ik ben Chrisje. ik ben een meisje. ik ben 13 jaar. ik ga nu wat vertellen over mijn leven.
ik ben op 23-04-1995 geboren in Breda. ik ben opgegroeid in breda en woon daar nu nog. ik zit nu op de middelbare school, en weet nog steeds niet hoe het voelt om gelukkig te zijn. het klinkt raar. maar er is altijd wel iets waarvan ik ontevreden ben of over in zit. de meeste mensen noemen dit een puber dip. maar al van kinds af aan voelde ik al altijd een min punt. vroeger was het om kleine dingen, maar ik was nooit ergens tevreden over. een klein ettertje zou je denken. maar ik liet het aan niemand merken. ik wist niet wat veel of weinig was. ik wist niet wanneer ik wel of niet te ver ging. ik wist gewoon niet waar grenzen lagen. nu is het ook wel zo, maar minder. ik weet nog steeds niet wanneer er mensen boos zijn dat ik moet ophouden. ik kan me nog steeds niet realiseeren dat bijv. 1.000.000 euro veel is. ik zie de waarde er van niet in. ik snap mezelf daarom soms niet. ik moet ook tegen mezelf zeggen: zo is het genoeg, tot hier, en niet verder. ik kan dat niet uit mezelf. gelukkig zie ik dat wel steeds meer en lukt het meer vanuit mezelf. maar geluk? nee, nog nooit gevoeld. voor de rest. ik ben niet echt een geweldig mooi meisje. ik ben dik, lelijk en mensen vinden mij vervelend omdat ik altijd hardstikke hyper ben en niet van ophouden weet. nou hyper, dat doe ik alleen om mijn echte gevoel niet te hoeven uiten. ik schrijf gedichten en ben bezig met een verhaal. ik schrijf over RealLifeDrama. en mijn gevoelens staan erin. hier een gedichten:
MAANLICHT
We staan daar samen,
In het donker,
Maar toch verlicht,
We staan onder het Maanlicht.
Zo mooi,
Zo magisch.
Zo verlangend,
Zo dichtbij elkaar.
Dit is dat ene,
Wat ik altijd al heb gewild,
Samen met jou,
Sta ik daar.
Verlangend naar elkaar.
Ik wil niets liever,
Dan zijn,
Zijn bij jou.
en het intro van mijn verhaal(wil je helemaal lezen, stuur een mailtje naar: tokio_hotel_fannetje@live.nl)
De tweeling, die elkaar altijd blijven steunen
Anne zit aan tafel. Haar ouders zitten druk in gesprek. Haar 2-ling broer schuift net de laatste hap naar binnen, en haar zusje zit met haar melk te spelen. Zij krijgt geen hap door haar keel. Ze moet de hele tijd denken aan die smsjes van Tobi. Hoe kan hij zoiets flikken! Dat is nou al het zoveelste smsje van de club die ze gekregen heeft. Ze gaat het langzaam maar hand geloven. De hele tijd krijgt ze: Heey dikke, kom je nog? of Papzak, waar blijf je? of Varkentje, we hebben een goed idee. Bel ons ff!. Is ze dan echt zo dik? Het kan wel kloppen, haar broek van vorig jaar krijgt ze niet meer dicht, alleen als ze op haar bed gaat liggen, en dan zit hij nog keistrak. Ze bedenkt een smoes. Ik heb buikpijn, en echt geen honger. Zegt ze. Ze schuift haar stoel naar achter en loopt naar boven. Ze kleedt zich uit en zet de douche aan. Ze laat het warme water over haar heen lopen. Het doet haar goed. Zo blijft ze nog even staan, dan draait ze de douche uit. Ze draait het slot van de badkamer op slot. Ze haalt de weegschaal van haar moeder te voorschijn. Ze gaat erop staan. Ze schrikt wel. Er moet minstens 15 kilo af. Dan is ze tevreden.
Ze droogt haar haren knoopt de handdoek om, en loopt naar haar kamer. Ze schrikt zich rot van Arjen, haar 2-lingbroer. Hij staat voor zijn spiegel. Eyeliner bij te werken. Ga je uit ofzo? vraagt Anne. Nee, Mariska komt zo antwoord hij. Mariska is toch wel zon kutwijf. Anne kan haar echt niet uit staan. Het is totaal geen type voor Arjen. Maar toch, als dat echte liefde is, doet ze er maar niets aan. Anne loopt naar haar helft van de kamer, en schuift het gordijn dicht. Ze kleedt zich aan en stijlt haar haar. Dan opent ze het gordijn. Wow, is dat die nieuwe korset? vraagt Arjen zodra ze op zijn bed zit. Ze knikt. Staat je goed zegt hij, en hij is weer druk bezig met zijn haar. Hij is toch eigenlijk eigenlijk wel aardig. Hoe kon ze zo gemeen over hem denken de laatste weken. Alleen omdat ze 15 euro miste, maar dat kwam vast door Mariska. Anne blijft haar broer aankijken. Haar aandacht blijft hangen op het geblokte polsbandje dat hij al 1 ½ jaar om heeft. Dat geblokte ding heb je ook al lang aan zegt ze. Arjen begint te blozen en knikt. Wat heeft hij toch? Hij doet zo raar de laatste tijd. Alsof hij iets verbergt voor haar. Anne laat het maar en kijkt in zijn kast. O, kijk, deze ga ik overmorgen lenen. Zegt ze, en trekt de trui van Bullet For My Valentine uit zijn kast. Ze gooit hem op haar bureau. En gaat achter Arjen staan. Ze is net zo groot als Arjen. Ze legt haar hoofd op zijn schouder. Ze kijken elkaar aan in de spiegel. Ze lijkt toch best veel op elkaar. Hoewel Arjen een lok voor zijn gezicht heeft, haar omhoog, en een kin piercing in het midden. En Anne lang stijl haar tot net over haar kont, haar uit haar gezicht, en 2 lip piercings heeft, aan links en rechts. Arjen loopt weg. Stond hij nou bijna te huilen of zag ze dat verkeerd?