : Coco vind ik te alledaags , verder zijn nog volgende namen in de running : Sylvester, Tweety, Flup , maar andere leuke voorstellen zijn steeds welkom.
gisteren was wat men zou kunnen noemen echt een "klotedagje". Eerst en vooral zaten van van 10 u 's morgens tot 9 uur 's avonds zonder elektriciteit en gezien de alternator va onze group is doorgebrand was het dus echt compleet zonder stroom. Waardoor ik dus enerzijds veel op stap geweest ben, maar anderzijds me ook steendood verveeld heb. Overdag gaat dat nog, dan kan je ergens naartoe rijden, maar vanaf 6 uur is het pikkedonker en dan zijn ook de kinderen thuis dus dan zit je eigenlijk gewoon op stroom te wachten. Omdat er toch geen stroom was ben ik naar de stad gereden om er stof te kopen, waarmee ik den meteen maar naar de kleermaakster gereden ben. Tja het is hier goedkoper om iets op maat te laten maken dan in 1 van de "Westerse" winkels kleding te kopen. Toen ik dan terug naar huis reed bleek dat een van de hoofdstraten afgeloten was om te oefenen voor de "sommet de la Francophonie", die vandaag start en waarop delegaties van alle franssprekende landen aanwezig zijn. Hier wordt wel eens gesproken van Francofolie, gewoon omwille van de absurditeit waarmee men er hier mee omgaat. Sinds een paar weken zijn ze alle straten waarlangs de delegaties passeren aan het (her)aanleggen, er wordt dagelijks geoefend, dat wil zeggen, alle verkeer moet onmiddellijk van de baan en grote boulevards worden afgesloten , zodat de delegaties kunnen zien hoe rustig je hier kan rijden. Ik hoop toch stiekem dat een aantal delegaties eens van hun pad zullen afwijken, want dit is echt 1 grote farce. Verder heeft iedereen die langs datzelfde parcour woont het bevel gekregen alle muren en hekken te herschilderen. Blijkbaar is het ook zo dat je niet in de stad mag komen gedurende de sommet als je niet deftig gekleed bent. Enfin tegen de avond aan had ik het echt wel gehad hoor, dus ben ik om 8 uur in mijn bed gekropen, eigenlijk uit pure verveling. Ondertussen begin ik zelf vrij goed de weg te kennen in Kinshasa, gelukkig maar, want dan kan ik er tenminste tussenuit op momenten als gisteren. Dit maakt dat ik wel eens in situaties terecht kom , waar ik als enige blanke tussen de locale bevolking zit , maar dat geeft eigenlijk helemaal geen problemen. Je moet oppassen voor diefstal op grote markten, maar dat is in België net hetzelfde. Over het algemeen voel ik me zelfs veiliger tussen de Congolezen als in bepaalde Brusselse volksbuurten. Congolezen zijn immers een zeer gastvrij volk. Wat bovendien wel fijn is , is dat de congolese mannen de neiging hebben om een vrouw regelmatig te complimenteren. Hierdoor krijg je dus ook als blanke vrouw op de raarste momenten wel eens leuke commentaar. Enfin, vandaag begint dus de francophonie, hoewel dat eigenlijk allemaal vlakbij ons is, merken we er thuis niks van , dus ik vermoed dat jullie in België op het einde van de dag meer zullen weten dan wij over wat er nu juist vandaag allemaal gebeurd is. Vooral dan omdat het voor de Congolezen en dus ook voor de internationale scholen tot feestdag is uitgeroepen, weer om zoveel mogelijk volgk van de straten te houden. Dus wij gaan vandaag maar van onze feestdag genieten, hopelijk met elektriciteit ...
Gisteren hebben we weer een compleet nieuwe ervaring opgedaan : Er bestaan hier een soort vliegen die eitjes leggen op huid. Deze eitjes kruipen dan door je poriën en de larven ontwikkelen dan onderhuids. Eens de larve volgroeid is , begint het boebeltje te jeuken, waardoor je het open krabt en de larve er uit kan komen. Deze vliegen hebben vooral een voorkeur voor natte of vochtige kledij en als je deze dan draagt dan heb je prijs. Daarom moet je dus hier alles ofwel in de droogkast drogen tot het kurkdroog is of je moet alles zeer goed strijken. Gelukkig wisten we dit op voorhand dus onze was wordt en in de droogkast gedroogd en zeer goed gestreken ( tot de onderbroeken toe). Gisteren hebben we desondanks met de wormen mogen kennismaken. Kenji zat te krabben aan een builtje en ja hoor, we hebben er een worm mogen uitvissen met een pincet. Groot hoor, zo van die witte, grote meelwormen waarmee ze gaan vissen. Toen bleek Surf ook eentje te hebben . Voor alle duidelijkheid: je moet dan op die bult duwen, alsof je een zweer uitnijpt en dan komt die worm kijken wat er gebeurd. Dan moet je met een pincet die worm vastnemen en hem er "gewoon" uittrekken. s'avonds bleek er dan ook nog eentje in de oorflap van Kenji te zitten. Ik kan dan ook gerust stellen dat het echt wel een wormendag was gisteren. Ik moet toegeven dat de idee dat dat ook in ons kan zitten toch wel even moeilijk ligt hoor. Anderzijds is het fijn te weten dat het op zich geen kwaad kan. Maar stel je toch maar eens voor ... Verder hebben we op dit moment de grootste moeite om op facebook en hotmail te geraken, dus als we eens niet antwoorden weet dat dat het vooral daardoor komt.
)
