Het is alweer eventjes geleden. Het regenseizoen is hier nu echt wel goed aangebroken, het regent alle dagen soms een half uurtje, soms een paar uur maar het blijft tussendoor lekker warm. Wat wel indrukwekkend is zijn de onweders. SOms zelfs droog. Hiermee bedoel ik dat we een duidelijk klank-en lichtspel hebben soms zonder een druppel regen en dat is echt wel indrukwekkend om te zien. Toen vrijdagavond dat vliegtuig in Brazzaville neerstortte was dat ook zo. Sinds donderdag is er ook iemand extra in huis : Charlotte, een dame van een jaar of 50 dat hier nu gedurende de week kookt, want ik heb immers net mijn eerste werkdag achter de rug. Als administrator in de Prins van Luikschool. Na zo een dagje valt er duidelijk nog niet zo veel te zeggen, maar ik ben blij dat ik aan het werk ben en nu ook weer mijn eigen verantwoordelijkheden draag. Gisteren heb ik effectief een uur aan een stuk gesneden prei gesorteerd. Clement en ik waren immers vrijdag naar de groentemarkt geweest en er was prei !! Dus onmiddellijk prei meegenomen , die Charlotte dan moest kuisen als ze om 10 uur begon. Blijkbaar had ik echter niet zo goed verteld wat ze moest doen, want hij was effectief netjes gewassen en in schijfjes gesneden, maar wel echt alles van de prei. DUs was mijn bezigheid gisteren prei sorteren. Dat doet me denken aan een verhaal van een collega van mijn ventje: Zij gingen kip eten en dus waren ze op de markt een verse kip gaan kopen en ze hadden thuis gezegd : "goed kuisen en daarna fris houden" en ja hoor als ze s' avonds thuis kwamen zat er een bibberende, weliswaar netjes gewassen kip in de frigo. We zijn ondertussen ook een beetje aan het experimenteren met het locale fruit. Mangoustan is lekker, smaakt een beetje tussen druiven en litchees , maar vrijdag hebben we nog iets mee gebracht : een megavrucht met uitsteeksels aan de buitenkant en aan de binnenkant draden afgewisseld met vruchten en in elk van die interne vruchten een pit de grootte van een olijf. Het is verschrikkelijk plakkerig en smaakt naar metaal, maar ik weet niet hoe het heet. Dus dat kopen we niet meer. Misschien had ik er beter eerst een foto van genomen.
En ja hoor er heeft er eentje malaria. Maar geen paniek het is een onschuldige variant. Het lijkt een beetje op griep en na 36u ben je er vanaf ,met medicatie natuurlijk.
Vandaag was me het dagje wel. Rond de middag, net toen de kinderen gingen thuis komen om te eten, stonden de mensen van SNEL (de elektriciteitsmaatschappij voor de deur. Ze kwamen de stroom afsluiten. Want de vorige huurders hadden nog een zeer grote schuld , ... Dus veel gepraat en getracht uit te leggen dat ik hier niet verantwoordelijk voor ben en dat het dus niet eerlijk is dat ik zou gestraft worden voor iets dat iemand anders deed, ... Uiteindelijk waren ze begripvol en vrij inschikkelijk, dus wou ik ook mijn goede wil laten zien dus ik pak mijn telefoon en bel de tussenpersoon die de huur van ons huis regelt. Dat was echt een verkeerde zet. Want ik geef hem nog maar door en hoor dat hij onmiddellijk begint te roepen. Daar ging mijn poging tot diplomatie. Op een gegeven moment geeft de mens van SNEL de telefoon aan mij door , wat Anaclet dus nog niet doorhad, waardoor hij uiteraard bleef roepen. Dus kon ik niet anders dan hem op dat moment op zijn plaats zetten. Gelukkig maar , want dat stemde de elektriciteitsmaatschappij weer wat milder. Uiteindelijk hebben ze dan een brief afgegeven en de huisbaas of diens vertegenwoordiger moesten vandaag nog of ten laatste morgenvroeg naar hun kantoor met de bewijzen van betaling. Dus op dat moment bel ik terug naar Anaclet, dat hij moet langskomen voor dat papier enzo verder. Toen begon hij te roepen, waardoor ik weer uit mijn krammen schoot tegen hem. Dus was de vraag zou hij nu langskomen of niet en ja hoor. Een uurtje later was hij daar en toen is hij er echt in geslaagd om de stoom uit mijn oren te doen komen. Eerst begin ik tegen hem te praten, maar hij negeert me en begint gewoon met Mario te praten. Dan stel ik hem een vraag en hij antwoord enkel tegen Mario, weliswaar op mijn vraag maar toch. Dus toen had ik het echt gehad. Waardoor ik dus nogal verveeld tegen Mario zeg dat ik beter naar binnen kan gaan, want dat ik blijkbaar van geen enkele waarde was. Waarop deze gelukkig reageerde door tegen Anaclet te zeggen dat hij mijn vragen tegen mij moest beantwoorden. Enfin, die mens vertrekt en ik dus nog steeds in alle staten, waarop de wachter begint te lachen. Hij heeft me dan rustig uitgelegd wat het probleem is. Anaclet behoord tot een bepaalde stam, waar vrouwen niks te zeggen hebben, waar ze vb moeten zwijgen als de mannen praten. En dus kan Anaclet daar zelf echt niks aan doen , .... Efin, ik heb dus vandaag eens eventjes aan den lijve mogen ondervinden hoe het voelt om "maar" een vrouw te zijn. Als westerse is dat echt niet evident hoor. Eigenlijk word ik nog steeds een beetje boos als ik er gewoon maar aan terugdenk.
Jullie geloven het of niet, maar ik zit hier met een vestje aan. Het was namelijk vandaag maar 28 graden en blijkbaar zijn we toch al gewend aan de temperaturen hier, want dat voelde toch niet echt warm aan hoor. Vandaag zijn ze ook nog eens al onze airco's komen repareren, er waren er alweer 6 stuk. Een dikke maand geleden heeft de huisbaas ze nog eens allemaal laten herstellen, maar na een week begonnen de eerste mankementen alweer te verschijnen. Ik moet toegeven dat je het ook wel kon verwachten als je de equipe en hun materiaal bekeek. We hebben dus nu gekozen voor een iets duurdere firma, waarvan we toch al positieve feedback kregen. Ik ben eens curieus of het nu zal houden. Vandaag was weer onze dag zonder elektriciteit, maar we hadden geluk want rond half zeven hadden we alweer stroom. Verder is Yasmine helemaal genezen en is er niks speciaals te melden.
nadat Yasmine 2 dagen thuis gezeten heeft is ze vandaag terug naar school. Ze kloeg van hoofdpijn en buikpijn en omdat het na een dag rust toch niet beter was zijn we dan maar naar de dokter geweest. Hoewel de dokter duur is (we krijgen het wel allemaal terug, dus op zich niet erg) is hij toch wel erg goed. Zijn moto is geen enkel risico nemen. Dus het gevolg was onmiddellijk een staaltje bloed en stoelgang om te laten testen. Hieruit bleek dat ze een parasiet heeft. Omdat we dit zo snel weten is het makkelijk te behandelen, 5 dagen medicatie en dan zou het moeten in orde zijn. Het is gek, maar nu lijkt het zo van zie je wel Congo is gevaarlijk, maar eigenlijk gaat het om iets dat we in België ook kunnen voorhebben. Namelijk waarschijnlijk salade die niet goed gewassen is of diegene die de salade behandelde heeft zijn handen niet gewassen voor hij er aan begon. Ondertussen heeft Valerie vandaag en morgen vrijaf op school omwille van thanksgiving, wat ze natuurlijk helemaal niet erg vind. En Junior, daar is niets speciaals mee: niet ziek, gewoon school. Verder is er dan nog mijn ventje, die lijkt onder enorme stress te staan, want hij lijkt het steeds moeilijker te hebben om te relativeren, waardoor hij thuis niet meteen de makkelijkste mens is. Ikzelf ondervind meer en meer hoe moeilijk ik het vind om hele dagen thuis te zitten, hoewel ik me nu stilaan met een aantal dingen bezighoud. Sinds we de laatste keer van België terugkwamen heb ik verschillende soorten deeg meegebracht om brood te bakken en dat doe ik nu dus ook elke dag. Ik denk dat ik als een volleerd bakker ga terugkeren naar België ! Ik ben gisteren nog met Clement naar de groentemarkt geweest om me een en ander in het groot aan te schaffen, hier durf ik op dit moment niet alleen naartoe. Ik ben er immers echt de enige blanke die er rondloopt. Niet dat ze me echt iets gaan doen, maar ik heb ook geen zin om me te laten bestelen. Dus neem ik onze "green mile " mee en hij krijgt op dat moment mijn portefeuille en dan is dat ok.
Ondertussen komen ook stilaan de examens een beetje korter, ik ben echt eens curieus hoe dat zal lopen.
Ik heb geen idee van welke berichten België bereiken over de situatie in Congo, maar blijkbaar maken sommigen zich wel ongerust. Dat is echt voor niks nodig.; De rebellen hebben inderdaad de stad Goma overgenomen, wat op zich toch al zeer ver van hier is. Maar het overnemen op zich is ook veel minder spectaculair dan je je zou kunnen voorstellen. Het is "uitgevochten" geweest op een paar uur en zelfs dat vechten is relatief, want het Congolese leger heeft zich gewoon teruggetrokken. Dus het is helemaal niet zoals bepaalde beelden die je allicht te zien krijgt. De UN zit daar , maar daar blijft het bij. Ook zij zijn zeker niet actief aan het vechten. Uiteraard zijn er mensen die Goma verlaten hebben, maar dat heeft, denk ik eerder met het "heldhaftige" karakter van de Congolezen te maken. Beter vluchten dan agressie ... Hier in Kinshasa merken we absoluut niets van de overname daar, alles gaat hier zijn normale gangetje. Er is echt niks aan de hand.
Eigenlijk valt er deze week niet zo veel te vertellen. Alles is zijn normale Afrikaanse gangetje gegaan. Vrijdag hadden we korpsmaaltijd ter ere van de verjaardag van de koning. In België wordt dit ook door de militairen gevierd, maar dan zijn de vrouwen er nooit bij. Hier as het dus wel met echtgenotes. Ik keek er naar uit , maar het was vooral zeer protocolair. Zelfs een tafelschikking die volgens het protocol is opgebouwd. De ambassadeur in het midden en dan langs beide kanten aflopen naar gelang de graad. De koppels van elkaar gescheiden, want blijkbaar mag volgens het protocol een koppel niet over of naast elkaar zitten, terwijl het wel zo is dat het afwisselend mannen en vrouwen moet zijn. Dus dat hebben we ook weer eens meegemaakt. Het was lekker en gezellig, maar om nu te zeggen ik vond dat echt tof, dat was toch ook niet het geval. Eigenlijk eet ik liever een friet in een ongedwongen sfeer dat heel dit gedoe. Verder hebben we deze week zeer veel zonder elektriciteit gezeten. Het begint ook meer en meer te regenen, waardoor het toch ook wel wat vochtig in huis wordt. We hebben de RAV ook nog eens moeten onder handen laten nemen, maar nu hebben we wel airco, dat is geweldig, nu kan je dus met gesloten ramen rijden, voordien was dit omwille van de warmte echt niet mogelijk. Verder is alles ok met iedereen. Junior heeft een weekend achter de rug met Ricardo, Yasmine heeft een verjaardagfeestje bezocht en Valerie heeft een rustig weekendje thuis gehad. Gisteren was het ook kinderclub: jammer genoeg waren het alleen dezelfde 4 kindjes van de week ervoor. Mar ze blijven het wel leuk vinden, dus laat ons maar hopen voor Valerie en Yasmine dat ze reclame zullen maken. Straks gaan we proberen om chocoladeventjes, ik ben echt eens curieus of dat zal lukken. Nu moet ik wel toegeven dat je hier ook wel creatief wordt in het vinden van oplossingen, de middelen zijn soms zo beperkt dat je toch moet een oplossing vinden met wat je hebt en eigenlijk gaat dat beter dan je denkt. Wat zeker is, is dat een beperking in materiaal je creativiteit best wel aanwakkert. De vraag is of dat andersom ook zo is. Ik heb een beetje het gevoel dat we leven zoals onze grootouders vroeger in België: er is niet mateloos veel keuze en als er vandaag iets in de winkel is dat je wil kan het best kopen, want misschien is het er morgen niet meer. Maar zo slecht is dat echt niet : minder keuze maakt het langs 1 kant zelfs makkelijker.
Ik denk dat ik een van de dagen nog wel iets te vertellen zal hebben, maar voorlopig moet ik dat voor me houden, maar ik beloof dat ik het jullie laat weten eens het mag.
Hoewel er niks spectaculairs meer gebeurde zijn er toch een aantal kleine dingetjes. Zo hebben we terug een papegaai : Flup2, hij is veel minder vriendelijk dan Flup1, hij is angstig. Je weet natuurlijk nooit wat zo'n beest heeft meegemaakt, dus we proberen hem met veel geduld aan ons te laten wennen. Verder heb ik ondertussen eens nagevraagd wat er gebeurd is met de schrijnwerkers die opgepakt waren op Delveaux. Ze werden na enkele dagen gewoon weer losgelaten, dus daar loopt alles weer normaal. De vraag is nu of er uiteindelijk een kraampje met sterke drank zal komen.
Zondag is ook het eerste kinderclubje van Valerie en Yasmine doorgegaan, ze hadden 4 kindjes wat een goede start is, denk ik. Vooral als je weet dat de flyer pas vrijdag op school is meegegeven. Gisteren heeft Valerie meteen ook een telefoon gekregen met de vraag of ze ook verjaardagsfeestjes wil organiseren, dus dat lijk toch stilaan te gaan lopen.
Ondertussen is ze ook bekomen van haar avontuur op het politiekantoor, dus alles gaat weer zijn normale gangetje. Zelfs de stroom wordt weer regelmatig onderbroken, gisteren was er délistage, dit wil zeggen dat ze onze stroomvoorziening voor een ganse dag onderbreken omwille van de cabine. Dus zelfs dat was normaal, gelukkig werkt de groep weer.
Dadelijk ga ik naar de naaister, want vrijdag zijn we uitgenodigd om te gaan eten en omdat het hier goedkoper is om iets om maat te laten maken dan in een winkel een westers kledingstuk te kopen, laat ik maar iets maken. Op zich is dat natuurlijk wel leuk, alleen weet je het zo wel direct als je bijkomt.
Gisterenmiddag wou ik een bericht posten dat alles hier gewoon zijn normale gangetje gaat, meer nog we hebben al een ganse week elektriciteit op een normale storing na, geen speciale incidenten. Maar mijn bericht werd om de een of ander reden niet geplaatst. Gisterenavond word onze routine nogal bruusk doorbroken. We kregen namelijk telefoon van Valerie, die eerst naar de voetbal ging kijken met klasgenoten en nadien bij een van hen ging slapen. Ze was opgepakt door de politie, samen met een ganse bende van de school, en werd niet meer losgelaten. Dus ik toch wel eventjes in paniek moet ik toegeven. Dus voor te vertrekken heb ik voor alle zekerheid naar de vrouw van de Kolonel gebeld met de vraag of ze wou meegaan. Gelukkig lag het politiekantoor waar ze vastgehouden werden in dezelfde straat als waar de Kolonel en zijn vrouw wonen. Bernadette is dan ook onmiddellijk meegegaan. Eens daar aangekomen zaten daar inderdaad een 15 a 20-tal jongeren, die daar tijdelijk vastgehouden werden. Blijkbaar zaten ze enerzijds met te veel in een auto. Wat in België een aanvaardbare reden zou zijn, maar wat hier nogal onnozel is als je de rest van het verkeer eens bekijkt. Anderzijds had 1 van hen een flesje buiten gegooid, wat op zich hier ook alledaags is, de straten zijn immers publieke vuilbakken. Maar dit flesje was op een andere auto terecht gekomen en de politie had dat gezien en om deze redenen waren ze opgepakt. Blijkbaar met het nodige geschreeuw en geduw, want Valerie was er achteraf wel danig van onder de indruk. Uiteraard wou ik daar direct iemand spreken om te weten wat er nu zou gaan gebeuren, waardoor ik me eigenlijk alles behalve rustig gedroeg. Na een kort gesprekje vlogen we weer op de gang waar we onze beurt moesten afwachten. Mijn grote angst was op dat moment vooral dat dit een "geldkwestie" zou gaan worden. Toen we daar stonden te wachten kwam de kolonel aan , volledig uitgedost in service-dress. Voor hem gingen uiteraard alle deuren onmiddellijk open. Uiteindelijk is iedereen gewoon ofwel met hun ouders naar huis mogen gaan ofwel werden ze door de politie thuis afgezet. Dit zonder dat het ons iets gekost heeft. Hoewel het uiteindelijk allemaal goed afgelopen was, wou ik toen toch naar huis om zo snel mogelijk iets zo straf mogelijk te drinken. Toen bleek dat de kolonel ondertussen ook naar mijn ventje had gebeld om te zeggen dat hij niet boos op Valerie mocht zijn want dat ze er zelf absoluut niets kon aandoen. Dit had ik echt niet verwacht, maar ik vond het eigenlijk bijzonder tof van hem. Hoewel sommige mensen hem omschrijven als bijzonder streng , vind ik het een bijzonder aangename man. Voordien al, maar nu nog meer. Ik ben echt ongelooflijk dankbaar dat zowel de kolonel als zijn vrouw direct tijd hebben gemaakt om mee naar het politiekantoor te gaan, want ik denk dat het anders net iets minder vlot zou verlopen zijn.
En zo hebben we weer eens iets meegemaakt , voor de rest is trouwens alles in orde. Mijn weekje werken zit er weer op en het heeft me goed gedaan en we zullen wel zien wat de toekomst brengt hé.
mijn eerste dagje werken zit er weeral op. Het was geweldig om bezig te zijn, hoewel er toch wel een moeilijke klas bijzit. Eigenlijk is het een dynamische klas, maar 30 leerlingen die veel willen doen(lees niet kunnen stilzitten) in een veel te klein klaslokaal vraagt toch wel wat van de leerkracht om ze stil te houden. Ondertussen hebben Valerie en Yasmine hun eerste 2 klantjes voor hun kinderclub zondag, dus da's toch ook al weer goed nieuws. Ik hoop dat ze 10 kindjes bijeen krijgen. Morgen gaan we vragen aan de Vlaamse school of ze hun leerlingen een flyer willen meegeven. Junior had het vandaag moeilijk met zijn les van Frans, maar we denken dat dat wel goed zal komen. Het probleem is dat je moet durven praten en fouten maken en dat ligt toch vrij moeilijk bij hem. Bij tetteraars zoals wij, de vrouwen in huis, gaat dat al wat makkelijker. Toen ik vandaag na het werk naar huis reed was er een heuse stortbui. Het is ongelooflijk wat dit doet. Ik verbaasde me er altijd over dat de wegen compleet leeg zijn als het hard regent, maar ik weet sinds vandaag ook waarom. Overal ligt de straat lager dan de berm en dus loopt het water zoals bij een echte overstroming de straten op, die dan uiteraard in geen tijd blank staan. Op zich geen probleem, maar de straten zijn zowiezo bezaaid met putten(geen putjes!) en het gevolg is dat je 1 massa water ziet en totaal geen idee hebt hoe diep dit water zal zijn. Er waren daarstraks plaatsen bij waar de wielen van de auto toch compleet in het water verdwenen en ik had dan nog een weg genomen die ik ken en waar ik dus weet waar ik moet oppassen. Hoewel het in België ook vaak regent en de straten ook blank staan heb ik dit toch nog nooit meegemaakt. Bovendien wordt het hier als extreem onbeleefd gezien als je iemand nat maakt, maar je moet maar eens proberen iemand voorbij te rijden zonder die nat te maken als de straat 1 waterbekken geworden is. Ha ja verder hebben Mario en ik ontdekt dat we niet getrouwd zijn. De kas van de kinderbijslag beweert bij hoog en laag dat we niet getrouwd zijn. Nu ja dat opent perspectieven natuurlijk ;-). Ik ben zaterdagnacht trouwens voor de eerste keer heel eventjes ook eens het nachtleven van Kinshasa gaan verkennen. De moeite moet ik zeggen. Het was een aangename uitstap alleen jammer dat mijn ventje niet mee wou. (Tja , hij wordt oud zeker )
Na een weekje België zijn we na een lange reis weer goed en wel in Congo aangekomen. Onze bagage, waarvan de helft van die zakken zijn, waar je vaak Marokanen ziet mee sleuren, is zonder problemen aangekomen en alles is zonder problemen door de douane geraakt, wat op zich wel een risico was. Gevolg is dat we nu voldoende eten en deeg in huis hebben om toch wel een tijdje voort te kunnen. België was zeer fris, maar vooral veel te kort. De week was zo volgepropt dat alles op uur en tijd moest gebeuren en dat is nu toch niet meteen wat je gedurende een weekje vakantie zou verwachten. Ondertussen zijn we ook al weer gewend aan de temperaturen hier. Ik had me dus voorgenomen op contact te maken met de directrice van de Vlaamse school, een keitoffe madam en daarna met mijn studies te starten. Ik heb er immers schoon genoeg van om niets te doen en dus ben ik op zoek gegaan naar een studie die online is , die me interesseert en waar ik later nog iets aan zou hebben. Ik heb deze dan ook gevonden : een opleiding 21th century teaching and learning aan een Amerikaanse Universiteit. 10 modules verspreid over 2 jaar. Maar ik vrees dat ik het toch eventjes zal moeten uitstellen want joepie ik moet morgen gaan werken! Ik heb net een telefoontje gekregen van Jewels International school of ik een week kan komen vervangen. Dit wil zeggen dat ik wel een en ander zal moeten regelen, maar ik ben toch echt wel blij! Uiteraard worden mijn plannen hierdoor enigszins in de war gestuurd zo moest ik bijvoorbeeld morgen foldertjes voor de nieuwe hobby van Valerie en Yasmine gaan uitdelen aan de Vlaamse school. Ze gaan een kinderclubje starten op zondag tussen 2 en 5 met telkens een leuke activiteit. Zo gaan ze nu zondag cupcakes maken. Ik hoop voor hen dat ze wat kindjes zullen hebben, want naast het feit dat ze dat graag doen betekend dit uiteraard ook dat ze hierdoor wat bijverdienen. Om beide redenen kan ik dit uiteraard alleen maar toejuichen. Voila zo is ons leventje in Congo weer van start gegaan.
Gisteren had Valerie zin om eens naar een winkel te rijden. Dus zij en ik op schok. Op de Avenue 30 juin stonden we aan te schuiven voor het rode licht met onze ramen open, toen weer eens een verkoper langs kwam. Nadat hij in een sneltreinvaart de GSM van Valerie uit haar handen gegritst had , wisten we echter dat het geen verkoper was. Maar Valerie was zo boos dat er iemand gewoon haar GSM uit haar hand gestolen had dat ze spontaan uit de auto sprong, op een van de drukste banen van Kinshasa nota bene, en de dief met veel lawaai achterna ging. HEt gevolg was dat het verkeer volledig stil lag om te zien wat er gebeurde. De dief heeft er dan maar voor gekozen om de GSM op de straat te leggen en er zelf vandoor te gaan. Dus Valerie blij , want ze had haar GSM terug. Toen Valerie dan terug kwam in de auto kreeg ze spontaan felicitaties van de omstanders. Dus om met de titel te eindigen: met Valerie valt niet te sollen.
Onze Flup is gisteren gestorven. Hij viel gewoon omver. We hebben hem dan nog met een spuitje een beetje antibiotica toegedient en hem in een handdoek op onze schoot gehouden, maar het heeft niet mogen zijn ....
Wat ik vandaag gezien en gehoord heb vervult me echt van walging voor een land, een provincie zo doordrongen van corruptie en machtsmisbruik. De bevolking tracht hier ondanks de zeer beperkt middelen te overleven. Ze zijn in beperkte mate gelukkig en meestal echt wel zeer vriendelijk als je ze aanspreekt. Vandaag zijn we onze africaanse versie van plooistoelen gaan halen, wat op zich al een heel verhaal is, maar daar wou ik het nu niet over hebben, maar wat bleek, Delveaux, (of de Ikea, de plaatselijke markt van de schrijnwerkers) is vannacht uitgeveegd door de presitentiëele garde. Er stond geen enkele zetel meer, geen enkel tafel, geen rieten salon , niks meer. Omdat dit aboluut niet de normale gang van zaken is heb ik een aantal van de locale menuisiers aangesproken met de vraag wat er gebeurd was. Toen kwam de aap uit de mouw. Blijkbaar wilden een aantal militairen van de presidentiële garde te midden van dit terrein van schrijnwerkers een kraampje zetten waar men allerhande sterke dranken zoals whisky en cognac , ... kan kopen (volgens sommige andere nog andere verslavende middelen) . Blijkbaar hebben de schrijnwerkers dit geweigerd omdat ze vinden dat geen goede plaats is en bovendien is de combinatie schrijnwerken, drank toch geen goede combinatie. Dus was de wraak de markt vannacht wegvegen en 5 schrijnwerkers oppakken. Ik vraag me af wat er nu met hen zal gebeuren. Dit zijn zo van die verhalen waar ik van gruwel, vooral omdat er niemand tegen de presidentiële garde zal/ kan ingaan. Zij zijn heer en meester hun wil is wet. Wat me vooral stoort is dat juist die garde de helft van de dag te tam is om hun gat op te heffen terwijl die mensen op Ikea echt heel hard werken om geld te verdienen en rond te geraken. Op zo'n moment zou je willen dat zo'n blog heel de wereld bereikt en dat er mensen echt zouden reageren. Hoe kunnen wij nu als België , als Europa , als de rest van de wereld een land zo blijven ondersteunen, terwijl iedereen weet en het zelf ziet als je hier even bent, dat die hulp rechtstreeks weer is een hoop corrupte handen verdwijnt. Hoe kan een president nu serieus genomen worden , als hij net als zijn voorganger alleen aan persoonlijke verrijking doet en vooral waarom blijven de normale Congolezen dit toch pikken? Blijkbaar bestaan er in Congo ook echt wel provincies waar het wel goed gaat, zoals Katanga, om toch maar weer even met een positieve noot te eindigen.
Ik kom net terug van de dokter en heb een virale infectie, een paar dagen paracetamol en dan zijn we daar weer vanaf. Ik dacht dat ik ook een paar ontstoken muggenbeten had, maar het zijn "vers de cayors", die bewuste vliegen waarvan de larven zich onderhuids ontwikkelen tot wormpjes. Zoals de honden er ook hadden. Dus nu moet ik spek gaan kopen en het vet van het spek een uurtje op de beten kleven en dan uitpitsen zoals een zweer, dus van onder naar boven toe. Op dat moment zal de worm er een beetje uitkomen en dan moeten we zorgen dat we hem er met een pincet uittrekken. Het jammere is uiteraard dat ik dat niet zelf kan doen, want als ik dan al zoiets heb is het altijd op de plezantste plaatsen, namelijk op de kaken van mijn gat. Ik zit dus met andere woorden heel de dag op mijn wormen. Ik kijk er al naar uit, want is het mijn ventje die deze fijne taak op zich mag nemen. Gegarandeerd is het ruzie omdat hij me pijn doet. ALs je graag eens wil zien hoe het er uit ziet moet je op het internet maar eens opzoeken wat een ver de cayor is, want ik ga er echt geen fotootjes van plaatsen hoor.
Morgen heeft heel de familie verlof, dat zal iedereen eens goed doen, want hoewel het Africa is zijn het voor iedereen toch wel zware dagen hoor.
Vandaag hebben we geluk we hebben al een ganse dag elektriciteit, op de gebruikelijke pannes na dan, maar dat is niet erg. Gisteren hadden we bijvoorbeeld weer vanaf 10 u 's morgens tot 8 u 's avonds geen stroom. Ik hoorde van vandaag van Clement dat de elektriciteitsmaatschappij beslist heeft om elke andere dag de helft van de gezinnen af te sluiten en dus de dag daarna de andere gezinnen. Dit omdat de elektriciteitskabine blijkbaar te zwak is om iedereen te bevoorraden een andere optie zou ook kunnen zijn een kabine bijplaatsen, maar dat kost geld. Gezien Snel( de maatschappij) hier het monopolie heeft kunnen ze het zich veroorloven om zo te reageren. Ik weet dat het niets zal uithalen maar ik ga toch reclameren. In plaats van dat Congo voorruit gaat , gaat het achteruit en net zoals altijd uit puur winstbejag en kortetermijndenken. Ach ja, ik ben zondag nadat we (De meisjes en ik) een taartje waren gaan eten per ongeluk op onze Belgische delegatie gestoten. Ik weet niet wie de VIp achteraan in de auto was, maar het was een echte kwal. Dan kom je eens een Belg tegen en die reageert dan alsof hij voor de honderste keer moet wuiven naar de menigte. Omdat we dus het Belgische vlagje hadden gezien had ik in volle enthousiasme staan wuiven en kwal wuifde terug met 4 vingers zonder zijn handen te bewegen. Ik hoop dat het een politieke figuur was en dat hij zeer veel stemmen kwijt is... Verder zitten we op dit moment te wachten op onze nieuwe keuken, die vandaag zou aankomen. Ik begin er al voor te vrezen.... De echte eigenaar van ons huis is gisteren langsgeweest samen met de vertegenwoordiger waar wij altijd contact mee hebben. En we beginnen een beetje te vrezen dat de vertegenwoordiger ontslagen is. Hij is alleszins niet meer bereikbaar. Stiekem vind ik dat niet slecht, want dat was een echte mossel. (Ja ik ben into zeediertjes vandaag) Hij beloofde altijd zeer veel, maar dat was het dan. Ondertussen zal onze groep wel op de kosten van de huisbaas gemaakt worden, dus wij blij. Wanneer dat is uiteraard een andere vraag. Ik heb al gedacht om op de 3 belangrijkste elektrische onderdelen een zonnepaneel aan te sluiten, zodat het internet, de TV en de diepfreezer altijd werken. Maar ik zal eens eerst moeten uitzoeken wat dat me zal kosten, want ik denk dat dat wel eens zou kunnen tegenvallen.
De sommet is hier nu volop aan de gang. Op zich is dit , net als de verkiezingen in België ver van ons bed. Waar we wonen merken we er niets van en weten we er ook niets van. Maar als we buiten komen dan wordt je pas echt geconfronteerd met pure idiotie. Op de hoofdbaan, Boulevard de 30 Juin, staan om de 5 meter ofwel politie, ofwel een gewapende militair of een robocop. Enfin, het is te zeggen staan is idealistisch uitgedrukt, eigenlijk hangen ze ergens op een hoopje in de schaduw. Ik dacht dat die robocopjes alleen bestonden in de film, maar dat is dus niet zo. Even ter verduidelijking, met robocopjes bedoel ik de locale politiehelden, die bovenop hun gewoon kostuum van de zwarte plastieke beschermers overal dragen. Rond de knieën, rond de enkels, het torso, ... Elk kruispunt wordt nu ook door de politie geregeld, wat uiteraard ook weer relatief is, want eigenlijk heeft de politie hier geen enkel nut in het verkeer. Verder wordt elke keer als er een delegatie van het een of andere land passeert heel de straat volledig afgezet. Gezien het blijkbaar niet 1 maar 2 feestdagen waren (vrijdag en zaterdag) was er gelukkig niet zoveel verkeer op de baan. Vooral omdat je soms gewoon om van de winkel thuis te geraken wel eens mega-omwegen moest maken.
Voor iedereen in België nog dit : moge de juiste partijen winnen !
Ha ja, we hebben een papegaai gekocht, maar we geraken het niet eens over de naam : Coco vind ik te alledaags , verder zijn nog volgende namen in de running : Sylvester, Tweety, Flup , maar andere leuke voorstellen zijn steeds welkom.
!
